Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
maandag 11 januari 2010 om 23:16
Ik laat Appel je wel schoppen want deze vergiet vergeet het vast .
Wat je vertelt over angst om naar bed te gaan triggert mij wel een beetje om wat opening te geven over mijn slaap probleem.
Naast uiteraard mijn nachtelijke eetbuien, heb ik in de jaren ook een grote angst ontwikkeld om naar bed te gaan, die komt en gaat, naar gelang wanneer alles mij weer najaagt..
Hoewel...echt weg is het nooit, soms beter te handelen.
Je "went" er ook wel aan, maar als je weer eens labieler wordt en de demonen angstaanjagender, tsja...dan handel ik het ff niet.
Betekent dus dat ik al weken pas na 5 uur naar bed ga ..... en dan NOG niet kan slapen .
Zo dat was mijn aderlating.
Wat je vertelt over angst om naar bed te gaan triggert mij wel een beetje om wat opening te geven over mijn slaap probleem.
Naast uiteraard mijn nachtelijke eetbuien, heb ik in de jaren ook een grote angst ontwikkeld om naar bed te gaan, die komt en gaat, naar gelang wanneer alles mij weer najaagt..
Hoewel...echt weg is het nooit, soms beter te handelen.
Je "went" er ook wel aan, maar als je weer eens labieler wordt en de demonen angstaanjagender, tsja...dan handel ik het ff niet.
Betekent dus dat ik al weken pas na 5 uur naar bed ga ..... en dan NOG niet kan slapen .
Zo dat was mijn aderlating.
maandag 11 januari 2010 om 23:48
dinsdag 12 januari 2010 om 10:11
Hoi meiden. Het was een zware avond gisteravond, zo te lezen. Herkenbaar, dat alles wat je niet uit leidt tot een rotgevoel. Zondag voelde ik echt een laaiende woede (met die trigger) en ik heb 'alle luiken dichtgedaan' om dat maar niet op mijn aanleiding-gevende (EM) te botvieren, maar toen we thuiskwamen ben ik anderhalf uur stevig gaan lopen met de hond. En onder die woede zit dan weer een berg verdriet, wat er alsnog bij hem uitkwam toen ik eindelijk besloot het hem toch te vertellen - want ik had medelijden omdat hij zo machteloos was om mij te bereiken.
Wat ik maar wil zeggen: mij helpt het vaak om iets fysieks te doen. Gaan lopen, gaan trampolinespringen, weet ik veel. En buiten, waar je letterlijk meer ruimte hebt. Nu snap ik dat dat 's avonds niet meteen een aanrader is, maar toch. Misschien iets om eens uit te proberen. Emotie is gewoon energie en die moet bewegen. Zei therapeute ook gisteren. En eigenlijk vind ik het onbestemde rotgevoel veel erger dan de emotie zelf, merk ik als ik het echt heb durven toelaten.
Sterkte vandaag, bij wat er gaat gebeuren, bij wat je gaat doen. Voor jullie allemaal.
Wat ik maar wil zeggen: mij helpt het vaak om iets fysieks te doen. Gaan lopen, gaan trampolinespringen, weet ik veel. En buiten, waar je letterlijk meer ruimte hebt. Nu snap ik dat dat 's avonds niet meteen een aanrader is, maar toch. Misschien iets om eens uit te proberen. Emotie is gewoon energie en die moet bewegen. Zei therapeute ook gisteren. En eigenlijk vind ik het onbestemde rotgevoel veel erger dan de emotie zelf, merk ik als ik het echt heb durven toelaten.
Sterkte vandaag, bij wat er gaat gebeuren, bij wat je gaat doen. Voor jullie allemaal.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 12 januari 2010 om 11:41
Haai all!
Herkenbaar EV, dat bewegen kan helpen om het eruit te gooien.
'Vroegah' toen ik heul fanatiek afgebeuld werd 3 keer per week trok ik dat aan de ene kant heel slecht, en aan de andere kant kon ik dan alles loslaten.
Geheid dat er op de terugweg naar huis een enorme jankbui loskwam, en daarna was het stil en zen.
Dat mis ik nu wel.
Maar men, jezelf aanzetten tot bewegen.. Ik krijg het nu echt niet voor elkaar. Soms met behulp van Wurman, maar merk dat ik echt en stok achter de deur nodig heb. Die sacherijnige trainster waar ik altijd een beetje bangig voor was deed t m wel.
Hoe is het met de pleureuses?
Allemaal een ijsmaskertje nodig om de zere ogen weer tot normaal proporties te krijgen?
Die heb ik dan weer niet, maar wel een , om straks naar te kijken. Als de hoofdpijn wat afzakt.
Ik zit nog in pyama, maar vanochtend wel actief begonnen met het ruimen in onze rommelkamer. 3 dozen geleegd, en een verzameld met troep-die-weg-mag. JeeJ, al zeg ik het zelf.
Straks staat er een enorme kloteklus op het programma, vandaar dat ik al de hele dag zit uit te stellen, maar ik schop mezelf zo toch echt onder de douche.
T moet maar gebeuren...
En ik denk dati k mezelf daarna maar beloon met een sneeuwwandleing naar nichtje-lief. Even bijvrijen.
Toitoi voor vandaag!
Herkenbaar EV, dat bewegen kan helpen om het eruit te gooien.
'Vroegah' toen ik heul fanatiek afgebeuld werd 3 keer per week trok ik dat aan de ene kant heel slecht, en aan de andere kant kon ik dan alles loslaten.
Geheid dat er op de terugweg naar huis een enorme jankbui loskwam, en daarna was het stil en zen.
Dat mis ik nu wel.
Maar men, jezelf aanzetten tot bewegen.. Ik krijg het nu echt niet voor elkaar. Soms met behulp van Wurman, maar merk dat ik echt en stok achter de deur nodig heb. Die sacherijnige trainster waar ik altijd een beetje bangig voor was deed t m wel.
Hoe is het met de pleureuses?
Allemaal een ijsmaskertje nodig om de zere ogen weer tot normaal proporties te krijgen?
Die heb ik dan weer niet, maar wel een , om straks naar te kijken. Als de hoofdpijn wat afzakt.
Ik zit nog in pyama, maar vanochtend wel actief begonnen met het ruimen in onze rommelkamer. 3 dozen geleegd, en een verzameld met troep-die-weg-mag. JeeJ, al zeg ik het zelf.
Straks staat er een enorme kloteklus op het programma, vandaar dat ik al de hele dag zit uit te stellen, maar ik schop mezelf zo toch echt onder de douche.
T moet maar gebeuren...
En ik denk dati k mezelf daarna maar beloon met een sneeuwwandleing naar nichtje-lief. Even bijvrijen.
Toitoi voor vandaag!
dinsdag 12 januari 2010 om 17:10
dinsdag 12 januari 2010 om 17:18
dinsdag 12 januari 2010 om 21:57
He, wat klote Ster! Sterkte....
En bij jou dus chaos Saar.. t is ook nogal een hoop getherapie ineens in een week, na zo lang niets.
Kan me indenken dat dat onrustig maakt.
Hier gaat het.. kweetniet.
Had net mail van Peuter, iets over een afspraak verzetten. Probeerde terug te mailen, zou ik natuurlijk proberen deze week.
Maar ik weet niet wat ik zou moeten zeggen momenteel.
Terwijl ik wel heel erg behoefte heb aan even wat steun ofzo.
Ben heel, heel, heel erg moe.
Gedeelte rotklus gedaan. Niet zo hard opgeschoten als we hoopten, maar wel heel hard gewerkt.
Aan de ene kant dus heel trots op mezelf, zeker omdat ik ook nog vrij uitgebreid gekookt had tussendoor, maar ik merk dat ik zo ontzettend moe ben.
En ook eigenlijk iets teveel gedaan heb voor een zwanger iemand geloof ik. Rug doet erg zeer, en ik merk nu pas hoe hard en gevoelig mn buik was vandaag.
*zucht* en ik heb zo het gevoel dat ik zeur, omdat ik me op dinsdagavond altijd klote voel.
Ik doe maar weer eens mijn aloude 'ik heb nog 2 spijbeldagen' truc.
Dus bel ik morgen lekker af. Tenzij het goed gaat. Ofzo.
Zelfs dat stelt me nu even niet gerust.
Het lijkt weer zo uitzichtloos allemaal.
Want als ik morgen afzeg moet ik donderdag en vrijdag nog steeds. Hoe?
En bij jou dus chaos Saar.. t is ook nogal een hoop getherapie ineens in een week, na zo lang niets.
Kan me indenken dat dat onrustig maakt.
Hier gaat het.. kweetniet.
Had net mail van Peuter, iets over een afspraak verzetten. Probeerde terug te mailen, zou ik natuurlijk proberen deze week.
Maar ik weet niet wat ik zou moeten zeggen momenteel.
Terwijl ik wel heel erg behoefte heb aan even wat steun ofzo.
Ben heel, heel, heel erg moe.
Gedeelte rotklus gedaan. Niet zo hard opgeschoten als we hoopten, maar wel heel hard gewerkt.
Aan de ene kant dus heel trots op mezelf, zeker omdat ik ook nog vrij uitgebreid gekookt had tussendoor, maar ik merk dat ik zo ontzettend moe ben.
En ook eigenlijk iets teveel gedaan heb voor een zwanger iemand geloof ik. Rug doet erg zeer, en ik merk nu pas hoe hard en gevoelig mn buik was vandaag.
*zucht* en ik heb zo het gevoel dat ik zeur, omdat ik me op dinsdagavond altijd klote voel.
Ik doe maar weer eens mijn aloude 'ik heb nog 2 spijbeldagen' truc.
Dus bel ik morgen lekker af. Tenzij het goed gaat. Ofzo.
Zelfs dat stelt me nu even niet gerust.
Het lijkt weer zo uitzichtloos allemaal.
Want als ik morgen afzeg moet ik donderdag en vrijdag nog steeds. Hoe?
woensdag 13 januari 2010 om 00:45
He Saar,
Huh? ik dacht Msn de hele avond aan te hebben staan, maar kijk nu dus even, blijk ik er ondertussen dus inderdaad afgegooid te zijn.
Jammer, want dacht je dus ook nog eventjes te spreken vanavond.
Geeft niets meid, had er al wel een beetje op gerekend hoor en begrijp je helemaal.
Zien elkaar vast snel, komt goed
Doe maar rustig aan.
Huh? ik dacht Msn de hele avond aan te hebben staan, maar kijk nu dus even, blijk ik er ondertussen dus inderdaad afgegooid te zijn.
Jammer, want dacht je dus ook nog eventjes te spreken vanavond.
Geeft niets meid, had er al wel een beetje op gerekend hoor en begrijp je helemaal.
Zien elkaar vast snel, komt goed
Doe maar rustig aan.
woensdag 13 januari 2010 om 16:16
Merk dat ik rustiger ben, en me kan laten afleiden omdat de druk van moeten en verwachtingen weg is nu.
Hoe het gaat en hoe ik me voel vind ik moeilijk te zeggen.
T gaat wel nu, onwerkelijk geloof ik.
Hoewel ik drinken halen en plassen al gewoon niet doe omdat ik het teveel moeite vind...
Zolang ik hier gelaten wordt en er mensen om me heen zijn (vanochtend lieve vriendin, nu Wurman) gaat t wel. Als ze maar niets van me vragen.
Vrees dat iks traks toch echt een keer zal moeten plassen...
Hoe het gaat en hoe ik me voel vind ik moeilijk te zeggen.
T gaat wel nu, onwerkelijk geloof ik.
Hoewel ik drinken halen en plassen al gewoon niet doe omdat ik het teveel moeite vind...
Zolang ik hier gelaten wordt en er mensen om me heen zijn (vanochtend lieve vriendin, nu Wurman) gaat t wel. Als ze maar niets van me vragen.
Vrees dat iks traks toch echt een keer zal moeten plassen...
