Relaties
alle pijlers
Emotioneel onbereikbaar
zondag 24 januari 2010 om 12:36
Hoi, ik val op 'foute' mannen. Dit zet ik tussen haakjes want ze waren niet allemaal écht fout, ik activeerde dat gewoon in ze.
Mijn exen waren jongentjes die ik seksueel los maakte en dan gingen ze rond kijken op zoek naar anderen. Alsof ik de player in ze wakker kuste.
Nu, na heel wat keren mijn hart te hebben laten breken ben ik hier wel een beetje heel erg klaar mee.
Maar heb eindelijk de dynamiek door (onder andere dankzij Norwood; 'Vrouwen die te veel liefhebben') alleen schiet ik er verder niet zo veel mee op.
Ik val op moeilijke mannen (zoals mijn vader) en probeer de onmacht van toen nu te overwinnen. Met mannen die niet voor mij kiezen en niet goed voor me zijn. Mijn vader heeft me verlaten door uit het leven te stappen toen ik 7 was, dus ik win de jackpot wat dit betreft. Ik zoek mannen die me verlaten gaan en herleef mijn wond over en over. Want dat is vertrouwd. Ik loop eigenlijk constant met een oneindige put van verdriet rond, die open gaat in relaties met mannen.
Mannen die wél goed voor me zouden kunnen zijn zie ik niet staan, doen mij lichamelijk/hormonaal/emotioneel niets want ik ben niet bekend met dat fenomeen; volgens mvr. Norwood, de liefde.
Dus; ik ben emotioneel onbereikbaar, maar wil dat niet.
Denk ik...
Ik denk dat het goed zou zijn als ik een of andere uitlaatklep vind om dat verdriet kwijt te raken. Of moet ik gewoon accepteren dat ik zo ben? (al veel hulpverleners gezien en ben net 40) Een melancholische middelbare ( helup! ) vrouw met ADD, depressie- en verslavingsgevoelig. Ook ben ik het slachtoffer gedrag wat hieruit voort komt spuugzat.
Ik wou even mijn hart luchten, misschien zijn er mensen die dit herkennen of mij wijze raad willen geven.
Mijn exen waren jongentjes die ik seksueel los maakte en dan gingen ze rond kijken op zoek naar anderen. Alsof ik de player in ze wakker kuste.
Nu, na heel wat keren mijn hart te hebben laten breken ben ik hier wel een beetje heel erg klaar mee.
Maar heb eindelijk de dynamiek door (onder andere dankzij Norwood; 'Vrouwen die te veel liefhebben') alleen schiet ik er verder niet zo veel mee op.
Ik val op moeilijke mannen (zoals mijn vader) en probeer de onmacht van toen nu te overwinnen. Met mannen die niet voor mij kiezen en niet goed voor me zijn. Mijn vader heeft me verlaten door uit het leven te stappen toen ik 7 was, dus ik win de jackpot wat dit betreft. Ik zoek mannen die me verlaten gaan en herleef mijn wond over en over. Want dat is vertrouwd. Ik loop eigenlijk constant met een oneindige put van verdriet rond, die open gaat in relaties met mannen.
Mannen die wél goed voor me zouden kunnen zijn zie ik niet staan, doen mij lichamelijk/hormonaal/emotioneel niets want ik ben niet bekend met dat fenomeen; volgens mvr. Norwood, de liefde.
Dus; ik ben emotioneel onbereikbaar, maar wil dat niet.
Denk ik...
Ik denk dat het goed zou zijn als ik een of andere uitlaatklep vind om dat verdriet kwijt te raken. Of moet ik gewoon accepteren dat ik zo ben? (al veel hulpverleners gezien en ben net 40) Een melancholische middelbare ( helup! ) vrouw met ADD, depressie- en verslavingsgevoelig. Ook ben ik het slachtoffer gedrag wat hieruit voort komt spuugzat.
Ik wou even mijn hart luchten, misschien zijn er mensen die dit herkennen of mij wijze raad willen geven.
zondag 24 januari 2010 om 13:33
quote:weereen schreef op 24 januari 2010 @ 13:15:
Nummerzoveel; ik heb moeite met het vinden van een 'sterke' therapeut. Die mij 'aankan'. Want ik heb al heel wat werk verricht aan mezelf al die jaren en ben eigenwijs. Als ik dan een net afgestudeerde psychologe van eind 20 voor me tref blaas ik haar al snel omver en bespreken we haar problemen.En het moet klikken tussen patiënt en hulpverlener.
Heb gezocht bij verlate rouw/ depressie etc maar word steeds van het kastje naar de muur gestuurd.
En het moet vergoed worden want mijn werksituatie is ook onder niveau. Met de GGZ heb ik geen goede ervaringen bv.
Zo wéét ik dat ik een laag zelf beeld heb en faal angstig ben maar hoe verander je dat?
Als je nou eens stopt met psychologe omver te blazen en gewoon eens luistert en er voor open staat in plaats van eigenwijs te zijn zou er nog eens een wereld voor je open kunnen gaan...
Je zit daar toch voor jezelf.... ?
Stop er mee, met dat eigenwijs zijn.. dat is ook een keuze, een keuze dat je weer gaat openstaan voor de andere... jou eigewijsheid heeft tot nu toe niet opgeleverd wat je wilt...
Nummerzoveel; ik heb moeite met het vinden van een 'sterke' therapeut. Die mij 'aankan'. Want ik heb al heel wat werk verricht aan mezelf al die jaren en ben eigenwijs. Als ik dan een net afgestudeerde psychologe van eind 20 voor me tref blaas ik haar al snel omver en bespreken we haar problemen.En het moet klikken tussen patiënt en hulpverlener.
Heb gezocht bij verlate rouw/ depressie etc maar word steeds van het kastje naar de muur gestuurd.
En het moet vergoed worden want mijn werksituatie is ook onder niveau. Met de GGZ heb ik geen goede ervaringen bv.
Zo wéét ik dat ik een laag zelf beeld heb en faal angstig ben maar hoe verander je dat?
Als je nou eens stopt met psychologe omver te blazen en gewoon eens luistert en er voor open staat in plaats van eigenwijs te zijn zou er nog eens een wereld voor je open kunnen gaan...
Je zit daar toch voor jezelf.... ?
Stop er mee, met dat eigenwijs zijn.. dat is ook een keuze, een keuze dat je weer gaat openstaan voor de andere... jou eigewijsheid heeft tot nu toe niet opgeleverd wat je wilt...
zondag 24 januari 2010 om 13:36
Ik kan wel alleen zijn, vind het alleen niet leuk.
En seks is idd makkelijk te krijgen, maar kan maar dealen met 1 man wat dat betreft. En dan ga ik me toch hechten.
En idd heb ik het wel over een relatie? Ik denk niet dat ik weet wat het precies inhoud. Als ik er over nadenk kom ik alleen op de verliefheidsfase uit.
Wat ik al schreef als ze wél voor me kiezen, ren ik weg.
Pfffff, vermoeiend hoor, maar goed, ik doe dit zelf.
Dus daarom de titel; emotioneel onbereikbaar.
En die eigenwijsheid van mij; tja, ik leef nog?
En seks is idd makkelijk te krijgen, maar kan maar dealen met 1 man wat dat betreft. En dan ga ik me toch hechten.
En idd heb ik het wel over een relatie? Ik denk niet dat ik weet wat het precies inhoud. Als ik er over nadenk kom ik alleen op de verliefheidsfase uit.
Wat ik al schreef als ze wél voor me kiezen, ren ik weg.
Pfffff, vermoeiend hoor, maar goed, ik doe dit zelf.
Dus daarom de titel; emotioneel onbereikbaar.
En die eigenwijsheid van mij; tja, ik leef nog?
zondag 24 januari 2010 om 13:42
Wat is precies je doel? (Over)leven of gelukkig worden met jezelf en eventueel zelfs samen met iemand anders? Wuiles zei het ook al, het zijn allemaal keuzes die jezelf maakt. En hier een topic openen en dan vervolgens voor alle suggesties redenen geven om het niet te doen, dat zegt ook veel over de keuzes die je maakt. Het wordt tijd dat je in oplossingen gaat denken, in plaats van in problemen.
zondag 24 januari 2010 om 13:45
Ik krijg de indruk dat je het eigenlijk ook allemaal wel een beetje mooi vind.... eigewijs zijn, psych omver blazen, dat ze ingewikkeld vinden omdat er zoveel door elkaar loopt.....
Als dat zo is moet je er eens over nadenken over je niet iets anders is waarin je bijzonder kan zijn... dit zit je namelijk ook in de weg
Als dat zo is moet je er eens over nadenken over je niet iets anders is waarin je bijzonder kan zijn... dit zit je namelijk ook in de weg
zondag 24 januari 2010 om 13:49
Ga daar dan mee aan de slag. Ik weet zeker dat er ook een leuke man verliefd op je wordt, eentje die wel bij je past, als je zelf eenmaal lekker in je vel zit. Zo werken die dingen nu eenmaal. Een man kan jou niet gelukkig maken, dat moet je zelf doen. En pas dan zal een man een leuke aanvulling op je leven kunnen worden, in plaats van de oorzaak van veel ellende.
zondag 24 januari 2010 om 13:50
zondag 24 januari 2010 om 13:58
Dank je nummerzoveel.
Billy36;
Dat ik verliefd ben op mijn problemen baseer je waar op? Dat ik het hier op een openbaar forum neer zet?
Liselore;
Ik schrijf een regel over mijn lange verleden met hulpverleners, en daarom vind ik het wel mooi?
Ik krijg inzicht door het er over te hebben met anderen mensen. Psych, peut, vrienden of familie. Zelfs met vreemden dus.
Ik zie nu weer de noodzaak in er iets aan te gaan doen.
Billy36;
Dat ik verliefd ben op mijn problemen baseer je waar op? Dat ik het hier op een openbaar forum neer zet?
Liselore;
Ik schrijf een regel over mijn lange verleden met hulpverleners, en daarom vind ik het wel mooi?
Ik krijg inzicht door het er over te hebben met anderen mensen. Psych, peut, vrienden of familie. Zelfs met vreemden dus.
Ik zie nu weer de noodzaak in er iets aan te gaan doen.
zondag 24 januari 2010 om 14:03
zondag 24 januari 2010 om 14:06
Hoi weereen,
Ik merk aan je posts dat je inmiddels je verleden wel hebt aanvaard, maar dat je nog zoekt naar hoe je je huidige patronen in de relaties wilt ombuigen. De 'verklaring' van je patronen is nu wel duidelijk. Maar heb je de patronen in die relaties ook wel helder? Wat doe je dan precies waarom (jij denkt dat) die mannen zich 'ineens' tegen je gaan keren? Welk gedrag van jouw kant ligt daaraan ten grondslag. Stoot je jouw relaties dus zelf af, begrijp ik? Wat zou je kunnen doen om eerder je grens aan te kunnen geven, zonder de ander direct weg te duwen? Ben je duidelijk in je communicatie naar de ander? En hoe kun je je eigen nauwe grenzen verbreden, zonder dat het naar of eng voelt?
Dat kun je ook bereiken door af en toe iets te doen, wat in eerste instantie weerstand oproept, vervolgens de weerstand begrijpen en dan te besluiten om iets wel of niet te doen. Zeg je meestal 'ja' op een voorstel in je relatie? Of neem je juist het heft extra hard in handen, waardoor de ander voelt dat hij minder ruimte heeft?
Ruimte vragen kan ook betekenen dat je aan de ander eerst vraagt of je er even over na kunt denken, bij een voorstel.
Een kwestie van oefenen.
Ik geloof ook niet dat het helpt om 'dan maar alleen' te blijven. Dan ga je juist je eigen gedrag in een relatie uit de weg en dat komt weer terug zodra een relatie zich aan dient. Hoewel de meeste mensen gevoelsmatig een tijdje single willen blijven, nadat een langdurige relatie op de klippen gelopen is (herstel-periode), is niet gezegd dat het altijd werkt. In dit geval denk ik dat je uiteindelijk zult moeten 'oefenen' tijdens een relatie. Als je alleen bent, gaat er immers niet zoveel mis. Geduld van de ander is dan wel prettig, maar je kunt er ook in oefenen om de ander duidelijk te maken dat jouw gedrag binnen de relatie vooral met jezelf te maken heeft en niets met hem.
Ik merk aan je posts dat je inmiddels je verleden wel hebt aanvaard, maar dat je nog zoekt naar hoe je je huidige patronen in de relaties wilt ombuigen. De 'verklaring' van je patronen is nu wel duidelijk. Maar heb je de patronen in die relaties ook wel helder? Wat doe je dan precies waarom (jij denkt dat) die mannen zich 'ineens' tegen je gaan keren? Welk gedrag van jouw kant ligt daaraan ten grondslag. Stoot je jouw relaties dus zelf af, begrijp ik? Wat zou je kunnen doen om eerder je grens aan te kunnen geven, zonder de ander direct weg te duwen? Ben je duidelijk in je communicatie naar de ander? En hoe kun je je eigen nauwe grenzen verbreden, zonder dat het naar of eng voelt?
Dat kun je ook bereiken door af en toe iets te doen, wat in eerste instantie weerstand oproept, vervolgens de weerstand begrijpen en dan te besluiten om iets wel of niet te doen. Zeg je meestal 'ja' op een voorstel in je relatie? Of neem je juist het heft extra hard in handen, waardoor de ander voelt dat hij minder ruimte heeft?
Ruimte vragen kan ook betekenen dat je aan de ander eerst vraagt of je er even over na kunt denken, bij een voorstel.
Een kwestie van oefenen.
Ik geloof ook niet dat het helpt om 'dan maar alleen' te blijven. Dan ga je juist je eigen gedrag in een relatie uit de weg en dat komt weer terug zodra een relatie zich aan dient. Hoewel de meeste mensen gevoelsmatig een tijdje single willen blijven, nadat een langdurige relatie op de klippen gelopen is (herstel-periode), is niet gezegd dat het altijd werkt. In dit geval denk ik dat je uiteindelijk zult moeten 'oefenen' tijdens een relatie. Als je alleen bent, gaat er immers niet zoveel mis. Geduld van de ander is dan wel prettig, maar je kunt er ook in oefenen om de ander duidelijk te maken dat jouw gedrag binnen de relatie vooral met jezelf te maken heeft en niets met hem.
Only dead fish go with the flow
zondag 24 januari 2010 om 14:06
Fijn om te lezen dat je er mee aan de slag gaat. En wat zou kunnen helpen is om concreet met 1 probleem aan de slag te gaan en je daar in de therapie op te richten. Tuurlijk ben jij meer dan alleen dat probleem, maar als je er van alles bij sleept, dan wordt het probleem steeds onoverzichtelijk en wordt de oplossing ook steeds ingewikkelder.
Vergelijk het met het opruimen van een huis. Als je met 1 kamer begint, dan is de rest misschien nog wel een zooitje, maar dan heb je in elk geval al 1 plek waar je je prettig kunt voelen. De rest kun je daarna weer aanpakken.
Vergelijk het met het opruimen van een huis. Als je met 1 kamer begint, dan is de rest misschien nog wel een zooitje, maar dan heb je in elk geval al 1 plek waar je je prettig kunt voelen. De rest kun je daarna weer aanpakken.
zondag 24 januari 2010 om 14:06
Weereen: ik heb er ook een vraagteken achtergezet. Het was dus een vraag en geen constatering.
Ik heb zelf jarenlang in het hulpverlenerscircuit rondgehobbeld. Als ik nu terugkijk op die periode lijkt het af en toe wel of mijn problemen een gedeelte van mij identiteit waren. Op zekere hoogte horen je problemen bij je, maar achteraf denk ik ook wel eens dat ik sommige issues zelf in stand hield omdat het niet hebben ervan een leegte achter zou laten.
Ik heb zelf jarenlang in het hulpverlenerscircuit rondgehobbeld. Als ik nu terugkijk op die periode lijkt het af en toe wel of mijn problemen een gedeelte van mij identiteit waren. Op zekere hoogte horen je problemen bij je, maar achteraf denk ik ook wel eens dat ik sommige issues zelf in stand hield omdat het niet hebben ervan een leegte achter zou laten.
zondag 24 januari 2010 om 14:17
Dreamglasses;
Ik heb erg veel geleerd over mijn eigen aandeel in mijn laatste 2 relaties. Maar dan loop ik mezelf steeds uit te leggen binnen de relatie...
Ik heb veel geleerd door de ADD bril op te zetten naar mezelf.
Ik ben een dienstbaar type die zich makkelijk aanpast en weet vaak niet precies meteen wat ik voel. Ik heb vaak even de tijd nodig om over dingen na te denken. Aan de andere kant heb ik een hele ongeduldige impulsieve kant, die maakt het altijd te snel uit bv. Terwijl ik dat dan helemaal niet wil eigenlijk.
Dan handel ik uit paniek.
Ik weiger ergens te geloven dat ik ook leuk ben en waard om van te houden en bij te blijven.
Als ik het zo opschrijf weet ik dat het onzin is, alleen mijn gevoel dus niet.
Ik heb erg veel geleerd over mijn eigen aandeel in mijn laatste 2 relaties. Maar dan loop ik mezelf steeds uit te leggen binnen de relatie...
Ik heb veel geleerd door de ADD bril op te zetten naar mezelf.
Ik ben een dienstbaar type die zich makkelijk aanpast en weet vaak niet precies meteen wat ik voel. Ik heb vaak even de tijd nodig om over dingen na te denken. Aan de andere kant heb ik een hele ongeduldige impulsieve kant, die maakt het altijd te snel uit bv. Terwijl ik dat dan helemaal niet wil eigenlijk.
Dan handel ik uit paniek.
Ik weiger ergens te geloven dat ik ook leuk ben en waard om van te houden en bij te blijven.
Als ik het zo opschrijf weet ik dat het onzin is, alleen mijn gevoel dus niet.
zondag 24 januari 2010 om 14:29
Weereen je laatste post weer herkenbaar hoor.
Maar wat Dreamglasses zegt over een relatie uit de weg gaan vind ik niet helemaal kloppen.
Ik wil alleen een relatie met iemand aangaan waar ik echt verliefd op ben. Gebeurt me niet vaak.
Ik ga natuurlijk geen relatie aan om te "oefenen". Ik zoek momenteel een relatie niet op, maar zou het ook zeker niet afkappen als ik er tegenaan loop. En ook ik zal dan net als weereen mezelf moeilijk kunnen uiten en te snel ja zeggen.
Weereen natuurlijk ben je leuk genoeg en het waard om van te houden. Kop op joh!
Maar wat Dreamglasses zegt over een relatie uit de weg gaan vind ik niet helemaal kloppen.
Ik wil alleen een relatie met iemand aangaan waar ik echt verliefd op ben. Gebeurt me niet vaak.
Ik ga natuurlijk geen relatie aan om te "oefenen". Ik zoek momenteel een relatie niet op, maar zou het ook zeker niet afkappen als ik er tegenaan loop. En ook ik zal dan net als weereen mezelf moeilijk kunnen uiten en te snel ja zeggen.
Weereen natuurlijk ben je leuk genoeg en het waard om van te houden. Kop op joh!
zondag 24 januari 2010 om 14:35
Billie, Natuurlijk bedoelde ik niet dat je een relatie aan moet gaan om maar te gaan 'oefenen', maar dat het bewsut uit de weg gaan van een elatie je ook niet zal helpen. Als de relatie zich weer aandient - en het is wel te hopen dat je inderdaad echt verliefd bent op die persson - zul je weer op nieuw moeten oefenen in je gedrag. Uiteindelijk kun je dat niet in je eentje waar gaan maken/ in praktijk brengen. Met alleen zijn is helemaal niets mis, hoor. Als dat je keuze is, prima. Maar ik kreeg de indruk dat TO uiteindelijk graag weer een relatie zou willen opbouwen, mits zij de patronen van zichzelf door heeft en begrijpt.
Only dead fish go with the flow
