Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 3 september 2007 om 09:35
maandag 3 september 2007 om 09:43
''Waar ben je bang voor'' is een vraag die ik mezelf vaak stel als ik iets moeilijk vind. Wat is nou het ergste wat zou kunnen gebeuren? Vaak is voor mij het antwoord zoiets als: dat mensen mij stom vinden, dat ik iets raars zeg en iedereen mij uitlacht, dat ik als een sukkel erbij sta terwijl iedereen leuk en spontaan met elkaar staat te doen... en hoe ik mij dan voel.
En dan denk ik: hoe vaak is zoiets al gebeurd (antwoord: best vaak) en hoe vaak heb ik dat al overleefd (antwoord: even vaak dus...). Eigenlijk is mijn eigen gevoel dat ik bij dat soort situaties heb het ergste voor mij. Andere mensen merken mij vaak niet eens op in een groep, IK ben degene die daar staat te worstelen met mijzelf, anderen zien mij niet of nauwelijks. Mijn eigen gevoel is misschien wel wat ik het meeste vrees. Ik ben bang voor mezelf.
Dus ook deze keer overleef je dat wel, mocht het gebeuren dat je jezelf buiten de groep voelt vallen, want jij, lieve Iseo, en ik, hebben wel voor veel hetere vuren gestaan. Dit kunnen wij gewoon aan. Jij, nu, vandaag, en anders morgen wanneer je besluit de strijd opnieuw aan te gaan.
En dan denk ik: hoe vaak is zoiets al gebeurd (antwoord: best vaak) en hoe vaak heb ik dat al overleefd (antwoord: even vaak dus...). Eigenlijk is mijn eigen gevoel dat ik bij dat soort situaties heb het ergste voor mij. Andere mensen merken mij vaak niet eens op in een groep, IK ben degene die daar staat te worstelen met mijzelf, anderen zien mij niet of nauwelijks. Mijn eigen gevoel is misschien wel wat ik het meeste vrees. Ik ben bang voor mezelf.
Dus ook deze keer overleef je dat wel, mocht het gebeuren dat je jezelf buiten de groep voelt vallen, want jij, lieve Iseo, en ik, hebben wel voor veel hetere vuren gestaan. Dit kunnen wij gewoon aan. Jij, nu, vandaag, en anders morgen wanneer je besluit de strijd opnieuw aan te gaan.
maandag 3 september 2007 om 09:56
Nu mezelf bij elkaar gaan rapen dan.
Het is zo'n kennismakingsdag vandaag, met activiteiten.
Ik mis gelukkig geen uitleg over belangrijke dingen, zo'n afweging maak ik denk ik al stiekem aan het begin van de dag als ik het er op aan ga sturen dat ik misschien wel eens niet zou gaan. Ofzo.
Weet je, mijn relatie was eigenlijk heel simpel. Op het laatst zat ik binnen, er gebeurde van alles, maar het was 'veilig' want mijn ex kende mij van mijn lelijkste, jankerige kant en hij was toch alleen maar kwaad en dat was bekend en andersom had ik met niemand te maken behalve hem en hij was wel een idioot maar toch vertrouwd.
Toen gaf ik me nog steeds liever over aan die eindeloze machtsstrijd binnenshuis en zijn agressie-dan weer liefzijn-dan weer kwaad, dan me naar buiten te begeven.
Liever wachten tot het moment dat hij het weer goed zou maken, dan besluiten dat ik de deur uit ging.
maandag 3 september 2007 om 10:04
Ja, ik snap dat wel hoor, zo'n kennismakingsdag is natuurlijk ook best heftig. Een gewone schooldag gaat toch veel rustiger, dan weet je ook wat beter wat je kunt verwachten. Wie die kennismakingsdagen heeft bedacht op scholen, zit duidelijk iets anders in elkaar dan wij...
Ja, in jouw relatie waren die dingen vertrouwd, hoe moeilijk en extreem de situatie (met name achteraf gezien) ook was. Dat ken ik, een vorm van je kop in het zand steken en situaties ontlopen. Ook nu heb ik nog wel eens van die dagen dat ik de hele dag in bed zou willen blijven... maar het kan niet. En het moet ook niet, je voelt je er niet beter van. Misschien zo nu en dan, in het weekend ofzo, dan kun je lekker de hele dag ''cocoonen'' met je kindje, niks doen, in huis blijven, rustig aan. Maar als je weer wilt meedraaien in de maatschappij, nu op je opleiding en straks als je werkt, moet je dat soort dagen een beetje plannen. Dat gaat je vast nog wel lukken.
Ja, in jouw relatie waren die dingen vertrouwd, hoe moeilijk en extreem de situatie (met name achteraf gezien) ook was. Dat ken ik, een vorm van je kop in het zand steken en situaties ontlopen. Ook nu heb ik nog wel eens van die dagen dat ik de hele dag in bed zou willen blijven... maar het kan niet. En het moet ook niet, je voelt je er niet beter van. Misschien zo nu en dan, in het weekend ofzo, dan kun je lekker de hele dag ''cocoonen'' met je kindje, niks doen, in huis blijven, rustig aan. Maar als je weer wilt meedraaien in de maatschappij, nu op je opleiding en straks als je werkt, moet je dat soort dagen een beetje plannen. Dat gaat je vast nog wel lukken.
maandag 3 september 2007 om 10:11
Ja situaties ontlopen.
Soms mis ik dat 'simpele' van mijn relatie. Een kleine wereld hebben. Je concentreren op maar 1 ding. Kop in 't zand.
En nog steeds denk ik liever over de dingen na dan dat ik ze echt ga doen.
Maar goed, vandaag ben ik niet zo lekker bezig, maar morgen ga ik wel zeker, want dan is er uitleg over de studie zelf.
En mijn doel is echt meedraaien, studeren, werken straks. En dan cocoon-dagen in mijn agenda hebben, en met een fijne gevoel zo'n dag hebben. In plaats van hoe het dan vandaag is.
Ik heb enorm zin om mijn bed in te kruipen.
Tis ook maar stil hier zonder mijn dochter, die lekker aan het spelen is op het kdv.
Soms mis ik dat 'simpele' van mijn relatie. Een kleine wereld hebben. Je concentreren op maar 1 ding. Kop in 't zand.
En nog steeds denk ik liever over de dingen na dan dat ik ze echt ga doen.
Maar goed, vandaag ben ik niet zo lekker bezig, maar morgen ga ik wel zeker, want dan is er uitleg over de studie zelf.
En mijn doel is echt meedraaien, studeren, werken straks. En dan cocoon-dagen in mijn agenda hebben, en met een fijne gevoel zo'n dag hebben. In plaats van hoe het dan vandaag is.
Ik heb enorm zin om mijn bed in te kruipen.
Tis ook maar stil hier zonder mijn dochter, die lekker aan het spelen is op het kdv.
maandag 3 september 2007 om 10:18
Ja, dat liever over de dingen nadenken dan ze echt gaan doen heb ik ook. Bij alles eigenlijk, zelfs bij heel simpele dingetjes die gewoon even moeten gebeuren. Soms moet ik mezelf echt een denkbeeldige schop geven en gewoon DOEN.
Jammer van vandaag, dat je nu even niet de energie had om er gelijk in te springen... maar het is maar 1 dag. Eén dagje de dingen niet perfect aanpakken is niet zo erg, er zit iets in mijn hoofd van een spreekwoord dat gaat over Keulen en Aken die niet in 1 dag gebouwd zijn of zoiets, hoe gaat dat ook alweer....?
Je snapt me vast wel. Je hoeft niet altijd alles perfect te doen, en elke dag is een nieuw begin.
Maar morgen wel echt gaan dan he!
Jammer van vandaag, dat je nu even niet de energie had om er gelijk in te springen... maar het is maar 1 dag. Eén dagje de dingen niet perfect aanpakken is niet zo erg, er zit iets in mijn hoofd van een spreekwoord dat gaat over Keulen en Aken die niet in 1 dag gebouwd zijn of zoiets, hoe gaat dat ook alweer....?
Je snapt me vast wel. Je hoeft niet altijd alles perfect te doen, en elke dag is een nieuw begin. Maar morgen wel echt gaan dan he!
maandag 3 september 2007 om 10:26
Ja, pas op hoor, ik controleer morgenvroeg weer of je niet op het forum rondhangt en als dat zo is, kom ik naar je toe om je persoonlijk naar school te brengen!
(lekker dreigement he, want dan zou je sowieso een halve dag te laat zijn... )
Hier gaat alles goed hoor. Goed geslapen en alles onder controle!
(lekker dreigement he, want dan zou je sowieso een halve dag te laat zijn... )
Hier gaat alles goed hoor. Goed geslapen en alles onder controle!
maandag 3 september 2007 om 17:24
maandag 3 september 2007 om 20:03
Ja, wel wat opgeschoten vandaag dus.
Ik heb geslapen op de bank en ook nog gelezen in het boek van Susan Forward, Emotionele chantage. Erg interessant, zal straks nog wat opschrijven eruit.
Ik voel me nu wel okee, heb lekker gekookt (met dank aan Mylene weer) en dochtertje was helemaal blij toen ik haar kwam ophalen.
Vrouw Fijn dat het goed met je gaat.
Ik heb geslapen op de bank en ook nog gelezen in het boek van Susan Forward, Emotionele chantage. Erg interessant, zal straks nog wat opschrijven eruit.
Ik voel me nu wel okee, heb lekker gekookt (met dank aan Mylene weer) en dochtertje was helemaal blij toen ik haar kwam ophalen.
Vrouw Fijn dat het goed met je gaat.
maandag 3 september 2007 om 20:43
quote:Nicole_1964 schreef op 03 september 2007 @ 08:20:
[...]
Iseo,, goed zoals Lemmy het omschreef. Ik heb gisteravond ook nog jouw berichtje gelezen, en het viel mij ook op hoe moeilijk je het blijkbaar hebt met je sexuele gevoelens.
Als je t.z.t. (of snel ) iemand leert kennen, zou het fijn zijn, als je ook op een andere manier sex zou kunnen hebben. Zelf vind ik het heel belangrijk in een relatie, terwijl het met mijn toenmalige man echt niet geweldig was.
Maar dat je na verloop van tijd die behoefte wel weer krijgt, lijkt me verder gezond; schaam je er niet voor!
Liefs,
Nicole
Hoi lieve Nicole
Ik weet niet of je iets zou willen vertellen over waarom het toen niet goed was?
Wat ik nu vooral moeilijk vind als ik eraan terug denk, is dat ik zoveel heb laten gebeuren. Wat niet prettig was, waar ik zelf niets voor voelde. Maar dus niet kon besluiten voor mezelf dat dit niet goed, of fijn was.
Vanaf het begin af aan was ik toch al erg bezig met diegene voor hem te zijn die hij graag wilde.
En later, achteraf gezien, toen de patronen van die ongezonde relatie zich begonnen af te tekenen, werd dat ook duidelijker in bed.
We hadden heftige goedmaak-seks. En ik verwarde dat toch met liefde.
Ik was vaak bang om hem kwaad te maken, dus gaf ik toe en deed wat hij graag wilde. Hij kon heel lief zijn, maar ook ruw. En ik nam ook zelf het initiatief om de aandacht ergens anders van af te leiden.
We ontwikkelden een rare manier van omgaan met seks, met elkaar. Vind dat echt niet gezond. Was toch bang voor zijn kracht. Hij kon kwaad worden, teleurgesteld doen, het was niet ontspannen.
En als hij vreemd was gegaan, moest ik hem ervan overtuigen dat hij de juiste keuze had gemaakt om terug naar huis te komen.
Onder invloed was hij grof, en was het slecht. Maar nog probeerde ik meestal niets te laten merken. Ik was zo bezig met wat ik wel en niet liet zien om hem maar rustig te houden.
Dan zit je jezelf wel echt dwars.
En waarom dacht ik dat dit nodig was, zo ermee om gaan?
Al die keuzes die ik ooit voor mezelf maakte, geven me nu niet echt het zelfvertrouwen voor de toekomst.
Ik vond mezelf lelijk, dacht dat ik er niets van kon, was bang voor zijn reacties, vond het niet prettig, maar soms ook juist weer wel, het was niet altijd slecht. Als het fijn was, dan kon ik echt huilen, maar probeerde dat tegen te houden, want huilen was niet okee, dan reageerde hij er weer geirriteerd op.
Wat een gedoe.
[...]
Iseo,, goed zoals Lemmy het omschreef. Ik heb gisteravond ook nog jouw berichtje gelezen, en het viel mij ook op hoe moeilijk je het blijkbaar hebt met je sexuele gevoelens.
Als je t.z.t. (of snel ) iemand leert kennen, zou het fijn zijn, als je ook op een andere manier sex zou kunnen hebben. Zelf vind ik het heel belangrijk in een relatie, terwijl het met mijn toenmalige man echt niet geweldig was.
Maar dat je na verloop van tijd die behoefte wel weer krijgt, lijkt me verder gezond; schaam je er niet voor!
Liefs,
Nicole
Hoi lieve Nicole
Ik weet niet of je iets zou willen vertellen over waarom het toen niet goed was?
Wat ik nu vooral moeilijk vind als ik eraan terug denk, is dat ik zoveel heb laten gebeuren. Wat niet prettig was, waar ik zelf niets voor voelde. Maar dus niet kon besluiten voor mezelf dat dit niet goed, of fijn was.
Vanaf het begin af aan was ik toch al erg bezig met diegene voor hem te zijn die hij graag wilde.
En later, achteraf gezien, toen de patronen van die ongezonde relatie zich begonnen af te tekenen, werd dat ook duidelijker in bed.
We hadden heftige goedmaak-seks. En ik verwarde dat toch met liefde.
Ik was vaak bang om hem kwaad te maken, dus gaf ik toe en deed wat hij graag wilde. Hij kon heel lief zijn, maar ook ruw. En ik nam ook zelf het initiatief om de aandacht ergens anders van af te leiden.
We ontwikkelden een rare manier van omgaan met seks, met elkaar. Vind dat echt niet gezond. Was toch bang voor zijn kracht. Hij kon kwaad worden, teleurgesteld doen, het was niet ontspannen.
En als hij vreemd was gegaan, moest ik hem ervan overtuigen dat hij de juiste keuze had gemaakt om terug naar huis te komen.
Onder invloed was hij grof, en was het slecht. Maar nog probeerde ik meestal niets te laten merken. Ik was zo bezig met wat ik wel en niet liet zien om hem maar rustig te houden.
Dan zit je jezelf wel echt dwars.
En waarom dacht ik dat dit nodig was, zo ermee om gaan?
Al die keuzes die ik ooit voor mezelf maakte, geven me nu niet echt het zelfvertrouwen voor de toekomst.
Ik vond mezelf lelijk, dacht dat ik er niets van kon, was bang voor zijn reacties, vond het niet prettig, maar soms ook juist weer wel, het was niet altijd slecht. Als het fijn was, dan kon ik echt huilen, maar probeerde dat tegen te houden, want huilen was niet okee, dan reageerde hij er weer geirriteerd op.
Wat een gedoe.
maandag 3 september 2007 om 21:08
Verder wil ik wel even wat stukjes uit het boek van Forward aanhalen die ik opvallend/herkenbaar vind.
Over schuld op je nemen door een onuitgesproken onderliggende boodschap:
-Ik ben in een rotstemming (en het is allemaal jouw schuld)
-Ik ben verkouden (en het is allemaal jouw schuld)
-Ik weet dat ik te veel drink (maar het is allemaal jouw schuld)
-Ik heb een vervelende dag gehad op het werk (en het is allemaal jouw schuld)
Dit ziet er misschien vreemd uit, maar het is meteen herkenbaar als je te maken hebt gehad met emotionele chantage.
Bij ons ging het zo.
Deze berichten zijn moeilijk op warde te schatten op dat moment als het patroon zich heeft ontwikkelt dat jij de schuld op je neemt, en als je probeert van dat af te komen door toe te geven.
Nog een paar zinnen:
'Chanteurs construeren een totaal verwrongen beeld van het verleden, waarin een handvol geselecteerde incidenten opeens het hele verhaal van de relatie vormen.'
'Deze sterk geredigeerde versie van de geschiedenis benadrukt onze verplichtingen en de suggestie dat we die schuld nooit kunnen inlossen.'
'Angst voor de eigen woede en die van anderen dat het ons verzet tegen chantage ernstig kan belemmeren.
Voor veel mensen is woede zo'n gevaarlijke emotie dat we er in alle vormen bang voor zijn, niet alleen bij anderen maar ook bij onszelf.
Alleen al suggestie van woede in de stem van de ander kan de angst voor afwijzing, kritiek en verlating, of in extreme gevallen geweld en pijn oproepen.'
'Soms reageren we al bij de geringste suggestie van het gedrag waar we bang voor zijn.'
'Emotionele chantage floreert in een mist die zich dicht onder de oppervlakte van ons begrip verspreidt, als een wolkendek onder een straalvliegtuig. Zodra we afdalen in de chantage-zone, worden we verstikt door een dichte nevel van emoties, waardoor we niet meer helder kunnen nadenken over de aanpak van de chanteur en onze eigen reacties.'
'Hoe ben ik hier in terechtgekomen? Hoe kom ik hier weer uit? Hoe maak ik een einde aan die lastige gevoelens?'
'Bij emotionele chantage gedragen we ons niet meer redelijk en logisch om te bepalen wat goed voor ons is. We kunnen geen afstand meer nemen om te zien wat er gebeurt en een verantwoorde keuze te maken. Die tijd hebben we niet. We willen ontsnappen, tot elke prijs, worden zo het slachtoffer van onze eigen heftige emoties.'
'Het ontketent een ingewikkelde onzichtbare kettingreactie.
Het belemmert een gezonde keuze. Chanteurs weten dat ze die mist alleen maar dichter hoeven te maken om ervoor te zorgen dat we onmiddellijk of met zo min mogelijk verzet aan hun eisen toegeven. maar hoe uitgekiend dit ook klinkt, ze gebruiken het bijna onbewust.'
Over schuld op je nemen door een onuitgesproken onderliggende boodschap:
-Ik ben in een rotstemming (en het is allemaal jouw schuld)
-Ik ben verkouden (en het is allemaal jouw schuld)
-Ik weet dat ik te veel drink (maar het is allemaal jouw schuld)
-Ik heb een vervelende dag gehad op het werk (en het is allemaal jouw schuld)
Dit ziet er misschien vreemd uit, maar het is meteen herkenbaar als je te maken hebt gehad met emotionele chantage.
Bij ons ging het zo.
Deze berichten zijn moeilijk op warde te schatten op dat moment als het patroon zich heeft ontwikkelt dat jij de schuld op je neemt, en als je probeert van dat af te komen door toe te geven.
Nog een paar zinnen:
'Chanteurs construeren een totaal verwrongen beeld van het verleden, waarin een handvol geselecteerde incidenten opeens het hele verhaal van de relatie vormen.'
'Deze sterk geredigeerde versie van de geschiedenis benadrukt onze verplichtingen en de suggestie dat we die schuld nooit kunnen inlossen.'
'Angst voor de eigen woede en die van anderen dat het ons verzet tegen chantage ernstig kan belemmeren.
Voor veel mensen is woede zo'n gevaarlijke emotie dat we er in alle vormen bang voor zijn, niet alleen bij anderen maar ook bij onszelf.
Alleen al suggestie van woede in de stem van de ander kan de angst voor afwijzing, kritiek en verlating, of in extreme gevallen geweld en pijn oproepen.'
'Soms reageren we al bij de geringste suggestie van het gedrag waar we bang voor zijn.'
'Emotionele chantage floreert in een mist die zich dicht onder de oppervlakte van ons begrip verspreidt, als een wolkendek onder een straalvliegtuig. Zodra we afdalen in de chantage-zone, worden we verstikt door een dichte nevel van emoties, waardoor we niet meer helder kunnen nadenken over de aanpak van de chanteur en onze eigen reacties.'
'Hoe ben ik hier in terechtgekomen? Hoe kom ik hier weer uit? Hoe maak ik een einde aan die lastige gevoelens?'
'Bij emotionele chantage gedragen we ons niet meer redelijk en logisch om te bepalen wat goed voor ons is. We kunnen geen afstand meer nemen om te zien wat er gebeurt en een verantwoorde keuze te maken. Die tijd hebben we niet. We willen ontsnappen, tot elke prijs, worden zo het slachtoffer van onze eigen heftige emoties.'
'Het ontketent een ingewikkelde onzichtbare kettingreactie.
Het belemmert een gezonde keuze. Chanteurs weten dat ze die mist alleen maar dichter hoeven te maken om ervoor te zorgen dat we onmiddellijk of met zo min mogelijk verzet aan hun eisen toegeven. maar hoe uitgekiend dit ook klinkt, ze gebruiken het bijna onbewust.'
maandag 3 september 2007 om 21:57
Hoi Lieve Iseo
Ik heb een leuke dag gehad gisteren, gezellige mensen en veel lol gemaakt. Details stuur ik wel via de mail.
Enne, ik kom Lemmy helpen hoor! Morgen gaan, ik begrijp dat je het lastig vind maar uitstellen maakt het vaak alleen maar moeilijker. Lemmy heeft hele goede dingen geschreven. Natuurlijk is het eng om nieuwe mensen te ontmoeten, maar het schept ook nieuwe kansen.
Goed boek he, van Susan Forward, ik heb er ook veel aan gehad. En dat wat je beschrijft over je eigen keuzes is voor mij ontzettend herkenbaar. Ik twijfel daar soms ook zo aan. Doe ik het wel goed, maak ik wel de goede keuzes na zo'n foute keuze. Op dit moment ben ik ook een meester in het uitstellen wat natuurlijk er weer voor zorgt dat ik extra gevoelig word want ergens gaat er natuurlijk weer wat mis straks. En toch, ik ben nu anders. Sterker, voel mezelf weer en durf toe te geven dat ik soms bang ben. Ben niet meer die zombie die alles buitensluit en zo doorleeft (overleeft kun je beter zeggen). Ik krijg ook weer vertrouwen in mijn keuzes, de omstandigheden maken het soms moeilijk maar ik twijfel niet meer over mezelf. Of ik iets kan en ik durf toe te geven dat het soms moeilijk is om de juiste concentratie op te brengen. Ik maak nu de keuzes met de ervaring en de kennis die ik nu heb en dat ga jij ook doen. Waarom zou je nu zo gaan twijfelen aan je keuzes? Je maakt ze bewust, je bent gegroeid en je hebt jezelf leren kennen. Laat je angst voor nieuwe situaties niet gaan overheersen want dan ga je weer een stapje terugdoen. Wees moedig en zie je angst onder ogen, stel je voor wat er kan gebeuren en maak op die manier de angst klein.
liefs voor jullie allen
Zonlicht
Ik heb een leuke dag gehad gisteren, gezellige mensen en veel lol gemaakt. Details stuur ik wel via de mail.
Enne, ik kom Lemmy helpen hoor! Morgen gaan, ik begrijp dat je het lastig vind maar uitstellen maakt het vaak alleen maar moeilijker. Lemmy heeft hele goede dingen geschreven. Natuurlijk is het eng om nieuwe mensen te ontmoeten, maar het schept ook nieuwe kansen.
Goed boek he, van Susan Forward, ik heb er ook veel aan gehad. En dat wat je beschrijft over je eigen keuzes is voor mij ontzettend herkenbaar. Ik twijfel daar soms ook zo aan. Doe ik het wel goed, maak ik wel de goede keuzes na zo'n foute keuze. Op dit moment ben ik ook een meester in het uitstellen wat natuurlijk er weer voor zorgt dat ik extra gevoelig word want ergens gaat er natuurlijk weer wat mis straks. En toch, ik ben nu anders. Sterker, voel mezelf weer en durf toe te geven dat ik soms bang ben. Ben niet meer die zombie die alles buitensluit en zo doorleeft (overleeft kun je beter zeggen). Ik krijg ook weer vertrouwen in mijn keuzes, de omstandigheden maken het soms moeilijk maar ik twijfel niet meer over mezelf. Of ik iets kan en ik durf toe te geven dat het soms moeilijk is om de juiste concentratie op te brengen. Ik maak nu de keuzes met de ervaring en de kennis die ik nu heb en dat ga jij ook doen. Waarom zou je nu zo gaan twijfelen aan je keuzes? Je maakt ze bewust, je bent gegroeid en je hebt jezelf leren kennen. Laat je angst voor nieuwe situaties niet gaan overheersen want dan ga je weer een stapje terugdoen. Wees moedig en zie je angst onder ogen, stel je voor wat er kan gebeuren en maak op die manier de angst klein.
liefs voor jullie allen
Zonlicht
maandag 3 september 2007 om 22:12
Hee lieve Zonlicht!
Ik ga morgen echt.
Ja, het is heel moeilijk om nieuwe keuzes te maken voor jezelf, als je kijkt naar die van het verleden.
Wat ik zelf heel fijn vind, en wat ik echt aan jou en de anderen te danken heb, is dat ik nu durf toe te geven, dat ik bang ben, dat ik het eerst verkeerd zag, dat..etc etc.
Wordt steeds minder angstig om mijzelf te laten zien, wil wel echt dieper op dingen ingaan.
Dat is wel echt iets om mee te nemen in de toekomst.
Net als vandaag, ik ben het wel vandaag gaan uitwerken, om morgen al toch een stuk verder te kunnen. Vallen en weer opstaan en goed kijken naar waar je over struikelde om het uit de weg te krijgen. Nog steeds onderweg he! Maar al een stukje voorbij dat kruispunt en op de juiste weg.
Was ook weer erg aan het uitstellen, maar vanavond zit ik aan het sorteren van de post, het betalen van rekeningen en dat soort dingen.
Wat heerlijk om te lezen dat jij niet meer aan jezelf twijfelt
Het zit ook echt goed.
Heb je een drukke week voor de boeg? Hoe gaat dat? Heb je energie (opgedaan)?
Veel liefs!!
Ik ga morgen echt.
Ja, het is heel moeilijk om nieuwe keuzes te maken voor jezelf, als je kijkt naar die van het verleden.
Wat ik zelf heel fijn vind, en wat ik echt aan jou en de anderen te danken heb, is dat ik nu durf toe te geven, dat ik bang ben, dat ik het eerst verkeerd zag, dat..etc etc.
Wordt steeds minder angstig om mijzelf te laten zien, wil wel echt dieper op dingen ingaan.
Dat is wel echt iets om mee te nemen in de toekomst.
Net als vandaag, ik ben het wel vandaag gaan uitwerken, om morgen al toch een stuk verder te kunnen. Vallen en weer opstaan en goed kijken naar waar je over struikelde om het uit de weg te krijgen. Nog steeds onderweg he! Maar al een stukje voorbij dat kruispunt en op de juiste weg.
Was ook weer erg aan het uitstellen, maar vanavond zit ik aan het sorteren van de post, het betalen van rekeningen en dat soort dingen.
Wat heerlijk om te lezen dat jij niet meer aan jezelf twijfelt
Het zit ook echt goed.
Heb je een drukke week voor de boeg? Hoe gaat dat? Heb je energie (opgedaan)?
Veel liefs!!
maandag 3 september 2007 om 22:27
quote:Iseo schreef op 03 september 2007 @ 20:43:
[...]
Hoi lieve Nicole
Ik weet niet of je iets zou willen vertellen over waarom het toen niet goed was?
Iseo, ik wil er kort op reageren, vind het erg moeilijk... Maar met mijn ex was het zo: ik had behoefte aan intimiteit, contact, maar hij wees me meestal af; als er iets was, moest het van hem uitkomen. Ik voelde me dan ook enorm afgewezen en nam genoegen met wat er was; wist niet beter, had geen ervaring met mannen....
Na een aantal jaren wilde hij steeds meer, en ik steeds minder, ook omdat de liefde minder werd, en toen wilde hij het buiten de deur zoeken, samen met mij. Daar had ik geen behoefte aan, en weer waren er die stekende opmerkingen....
Na de scheiding heeft het een paar jaar geduurd, de behoefte was helemaal over, maar toch...na een paar jaar kwam dat dus terug. Nu, in mijn huidige relatie: vriendlief vindt het heel belangrijk, dat ik geniet van de sex, en daar doet hij alles voor; ik weet echt niet wat me overkomt, het is zó nieuw voor mij....ik merk nu dan ook, dat het heel anders kan.
Wil het er voor nu even bij laten....is toch nog altijd een lastig onderwerp om over te praten, ben eigenlijk vrij preuts op dat gebied....
Maarre...Iseo, ik heb vandaag wat berichten van jou gevolgd, begreep, dat je eigenlijk naar school had gemoeten, maar niet bent gegaan. Ik hoop dat je morgen wel de moed op kan brengen om te gaan, anders wordt de drempel steeds hoger. De moeite die je hebt, zullen andere mensen ook hebben, je bent op dat gebied niet de enige; weet ik zeker; al begrijp ik best zo'n baaldag als vandaag.
Ik wil je toch heel veel sterkte toewensen voor morgen en dat je een goede tijd tegemoet gaat met de opleiding (en de rest van je leven ook!)
Liefs,
Nicole
[...]
Hoi lieve Nicole
Ik weet niet of je iets zou willen vertellen over waarom het toen niet goed was?
Iseo, ik wil er kort op reageren, vind het erg moeilijk... Maar met mijn ex was het zo: ik had behoefte aan intimiteit, contact, maar hij wees me meestal af; als er iets was, moest het van hem uitkomen. Ik voelde me dan ook enorm afgewezen en nam genoegen met wat er was; wist niet beter, had geen ervaring met mannen....
Na een aantal jaren wilde hij steeds meer, en ik steeds minder, ook omdat de liefde minder werd, en toen wilde hij het buiten de deur zoeken, samen met mij. Daar had ik geen behoefte aan, en weer waren er die stekende opmerkingen....
Na de scheiding heeft het een paar jaar geduurd, de behoefte was helemaal over, maar toch...na een paar jaar kwam dat dus terug. Nu, in mijn huidige relatie: vriendlief vindt het heel belangrijk, dat ik geniet van de sex, en daar doet hij alles voor; ik weet echt niet wat me overkomt, het is zó nieuw voor mij....ik merk nu dan ook, dat het heel anders kan.
Wil het er voor nu even bij laten....is toch nog altijd een lastig onderwerp om over te praten, ben eigenlijk vrij preuts op dat gebied....
Maarre...Iseo, ik heb vandaag wat berichten van jou gevolgd, begreep, dat je eigenlijk naar school had gemoeten, maar niet bent gegaan. Ik hoop dat je morgen wel de moed op kan brengen om te gaan, anders wordt de drempel steeds hoger. De moeite die je hebt, zullen andere mensen ook hebben, je bent op dat gebied niet de enige; weet ik zeker; al begrijp ik best zo'n baaldag als vandaag.
Ik wil je toch heel veel sterkte toewensen voor morgen en dat je een goede tijd tegemoet gaat met de opleiding (en de rest van je leven ook!)
Liefs,
Nicole
maandag 3 september 2007 om 22:48
Annemoon
Trusten lieverd
Nicole, je bent echt een schat.
Fijn dat je er toch even op in wilt gaan. het is nogal een gevoelig onderwerp, zeker om het zo op het forum te bespreken. Ik vind het fijn ook dat het 'mag' hier op het topic.
De relatie met ex, seks speelde toch een grote rol. Door de manier waarop het ging, dat zei veel van hoe het er op dat moment voorstond, of hoe het ineens zou kunnen omslaan.
Het is heel ingewikkeld om er over te schrijven, omdat het, zoals meer dingen binnen de relatie, nooit was wat het leek, ofzo.
Die stekende opmerkingen, bekend.
En het afgewezen worden, maar dan dat er wel verwacht wordt dat ik meteen reageerde op hem. Anders kwamen er scenes, maar nooit werd dan gezegd waar het precies over ging, kon over van alles gaan, als er uiteindelijk maar seks kwam.
In het begin nam ik ook genoegen met hoe het ging, ik vond het fijn, vond het heel wat! Totaal onervaren, en ik was gewoon bang iets fout te doen.
Maar het werd uiteindelijk heel iets anders dan 'seks omdat je dol op elkaar bent'.
Liet me toch altijd op een of andere manier merken dat hij de touwtjes in handen had.
Hij wilde het ook buiten de deur gaan zoeken, ging vreemd, wilde dat ik met een ander seks had etc. rottig allemaal.
Maar was altijd bang dat ik met iemand anders wat zou krijgen, was heel controlerend. Zo dubbel, echt vreemd.
Hij wel, en ik moest hem niet de indruk geven aan iemand anders te denken.
Bedankt dat ik hier toch ook even mijn ei over kwijt kan, moet er nogal aan denken de laatste tijd.
Die behoefte aan seks is al de tijd weggeweest, maar begint voorzichtig terug te komen en ik ben toch bang.
Trusten lieverd
Nicole, je bent echt een schat.
Fijn dat je er toch even op in wilt gaan. het is nogal een gevoelig onderwerp, zeker om het zo op het forum te bespreken. Ik vind het fijn ook dat het 'mag' hier op het topic.
De relatie met ex, seks speelde toch een grote rol. Door de manier waarop het ging, dat zei veel van hoe het er op dat moment voorstond, of hoe het ineens zou kunnen omslaan.
Het is heel ingewikkeld om er over te schrijven, omdat het, zoals meer dingen binnen de relatie, nooit was wat het leek, ofzo.
Die stekende opmerkingen, bekend.
En het afgewezen worden, maar dan dat er wel verwacht wordt dat ik meteen reageerde op hem. Anders kwamen er scenes, maar nooit werd dan gezegd waar het precies over ging, kon over van alles gaan, als er uiteindelijk maar seks kwam.
In het begin nam ik ook genoegen met hoe het ging, ik vond het fijn, vond het heel wat! Totaal onervaren, en ik was gewoon bang iets fout te doen.
Maar het werd uiteindelijk heel iets anders dan 'seks omdat je dol op elkaar bent'.
Liet me toch altijd op een of andere manier merken dat hij de touwtjes in handen had.
Hij wilde het ook buiten de deur gaan zoeken, ging vreemd, wilde dat ik met een ander seks had etc. rottig allemaal.
Maar was altijd bang dat ik met iemand anders wat zou krijgen, was heel controlerend. Zo dubbel, echt vreemd.
Hij wel, en ik moest hem niet de indruk geven aan iemand anders te denken.
Bedankt dat ik hier toch ook even mijn ei over kwijt kan, moet er nogal aan denken de laatste tijd.
Die behoefte aan seks is al de tijd weggeweest, maar begint voorzichtig terug te komen en ik ben toch bang.
