Gezondheid
alle pijlers
Vertel hier je Uitstrijkje-anekdotes.
woensdag 6 januari 2010 om 17:19
Gisteren mocht ik weer voor een uitstrijkje, joepie. Nou ik draai er mijn hand niet voor om. Dus ik lag in vol ornaat, toen kwam de assistente erachter dat ze iets niet paraat had dus dat moest ze halen in de aangrenzende kamer, en dus ging de deur van het slot. Ik zei: laat de eendenbek maar even zitten hoor. En een paar seconden later ging de deur weer open en kwam er een wildvreemde man binnengestormd die recht in mijn eendenbek keek, sorry stamelde en niet wist hoe snel ie weer naar buiten moest.
Ik moest keihard lachen en door de druk zat de eendenbek niet meer goed, de assistente die binnenkwam begreep er niks van...
Ik moest keihard lachen en door de druk zat de eendenbek niet meer goed, de assistente die binnenkwam begreep er niks van...
zaterdag 9 januari 2010 om 11:18
quote:tonkje schreef op 08 januari 2010 @ 15:25:
[...]
Het is ook enigszins kort door de bocht. Maar zo zou je de reden van onze regering om wel een bevolkingsonderzoek te doen naar baarmoederhalskanker en bijvoorbeeld niet naar darmkanker ook kunnen noemen. Het gaat er namelijk niet om om ons leed te besparen door zo vroeg mogelijk deze vorm van kanker te ontdekken, maar simpelweg om geld te besparen.
Zo'n bevolkingsonderzoek kost ontzettend veel geld. Maar als je het niet zou doen, kost het nog meer geld. Doen dus.
Als iedereen een oproep zou krijgen voor een darmkanker check, kost dat ook enorm veel geld. Maar kennelijk wordt er niet meer geld mee bespaart, anders zouden we zo'n oproep wel krijgen.
Mede met dat in mijn achterhoofd, denk ik: mijn kansen op baarmoederhalskanker zijn nog kleiner dan bij de gemiddelde vrouw, laat maar. Ik denk dat de kans groter is dat ze bij mij wat vinden wat er niet is - bijvoorbeeld omdat ik wat verkouden ben ofzo - dan dat ze echt wat vinden.
Overigens spaar ik nu niet mijn eigen portemonnee door niet te gaan, maar die van onze overheid.
Kan me niet voorstellen dat iemand dat serieus als reden kan opgeven. Ik ben alleen maar blij dat ze hier geld voor willen uitgeven. Spaart heel veel verdriet bij veel mensen.
En als dat nou niet de reden is om het te willen doen zal me worst wezen maar ben ze dankbaar.
Heb nl ook (binnenkort) 3 dochters
Maar goed, jouw lijf, jouw keuze.
[...]
Het is ook enigszins kort door de bocht. Maar zo zou je de reden van onze regering om wel een bevolkingsonderzoek te doen naar baarmoederhalskanker en bijvoorbeeld niet naar darmkanker ook kunnen noemen. Het gaat er namelijk niet om om ons leed te besparen door zo vroeg mogelijk deze vorm van kanker te ontdekken, maar simpelweg om geld te besparen.
Zo'n bevolkingsonderzoek kost ontzettend veel geld. Maar als je het niet zou doen, kost het nog meer geld. Doen dus.
Als iedereen een oproep zou krijgen voor een darmkanker check, kost dat ook enorm veel geld. Maar kennelijk wordt er niet meer geld mee bespaart, anders zouden we zo'n oproep wel krijgen.
Mede met dat in mijn achterhoofd, denk ik: mijn kansen op baarmoederhalskanker zijn nog kleiner dan bij de gemiddelde vrouw, laat maar. Ik denk dat de kans groter is dat ze bij mij wat vinden wat er niet is - bijvoorbeeld omdat ik wat verkouden ben ofzo - dan dat ze echt wat vinden.
Overigens spaar ik nu niet mijn eigen portemonnee door niet te gaan, maar die van onze overheid.
Kan me niet voorstellen dat iemand dat serieus als reden kan opgeven. Ik ben alleen maar blij dat ze hier geld voor willen uitgeven. Spaart heel veel verdriet bij veel mensen.
En als dat nou niet de reden is om het te willen doen zal me worst wezen maar ben ze dankbaar.
Heb nl ook (binnenkort) 3 dochters
Maar goed, jouw lijf, jouw keuze.
Ja, dat vind ik echt.
zaterdag 9 januari 2010 om 11:21
en bovendien ben je een stuk duurder voor de belastingbetaler mocht je wel problemen daar hebben en het veel later ontdekken omdat je geen uitsrijkjes doet.
Er is door de overheid een harde kosten-baten analyse gemaakt. Ook voor vrouwen die weinig partners hebben gehad, is het echt de moeite waard.
Gewoon gaan, er is niks engs aan.
Er is door de overheid een harde kosten-baten analyse gemaakt. Ook voor vrouwen die weinig partners hebben gehad, is het echt de moeite waard.
Gewoon gaan, er is niks engs aan.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zaterdag 9 januari 2010 om 11:34
quote:Serafina schreef op 08 januari 2010 @ 13:48:
Mijn meest gênante uitstrijkje was toen ik een jaar of 18 was. Ik verwachte mijn vertrouwde gyn maar er bleek een vervanger te zijn. De vervanger bleek een bloedmooie jongeman te zijn. Echt een achterlijk knappe vent. Dit was het soort man dat ik graag in de kroeg tegen had willen komen maar in plaats daarvan dus in de gyn-stoel. Hij was een beetje zenuwachtig en was druk bezig met het verwarmen van de eendebek toen hij ineens opmerkte dat de stoel nog niet goed stond. Het uitklapstuk was nog uitgeklapt zeg maar. Die moest weer ingeklapt want anders kon hij er ook niet bij. Ik lag al met mijn benen in de steunen. Hij wil dat uitklapgedeelte in klappen en....niet. Dat ding zat muurvast. Hij was vastbesloten om het voor elkaar te krijgen en is toen met kracht op het ding gaan rammen. Terwijl ik daar met mijn beentjes wagenwijd lag. Ik wist niet meer hoe ik het had. Hij ontdekte uiteindelijk een klemmetje o.i.d. aan de onderkant en het is gelukt. Maar het was zo genant, niet alleen voor mij.... Had jij al een vaste gyn toen je 18 was????
Mijn meest gênante uitstrijkje was toen ik een jaar of 18 was. Ik verwachte mijn vertrouwde gyn maar er bleek een vervanger te zijn. De vervanger bleek een bloedmooie jongeman te zijn. Echt een achterlijk knappe vent. Dit was het soort man dat ik graag in de kroeg tegen had willen komen maar in plaats daarvan dus in de gyn-stoel. Hij was een beetje zenuwachtig en was druk bezig met het verwarmen van de eendebek toen hij ineens opmerkte dat de stoel nog niet goed stond. Het uitklapstuk was nog uitgeklapt zeg maar. Die moest weer ingeklapt want anders kon hij er ook niet bij. Ik lag al met mijn benen in de steunen. Hij wil dat uitklapgedeelte in klappen en....niet. Dat ding zat muurvast. Hij was vastbesloten om het voor elkaar te krijgen en is toen met kracht op het ding gaan rammen. Terwijl ik daar met mijn beentjes wagenwijd lag. Ik wist niet meer hoe ik het had. Hij ontdekte uiteindelijk een klemmetje o.i.d. aan de onderkant en het is gelukt. Maar het was zo genant, niet alleen voor mij.... Had jij al een vaste gyn toen je 18 was????
zaterdag 9 januari 2010 om 11:35
Principes hebben is goed. Maar toch, sommige principes moet je voor je eigen gezondheid aan de kant zetten.
Wat boeit het nou dat de regering deze onderzoeken laat doen omdat het veel geld bespaard?
Ik kreeg op 19 januari 2007 het meest onvoorstelbare nieuws van de dokter. Nooit gedacht dat ik om 4 uur vrijdagmiddag te horen zou krijgen dat ik pap 3a had. Een half uur later had ik het ziekenhuis al aan de lijn dat ik maandag om 12 uur moest komen voor een lisectie.
Toen ik daar was kreeg ik nog slechter nieuws want het was pap 3b. Na de lis bleek ik ook nog CIN3 te hebben. Als ik niet was gegaan had ik binnen een jaar of 2 baarmoederhalskanker gehad.
Het uitstrijkje daarna was nog niet goed en hebben ze nog meer weefsel weggenomen. Nu is het eindelijk goed. Alles is weg. Maar ik mag pas sinds juli vorig jaar 1 keer per jaar komen.
En of je nu sexueel actief bent (geweest) of niet ik zou toch gaan als ik jou was. Ik ben héél erg blij dat ik wel gegaan ben. Anders had ik nu kanker gehad en dat was heel gemakkelijk te voorkomen geweest. Ik wil hier namelijk niet aan dood gaan. Ik wil van ouderdom sterven. En verder niet.
Wat boeit het nou dat de regering deze onderzoeken laat doen omdat het veel geld bespaard?
Ik kreeg op 19 januari 2007 het meest onvoorstelbare nieuws van de dokter. Nooit gedacht dat ik om 4 uur vrijdagmiddag te horen zou krijgen dat ik pap 3a had. Een half uur later had ik het ziekenhuis al aan de lijn dat ik maandag om 12 uur moest komen voor een lisectie.
Toen ik daar was kreeg ik nog slechter nieuws want het was pap 3b. Na de lis bleek ik ook nog CIN3 te hebben. Als ik niet was gegaan had ik binnen een jaar of 2 baarmoederhalskanker gehad.
Het uitstrijkje daarna was nog niet goed en hebben ze nog meer weefsel weggenomen. Nu is het eindelijk goed. Alles is weg. Maar ik mag pas sinds juli vorig jaar 1 keer per jaar komen.
En of je nu sexueel actief bent (geweest) of niet ik zou toch gaan als ik jou was. Ik ben héél erg blij dat ik wel gegaan ben. Anders had ik nu kanker gehad en dat was heel gemakkelijk te voorkomen geweest. Ik wil hier namelijk niet aan dood gaan. Ik wil van ouderdom sterven. En verder niet.
zaterdag 9 januari 2010 om 19:35
zaterdag 9 januari 2010 om 23:39
quote:Sam32 schreef op 09 januari 2010 @ 19:35:
Ik hoor nergens dat de doktersassistente de uitstrijkjes doet, alleen gynaecologen en mannelijke huisartsen.
Ik ben zelf DA en maak al jaren uitstrijkjes. Verder niet echt heel bijzondere dingen meegemaakt, behalve dat er nog een tampon in blijkt te zitten of stukjes toiletpapier.Je bent dierenarts en doet uitstrijkjes? Als een soort van bijverdienste of gewoon hobby?
Ik hoor nergens dat de doktersassistente de uitstrijkjes doet, alleen gynaecologen en mannelijke huisartsen.
Ik ben zelf DA en maak al jaren uitstrijkjes. Verder niet echt heel bijzondere dingen meegemaakt, behalve dat er nog een tampon in blijkt te zitten of stukjes toiletpapier.Je bent dierenarts en doet uitstrijkjes? Als een soort van bijverdienste of gewoon hobby?
zondag 10 januari 2010 om 15:06
quote:meds schreef op 09 januari 2010 @ 23:39:
[...]
Je bent dierenarts en doet uitstrijkjes? Als een soort van bijverdienste of gewoon hobby?nee, ik denk dat ze haar drogistendiploma heeft (DA toch?). Wel handig, bij de shampoo ook even een uitstrijkje meenemen.
[...]
Je bent dierenarts en doet uitstrijkjes? Als een soort van bijverdienste of gewoon hobby?nee, ik denk dat ze haar drogistendiploma heeft (DA toch?). Wel handig, bij de shampoo ook even een uitstrijkje meenemen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 21 januari 2010 om 15:48
Ik ben aardig nieuw hier, maar moet echt even reageren op wat hier gezegd wordt.
Ik zelf ben 25 jaar, al jaren last van een onregelmatige ongesteldheid. Pijntjes, doorbraakbloedingen noem het maar op. Verschillende bezoekjes aan de huisarts gebracht, maar veel verder dan 'ff naar binnen loeren" kwam het niet. Alles zag er goed uit werd me verteld. Toch voelde ik dat er iets niet goed zat, alleen kon ik zelf ook niet iets concreets aanwijzen.
Tot vorig jaar zomer. Ik was het zat, en heb geëist om doorgewezen te worden naar de gyneacoloog. Gelukkig nam deze mevrouw me heel serieus en is er een uitstrijkje gemaakt.
Nou.. om een lang verhaal kort te maken: Foute boel, PAP4, CIN3 (behoorlijk verkeerd). Ik moest d.m.v een lisexcisie alle 'afwijkende cellen" laten verwijderen. Dit waren er zoveel dat het onder narcose moest. Als het goed is, is alles nu verwijderd, maar er werd me wel gezegd dat als ik 'pas' op m'n 30e was gekomen het te laat was geweest. Deze cellen waren al voorstadium baarmoederhalskanker". Ik moet nu tot m'n 30e elk half jaar een uitstrijkje maken, en dat geeft me wel een gerust gevoel.
Uitstrijkjes zijn zo belangrijk, want het is heel goed te genezen als je er op tijd bij bent. Eigenlijk vind ik 30 al te 'oud'. Want meiden zijn al veel vroeger sexueel actief tegenwoordig, en het is toch vaak een virus wat we van mannen aangesmeerd krijgen (thanks!!
).
Als iemand er voor kiest om geen uitstrijkje te laten afnemen is je goed recht. Alleen daarna ook niet lopen zeuren als het wel té laat is. (sorry, misschien kort door de bocht maar kan het echt niet anders brengen) De middelen zijn er om je te helpen, dus waarom niet aanpakken?
Ik zelf ben 25 jaar, al jaren last van een onregelmatige ongesteldheid. Pijntjes, doorbraakbloedingen noem het maar op. Verschillende bezoekjes aan de huisarts gebracht, maar veel verder dan 'ff naar binnen loeren" kwam het niet. Alles zag er goed uit werd me verteld. Toch voelde ik dat er iets niet goed zat, alleen kon ik zelf ook niet iets concreets aanwijzen.
Tot vorig jaar zomer. Ik was het zat, en heb geëist om doorgewezen te worden naar de gyneacoloog. Gelukkig nam deze mevrouw me heel serieus en is er een uitstrijkje gemaakt.
Nou.. om een lang verhaal kort te maken: Foute boel, PAP4, CIN3 (behoorlijk verkeerd). Ik moest d.m.v een lisexcisie alle 'afwijkende cellen" laten verwijderen. Dit waren er zoveel dat het onder narcose moest. Als het goed is, is alles nu verwijderd, maar er werd me wel gezegd dat als ik 'pas' op m'n 30e was gekomen het te laat was geweest. Deze cellen waren al voorstadium baarmoederhalskanker". Ik moet nu tot m'n 30e elk half jaar een uitstrijkje maken, en dat geeft me wel een gerust gevoel.
Uitstrijkjes zijn zo belangrijk, want het is heel goed te genezen als je er op tijd bij bent. Eigenlijk vind ik 30 al te 'oud'. Want meiden zijn al veel vroeger sexueel actief tegenwoordig, en het is toch vaak een virus wat we van mannen aangesmeerd krijgen (thanks!!
). Als iemand er voor kiest om geen uitstrijkje te laten afnemen is je goed recht. Alleen daarna ook niet lopen zeuren als het wel té laat is. (sorry, misschien kort door de bocht maar kan het echt niet anders brengen) De middelen zijn er om je te helpen, dus waarom niet aanpakken?
donderdag 21 januari 2010 om 16:12
Hier nog een anekdote (en ik word dit jaar dertig, dus misschien volgt er tzt nog een nieuwe).
Ik was 19 jaar en had last van een schimmelinfectie. Ik ging naar de huisarts die op dat moment een knappe, jonge huisarts in opleiding bij hem had. Dus ik op de behandeltafel, beetjes wijd en de heren werpen een blik. Huisarts: mag hij even meekijken? Tja, ik wou niet lullig doen dus ok. Huisarts: dit is dus een klassiek geval van een schimmelinfectie. Dat zie je hieraan etc etc. Lig je daar terwijl die knappe vent je doos aan het ontleden is! Niet fijn.
Ik was 19 jaar en had last van een schimmelinfectie. Ik ging naar de huisarts die op dat moment een knappe, jonge huisarts in opleiding bij hem had. Dus ik op de behandeltafel, beetjes wijd en de heren werpen een blik. Huisarts: mag hij even meekijken? Tja, ik wou niet lullig doen dus ok. Huisarts: dit is dus een klassiek geval van een schimmelinfectie. Dat zie je hieraan etc etc. Lig je daar terwijl die knappe vent je doos aan het ontleden is! Niet fijn.
zondag 24 januari 2010 om 21:27
Met 2 vingers in m'n neus lig ik bij de gyn, dus als een AIO voor de eerste keer meekijkt vind ik dat geen probleem. En als hij/zij dan ook nog 's zelf met zo'n mascara-borsteltje wat cellen wil afnemen, dan vind ik ook dat geen probleem.
Mijn gyn vroeg of het ok was dat er een AIO bij zou komen - tuurlijk is dat ok, hij moet het toch ook leren. "Mijn" AIO had waarschijnlijk nog niet veel andere doosjes gezien of nog nooit een compleet gewaxte zogenaamde designer- of porno-vagina (met dank aan Moeder Natuur).
Dus Dr. AIO stapt binnen terwijl ik al op m'n rug lig met mijn benen in de stijgers, handen onder m'n hoofd. Hij werd rood, begon te stotteren, verslikte zich, ontwikkelde spontaan een tic (z'n bril steeds weer op de brug van z'n neus schuiven terwijl dat ding er gewoon netjes bleef zitten) en was zo onhandig dat het schattig was. Hij liet het borsteltje vallen en deed dat gewoon weer met een nieuw borsteltje. Hij maakte moeilijke geluiden alsof ik een vliegtuigmotor was die gerepareerd moest worden door een leerling monteur
De gyn keek er zelf ook wat moeilijk van en we wisselden een paar blikken uit, waaruit duidelijk werd dat we met hem te doen hadden
Hij bleef stuntelen en uiteindelijk nam de gyn het over, waarna AIO er heel verloren bij stond. Ik vond het erg sneu voor 'm
Mijn gyn vroeg of het ok was dat er een AIO bij zou komen - tuurlijk is dat ok, hij moet het toch ook leren. "Mijn" AIO had waarschijnlijk nog niet veel andere doosjes gezien of nog nooit een compleet gewaxte zogenaamde designer- of porno-vagina (met dank aan Moeder Natuur).
Dus Dr. AIO stapt binnen terwijl ik al op m'n rug lig met mijn benen in de stijgers, handen onder m'n hoofd. Hij werd rood, begon te stotteren, verslikte zich, ontwikkelde spontaan een tic (z'n bril steeds weer op de brug van z'n neus schuiven terwijl dat ding er gewoon netjes bleef zitten) en was zo onhandig dat het schattig was. Hij liet het borsteltje vallen en deed dat gewoon weer met een nieuw borsteltje. Hij maakte moeilijke geluiden alsof ik een vliegtuigmotor was die gerepareerd moest worden door een leerling monteur
De gyn keek er zelf ook wat moeilijk van en we wisselden een paar blikken uit, waaruit duidelijk werd dat we met hem te doen hadden
Hij bleef stuntelen en uiteindelijk nam de gyn het over, waarna AIO er heel verloren bij stond. Ik vond het erg sneu voor 'm
maandag 25 januari 2010 om 23:30
quote:Dreamer84 schreef op 21 januari 2010 @ 15:48:
Ik ben aardig nieuw hier, maar moet echt even reageren op wat hier gezegd wordt.
Ik zelf ben 25 jaar, al jaren last van een onregelmatige ongesteldheid. Pijntjes, doorbraakbloedingen noem het maar op. Verschillende bezoekjes aan de huisarts gebracht, maar veel verder dan 'ff naar binnen loeren" kwam het niet. Alles zag er goed uit werd me verteld. Toch voelde ik dat er iets niet goed zat, alleen kon ik zelf ook niet iets concreets aanwijzen.
Tot vorig jaar zomer. Ik was het zat, en heb geëist om doorgewezen te worden naar de gyneacoloog. Gelukkig nam deze mevrouw me heel serieus en is er een uitstrijkje gemaakt.
Nou.. om een lang verhaal kort te maken: Foute boel, PAP4, CIN3 (behoorlijk verkeerd). Ik moest d.m.v een lisexcisie alle 'afwijkende cellen" laten verwijderen. Dit waren er zoveel dat het onder narcose moest. Als het goed is, is alles nu verwijderd, maar er werd me wel gezegd dat als ik 'pas' op m'n 30e was gekomen het te laat was geweest. Deze cellen waren al voorstadium baarmoederhalskanker". Ik moet nu tot m'n 30e elk half jaar een uitstrijkje maken, en dat geeft me wel een gerust gevoel.
Uitstrijkjes zijn zo belangrijk, want het is heel goed te genezen als je er op tijd bij bent. Eigenlijk vind ik 30 al te 'oud'. Want meiden zijn al veel vroeger sexueel actief tegenwoordig, en het is toch vaak een virus wat we van mannen aangesmeerd krijgen (thanks!!).
Als iemand er voor kiest om geen uitstrijkje te laten afnemen is je goed recht. Alleen daarna ook niet lopen zeuren als het wel té laat is. (sorry, misschien kort door de bocht maar kan het echt niet anders brengen) De middelen zijn er om je te helpen, dus waarom niet aanpakken?
Ik wil toch even reageren. Ik loop al zes jaar bij de huisarts & gyn voor precies dezelfde klachten (ben nu 28). Er was ooit een uitstrijkje gemaakt (2 jaar geleden) en de uitslag daarvan was goed. Dus de HA gooide het op een hormonale imbalans. Oh, hoe kom je daaraan? Tja, hoe kom je eraf is een betere vraag. Google doorgespit wat het inhield, maar daar was geen eenduidig antwoord op en de behandeling bestond uit een beetje zelf experimentatie met verschillende sterktes anti-conceptie pil. Allemaal zonder succes. Na uitdrukkeling aandringen van mijn moeder (ik had zelf nl zoiets van, ma laat me met rust, het is mijn kwaaltje) toch weer naar de huisarts.
De HA verwees me dan toch maar weer door naar een andere gyn, nadat hij me had geprobeerd gerust te stellen met 'soms moeten we accepteren dat bepaalde kwaaltjes er gewoon bijhoren'. Deze nieuwe gyn staat heel goed aangeschreven (al mijn vriendinnen zitten ook bij hem), maar ik zou 2mnd moeten wachten op een afspraak. Aangezien ik toch al tig jaar met de klachten liep vond ik dat wel de moeite waard, dus maakte een afspraak met hem. Na de cyclus uitgebreid besproken te hebben, zei mijn gyn, laten we voor de zekerheid toch nog een keertje een uitstrijkje maken.
Een aantal weken later belde de assistente van de gyn op of ik de volgende dag op afspraak kon komen voor de uitslag van de PAP test. Dan voel je al aan je water dat het fout zit. En inderdaad, PAP 4. Hij heeft toen een biopsy gedaan die CIN 3 bevestigde en een paar weken later is met een lisectie (als het goed is) alles weggehaald. Eerste uitslag is in ieder geval goed, maar ik moet weer voor een uitstrijkje gaan.
Later weer bij de HA geweest en die haalde de uitslag van het uitstrijkje 2 jaar geleden erbij. Hij had toen aangegeven dat mijn baarmoedermond snel bloedde en het lab had erbij gezet dat er te weinig epitheel-cellen waren voor duidelijke uitslag en dat ik binnen een jaar weer moest. Inmiddels weet ik dat bloed in het uitstrijkje de uitslag kan beinvloeden, wat bij mij dus schijnbaar is gebeurd. FAIL voor mijn HA & het lab, want aan de hand van de info die uitgewisseld is hadden ze het uitstrijkje over moeten doen en dan was ik er misschien 2 jaar eerder bij geweest.
Ik ben heel blij dat het is ontdekt en dat het waarschijnlijk allemaal goed afloopt, maar heb wel erg veel moeite met het gevoel dat ik daar beneden 'verminkt' ben. De operatie was nu ruim 2 mnd geleden en ik moet nog steeds niet aan sex denken. Ik ben er een beetje bang voor geworden. Ook hoop ik ooit kinderen te krijgen en ben ook bang voor eventuele gevolgen voor de zwangerschap. Gelukkig weet ik wel dat als het zover is ik bij een gyn terecht kan die ik vertrouw.
Sorry hoor, geen leuk 'uitstrijkje-blunder' verhaal, maar wel even een reminder voor iedereen waarom we die ook al weer doen.
Ik ben aardig nieuw hier, maar moet echt even reageren op wat hier gezegd wordt.
Ik zelf ben 25 jaar, al jaren last van een onregelmatige ongesteldheid. Pijntjes, doorbraakbloedingen noem het maar op. Verschillende bezoekjes aan de huisarts gebracht, maar veel verder dan 'ff naar binnen loeren" kwam het niet. Alles zag er goed uit werd me verteld. Toch voelde ik dat er iets niet goed zat, alleen kon ik zelf ook niet iets concreets aanwijzen.
Tot vorig jaar zomer. Ik was het zat, en heb geëist om doorgewezen te worden naar de gyneacoloog. Gelukkig nam deze mevrouw me heel serieus en is er een uitstrijkje gemaakt.
Nou.. om een lang verhaal kort te maken: Foute boel, PAP4, CIN3 (behoorlijk verkeerd). Ik moest d.m.v een lisexcisie alle 'afwijkende cellen" laten verwijderen. Dit waren er zoveel dat het onder narcose moest. Als het goed is, is alles nu verwijderd, maar er werd me wel gezegd dat als ik 'pas' op m'n 30e was gekomen het te laat was geweest. Deze cellen waren al voorstadium baarmoederhalskanker". Ik moet nu tot m'n 30e elk half jaar een uitstrijkje maken, en dat geeft me wel een gerust gevoel.
Uitstrijkjes zijn zo belangrijk, want het is heel goed te genezen als je er op tijd bij bent. Eigenlijk vind ik 30 al te 'oud'. Want meiden zijn al veel vroeger sexueel actief tegenwoordig, en het is toch vaak een virus wat we van mannen aangesmeerd krijgen (thanks!!
). Als iemand er voor kiest om geen uitstrijkje te laten afnemen is je goed recht. Alleen daarna ook niet lopen zeuren als het wel té laat is. (sorry, misschien kort door de bocht maar kan het echt niet anders brengen) De middelen zijn er om je te helpen, dus waarom niet aanpakken?
Ik wil toch even reageren. Ik loop al zes jaar bij de huisarts & gyn voor precies dezelfde klachten (ben nu 28). Er was ooit een uitstrijkje gemaakt (2 jaar geleden) en de uitslag daarvan was goed. Dus de HA gooide het op een hormonale imbalans. Oh, hoe kom je daaraan? Tja, hoe kom je eraf is een betere vraag. Google doorgespit wat het inhield, maar daar was geen eenduidig antwoord op en de behandeling bestond uit een beetje zelf experimentatie met verschillende sterktes anti-conceptie pil. Allemaal zonder succes. Na uitdrukkeling aandringen van mijn moeder (ik had zelf nl zoiets van, ma laat me met rust, het is mijn kwaaltje) toch weer naar de huisarts.
De HA verwees me dan toch maar weer door naar een andere gyn, nadat hij me had geprobeerd gerust te stellen met 'soms moeten we accepteren dat bepaalde kwaaltjes er gewoon bijhoren'. Deze nieuwe gyn staat heel goed aangeschreven (al mijn vriendinnen zitten ook bij hem), maar ik zou 2mnd moeten wachten op een afspraak. Aangezien ik toch al tig jaar met de klachten liep vond ik dat wel de moeite waard, dus maakte een afspraak met hem. Na de cyclus uitgebreid besproken te hebben, zei mijn gyn, laten we voor de zekerheid toch nog een keertje een uitstrijkje maken.
Een aantal weken later belde de assistente van de gyn op of ik de volgende dag op afspraak kon komen voor de uitslag van de PAP test. Dan voel je al aan je water dat het fout zit. En inderdaad, PAP 4. Hij heeft toen een biopsy gedaan die CIN 3 bevestigde en een paar weken later is met een lisectie (als het goed is) alles weggehaald. Eerste uitslag is in ieder geval goed, maar ik moet weer voor een uitstrijkje gaan.
Later weer bij de HA geweest en die haalde de uitslag van het uitstrijkje 2 jaar geleden erbij. Hij had toen aangegeven dat mijn baarmoedermond snel bloedde en het lab had erbij gezet dat er te weinig epitheel-cellen waren voor duidelijke uitslag en dat ik binnen een jaar weer moest. Inmiddels weet ik dat bloed in het uitstrijkje de uitslag kan beinvloeden, wat bij mij dus schijnbaar is gebeurd. FAIL voor mijn HA & het lab, want aan de hand van de info die uitgewisseld is hadden ze het uitstrijkje over moeten doen en dan was ik er misschien 2 jaar eerder bij geweest.
Ik ben heel blij dat het is ontdekt en dat het waarschijnlijk allemaal goed afloopt, maar heb wel erg veel moeite met het gevoel dat ik daar beneden 'verminkt' ben. De operatie was nu ruim 2 mnd geleden en ik moet nog steeds niet aan sex denken. Ik ben er een beetje bang voor geworden. Ook hoop ik ooit kinderen te krijgen en ben ook bang voor eventuele gevolgen voor de zwangerschap. Gelukkig weet ik wel dat als het zover is ik bij een gyn terecht kan die ik vertrouw.
Sorry hoor, geen leuk 'uitstrijkje-blunder' verhaal, maar wel even een reminder voor iedereen waarom we die ook al weer doen.
