Relaties
alle pijlers
Het sprookje is uit
zaterdag 9 januari 2010 om 19:36
Ik kom mijn hart even uitstorten, gisteren heeft mijn vriend onze relatie van vijf jaar verbroken. Voor mij als donderslag bij heldere hemel. Om acht uur 's ochtends deed ik happy mijn ogen open en om tien over acht stortte mijn wereld in.
Informatie vooraf.. Ik las maandagavond in bed een roman uit, die ging over een stel dat voor de buitenwereld de perfecte relatie leek te hebben, maar onder de oppervlakte waren kleine barstjes aan het onstaan. Moraal van het verhaal: je moet iets doen aan die kleine barstjes, want voordat je het weet, zijn het grote barsten. Ik stootte mijn vriend aan en vertelde dit. "Schattebout, we moeten ervoor zorgen dat we lekker met elkaar blijven praten en dat we onze gevoelens delen, anders eindigen we net als het stel in dit boek." En in reactie daarop deelde hij even mee dat ie niet echt happy was in onze relatie. Ik hyperventileerde, en begon te huilen van schrik. Na mij lekker te laten uithuilen lag ik met mijn hoofd op zijn borst, zijn handen door mijn haar, "Rustig maar meisje, het komt allemaal goed. Ik hou van je."
En dan opeens vier dagen verder.
Gewoon op een vrijdag, 's ochtends om kwart over acht.
Weg relatie, weg toekomst, weg basis, weg thuis.
Ik liep vrijdagochtend rechtstreeks uit bed naar hem om hem een kus te geven voordat hij aan het werk ging en zei: "Ow ben je daar, ik dacht al even dat ik je kwijt was
". "Kom even mee naar binnen en ga maar zitten, onze relatie is over".
Natuurlijk zit hij al tijden niet lekker in zijn vel, ik denk zelfs al een paar weken aan een absolute burn out. Hij is moe en lusteloos, weinig zin om iets te ondernemen behalve zappen op de bank. Hij noemt zelf ook het woord depressie, en denkt dat dat iets is waar hij doorheen moet.
Maar goed, blijkbaar is het allemaal aan mij te wijten. Ik ben pushy, controlling, laat hem op eieren lopen en hij is eigenlijk nog nooit gelukkig met me geweest. Ook niet in deze "tweede kans van onze relatie". Ik ben een te sterke vrouw voor hem. Ik hang aan hem, heb geen vrienden gemaakt en heb me ook niet bij een club of vereniging aangesloten. Ik geef hem het gevoel niet vrij te zijn. Ik ben niet gezellig en geef mensen die op bezoek komen het gevoel niet welkom te zijn. Ook moet ik in therapie om aan mezelf te werken, omdat anders mijn toekomstige relaties ook zullen mislukken.
Er was geen gesprek, geen dialoog. Gewoon een mededeling. Of ik ook maar meteen wilde vertrekken. Ik zit nu in de logeerkamer bij vrienden, die superlief voor me zijn. Samen met andere vrienden spannen zij samen om dit weekend voor me te plannen en leveren bergen tempo zakdoekjes aan. Die heb ik nodig ook. Elke vijf minuten barst ik. Dit kan mij niet overkomen, dit kan onze relatie niet overkomen. Op oudjaarsdag maakten we nog grapjes over een aanzoek of een trouwerij in het oude of nieuwe decennium. Twee weken geleden hebben we een gezinsaansprakelijkheidsverzekering afgesloten. Hoe kun je nou zoiets doen? Dit moet een nachtmerrie zijn.
En dat dit voor mij als volslagen verrassing kwam, is slechts bewijs dat we niet een goede link hebben. Dat er geen geestelijke verwantschap is tussen ons. Onbegrijpelijk. En dat hij zoooo in de verleiding was om maandagavond al te zeggen dat het over was. Onbegrijpelijk.
Binnen een klein uurtje ging hij weer aan het werk gisterochtend (hij nam zelfs "tijdens" telefoontjes aan). Ik heb compleet in shock een douche genomen, heb wat spullen ingepakt en ben maar vertrokken met mijn kussen. Ik heb hem daarna niet meer gezien.
Vijf jaar is toch niet zo weg te gooien? Als er dingen zijn, moet je er toch over praten en oplossingen zoeken? Echt, ik herkende zelfs zijn ogen niet gisterochtend. Zo koud en afstandelijk.
Naast dat het allemaal aan mij ligt en het dus over is, was het ook nodig om nog even flink op mijn ziel te trappen. Dat we al tijden weinig sex hebben, ligt nu opeens niet aan zijn moeheid, maar hij heeft gewoon geen zin in me. Als we wel sex hadden, moest ie daar ontzettend zijn best voor doen. Goed om te weten. En dan met stip op plaats nummer 1 aller tijden: "Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik kunnen voorkomen dat we kinderen zouden krijgen. Ik ben zo blij dat jij nooit de moeder van mijn kinderen zal zijn." Die opmerking staat voor altijd in mijn hart gegrifd.
De vrienden waar ik nu logeer hebben hem ook een luisterend oor aangeboden, maar dat aanbod heeft hij afgeslagen. Hij heeft zijn familie. Zijn (veel oudere en gescheiden) broer is trouwens nu hier en gelet op de knetterende ruzie van vorig jaar ("die vrouw is veel te sterk voor jou! je laat over je heen lopen!") kan ik niet anders dan concluderen dat hij als katalysator heeft gefungeerd. Maar goed, dat maakt voor het eindresultaat niet uit. Blijkbaar was hij er nu ontvankelijk voor.
Ik moest in ieder geval een week "wegwezen", dus pas komende vrijdag kunnen we praten, als het daar al van komt. Hij zal na het vertrek van zijn broer dit weekend vast zwaar opgelucht op de bank hangen, oorlogsfilms kijken, pizza eten en genieten van de plotselinge vrijheid. Ik heb weinig hoop dat er nog iets positiefs uit komt.
Aan de andere kant - iets wat ik nog bij lange na niet voel want ik hou nog steeds van hem met heel mijn hart - de mensen om me heen zeggen dat ik met iemand die zulke uitspraken doet, ook helemaal niet verder zou moeten willen. Ik hoop echt dat ik dat gevoel ook snel krijg, want nu barst mijn hart. Ik heb steeds hartkloppingen en het gevoel dat iemand een riem strak om mijn borstkas heeft gespannen. Ik krijg niet genoeg lucht. Schijnt van de schok en de stress te zijn. Nog nooit zo meegemaakt. Ben drie weken geleden nota bene gestopt met roken.
Dit is de absolute hel, en ik kan me niet voorstellen dat ooit de zon weer zal schijnen.
Ik hoop dat hij naast zijn familie ook met andere mensen contact zal zoeken. Misschien kunnen die wat rede brengen. Misschien ook niet.
Sorry voor de details en voor het lange verhaal, misschien is dit hier niet de plaats voor. Ik blijf hopen dat het misschien op een moment logisch gaat zijn, dat het niet zo ongelofelijk onbestaanbaar is.
Palm = lost
Informatie vooraf.. Ik las maandagavond in bed een roman uit, die ging over een stel dat voor de buitenwereld de perfecte relatie leek te hebben, maar onder de oppervlakte waren kleine barstjes aan het onstaan. Moraal van het verhaal: je moet iets doen aan die kleine barstjes, want voordat je het weet, zijn het grote barsten. Ik stootte mijn vriend aan en vertelde dit. "Schattebout, we moeten ervoor zorgen dat we lekker met elkaar blijven praten en dat we onze gevoelens delen, anders eindigen we net als het stel in dit boek." En in reactie daarop deelde hij even mee dat ie niet echt happy was in onze relatie. Ik hyperventileerde, en begon te huilen van schrik. Na mij lekker te laten uithuilen lag ik met mijn hoofd op zijn borst, zijn handen door mijn haar, "Rustig maar meisje, het komt allemaal goed. Ik hou van je."
En dan opeens vier dagen verder.
Gewoon op een vrijdag, 's ochtends om kwart over acht.
Weg relatie, weg toekomst, weg basis, weg thuis.
Ik liep vrijdagochtend rechtstreeks uit bed naar hem om hem een kus te geven voordat hij aan het werk ging en zei: "Ow ben je daar, ik dacht al even dat ik je kwijt was
". "Kom even mee naar binnen en ga maar zitten, onze relatie is over".Natuurlijk zit hij al tijden niet lekker in zijn vel, ik denk zelfs al een paar weken aan een absolute burn out. Hij is moe en lusteloos, weinig zin om iets te ondernemen behalve zappen op de bank. Hij noemt zelf ook het woord depressie, en denkt dat dat iets is waar hij doorheen moet.
Maar goed, blijkbaar is het allemaal aan mij te wijten. Ik ben pushy, controlling, laat hem op eieren lopen en hij is eigenlijk nog nooit gelukkig met me geweest. Ook niet in deze "tweede kans van onze relatie". Ik ben een te sterke vrouw voor hem. Ik hang aan hem, heb geen vrienden gemaakt en heb me ook niet bij een club of vereniging aangesloten. Ik geef hem het gevoel niet vrij te zijn. Ik ben niet gezellig en geef mensen die op bezoek komen het gevoel niet welkom te zijn. Ook moet ik in therapie om aan mezelf te werken, omdat anders mijn toekomstige relaties ook zullen mislukken.
Er was geen gesprek, geen dialoog. Gewoon een mededeling. Of ik ook maar meteen wilde vertrekken. Ik zit nu in de logeerkamer bij vrienden, die superlief voor me zijn. Samen met andere vrienden spannen zij samen om dit weekend voor me te plannen en leveren bergen tempo zakdoekjes aan. Die heb ik nodig ook. Elke vijf minuten barst ik. Dit kan mij niet overkomen, dit kan onze relatie niet overkomen. Op oudjaarsdag maakten we nog grapjes over een aanzoek of een trouwerij in het oude of nieuwe decennium. Twee weken geleden hebben we een gezinsaansprakelijkheidsverzekering afgesloten. Hoe kun je nou zoiets doen? Dit moet een nachtmerrie zijn.
En dat dit voor mij als volslagen verrassing kwam, is slechts bewijs dat we niet een goede link hebben. Dat er geen geestelijke verwantschap is tussen ons. Onbegrijpelijk. En dat hij zoooo in de verleiding was om maandagavond al te zeggen dat het over was. Onbegrijpelijk.
Binnen een klein uurtje ging hij weer aan het werk gisterochtend (hij nam zelfs "tijdens" telefoontjes aan). Ik heb compleet in shock een douche genomen, heb wat spullen ingepakt en ben maar vertrokken met mijn kussen. Ik heb hem daarna niet meer gezien.
Vijf jaar is toch niet zo weg te gooien? Als er dingen zijn, moet je er toch over praten en oplossingen zoeken? Echt, ik herkende zelfs zijn ogen niet gisterochtend. Zo koud en afstandelijk.
Naast dat het allemaal aan mij ligt en het dus over is, was het ook nodig om nog even flink op mijn ziel te trappen. Dat we al tijden weinig sex hebben, ligt nu opeens niet aan zijn moeheid, maar hij heeft gewoon geen zin in me. Als we wel sex hadden, moest ie daar ontzettend zijn best voor doen. Goed om te weten. En dan met stip op plaats nummer 1 aller tijden: "Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik kunnen voorkomen dat we kinderen zouden krijgen. Ik ben zo blij dat jij nooit de moeder van mijn kinderen zal zijn." Die opmerking staat voor altijd in mijn hart gegrifd.
De vrienden waar ik nu logeer hebben hem ook een luisterend oor aangeboden, maar dat aanbod heeft hij afgeslagen. Hij heeft zijn familie. Zijn (veel oudere en gescheiden) broer is trouwens nu hier en gelet op de knetterende ruzie van vorig jaar ("die vrouw is veel te sterk voor jou! je laat over je heen lopen!") kan ik niet anders dan concluderen dat hij als katalysator heeft gefungeerd. Maar goed, dat maakt voor het eindresultaat niet uit. Blijkbaar was hij er nu ontvankelijk voor.
Ik moest in ieder geval een week "wegwezen", dus pas komende vrijdag kunnen we praten, als het daar al van komt. Hij zal na het vertrek van zijn broer dit weekend vast zwaar opgelucht op de bank hangen, oorlogsfilms kijken, pizza eten en genieten van de plotselinge vrijheid. Ik heb weinig hoop dat er nog iets positiefs uit komt.
Aan de andere kant - iets wat ik nog bij lange na niet voel want ik hou nog steeds van hem met heel mijn hart - de mensen om me heen zeggen dat ik met iemand die zulke uitspraken doet, ook helemaal niet verder zou moeten willen. Ik hoop echt dat ik dat gevoel ook snel krijg, want nu barst mijn hart. Ik heb steeds hartkloppingen en het gevoel dat iemand een riem strak om mijn borstkas heeft gespannen. Ik krijg niet genoeg lucht. Schijnt van de schok en de stress te zijn. Nog nooit zo meegemaakt. Ben drie weken geleden nota bene gestopt met roken.
Dit is de absolute hel, en ik kan me niet voorstellen dat ooit de zon weer zal schijnen.
Ik hoop dat hij naast zijn familie ook met andere mensen contact zal zoeken. Misschien kunnen die wat rede brengen. Misschien ook niet.
Sorry voor de details en voor het lange verhaal, misschien is dit hier niet de plaats voor. Ik blijf hopen dat het misschien op een moment logisch gaat zijn, dat het niet zo ongelofelijk onbestaanbaar is.
Palm = lost
zaterdag 9 januari 2010 om 20:24
Been there, done that, bought the T-shirt.
Je wereld stort in en ik herken een heleboel. Mij werd na meer dan tien jaar huwelijk ook opeens verteld dat het verhaal over was. Vooral dat van die koude ogen herken ik. Bij mijn ex was dat omdat ze het zelf zo moeilijk vond om het me te moeten zeggen.
Hij legt de schuld bij jou neer. Dat is onzin, er zijn er altijd twee in een relatie. Wellicht legt hij die schuld bij jou neer omdat hij het niet aan kan om de schuld ook bij zichzelf te zoeken.
Het hele verhaal dat je schetst geeft het beeld van een onzekere man die de knoop desondanks heeft doorgehakt.
Wat kun je doen? Uithuilen en opnieuw beginnen. Het eerste doel is weer blij worden met jezelf. Het is rot, het is oneerlijk en je kunt er niets aan doen.
Sterkte
Je wereld stort in en ik herken een heleboel. Mij werd na meer dan tien jaar huwelijk ook opeens verteld dat het verhaal over was. Vooral dat van die koude ogen herken ik. Bij mijn ex was dat omdat ze het zelf zo moeilijk vond om het me te moeten zeggen.
Hij legt de schuld bij jou neer. Dat is onzin, er zijn er altijd twee in een relatie. Wellicht legt hij die schuld bij jou neer omdat hij het niet aan kan om de schuld ook bij zichzelf te zoeken.
Het hele verhaal dat je schetst geeft het beeld van een onzekere man die de knoop desondanks heeft doorgehakt.
Wat kun je doen? Uithuilen en opnieuw beginnen. Het eerste doel is weer blij worden met jezelf. Het is rot, het is oneerlijk en je kunt er niets aan doen.
Sterkte
zaterdag 9 januari 2010 om 20:26
Vijf jaar geleden is hij voor zijn werk naar de Antillen vertrokken. Ik was net klaar met studeren, had net in NL een baan gevonden en we hadden drie maanden een relatie.
Binnen een half jaar maakte hij het uit. Zo'n zeurende vriendin aan de telefoon om de dag (opeens supervroeg opstaan, filerijden, concluderen dat je na 6 jaar studeren in de praktijk nog niks weet) terwijl je zelf op een tropisch eiland zit met allemaal happy hours, nieuwe dingen en vrolijke mensen.
Een half jaar geen contact en toen via via weer een mailtje. Voorzichtig samen op een vakantie, "for old times sake". En vanaf daar ging het eigenlijk vanzelf en vroeg hij me heel romantisch, op mijn verjaardag, of ik bij hem wilde komen wonen.
Eigenlijk wilde ik dat alleen met baan, maar dat is vanuit NL moeilijk te organiseren. Dus alles opgezegd, en gegaan.
Een sprookje.
Binnen een half jaar maakte hij het uit. Zo'n zeurende vriendin aan de telefoon om de dag (opeens supervroeg opstaan, filerijden, concluderen dat je na 6 jaar studeren in de praktijk nog niks weet) terwijl je zelf op een tropisch eiland zit met allemaal happy hours, nieuwe dingen en vrolijke mensen.
Een half jaar geen contact en toen via via weer een mailtje. Voorzichtig samen op een vakantie, "for old times sake". En vanaf daar ging het eigenlijk vanzelf en vroeg hij me heel romantisch, op mijn verjaardag, of ik bij hem wilde komen wonen.
Eigenlijk wilde ik dat alleen met baan, maar dat is vanuit NL moeilijk te organiseren. Dus alles opgezegd, en gegaan.
Een sprookje.
zaterdag 9 januari 2010 om 20:51
zaterdag 9 januari 2010 om 20:51
zaterdag 9 januari 2010 om 20:53
quote:Palm schreef op 09 januari 2010 @ 19:36:
Als we wel sex hadden, moest ie daar ontzettend zijn best voor doen. Goed om te weten. En dan met stip op plaats nummer 1 aller tijden: "Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik kunnen voorkomen dat we kinderen zouden krijgen. Ik ben zo blij dat jij nooit de moeder van mijn kinderen zal zijn."
Je voelt je nu klote, maar je gaat je binnekort écht realiseren dat deze mafkees jou niet waard is....
Als we wel sex hadden, moest ie daar ontzettend zijn best voor doen. Goed om te weten. En dan met stip op plaats nummer 1 aller tijden: "Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik kunnen voorkomen dat we kinderen zouden krijgen. Ik ben zo blij dat jij nooit de moeder van mijn kinderen zal zijn."
Je voelt je nu klote, maar je gaat je binnekort écht realiseren dat deze mafkees jou niet waard is....
zaterdag 9 januari 2010 om 20:54
quote:Palm schreef op 09 januari 2010 @ 20:26:
Vijf jaar geleden is hij voor zijn werk naar de Antillen vertrokken. Ik was net klaar met studeren, had net in NL een baan gevonden en we hadden drie maanden een relatie.
Binnen een half jaar maakte hij het uit. Zo'n zeurende vriendin aan de telefoon om de dag (opeens supervroeg opstaan, filerijden, concluderen dat je na 6 jaar studeren in de praktijk nog niks weet) terwijl je zelf op een tropisch eiland zit met allemaal happy hours, nieuwe dingen en vrolijke mensen.
Een half jaar geen contact en toen via via weer een mailtje. Voorzichtig samen op een vakantie, "for old times sake". En vanaf daar ging het eigenlijk vanzelf en vroeg hij me heel romantisch, op mijn verjaardag, of ik bij hem wilde komen wonen.
Eigenlijk wilde ik dat alleen met baan, maar dat is vanuit NL moeilijk te organiseren. Dus alles opgezegd, en gegaan.
Een sprookje.Een sprookje loopt zonder onderbrekingen door.
Vijf jaar geleden is hij voor zijn werk naar de Antillen vertrokken. Ik was net klaar met studeren, had net in NL een baan gevonden en we hadden drie maanden een relatie.
Binnen een half jaar maakte hij het uit. Zo'n zeurende vriendin aan de telefoon om de dag (opeens supervroeg opstaan, filerijden, concluderen dat je na 6 jaar studeren in de praktijk nog niks weet) terwijl je zelf op een tropisch eiland zit met allemaal happy hours, nieuwe dingen en vrolijke mensen.
Een half jaar geen contact en toen via via weer een mailtje. Voorzichtig samen op een vakantie, "for old times sake". En vanaf daar ging het eigenlijk vanzelf en vroeg hij me heel romantisch, op mijn verjaardag, of ik bij hem wilde komen wonen.
Eigenlijk wilde ik dat alleen met baan, maar dat is vanuit NL moeilijk te organiseren. Dus alles opgezegd, en gegaan.
Een sprookje.Een sprookje loopt zonder onderbrekingen door.
zaterdag 9 januari 2010 om 20:56
Jeetje Palm, wat een verhaal!
Je beschrijft heel duidelijk wat er gebeurd is, maar die opmerking over kinderen en moeder daarvan zijn: wat een rotopmerking. Waar was die voor nodig? Om jou een nog rotter gevoel te geven dan je al had? Wat erg zeg!!
Je komt op me over als een zeer sterke vrouw, dus ik denk dat je hier zeker bovenop komt. Dat wil je natuurlijk nu helemaal niet horen, snap ik ook wel. Maar toch.
Je beschrijft heel duidelijk wat er gebeurd is, maar die opmerking over kinderen en moeder daarvan zijn: wat een rotopmerking. Waar was die voor nodig? Om jou een nog rotter gevoel te geven dan je al had? Wat erg zeg!!
Je komt op me over als een zeer sterke vrouw, dus ik denk dat je hier zeker bovenop komt. Dat wil je natuurlijk nu helemaal niet horen, snap ik ook wel. Maar toch.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:00
Lieve Palm,
Mijn ex deed het ook op zo'n harde manier. Dat doet heel veel pijn. Echter het voordeel dat het mij opleverde was dat ik in ieder geval niet stiekem nog hoop hield. Ik wist dat het over was en dat het ook niet meer kon.
Later hebben we hier nog wel over gesproken. Het was zijn manier van duidelijk zijn. Hij wilde mij geen hoop geven. Hoe lullig je ex zich hier ook heeft uitgedrukt, betrek het niet op jezelf!
Mijn ex deed het ook op zo'n harde manier. Dat doet heel veel pijn. Echter het voordeel dat het mij opleverde was dat ik in ieder geval niet stiekem nog hoop hield. Ik wist dat het over was en dat het ook niet meer kon.
Later hebben we hier nog wel over gesproken. Het was zijn manier van duidelijk zijn. Hij wilde mij geen hoop geven. Hoe lullig je ex zich hier ook heeft uitgedrukt, betrek het niet op jezelf!
zaterdag 9 januari 2010 om 21:02
Ik snap wel dat je iemand geen valse hoop wil geven, maar dan kun je ook gewoon zeggen: 'Ik wil niet dat je valse hoop houdt, dus weet dat dit einde voor mij definitief is.' Ik vind het geen excuus om iemand nog eens na te trappen met dat soort opmerkingen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:05
Ik kan me bijna niet voorstellen dat je er totaal geen weet van hebt gehad, zeker als hij zulke harde dingen heeft gezegd...dat komt toch niet opzetten als poepen? Zo plotseling?
Desalniettemin kan je best heel overstuur zijn...5 jaar is toch heel wat tenslotte.
Ik hoop dat je niet naar hem terug gaat, al zou dat überhaupt kunnen...want iemand die zulke dingen zegt...is jouw liefde niet waard.
Desalniettemin kan je best heel overstuur zijn...5 jaar is toch heel wat tenslotte.
Ik hoop dat je niet naar hem terug gaat, al zou dat überhaupt kunnen...want iemand die zulke dingen zegt...is jouw liefde niet waard.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:10
eerst een , ik snap precies wat je bedoeld en voelt, mijn ex vertelde het mij nadat we beiden naar een feestje waren geweest en veel te veel hadden gedronken.
Ik kon toen nergens heen en stond echt daar zonder grond onder mijn voeten.
Net op dat moment zaten mijn ouders in het buitenland, mijn broer en zus te ver weg en vriendinnen zaten nog (ook flink wat drank op hebbend) op een feestje.
Ik ben toen zo ver weggezakt dat ik in het ziekenhuis terecht ben gekomen.
Maar het positieve aan dit alles is dat ik er nu (2 jaar later) veel sterker door ben geworden, er zelfs een vorm van vriendschap is ook al heeft hij me toen zo diep gekwetst. (hij had nooit van me gehouden en hoopte dat hij dat wel kon als de kinderen er waren, maar ik was ook nog een slechte moeder)
Ik ben nu alleen, de helft van de tijd met mijn kinderen en voel me gelukkig met de situatie.
Ik snap dat je dat nu nog niet kan zien maar het komt goed, het zal veel tijd nodig hebben, maar denk maar wij vrouwen zijn het sterke geslacht!!
Ik kon toen nergens heen en stond echt daar zonder grond onder mijn voeten.
Net op dat moment zaten mijn ouders in het buitenland, mijn broer en zus te ver weg en vriendinnen zaten nog (ook flink wat drank op hebbend) op een feestje.
Ik ben toen zo ver weggezakt dat ik in het ziekenhuis terecht ben gekomen.
Maar het positieve aan dit alles is dat ik er nu (2 jaar later) veel sterker door ben geworden, er zelfs een vorm van vriendschap is ook al heeft hij me toen zo diep gekwetst. (hij had nooit van me gehouden en hoopte dat hij dat wel kon als de kinderen er waren, maar ik was ook nog een slechte moeder)
Ik ben nu alleen, de helft van de tijd met mijn kinderen en voel me gelukkig met de situatie.
Ik snap dat je dat nu nog niet kan zien maar het komt goed, het zal veel tijd nodig hebben, maar denk maar wij vrouwen zijn het sterke geslacht!!
zaterdag 9 januari 2010 om 21:11
quote:Pannetje schreef op 09 januari 2010 @ 21:05:
Ik kan me bijna niet voorstellen dat je er totaal geen weet van hebt gehad, zeker als hij zulke harde dingen heeft gezegd...dat komt toch niet opzetten als poepen? Zo plotseling?
.En toch gebeurd het, laten we zeggen liefde maakt blind, zie vorige post.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat je er totaal geen weet van hebt gehad, zeker als hij zulke harde dingen heeft gezegd...dat komt toch niet opzetten als poepen? Zo plotseling?
.En toch gebeurd het, laten we zeggen liefde maakt blind, zie vorige post.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:12
quote:Letgo schreef op 09 januari 2010 @ 21:00:
Lieve Palm,
Mijn ex deed het ook op zo'n harde manier. Dat doet heel veel pijn. Echter het voordeel dat het mij opleverde was dat ik in ieder geval niet stiekem nog hoop hield. Ik wist dat het over was en dat het ook niet meer kon.
We kennen je verhaal inmiddels.
Later hebben we hier nog wel over gesproken. Het was zijn manier van duidelijk zijn. Hij wilde mij geen hoop geven. Hoe lullig je ex zich hier ook heeft uitgedrukt, betrek het niet op jezelf!
Lieve Palm,
Mijn ex deed het ook op zo'n harde manier. Dat doet heel veel pijn. Echter het voordeel dat het mij opleverde was dat ik in ieder geval niet stiekem nog hoop hield. Ik wist dat het over was en dat het ook niet meer kon.
We kennen je verhaal inmiddels.
Later hebben we hier nog wel over gesproken. Het was zijn manier van duidelijk zijn. Hij wilde mij geen hoop geven. Hoe lullig je ex zich hier ook heeft uitgedrukt, betrek het niet op jezelf!
zaterdag 9 januari 2010 om 21:13
quote:colaennnietsanders schreef op 09 januari 2010 @ 21:10:
eerst een , ik snap precies wat je bedoeld en voelt, mijn ex vertelde het mij nadat we beiden naar een feestje waren geweest en veel te veel hadden gedronken.
Ik kon toen nergens heen en stond echt daar zonder grond onder mijn voeten.
Net op dat moment zaten mijn ouders in het buitenland, mijn broer en zus te ver weg en vriendinnen zaten nog (ook flink wat drank op hebbend) op een feestje.
Ik ben toen zo ver weggezakt dat ik in het ziekenhuis terecht ben gekomen.
Maar het positieve aan dit alles is dat ik er nu (2 jaar later) veel sterker door ben geworden, er zelfs een vorm van vriendschap is ook al heeft hij me toen zo diep gekwetst. (hij had nooit van me gehouden en hoopte dat hij dat wel kon als de kinderen er waren, maar ik was ook nog een slechte moeder)
Dat is ook raar, wel kinderen met je nemen, terwijl hij wist dat je niet bij hem paste.
Ik ben nu alleen, de helft van de tijd met mijn kinderen en voel me gelukkig met de situatie.
Ik snap dat je dat nu nog niet kan zien maar het komt goed, het zal veel tijd nodig hebben, maar denk maar wij vrouwen zijn het sterke geslacht!!
eerst een , ik snap precies wat je bedoeld en voelt, mijn ex vertelde het mij nadat we beiden naar een feestje waren geweest en veel te veel hadden gedronken.
Ik kon toen nergens heen en stond echt daar zonder grond onder mijn voeten.
Net op dat moment zaten mijn ouders in het buitenland, mijn broer en zus te ver weg en vriendinnen zaten nog (ook flink wat drank op hebbend) op een feestje.
Ik ben toen zo ver weggezakt dat ik in het ziekenhuis terecht ben gekomen.
Maar het positieve aan dit alles is dat ik er nu (2 jaar later) veel sterker door ben geworden, er zelfs een vorm van vriendschap is ook al heeft hij me toen zo diep gekwetst. (hij had nooit van me gehouden en hoopte dat hij dat wel kon als de kinderen er waren, maar ik was ook nog een slechte moeder)
Dat is ook raar, wel kinderen met je nemen, terwijl hij wist dat je niet bij hem paste.
Ik ben nu alleen, de helft van de tijd met mijn kinderen en voel me gelukkig met de situatie.
Ik snap dat je dat nu nog niet kan zien maar het komt goed, het zal veel tijd nodig hebben, maar denk maar wij vrouwen zijn het sterke geslacht!!
zaterdag 9 januari 2010 om 21:13
Jemig Palm, wat een vervelende situatie. Ik kan me voorstellen dat je nu even niet weten hoe het verder moet. De manier waarop je vriend deze bom heeft laten vallen, daar gaan mijn nekharen van overeind staan! Wat de reden van een breuk ook is, het is niet nodig (netjes) om iemand op de valreep nog even over de schuld van te geven (lekker makkelijk ook trouwens) Sjezus die opmerkingen over kinderen, ik zou acuut klaar zijn met hem :puke:
Heel veel sterkte. Hou je taai.
Heel veel sterkte. Hou je taai.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:14
quote:Susan schreef op 09 januari 2010 @ 21:02:
Ik snap wel dat je iemand geen valse hoop wil geven, maar dan kun je ook gewoon zeggen: 'Ik wil niet dat je valse hoop houdt, dus weet dat dit einde voor mij definitief is.' Ik vind het geen excuus om iemand nog eens na te trappen met dat soort opmerkingen.
Dat doet hij om redenen op te geven, dus dat het niet voor niks is, zeg maar.
Zo kan ze hieraan werken voor een andere relatie.
Ik snap wel dat je iemand geen valse hoop wil geven, maar dan kun je ook gewoon zeggen: 'Ik wil niet dat je valse hoop houdt, dus weet dat dit einde voor mij definitief is.' Ik vind het geen excuus om iemand nog eens na te trappen met dat soort opmerkingen.
Dat doet hij om redenen op te geven, dus dat het niet voor niks is, zeg maar.
Zo kan ze hieraan werken voor een andere relatie.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:19
quote:Susan schreef op 09 januari 2010 @ 21:02:
Ik snap wel dat je iemand geen valse hoop wil geven, maar dan kun je ook gewoon zeggen: 'Ik wil niet dat je valse hoop houdt, dus weet dat dit einde voor mij definitief is.' Ik vind het geen excuus om iemand nog eens na te trappen met dat soort opmerkingen.Begrijp me niet verkeerd. Het is laag bij de grond...ben ik het zeker mee eens. Maar hoe vaak lees ik hier wel niet een topic dat iemands ex toch echt letterlijk gezegd heeft: ik wil niet dat je hoop houdt. En dat de TO in kwestie toch nog even een topic komt openen met: mijn ex geeft dubbele signalen. Of iets in die strekking. Hiermee praat ik het gedrag van haar vriend niet goed. Maar misschien kan ze er wel in zekere zin haar voordeel mee doen door te beseffen dat dit echt einde relatie is. Op de eerste plaats omdat je het zelf niet meer wil na die opmerkingen. Op de tweede plaats omdat hij zo duidelijk is geweest. Hoe kwetsend ook...het maakt het makkelijker om je leven weer op te pakken.
Ik snap wel dat je iemand geen valse hoop wil geven, maar dan kun je ook gewoon zeggen: 'Ik wil niet dat je valse hoop houdt, dus weet dat dit einde voor mij definitief is.' Ik vind het geen excuus om iemand nog eens na te trappen met dat soort opmerkingen.Begrijp me niet verkeerd. Het is laag bij de grond...ben ik het zeker mee eens. Maar hoe vaak lees ik hier wel niet een topic dat iemands ex toch echt letterlijk gezegd heeft: ik wil niet dat je hoop houdt. En dat de TO in kwestie toch nog even een topic komt openen met: mijn ex geeft dubbele signalen. Of iets in die strekking. Hiermee praat ik het gedrag van haar vriend niet goed. Maar misschien kan ze er wel in zekere zin haar voordeel mee doen door te beseffen dat dit echt einde relatie is. Op de eerste plaats omdat je het zelf niet meer wil na die opmerkingen. Op de tweede plaats omdat hij zo duidelijk is geweest. Hoe kwetsend ook...het maakt het makkelijker om je leven weer op te pakken.
zaterdag 9 januari 2010 om 21:26
quote:Brown_Eyes schreef op 09 januari 2010 @ 21:12:
[...]
Wij? Spreek even voor jezelf wil je? Jij misschien B_E, TO zeker niet gezien haar forumhistorie. En als ik haar met mijn ervaring een hart onder de riem kan steken, dan doe ik dat graag. Ik vind het namelijk fijn om mensen vooruit te helpen. Iets wat ik me bij jou nogal eens afvraag. En mijn ervaring is vooral: het gaat sneller over dan je denkt! Betrek het gedrag van een ander niet op jezelf!
[...]
Wij? Spreek even voor jezelf wil je? Jij misschien B_E, TO zeker niet gezien haar forumhistorie. En als ik haar met mijn ervaring een hart onder de riem kan steken, dan doe ik dat graag. Ik vind het namelijk fijn om mensen vooruit te helpen. Iets wat ik me bij jou nogal eens afvraag. En mijn ervaring is vooral: het gaat sneller over dan je denkt! Betrek het gedrag van een ander niet op jezelf!
zaterdag 9 januari 2010 om 21:32
quote:Letgo schreef op 09 januari 2010 @ 21:26:
[...]
Wij? Spreek even voor jezelf wil je? Jij misschien B_E, TO zeker niet gezien haar forumhistorie. En als ik haar met mijn ervaring een hart onder de riem kan steken, dan doe ik dat graag. Ik vind het namelijk fijn om mensen vooruit te helpen. Iets wat ik me bij jou nogal eens afvraag. En mijn ervaring is vooral: het gaat sneller over dan je denkt! Betrek het gedrag van een ander niet op jezelf!Helemaal mee eens, zeg dan niets als je er alleen mensen mee kwetst!
[...]
Wij? Spreek even voor jezelf wil je? Jij misschien B_E, TO zeker niet gezien haar forumhistorie. En als ik haar met mijn ervaring een hart onder de riem kan steken, dan doe ik dat graag. Ik vind het namelijk fijn om mensen vooruit te helpen. Iets wat ik me bij jou nogal eens afvraag. En mijn ervaring is vooral: het gaat sneller over dan je denkt! Betrek het gedrag van een ander niet op jezelf!Helemaal mee eens, zeg dan niets als je er alleen mensen mee kwetst!
