Relaties
alle pijlers
Ach ja, laten we weer eens vragen 'of dit normaal is'.
woensdag 30 december 2009 om 14:14
Ok, na dagen zelf aan het denken geslagen te zijn wil ik ook graag eens de nuchtere kijk van andere mensen op mijn 'soort van probleem'.
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
vrijdag 8 januari 2010 om 13:30
Poeh...lieve thee met zoetje...
Rot maar het mot-gevoel
Je hebt met al je lieve inzet, waardering en begrip niet eens gekregen waar je zelf (ook) recht op hebt.
Namelijk: STEUN van je vent,vriend,mannetje...NIKS!!!
Zelfs al was er niks om je zorgen over te maken...vreemdgaan...veel contact...telefoon weghouden.
Jij hebt je netjes opgesteld...zaak open gehouden, en je hebt aangeven er een ENORM rotgevoel bij te hebben
en daar werd niks meegedaan...
geen wonder dat je je er buiten voelt staan...zij is belangrijker.
Hij is de weg kwijt met zijn prioriteitenlijstje
en nu is hij JOU ook kwijt. Jij hopelijk je eigenwaarde niet...
(hij had veeeeeeeeeeeel zuiniger op jou moeten zijn...minstens zo zuinig als op die vriendin...)
Ja en nu nog even door et leven hè? Wens je veel sterkte...
knuffel
Rot maar het mot-gevoel
Je hebt met al je lieve inzet, waardering en begrip niet eens gekregen waar je zelf (ook) recht op hebt.
Namelijk: STEUN van je vent,vriend,mannetje...NIKS!!!
Zelfs al was er niks om je zorgen over te maken...vreemdgaan...veel contact...telefoon weghouden.
Jij hebt je netjes opgesteld...zaak open gehouden, en je hebt aangeven er een ENORM rotgevoel bij te hebben
en daar werd niks meegedaan...
geen wonder dat je je er buiten voelt staan...zij is belangrijker.
Hij is de weg kwijt met zijn prioriteitenlijstje
en nu is hij JOU ook kwijt. Jij hopelijk je eigenwaarde niet...
(hij had veeeeeeeeeeeel zuiniger op jou moeten zijn...minstens zo zuinig als op die vriendin...)
Ja en nu nog even door et leven hè? Wens je veel sterkte...
knuffel
vrijdag 8 januari 2010 om 13:32
Snubbel...dat is idd niet goed door mij weergegeven... Ik moest er echt van alles aan doen om haar te spreken te krijgen.. In het begin leek dat echt niet te lukken en hadden ze al opgehangen. Later heeft hij weer terug gebeld...en is het dan toch gelukt.
P.S. Soms ben ik ook weleens bang dat zij of een vriendin van haar op t forum leest en dan zichzelf aan dit verhaal kan linken... dus wil ik niet altijd té specifiek zijn. Maar goed, als ze zich in dit verhaal niet zou herkennen... ik ben ergens rete gedetailleerd...
P.S. Soms ben ik ook weleens bang dat zij of een vriendin van haar op t forum leest en dan zichzelf aan dit verhaal kan linken... dus wil ik niet altijd té specifiek zijn. Maar goed, als ze zich in dit verhaal niet zou herkennen... ik ben ergens rete gedetailleerd...
vrijdag 8 januari 2010 om 13:35
Okee, kopje thee, dat maakt het wel iets duidelijker ja!
Heb alles meegelezen, ben niet zon schrijver maar vind het echt heel erg voor je. Heel goed dat je op je streep bent gaan staan, ook al speelt er verders inderdaad niets, het gaat wel over jouw grenzen. En volledig terecht, vind ik.
Hoop dat je het nu een beetje trekt. Sterkte!
Heb alles meegelezen, ben niet zon schrijver maar vind het echt heel erg voor je. Heel goed dat je op je streep bent gaan staan, ook al speelt er verders inderdaad niets, het gaat wel over jouw grenzen. En volledig terecht, vind ik.
Hoop dat je het nu een beetje trekt. Sterkte!
vrijdag 8 januari 2010 om 13:46
Kopjethee, je hebt het goed gedaan. Wat OOK nog wringt in het hele verhaal is dat zij dus jou ook niet wilde spreken. Je moet hemel en aarde bewegen, en dan lukt het, en heb je een redelijk normaal gesprek. Nah, was dat nou zo moeilijk? Voor haar bedoel ik?
Ze nemen jou allebei niet serieus.
Ze nemen jou allebei niet serieus.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 8 januari 2010 om 13:55
vrijdag 8 januari 2010 om 14:09
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 08 januari 2010 @ 13:25:
Ben ik nou vervelend als ik zeg dat ik het niet leuk vind als er nog iemand is die op een relatie manier met mijn vent praat (alleen zonder dat ze de relatie hebben)?
Nee, zeker niet Kopje Thee! Ik zou precies hetzelfde gevoel hebben.
Hè wat is het naar afgelopen en wat zal je er een wrange smaak van in je mond hebben. Juist als het erop aankomt dat je van je vriend commitment (jeukwoord, maar het klopt wel) vraagt, gedraagt hij zich als een slapjanus, een draaikont die geen stelling durft te nemen, die jou, z'n partner, niet de erkenning geeft die je toekomt. Bah!
Ondanks deze afloop denk ik wel dat je een juiste keuze hebt gemaakt. Je hebt je rug gerecht en jezelf serieus genomen. Zoals hij ook had moeten doen.
Ik wens je heel veel sterkte Kopje Thee en ben trouwens wel benieuwd wat Koffie nog in petto heeft...
Ben ik nou vervelend als ik zeg dat ik het niet leuk vind als er nog iemand is die op een relatie manier met mijn vent praat (alleen zonder dat ze de relatie hebben)?
Nee, zeker niet Kopje Thee! Ik zou precies hetzelfde gevoel hebben.
Hè wat is het naar afgelopen en wat zal je er een wrange smaak van in je mond hebben. Juist als het erop aankomt dat je van je vriend commitment (jeukwoord, maar het klopt wel) vraagt, gedraagt hij zich als een slapjanus, een draaikont die geen stelling durft te nemen, die jou, z'n partner, niet de erkenning geeft die je toekomt. Bah!
Ondanks deze afloop denk ik wel dat je een juiste keuze hebt gemaakt. Je hebt je rug gerecht en jezelf serieus genomen. Zoals hij ook had moeten doen.
Ik wens je heel veel sterkte Kopje Thee en ben trouwens wel benieuwd wat Koffie nog in petto heeft...
vrijdag 8 januari 2010 om 16:07
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 08 januari 2010 @ 13:16:
Ben ik weer even...Wat er mis ging:
Ik ben het dus beu... hij zal nooit en te nimmer voor mij kiezen, pas als het mes op zijn keel staat en dan gaat het nog halfslachtig ook. Ik kan daar niets meer mee. Ik vind het ronduit beledigend.
Daarom...Het is een lul de Behanger. En jij kan jezelf recht in de spiegel aankijken. Met jezelf moet je de rest van je leven verder en je bent voor jezelf opgekomen! Heb je een stuk meer aan dan aan zo n rare snuiter.
Ben ik weer even...Wat er mis ging:
Ik ben het dus beu... hij zal nooit en te nimmer voor mij kiezen, pas als het mes op zijn keel staat en dan gaat het nog halfslachtig ook. Ik kan daar niets meer mee. Ik vind het ronduit beledigend.
Daarom...Het is een lul de Behanger. En jij kan jezelf recht in de spiegel aankijken. Met jezelf moet je de rest van je leven verder en je bent voor jezelf opgekomen! Heb je een stuk meer aan dan aan zo n rare snuiter.
vrijdag 8 januari 2010 om 18:22
ik wil echt niet het vuurtje aanwakkeren, maar wat ik zou denken als ik TO was is dat de enige verklaring voor afhoudende gedrag van die vriendin om TO te spreken kan zijn om de reden dat die vriendin gewoon een relatie met dr vriend heeft.
-dat ze uit schuldgevoel niet met TO wil praten
-dat ze jaloers is op TO en het niet kan hebben dat ze dé vriendin is van, en zij niet
-dat ze bang is iets verkeerd te zeggen en door de mand te vallen
als ze gewoon een vriendschappelijke relatie zou zijn tussen de man en die vriendin zie ik TOTAAL geen reden om niet met TO te willen praten of ontmoeten
ze gaan naar alle waarschijnlijkheid gewoon vreemd met elkaar.
kan toch niet anders??? of denk ik nu raar?
heel goed dat je m de deur uit gezet hebt. dan komt hij terug naar je als hij van jou houdt, en zal hij weten dat je dit niet meer pikt en ben je er dus vanaf als hij terugkomt.
komt hij niet terug nou dan weet je genoeg
ik zou precies hetzelfde hebben gedaan alleen veeeeel en veeeel eerder!
-dat ze uit schuldgevoel niet met TO wil praten
-dat ze jaloers is op TO en het niet kan hebben dat ze dé vriendin is van, en zij niet
-dat ze bang is iets verkeerd te zeggen en door de mand te vallen
als ze gewoon een vriendschappelijke relatie zou zijn tussen de man en die vriendin zie ik TOTAAL geen reden om niet met TO te willen praten of ontmoeten
ze gaan naar alle waarschijnlijkheid gewoon vreemd met elkaar.
kan toch niet anders??? of denk ik nu raar?
heel goed dat je m de deur uit gezet hebt. dan komt hij terug naar je als hij van jou houdt, en zal hij weten dat je dit niet meer pikt en ben je er dus vanaf als hij terugkomt.
komt hij niet terug nou dan weet je genoeg
ik zou precies hetzelfde hebben gedaan alleen veeeeel en veeeel eerder!
vrijdag 8 januari 2010 om 19:47
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 08 januari 2010 @ 13:25:
Ben ik nou vervelend als ik zeg dat ik het niet leuk vind als er nog iemand is die op een relatie manier met mijn vent praat (alleen zonder dat ze de relatie hebben)?
Hij is weg ja... en nee, ik kan aan niemand mijn verhaal kwijt momenteel. Ik moet het eerst op een rij zetten.
Hallo thee, ik vind het echt heel rot voor je... het is voor mij ook herkenbaar.... heel knap maar ook dapper dat je grenzen bewaakt en daar consequenties aan verbindt....
sterkte
Ben ik nou vervelend als ik zeg dat ik het niet leuk vind als er nog iemand is die op een relatie manier met mijn vent praat (alleen zonder dat ze de relatie hebben)?
Hij is weg ja... en nee, ik kan aan niemand mijn verhaal kwijt momenteel. Ik moet het eerst op een rij zetten.
Hallo thee, ik vind het echt heel rot voor je... het is voor mij ook herkenbaar.... heel knap maar ook dapper dat je grenzen bewaakt en daar consequenties aan verbindt....
sterkte
zaterdag 9 januari 2010 om 16:25
zaterdag 9 januari 2010 om 23:25
Hee kopjethee
Heb je topic min of meer gevolgd en ik snap goed hoe je je voelt. Zo naar en buitengesloten, terwijl je juist erkenning en toewijding van je partner wilt. Dat je bevestigiing krijgt dat niets en niemand tussen jullie kan komen, en het lijkt alsof hij het tegenovergestelde doet en je het hem niet aan zn verstand kan peuteren. Frustrerend moet dat zijn.
Ik heb respect voor je handelswijze en doorzettingsvermogen. Tegelijkertijd ben ik bang dat het zich niet op zal lossen, omdat jij kan praten als bruggeman maar hij het niet lijkt te willen snappen. Ik vind het rot voor je, en ik herken min of meer de situatie waar je in zit. Bewaak je eigen grenzen en trek desnoods je eigen conclusies. veel sterkte.
pluk
Heb je topic min of meer gevolgd en ik snap goed hoe je je voelt. Zo naar en buitengesloten, terwijl je juist erkenning en toewijding van je partner wilt. Dat je bevestigiing krijgt dat niets en niemand tussen jullie kan komen, en het lijkt alsof hij het tegenovergestelde doet en je het hem niet aan zn verstand kan peuteren. Frustrerend moet dat zijn.
Ik heb respect voor je handelswijze en doorzettingsvermogen. Tegelijkertijd ben ik bang dat het zich niet op zal lossen, omdat jij kan praten als bruggeman maar hij het niet lijkt te willen snappen. Ik vind het rot voor je, en ik herken min of meer de situatie waar je in zit. Bewaak je eigen grenzen en trek desnoods je eigen conclusies. veel sterkte.
pluk
zondag 10 januari 2010 om 12:06
Mijn vriend snapte het pas na een paar maanden dat hij los van haar was en naar aanleiding van Jouw topic hebben we het er weer eens over gehad...
ik heb nu het idee dat hij me echt begrijpt...
Eerder zei hij het doet er niet toe dat ik het niet begrijp, ik doe jou er mee verdriet en jij bent het allerbelangrijkste voor mij.... Ik hoop dat jou vriend dat ook in gaat zien..
sterkte
ik heb nu het idee dat hij me echt begrijpt...
Eerder zei hij het doet er niet toe dat ik het niet begrijp, ik doe jou er mee verdriet en jij bent het allerbelangrijkste voor mij.... Ik hoop dat jou vriend dat ook in gaat zien..
sterkte
zondag 10 januari 2010 om 12:17
Lieve KTMZ,
Ik heb alles meegelezen en ben net ingelogd om nu ook eens te reageren. Om te beginnen leef ik erg met je mee en hoop ik voor je dat er uit gaat komen. Ik heb dit topic nauwlettend gevolgd omdat ik in een vergelijkbare situatie zit. Het heeft me wakker geschud en ook ik heb mijn partner (rond oud en nieuw) als voorwaarde opgegeven dat hij mij nu moet betrekken bij een aantal mensen in zijn leven die ik nog niet ken.
Wat mij vooral in je verhaal opviel is dat je -en dit is geen aanval- twee jaar (!) lang hebt toegestaan dat dit gebeurde. Waarmee ik wil zeggen dat ook jij een rol hebt gespeeld in het ontstaan van deze situatie.
Ik herken je frustraties: hij vertelt wat tussen neus en lippen door, de kerstkaart zonder jouw naam.. Je voelt een steek, maar die stop je weer weg onder het mom dat je van jezelf moet vinden dat je je er niet te druk over moet maken. Intussen stapelt de irritatie (in je onderbewustzijn) wel op. En dat is dus nu na twee jaar tot een uitbarsting gekomen. Ik wil het zeker niet voor je vriend opnemen, want ik vind dat hij niet goed (lees: goed fout) bezig is geweest, maar ik kan wel snappen dat hij nogal overvallen is door jouw ultimatum. Het ging toch allemaal goed zo? Op zijn manier genoot hij van zijn twee levens en daar moet dus nu van jou verandering in komen. En terecht overigens. Het enige wat ik je nu voor de komende tijd mee wil geven is dat je hem misschien iets meer ruimte (tijd) moet geven, zodat hij de mogelijkheid krijgt om voor zichzelf de zaken ook op een rijtje te krijgen, zodat hij niet onder dwang een beslissing moet gaan nemen, maar zodat hij met (nieuw) inzicht tot een besluit kan komen.
Dan even over mezelf. Heb nu een relatie van een half jaar. Ik vind -zonder dat ik op details in wil gaan- dat ik nog te weinig wordt betrokken bij zijn leven. Jouw topic en alle antwoorden, maakten dat de weggestopte gevoelens van frustratie hierover in alle heftigheid weer aan de oppervlakte kwamen. Ineens kwam ik tot de conclusie dat ik (ook) zo niet verder wilde. En dat heb ik gezegd. Hij heeft de boodschap goed ontvangen en heeft beloofd er wat aan te gaan doen. Dat hoeft van mij niet morgen, maar wel op redelijk korte termijn. Hij is nu aan zet.
Dus dankjewel voor het openen van dit topic, want hiermee heb je (en iedereen die heeft gereageerd) echt mijn ogen geopend. Ik hoop voor jou en mij op een goede afloop.
Groetjes,
Kooken
Ik heb alles meegelezen en ben net ingelogd om nu ook eens te reageren. Om te beginnen leef ik erg met je mee en hoop ik voor je dat er uit gaat komen. Ik heb dit topic nauwlettend gevolgd omdat ik in een vergelijkbare situatie zit. Het heeft me wakker geschud en ook ik heb mijn partner (rond oud en nieuw) als voorwaarde opgegeven dat hij mij nu moet betrekken bij een aantal mensen in zijn leven die ik nog niet ken.
Wat mij vooral in je verhaal opviel is dat je -en dit is geen aanval- twee jaar (!) lang hebt toegestaan dat dit gebeurde. Waarmee ik wil zeggen dat ook jij een rol hebt gespeeld in het ontstaan van deze situatie.
Ik herken je frustraties: hij vertelt wat tussen neus en lippen door, de kerstkaart zonder jouw naam.. Je voelt een steek, maar die stop je weer weg onder het mom dat je van jezelf moet vinden dat je je er niet te druk over moet maken. Intussen stapelt de irritatie (in je onderbewustzijn) wel op. En dat is dus nu na twee jaar tot een uitbarsting gekomen. Ik wil het zeker niet voor je vriend opnemen, want ik vind dat hij niet goed (lees: goed fout) bezig is geweest, maar ik kan wel snappen dat hij nogal overvallen is door jouw ultimatum. Het ging toch allemaal goed zo? Op zijn manier genoot hij van zijn twee levens en daar moet dus nu van jou verandering in komen. En terecht overigens. Het enige wat ik je nu voor de komende tijd mee wil geven is dat je hem misschien iets meer ruimte (tijd) moet geven, zodat hij de mogelijkheid krijgt om voor zichzelf de zaken ook op een rijtje te krijgen, zodat hij niet onder dwang een beslissing moet gaan nemen, maar zodat hij met (nieuw) inzicht tot een besluit kan komen.
Dan even over mezelf. Heb nu een relatie van een half jaar. Ik vind -zonder dat ik op details in wil gaan- dat ik nog te weinig wordt betrokken bij zijn leven. Jouw topic en alle antwoorden, maakten dat de weggestopte gevoelens van frustratie hierover in alle heftigheid weer aan de oppervlakte kwamen. Ineens kwam ik tot de conclusie dat ik (ook) zo niet verder wilde. En dat heb ik gezegd. Hij heeft de boodschap goed ontvangen en heeft beloofd er wat aan te gaan doen. Dat hoeft van mij niet morgen, maar wel op redelijk korte termijn. Hij is nu aan zet.
Dus dankjewel voor het openen van dit topic, want hiermee heb je (en iedereen die heeft gereageerd) echt mijn ogen geopend. Ik hoop voor jou en mij op een goede afloop.
Groetjes,
Kooken
zondag 10 januari 2010 om 12:35
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 09 januari 2010 @ 23:15:
Hallo allemaal,
Het houdt niet over, heb doorlopend hoofdpijn en voel mij niet goed.
We praten wel weer maar t loopt iedere keer op niets uit. Hij snapt het gewoon niet.
Dus nee, het gaat niet zo lekker helaas.
Kopje Thee
Vervelend dat het niet goed met je gaat, en dat het praten ook steeds op niets uitloopt. Wil híj graag praten, of wil jíj het nog proberen?
Hallo allemaal,
Het houdt niet over, heb doorlopend hoofdpijn en voel mij niet goed.
We praten wel weer maar t loopt iedere keer op niets uit. Hij snapt het gewoon niet.
Dus nee, het gaat niet zo lekker helaas.
Kopje Thee
Vervelend dat het niet goed met je gaat, en dat het praten ook steeds op niets uitloopt. Wil híj graag praten, of wil jíj het nog proberen?
Peas on earth!
zondag 10 januari 2010 om 12:36
Lieve allemaal,
Hier weer even een reactie van mij. Voor alle harten onder de riem wil ik jullie echt bedanken. Ook voor alle oprechte en soms harde waarheid spiegels ben ik ook dankbaar. Zonder dit topic zou ik nu nog zweven en zou er niets veranderd zijn.
@ Kooken, heel vervelend dat jij in een soortgelijke situatie zit. Het is niet fijn om buiten een groot gedeelte van je partner gehouden te worden. Mijn fout, om het te laten gebeuren, is ontstaan doordat ik in het begin niets wilde verpesten. Ik stelde mij in die eerste maanden heel flexibel en loyaal op. Ik was dan ook gek op mijn vent! De roze bril vergoeilijkte alles en daarmee gaf ik hem de vrijbrief om lekker zijn 'andere' leven van mij weg te houden. Ik deed toch niet moeilijk?
De roze wolk werd een normale wolk en ik voelde mij steeds meer de vrijblijvende alles goed vindende vriendin..maar ja..het gaat toch steken. Van de 2 jaar samen heb ik mij een jaar te low profile gehouden. Aan het eind van jaar een begon ik mij te verzetten en wilde erkenning. En dat kostte heel veel moeite en stuitte op veel verzet. Dat lag dan in zijn ogen niet aan hem maar aan zijn vrienden die zoals hij zegt; een beetje apart zijn.
Inmiddels is hij zijn beste vriend aan het kwijt raken. Waarom? Omdat hij met mij is. Ben ik zo vervelend? Nee. Het komt omdat zijn vriendengroep geen 'vrouwen' dult. Vrouwen remmen je in alles en het gevoel dat je alleen nog maar naar moeder de vrouw mag luisteren overheerst. Deze vriendengroep wil enkel en alleen maar stappen en zich elk weekend in kroeg en cafe begeven. Zonder vriendinnen, zonder bekende vrouwen. Elk weekend weer. Liever geen uitzonderingen. Mijn vriend heeft er voor gekozen, dat wel, dat hij het leuk vindt om weekenden met mij wat te doen. Nu raakt hij zijn vrienden kwijt. Ze bellen niet meer. Ik vind het vervelend voor hem en voel mij soms zo schuldig. Straks heeft ie alleen mij nog maar. Ik ben ook in deze heel open geweest en heb diverse charme offensieven gebruikt om het te verbeteren. Geen resultaat.
Dat met zijn ex werd voor mjj de druppel. Weer iets waar ik part nog deel aan had. Ik kon alleen maar raden en niets werd duidelijk.
Op dit moment spreken Koffie en ik weer een beetje om te kijken of er wat te redden valt tussen ons. Tot nu toe beginnen we goed en eindigt het verhit en bijna boos. We zijn er dus nog lang niet en ik vraag mij af of we er ooit nog gaan komen.
Ik geef hem idd wat meer tijd en rust zonder mezelf uit het oog te verliezen. Dat is klaar.
Hier weer even een reactie van mij. Voor alle harten onder de riem wil ik jullie echt bedanken. Ook voor alle oprechte en soms harde waarheid spiegels ben ik ook dankbaar. Zonder dit topic zou ik nu nog zweven en zou er niets veranderd zijn.
@ Kooken, heel vervelend dat jij in een soortgelijke situatie zit. Het is niet fijn om buiten een groot gedeelte van je partner gehouden te worden. Mijn fout, om het te laten gebeuren, is ontstaan doordat ik in het begin niets wilde verpesten. Ik stelde mij in die eerste maanden heel flexibel en loyaal op. Ik was dan ook gek op mijn vent! De roze bril vergoeilijkte alles en daarmee gaf ik hem de vrijbrief om lekker zijn 'andere' leven van mij weg te houden. Ik deed toch niet moeilijk?
De roze wolk werd een normale wolk en ik voelde mij steeds meer de vrijblijvende alles goed vindende vriendin..maar ja..het gaat toch steken. Van de 2 jaar samen heb ik mij een jaar te low profile gehouden. Aan het eind van jaar een begon ik mij te verzetten en wilde erkenning. En dat kostte heel veel moeite en stuitte op veel verzet. Dat lag dan in zijn ogen niet aan hem maar aan zijn vrienden die zoals hij zegt; een beetje apart zijn.
Inmiddels is hij zijn beste vriend aan het kwijt raken. Waarom? Omdat hij met mij is. Ben ik zo vervelend? Nee. Het komt omdat zijn vriendengroep geen 'vrouwen' dult. Vrouwen remmen je in alles en het gevoel dat je alleen nog maar naar moeder de vrouw mag luisteren overheerst. Deze vriendengroep wil enkel en alleen maar stappen en zich elk weekend in kroeg en cafe begeven. Zonder vriendinnen, zonder bekende vrouwen. Elk weekend weer. Liever geen uitzonderingen. Mijn vriend heeft er voor gekozen, dat wel, dat hij het leuk vindt om weekenden met mij wat te doen. Nu raakt hij zijn vrienden kwijt. Ze bellen niet meer. Ik vind het vervelend voor hem en voel mij soms zo schuldig. Straks heeft ie alleen mij nog maar. Ik ben ook in deze heel open geweest en heb diverse charme offensieven gebruikt om het te verbeteren. Geen resultaat.
Dat met zijn ex werd voor mjj de druppel. Weer iets waar ik part nog deel aan had. Ik kon alleen maar raden en niets werd duidelijk.
Op dit moment spreken Koffie en ik weer een beetje om te kijken of er wat te redden valt tussen ons. Tot nu toe beginnen we goed en eindigt het verhit en bijna boos. We zijn er dus nog lang niet en ik vraag mij af of we er ooit nog gaan komen.
Ik geef hem idd wat meer tijd en rust zonder mezelf uit het oog te verliezen. Dat is klaar.
zondag 10 januari 2010 om 13:00
Hallo Thee...
ik herken ook het vriendendeel... Nu heeft het achteraf gezien te maken met hoe hij zijn leven had ingericht... Hij heeft ook afscheid moeten nemen van die mensen.... ik voelde mij er ook schuldig over.
Ik had hier echter geen deel aan.
Hij wilde met mij iets opbouwen en zijn oude leven paste daar niet bij... Hij roept zelf nu ook sommige vrienden heb je voor het leven anderen voor even...
Hij heeft inmiddels een harstikke leuke nieuwe vriendenkring opgebouwd
ik herken ook het vriendendeel... Nu heeft het achteraf gezien te maken met hoe hij zijn leven had ingericht... Hij heeft ook afscheid moeten nemen van die mensen.... ik voelde mij er ook schuldig over.
Ik had hier echter geen deel aan.
Hij wilde met mij iets opbouwen en zijn oude leven paste daar niet bij... Hij roept zelf nu ook sommige vrienden heb je voor het leven anderen voor even...
Hij heeft inmiddels een harstikke leuke nieuwe vriendenkring opgebouwd
