Overig
alle pijlers
Verjaardag vergeten, alweer...
maandag 4 januari 2010 om 11:51
Het is geen drama, maar hier mag ik wel even van me afschrijven, toch?!
Vandaag ben ik jarig. Best een leuke dag, maar ik mis mijn moeder altijd enorm op mijn verjaardag. Daarbij vind ik het idee van ouder worden en dus dichter bij mijn dood komen, wat misschien wel eens veel eerder zou kunnen zijn dan ik dacht toen ik jong en naief was, soms best moeilijk. Met die gevoelens gaat het wel al beter en vorig jaar was mijn verjaardag ook echt gezellig. Vanmorgen ben ik wakker gemaakt door man en kinderen die voor me gezongen hebben en veel en lieve cadeautjes hadden. Heerlijk dus.
Wat ik dan van me af wil schrijven? Gisteren had ik mijn vader aan de telefoon. Die zei dat hij niet kon komen, waarop ik vraag "Bedoel je morgen?". Zijn reactie "Morgen? Morgen? Wat is er morgen? Nee, ik wilde vanmiddag langs komen voor een nieuwjaarsborrel". Hij is dus vergeten dat ik jarig ben en dat is helaas niet de eerste keer en is ook bij mijn broers gebeurd. Hij is er dus wel consequent in
De combinatie van mijn moeder die er niet is en mijn vader die mijn verjaardag vergeet, doet pijn. En daar weegt helaas geen enkel kado tegenop.
Vandaag ben ik jarig. Best een leuke dag, maar ik mis mijn moeder altijd enorm op mijn verjaardag. Daarbij vind ik het idee van ouder worden en dus dichter bij mijn dood komen, wat misschien wel eens veel eerder zou kunnen zijn dan ik dacht toen ik jong en naief was, soms best moeilijk. Met die gevoelens gaat het wel al beter en vorig jaar was mijn verjaardag ook echt gezellig. Vanmorgen ben ik wakker gemaakt door man en kinderen die voor me gezongen hebben en veel en lieve cadeautjes hadden. Heerlijk dus.
Wat ik dan van me af wil schrijven? Gisteren had ik mijn vader aan de telefoon. Die zei dat hij niet kon komen, waarop ik vraag "Bedoel je morgen?". Zijn reactie "Morgen? Morgen? Wat is er morgen? Nee, ik wilde vanmiddag langs komen voor een nieuwjaarsborrel". Hij is dus vergeten dat ik jarig ben en dat is helaas niet de eerste keer en is ook bij mijn broers gebeurd. Hij is er dus wel consequent in
De combinatie van mijn moeder die er niet is en mijn vader die mijn verjaardag vergeet, doet pijn. En daar weegt helaas geen enkel kado tegenop.
maandag 4 januari 2010 om 11:59
Nee, ik ga er eigenlijk vanuit dat hij dat wel weet na 34 jaar. Maar ik had het natuurlijk even kunnen melden. De vorige keer dat hij het vergat belde mijn broer wel en die heb ik toen even ingeseind. Vervolgens heeft hij mijn vader gebeld, die mij weer belde
Ik voel me niet enorm zielig, maar het leek me wel fijn om hier even opgebeurd te worden. Dus kom maar op
Ik voel me niet enorm zielig, maar het leek me wel fijn om hier even opgebeurd te worden. Dus kom maar op
maandag 4 januari 2010 om 12:00
Ik snap je wel.
Het feit dat je vader je verjaardag vergeet zet je met de neus op het feit dat je moeder er echt niet is.
Waarschijnlijk heeft je moeder vroeger je vader dit soort zaken helpen onthouden.
Nu is er niemand meer die je vader hiermee helpt en gaat het dus fout.
Mijn vader zou dit ook zeker vergeten.
Ik zou het hem maar niet te kwalijk nemen.
In ieder geval van harte gefeliciteerd.
Het feit dat je vader je verjaardag vergeet zet je met de neus op het feit dat je moeder er echt niet is.
Waarschijnlijk heeft je moeder vroeger je vader dit soort zaken helpen onthouden.
Nu is er niemand meer die je vader hiermee helpt en gaat het dus fout.
Mijn vader zou dit ook zeker vergeten.
Ik zou het hem maar niet te kwalijk nemen.
In ieder geval van harte gefeliciteerd.
maandag 4 januari 2010 om 12:01
maandag 4 januari 2010 om 12:05
Dan maar je vader op zijn verjaardag een ingevulde verjaardagskalender geven, en hopen dat hij het nieuwe blad op tijd omdraait,
(ik bend e eerste van de maand jarig en kreeg als kind vaak een kaart van een tante, samen met mn zus die 2 weken later jarig is. Tante vergat dus ook nogal eens n keer de kalender door te draaien
(ik bend e eerste van de maand jarig en kreeg als kind vaak een kaart van een tante, samen met mn zus die 2 weken later jarig is. Tante vergat dus ook nogal eens n keer de kalender door te draaien
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 4 januari 2010 om 12:09
quote:absoluteEinstein schreef op 04 januari 2010 @ 12:02:
Waarom nodig je je familie niet van te voren uit voor je verjaardag? Dan weet je zeker dat ze het niet vergeten en bespaar je hun ook het schuldgevoel.precies, zo hou ik ook alle verjaardagen bij. Als ik niet ben uitgenodigd, dan is de kans groot dat ik het vergeet (heb geen verjaardagkalender)
Waarom nodig je je familie niet van te voren uit voor je verjaardag? Dan weet je zeker dat ze het niet vergeten en bespaar je hun ook het schuldgevoel.precies, zo hou ik ook alle verjaardagen bij. Als ik niet ben uitgenodigd, dan is de kans groot dat ik het vergeet (heb geen verjaardagkalender)
maandag 4 januari 2010 om 12:14
Mensen uitnodigen zodat ze je verjaardag niet vergeten vind ik een beetje de omgekeerde wereld.
Dat je de verjaardag van een kennis vergeet, dat kan gebeuren, maar die van je kind vind ik dermate belangrijk dat je die niet mag vergeten. Als je niet het type bent dat dat soort dingen onthoud moet je daar een oplossing voor vinden, maar het lijkt me hier niet aan Marije om haar vader eraan te helpen herinneren, dat kan hij prima zelf.
Dat je de verjaardag van een kennis vergeet, dat kan gebeuren, maar die van je kind vind ik dermate belangrijk dat je die niet mag vergeten. Als je niet het type bent dat dat soort dingen onthoud moet je daar een oplossing voor vinden, maar het lijkt me hier niet aan Marije om haar vader eraan te helpen herinneren, dat kan hij prima zelf.
maandag 4 januari 2010 om 12:52
Bedankt voor alle reacties. Zit hier met een grote glimlach op mijn gezicht, dus het topic doet zijn werk al, dank.
Hij heeft een enorme verjaardagskalender op zijn toilet hangen, alle maanden naast elkaar met foto's van iedereen erbij. Duidelijker kan niet, maar ik denk dat hij vooral het toilet in de badkamer gebruikt.
En ik vind ook dat hij de verjaardagen van zijn kinderen moet kunnen onthouden. Zou oud is hij niet en hij onthoudt ontzettend veel andere dingen ook prima (werkt nog, is actief in zijn vrije tijd).
En wat AE zegt, hij houdt wel van me, ook al vergeet hij dit dan.
Uitnodigen voor mijn feest heb ik wel gedaan, maar ik vier het pas over een paar weken ipv zo dicht na alle feestdagen.
Bedankt voor de reacties, ga me er wel beter door voelen.
Hij heeft een enorme verjaardagskalender op zijn toilet hangen, alle maanden naast elkaar met foto's van iedereen erbij. Duidelijker kan niet, maar ik denk dat hij vooral het toilet in de badkamer gebruikt.
En ik vind ook dat hij de verjaardagen van zijn kinderen moet kunnen onthouden. Zou oud is hij niet en hij onthoudt ontzettend veel andere dingen ook prima (werkt nog, is actief in zijn vrije tijd).
En wat AE zegt, hij houdt wel van me, ook al vergeet hij dit dan.
Uitnodigen voor mijn feest heb ik wel gedaan, maar ik vier het pas over een paar weken ipv zo dicht na alle feestdagen.
Bedankt voor de reacties, ga me er wel beter door voelen.
maandag 4 januari 2010 om 15:03
Hoi Marije,
Herkenbaar! Ik heb ook mijn moeder niet meer en mijn vader die denkt ook bijna nooit aan mijn verjaardag. En als hij er wel aan denkt dan stuurt hij meestal een kaartje, maar altijd een paar dagen te laat. Een kado heb ik van hem ook nog nooit gehad op mijn verjaardag. Ik vond dat jarenlang ook erg teleurstellend, vooral net na de dood van mijn moeder. Maar aan de ene kant ook wel begrijpelijk, mijn moeder was degene die altijd overal aan dacht en voor leuke verrassingen zorgde, niet mijn vader. Ik snap dus wel dat dat je pijn doet!!
Gefeliciteerd trouwens en maak er een leuke dag van verder!
Herkenbaar! Ik heb ook mijn moeder niet meer en mijn vader die denkt ook bijna nooit aan mijn verjaardag. En als hij er wel aan denkt dan stuurt hij meestal een kaartje, maar altijd een paar dagen te laat. Een kado heb ik van hem ook nog nooit gehad op mijn verjaardag. Ik vond dat jarenlang ook erg teleurstellend, vooral net na de dood van mijn moeder. Maar aan de ene kant ook wel begrijpelijk, mijn moeder was degene die altijd overal aan dacht en voor leuke verrassingen zorgde, niet mijn vader. Ik snap dus wel dat dat je pijn doet!!
Gefeliciteerd trouwens en maak er een leuke dag van verder!
maandag 4 januari 2010 om 15:38
