Relaties
alle pijlers
Is mijn partner alcoholverslaafd?
donderdag 1 oktober 2009 om 16:10
Soms denk ik dat mijn partner alcoholverslaafd is, maar zeker weten doe ik dat niet.
Mijn partner drinkt gemiddeld zo'n 7 biertjes per dag in mijn bijzijn, maar ik ruik en merk vaak genoeg aan zijn houding en lichamelijke gesteldheid dat hij bij thuiskomst van zijn werk al alcohol op heeft. Als ik hem daar mee confronteer zegt hij altijd 'ik heb er maar een/twee gehad'. Of dat zo is weet ik niet want ik was er niet bij, maar als ik zeg dat hij wel heel sterk naar alcohol ruikt zegt hij dat je bij een biertje net zoveel naar alcohol ruikt als wanneer je er vier op hebt. Volgens hem wordt hij ook nóóit anders van alcohol....
Mijn partner werkt in de wegenbouw en ik merk vaak aan zijn collega's dat een biertje meer of minder daar geen probleem is. Het zijn allemaal wel redelijke stevige drinkers. Misschien is dat dan ook wel de reden dat hij niet inziet dat hij structureel te veel drinkt voor een doordeweekse dag. Maar goed er is altijd wel een 'goede' reden voor hem om een biertje te pakken.
Maar zijn alcohol begint nu letterlijk en figuurlijk schade aan te richten. Afgezien van het feit wat het met zijn lichaam en geest kan doen of al doet, begint het alcohol nu ook in de relatie te werken. Hij reageert vaak erg heftig op dingen die hem op dat moment niet aanstaan, waardoor hij uitspraken doet die voor mij erg pijnlijk zijn of werkelijk nergens opslaan, waardoor de ruzies ook nog escaleren. Ook ligt hij vaak uren lang 's avonds op de bank te slapen, soms zonder eerst gegeten te hebbeh, ik kan dan roepen wat ik wil maar krijg hem niet wakker.
Onlangs heeft mijn partner een verkeersongeluk gehad, eenzijdig godzijdank, en behalve de auto total loss had hij geen schram. Ook toen had hij gedronken. Met een lulverhaal bij de politie over dat hij in shock was na het ongeluk en daardoor naar huis is gelopen en bij thuiskomst pas het ongeluk heeft gemeld en ook pas toen voor de schrik een aantal biertjes heeft gedronken, heeft hij het ook nog zo voor elkaar gekregen dat hij geen blaastest hoefde te doen en dat de verzekering de dagwaarde van de auto daardoor ook uitkeerde.
Maar dat niet alleen, een tijd terug heeft hij mijn dochter tijdens een 'opvoedkundig' moment, ik was op dat moment niet thuis, te hard vastgepakt waardoor zij blauwe plekken kreeg. Hier heeft mijn ex-partner lucht van gekregen en heeft toen melding gedaan bij Bureau Jeugdzorg. En ook toen was er alcohol in het spel.
Mijn vriend loopt niet ladderzat rond, zoals je weleens mensen ziet op stapavonden. Maar ik ben wel van menig dat de hoeveelheid alcohol iets met hem doet wat niet goed is.
Ik heb het uiteraard weleens bij hem aangekaart, maar dan raakt hij altijd geïrriteerd. Ook zijn ouders mogen niet weten hoeveel hij drinkt en dat hij met alcohol op achter het stuur zat toen hij de auto in de prak reed mogen ze van hem uiteraard helemaal niet weten!
Heeft iemand ervaring met partners die alcoholverslaafd zijn? Is mijn partner alcoholverslaafd of stel ik mij aan? En hoe kaart ik dit aan bij mijn partner? Moet ik zijn familie hierover inlichten?
Wie kan mij een beetje op weg helpen want ik kan dat verzwijgen en hem het hand boven zijn hoofd houden niet veel langer meer aan....
Mijn partner drinkt gemiddeld zo'n 7 biertjes per dag in mijn bijzijn, maar ik ruik en merk vaak genoeg aan zijn houding en lichamelijke gesteldheid dat hij bij thuiskomst van zijn werk al alcohol op heeft. Als ik hem daar mee confronteer zegt hij altijd 'ik heb er maar een/twee gehad'. Of dat zo is weet ik niet want ik was er niet bij, maar als ik zeg dat hij wel heel sterk naar alcohol ruikt zegt hij dat je bij een biertje net zoveel naar alcohol ruikt als wanneer je er vier op hebt. Volgens hem wordt hij ook nóóit anders van alcohol....
Mijn partner werkt in de wegenbouw en ik merk vaak aan zijn collega's dat een biertje meer of minder daar geen probleem is. Het zijn allemaal wel redelijke stevige drinkers. Misschien is dat dan ook wel de reden dat hij niet inziet dat hij structureel te veel drinkt voor een doordeweekse dag. Maar goed er is altijd wel een 'goede' reden voor hem om een biertje te pakken.
Maar zijn alcohol begint nu letterlijk en figuurlijk schade aan te richten. Afgezien van het feit wat het met zijn lichaam en geest kan doen of al doet, begint het alcohol nu ook in de relatie te werken. Hij reageert vaak erg heftig op dingen die hem op dat moment niet aanstaan, waardoor hij uitspraken doet die voor mij erg pijnlijk zijn of werkelijk nergens opslaan, waardoor de ruzies ook nog escaleren. Ook ligt hij vaak uren lang 's avonds op de bank te slapen, soms zonder eerst gegeten te hebbeh, ik kan dan roepen wat ik wil maar krijg hem niet wakker.
Onlangs heeft mijn partner een verkeersongeluk gehad, eenzijdig godzijdank, en behalve de auto total loss had hij geen schram. Ook toen had hij gedronken. Met een lulverhaal bij de politie over dat hij in shock was na het ongeluk en daardoor naar huis is gelopen en bij thuiskomst pas het ongeluk heeft gemeld en ook pas toen voor de schrik een aantal biertjes heeft gedronken, heeft hij het ook nog zo voor elkaar gekregen dat hij geen blaastest hoefde te doen en dat de verzekering de dagwaarde van de auto daardoor ook uitkeerde.
Maar dat niet alleen, een tijd terug heeft hij mijn dochter tijdens een 'opvoedkundig' moment, ik was op dat moment niet thuis, te hard vastgepakt waardoor zij blauwe plekken kreeg. Hier heeft mijn ex-partner lucht van gekregen en heeft toen melding gedaan bij Bureau Jeugdzorg. En ook toen was er alcohol in het spel.
Mijn vriend loopt niet ladderzat rond, zoals je weleens mensen ziet op stapavonden. Maar ik ben wel van menig dat de hoeveelheid alcohol iets met hem doet wat niet goed is.
Ik heb het uiteraard weleens bij hem aangekaart, maar dan raakt hij altijd geïrriteerd. Ook zijn ouders mogen niet weten hoeveel hij drinkt en dat hij met alcohol op achter het stuur zat toen hij de auto in de prak reed mogen ze van hem uiteraard helemaal niet weten!
Heeft iemand ervaring met partners die alcoholverslaafd zijn? Is mijn partner alcoholverslaafd of stel ik mij aan? En hoe kaart ik dit aan bij mijn partner? Moet ik zijn familie hierover inlichten?
Wie kan mij een beetje op weg helpen want ik kan dat verzwijgen en hem het hand boven zijn hoofd houden niet veel langer meer aan....
\"No man dies of love but on the stage\"
donderdag 1 oktober 2009 om 21:52
Ik begrijp heel goed hoe het werkt, Naantjebanaantje. Been there, done that. Maar misschien is het ook wel fijn om hier een spiegel voorgehouden te krijgen om je normale perspectief weer terug te krijgen, of niet?
Hoe voelt het bijvoorbeeld voor jou dat je partner je dochter pijn gedaan heeft, blauwe plekken heeft bezorgd? Besef je dat dat mishandeling is? Of vind je het moeilijk om het zo te noemen?
En het auto-ongeluk, wat vind je ervan dat je partner daar op geen enkele manier verantwoordelijkheid voor neemt - en zelfs liegt tegen de politie en de verzekering, zodat de verzekering de rekening mag betalen? Sta je erbij stil dat hij wel dood kan kunnen zijn? Of nog erger, dat hij iemand anders dood had kunnen rijden? Ik bedoel, heb je die mogelijkheid echt in je hoofd toegelaten of druk je die gedachte meteen weg? Hoe zou jouw leven er nu uitzien als zoiets zou gebeuren? En hoe leef je nu met de wetenschap dat het alsnog op elk moment zou kunnen gebeuren? Of druk je die gedachte ook weg?
Het woord 'enabler' is gevallen en dat is wel passend. Want door het gedrag toe te staan, stel je de ander in staat het in stand te houden. Toestaan is bijvoorbeeld niet ingrijpen als je partner te veel drinkt en vervolgens in de auto stapt. Hem niet aanspreken op zijn verantwoordelijkheid voor het ongeluk en erop staan dat hij zelf de kosten betaalt. Zijn familie en vrienden vertellen hoe het ongeluk werkelijk is gebeurd, en dat je je zorgen maakt omdat hij zo veel drinkt.
Ik begrijp heel goed dat je je partner niet wilt 'aanklagen', dat je hem in bescherming wilt nemen. Maar degene die je in bescherming neemt, is dezelfde die jouw partner aan het kapotmaken is. Je beschermt niet je partner, maar de verslaafde. Dat is eigenlijk een ander persoon. Je moet je richten op de persoon die daarachter nog ergens schuilgaat.
De strijd die je moet aangaan - als je dat wilt - is met de verslaafde. Die zal zich hevig gaan verzetten als je hem te lijf gaat. Het is aan jou om te doorzien of je je partner nog terug kan vinden achter die verslaafde. En nogmaals, dat begint met zijn wil om de verslaving te stoppen.
Hoe voelt het bijvoorbeeld voor jou dat je partner je dochter pijn gedaan heeft, blauwe plekken heeft bezorgd? Besef je dat dat mishandeling is? Of vind je het moeilijk om het zo te noemen?
En het auto-ongeluk, wat vind je ervan dat je partner daar op geen enkele manier verantwoordelijkheid voor neemt - en zelfs liegt tegen de politie en de verzekering, zodat de verzekering de rekening mag betalen? Sta je erbij stil dat hij wel dood kan kunnen zijn? Of nog erger, dat hij iemand anders dood had kunnen rijden? Ik bedoel, heb je die mogelijkheid echt in je hoofd toegelaten of druk je die gedachte meteen weg? Hoe zou jouw leven er nu uitzien als zoiets zou gebeuren? En hoe leef je nu met de wetenschap dat het alsnog op elk moment zou kunnen gebeuren? Of druk je die gedachte ook weg?
Het woord 'enabler' is gevallen en dat is wel passend. Want door het gedrag toe te staan, stel je de ander in staat het in stand te houden. Toestaan is bijvoorbeeld niet ingrijpen als je partner te veel drinkt en vervolgens in de auto stapt. Hem niet aanspreken op zijn verantwoordelijkheid voor het ongeluk en erop staan dat hij zelf de kosten betaalt. Zijn familie en vrienden vertellen hoe het ongeluk werkelijk is gebeurd, en dat je je zorgen maakt omdat hij zo veel drinkt.
Ik begrijp heel goed dat je je partner niet wilt 'aanklagen', dat je hem in bescherming wilt nemen. Maar degene die je in bescherming neemt, is dezelfde die jouw partner aan het kapotmaken is. Je beschermt niet je partner, maar de verslaafde. Dat is eigenlijk een ander persoon. Je moet je richten op de persoon die daarachter nog ergens schuilgaat.
De strijd die je moet aangaan - als je dat wilt - is met de verslaafde. Die zal zich hevig gaan verzetten als je hem te lijf gaat. Het is aan jou om te doorzien of je je partner nog terug kan vinden achter die verslaafde. En nogmaals, dat begint met zijn wil om de verslaving te stoppen.
Ga in therapie!
maandag 5 oktober 2009 om 08:52
Ik vraag me af hoeveel zin het heeft tijd en energie te steken in topics over alcoholverslaving. Dit is nu al de derde of vierde keer dat een TO niets meer van zich laat horen ndat er confronterende, maar opbouwende reacties zijn gekomen. Jammer, maar het geeft wel aan hoe ingewikkeld zo'n verslaving is om mee om te gaan, zowel voor de verslaafde als voor de omgeving.
Ga in therapie!
maandag 5 oktober 2009 om 12:22
Ik denk ook dat jou partner verslaafd is..hij liegt over hoeveel hij drinkt. Het is altijd meer dan dat hij toegeeft.
Ik begrijp dat het moeilijk is om aan jezelf toe te geven dat je man verslaafd is. Maar dat heb je al gedaan denk ik, anders zou je dit niet op het forum delen.
De vraag is..wat nu?! Je schreef dat je het wel eens hebt aangekaart hebt. Nou het wordt tijd dat je hem er serieus op aanspreekt. Laat je het gaan dan loopt hij over je heen. Dan vindt hij het wel best zo!
Succes
Ik begrijp dat het moeilijk is om aan jezelf toe te geven dat je man verslaafd is. Maar dat heb je al gedaan denk ik, anders zou je dit niet op het forum delen.
De vraag is..wat nu?! Je schreef dat je het wel eens hebt aangekaart hebt. Nou het wordt tijd dat je hem er serieus op aanspreekt. Laat je het gaan dan loopt hij over je heen. Dan vindt hij het wel best zo!
Succes
donderdag 7 januari 2010 om 11:27
Hey Naantjebanaantje,
Jouw partner is inderdaad alcoholverslaafd. Net zoals de mijne. Zolang hij vindt dat hij geen probleem heeft, zal je (jullie samen) er niets aan kunnen veranderen.
Ik zeg niet dat je bij hem weg moet gaan, maar wel veel praten en vooral je duidelijk mening geven.
Ik heb veel gepraat en ben ongelovelijk boos gworden. Want hij ook hij is wel eens de auto isgestapt, godzijdank geen ongeluk. Maar dat maakt het niet goed.
Hij heeft onlangs toegegeven dat hij te veel drinkt en daardoor idd niet meer goed functioneert en dus een alcoholist is. Sinds die tijd drinkt hij minder en lang niet elke dag. Ook gaat hij lopend of met de fiets naar vrienden toe.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat hij er pas over na is gaan denken toen ik heel kwaad ben geworden en hem met alles geconfroteerd heb waarvan ik dacht dat het door de alcohol kwam. En ik heb op het punt gestaan weg te gaan. Ik ben ton zo kwaad geworden dat ik er zelf niet trots op ben, maar ik kon niet anders. Misschien had hij toen zijn dieptepunt bereikt ofzo.
En bij man speelde hetzelfde als die van jou. In zijn cultuur en beroep drinkt (bijna) iedereen veel. Dus hij vergeleek zich daar altijd mee.En ja da viel het misschien wel mee. Maar de gevolgen vond ik niet kunnen.
Wat ik je precies wil zeggen weet ik niet. Maar wel dat ik je wil zeggen dat je moet blijven praten en niet vergeten dat jij weet wat goed voor jou en je kind is.
En als hij niet wil toegeven dat hij een probleem heeft, of zijn verantwoordelijkheid niet neemt, serieus nadenken over weggaan. Want voordat mijn man het erkende was ik al met oplossing bezig en dat heeft mij echt uitgeput. Dat is zo vermoeiend en teleurstellend.
Ik hoop dat mijn man kan doorzetten om het helemaal onder controle te krijgen, maar als hij er niet meer aan wil werken is het voor mij exit. Als is dat altijd makkelijker gezegd dan gedaan.
Heel veel strekte! Ana
Jouw partner is inderdaad alcoholverslaafd. Net zoals de mijne. Zolang hij vindt dat hij geen probleem heeft, zal je (jullie samen) er niets aan kunnen veranderen.
Ik zeg niet dat je bij hem weg moet gaan, maar wel veel praten en vooral je duidelijk mening geven.
Ik heb veel gepraat en ben ongelovelijk boos gworden. Want hij ook hij is wel eens de auto isgestapt, godzijdank geen ongeluk. Maar dat maakt het niet goed.
Hij heeft onlangs toegegeven dat hij te veel drinkt en daardoor idd niet meer goed functioneert en dus een alcoholist is. Sinds die tijd drinkt hij minder en lang niet elke dag. Ook gaat hij lopend of met de fiets naar vrienden toe.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat hij er pas over na is gaan denken toen ik heel kwaad ben geworden en hem met alles geconfroteerd heb waarvan ik dacht dat het door de alcohol kwam. En ik heb op het punt gestaan weg te gaan. Ik ben ton zo kwaad geworden dat ik er zelf niet trots op ben, maar ik kon niet anders. Misschien had hij toen zijn dieptepunt bereikt ofzo.
En bij man speelde hetzelfde als die van jou. In zijn cultuur en beroep drinkt (bijna) iedereen veel. Dus hij vergeleek zich daar altijd mee.En ja da viel het misschien wel mee. Maar de gevolgen vond ik niet kunnen.
Wat ik je precies wil zeggen weet ik niet. Maar wel dat ik je wil zeggen dat je moet blijven praten en niet vergeten dat jij weet wat goed voor jou en je kind is.
En als hij niet wil toegeven dat hij een probleem heeft, of zijn verantwoordelijkheid niet neemt, serieus nadenken over weggaan. Want voordat mijn man het erkende was ik al met oplossing bezig en dat heeft mij echt uitgeput. Dat is zo vermoeiend en teleurstellend.
Ik hoop dat mijn man kan doorzetten om het helemaal onder controle te krijgen, maar als hij er niet meer aan wil werken is het voor mij exit. Als is dat altijd makkelijker gezegd dan gedaan.
Heel veel strekte! Ana
donderdag 7 januari 2010 om 11:30
quote:Gebakkie schreef op 01 oktober 2009 @ 18:55:
[...]
Gewoon weg gaan en hem in zijn sop gaar laten koken is wel erg kort door de bocht vind je niet?Maar dat is wel de manier. Laat het er maar op aan komen. Alcoholisten zijn namelijk maar met 1 ding bezig en dat is alcohol. Als je gaat pappen en nathouden dan houd je zijn gedrag alleen maar in stand.
[...]
Gewoon weg gaan en hem in zijn sop gaar laten koken is wel erg kort door de bocht vind je niet?Maar dat is wel de manier. Laat het er maar op aan komen. Alcoholisten zijn namelijk maar met 1 ding bezig en dat is alcohol. Als je gaat pappen en nathouden dan houd je zijn gedrag alleen maar in stand.
donderdag 7 januari 2010 om 11:35
quote:dubiootje schreef op 01 oktober 2009 @ 21:52:
Het woord 'enabler' is gevallen en dat is wel passend. Want door het gedrag toe te staan, stel je de ander in staat het in stand te houden. Toestaan is bijvoorbeeld niet ingrijpen als je partner te veel drinkt en vervolgens in de auto stapt. Hem niet aanspreken op zijn verantwoordelijkheid voor het ongeluk en erop staan dat hij zelf de kosten betaalt. Zijn familie en vrienden vertellen hoe het ongeluk werkelijk is gebeurd, en dat je je zorgen maakt omdat hij zo veel drinkt.
Hier ben ik het heel erg mee eens. Toen ik vermoede dat hij met alcohol op verkeerde dingen deed (autorijden) heb ik dit benoemd en gezegd dat ik hier niet aan mee zal werken. Heel kinderachtig, maar het was toen de enige oplossing voor mij, heb ik de autosleutel ingenomen. Hij kreeg hem alleen mee om naar zijn werk te gaan. Toen hij 1 keer toch kleine schade heeft gemaakt (paaltje geraakt) en had hij niets eens meer dan de toegstane hoeveelheid alcohol op, heeft hij dit dus mooi zelf kunnen betalen.
Verder zal ik nu (nu ik weet dat hij echt een alcoholprobleem heeft en het niet alleen meer een vermoeden is) nooit bij hem in de auto stappen als hij drank op heeft (ook al is het maar een glas). Ik heb gezegd ik moet duidelijk zijn naar mezelf en naar hem toe.
Toen mijn man nog niet erkende een alcoholprobleem te hebben heeft mij, volgens mij, vervloekt om deze acties. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Zo heb ik in elk geval laten zien dat ik het niet steun of door de vingers zie.
Het woord 'enabler' is gevallen en dat is wel passend. Want door het gedrag toe te staan, stel je de ander in staat het in stand te houden. Toestaan is bijvoorbeeld niet ingrijpen als je partner te veel drinkt en vervolgens in de auto stapt. Hem niet aanspreken op zijn verantwoordelijkheid voor het ongeluk en erop staan dat hij zelf de kosten betaalt. Zijn familie en vrienden vertellen hoe het ongeluk werkelijk is gebeurd, en dat je je zorgen maakt omdat hij zo veel drinkt.
Hier ben ik het heel erg mee eens. Toen ik vermoede dat hij met alcohol op verkeerde dingen deed (autorijden) heb ik dit benoemd en gezegd dat ik hier niet aan mee zal werken. Heel kinderachtig, maar het was toen de enige oplossing voor mij, heb ik de autosleutel ingenomen. Hij kreeg hem alleen mee om naar zijn werk te gaan. Toen hij 1 keer toch kleine schade heeft gemaakt (paaltje geraakt) en had hij niets eens meer dan de toegstane hoeveelheid alcohol op, heeft hij dit dus mooi zelf kunnen betalen.
Verder zal ik nu (nu ik weet dat hij echt een alcoholprobleem heeft en het niet alleen meer een vermoeden is) nooit bij hem in de auto stappen als hij drank op heeft (ook al is het maar een glas). Ik heb gezegd ik moet duidelijk zijn naar mezelf en naar hem toe.
Toen mijn man nog niet erkende een alcoholprobleem te hebben heeft mij, volgens mij, vervloekt om deze acties. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Zo heb ik in elk geval laten zien dat ik het niet steun of door de vingers zie.
donderdag 7 januari 2010 om 11:51
Hij is inderdaad alcoholverslaafd. Min. 7 biertjes per dag is wel erg veel.
Ook mijn man is iemand die veel te veel dronk. Helaas ook in de auto gestapt en heeft ook brokken gemaakt. Gelukkig is er niemand gewond geraakt.
Hij besefte zich toen al dat hij zooo fout bezig was, maar zag het niet. Hij is zijn rijbewijs kwijtgeraakt voor een hafl jaar en heeft maandenlang geen drank aangeraakt.
Later begon hij weer meer te drinken, doordeweeks en in het weekend. (Behalve als hij ging rijden, dat lesje heeft hij wel geleerd).
Praten, ruzie etc.. Het leek niet te werken, maar uiteindelijk merkte hij aan zijn eigen lichaam dat het niet prettig was al dat drinken.
Een aantal maanden terug heeft hij besloten om niet meer doordeweeks te drinken en wel in het weekend. Dat gaat hem goed af, er zijn zelfs tijden dat in het weekend ook niet gedronken wordt, of dat het gewoon 1 of 2 biertjes zijn.
Je partner moet het echter zelf inzien, anders zal er niets veranderen. Het vervelende is dat ze het zo makkelijk weg wuiven, zovan: Wie drink te veel??? Ik???? Nee joh hoe kom je daaaaar nou bij..??!!!!!
Sterkte
Ook mijn man is iemand die veel te veel dronk. Helaas ook in de auto gestapt en heeft ook brokken gemaakt. Gelukkig is er niemand gewond geraakt.
Hij besefte zich toen al dat hij zooo fout bezig was, maar zag het niet. Hij is zijn rijbewijs kwijtgeraakt voor een hafl jaar en heeft maandenlang geen drank aangeraakt.
Later begon hij weer meer te drinken, doordeweeks en in het weekend. (Behalve als hij ging rijden, dat lesje heeft hij wel geleerd).
Praten, ruzie etc.. Het leek niet te werken, maar uiteindelijk merkte hij aan zijn eigen lichaam dat het niet prettig was al dat drinken.
Een aantal maanden terug heeft hij besloten om niet meer doordeweeks te drinken en wel in het weekend. Dat gaat hem goed af, er zijn zelfs tijden dat in het weekend ook niet gedronken wordt, of dat het gewoon 1 of 2 biertjes zijn.
Je partner moet het echter zelf inzien, anders zal er niets veranderen. Het vervelende is dat ze het zo makkelijk weg wuiven, zovan: Wie drink te veel??? Ik???? Nee joh hoe kom je daaaaar nou bij..??!!!!!
Sterkte
donderdag 7 januari 2010 om 11:59
quote:traincha2 schreef op 07 januari 2010 @ 11:30:
[...]
Maar dat is wel de manier. Laat het er maar op aan komen. Alcoholisten zijn namelijk maar met 1 ding bezig en dat is alcohol. Als je gaat pappen en nathouden dan houd je zijn gedrag alleen maar in stand.Ik ben zelf inmiddels na vele jaren alcoholproblemen te hebben gehad ruim anderhalf jaar helemaal drankvrij en ik heb alle steun die ik heb gekregen keihard nodig gehad. in mijn eentje had ik het echt niet gered. Maar het verschil met de meeste alcoholisten is wél dat ik wilde vechten tegen mijn probleem. Als dat niet het geval was geweest, dan was het echt een onbegonnen zaak.
[...]
Maar dat is wel de manier. Laat het er maar op aan komen. Alcoholisten zijn namelijk maar met 1 ding bezig en dat is alcohol. Als je gaat pappen en nathouden dan houd je zijn gedrag alleen maar in stand.Ik ben zelf inmiddels na vele jaren alcoholproblemen te hebben gehad ruim anderhalf jaar helemaal drankvrij en ik heb alle steun die ik heb gekregen keihard nodig gehad. in mijn eentje had ik het echt niet gered. Maar het verschil met de meeste alcoholisten is wél dat ik wilde vechten tegen mijn probleem. Als dat niet het geval was geweest, dan was het echt een onbegonnen zaak.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
donderdag 7 januari 2010 om 12:48
Traincha, ik vind het heel erg voor jou, je moeder en je vader en rot dat het zo moet lopen, ik geef haar alle gelijk dat ze van hem wilt scheiden maar daar is natuurlijk wel wat aan vooraf gegaan neem ik aan? Dit is toch niet een probleem van de laatste weken? Ik neem aan dat je moeder ook heeft geprobeerd om hem te helpen, wel tevergeefs en vandaar dat ze nu deze stap zet.
Je gaf enkel maar een reactie op één zin van mij, niet wat ik daarbij heb geschreven. Ik had duidelijk gezegd dat wanneer een alcoholist persoon op geen enkele manier 'het probleem' inziet dat hulp en steun geen zin heeft.
Ik wens jullie veel sterkte want het zal erg moeilijk zijn allemaal.
Je gaf enkel maar een reactie op één zin van mij, niet wat ik daarbij heb geschreven. Ik had duidelijk gezegd dat wanneer een alcoholist persoon op geen enkele manier 'het probleem' inziet dat hulp en steun geen zin heeft.
Ik wens jullie veel sterkte want het zal erg moeilijk zijn allemaal.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
donderdag 7 januari 2010 om 12:52
Och moeilijk.....het was moeilijk ja, maar we hebben er allemaal afstand van genomen. Je kunt niet iemand helpen die niet geholpen wil worden of althans: dat zegt hij, maar je kunt natuurlijk nooit in iemands hoofd kijken. En mijn moeder heeft groot gelijk dat ze de scheiding nu doorzet. Ze heeft al te lang op eieren moeten lopen. De hele familie inclusief ooms en tantes heeft zich ertegenaan bemoeid en we hebben zelfs professionele hulp ingeschakeld, maar het mocht allemaal niet baten. Dan moet hij het zelf maar weten. Mijn kinderen laat ik trouwens niet meer alleen met hem en hij weet dat.
donderdag 7 januari 2010 om 12:59
Anatje, ik ben ook heel blij dat hij het heeft ingezien. Als het niet zo was, dan weet ik niet of ik nog bij hem zou zijn.
Bij mijn man wordt in de familie ook veel gedronken, altijd is er wel bier in huis en als het er niet is wordt het gehaald. Als ik een thee wil kijken ze me aan of ik niet iets ander wil drinken.
Anatja, kk hoop dat het bij jou ook goed komt!
Traincha2, ik wens jou en je ouders sterkte. Het zal een moeilijke beslissing zijn geweest voor je moeder.
Bij mijn man wordt in de familie ook veel gedronken, altijd is er wel bier in huis en als het er niet is wordt het gehaald. Als ik een thee wil kijken ze me aan of ik niet iets ander wil drinken.
Anatja, kk hoop dat het bij jou ook goed komt!
Traincha2, ik wens jou en je ouders sterkte. Het zal een moeilijke beslissing zijn geweest voor je moeder.
donderdag 7 januari 2010 om 13:01
quote:traincha2 schreef op 07 januari 2010 @ 12:52:
Mijn kinderen laat ik trouwens niet meer alleen met hem en hij weet dat.
Dat snap ik maar al te goed, een alcoholist is labiel en je kan geen risico nemen. Ook al is het nóg zo'n lieve opa.
Mijn zus vertrouwde (toen) ook haar kinderen niet aan mij toe. Ik vond dat toen best erg maar ik begrijp het (zeker nu) maar al te goed. Ik ben zo blij dat het allemaal verleden tijd is en ik denk er iedere dag nog aan terug, hoe rot het was, hoe moeilijk en zwaar maar aan de andere kant ben ik er wel supersterk uit gekomen. Er zijn er echt niet veel die er helemaal bovenop komen (uit statestieken van de GGZ blijkt dat 98% binnen een jaar terug valt in het oude patroon)
Ik besef mij al te goed het het een levenslange strijd zal blijven en dat sociaal drinken geen optie is voor mij maar ik voel me nu zo goed dat ik die borrel echt niet nodig (meer) heb.
Mijn kinderen laat ik trouwens niet meer alleen met hem en hij weet dat.
Dat snap ik maar al te goed, een alcoholist is labiel en je kan geen risico nemen. Ook al is het nóg zo'n lieve opa.
Mijn zus vertrouwde (toen) ook haar kinderen niet aan mij toe. Ik vond dat toen best erg maar ik begrijp het (zeker nu) maar al te goed. Ik ben zo blij dat het allemaal verleden tijd is en ik denk er iedere dag nog aan terug, hoe rot het was, hoe moeilijk en zwaar maar aan de andere kant ben ik er wel supersterk uit gekomen. Er zijn er echt niet veel die er helemaal bovenop komen (uit statestieken van de GGZ blijkt dat 98% binnen een jaar terug valt in het oude patroon)
Ik besef mij al te goed het het een levenslange strijd zal blijven en dat sociaal drinken geen optie is voor mij maar ik voel me nu zo goed dat ik die borrel echt niet nodig (meer) heb.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
donderdag 7 januari 2010 om 13:43
Ongeloofelijk eigenlijk hoe drank het leven kan beheersen. Mijn vader dronk altijd al stevig, maar na zijn pensionering is het alleen nog maar erger geworden. Er wordt trouwens door een aantal mensen binnen onze familie vermoed dat hij een autistische stoornis heeft. En dat zou wel eens in het gehele plaatje kunnen passen.
donderdag 7 januari 2010 om 14:12
Traincha, dat zou best wel eens kunnen maar natuurlijk heeft niet iedere autist een drankprobleem. Alcoholisme komt vooral door onzekerheid, men denkt niet goed te functioneren zonder drank, zich lekkerder te voelen met drank, beter contacten te kunnen maken en in de erge gevallen wordt drank gebruikt om de ontwenningsverschijnselen tegen te gaan. Al die punten herken ikzelf maar al te goed, net als het laatste want ik zat echt in een zeer ver stadium.
Ik kan dan ook met oprecht trots zijn op het feit dat ik het heb overwonnen. Ik heb er nog steeds de naweeën van hoor maar het ergste is echt achter de rug. Ik hoop echt dat jou vader dit ook ooit gaat overwinnen want het is een hel en dat weet iedere alcoholist zelf ook wel, maar toch blijven ze door gaan. Zelfs tijdens nuchtere dagen kan een alcoholist niet nuchter nadenken (als denk de alcoholist zelf van wel) Hier ben ik pas achter gekomen na een lange tijd.
Ik kan dan ook met oprecht trots zijn op het feit dat ik het heb overwonnen. Ik heb er nog steeds de naweeën van hoor maar het ergste is echt achter de rug. Ik hoop echt dat jou vader dit ook ooit gaat overwinnen want het is een hel en dat weet iedere alcoholist zelf ook wel, maar toch blijven ze door gaan. Zelfs tijdens nuchtere dagen kan een alcoholist niet nuchter nadenken (als denk de alcoholist zelf van wel) Hier ben ik pas achter gekomen na een lange tijd.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
donderdag 7 januari 2010 om 14:30
quote:anatje schreef op 07 januari 2010 @ 11:35:
[...]
Toen mijn man nog niet erkende een alcoholprobleem te hebben heeft mij, volgens mij, vervloekt om deze acties. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Zo heb ik in elk geval laten zien dat ik het niet steun of door de vingers zie.Waarschijnlijk heeft jouw gedrag er zelfs toe bijgedragen dat hij het erkend heeft.
[...]
Toen mijn man nog niet erkende een alcoholprobleem te hebben heeft mij, volgens mij, vervloekt om deze acties. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Zo heb ik in elk geval laten zien dat ik het niet steun of door de vingers zie.Waarschijnlijk heeft jouw gedrag er zelfs toe bijgedragen dat hij het erkend heeft.
Ga in therapie!
donderdag 7 januari 2010 om 14:36
quote:Gebakkie schreef op 07 januari 2010 @ 14:12:
Zelfs tijdens nuchtere dagen kan een alcoholist niet nuchter nadenken (als denk de alcoholist zelf van wel) Hier ben ik pas achter gekomen na een lange tijd.Dat klopt, de hersencellen sterven af. Sowieso worden de gevolgen van alcoholisme op "nuchtere" momenten (voor zover die er zijn) onderschat. Alcoholisten worden lui en apathisch en zijn sneller agressief, ook als ze niet gedronken hebben.
Zelfs tijdens nuchtere dagen kan een alcoholist niet nuchter nadenken (als denk de alcoholist zelf van wel) Hier ben ik pas achter gekomen na een lange tijd.Dat klopt, de hersencellen sterven af. Sowieso worden de gevolgen van alcoholisme op "nuchtere" momenten (voor zover die er zijn) onderschat. Alcoholisten worden lui en apathisch en zijn sneller agressief, ook als ze niet gedronken hebben.
Ga in therapie!
donderdag 7 januari 2010 om 17:39
quote:dubiootje schreef op 07 januari 2010 @ 14:36:
[...]
Dat klopt, de hersencellen sterven af. Sowieso worden de gevolgen van alcoholisme op "nuchtere" momenten (voor zover die er zijn) onderschat. Alcoholisten worden lui en apathisch en zijn sneller agressief, ook als ze niet gedronken hebben.Dit is zo herkenbaar. Met mijn vader valt geen zinnig gesprek meer te voeren, want hij begint meteen te schreeuwen. Nu ik er zo over nadenk zou dit ook een goede verklaring voor zijn gedrag kunnen zijn ipv mogelijk autisme.
[...]
Dat klopt, de hersencellen sterven af. Sowieso worden de gevolgen van alcoholisme op "nuchtere" momenten (voor zover die er zijn) onderschat. Alcoholisten worden lui en apathisch en zijn sneller agressief, ook als ze niet gedronken hebben.Dit is zo herkenbaar. Met mijn vader valt geen zinnig gesprek meer te voeren, want hij begint meteen te schreeuwen. Nu ik er zo over nadenk zou dit ook een goede verklaring voor zijn gedrag kunnen zijn ipv mogelijk autisme.
donderdag 7 januari 2010 om 18:23
