Relaties
alle pijlers
Hij is weg..
maandag 25 januari 2010 om 16:27
RodeKamer, dit verdriet is nog heel vers, niet alleen bij jou maar ook bij je vriend.
Je hoeft nu nog niet te weten hoe het allemaal verder loopt, ik denk dat je dat echt even los moet laten. Het is duidelijk dat er even iets moest gebeuren, een time-out dus. Een tijd om te bezinnen en tot rust te komen.
Hij wil je vanavond zien. Praat met elkaar, luister naar elkaar.
Sterkte.
Je hoeft nu nog niet te weten hoe het allemaal verder loopt, ik denk dat je dat echt even los moet laten. Het is duidelijk dat er even iets moest gebeuren, een time-out dus. Een tijd om te bezinnen en tot rust te komen.
Hij wil je vanavond zien. Praat met elkaar, luister naar elkaar.
Sterkte.
maandag 25 januari 2010 om 16:31
quote:RodeKamer87 schreef op 25 januari 2010 @ 16:23:
De planning was om samen kinderen te krijgen en oud te worden. Dat moet ik (voorlopig) loslaten. Hij wil dat niet met mij, hij kan dat niet met mij.Dit vind ik overigens wel een essentieel punt. Wil hij dat nu niet, of wil hij dat nooit met je? Want in het geval van het laatste: ben jij bereid om je dromen los te laten voor hem?
De planning was om samen kinderen te krijgen en oud te worden. Dat moet ik (voorlopig) loslaten. Hij wil dat niet met mij, hij kan dat niet met mij.Dit vind ik overigens wel een essentieel punt. Wil hij dat nu niet, of wil hij dat nooit met je? Want in het geval van het laatste: ben jij bereid om je dromen los te laten voor hem?
maandag 25 januari 2010 om 16:31
Hij wil niet samenwonen (voorlopig), maar als ik dan lees hoe jij bent (muur opbouwen etc.), snap ik dat wel. Ik weet van mezelf dat ik niet wil samenwonen....ik ben daar geen type voor. Maar er is niks mis met een LAT-relatie toch?
Alleen...als jullie samen kidneren willen, wordt dat iets lastiger. Maar dat zijn toekomstplannen toch?
Misschien moet je eerst eens iets aan die verlatingsangst gaan doen....
Alleen...als jullie samen kidneren willen, wordt dat iets lastiger. Maar dat zijn toekomstplannen toch?
Misschien moet je eerst eens iets aan die verlatingsangst gaan doen....
maandag 25 januari 2010 om 17:43
quote:RodeKamer87 schreef op 25 januari 2010 @ 16:23:
Ik heb al jullie post zorgvuldig gelezen en erover nagedacht. Bedankt daarvoor. Het helpt de dingen in een ander licht te zijn, in plaats van mijn afgewezen en gedeukte ego.
Ik begreep zijn kant van het verhaal niet. Ik begreep niet waarom hij het nou deed. In het verleden heb ik afscheid moeten nemen van heel veel mensen. Eigenlijk is er nooit iemand gebleven waarom ik gaf. Dat maakt dat ik een beetje verlatingsangst heb opgebouwd. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om te geloven dat het niet over is en dat hij nog met me verder wil.
Nu ik ook m'n eigen posts lees, lees ik pas wat ik eigenlijk zeg. Aan mezelf werken is ook iets dat ik moet doen.
Wij zijn nu 2 jaar bij elkaar en woonden 2 maanden samen. We zitten in een leeftijd waarin je dingen opbouwt. Althans, dat was de planning. De planning was om samen kinderen te krijgen en oud te worden. Dat moet ik (voorlopig) loslaten. Hij wil dat niet met mij, hij kan dat niet met mij.
Sorry, volgens mij mis ik nu even iets. Jullie wilden samen kinderen krijgen, samen oud worden schrijf je nu opeens. En nu wil/kan hij dat niet met jou? Heeft hij dat gezegd? Of heb jij dat opgemaakt uit het feit dat hij nu even afstand wil?
Hou je niet zo vast aan dat kinderen krijgen en samen oud worden, geef de dingen de tijd. Werk eerst eens aan jullie relatie vóór je dingen gaat roepen als 'we willen samen oud worden en we willen kinderen'. Kan érg benauwend werken is mijn ervaring. Zorg dat je eerst weet wat er mist/verkeerd gaat binnen jullie relatie, en werk daaraan.
Als die 87 in je naam staat voor je geboortejaar ben je nu 22, dus het is niet zo dat je wat betreft je leeftijd haast moet gaan maken.
Ik heb al jullie post zorgvuldig gelezen en erover nagedacht. Bedankt daarvoor. Het helpt de dingen in een ander licht te zijn, in plaats van mijn afgewezen en gedeukte ego.
Ik begreep zijn kant van het verhaal niet. Ik begreep niet waarom hij het nou deed. In het verleden heb ik afscheid moeten nemen van heel veel mensen. Eigenlijk is er nooit iemand gebleven waarom ik gaf. Dat maakt dat ik een beetje verlatingsangst heb opgebouwd. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om te geloven dat het niet over is en dat hij nog met me verder wil.
Nu ik ook m'n eigen posts lees, lees ik pas wat ik eigenlijk zeg. Aan mezelf werken is ook iets dat ik moet doen.
Wij zijn nu 2 jaar bij elkaar en woonden 2 maanden samen. We zitten in een leeftijd waarin je dingen opbouwt. Althans, dat was de planning. De planning was om samen kinderen te krijgen en oud te worden. Dat moet ik (voorlopig) loslaten. Hij wil dat niet met mij, hij kan dat niet met mij.
Sorry, volgens mij mis ik nu even iets. Jullie wilden samen kinderen krijgen, samen oud worden schrijf je nu opeens. En nu wil/kan hij dat niet met jou? Heeft hij dat gezegd? Of heb jij dat opgemaakt uit het feit dat hij nu even afstand wil?
Hou je niet zo vast aan dat kinderen krijgen en samen oud worden, geef de dingen de tijd. Werk eerst eens aan jullie relatie vóór je dingen gaat roepen als 'we willen samen oud worden en we willen kinderen'. Kan érg benauwend werken is mijn ervaring. Zorg dat je eerst weet wat er mist/verkeerd gaat binnen jullie relatie, en werk daaraan.
Als die 87 in je naam staat voor je geboortejaar ben je nu 22, dus het is niet zo dat je wat betreft je leeftijd haast moet gaan maken.
maandag 25 januari 2010 om 18:28
Vraag is dan wel hoe jullie jullie toekomst zien en of daar overeenstemming in zit.
Nu is het samenwonen mislukt, maar is het wel jouw bedoeling om in de toekomst weer te gaan samenwonen? En hoe ziet hij dat?
En wat moet er dan gebeuren zodat het de volgende keer niet weer stukloopt op hetzelfde. En hoe ga je dat doen? Wat is het tijdspad dat je daar (globaal) voor uit wil trekken ( als jij binnen twee jaar weer wil samenwonen en hij de komende 10 jaar zeker niet, heb je wel een probleem.
Hij housdt van jou, jij houd van hem. maar als je allebei een totaal ander beeld van de toekomst hebt, ka het wel eens zo zijn dat je zoveel concessies moet doen om de relatie te laten werken, dat je uiteindelijk alsnog ongelukkig bent. teveel water bij de wijn maakt de wijn ondrinkbaar.
Ik zou zeker met m gaan praten, maar wel een concreet plan gaan maken over "hoe nu verder". En als je daar niet uitkomt, dan dus zonder elkaar verder.
Nu is het samenwonen mislukt, maar is het wel jouw bedoeling om in de toekomst weer te gaan samenwonen? En hoe ziet hij dat?
En wat moet er dan gebeuren zodat het de volgende keer niet weer stukloopt op hetzelfde. En hoe ga je dat doen? Wat is het tijdspad dat je daar (globaal) voor uit wil trekken ( als jij binnen twee jaar weer wil samenwonen en hij de komende 10 jaar zeker niet, heb je wel een probleem.
Hij housdt van jou, jij houd van hem. maar als je allebei een totaal ander beeld van de toekomst hebt, ka het wel eens zo zijn dat je zoveel concessies moet doen om de relatie te laten werken, dat je uiteindelijk alsnog ongelukkig bent. teveel water bij de wijn maakt de wijn ondrinkbaar.
Ik zou zeker met m gaan praten, maar wel een concreet plan gaan maken over "hoe nu verder". En als je daar niet uitkomt, dan dus zonder elkaar verder.
maandag 25 januari 2010 om 18:31
Als je jullie relatie door wilt laten gaan, kun je hem niet laten staan. Hij wil praten, jij wil dat jullie relatie doorgaat. Door niet met hem te praten zorg je alleen voor verwijdering.
Het is niet uit, hij wil niet samenwonen. Dat zegt niets over zijn liefde voor jou. Helemaal niets. Dat zegt alleen iets over hoe het nu tussen jullie gaat, en de reacties die je naar hem toe geeft (muur optrekken ed).
Dus als je echt met hem verder wilt moet je het gesprek aangaan. Niet blijven mokken of treuren, je haalt je nu namelijk vanalles in je hoofd (afwijzing, relatie verbreken) terwijl dat nergens voor nodig is. Succes
Het is niet uit, hij wil niet samenwonen. Dat zegt niets over zijn liefde voor jou. Helemaal niets. Dat zegt alleen iets over hoe het nu tussen jullie gaat, en de reacties die je naar hem toe geeft (muur optrekken ed).
Dus als je echt met hem verder wilt moet je het gesprek aangaan. Niet blijven mokken of treuren, je haalt je nu namelijk vanalles in je hoofd (afwijzing, relatie verbreken) terwijl dat nergens voor nodig is. Succes
