Hoe constructief een ruzie oplossen?

Door met elkaar te praten ipv mailen/ sms-en

Oh??? Mischien willen ze de ruzie niet oplossen anders was er wellicht positief gereageerd.

Moeilijk vind ik, want wij kennen jou en die vriendinnen niet. We weten niet wat jouw aandeel hierin is immers? Misschien is dit het zoveelste conflict en denken zij nu: ja daag.....hier hebben we geen zin in.

Dus misschien eerst iets meer informatie over de ruzie?

IRL afspreken.... En als ze dat niet willen, dan zal het wel niet belangrijk genoeg zijn.

Ik zou beginnen met een uitnodiging via mail aan iedereen, waarin de CC's te zien zijn (dus geen BCC gebruiken).

De mail zelf zou ik beginnen met kort uitleggen hoe jij je voelt onder de huidige omstandigheden en wat je ervan vindt.

Meiden,

De laatste tijd loopt onze vriendschap minder soepel dan gewoonlijks en dat vind ik heel vervelend (op z'n zachtst gezegd), want ik mis jullie.

Ik zou heel graag willen zien dat we het weer gezellig met elkaar hebben. Misschien is het een idee om af te spreken bij (persoon / horecagelegenheid), zodat we erover kunnen praten en dit conflict acher ons kunnen laten.



Bij ruzies gaan mensen nogal flippen als er beschuldigingen worden geuit. Dus probeer te vermijden een zin te beginnen met 'jij': Jij zei dat ik een egoïstische teef ben.. In zo'n geval is het beter om bijvoorbeeld te zeggen: Ik vind het vervelend en beledigend om egoïstische teef genoemd te worden. Ik hoop dat je niet echt zo over mij denkt.



Verder een time-out nemen als je merkt dat het uit de hand dreigt te lopen (bijvoorbeeld geval ouwe koeien).



Er moet toch iemand beginnen met dat beetje water bij de wijn doen...

Goeie van NieuweAuto; willen ze de ruzie wel oplossen denk je, of zou het kunnen zijn dat er met de tijd, zulke diepgewortelde frustraties zijn ontstaan dat ze er eigenlijk niet uit willen komen en het wel best vinden zo?



Waarom ben jij degene die de partijen bij elkaar wil brengen?

Is er een soort splitsing ontstaan, het ene deel van de vriendinnengroep tegen het andere deel?



Constructief een ruzie oplossen kan eigenlijk alleen als alle partijen bereid zijn om met elkaar te praten en als men open staat voor argumenten van anderen en vooral wil luis-te-ren.



Luisteren is 80% van goede communicatie. Als mens ben je tijdens een gesprek meestal bezig met het verzinnen van een antwoord en vervolgens zit je te wachten tot het jouw beurt is om dat antwoord, of die reactie te berde te brengen.



Dat is tijdens een ruzie, waarbij je het niet met elkaar eens bent en waarbij mensen pijn/verdriet hebben of zich benadeeld/geschoffeerd voelen, niet de manier om een gesprek te voeren. Luisteren en elkaar uit laten praten is dus belangrijk.



Ook je excuses maken voor iets wat een ander gekwetst heeft kan goed werken, je hoeft daarmee niet je mening te veranderen maar kan het wel oprecht vervelend vinden als jouw mening bij iemand anders vervelend aankwam.



Misschien ook goed om van te voren aan te geven dat het er niet om gaat dat iemand gelijk krijgt en dat er best van mening verschild mag worden (agree to disagree), maar dat iets vinden slechts een kwestie is van een persoonlijke mening is en geen vaststaand feit. Ook dat communiceert al heel anders dan dat de ruziemakers er van uit gaan dat ze zelf gelijk hebben, no matter what.





Soms moet één iemand de vredestichter zijn die probeert te bemiddelen tussen de ergste ruziemakers.



Wat je zou kunnen doen, is bijvoorbeeld vanuit jezelf, een mail sturen, met een uitnodiging er in om iedereen bij elkaar te krijgen. Een etentje bij jou thuis bijvoorbeeld en dat je in de mail uitdrukking geeft aan je gevoelens. Dat je zit met de ruzie, dat je het graag op wil lossen enzovoort. Je stelt je dan kwetsbaar op maar vaak is dat wel een aanleiding om weer bij elkaar te komen. En aan je kwetsbaar opstellen bij vrienden is niks mis, dat zou moeten kunnen.



Het kan zijn dat je nul op het rekest krijgt. Hoe vervelend ook, dan heb je je best gedaan en je kunt geen ijzer met handen breken. Soms lossen ruzies zich op door de factor tijd er overheen te laten gaan. Dan is het laten rusten de beste manier om er mee om te gaan.



Ik hoop eigenlijk dat je de partijen bij elkaar kunt krijgen en het uit kunt praten.

Als ze niet willen, dan begin je weinig. Heb ik ooit ook eerder gehad. Groepje vriendinnen. Ik moet zeggen, we zaten ook niet op hetzelfde niveau of waren dat op een gegeven moment niet meer. Ik vond ze nogal oppervlakkig geworden. Het was altijd stom giebelen en een goed en serieus gesprek zat er nooit in. Het leek wel of ik meer 'gelauterd' was.

Uiteindelijk besloten zij 'unaniem' dat ik niet meer welkom was. Ik heb daarop gereageerd met de vraag of we dan op zijn minst de zaken netjes konden uitspreken. Dat hebben zij geweigerd. Uiteindelijk heb ik dan ook besloten dat het geen zin had, mensen die geen ruimte overlaten voor nieuwe dingen, andere dingen, passen niet in mijn vriendenkring, kennelijk.



Je schrijft: als je het over samen oplossen hebt, hoe komt het dan dat je leest dat iemand bij zijn standpunt blijft? Omdat zij niet naar een oplossing willen. En als ze dat niet willen, begin je niets.



Uiteindelijk heb ik de eer aan mezelf gehouden: ik heb geprobeerd om er in ieder geval een 'net' einde aan te breien maar dat wilden mijn groepje niet. En uiteindelijk zegt dat alles over hen en niet over mij. Ik heb ze bedankt voor de gezellige jaren (want die waren er echt wel) en ze verder het allerbeste gewenst.



Ik heb niet veel later via via gehoord dat de hele groep uiteengevallen is. Al was ik dan een afwijkende factor, ik was kennelijk wel een bindmiddel....

Ah, het is met z'n allen tegen één.

Dat is wel een lastige want dan is er een alliantie ontstaan en buiten de mails die jullie met elkaar gewisseld hebben zullen zij ook gemaild hebben zonder jou daarbij te betrekken.

Volgens de vriendinnen ben jij de oorzaak van het probleem en nu wil jij het probleem oplossen.

Dan gaat het alleen nog maar om het belang wat de ruziemakers er bij hebben om het weer goed te maken met jou.



Dat is dus de vraag, of zij het belangrijk genoeg vinden om weer met jou om te gaan.



Je stelt je nu kwetsbaar op door niet te bemiddelen maar door aan te geven dat het voor jóu belangrijk is dat jullie bij elkaar komen. De vraag is nu hoe zij daar over denken.

Lezen over een zwakke groepsidentiteit en de benodigde zondebok



'(daders) voornamelijk worden gestuurd door onzekerheid over hun eigen identiteit (een analogie met de theorie van Murer) en doelbewust een zondebok aanwijzen om de eigen identiteit te versterken.'



ziedaar.nl



Nee je kan er verder niks mee.

Je eigen aandeel benoemen, daarvoor excuses aanbieden, en aangeven dat je graag op een volwassen en leuke manier met de meiden verder wilt. Je kunt hierbij in dit concrete geval ook nog eens aangeven wat je zo'n pijn doet aan/in de situatie.

Ruzies los je zeker niet op door van anderen te eisen dat ze hun aandeel erin nemen. Het zou dus kunnen dat deze ruzie onoplosbaar is omdat hetgeen wat jij wil kennelijk zo onverdraaglijk is dat er niet zo gauw een oplossing komt zonder jouw inzet. Of jouw vraag al dan niet terecht was is in deze niet belangrijk, je vriendinnen voelen zich op de een of andere manier geschoffeerd, en ze zullen niet van dat gevoel afkomen alleen maar omdat jij het van hen vraagt.

Hey Zwup,

Kijk uit dat je, juist doordat je psychologie studeert, niet te belerend overkomt he? Juist doordat je zelf denkt dat je het allemaal wel in de gaten hebt hoe het zit kun je de plank erg mis slaan en mensen erg kwetsen. Wellicht is dat ook deel van de oorzaak van de ruzie?

Wens je er veel succes mee, ik herken de spagaat waar je soms in kunt zitten.

Muis dr voorbeeld past wel bij de verklaring dat de groepsidentiteit minder hecht werd en er daarom op een moment een zondebok gezocht werd, toen die weg was bleef de zwakke groepsidentiteit maar was dat gezamenlijke doel weg en stopte het clubje alsnog.



Denk je dat de ruzie is ontstaan door een duidelijk conflictpunt tussen goede vriendinnen of doordat de groep zwakker werd? Bij het eerste zou er bereidheid zijn om een oplossing te zoeken, bij het tweede is uitsluiting juist de oplossing.

Met zinnen als "we moeten allemaal water bij de wijn doen" en "dat het belangrijk is dat we allemaal uitleggen wat ons gekwetst heeft" ga je geen begrip kweken of tot een compromis komen. Las je dat soort dingen zegt impliceer je dat zij dat niet willen doen, anders hoefde het hen niet gezegd te worden. Misschien wel waar, maar toch (juist?) tegen het zere been.



Wat is het probleem nou eigenlijk? Jij voelde je op bepaalde punten niet/minder gewaardeerd, je hebt daar iets van gezegd en de reacties waren niet zoals je wilde?



Je kunt wel willen dat zij van alles erkennen en inzien, maar dat moeten ze toch echt zelf doen. Je wlt geen slachtoffer zijn, maar door steeds te benoemen dat je wilt dat ze je gevoelens erkennen, er rekening mee houden, en toegeven dat ze je gekwetst hebben, komt het wel een beetje zo over.



Het is soms heel naar om vast te moeten stellen dat dat soort dingen niet in mensen zit, maar als je meot gaan trekken en duwen om erkenning te krijgen, kun je je energie beter aan anderen besteden. Ik ben nu sinds 5 maanden gescheiden van mijn man, en was in de vriendengroep altijd degene die dingen aanzwengelde en mensen belde en alles organiseerde. Ik heb dat door omstandigheden niet meer gedaan, en NIEMAND heeft contact met me opgenomen. niemand is langs geweest, en niemand heet gemailed, ik heb alleen nog via via gehoord dat als ik niks van me liet horen het mijn eigen schuld was dat ze het verhaal van mijn ex voor waar aan namen. Ik heb toen mijn conclusies getrokken, en investeer mijn tijd in mensen die wél gelijkwaardige aandacht en interesse tonen.

Nog los van dat je ze gekwetst hebt is het jouw rol ook niet om uberhaupt een psychologische mening over dingen te hebben als vriendin zijnde. Die dingen kun je dus beter uberhaupt voor je houden.



Met jouw standpunt dat zij allerlei dingen moeten inzien ga je het niet redden vrees ik.

Welk standpunt moet je van hen precies los laten dan? En waarom laat je dat standpunt niet los?

Zwup, ik denk dat jij hebt gedaan wat je kon. Maar aangezien jij blijkbaar door de anderen wordt gezien als de aanstichtster, ben je misschien niet de meest geschikte om nu te bemiddelen. Is er niet een vriendin bij die je nog wel 1 op 1 spreekt en die zich wat minder hard opstelt? Misschien zou zij dan meer geschikt zijn om de partijen tot elkaar te brengen.



Vaak zitten er in zo'n verenigd front als jij nu tegenover je treft een of meer hardliners, een paar meelopers en een paar die het er eigenlijk niet mee eens zijn maar die hun mond houden voor de lieve vrede. Als jij die laatsten aan jouw kant kunt krijgen (ik bedoel dus dat zij ook bereid zijn het gesprek aan te gaan), kun je misschien nog iets bereiken.



En anders zou ik de zaak nu laten rusten en zien of je er nog uitkomt als de gemoederen weer wat bedaard zijn. Als je daar zelf tegen die tijd nog behoefte aan hebt.



Verder eens met de verstandige woorden van Leo.