Relaties
alle pijlers
derigersdilemma
zondag 24 januari 2010 om 17:06
Ik ben 31 en heb volgens mij last van het dertigerdilemma. Twijfel reg aan mijn relatie. Wil ik wel kinderen met hem? Wil ik de rst van mijn leven verder met hem? Wil ik inderdaad mijzelf steeds opofferen voor zijn carriere? Wil ik een man bij wie werk op de eerste plaats komt? E tegelijk voel ik de biologische klok tikken. We hebben net een enorme ruzie gehad en het was bijna uit........Ik werd helemaal gek. Eigenlijk wil ik niets liever dan ene relatie met hem, maar dan wel een leuke relatie...Als ik 25 of zo was geweest had ik veel sneller knopen doorgehakt...
zondag 24 januari 2010 om 17:15
zondag 24 januari 2010 om 17:17
Je wilt eigenlijk niets liever dan een relatie met hem alleen dan een heel andere relatie? Denk je dat dat uberhaupt mogelijk is tussen jullie twee?
In welk opzicht offer jij je op voor zijn carriere? Ik denk dat die instelling sowieso de doodsteek is voor een relatie, als er eentje het gevoel heeft zich op te offeren voor de ander.
En wat hiervan is hem te verwijten eigenlijk? Dat doe je toch zelf?
Tijd om te beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je levensgeluk en dat niet in de handen van een ander te leggen.
In welk opzicht offer jij je op voor zijn carriere? Ik denk dat die instelling sowieso de doodsteek is voor een relatie, als er eentje het gevoel heeft zich op te offeren voor de ander.
En wat hiervan is hem te verwijten eigenlijk? Dat doe je toch zelf?
Tijd om te beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je levensgeluk en dat niet in de handen van een ander te leggen.
zondag 24 januari 2010 om 17:34
@ saskia: Ik heb zelf ook een aantal jaren geleden mijn baan opgezegd om met mijn vriend in het buitenland te wonen en vroeg me af waarom jij dat als een opoffering ziet? Heb je je droombaan achter je moeten laten? Of kon je niet dezelfde (soort) baan doen in een ander land en taal? Spelen er misschien nog meer dingen een rol, zoals bv. je vrienden en familie achter je hebben moeten laten?
Ik kon ook niet meteen op hetzelfde hoge niveau verder werken als voorheen in NL, maar daarvan was ik me vooraf al wel bewust en vond ik niet heel erg, want mijn relatie vond ik belangrijker dan werk. In het begin moest ik wel even een stapje terug doen wat werk betreft (want vaak won een native speakers het toch wel merkte ik tijdens het solliciteren). Maar nu ik de taal inmiddels vloeiend spreek en schrijf heb ik ook weer een carrierespong kunnen maken. Het duurt alleen iets langer in een ander land denk ik.
Ik kon ook niet meteen op hetzelfde hoge niveau verder werken als voorheen in NL, maar daarvan was ik me vooraf al wel bewust en vond ik niet heel erg, want mijn relatie vond ik belangrijker dan werk. In het begin moest ik wel even een stapje terug doen wat werk betreft (want vaak won een native speakers het toch wel merkte ik tijdens het solliciteren). Maar nu ik de taal inmiddels vloeiend spreek en schrijf heb ik ook weer een carrierespong kunnen maken. Het duurt alleen iets langer in een ander land denk ik.
zondag 24 januari 2010 om 17:39
Ja had een leuke en goedbetaalde baan. Hier is het allemaal lastig. Diploma niet erkend (en die procedure kan jaren duren), lokale salrissen zijn ook heeel laag (maar dat terzijde, is niet het belangrijkste), taal is erg lastig, werkvisum aanvragen is weer heel proces...Tuurlijk ben meegegaan omdat ik voor de relatie ging en heb er goed ovre nagedacht. Het zou niet voor altijd zijn etc...Maar expatleven valt me tegen...De nieuwigheid is eraf. Maar probeer toch te geniten hier hoor. Maar maakt de relatie moeilijker, je bent meer op elkaar aangewezen en als je dna soms niet de liefde voelt die je hoopt te voelen van de ander....
zondag 24 januari 2010 om 17:41
quote:saskia26 schreef op 24 januari 2010 @ 17:24:
Beetje lastig allemaal. Het is maar voor een aantal jaar, maar heb natuurlijk ook gevoelsn van familie en vrienden missen en een nieuwe daginvulling wat het er niet makkelijker op maakt. Bovendien ben ik niet 123 thuis als het uit is...Dit stukje had ik nog niet gelezen. Ik herken wat je schrijft heel erg goed. Ik vind het zelf soms ook erg lastig hoor dat ik het (ook)leuke leven wat ik had achter me heb gelaten. Maar: you just can not have it all at the same moment, zeg ik altijd! Je bent nog hartsikke jong en er kan nog zoveel leuks gebeuren in het leven. Het is ook een harstikke spannende avontuur en eravring om voor een paar jaar in het buitenland te wonen en voor jou is het (gelukkig) ook nog eens van tijdelijke aard. Het is natuurlijk niet altijd even makkelijk, maar over een tijd kun je weer je oude leventje met je familie en vrienden oppakken. Probeer tot die tijd het ook leuk te maken in het buitenland anders krijg je achteraf misschien wel spijt dat je er niet bewust ook van hebt genoten.
Is makkelijker gezegd dan gedaan hoor, dat weet ik ook wel, sta zelf ook weleens bijna met een koffer in mn handen a la minuutom terug te gaan
Beetje lastig allemaal. Het is maar voor een aantal jaar, maar heb natuurlijk ook gevoelsn van familie en vrienden missen en een nieuwe daginvulling wat het er niet makkelijker op maakt. Bovendien ben ik niet 123 thuis als het uit is...Dit stukje had ik nog niet gelezen. Ik herken wat je schrijft heel erg goed. Ik vind het zelf soms ook erg lastig hoor dat ik het (ook)leuke leven wat ik had achter me heb gelaten. Maar: you just can not have it all at the same moment, zeg ik altijd! Je bent nog hartsikke jong en er kan nog zoveel leuks gebeuren in het leven. Het is ook een harstikke spannende avontuur en eravring om voor een paar jaar in het buitenland te wonen en voor jou is het (gelukkig) ook nog eens van tijdelijke aard. Het is natuurlijk niet altijd even makkelijk, maar over een tijd kun je weer je oude leventje met je familie en vrienden oppakken. Probeer tot die tijd het ook leuk te maken in het buitenland anders krijg je achteraf misschien wel spijt dat je er niet bewust ook van hebt genoten.
Is makkelijker gezegd dan gedaan hoor, dat weet ik ook wel, sta zelf ook weleens bijna met een koffer in mn handen a la minuutom terug te gaan
zondag 24 januari 2010 om 17:48
quote:saskia26 schreef op 24 januari 2010 @ 17:39:
Ja had een leuke en goedbetaalde baan. Hier is het allemaal lastig. Diploma niet erkend (en die procedure kan jaren duren), lokale salrissen zijn ook heeel laag (maar dat terzijde, is niet het belangrijkste), taal is erg lastig, werkvisum aanvragen is weer heel proces...Tuurlijk ben meegegaan omdat ik voor de relatie ging en heb er goed ovre nagedacht. Het zou niet voor altijd zijn etc...Maar expatleven valt me tegen...De nieuwigheid is eraf. Maar probeer toch te geniten hier hoor. Maar maakt de relatie moeilijker, je bent meer op elkaar aangewezen en als je dna soms niet de liefde voelt die je hoopt te voelen van de ander....Ga (opnieuw) een studie volgen, regel een bestuursfunctie en ga zinvol vrijwilligerswerk doen waarmee je een in Nederland verder kunt. Zorg daarnaast dat je een eigen sociaal leven krijgt door de taal te leren, in groepsverband te gaan sporten etcetera. Er is weinig zo funest voor je relatie als een partner die zich stierlijk verveelt.
Ja had een leuke en goedbetaalde baan. Hier is het allemaal lastig. Diploma niet erkend (en die procedure kan jaren duren), lokale salrissen zijn ook heeel laag (maar dat terzijde, is niet het belangrijkste), taal is erg lastig, werkvisum aanvragen is weer heel proces...Tuurlijk ben meegegaan omdat ik voor de relatie ging en heb er goed ovre nagedacht. Het zou niet voor altijd zijn etc...Maar expatleven valt me tegen...De nieuwigheid is eraf. Maar probeer toch te geniten hier hoor. Maar maakt de relatie moeilijker, je bent meer op elkaar aangewezen en als je dna soms niet de liefde voelt die je hoopt te voelen van de ander....Ga (opnieuw) een studie volgen, regel een bestuursfunctie en ga zinvol vrijwilligerswerk doen waarmee je een in Nederland verder kunt. Zorg daarnaast dat je een eigen sociaal leven krijgt door de taal te leren, in groepsverband te gaan sporten etcetera. Er is weinig zo funest voor je relatie als een partner die zich stierlijk verveelt.
zondag 24 januari 2010 om 17:50
Het expatleven is ook zeker niet makkelijk. Iedereen die ik ken die verder weg van zijn vrienden en familie is gaan wonen denk er zo over. Het is gewoon dubbel, vooral als het op bepaalde punten (relatie, baan, vriendenkring opbouwen) even niet zo loopt zoals je zou willen, dan voelt het extra zwaar dan als hetzelfde in NL was gebeurt. Dan mis je je familie en vrienden extra erg. dat heb ik ook. Ik kon na 3 jaar pas zeggen dat ik eindelijk een balans had gevonden tussen NL en het leven in het buitenland. Nu ik hier inmiddels vriendinnen heb bij wie ik ook eens kan uithuilen en daarnaast weer een leuke baan heb, kan ik zeggen dat ik met beide benen hier sta. (daarvoor stond ik altijd nog met 1 been in NL). het heeft echt tijd nodig.
Heb je je diploma´s al laten vertalen? Hoe lang zit je al in het buitenland? Niet op alles tegelijk focussen he,eerst maar de taal en daarna een job. Kun je misschien iets voor een nederandse instantie daar gaan doen? Die zullen je diploma vast wel erkennen. Ik zelf heb de eerste 2 maanden full time een taalcursus gedaan. daarna kon ik tv en radio volgen en na een half jaar kon ik me al goed redden.
Heb je je diploma´s al laten vertalen? Hoe lang zit je al in het buitenland? Niet op alles tegelijk focussen he,eerst maar de taal en daarna een job. Kun je misschien iets voor een nederandse instantie daar gaan doen? Die zullen je diploma vast wel erkennen. Ik zelf heb de eerste 2 maanden full time een taalcursus gedaan. daarna kon ik tv en radio volgen en na een half jaar kon ik me al goed redden.
zondag 24 januari 2010 om 17:55
Verder wat wuiles zegt, ga idd iets voor jezelf doen. De eerste maanden verveelde ik me ook kapot en dat was ook geen succes voor onze relatie. Mijn vriend voelde zich verantwoorlijk voor mij en schuldig dat ik me zo verdrietig voelde en mn ouders en vrienden zo miste. Ik ben naar een paar nederlandse borrelavondjes gegaan (weet niet of dat bij jou in de buurt is), had wel geen zin in nederlanders, maar had iig contacten en de mogelijkheid naar feestjes te gaan. Via sporten ben ik ook wat mensen tegen gekomen. Echt, zodra je wat voor jezelf hebt, zul je je wat minder ellendig voelen en zal een ruzie met je partner ook wat minder erg zijn, omdat je je dan zelf wat zekerder en sterker voelt.
zondag 24 januari 2010 om 17:58
quote:MissShopping schreef op 24 januari 2010 @ 17:55:
Verder wat wuiles zegt, ga idd iets voor jezelf doen. De eerste maanden verveelde ik me ook kapot en dat was ook geen succes voor onze relatie. Mijn vriend voelde zich verantwoorlijk voor mij en schuldig dat ik me zo verdrietig voelde en mn ouders en vrienden zo miste. Ik ben naar een paar nederlandse borrelavondjes gegaan (weet niet of dat bij jou in de buurt is), had wel geen zin in nederlanders, maar had iig contacten en de mogelijkheid naar feestjes te gaan. Via sporten ben ik ook wat mensen tegen gekomen. Echt, zodra je wat voor jezelf hebt, zul je je wat minder ellendig voelen en zal een ruzie met je partner ook wat minder erg zijn, omdat je je dan zelf wat zekerder en sterker voelt.Ook hier een ex-expat. Hollandse clubjes zijn in de meest afgezonderde plekken ter wereld te vinden. Fijn oranjebitter hijsen op Koninginnedag en zeer goed voor je eerste eigen sociale contacten. Vergeet daarna de locals niet; die zijn doorgaans iets minder verknipt dan die cliché- expats.
Verder wat wuiles zegt, ga idd iets voor jezelf doen. De eerste maanden verveelde ik me ook kapot en dat was ook geen succes voor onze relatie. Mijn vriend voelde zich verantwoorlijk voor mij en schuldig dat ik me zo verdrietig voelde en mn ouders en vrienden zo miste. Ik ben naar een paar nederlandse borrelavondjes gegaan (weet niet of dat bij jou in de buurt is), had wel geen zin in nederlanders, maar had iig contacten en de mogelijkheid naar feestjes te gaan. Via sporten ben ik ook wat mensen tegen gekomen. Echt, zodra je wat voor jezelf hebt, zul je je wat minder ellendig voelen en zal een ruzie met je partner ook wat minder erg zijn, omdat je je dan zelf wat zekerder en sterker voelt.Ook hier een ex-expat. Hollandse clubjes zijn in de meest afgezonderde plekken ter wereld te vinden. Fijn oranjebitter hijsen op Koninginnedag en zeer goed voor je eerste eigen sociale contacten. Vergeet daarna de locals niet; die zijn doorgaans iets minder verknipt dan die cliché- expats.
zondag 24 januari 2010 om 17:59
Misschien heb je trouwens wel geen dertigersdilemma, maar even een flinke heimwee! Waardoor je nu extra over alles gaat nadenken omdat je een ruzie hebt (gehad) met de partner voor wie je (voor jouw gevoel) alles hebt opgegeven. Maar zie het zo, je hebt je carrere en leven niet voor hem opgegeven, maar voor jullie relatie. Als jij de stap niet had gezet, dan waren jullie nu misschien sowiso niet meer samen geweest!
zondag 24 januari 2010 om 19:45
Hee meiden,
Het is eigenlijk offtopic, dus mss zou ik er een nieuw topic voor moeten openen, maar ik lees dit topic met grote interesse...
Ik overweeg namelijk zelf om voor mijn vriend naar het buitenland te verhuizen en merk dat ik veel bezig ben met voors en tegens afwikken, vragen als: wat moet ik daar doen? wat als het tussen ons niet goed gaat? hoe gaat mijn leven eruit zien? hoe maak ik vrienden? Kortom, vrijwel alles wat jullie net ook bespreken...
Saskia, ik kan me goed voorstellen dat het niet altijd makkelijk is. Ik denk dat je dertigersdilemma wel uitvergroot wordt door het feit dat je in het buitenland woont. Al jouw keuzes hebben namelijk, iig voor je gevoel, grotere consequenties. Ik denk dat alle andere tips wel goed zijn, met betrekking tot je eigen leven leiden, dingetjes voor jezelf zoeken, zodat je je wat zekerder en onafhankelijker voelt. Verder weet ik het ook niet echt... Probeer niet teveel na te denken (hoe lastig dat ook is) en ga op je gevoel af..
liefs lotta
Het is eigenlijk offtopic, dus mss zou ik er een nieuw topic voor moeten openen, maar ik lees dit topic met grote interesse...
Ik overweeg namelijk zelf om voor mijn vriend naar het buitenland te verhuizen en merk dat ik veel bezig ben met voors en tegens afwikken, vragen als: wat moet ik daar doen? wat als het tussen ons niet goed gaat? hoe gaat mijn leven eruit zien? hoe maak ik vrienden? Kortom, vrijwel alles wat jullie net ook bespreken...
Saskia, ik kan me goed voorstellen dat het niet altijd makkelijk is. Ik denk dat je dertigersdilemma wel uitvergroot wordt door het feit dat je in het buitenland woont. Al jouw keuzes hebben namelijk, iig voor je gevoel, grotere consequenties. Ik denk dat alle andere tips wel goed zijn, met betrekking tot je eigen leven leiden, dingetjes voor jezelf zoeken, zodat je je wat zekerder en onafhankelijker voelt. Verder weet ik het ook niet echt... Probeer niet teveel na te denken (hoe lastig dat ook is) en ga op je gevoel af..
liefs lotta
zondag 24 januari 2010 om 22:15
maandag 25 januari 2010 om 00:40
quote:saskia26 schreef op 24 januari 2010 @ 17:06:
Ik ben 31 en heb volgens mij last van het dertigerdilemma. Twijfel reg aan mijn relatie. Wil ik wel kinderen met hem? Wil ik de rst van mijn leven verder met hem? Wil ik inderdaad mijzelf steeds opofferen voor zijn carriere? Wil ik een man bij wie werk op de eerste plaats komt? E tegelijk voel ik de biologische klok tikken. We hebben net een enorme ruzie gehad en het was bijna uit........Ik werd helemaal gek. Eigenlijk wil ik niets liever dan ene relatie met hem, maar dan wel een leuke relatie...Als ik 25 of zo was geweest had ik veel sneller knopen doorgehakt...wat maakt dat je met 31 niet meer kan beslissen wat je 6 jaar daarvoor wel kon beslissen?
Ik ben 31 en heb volgens mij last van het dertigerdilemma. Twijfel reg aan mijn relatie. Wil ik wel kinderen met hem? Wil ik de rst van mijn leven verder met hem? Wil ik inderdaad mijzelf steeds opofferen voor zijn carriere? Wil ik een man bij wie werk op de eerste plaats komt? E tegelijk voel ik de biologische klok tikken. We hebben net een enorme ruzie gehad en het was bijna uit........Ik werd helemaal gek. Eigenlijk wil ik niets liever dan ene relatie met hem, maar dan wel een leuke relatie...Als ik 25 of zo was geweest had ik veel sneller knopen doorgehakt...wat maakt dat je met 31 niet meer kan beslissen wat je 6 jaar daarvoor wel kon beslissen?
maandag 25 januari 2010 om 01:37
Ik stond toen ongedwongener in het leven, minder volwassen. Nu wil ik ook echt eens een keer een echte relatie en uiteindelijk ook kindjes. Natuurlijk is de kinderwens geen reden om de relatie aan te houden. Eerst moet de relatie goed zijn, dan de kindjes. Maar we waren al zo ver. We wilden zelfs binnenkort aan kinderen beginnen. Maar toch opeens barst de bom. Ruzie om kleine dingen. De werkdruk van hem. Altijd laat thuis van zijn werk; en daardoor heel weinig samen eten 's avonds Nu heeft hij gezegd dat zelfs als we ene gezin hebben hij 2 avonden in de week niet thuis zal zijn met avond eten. Ik ben echt huisje, boompje, beestje, dus weet nite of ik dat trek. Stiekem hoop ik dat hij verandert als er kinderen zouden zijn, maar daar mag ik niet vanuit gaan .
Vandaag zegt hij dat ik mezelf niet ken, dat ik eens moest nagaan waarom mijn andere relaties zijn misgegaan (heel kwetsend), dat hij een vrouw wil die graag het huishouden doet (is niet mijn grootste hobby) etc...
Er zitten hier wel expats maar geen Nederlanders. Bovendien zitten de expats in een andere levensfase. Zijn sruk ouder, schoolgaande kinderen, trekken erg naar eigen nationaliteit etc.
Ik wilde het liefst naar mijn moeder, maar die kan ik niks vertellen want wil niet dat ze zich op die aftsnad ongerust maakt. Bovendien hebben mijn ouders een dure reis naar ons geboekt en ze komen over 3 weken, Die tijd wil ik zeker nog uitzitten hier. Ik denk ook dat deze altijd vrolijke mensen ene positieve invloed op ons kunnen hebben...We zullen zijn,; de ergste ruzie is over, maar ik wil zo graag weer de liefde voelen die soms gevoeld heb!
Vandaag zegt hij dat ik mezelf niet ken, dat ik eens moest nagaan waarom mijn andere relaties zijn misgegaan (heel kwetsend), dat hij een vrouw wil die graag het huishouden doet (is niet mijn grootste hobby) etc...
Er zitten hier wel expats maar geen Nederlanders. Bovendien zitten de expats in een andere levensfase. Zijn sruk ouder, schoolgaande kinderen, trekken erg naar eigen nationaliteit etc.
Ik wilde het liefst naar mijn moeder, maar die kan ik niks vertellen want wil niet dat ze zich op die aftsnad ongerust maakt. Bovendien hebben mijn ouders een dure reis naar ons geboekt en ze komen over 3 weken, Die tijd wil ik zeker nog uitzitten hier. Ik denk ook dat deze altijd vrolijke mensen ene positieve invloed op ons kunnen hebben...We zullen zijn,; de ergste ruzie is over, maar ik wil zo graag weer de liefde voelen die soms gevoeld heb!
maandag 25 januari 2010 om 06:57
Hahahaha, jouw vriend wil een vrouw die het huishouden doet?
En hij weet dat jij geen enkele ambitie hebt om zijn werkster te zijn?
Kom nou zeg! Ik zou eens goed na denken of je bij deze man wilt blijven. Je bent pas 31 dus nog hardstikke jong. Als je nu met minder genoegen neemt, ga je daar straks heel erg spijt van krijgen. Kinderen zou ik op dit moment niet overwegen. Eerst eens maar uitzoeken of je echt van deze man houdt en of jij jezelf kunt zijn in deze relatie en of deze relatie jou hetgene geeft waar je behoefte aan hebt. Zo niet, dan weet je wat je te doen staat. Je bent 31, oud genoeg om niet met je te laten sollen en voor jezelf op te komen.
Sterkte
En hij weet dat jij geen enkele ambitie hebt om zijn werkster te zijn?
Kom nou zeg! Ik zou eens goed na denken of je bij deze man wilt blijven. Je bent pas 31 dus nog hardstikke jong. Als je nu met minder genoegen neemt, ga je daar straks heel erg spijt van krijgen. Kinderen zou ik op dit moment niet overwegen. Eerst eens maar uitzoeken of je echt van deze man houdt en of jij jezelf kunt zijn in deze relatie en of deze relatie jou hetgene geeft waar je behoefte aan hebt. Zo niet, dan weet je wat je te doen staat. Je bent 31, oud genoeg om niet met je te laten sollen en voor jezelf op te komen.
Sterkte
maandag 25 januari 2010 om 09:40
quote:saskia26 schreef op 25 januari 2010 @ 01:37:
Stiekem hoop ik dat hij verandert als er kinderen zouden zijn, maar daar mag ik niet vanuit gaan .erger: dat is echt heel dom.quote:Vandaag zegt hij dat ik mezelf niet ken, dat ik eens moest nagaan waarom mijn andere relaties zijn misgegaan (heel kwetsend),En met zo'n lul wil jij kinderen?quote:dat hij een vrouw wil die graag het huishouden doet (is niet mijn grootste hobby) etc... joh, hij wil een hobby-huishoudster? En jij wil kinderen met zo iemand?
Stiekem hoop ik dat hij verandert als er kinderen zouden zijn, maar daar mag ik niet vanuit gaan .erger: dat is echt heel dom.quote:Vandaag zegt hij dat ik mezelf niet ken, dat ik eens moest nagaan waarom mijn andere relaties zijn misgegaan (heel kwetsend),En met zo'n lul wil jij kinderen?quote:dat hij een vrouw wil die graag het huishouden doet (is niet mijn grootste hobby) etc... joh, hij wil een hobby-huishoudster? En jij wil kinderen met zo iemand?
