Relaties
alle pijlers
Vriendschap is een illusie...?
donderdag 4 februari 2010 om 23:04
Afgelopen jaar heeft mijn beste vriendin onze vriendschap beëindigd... Reden? We waren te close...
Mee eens! We versterkten elkaars negatieve kanten (zijn beide erge piekeraars en konden hier úren over praten) en het liep al tijdje stroef (ik ben erg direct, zij erg gevoelig)... Geheel onverwachts kwam ze langs om 'een streep eronder te zetten'. Nam met tranen in haar ogen en een knuffel afscheid en ging... Ik in shock, eerst wilde ik niets voelen, maar na een paar maandjes kwam het goed binnen,vooral toen de zomervakantie voorbij was en ik weer naar school ging, waar we elkaar leerden kennen en veel gezamelijke vrienden hadden... Ik heb haar in die tijd nog 2 keer gemaild, waarin ik mijn gevoelens beschreef, zonder verwijten, heel rustig, maar wel eerlijk en kwetsbaar. Daarop reageerde ze twee keer na een week, vrij afstandelijk en zakelijk. Ze schreef; 'de situatie was verkeerd, niet de mensen'. Toch doet het soms nog pijn, ik merk dat ik het erg moeilijk vind om op mijn andere vriendinnen te vertrouwen, plus ik ben mijn maatje kwijt, waar ik dagelijks contact mee had en die bijna alles van mij wist... Toch merk ik dat ik het redelijk goed verwerkt heb, op een droevig momentje na. Mijn leven heb ik weer opgepakt en mijn best gedaan om nieuwe mensen te ontmeoten, wat goed gelukt is... Toch merk ik dat ik 'jaloers' ben wanneer anderen over hun beste vriendin spreken en ik werkelijk niet kan geloven dat het kán!
En ja, ik heb wel moeite met loslaten, was soms bang om haar kwijt te raken en dat kan soms benauwend werken terwijl ik echt hard mijn best doe het niet te tonen...
Hebben mensen dit nog meer meegemaakt|?
En hebben jullie wellicht tips over hoe je een gezonde vriendschap kunt hebben (qua hoeveelheid contact, elkaar loslaten naar vriendjes en andere vrienden)?
Mee eens! We versterkten elkaars negatieve kanten (zijn beide erge piekeraars en konden hier úren over praten) en het liep al tijdje stroef (ik ben erg direct, zij erg gevoelig)... Geheel onverwachts kwam ze langs om 'een streep eronder te zetten'. Nam met tranen in haar ogen en een knuffel afscheid en ging... Ik in shock, eerst wilde ik niets voelen, maar na een paar maandjes kwam het goed binnen,vooral toen de zomervakantie voorbij was en ik weer naar school ging, waar we elkaar leerden kennen en veel gezamelijke vrienden hadden... Ik heb haar in die tijd nog 2 keer gemaild, waarin ik mijn gevoelens beschreef, zonder verwijten, heel rustig, maar wel eerlijk en kwetsbaar. Daarop reageerde ze twee keer na een week, vrij afstandelijk en zakelijk. Ze schreef; 'de situatie was verkeerd, niet de mensen'. Toch doet het soms nog pijn, ik merk dat ik het erg moeilijk vind om op mijn andere vriendinnen te vertrouwen, plus ik ben mijn maatje kwijt, waar ik dagelijks contact mee had en die bijna alles van mij wist... Toch merk ik dat ik het redelijk goed verwerkt heb, op een droevig momentje na. Mijn leven heb ik weer opgepakt en mijn best gedaan om nieuwe mensen te ontmeoten, wat goed gelukt is... Toch merk ik dat ik 'jaloers' ben wanneer anderen over hun beste vriendin spreken en ik werkelijk niet kan geloven dat het kán!
En ja, ik heb wel moeite met loslaten, was soms bang om haar kwijt te raken en dat kan soms benauwend werken terwijl ik echt hard mijn best doe het niet te tonen...
Hebben mensen dit nog meer meegemaakt|?
En hebben jullie wellicht tips over hoe je een gezonde vriendschap kunt hebben (qua hoeveelheid contact, elkaar loslaten naar vriendjes en andere vrienden)?
vrijdag 5 februari 2010 om 00:03
Ik heb wel een beste vriendin, en die zie ik zaterdag sinds maaaaanden weer voor het eerst.
Zo gaat dat altijd bij ons, 10 jaar geleden zagen we elkaar dagelijks (op school) en gingen we ook ieder weekend stappen, nu is zij verhuisd en zien we elkaar een keer of 3 per jaar.
We spreken elkaar ook niet veel, maar als er iets is wel. Iets naars meegemaakt, iets heel leuks meegemaakt, een dilemma waar even een ander licht op geschenen moet worden...
En ja zij heeft in haar nieuwe stad veel nieuwe vriendinnen gemaakt en in het begin was ik daar stiekem wel een beetje jaloers op, maar dat had meer te maken met het gevoel dat mijn leven stil stond en dat van haar alleen maar leuker werd. Dat had niets met misgunnen te maken, maar alles met de ontevredenheid die ik zelf had.
Als we elkaar nu zien is het ook net of we gisteren nog dagelijks samen waren en zijn we weer de 16jarige huppeltutjes die we 10 jaar geleden waren. Ik weet dat ik haar altijd kan bellen als ik wilde plannen heb om te gaan stappen, of even moet uithuilen of een probleem heb en een nuchtere kijk nodig heb, en andersom werkt dat ook zo.
En ik zou het nu eigenlijk heel benauwend vinden als we opeens weer dagelijks met elkaar zouden optrekken.
Dit werkt eigenlijk beter.
Dus nee ik herken het niet helemaal, omdat ook wij wel eens ruzie hadden, maar het altijd hebben opgelost en ik weet dat zij altijd mijn beste vriendin zal blijven. Ook al komen we elkaar op ons 80ste pas weer tegen in het bejaardenhuis.
Wat ik wel wil zeggen met deze post: het is jammer dat ze het zo heeft afgebroken, maar ik kan me voorstellen dat ze het misschien gewoon te verstikkend vond, zo iedere dag contact.
Heb je al gevraagd of dat er misschien achter steekt?
Zo gaat dat altijd bij ons, 10 jaar geleden zagen we elkaar dagelijks (op school) en gingen we ook ieder weekend stappen, nu is zij verhuisd en zien we elkaar een keer of 3 per jaar.
We spreken elkaar ook niet veel, maar als er iets is wel. Iets naars meegemaakt, iets heel leuks meegemaakt, een dilemma waar even een ander licht op geschenen moet worden...
En ja zij heeft in haar nieuwe stad veel nieuwe vriendinnen gemaakt en in het begin was ik daar stiekem wel een beetje jaloers op, maar dat had meer te maken met het gevoel dat mijn leven stil stond en dat van haar alleen maar leuker werd. Dat had niets met misgunnen te maken, maar alles met de ontevredenheid die ik zelf had.
Als we elkaar nu zien is het ook net of we gisteren nog dagelijks samen waren en zijn we weer de 16jarige huppeltutjes die we 10 jaar geleden waren. Ik weet dat ik haar altijd kan bellen als ik wilde plannen heb om te gaan stappen, of even moet uithuilen of een probleem heb en een nuchtere kijk nodig heb, en andersom werkt dat ook zo.
En ik zou het nu eigenlijk heel benauwend vinden als we opeens weer dagelijks met elkaar zouden optrekken.
Dit werkt eigenlijk beter.
Dus nee ik herken het niet helemaal, omdat ook wij wel eens ruzie hadden, maar het altijd hebben opgelost en ik weet dat zij altijd mijn beste vriendin zal blijven. Ook al komen we elkaar op ons 80ste pas weer tegen in het bejaardenhuis.
Wat ik wel wil zeggen met deze post: het is jammer dat ze het zo heeft afgebroken, maar ik kan me voorstellen dat ze het misschien gewoon te verstikkend vond, zo iedere dag contact.
Heb je al gevraagd of dat er misschien achter steekt?
vrijdag 5 februari 2010 om 00:05
Wat een rotsituatie zeg... Lijkt mij heel moeilijk, omdat het ineens voorbij is.
Ik denk dat zij op haar manier (nogal zakelijk en hard) afstand neemt, zodat het minder pijnlijk is vor haar. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat men zo makkelijk afstand doet van een goede vriendschap (ik ga er vanuit dat jullie een goede vriendschap hebben).
Ik snap jouw 'jaloezie' wel. Ik heb zelf ook geen beste vriendin meer en ik merk dat ik daar zo nu en dan moeite mee heb. Het is toch fijn om iemand te hebben met wie je alles kunt delen, zonder dat je bang bent om veroordeeld te worden.
Probeer open te staan voor de andere vriendinnen die jij nog wel hebt.
Heel veel sterkte!
Ik denk dat zij op haar manier (nogal zakelijk en hard) afstand neemt, zodat het minder pijnlijk is vor haar. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat men zo makkelijk afstand doet van een goede vriendschap (ik ga er vanuit dat jullie een goede vriendschap hebben).
Ik snap jouw 'jaloezie' wel. Ik heb zelf ook geen beste vriendin meer en ik merk dat ik daar zo nu en dan moeite mee heb. Het is toch fijn om iemand te hebben met wie je alles kunt delen, zonder dat je bang bent om veroordeeld te worden.
Probeer open te staan voor de andere vriendinnen die jij nog wel hebt.
Heel veel sterkte!
vrijdag 5 februari 2010 om 00:09
Tsja, vriendschap ís een ilusie, tenminste, als je definitie van vriendschap verkeerd is.
Als je definitie is dat je onvoorwaardelijk naar elkaar toe bent, altijd voor elkaar klaar moet staan, altijd eerlijk moet zijn en alles met elkaar moet delen: ja, dan is vriendschap een ilusie.
Ik heb een aantal heel goede vriendinnen, waarvan er een ongeveer mijn beste vriendin is. Maar, ik zie dat niet zo strikt. Ik hoor ook wel eens mensen praten over hun beste en enige vriendin, daar zou ik het Spaansbenauwd van krijgen. En vriendschappen gaan nou een maal in ups and downs: het is logisch dat je tijdens een heftige verliefdheid even wat minder tijd aan je vriendinnen besteed.
Mijn vriendschappen zijn zo waardevol omdat we elkaar in de waarde laten: dat wil zeggen dat als iemand even zijn eigen weg wil gaan: doen. Wij weten van elkaar dat we aan het einde van het pad weer bij elkaar zijn. En dat we tijdens onze omweggetjes er wel zijn voor elkaar.
En qua tijd: ik zie 2 goede vriendinnen een keer of 2 per week, ik zie 2 andere (even goede) vriendinnen soms maar eens per maand. En dan heb ik nog wat andere vrienden, en zo is mijn week wel gevuld met 4 a 5 avonden met vrienden.
Als je definitie is dat je onvoorwaardelijk naar elkaar toe bent, altijd voor elkaar klaar moet staan, altijd eerlijk moet zijn en alles met elkaar moet delen: ja, dan is vriendschap een ilusie.
Ik heb een aantal heel goede vriendinnen, waarvan er een ongeveer mijn beste vriendin is. Maar, ik zie dat niet zo strikt. Ik hoor ook wel eens mensen praten over hun beste en enige vriendin, daar zou ik het Spaansbenauwd van krijgen. En vriendschappen gaan nou een maal in ups and downs: het is logisch dat je tijdens een heftige verliefdheid even wat minder tijd aan je vriendinnen besteed.
Mijn vriendschappen zijn zo waardevol omdat we elkaar in de waarde laten: dat wil zeggen dat als iemand even zijn eigen weg wil gaan: doen. Wij weten van elkaar dat we aan het einde van het pad weer bij elkaar zijn. En dat we tijdens onze omweggetjes er wel zijn voor elkaar.
En qua tijd: ik zie 2 goede vriendinnen een keer of 2 per week, ik zie 2 andere (even goede) vriendinnen soms maar eens per maand. En dan heb ik nog wat andere vrienden, en zo is mijn week wel gevuld met 4 a 5 avonden met vrienden.
vrijdag 5 februari 2010 om 00:23
Ik weet niet hoe oud je bent?
Probeer niet verbitterd te raken over negatieve gebeurtenissen in je leven....
Je moet niet zeggen nu vertrouw ik niemand meer. Dat gaat tever, leer om eerst iemand echt te leren kennen vóórdat je ze vertrouwt....
Je komt er gaanderweg vanzelf achter wie vrienden zijn en wie niet....
Soms gaan mensen plotseling weer uit je leven (door redenen die jij misschien nooit zult weten) maar je kunt ook proberen om het plezier wat je had te onthouden/koesteren.... dat geeft toch een ander gevoel..
Probeer niet verbitterd te raken over negatieve gebeurtenissen in je leven....
Je moet niet zeggen nu vertrouw ik niemand meer. Dat gaat tever, leer om eerst iemand echt te leren kennen vóórdat je ze vertrouwt....
Je komt er gaanderweg vanzelf achter wie vrienden zijn en wie niet....
Soms gaan mensen plotseling weer uit je leven (door redenen die jij misschien nooit zult weten) maar je kunt ook proberen om het plezier wat je had te onthouden/koesteren.... dat geeft toch een ander gevoel..
vrijdag 5 februari 2010 om 10:14
quote:DeKenau schreef op 04 februari 2010 @ 23:27:
Waarom hebben jullie niet geprobeerd om jullie vriendschap op een andere manier in te vullen? Zoals het hier staat lijkt het alsof het zomaar totaal vanuit het niets werd beeindigd. Is dat ook zo?Nee, we constateerden al maandje eerder dat het zoals het ging niet werkte... Geprobeerd om meer afstand te nemen, maar dat ging heel krampachtig... Op woensdag een heel goed gesprek gehad, even gehuild, veel gelachen, veel bijgekletst. Ze liep met een grote lach weg, maar door veel nadenken zondag toch streep eronder gezet... Dat was wel ineens, omdat ze woensdag aangaf dat het helemaal oke weer was, en ze het weer helemaal zag zitten (waarbij ik eerst aangaf dat ik neit wist of het nog werkte..)
Waarom hebben jullie niet geprobeerd om jullie vriendschap op een andere manier in te vullen? Zoals het hier staat lijkt het alsof het zomaar totaal vanuit het niets werd beeindigd. Is dat ook zo?Nee, we constateerden al maandje eerder dat het zoals het ging niet werkte... Geprobeerd om meer afstand te nemen, maar dat ging heel krampachtig... Op woensdag een heel goed gesprek gehad, even gehuild, veel gelachen, veel bijgekletst. Ze liep met een grote lach weg, maar door veel nadenken zondag toch streep eronder gezet... Dat was wel ineens, omdat ze woensdag aangaf dat het helemaal oke weer was, en ze het weer helemaal zag zitten (waarbij ik eerst aangaf dat ik neit wist of het nog werkte..)
vrijdag 5 februari 2010 om 10:15
quote:Teen schreef op 05 februari 2010 @ 00:23:
Ik weet niet hoe oud je bent?
Probeer niet verbitterd te raken over negatieve gebeurtenissen in je leven....
Je moet niet zeggen nu vertrouw ik niemand meer. Dat gaat tever, leer om eerst iemand echt te leren kennen vóórdat je ze vertrouwt....
Je komt er gaanderweg vanzelf achter wie vrienden zijn en wie niet....
Soms gaan mensen plotseling weer uit je leven (door redenen die jij misschien nooit zult weten) maar je kunt ook proberen om het plezier wat je had te onthouden/koesteren.... dat geeft toch een ander gevoel..25! Mooi gezegd! Ik kan soms dingen heel hard in mij opnemen en angstig raken om het weer te ervaren, zodat ik heel krampachtig ga proberen het te voorkomen...
Ik weet niet hoe oud je bent?
Probeer niet verbitterd te raken over negatieve gebeurtenissen in je leven....
Je moet niet zeggen nu vertrouw ik niemand meer. Dat gaat tever, leer om eerst iemand echt te leren kennen vóórdat je ze vertrouwt....
Je komt er gaanderweg vanzelf achter wie vrienden zijn en wie niet....
Soms gaan mensen plotseling weer uit je leven (door redenen die jij misschien nooit zult weten) maar je kunt ook proberen om het plezier wat je had te onthouden/koesteren.... dat geeft toch een ander gevoel..25! Mooi gezegd! Ik kan soms dingen heel hard in mij opnemen en angstig raken om het weer te ervaren, zodat ik heel krampachtig ga proberen het te voorkomen...
zaterdag 6 februari 2010 om 00:20
quote:mariposa84 schreef op 05 februari 2010 @ 10:14:
[...]
Nee, we constateerden al maandje eerder dat het zoals het ging niet werkte... Geprobeerd om meer afstand te nemen, maar dat ging heel krampachtig... Op woensdag een heel goed gesprek gehad, even gehuild, veel gelachen, veel bijgekletst. Ze liep met een grote lach weg, maar door veel nadenken zondag toch streep eronder gezet... Dat was wel ineens, omdat ze woensdag aangaf dat het helemaal oke weer was, en ze het weer helemaal zag zitten (waarbij ik eerst aangaf dat ik neit wist of het nog werkte..)Goh, kan me voorstellen dat dat best hard aankomt als ze woensdag nog zegt dat het 'helemaal oke' is en dan ineens een streep eronder zet...Misschien heeft zij jullie vriendschap helaas toch te negatief ervaren. Aangezien ze ook heel zakelijk op je mailtjes reageert lijkt het erop dat ze je niet terug wil als vriendin...jammer dat ze niet aan jullie vriendschap wilde werken, een maand lijkt me nogal kort om iets te veranderen. Maar helaas werkt zoiets alleen als je allebei nog genoeg goede dingen ziet in je vriendschap!
[...]
Nee, we constateerden al maandje eerder dat het zoals het ging niet werkte... Geprobeerd om meer afstand te nemen, maar dat ging heel krampachtig... Op woensdag een heel goed gesprek gehad, even gehuild, veel gelachen, veel bijgekletst. Ze liep met een grote lach weg, maar door veel nadenken zondag toch streep eronder gezet... Dat was wel ineens, omdat ze woensdag aangaf dat het helemaal oke weer was, en ze het weer helemaal zag zitten (waarbij ik eerst aangaf dat ik neit wist of het nog werkte..)Goh, kan me voorstellen dat dat best hard aankomt als ze woensdag nog zegt dat het 'helemaal oke' is en dan ineens een streep eronder zet...Misschien heeft zij jullie vriendschap helaas toch te negatief ervaren. Aangezien ze ook heel zakelijk op je mailtjes reageert lijkt het erop dat ze je niet terug wil als vriendin...jammer dat ze niet aan jullie vriendschap wilde werken, een maand lijkt me nogal kort om iets te veranderen. Maar helaas werkt zoiets alleen als je allebei nog genoeg goede dingen ziet in je vriendschap!
zaterdag 6 februari 2010 om 20:13
Toen ik de titel las d8 ik meteen aan mijn eigen probleem.
Ik heb volgende week een afspraak met een vriendin. Ik heb haar al maanden niet gezien door omstandigheden. Even voor de goede orde. Het is een lieve meid die ik al jaren ken en we zijn ook goed bevriend (geweest?). Echter door ernstige omstandigheden in mijn privé leven het afgelopen jaar, zijn we uit elkaar gegroeid en ben ik van mening dat ze mij heeft laten vallen in tijden dat ik haar hard nodig had. Ik heb echt een heel zwaar jaar gehad en heb wel meerdere vriendinnen kwijtgeraakt eigenlijk doordat ze mij links lieten liggen.
Het contact is toen wat verwaterd dus en ik heb me erbij neergelegd. Laatst stuurde ze dan toch een berichtje hoe het met me ging en of we wat af konden spreken. Met tegenzin heb ik ja gezegd (ik denk dan altijd dat ik het vanzelf wel leuker zal vinden als ik haar weer zie) en na zoveel weken hebben we dan een datum kunnen prikken. Maar nu komt het dus. Ik heb totaal geen zin om haar te zien en oh zo gezellig te doen alsof er niets gebeurd is. Ik snap best dat ze erg druk is met haar werk en eigen leven, maar toch neem ik het haar zeer kwalijk dat ze mij nooit is komen opzoeken (of bellen of een mail sturen) toen ik het erg zwaar had.
Nu ik terugkijk ben ik van mening dat het initiatief de laatste tijd toch vaker van mijn kant kwam. ook in die zware tijd voor mij. Ik ben nu ook veel kritischer in mijn vriendschappen. Wanneer ik merk dat het altijd van 1 kant komt, verdwijn ik gewoon uit het leven van zo'n persoon.
Nu wil ik dus die afspraak afzeggen omdat ik mijn tijd wel beter kan besteden. Aan de andere kant wil ik toch ook wel weer afspreken om haar gewoon te zien. Maar als ik dat tegen mezelf zeg, word ik weer boos op mezelf met de vraag waarom ik haar zou willen zien en wat ik nog met haar zou kunnen delen?
Pfff...word er helemaal gek van. Wie o wie herkent zich hierin?
Ik heb volgende week een afspraak met een vriendin. Ik heb haar al maanden niet gezien door omstandigheden. Even voor de goede orde. Het is een lieve meid die ik al jaren ken en we zijn ook goed bevriend (geweest?). Echter door ernstige omstandigheden in mijn privé leven het afgelopen jaar, zijn we uit elkaar gegroeid en ben ik van mening dat ze mij heeft laten vallen in tijden dat ik haar hard nodig had. Ik heb echt een heel zwaar jaar gehad en heb wel meerdere vriendinnen kwijtgeraakt eigenlijk doordat ze mij links lieten liggen.
Het contact is toen wat verwaterd dus en ik heb me erbij neergelegd. Laatst stuurde ze dan toch een berichtje hoe het met me ging en of we wat af konden spreken. Met tegenzin heb ik ja gezegd (ik denk dan altijd dat ik het vanzelf wel leuker zal vinden als ik haar weer zie) en na zoveel weken hebben we dan een datum kunnen prikken. Maar nu komt het dus. Ik heb totaal geen zin om haar te zien en oh zo gezellig te doen alsof er niets gebeurd is. Ik snap best dat ze erg druk is met haar werk en eigen leven, maar toch neem ik het haar zeer kwalijk dat ze mij nooit is komen opzoeken (of bellen of een mail sturen) toen ik het erg zwaar had.
Nu ik terugkijk ben ik van mening dat het initiatief de laatste tijd toch vaker van mijn kant kwam. ook in die zware tijd voor mij. Ik ben nu ook veel kritischer in mijn vriendschappen. Wanneer ik merk dat het altijd van 1 kant komt, verdwijn ik gewoon uit het leven van zo'n persoon.
Nu wil ik dus die afspraak afzeggen omdat ik mijn tijd wel beter kan besteden. Aan de andere kant wil ik toch ook wel weer afspreken om haar gewoon te zien. Maar als ik dat tegen mezelf zeg, word ik weer boos op mezelf met de vraag waarom ik haar zou willen zien en wat ik nog met haar zou kunnen delen?
Pfff...word er helemaal gek van. Wie o wie herkent zich hierin?
zondag 7 februari 2010 om 11:47
De topic-titel is op het moment ook erg actueel in mijn leven. Ik kreeg in januari 2009 een hersenbloeding en ik ben echt verbaasd hoe weinig sommige mensen van zich laten horen. Juist een vriendin die niet in de buurt woont en die ik voorheen een paar keer per jaar zag, komt me nog het vaakste bezoeken.
Zo is er iemand die vlakbij werkt, maar steeds andere (belangrijkere?) dingen te doen heeft en maar blijft zeggen "Tot snel!". Haar heb ik een paar jaar geleden wel eens een mail gestuurd waain ik me afvroeg of ze wel een vriendin was, omdat ze steeds afspraken afzegde. Eerst dacht ik nog dat het lag aan die foute vent waar ze toen mee samenwoonde, maar het zit gewoon in haar.
Het is toch niet zo dat als we elkaar zien dat we niks te zeggen hebben (ik ben niet zo'n prater).
Na die mail van een paar jaar geleden heb ik na een paar maanden toch weer contact gezocht omdat ik haar miste, maar er is dus eigenlijk niks veranderd. Daar baal ik van.
Maar over die definitie van vriendschap: Is het zo gek dat ik verwacht dat vriendinnen me op komen zoeken als ik een moeilijke tijd doormaak?
Zo is er iemand die vlakbij werkt, maar steeds andere (belangrijkere?) dingen te doen heeft en maar blijft zeggen "Tot snel!". Haar heb ik een paar jaar geleden wel eens een mail gestuurd waain ik me afvroeg of ze wel een vriendin was, omdat ze steeds afspraken afzegde. Eerst dacht ik nog dat het lag aan die foute vent waar ze toen mee samenwoonde, maar het zit gewoon in haar.
Het is toch niet zo dat als we elkaar zien dat we niks te zeggen hebben (ik ben niet zo'n prater).
Na die mail van een paar jaar geleden heb ik na een paar maanden toch weer contact gezocht omdat ik haar miste, maar er is dus eigenlijk niks veranderd. Daar baal ik van.
Maar over die definitie van vriendschap: Is het zo gek dat ik verwacht dat vriendinnen me op komen zoeken als ik een moeilijke tijd doormaak?
zondag 7 februari 2010 om 12:01
Jullie hechten te veel waarde aan vriendschap. Misschien is dat wel iets vrouwen eigens. Ik zou nooit maar dan ook nooit een vriend van mij een mail sturen met de vraag of we wel vrienden zijn omdat hij telkens afspraken afzegt. Ik zou eerder mijn conclusies trekken en de beste kerel wat minder vaak uitnodigen/op zoek gaan naar ander vertier.
Het is de situatie die mensen bij elkaar brengt en het is de situatie die mensen weer uit elkaar trekt. Dat ik vandaag met Pietje goed op kan schieten omdat Pietje zo'n toffe ongebonden peer is die altijd tijd voor mij heeft betekent niet dat Pietje opeens een lul is als hij opeens minder tijd heeft omdat hij een vriendin heeft. Het betekent hooguit dat de situatie veranderd is.
Het is pas een illusie als je je vriendschap denkt te kunnen claimen. Trouw kun je niet afdwingen, dat is net zo iets als 'charity'.
Het is de situatie die mensen bij elkaar brengt en het is de situatie die mensen weer uit elkaar trekt. Dat ik vandaag met Pietje goed op kan schieten omdat Pietje zo'n toffe ongebonden peer is die altijd tijd voor mij heeft betekent niet dat Pietje opeens een lul is als hij opeens minder tijd heeft omdat hij een vriendin heeft. Het betekent hooguit dat de situatie veranderd is.
Het is pas een illusie als je je vriendschap denkt te kunnen claimen. Trouw kun je niet afdwingen, dat is net zo iets als 'charity'.
zondag 7 februari 2010 om 12:10
@Dekenau: Ik heb dit eerder bij haar gehad en toen aangegeven dat ik het niet zo erg leuk vond hoe het tussen ons ging. Ze gaf toen aan dat ze zelf ook veel privé problemen enzo had en erg druk was met werk ed.
Kijk dat snap ik allemaal wel. Iemand hoeft echt niet 24 uur per dag voor mij klaar te staan wanneer ik dat wil. Maar toch had ik wel verwacht dat ze nu wel bij me zou zijn toen ik het moeilijk had. Heb dan ook helemaal geen zin meer om haar mijn gevoelens enzo uit te leggen en te vertellen hoe ik me voel enzo. Ik heb haar al maanden niet gesproken. Eigenlijk mis ik haar ook niet meer. Heb haar verder ook niks meer te melden.
De afspraak is nog niet afgezegd. Misschien ga ik ook wel, ik weet niet. Maar ik weet wel zeker dat dit de laatste keer is dat ik haar zal zien.
@Ladybass: Ik weet precies wat je meemaakt en hoe dat voelt. Ik begrijp ook niet dat mensen, vrienden van je, je zomaar kunnen laten vallen in zware tijden. Heb je nu met die vrienden dit jou het vaakst is komen bezoeken goed contact?
Ik heb in de afgelopen periode nog een goede vriendin kwijtgeraakt. Ook zij hield zich op een afstand en belde af en toe. Daarna heeft ze mij iets geflikt wat ik haar niet kon vergeven. Moest daarna om redenen mijn nummer veranderen en heb haar mijn nieuwe nummer nooit gegeven. Haar nummer heb ik toen direct gewist. Ze weet niet eens waar ik nu woon en hoe het met me gaat. Soms kom ik weleens in de verleiding om haar een mailtje te sturen. Stiekem mis ik haar nog wel denk ik. Maar als ik dan terugdenk aan wat ze mij gedaan heeft, doe ik het toch niet.
Of vriendschap een illusie is weet ik niet. Ik heb nu nog 1 vriendin over die tevens mijn hartsvriendin is. Zij is door dik en dun altijd voor me geweest, ook al wonen we allebei in verschillende landen. We bellen elkaar om de dag en proberen elkaar ook eens in de zoveel tijd de zien. Met haar weet ik nu zeker dat het goed zit. Maar ken haar ook mijn hele leven.
Ik heb eigenlijk ook geen zin meer in nieuwe vriendschappen. Elke keer ben ik diegene die teleurgesteld word.
Kijk dat snap ik allemaal wel. Iemand hoeft echt niet 24 uur per dag voor mij klaar te staan wanneer ik dat wil. Maar toch had ik wel verwacht dat ze nu wel bij me zou zijn toen ik het moeilijk had. Heb dan ook helemaal geen zin meer om haar mijn gevoelens enzo uit te leggen en te vertellen hoe ik me voel enzo. Ik heb haar al maanden niet gesproken. Eigenlijk mis ik haar ook niet meer. Heb haar verder ook niks meer te melden.
De afspraak is nog niet afgezegd. Misschien ga ik ook wel, ik weet niet. Maar ik weet wel zeker dat dit de laatste keer is dat ik haar zal zien.
@Ladybass: Ik weet precies wat je meemaakt en hoe dat voelt. Ik begrijp ook niet dat mensen, vrienden van je, je zomaar kunnen laten vallen in zware tijden. Heb je nu met die vrienden dit jou het vaakst is komen bezoeken goed contact?
Ik heb in de afgelopen periode nog een goede vriendin kwijtgeraakt. Ook zij hield zich op een afstand en belde af en toe. Daarna heeft ze mij iets geflikt wat ik haar niet kon vergeven. Moest daarna om redenen mijn nummer veranderen en heb haar mijn nieuwe nummer nooit gegeven. Haar nummer heb ik toen direct gewist. Ze weet niet eens waar ik nu woon en hoe het met me gaat. Soms kom ik weleens in de verleiding om haar een mailtje te sturen. Stiekem mis ik haar nog wel denk ik. Maar als ik dan terugdenk aan wat ze mij gedaan heeft, doe ik het toch niet.
Of vriendschap een illusie is weet ik niet. Ik heb nu nog 1 vriendin over die tevens mijn hartsvriendin is. Zij is door dik en dun altijd voor me geweest, ook al wonen we allebei in verschillende landen. We bellen elkaar om de dag en proberen elkaar ook eens in de zoveel tijd de zien. Met haar weet ik nu zeker dat het goed zit. Maar ken haar ook mijn hele leven.
Ik heb eigenlijk ook geen zin meer in nieuwe vriendschappen. Elke keer ben ik diegene die teleurgesteld word.
zondag 7 februari 2010 om 12:16
quote:JohnnyCake schreef op 07 februari 2010 @ 12:01:
Jullie hechten te veel waarde aan vriendschap. Misschien is dat wel iets vrouwen eigens. Ik zou nooit maar dan ook nooit een vriend van mij een mail sturen met de vraag of we wel vrienden zijn omdat hij telkens afspraken afzegt. Ik zou eerder mijn conclusies trekken en de beste kerel wat minder vaak uitnodigen/op zoek gaan naar ander vertier.
Het is de situatie die mensen bij elkaar brengt en het is de situatie die mensen weer uit elkaar trekt. Dat ik vandaag met Pietje goed op kan schieten omdat Pietje zo'n toffe ongebonden peer is die altijd tijd voor mij heeft betekent niet dat Pietje opeens een lul is als hij opeens minder tijd heeft omdat hij een vriendin heeft. Het betekent hooguit dat de situatie veranderd is.
Het is pas een illusie als je je vriendschap denkt te kunnen claimen. Trouw kun je niet afdwingen, dat is net zo iets als 'charity'.
Ik ben het met je hele posting eens, en zeker met het vetgedrukte. Vrienden ben je of word je als je met elkaar in dezelfde fase van het leven zit. Geniet daar gewoon van en neem afscheid als het anders wordt. Of accepteer dat het veranderd is en haal iets uit de nieuwe situatie.
Vriendschap mag dan wel een relatie zijn, het is niet als een relatie met je partner. Sommigen lijken dat nogal te verwachten.
Jullie hechten te veel waarde aan vriendschap. Misschien is dat wel iets vrouwen eigens. Ik zou nooit maar dan ook nooit een vriend van mij een mail sturen met de vraag of we wel vrienden zijn omdat hij telkens afspraken afzegt. Ik zou eerder mijn conclusies trekken en de beste kerel wat minder vaak uitnodigen/op zoek gaan naar ander vertier.
Het is de situatie die mensen bij elkaar brengt en het is de situatie die mensen weer uit elkaar trekt. Dat ik vandaag met Pietje goed op kan schieten omdat Pietje zo'n toffe ongebonden peer is die altijd tijd voor mij heeft betekent niet dat Pietje opeens een lul is als hij opeens minder tijd heeft omdat hij een vriendin heeft. Het betekent hooguit dat de situatie veranderd is.
Het is pas een illusie als je je vriendschap denkt te kunnen claimen. Trouw kun je niet afdwingen, dat is net zo iets als 'charity'.
Ik ben het met je hele posting eens, en zeker met het vetgedrukte. Vrienden ben je of word je als je met elkaar in dezelfde fase van het leven zit. Geniet daar gewoon van en neem afscheid als het anders wordt. Of accepteer dat het veranderd is en haal iets uit de nieuwe situatie.
Vriendschap mag dan wel een relatie zijn, het is niet als een relatie met je partner. Sommigen lijken dat nogal te verwachten.
zondag 7 februari 2010 om 12:20
Wat veel vrouwen onder vriendschap verstaan en wat ik ook in het verhaal van Mariposa lees, is eindeloos kletsen over hoe erg het allemaal wel niet is. Dat helemaal uitpluizen en versterken zonder ook maar een moment te denken aan een oplossing verzinnen. Klagen, klagen en nog eens klagen.
Ik vind het dan ook een ijzersterke zet van de vriendin om deze relatie te verbreken. Was toch gewoon heel ongezond?
Ik vind het dan ook een ijzersterke zet van de vriendin om deze relatie te verbreken. Was toch gewoon heel ongezond?
zondag 7 februari 2010 om 12:31
En aan Ladybass en MTSS, jullie verwachten in slechte tijden steun van vriendinnen. Klinkt op zich helemaal niet vreemd of veeleisend natuurlijk. Maar als je het verwacht maar niet krijgt, wat dan?
Dan kun je gaan zitten mokken of piekeren, maar je eigen verwachtingen klopten gewoon niet met wat er gegeven kon worden. Dan moet je je eigen conclusies trekken, wat jíj daar mee wil. Niet van alles erbij gaan halen, maar gewoon nadenken over de kern. Heb je voldoende aan een vriendin die er niet voor je is in moeilijke tijden.
Ik persoonlijk deel mijn moeilijke tijden het liefst niet met vriendinnen. Mijn beste vriendin houd ik op de hoogte van de feiten zodat ze weet wat er speelt, maar verder wil ik het er niet over hebben. Vriendschappen draaien bij mij niet om ellende delen. Tenzij ik informatie of tips nodig heb, maar dan vraag ik er wel om.
Je kunt mensen ook helemaal niet in een rol dwingen. Als je bv een vriendin hebt waar je altijd leuke dingen mee doet, weet je ook helemaal niet hoe ze reageert op problemen. Misschien kan ze daar wel niet mee omgaan. Dat is misschien ook de reden dat julie het altijd zo gezellig hadden. Dat is haar forté. Dan moet je ook niks anders verwachten. Zit het er wel in, is het mooi meegenomen.
Dan kun je gaan zitten mokken of piekeren, maar je eigen verwachtingen klopten gewoon niet met wat er gegeven kon worden. Dan moet je je eigen conclusies trekken, wat jíj daar mee wil. Niet van alles erbij gaan halen, maar gewoon nadenken over de kern. Heb je voldoende aan een vriendin die er niet voor je is in moeilijke tijden.
Ik persoonlijk deel mijn moeilijke tijden het liefst niet met vriendinnen. Mijn beste vriendin houd ik op de hoogte van de feiten zodat ze weet wat er speelt, maar verder wil ik het er niet over hebben. Vriendschappen draaien bij mij niet om ellende delen. Tenzij ik informatie of tips nodig heb, maar dan vraag ik er wel om.
Je kunt mensen ook helemaal niet in een rol dwingen. Als je bv een vriendin hebt waar je altijd leuke dingen mee doet, weet je ook helemaal niet hoe ze reageert op problemen. Misschien kan ze daar wel niet mee omgaan. Dat is misschien ook de reden dat julie het altijd zo gezellig hadden. Dat is haar forté. Dan moet je ook niks anders verwachten. Zit het er wel in, is het mooi meegenomen.
zondag 7 februari 2010 om 13:13
Haha, ja dat hoor ik wel vaker dat ik nogal zwart wit ben. Maar goed, zo zie ik het. Jij ziet het weer anders.
Ik geloof dus niet in vrienden die je hele leven mee gaan. Tenminste, niet in dezelfde intensiteit.
Maar eerlijk gezegd verwacht ik dus niet zoveel van vriendschappen. Ik heb er ook niet zoveel trouwens.
Ik geloof dus niet in vrienden die je hele leven mee gaan. Tenminste, niet in dezelfde intensiteit.
Maar eerlijk gezegd verwacht ik dus niet zoveel van vriendschappen. Ik heb er ook niet zoveel trouwens.
