Emotioneel onbereikbaar

quote:weereen schreef op 24 januari 2010 @ 14:17:

Dreamglasses;

Ik heb erg veel geleerd over mijn eigen aandeel in mijn laatste 2 relaties. Maar dan loop ik mezelf steeds uit te leggen binnen de relatie...Ik heb veel geleerd door de ADD bril op te zetten naar mezelf.

Ik ben een dienstbaar type die zich makkelijk aanpast en weet vaak niet precies meteen wat ik voel. Ik heb vaak even de tijd nodig om over dingen na te denken. Aan de andere kant heb ik een hele ongeduldige impulsieve kant, die maakt het altijd te snel uit bv. Terwijl ik dat dan helemaal niet wil eigenlijk.

Dan handel ik uit paniek.

Ik weiger ergens te geloven dat ik ook leuk ben en waard om van te houden en bij te blijven.

Als ik het zo opschrijf weet ik dat het onzin is, alleen mijn gevoel dus niet.



Vooral die zin vind ik erg herkenbaar. Heb je dangemerkt dat door jezelf uit te leggen aan de ander dat het daardoor mis liep in relaties? Of ben je er op een gegeven moment maar mee gestopt, omdat je dacht dat het niet zou werken? Of dat het te veel energie kostte.

Ik vind het herkenbaar: zowel bij mezelf als bij mijn vriend. We hebben die situaties ook gehad en ik vond het weliswaar doodvermoeiend zo'n praatsessie, maar na zo'n 'praatperiode' kwamen we er toch weer sterker uit. Wat dan ook helpt - als we onszelf dus weer eens aan het uitleggen zijn - is om iets te gaan doen. Iets luchtigs, zonder praten. Bijvoorbeeld filmpje kijken, winkelen of een stuk wandelen en om ons heen kijken. Soms trekken we ons ook wel eens even bewust terug in onszelf om daarna over te gaan op iets ontspannends. Contact met elkaar maken en erover praten is wel belangrijk. Ook al kost dat eerst veel energie.

Oh en je zelfvertrouwen opkrikken, kan op vele manieren. Welke heb je al geprobeerd?

Oh ja: en leer RELATIVEREN!!

Dus als je je eigen problemen weer groot maakt: hoeveel op de schaal van richter is het nu zo erg als je 'dit of dat' echt zou doen/ denken/ voelen? Relaties kunnen in je hoofd ook erg 'overrated' zijn: alsof je je eigen-allesomvattende-ik helemaal kwijt kunt in je relatie. Dat hoeft echt niet. het accepteren daarvan is ook een mooie eerste stap.

Je moet het klein houden hoor. Ik heb zelf meer dan 10 jaar een paniekstoornis gehad en er zijn dagen geweest dat ik al trots was als ik naar de brievenbus was gelopen. Dat je je rijangst hebt overwonnen is een hele grote (was het voor mij ook) daar mag je nog best even over nagloeien. Je hebt toch ook vast wel uiterlijke en innerlijke eigenschappen waar je trots op bent? Niet de nadruk leggen op het negatieve! (zegt Billie heel goed voor de ander, maar heeft het zelf ook niet altijd onder de knie hoor)

quote:weereen schreef op 24 januari 2010 @ 14:17:

Dreamglasses;

Ik heb erg veel geleerd over mijn eigen aandeel in mijn laatste 2 relaties. Maar dan loop ik mezelf steeds uit te leggen binnen de relatie...

Ik heb veel geleerd door de ADD bril op te zetten naar mezelf.

Ik ben een dienstbaar type die zich makkelijk aanpast en weet vaak niet precies meteen wat ik voel. Ik heb vaak even de tijd nodig om over dingen na te denken. Aan de andere kant heb ik een hele ongeduldige impulsieve kant, die maakt het altijd te snel uit bv. Terwijl ik dat dan helemaal niet wil eigenlijk.

Dan handel ik uit paniek.

Ik weiger ergens te geloven dat ik ook leuk ben en waard om van te houden en bij te blijven.

Als ik het zo opschrijf weet ik dat het onzin is, alleen mijn gevoel dus niet.Dat bedoel ik dus met slachtoffergedrag: je kunt er allemaal niets aan doen omdat je ADD hebt en impulsief bent. Tja, als dat je definitieve conclusie is dan lijkt het me verstandig vooral te investeren in een goede relatie met jezelf. De meeste volwassenen die ik ken zitten niet te wachten op een partner zich voortdurend verschuilt achter gebreken en omstandigheden.

Niet meer in een relatie stappen is geen oplossing. Zorg wel dat je onmiddellijk stopt met een nieuwe relatie als je merkt dat de man in kwestie fout voor jou is. Maar dat zal heel tegennatuurlijk voelen, want dat is nou juist wat je zo gewend bent.

Als je er dan een treft die wel een normale relatie aan kan gaan, dan moet je jezelf een schop onder je kont geven en niet te snel meegaan in de gevoelens die je zult ervaren (ik ben niet meer verliefd, ik hou niet echt van hem, het wordt toch niks, hij heeft zoveel negatieve kanten, weet ik veel wat je nog meer kunt bedenken om ermee te stoppen). Dan moet je volhouden en inderdaad een stevige peut erbij halen. Geloof me, ik begrijp precies wat je bedoelt bij de meeste dingen die je schrijft.

Daarnaast is in de reacties duidelijk te merken wie wel en wie niet weet waar jij het over hebt. Ik vind niet dat je in een slachtofferrol gaat zitten. Je hebt een hele belangrijke ontdekking gedaan over jezelf die erin hakt. Het betekent dat een voor jou goede relatie aangaan nooit vanzelfsprekend zal zijn, maar altijd moeilijk. Maar op een gegeven moment moet je accepteren dat je bent zoals je bent door je verleden. Het verleden is onveranderbaar maar jij leeft nu.

Ik vind dat een hele goeie, kadushi: accepteren dat je bent wie je bent.

En jezelf constant moeten uitleggen is ook niet de bedoeling. Maar soms kan het wel nodig zijn als je onzeker dreigt te worden binnen de relatie. Je hoeft er niet alleen mee te blijven zitten. Al is het natuurlijk ook weer niet de bedoeling dat je alles bij je relatie neer stort. Het hoeft ook helemaal niet zo te zijn dat je partner een prater is, dat is mijn partner ook heus niet altijd. En soms heb ik ook geen zin om alles tot in den treuren uit te kauwen.

Misschien is het voor jou goed om nu eerst iets met jezelf op te bouwen. Als een relatie zich weer aandient, kun je in ieder geval wel eerlijk zijn over hoe bepaalde dingen bij jou werken binnen een relatie. En ja, ook als je al in de relatie zit, moet je nog steeds bepaalde zaken zelf oplossen. Degene, waarmee je een relatie hebt, kan er in ieder geval niet voor zorgen dat jij je constant gelukkig voelt. Dus krijg je weer ergens de 'kriebels' (wat die ook mogen zijn) over: eerst zelf onderzoeken (dus even afstand nemen), dan pas actie. Trek je op tijd terug als het even te veel is. En dat kun je pas oefenen als je eenmaal een relatie aangaat.



Als je aangeeft dat mannen na verloop van tijd 'fout' gaan worden en hun eigen weg kiezen: is dat iets wat jij invult (dus bijvoorbeeld die persoon neemt even afstand of tijd voor zichzelf)? En hoe fout is fout? Nemen ze afstand of word je na verloop van tijd belazerd (dus ze gaan er met een ander vandoor)? Heb je de man in kwestie een tijd lang geclaimd? En - omdat je aangeeft dat je de relatie ook wel eens impulsief beëindigd hebt - heeft je ex het dan uitgemaakt of jij?

Weereen: probeer inderdaad een haptonoom. Die probeert het probleem uit je hoofd te halen. Door het via je lijf te benaderen, kun je je niet "verstoppen" achter al je eigen slimmigheidjes en dingen die je allang bedacht hebt.

Als het goed is, kun je de haptonoom ook niet "wegblazen", omdat je dat ook met je hoofd doet.

Alleen, haptonomie wordt zelden helemaal vergoed. Maar is het het je niet waard, om dit een keertje écht aan te pakken? Zelfs al kost het je geld?

Weereen, als je bekend bent met relatieverslaving en met Norwood, dan moeten de 12 stappen je ook iets zeggen.



Stap 1 is toegeven dat je hopeloos bent in relaties. Dat je constant in destructieve relaties belandt en niet in staat bent om weg te gaan als dat duidelijk wordt.



Eigengereidheid of eigenwijsheid of "te sterk" zijn voor therapeuten maken dat je zelfs stap 1 niet kunt zetten.



Je valt op 'foute' mannen, of eerder beschadigde mannen omdat je daarmee je verleden kan herleven met als doel een andere uitkomst en omdat het vertrouwd voor je is.



Er is maar 1 weg om daar vanaf te komen en dat is je eigen beschadigingen onder ogen zijn. En daar aan werken. Dat is een loodzwaar proces wat veel nederigheid, moed en eerlijkheid vergt. Pas als jij "heel" bent zul je op 'hele' mannen vallen. Dan hoef je niets meer te projecteren. En dan zullen beschadigde mannen niet meer bij je passen.



Er is geen eenvoudig trukje om de volgende keer beter te kiezen of sneller weg te wezen als het toch weer destructief blijkt te zijn. Je zult of dat proces door moeten of accepteren dat je vervelende relaties zult hebben.