Gezondheid
alle pijlers
Ervaringen als slechtziende uit de praktijk
vrijdag 22 januari 2010 om 15:01
Dagelijkse en incidentele beslommeringen van een slechtziende.
Ik ben slechtziend geboren, heb een bril maar desondanks nog slechtziend. Mijn rechteroog is nagenoeg blind en het zicht met links is ongeveer 33% van normaal.
Als ik op straat loop, gebruik maak van het OV. of af en toe de borden probeer te ontcijferen in een snackbar, merken weinigen daar iets van. Dat komt in hoofdzaak omdat ik me grotendeels beperk tot bekende gebieden. Dan hoef ik geen bordjes te lezen. In de snackbar kies ik het menu van de dag, dat staat groot afgebeeld, en is dus leesbaar
Er zijn toch situaties waarin het erg duidelijk wordt dat ik een probleem heb. Juni 2000, Mijn eerste ervaring met vliegen, Amsterdam naar Oslo. Stoel nummers waren pas bij het inchecken op Schiphol bekend. Maar hé rij 12, hoe moeilijk kan dat zijn?? Als je de nummerplaatjes niet kan lezen, ga je tellen. Laat ik nu samen met mijn vrouw op rij 15 eindigen met tellen. De overige 3 waren links van de deur 1e klas. Probeer tijdens het boarden maar eens tegen de stroom in te werken, wordt je niet in dank af genomen. De keren dat we daarna gevlogen hebben was een stoelenplan van het toestel (meestal bekend bij boeking) in mijn heuptasje aanwezig.
Ook een fraaie, langer geleden. Zomer 1996, Na mijn vakantie, en bezoek aan vrienden in Engeland was de dag van vertrek weer aangebroken
Alleen in Londen nog de trein naar Harwich pakken en dan met de Discovery (die snelboot) naar huis. De grote gele borden met zwarte letters zoals de NS hanteert hadden ze daar niet. Tv monitoren meters boven je hoofd, dat wel. De oplossing in dit geval was de zoom functie van de video camera. Zo kon ik toch zelfstandig te weten komen waar ik heen moest voor m'n trein.
Route schema's in tram en metro. Stoelnummers, borden in een snackbar, aard en plaats van rijtijden tabellen. Al deze dingen (en meer) bezorgen me van tijd tot tijd moeilijkheden. De vraag: Meneer wilt u mij vertellen hoeveel haltes het is tot...?" heeft tot heden niet zelden geleid tot "Daar hangt het bord",als antwoord. "Meneer ik ben slechtziend wilt u mij....etc" heeft wel het gewenste effect.
Ik wordt dus verplicht om mijn handicap te openbaren om kans te maken op een antwoord.
[Aanpassing.] Ik heb aan de reacties gemerkt dat men verondersteld dat ik een hulpvraag heb, zal waarschijnlijk de laatste zin hierboven debet aan zijn.. Ik heb het echter bedoeld als constatering, en ja het is niet altijd leuk om "met de billen bloot te moeten" op soms onverwachte momenten. Direct hieronder zeg ik eigenlijk al hoe ik er verder over de geconstateerde problemen denk. [/Aanpassing]
Toch is het niet logisch om te veronderstellen dat alle door mij genoemde hindernissen uit de weg geruimd worden, dat iedereen zonder meer het gewenste antwoord geeft, en vorm kleur grootte etc. van genoemde zaken aangepast wordt. De meerderheid kan het wel allemaal lezen.
Hoe ervaren mensen hier met een visuele beperking het dagelijks leven. Waar lopen jullie tegen aan (soms letterlijk) en welke oplossing werkt of zou kunnen werken voor jou/jullie?
Ik ben slechtziend geboren, heb een bril maar desondanks nog slechtziend. Mijn rechteroog is nagenoeg blind en het zicht met links is ongeveer 33% van normaal.
Als ik op straat loop, gebruik maak van het OV. of af en toe de borden probeer te ontcijferen in een snackbar, merken weinigen daar iets van. Dat komt in hoofdzaak omdat ik me grotendeels beperk tot bekende gebieden. Dan hoef ik geen bordjes te lezen. In de snackbar kies ik het menu van de dag, dat staat groot afgebeeld, en is dus leesbaar
Er zijn toch situaties waarin het erg duidelijk wordt dat ik een probleem heb. Juni 2000, Mijn eerste ervaring met vliegen, Amsterdam naar Oslo. Stoel nummers waren pas bij het inchecken op Schiphol bekend. Maar hé rij 12, hoe moeilijk kan dat zijn?? Als je de nummerplaatjes niet kan lezen, ga je tellen. Laat ik nu samen met mijn vrouw op rij 15 eindigen met tellen. De overige 3 waren links van de deur 1e klas. Probeer tijdens het boarden maar eens tegen de stroom in te werken, wordt je niet in dank af genomen. De keren dat we daarna gevlogen hebben was een stoelenplan van het toestel (meestal bekend bij boeking) in mijn heuptasje aanwezig.
Ook een fraaie, langer geleden. Zomer 1996, Na mijn vakantie, en bezoek aan vrienden in Engeland was de dag van vertrek weer aangebroken
Alleen in Londen nog de trein naar Harwich pakken en dan met de Discovery (die snelboot) naar huis. De grote gele borden met zwarte letters zoals de NS hanteert hadden ze daar niet. Tv monitoren meters boven je hoofd, dat wel. De oplossing in dit geval was de zoom functie van de video camera. Zo kon ik toch zelfstandig te weten komen waar ik heen moest voor m'n trein.
Route schema's in tram en metro. Stoelnummers, borden in een snackbar, aard en plaats van rijtijden tabellen. Al deze dingen (en meer) bezorgen me van tijd tot tijd moeilijkheden. De vraag: Meneer wilt u mij vertellen hoeveel haltes het is tot...?" heeft tot heden niet zelden geleid tot "Daar hangt het bord",als antwoord. "Meneer ik ben slechtziend wilt u mij....etc" heeft wel het gewenste effect.
Ik wordt dus verplicht om mijn handicap te openbaren om kans te maken op een antwoord.
[Aanpassing.] Ik heb aan de reacties gemerkt dat men verondersteld dat ik een hulpvraag heb, zal waarschijnlijk de laatste zin hierboven debet aan zijn.. Ik heb het echter bedoeld als constatering, en ja het is niet altijd leuk om "met de billen bloot te moeten" op soms onverwachte momenten. Direct hieronder zeg ik eigenlijk al hoe ik er verder over de geconstateerde problemen denk. [/Aanpassing]
Toch is het niet logisch om te veronderstellen dat alle door mij genoemde hindernissen uit de weg geruimd worden, dat iedereen zonder meer het gewenste antwoord geeft, en vorm kleur grootte etc. van genoemde zaken aangepast wordt. De meerderheid kan het wel allemaal lezen.
Hoe ervaren mensen hier met een visuele beperking het dagelijks leven. Waar lopen jullie tegen aan (soms letterlijk) en welke oplossing werkt of zou kunnen werken voor jou/jullie?
vrijdag 22 januari 2010 om 19:44
quote:Courage schreef op 22 januari 2010 @ 16:24:
Thijs, ik vind het lastig om een goeie reactie op je te geven.
Ik ben zelf niet slechtziend maar heb wel te maken met iemand die blind is. Ziend geboren overigens.
Als je over de drempel heen stapt om je handicap te openbaren, dan zou je bijv. de button "ik ben slechtziend" kunnen dragen. Schijnt een hoop te helpen omdat mensen dan vaker direct snappen waarom je hen iets vraagt.
Soms wordt me in de supermarkt gevraagd om iets te pakken waar een ander niet bij kan. Dat gaat vaak met de vraag: "kunt u dat voor mij pakken? Ik kan er niet bij". Die mensen kunnen hun "handicap" ook niet verbergen.
Ik onthou slecht gezichten. Ik meld dat ook in sommige situaties om gênante momenten te voorkomen. Is mijn [met nadruk] handicap.
Ik zou zeggen: je bent al gehandicapt, maak het jezelf gemakkelijk en doe niet moeilijk om er voor uit te komen.
Dan kan je daarna nog trucjes uitwisselen, zoals bijv. die met de video-camera, om het jezelf nog makkelijker te maken of om zoveel mogelijk zelfstandig te functioneren.
Waarom zou ik over een niet bestaande drempel moeten stappen?
Ik heb geen moeite met het openbaren van mijn handicap maar verbaas me soms over de momenten dat het van me verwacht wordt. Toegegeven twee meter verwijderd van een routeplanner klinkt een vraag over waar je naar toe moet zot. De reacties zijn echter bot tenzij ik de verklaring vooraf geef. En zelfs dan gebeurd het nog (gelukkig sporadisch) dat iemand me toesnauwt dat ik dan maar een betere bril moet kopen.
Het vergelijken van het zonder morren helpen van iemand die duidelijk niet bij de hoogste plank in de supermarkt kan , gaat mank aan het niet verborgen zijn van lengte of gebrek er aan. Enige overeenkomst is het vraag moment bij mij dan te vergemakkelijken door een button. Een hulpmiddel waarvan je zelf al "schijnt te helpen zegt"
Prima dat je je eigen type handicap op die manier oplost.
Thijs, ik vind het lastig om een goeie reactie op je te geven.
Ik ben zelf niet slechtziend maar heb wel te maken met iemand die blind is. Ziend geboren overigens.
Als je over de drempel heen stapt om je handicap te openbaren, dan zou je bijv. de button "ik ben slechtziend" kunnen dragen. Schijnt een hoop te helpen omdat mensen dan vaker direct snappen waarom je hen iets vraagt.
Soms wordt me in de supermarkt gevraagd om iets te pakken waar een ander niet bij kan. Dat gaat vaak met de vraag: "kunt u dat voor mij pakken? Ik kan er niet bij". Die mensen kunnen hun "handicap" ook niet verbergen.
Ik onthou slecht gezichten. Ik meld dat ook in sommige situaties om gênante momenten te voorkomen. Is mijn [met nadruk] handicap.
Ik zou zeggen: je bent al gehandicapt, maak het jezelf gemakkelijk en doe niet moeilijk om er voor uit te komen.
Dan kan je daarna nog trucjes uitwisselen, zoals bijv. die met de video-camera, om het jezelf nog makkelijker te maken of om zoveel mogelijk zelfstandig te functioneren.
Waarom zou ik over een niet bestaande drempel moeten stappen?
Ik heb geen moeite met het openbaren van mijn handicap maar verbaas me soms over de momenten dat het van me verwacht wordt. Toegegeven twee meter verwijderd van een routeplanner klinkt een vraag over waar je naar toe moet zot. De reacties zijn echter bot tenzij ik de verklaring vooraf geef. En zelfs dan gebeurd het nog (gelukkig sporadisch) dat iemand me toesnauwt dat ik dan maar een betere bril moet kopen.
Het vergelijken van het zonder morren helpen van iemand die duidelijk niet bij de hoogste plank in de supermarkt kan , gaat mank aan het niet verborgen zijn van lengte of gebrek er aan. Enige overeenkomst is het vraag moment bij mij dan te vergemakkelijken door een button. Een hulpmiddel waarvan je zelf al "schijnt te helpen zegt"
Prima dat je je eigen type handicap op die manier oplost.
vrijdag 22 januari 2010 om 19:54
quote:Thijs60 schreef op 22 januari 2010 @ 15:57:
[...]
Dank, Het antwoord op jou vraag is niet eenduidig te geven. Als ik in Amsterdam vraag waar een bepaalde straat is, hoor ik bij een grotere groep. De toerist, of zoals Boarderwalk zegt evt. de provinciaal.
Als ik echter twee meter van het routebord sta op het station vindt ik het jammer dat ik mijn handicap moet inzetten op voorhand, om een antwoord te krijgen op mijn vraag.
Lobelia
Ja dat klopt zelf willen doen versus hulp vragen. Regelmatig een issue. Vraag je iets en verklap daarmee je handicap, maar vermijd mogelijke problemen of gebruik je zoals in het vliegtuig geval, misplaatste, logica?
Tijdens het typen wordt er inmiddels over zwemmen gesproken.
Doe ik met bril op (zoveel mogelijk) elastiekje er aan en het ding blijft wel zitten.
(Dacht ik dit jaar ook, bleek mijn nieuwe bril verwisselbare dus losse pootjes te hebben )
Ik heb niet alles gelezen, maar vind dit wel een herkenbare reactie. Zelf ben ik zwaar slechthorend, andere problemen, maar het stukje hulp vragen is ook hier een proces van accepteren.
Als de trein vertraging heeft / te laat komt / op een ander spoort komt.. ik versta dat niet als er wat wordt omgeroepen. Vroeger ging maar gewoon gokken, maar als ik nu een ns-medewerker en er was met mijn trein dan ga ik dat maar gewoon vragen... Leuk is anders, maar het is een stukje acceptatie van dat je een handicap hebt en dat je soms tegen dingen aanloopt die je helaas niet zelf kunt doen.
[...]
Dank, Het antwoord op jou vraag is niet eenduidig te geven. Als ik in Amsterdam vraag waar een bepaalde straat is, hoor ik bij een grotere groep. De toerist, of zoals Boarderwalk zegt evt. de provinciaal.
Als ik echter twee meter van het routebord sta op het station vindt ik het jammer dat ik mijn handicap moet inzetten op voorhand, om een antwoord te krijgen op mijn vraag.
Lobelia
Ja dat klopt zelf willen doen versus hulp vragen. Regelmatig een issue. Vraag je iets en verklap daarmee je handicap, maar vermijd mogelijke problemen of gebruik je zoals in het vliegtuig geval, misplaatste, logica?
Tijdens het typen wordt er inmiddels over zwemmen gesproken.
Doe ik met bril op (zoveel mogelijk) elastiekje er aan en het ding blijft wel zitten.
(Dacht ik dit jaar ook, bleek mijn nieuwe bril verwisselbare dus losse pootjes te hebben )
Ik heb niet alles gelezen, maar vind dit wel een herkenbare reactie. Zelf ben ik zwaar slechthorend, andere problemen, maar het stukje hulp vragen is ook hier een proces van accepteren.
Als de trein vertraging heeft / te laat komt / op een ander spoort komt.. ik versta dat niet als er wat wordt omgeroepen. Vroeger ging maar gewoon gokken, maar als ik nu een ns-medewerker en er was met mijn trein dan ga ik dat maar gewoon vragen... Leuk is anders, maar het is een stukje acceptatie van dat je een handicap hebt en dat je soms tegen dingen aanloopt die je helaas niet zelf kunt doen.
vrijdag 22 januari 2010 om 20:02
Ik heb ooit eens op mijn werk een slechtziend meisje moeten begeleiden. Ik kreeg daarvoor een cursus, waarbij ik een bril opkreeg met daarop zwarte vlekken getekend (loslatend netvlies) en een soort van vet opgesmeerd (het 'oude VHS-syndroom'?).
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?
vrijdag 22 januari 2010 om 20:10
quote:roosvrouw schreef op 22 januari 2010 @ 16:23:
Thijs, imho is het toch een stuk van jezelf om je over het 'ik wil mijn handicap niet inzetten......' te zetten. Dát of die mening aan blijven houden maar dan ook accepteren dat daar gevolgen bij horen.Waar zeg ik dat ik mijn handicap niet in wil zetten??
Ik vindt het niet altijd even logisch of duidelijk wanneer het wel of niet gedaan moet worden.. Niet meer niet minder.
Als ik mensen in de supermarkt vraag of men iets voor me wil pakken, doen ze dat veelal zonder morren of vragen. Vraagt Pietje Puk het, dan wordt die eerder raar aangekeken en/of van repliek gediend met een "ik ben je butler niet, doe het zelf. Je mankeert toch niets aan je handen!?". Het feit dat mijn handicap zichtbaar is maakt dat respons anders is. Heeft voor en nadelen. Net zoals het hebben van een onzichtbare handicap. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat mensen je anders behandelen dan gemiddeld (het is eerder de standaard om te verwijzen naar informatiezuilen dan deze voor te lezen) omdat je een handicap hebt, maar dit niet kenbaar maken.
Je zegt het zelf, de respons op een zichtbare handicap is anders daarbij zijn echter de keuzes ook anders. Ik kan er voor kiezen, slim of niet, om mijn handicap "te omzeilen" Jij zal ook tegen problemen oplopen waar ík niet van kan bedenken dat ze bestaan. De andere opmerkingen over anders behandelen en zo weet ik, staat ook in mijn OP.
Voor wat betreft de vraag omtrent het kenbaar maken van de handicap wanneer je vliegt; afhankelijk van de situatie is het verstandig dit kenbaar te maken. Waarom? Enerzijds mag bepaalde zitplaatsen je niet bezetten met bepaalde handicaps, onder bepaalde leeftijd, met bepaalde omvang etc.Een klein stukje hoger staat een aanvulling op mijn OP n.a.v. andere reacties en vragen. kan je lezen dat die noodzaak gelukkig nog niet bestaat.
Anderzijds is daar inderdaad het veiligheidsaspect. Als jij al tijdens een geordende boardingsituatie verward raakt en de zitplaats niet kan vinden, dan is het niet onrealistisch om te veronderstellen dat in geval van nood (paniek in de tent, chaos alom) je de nooduitgang ook niet zo makkelijk zult vinden.
Eh, ho dat was het gevolg van een verkeerde interpretatie mijnerzijds. Rij twaalf vindt je door tot twaalf te tellen. Dat doe je heus maar één keer fout.
Flight attendants kunnen pas gerichte hulp bieden als ze weten waar deze nodig is, zo ook in een noodsituatie. En dan wil je niet eerst een FA moeten gaan zoeken om te vertellen dat je slechtziend bent en of iemand je de uitgang kan wijzen. Heb je de tijd en ruimte niet meer voor op dat moment. True.
Steeds meer airlines hebben daarnaast aangepaste versies van de standaard 'in case of emergency' card die voor elke zitplaats verkrijgbaar is. Grotere letters en zelfs versies in braille zijn in omloop. Grotere kans dat je ze nooit nodig zult hebben dan wel, maar het is toch wel erg plezant om op een dergelijke card te kunnen zien waar de nooduitgang is indien er later op in de vlucht iets niet helemaal geweldig zou mogen gaan.
Leuke omschrijving van het geheel, maar braille lezen heb ik niet nodig wel ooit gewoon ziend en dus niet op de tast, gekund
Thijs, imho is het toch een stuk van jezelf om je over het 'ik wil mijn handicap niet inzetten......' te zetten. Dát of die mening aan blijven houden maar dan ook accepteren dat daar gevolgen bij horen.Waar zeg ik dat ik mijn handicap niet in wil zetten??
Ik vindt het niet altijd even logisch of duidelijk wanneer het wel of niet gedaan moet worden.. Niet meer niet minder.
Als ik mensen in de supermarkt vraag of men iets voor me wil pakken, doen ze dat veelal zonder morren of vragen. Vraagt Pietje Puk het, dan wordt die eerder raar aangekeken en/of van repliek gediend met een "ik ben je butler niet, doe het zelf. Je mankeert toch niets aan je handen!?". Het feit dat mijn handicap zichtbaar is maakt dat respons anders is. Heeft voor en nadelen. Net zoals het hebben van een onzichtbare handicap. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat mensen je anders behandelen dan gemiddeld (het is eerder de standaard om te verwijzen naar informatiezuilen dan deze voor te lezen) omdat je een handicap hebt, maar dit niet kenbaar maken.
Je zegt het zelf, de respons op een zichtbare handicap is anders daarbij zijn echter de keuzes ook anders. Ik kan er voor kiezen, slim of niet, om mijn handicap "te omzeilen" Jij zal ook tegen problemen oplopen waar ík niet van kan bedenken dat ze bestaan. De andere opmerkingen over anders behandelen en zo weet ik, staat ook in mijn OP.
Voor wat betreft de vraag omtrent het kenbaar maken van de handicap wanneer je vliegt; afhankelijk van de situatie is het verstandig dit kenbaar te maken. Waarom? Enerzijds mag bepaalde zitplaatsen je niet bezetten met bepaalde handicaps, onder bepaalde leeftijd, met bepaalde omvang etc.Een klein stukje hoger staat een aanvulling op mijn OP n.a.v. andere reacties en vragen. kan je lezen dat die noodzaak gelukkig nog niet bestaat.
Anderzijds is daar inderdaad het veiligheidsaspect. Als jij al tijdens een geordende boardingsituatie verward raakt en de zitplaats niet kan vinden, dan is het niet onrealistisch om te veronderstellen dat in geval van nood (paniek in de tent, chaos alom) je de nooduitgang ook niet zo makkelijk zult vinden.
Eh, ho dat was het gevolg van een verkeerde interpretatie mijnerzijds. Rij twaalf vindt je door tot twaalf te tellen. Dat doe je heus maar één keer fout.
Flight attendants kunnen pas gerichte hulp bieden als ze weten waar deze nodig is, zo ook in een noodsituatie. En dan wil je niet eerst een FA moeten gaan zoeken om te vertellen dat je slechtziend bent en of iemand je de uitgang kan wijzen. Heb je de tijd en ruimte niet meer voor op dat moment. True.
Steeds meer airlines hebben daarnaast aangepaste versies van de standaard 'in case of emergency' card die voor elke zitplaats verkrijgbaar is. Grotere letters en zelfs versies in braille zijn in omloop. Grotere kans dat je ze nooit nodig zult hebben dan wel, maar het is toch wel erg plezant om op een dergelijke card te kunnen zien waar de nooduitgang is indien er later op in de vlucht iets niet helemaal geweldig zou mogen gaan.
Leuke omschrijving van het geheel, maar braille lezen heb ik niet nodig wel ooit gewoon ziend en dus niet op de tast, gekund
vrijdag 22 januari 2010 om 20:20
TO: in een van je post had je het over je hulpvraag en de reacties van mensen daarop. Ik begrijp dat het lastig is om hulp te vragen, helemaal als andere mensen jou handicap niet kunnen zijn... Hoewel, help je geen hulpstok/hond?
Ik zou toch echt beginnen met een korte uitleg. Zo van "pardon, ik ben bijna blind en ik kan helaas het bordje niet lezen. Kunt u mij vertellen wat er op staat?'. Zelf pak ik het ook zo aan alleen dan in andere situaties bij bijvoorbeeld omroepberichten. En de meeste mensen zijn wel bereid om even te herhalen.
Verder kom je bij mij door je posts over alsof je nog niet geaccepteerd heb je dat slechtziend ben. En alles wat daarbij komt kijken. Heb je wel eens nagedacht over proffesionele hulp?
Ik zou toch echt beginnen met een korte uitleg. Zo van "pardon, ik ben bijna blind en ik kan helaas het bordje niet lezen. Kunt u mij vertellen wat er op staat?'. Zelf pak ik het ook zo aan alleen dan in andere situaties bij bijvoorbeeld omroepberichten. En de meeste mensen zijn wel bereid om even te herhalen.
Verder kom je bij mij door je posts over alsof je nog niet geaccepteerd heb je dat slechtziend ben. En alles wat daarbij komt kijken. Heb je wel eens nagedacht over proffesionele hulp?
vrijdag 22 januari 2010 om 20:22
quote:mevrouwtjezonneschijn schreef op 22 januari 2010 @ 19:54:
[...]
Ik heb niet alles gelezen, maar vind dit wel een herkenbare reactie. Zelf ben ik zwaar slechthorend, andere problemen, maar het stukje hulp vragen is ook hier een proces van accepteren.
Als de trein vertraging heeft / te laat komt / op een ander spoort komt.. ik versta dat niet als er wat wordt omgeroepen. Vroeger ging maar gewoon gokken, maar als ik nu een ns-medewerker en er was met mijn trein dan ga ik dat maar gewoon vragen... Leuk is anders, maar het is een stukje acceptatie van dat je een handicap hebt en dat je soms tegen dingen aanloopt die je helaas niet zelf kunt doen.Ja slechthorend tegenpool van slechtziend zijn. Ook zo'n moeilijk zichtbare handicap die je van tijd tot tijd dwingt onder ogen te zien wat wel en niet gaat.
[...]
Ik heb niet alles gelezen, maar vind dit wel een herkenbare reactie. Zelf ben ik zwaar slechthorend, andere problemen, maar het stukje hulp vragen is ook hier een proces van accepteren.
Als de trein vertraging heeft / te laat komt / op een ander spoort komt.. ik versta dat niet als er wat wordt omgeroepen. Vroeger ging maar gewoon gokken, maar als ik nu een ns-medewerker en er was met mijn trein dan ga ik dat maar gewoon vragen... Leuk is anders, maar het is een stukje acceptatie van dat je een handicap hebt en dat je soms tegen dingen aanloopt die je helaas niet zelf kunt doen.Ja slechthorend tegenpool van slechtziend zijn. Ook zo'n moeilijk zichtbare handicap die je van tijd tot tijd dwingt onder ogen te zien wat wel en niet gaat.
vrijdag 22 januari 2010 om 20:35
quote:mevrouwtjezonneschijn schreef op 22 januari 2010 @ 20:20:
TO: in een van je post had je het over je hulpvraag en de reacties van mensen daarop. Ik begrijp dat het lastig is om hulp te vragen, helemaal als andere mensen jou handicap niet kunnen zijn... Hoewel, help je geen hulpstok/hond?
Nee, daar kom ik niet voor in aanmerking daar zie ik te goed voor
Ik zou toch echt beginnen met een korte uitleg. Zo van "pardon, ik ben bijna blind en ik kan helaas het bordje niet lezen. Kunt u mij vertellen wat er op staat?'. Zelf pak ik het ook zo aan alleen dan in andere situaties bij bijvoorbeeld omroepberichten. En de meeste mensen zijn wel bereid om even te herhalen. Doe ik tegenwoordig ook, ik zeg alleen dat ik het niet leuk vindt, het is door de situatie blijkbaar wel nodig.
Verder kom je bij mij door je posts over alsof je nog niet geaccepteerd heb je dat slechtziend ben. En alles wat daarbij komt kijken. Heb je wel eens nagedacht over proffesionele
hulp? Jammer dat ik zo overkom en sorry voor die avatar maar ik kon het niet laten.. Ik ben bijna 50, geboren met dit zicht (of gebrek er aan. Als ik het geheel nog niet had geaccepteerd had ik waarschijnlijk al in een gesticht gezeten.
TO: in een van je post had je het over je hulpvraag en de reacties van mensen daarop. Ik begrijp dat het lastig is om hulp te vragen, helemaal als andere mensen jou handicap niet kunnen zijn... Hoewel, help je geen hulpstok/hond?
Nee, daar kom ik niet voor in aanmerking daar zie ik te goed voor
Ik zou toch echt beginnen met een korte uitleg. Zo van "pardon, ik ben bijna blind en ik kan helaas het bordje niet lezen. Kunt u mij vertellen wat er op staat?'. Zelf pak ik het ook zo aan alleen dan in andere situaties bij bijvoorbeeld omroepberichten. En de meeste mensen zijn wel bereid om even te herhalen. Doe ik tegenwoordig ook, ik zeg alleen dat ik het niet leuk vindt, het is door de situatie blijkbaar wel nodig.
Verder kom je bij mij door je posts over alsof je nog niet geaccepteerd heb je dat slechtziend ben. En alles wat daarbij komt kijken. Heb je wel eens nagedacht over proffesionele
hulp? Jammer dat ik zo overkom en sorry voor die avatar maar ik kon het niet laten.. Ik ben bijna 50, geboren met dit zicht (of gebrek er aan. Als ik het geheel nog niet had geaccepteerd had ik waarschijnlijk al in een gesticht gezeten.
vrijdag 22 januari 2010 om 20:51
quote:pop1980 schreef op 22 januari 2010 @ 20:02:
Ik heb ooit eens op mijn werk een slechtziend meisje moeten begeleiden. Ik kreeg daarvoor een cursus, waarbij ik een bril opkreeg met daarop zwarte vlekken getekend (loslatend netvlies) en een soort van vet opgesmeerd (het 'oude VHS-syndroom'?).
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?Met bril zie ik geen 100%. Daarnaast heb ik veel last van zwarte vlekken in/voor mijn ogen wat het begin is van loslatend netvlies. Ik ondervind dagelijks hinder van het niet volledig kunnen kijken met mijn ogen, met bril op dus. Om iets specifieks te kunnen zien, de kalender op mijn kantoor bijvoorbeeld of gewoon het beeldscherm van de pc, moet ik echt focussen.
Bovenstaand is een omschrijving van iemands zicht een stukje terug Dat is denk ik ongeveer hetgeen jou middels die bril voorgespiegeld werd. Het oude VHS syndroom heb je als voorbeeld uit mijn postings gevist neem ik aan.? dat is ook voor normaal zienden effectief, het is gewoon minder scherp dan de oorspronkelijke TV uitzending
Ik vindt het helemaal niet zo gek dat je als je zelf al wat minder zicht hebt, het idee had dat het wel mee zou vallen.
Jij begint ook over een hulpvraag, Kennelijk moet ik mijn OP wijzigen want hulp vragen was niet direct mijn intentie.
Forummen doe ik met een normaal beeldscherm, geen speciale software mar gewoon wat dichter met m'n neus op het scherm.
Ik heb ooit eens op mijn werk een slechtziend meisje moeten begeleiden. Ik kreeg daarvoor een cursus, waarbij ik een bril opkreeg met daarop zwarte vlekken getekend (loslatend netvlies) en een soort van vet opgesmeerd (het 'oude VHS-syndroom'?).
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?Met bril zie ik geen 100%. Daarnaast heb ik veel last van zwarte vlekken in/voor mijn ogen wat het begin is van loslatend netvlies. Ik ondervind dagelijks hinder van het niet volledig kunnen kijken met mijn ogen, met bril op dus. Om iets specifieks te kunnen zien, de kalender op mijn kantoor bijvoorbeeld of gewoon het beeldscherm van de pc, moet ik echt focussen.
Bovenstaand is een omschrijving van iemands zicht een stukje terug Dat is denk ik ongeveer hetgeen jou middels die bril voorgespiegeld werd. Het oude VHS syndroom heb je als voorbeeld uit mijn postings gevist neem ik aan.? dat is ook voor normaal zienden effectief, het is gewoon minder scherp dan de oorspronkelijke TV uitzending
Ik vindt het helemaal niet zo gek dat je als je zelf al wat minder zicht hebt, het idee had dat het wel mee zou vallen.
Jij begint ook over een hulpvraag, Kennelijk moet ik mijn OP wijzigen want hulp vragen was niet direct mijn intentie.
Forummen doe ik met een normaal beeldscherm, geen speciale software mar gewoon wat dichter met m'n neus op het scherm.
vrijdag 22 januari 2010 om 21:26
quote:Courage schreef op 22 januari 2010 @ 20:58:
Op mij maak je ook de indruk dat je iets m.b.t. je handicap nog niet geaccepteerd hebt. Mogelijk het deel dat anderen het niet begrijpen c.q. dat je het vervelend vindt dat anderen op jou "gemiddeld" reageren. Waardoor je dus wordt doorverwezen naar borden, schermen d.w.z. "kan je dat niet zelf".
Kijk even of je zelfs niet hier in je topic de richting uit aan het gaan bent van 'niet begrepen worden'.
En dit komt dus van iemand die van dichtbij het traject van slechtzien naar blind worden van een naaste heeft meegemaakt.
Je had nog niet gezegd hoe je het viva-forum en internet leest.
Storen bepaalde kleuren jouw zicht ook?
Als de kleur van mijn letters lastig zijn bijvoorbeeld, wil ik ze in dit topic zwart houden als je wil.
Om met het laatste te beginnen het kan beter, maar je hoeft echt niet van kleur te verschieten. Maar hartelijk dank voor het meedenken. Ik heb wat betreft het andere deel van je vraag even op het "wijzig de tekstkleur vakje" geklikt, Conclusie verdeeld in vier gelijke vierkantjes is rechtsboven goed te doen ongeacht de ingestelde kleur. Rechtsonder is wat sterker afhankelijk van kleur en zo wordt het met de klok me steeds kritischer tot onleesbaar
Inmiddels heb ik door dat reacties de nadruk leggen op het feit dat ik een hulpvraag zou hebben, en dat was beslist niet mijn intentie de OP heeft dus ook een stukje aanvulling gekregen.
Ik had overigens al gemeld nadat ik geconstateerd had dat ik dus verplicht wordt om te zeggen dat ik slechtziend ben. Dat ik niet verwacht dat iemand zonder meer het gewenste antwoord geeft.
Ik heb nu eenmaal een niet zichtbare handicap dus mag niet verwachten dat iemand gaat voorlezen zonder uitleg.
Het lezen van het forum doe ik op een normaal tft scherm, wel (Het volgende ben ik vergeten te meldden bij eenzelfde antwoord eerder) met lage lichtsterkte en iets hoger contrast. En, met mijn neus op ongeveer 20 cm afstand.
Op mij maak je ook de indruk dat je iets m.b.t. je handicap nog niet geaccepteerd hebt. Mogelijk het deel dat anderen het niet begrijpen c.q. dat je het vervelend vindt dat anderen op jou "gemiddeld" reageren. Waardoor je dus wordt doorverwezen naar borden, schermen d.w.z. "kan je dat niet zelf".
Kijk even of je zelfs niet hier in je topic de richting uit aan het gaan bent van 'niet begrepen worden'.
En dit komt dus van iemand die van dichtbij het traject van slechtzien naar blind worden van een naaste heeft meegemaakt.
Je had nog niet gezegd hoe je het viva-forum en internet leest.
Storen bepaalde kleuren jouw zicht ook?
Als de kleur van mijn letters lastig zijn bijvoorbeeld, wil ik ze in dit topic zwart houden als je wil.
Om met het laatste te beginnen het kan beter, maar je hoeft echt niet van kleur te verschieten. Maar hartelijk dank voor het meedenken. Ik heb wat betreft het andere deel van je vraag even op het "wijzig de tekstkleur vakje" geklikt, Conclusie verdeeld in vier gelijke vierkantjes is rechtsboven goed te doen ongeacht de ingestelde kleur. Rechtsonder is wat sterker afhankelijk van kleur en zo wordt het met de klok me steeds kritischer tot onleesbaar
Inmiddels heb ik door dat reacties de nadruk leggen op het feit dat ik een hulpvraag zou hebben, en dat was beslist niet mijn intentie de OP heeft dus ook een stukje aanvulling gekregen.
Ik had overigens al gemeld nadat ik geconstateerd had dat ik dus verplicht wordt om te zeggen dat ik slechtziend ben. Dat ik niet verwacht dat iemand zonder meer het gewenste antwoord geeft.
Ik heb nu eenmaal een niet zichtbare handicap dus mag niet verwachten dat iemand gaat voorlezen zonder uitleg.
Het lezen van het forum doe ik op een normaal tft scherm, wel (Het volgende ben ik vergeten te meldden bij eenzelfde antwoord eerder) met lage lichtsterkte en iets hoger contrast. En, met mijn neus op ongeveer 20 cm afstand.
vrijdag 22 januari 2010 om 21:29
vrijdag 22 januari 2010 om 21:35
quote:Thijs60 schreef op 22 januari 2010 @ 21:29:
[...]
Goeie vraag omdat ik druk was met andere reacties en vragen was ik er nog niet aan toe gekomen.Onbehandeld leidt het tot blindheid, onbehandelbaar is ernstige pech. Ja dank u. Ik zit al een jaar tegen een afspraak aan te hikken....... Ben behoorlijk bang voor wat ik te horen ga krijgen. Daarnaast moet ik op korte termjin aangezien ik "zie" dat mijn zicht sneller achteruit gaat, meer vlekken en soms raar zicht. Alsof ik door een luchtbel kijk, het beweegt aan de randen en is daar dan dubbel en zorgt voor heel weinig kijkruimte. Duurt nooit lang maar is wel raar.
[...]
Goeie vraag omdat ik druk was met andere reacties en vragen was ik er nog niet aan toe gekomen.Onbehandeld leidt het tot blindheid, onbehandelbaar is ernstige pech. Ja dank u. Ik zit al een jaar tegen een afspraak aan te hikken....... Ben behoorlijk bang voor wat ik te horen ga krijgen. Daarnaast moet ik op korte termjin aangezien ik "zie" dat mijn zicht sneller achteruit gaat, meer vlekken en soms raar zicht. Alsof ik door een luchtbel kijk, het beweegt aan de randen en is daar dan dubbel en zorgt voor heel weinig kijkruimte. Duurt nooit lang maar is wel raar.
vrijdag 22 januari 2010 om 21:46
quote:pop1980 schreef op 22 januari 2010 @ 20:02:
Ik heb ooit eens op mijn werk een slechtziend meisje moeten begeleiden. Ik kreeg daarvoor een cursus, waarbij ik een bril opkreeg met daarop zwarte vlekken getekend (loslatend netvlies) en een soort van vet opgesmeerd (het 'oude VHS-syndroom'?).
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?
Ik wist niet beter dan dat ik al had gereageerd niets van terug te vinden. Hetgeen je bovenaan omschrijft vindt je een stukje terug eind pagina 1 geloof ik uit de eerste hand van Gravinnetje. Die heeft het zicht wat jij kunstmatig kreeg. Het door jou aangehaalde VHS syndroom (opgepikt uit mijn postings?) heb ik gebruikt als verduidelijking tussen zien met (DVD en zonder (VHS) beeld, dus is niet vergelijkbaar.
Als ik wil weten hoeveel haltes het is tot... vraag ik het inderdaad op de manier zoals je omschrijft, het is niet anders.
En het voorbeeld van de snackbar? Niet al te vaak gaan en me aandhet dagmenu houden. Ook simpel.
Ik kan zonder bril in het donker ook alleen maar de grove vorm zien. We hebben om de problemen kleiner te maken als ik bijvoorbeeld 's nachts moet plassen, automatisch diep blauwe nacht verlichting. Die is effectief vanaf de slaapkamer deur tot aan het toilet
Het lezen van het forum doe ik op een normaal tft scherm, wel (Het volgende ben ik vergeten te meldden bij eenzelfde antwoord eerder) met lage lichtsterkte en iets hoger contrast. En, met mijn neus op ongeveer 20 cm afstan
Ik heb ooit eens op mijn werk een slechtziend meisje moeten begeleiden. Ik kreeg daarvoor een cursus, waarbij ik een bril opkreeg met daarop zwarte vlekken getekend (loslatend netvlies) en een soort van vet opgesmeerd (het 'oude VHS-syndroom'?).
Zelf heb ik lenzen (-8), dus ik had verwacht dat ik er wel enigszins mee kon omgaan, maar wat was dat moeilijk zeg!
Ik zou het dan ook helemaal niet raar vinden om mensen te hepen die iets niet kunnen zien. Maar, je ziet de handicap niet van de buitenkant.
Zonder lenzen heb ik mezelf aangeleerd om vormen en contrasten te herkennen, zodat ik s nachts zonder bril nog dingen kan vinden.
Maar over jouw hulpvraag: Ik zou zelf iets zeggen als: 'Kunt u mij dat voorlezen? Ik kan het niet goed zien.'
Dan hoef je niet helemaal uit te leggen wat er aan de hand is, maar zullen mensen wel veel hulpvaardiger zijn.
Ik vraag me ook af hoe jij forumt. Heb je een beeldscherm/software die de tekst vergroot?
Ik wist niet beter dan dat ik al had gereageerd niets van terug te vinden. Hetgeen je bovenaan omschrijft vindt je een stukje terug eind pagina 1 geloof ik uit de eerste hand van Gravinnetje. Die heeft het zicht wat jij kunstmatig kreeg. Het door jou aangehaalde VHS syndroom (opgepikt uit mijn postings?) heb ik gebruikt als verduidelijking tussen zien met (DVD en zonder (VHS) beeld, dus is niet vergelijkbaar.
Als ik wil weten hoeveel haltes het is tot... vraag ik het inderdaad op de manier zoals je omschrijft, het is niet anders.
En het voorbeeld van de snackbar? Niet al te vaak gaan en me aandhet dagmenu houden. Ook simpel.
Ik kan zonder bril in het donker ook alleen maar de grove vorm zien. We hebben om de problemen kleiner te maken als ik bijvoorbeeld 's nachts moet plassen, automatisch diep blauwe nacht verlichting. Die is effectief vanaf de slaapkamer deur tot aan het toilet
Het lezen van het forum doe ik op een normaal tft scherm, wel (Het volgende ben ik vergeten te meldden bij eenzelfde antwoord eerder) met lage lichtsterkte en iets hoger contrast. En, met mijn neus op ongeveer 20 cm afstan
vrijdag 22 januari 2010 om 21:48
quote:Gravinnetje schreef op 22 januari 2010 @ 21:35:
[...]
Ja dank u. Ik zit al een jaar tegen een afspraak aan te hikken....... Ben behoorlijk bang voor wat ik te horen ga krijgen. Daarnaast moet ik op korte termjin aangezien ik "zie" dat mijn zicht sneller achteruit gaat, meer vlekken en soms raar zicht. Alsof ik door een luchtbel kijk, het beweegt aan de randen en is daar dan dubbel en zorgt voor heel weinig kijkruimte. Duurt nooit lang maar is wel raar.Ik hoop dat je behandelbaar ben en dat het goed af loopt natuurlijk maar geen seconde meer wachten....
[...]
Ja dank u. Ik zit al een jaar tegen een afspraak aan te hikken....... Ben behoorlijk bang voor wat ik te horen ga krijgen. Daarnaast moet ik op korte termjin aangezien ik "zie" dat mijn zicht sneller achteruit gaat, meer vlekken en soms raar zicht. Alsof ik door een luchtbel kijk, het beweegt aan de randen en is daar dan dubbel en zorgt voor heel weinig kijkruimte. Duurt nooit lang maar is wel raar.Ik hoop dat je behandelbaar ben en dat het goed af loopt natuurlijk maar geen seconde meer wachten....
vrijdag 22 januari 2010 om 22:31
Hallo,
Ik zit ook mee te lezen. Ben zelf blind aan 1 oog en heb in mijn andere oog ongeveer 70% zicht. Wordt gelukkig niet slechter maar helaas ook niet beter.
Ik zie geen diepte. Dat geeft altijd leuke effecten bij een trap of opstapjes. Drinken inschenken kan ook nog wel eens een uitdaging zijn.
Ik heb wel allemaal foefjes die ik mezelf onbewust heb aangeleerd en meestal merkt mijn omgeving er weinig van.
De 3D films als Avatar en de Pandadroom van de Efteling zijn voor mij niet 3D maar gewoon slecht te zien! De mensen die deze films wel normaal kunnen zien zijn wel heel grappig: mensen die wegduiken omdat er vanuit het scherm iets op ze afkomt!
Ik zit ook mee te lezen. Ben zelf blind aan 1 oog en heb in mijn andere oog ongeveer 70% zicht. Wordt gelukkig niet slechter maar helaas ook niet beter.
Ik zie geen diepte. Dat geeft altijd leuke effecten bij een trap of opstapjes. Drinken inschenken kan ook nog wel eens een uitdaging zijn.
Ik heb wel allemaal foefjes die ik mezelf onbewust heb aangeleerd en meestal merkt mijn omgeving er weinig van.
De 3D films als Avatar en de Pandadroom van de Efteling zijn voor mij niet 3D maar gewoon slecht te zien! De mensen die deze films wel normaal kunnen zien zijn wel heel grappig: mensen die wegduiken omdat er vanuit het scherm iets op ze afkomt!
vrijdag 22 januari 2010 om 22:32
Klopt wat je zegt over die floaters over het algemeen dan hé. (Heb het intussen opgezocht) maar.. safety first het kan per slot verkeren.
Meten is weten zeggen ze o.a in de bouw en techniek, en geldt min of meer ook voor jou. Rondlopen met onzekerheden is niet prettig.
En precies hetzelfde is van toepassing op Gravinnetje.
Wat mezelf aangaat zaten mijn ouders in tot een eindje in mijn 3e levensjaar met die onzekerheid. Het was door mijn gedrag al snel duidelijk dat ik iets mankeerde aan mijn ogen. De eerste oogarts kon door mijn jeugd niets met me aanvangen ik had betraande ogen van het huilen in de wachtkamer. Hij heeft ooit voorspeld dat ik blind zou worden. Zo'n vaart liep en loopt het niet, maar andere artsen hebben me later direct bij binnenkomst onder handen genomen en toen was het duidelijk.
Meten is weten zeggen ze o.a in de bouw en techniek, en geldt min of meer ook voor jou. Rondlopen met onzekerheden is niet prettig.
En precies hetzelfde is van toepassing op Gravinnetje.
Wat mezelf aangaat zaten mijn ouders in tot een eindje in mijn 3e levensjaar met die onzekerheid. Het was door mijn gedrag al snel duidelijk dat ik iets mankeerde aan mijn ogen. De eerste oogarts kon door mijn jeugd niets met me aanvangen ik had betraande ogen van het huilen in de wachtkamer. Hij heeft ooit voorspeld dat ik blind zou worden. Zo'n vaart liep en loopt het niet, maar andere artsen hebben me later direct bij binnenkomst onder handen genomen en toen was het duidelijk.
vrijdag 22 januari 2010 om 22:53
quote:Jupiter209 schreef op 22 januari 2010 @ 22:31:
Hallo,
Ik zit ook mee te lezen. Ben zelf blind aan 1 oog en heb in mijn andere oog ongeveer 70% zicht. Wordt gelukkig niet slechter maar helaas ook niet beter.
Ik zie geen diepte. Dat geeft altijd leuke effecten bij een trap of opstapjes. Drinken inschenken kan ook nog wel eens een uitdaging zijn.
Ik heb wel allemaal foefjes die ik mezelf onbewust heb aangeleerd en meestal merkt mijn omgeving er weinig van.
De 3D films als Avatar en de Pandadroom van de Efteling zijn voor mij niet 3D maar gewoon slecht te zien! De mensen die deze films wel normaal kunnen zien zijn wel heel grappig: mensen die wegduiken omdat er vanuit het scherm iets op ze afkomt!
Ha welkom hier Jupiter209
Diepte zien is ook zo'n uitdaging soms, zeker als er totaal geen contrasten zijn in het gebruikte materiaal van trappen en opstapjes. Als ik iets inschenk (zoals daarnet) hou ik de hals van de fles eerst heel dicht boven het glas om als ik weet dat ik goed zit iets hoger te gaan hangen en dan pas te gaan schenken.
En die foefjes. tellen hoe vaak een voorwerp van bekende grote tussen jou en de muur voor je zou kunne passen. bijvoorbeeld. Geen waterdichte methode maar het werkt redelijk voor mij
3d films zie ik door mijn iets andere zicht een beetje maar ik ga niet opzij als Er zoals in "Honey I Shrunk The Audiénce" de poot van een leeuw (of kat) uitgestoken wordt. Zo diep is mijn beeld niet.
De reacties van de rest van het publiek zijn dan inderdaad vermakelijk.
Kan jij overigens omdat je cijfermatig meer ziet wel de dingen lezen waar ik moeite mee heb?
Route kaarten van tram en Metro bijvoorbeeld?
Hallo,
Ik zit ook mee te lezen. Ben zelf blind aan 1 oog en heb in mijn andere oog ongeveer 70% zicht. Wordt gelukkig niet slechter maar helaas ook niet beter.
Ik zie geen diepte. Dat geeft altijd leuke effecten bij een trap of opstapjes. Drinken inschenken kan ook nog wel eens een uitdaging zijn.
Ik heb wel allemaal foefjes die ik mezelf onbewust heb aangeleerd en meestal merkt mijn omgeving er weinig van.
De 3D films als Avatar en de Pandadroom van de Efteling zijn voor mij niet 3D maar gewoon slecht te zien! De mensen die deze films wel normaal kunnen zien zijn wel heel grappig: mensen die wegduiken omdat er vanuit het scherm iets op ze afkomt!
Ha welkom hier Jupiter209
Diepte zien is ook zo'n uitdaging soms, zeker als er totaal geen contrasten zijn in het gebruikte materiaal van trappen en opstapjes. Als ik iets inschenk (zoals daarnet) hou ik de hals van de fles eerst heel dicht boven het glas om als ik weet dat ik goed zit iets hoger te gaan hangen en dan pas te gaan schenken.
En die foefjes. tellen hoe vaak een voorwerp van bekende grote tussen jou en de muur voor je zou kunne passen. bijvoorbeeld. Geen waterdichte methode maar het werkt redelijk voor mij
3d films zie ik door mijn iets andere zicht een beetje maar ik ga niet opzij als Er zoals in "Honey I Shrunk The Audiénce" de poot van een leeuw (of kat) uitgestoken wordt. Zo diep is mijn beeld niet.
De reacties van de rest van het publiek zijn dan inderdaad vermakelijk.
Kan jij overigens omdat je cijfermatig meer ziet wel de dingen lezen waar ik moeite mee heb?
Route kaarten van tram en Metro bijvoorbeeld?
zaterdag 23 januari 2010 om 12:56
quote:Spijker schreef op 23 januari 2010 @ 11:57:
Ik snap eigenlijk nog steeds niet waarom je het vervelend vindt om te zeggen dat je slechtziend bent. Behandelen mensen je dan anders? Neerbuigend, zielig?
Eerlijk gezegd vraag ik mezelf dat ook wel eens af.
Het hoeft inderdaad niet erg te wezen om een vraag te beginnen met: "Meneer, ik ben slechtziend kunt u mij.....".
Ik heb gemerkt dat ik het afgelopen jaar steeds vaker de noodzaak tot vragen heb ontlopen.
Een gevoel wat me af en toe bekruipt als ik eens een enkele keer genoodzaakt ben om een vraag te stellen ongeveer op bovenstaande wijze Is "Onverschilligheid of ongeïnteresseerdheid" van degene aan wie de vraag wordt gesteld. En ook een zekere onwil om antwoord te geven. Soms -zie- ik iemand denken "Ja hoor, loopt zonder stok of hond, heeft een bril op dus hoe erg kan het zijn. Je verdoet mijn tijd"..
Ben ik gevoeliger geworden of zijn de mensen harder of beiden?
Voor alle duidelijkheid, ik snap echt wel dat een vraag stellen zonder vermelding van je probleem reacties uitlokken in de trant van "Daar is het bord" maar de onverschilligheid die ik regelmatig tref als ik zeg waarom ik de vraag stel nekt me ..soms.
Ik snap eigenlijk nog steeds niet waarom je het vervelend vindt om te zeggen dat je slechtziend bent. Behandelen mensen je dan anders? Neerbuigend, zielig?
Eerlijk gezegd vraag ik mezelf dat ook wel eens af.
Het hoeft inderdaad niet erg te wezen om een vraag te beginnen met: "Meneer, ik ben slechtziend kunt u mij.....".
Ik heb gemerkt dat ik het afgelopen jaar steeds vaker de noodzaak tot vragen heb ontlopen.
Een gevoel wat me af en toe bekruipt als ik eens een enkele keer genoodzaakt ben om een vraag te stellen ongeveer op bovenstaande wijze Is "Onverschilligheid of ongeïnteresseerdheid" van degene aan wie de vraag wordt gesteld. En ook een zekere onwil om antwoord te geven. Soms -zie- ik iemand denken "Ja hoor, loopt zonder stok of hond, heeft een bril op dus hoe erg kan het zijn. Je verdoet mijn tijd"..
Ben ik gevoeliger geworden of zijn de mensen harder of beiden?
Voor alle duidelijkheid, ik snap echt wel dat een vraag stellen zonder vermelding van je probleem reacties uitlokken in de trant van "Daar is het bord" maar de onverschilligheid die ik regelmatig tref als ik zeg waarom ik de vraag stel nekt me ..soms.
