Relaties
alle pijlers
Waar is de passie??
donderdag 21 januari 2010 om 15:26
Mijn vriend en ik zijn nu 2,5 jaar samen, waarvan ruim een jaar samenwonend. In het begin was alles koek en ei, maar de laatste paar maanden spelen bij mij de twijfels op.
Het is de rustige jongen waar ik naar op zoek was. Maar nu erger ik me aan zijn passieloze manier van leven.. Altijd maar liever op de bank/achter de pc hangen dan leuke spontane dingen gaan doen. Als ik iets voorstel om te gaan doen, vindt hij het altijd goed en dan is het ook best wel gezellig. Maar zelf heeft hij zo weinig initiatief! Dat vind ik erg jammer, want ik wil juist graag spontane en leuke dingen doen..
Het gemis aan de passie speelt in de hele relatie door.. We hebben bijvoorbeeld nooit ruzie, maar daarnaast hebben we ook nooit écht goede gesprekken. Waar ik als behoorlijk gevoelig mens wel erg veel behoefte aan heb. Hij is gewoon niet zo'n gevoelsmens, en ik vind het daarnaast ook niet makkelijk om te praten met hem, omdat hij op dat punt op een hele andere lijn zit dan ik..
Nog steeds is alles 'wel goed'. Het leven gaat gewoon z'n gangetje, maar dat is mij niet spannend genoeg. Ik zeg soms wel eens voor de grap dat het lijkt alsof we al jaren getrouwd zijn, maar stiekem lijkt dat echt zo..
Ik moet zeggen dat het de ene keer wel beter gaat als de andere keer. Soms erger ik me dood aan dit alles, soms vind ik het ook wel fijn die zekerheid. Maar het speelt om de zoveel tijd wel weer de kop op. Dan ga ik twijfelen of ik er niet gewoon mee moet stoppen, of tijdelijk (?) uit elkaar gaan wonen. Zit het in het aard van het 'beessie' of is er wat aan te doen? Of is het normaal dat alles zo vanzelfssprekend wordt en alles maar gewoon z'n gangetje gaat?
Ik hoop dat jullie me begrijpen, op dit moment ben ik een beetje in de war.. Zo jong, en dan al zo'n (in mijn ogen) saai leven? Moet ik hiermee genoegen nemen en blij zijn?
Thanks in ieder geval voor de reacties..
Het is de rustige jongen waar ik naar op zoek was. Maar nu erger ik me aan zijn passieloze manier van leven.. Altijd maar liever op de bank/achter de pc hangen dan leuke spontane dingen gaan doen. Als ik iets voorstel om te gaan doen, vindt hij het altijd goed en dan is het ook best wel gezellig. Maar zelf heeft hij zo weinig initiatief! Dat vind ik erg jammer, want ik wil juist graag spontane en leuke dingen doen..
Het gemis aan de passie speelt in de hele relatie door.. We hebben bijvoorbeeld nooit ruzie, maar daarnaast hebben we ook nooit écht goede gesprekken. Waar ik als behoorlijk gevoelig mens wel erg veel behoefte aan heb. Hij is gewoon niet zo'n gevoelsmens, en ik vind het daarnaast ook niet makkelijk om te praten met hem, omdat hij op dat punt op een hele andere lijn zit dan ik..
Nog steeds is alles 'wel goed'. Het leven gaat gewoon z'n gangetje, maar dat is mij niet spannend genoeg. Ik zeg soms wel eens voor de grap dat het lijkt alsof we al jaren getrouwd zijn, maar stiekem lijkt dat echt zo..
Ik moet zeggen dat het de ene keer wel beter gaat als de andere keer. Soms erger ik me dood aan dit alles, soms vind ik het ook wel fijn die zekerheid. Maar het speelt om de zoveel tijd wel weer de kop op. Dan ga ik twijfelen of ik er niet gewoon mee moet stoppen, of tijdelijk (?) uit elkaar gaan wonen. Zit het in het aard van het 'beessie' of is er wat aan te doen? Of is het normaal dat alles zo vanzelfssprekend wordt en alles maar gewoon z'n gangetje gaat?
Ik hoop dat jullie me begrijpen, op dit moment ben ik een beetje in de war.. Zo jong, en dan al zo'n (in mijn ogen) saai leven? Moet ik hiermee genoegen nemen en blij zijn?
Thanks in ieder geval voor de reacties..
donderdag 11 februari 2010 om 13:16
Voor (seksuele) passie om te kunnen ontstaan heb je partners nodig waar één voor het gros van de tijd mannelijke energie uitstraalt en de andere vrouwelijke.
Op het moment dat één of beide energie gaan uitstralen die gelijk is aan hun partners energie wordt dispolarisatie van energie ontstaan. Die je als het ware met 2 magneten kan vergelijken.
Rood en blauw deel van de magneten worden aan elkaar toe getrokken en dezelfde kleuren duwen elkaar weg.
Hoe meer wij in een andere kunnen vinden wat wij zelf niet hebben of NIET WILLEN beheersen hoe meer de andere voor ons aantrekkelijk wordt.
Dus voor de polarisatie in de intieme relatie is het heel belangrijk dat een van de partners meer mannelijke energie draagt en de andere meer vrouwelijke energie.
Mannelijke energie word geassocieerd met – bewust zijn, doelgerichtheid, beslissingen nemen, geven etc.
Vrouwelijke energie is kunnen ontvangen voelen etc.
Een extreem voorbeeld:
Een stelletje op de bank zit televisie te kijken en op eens een grote rat door de kamer holt en HIJ op de bank springt en begint te gillen dat zij die rat weg moet hallen. Hij heeft hij zich helemaal laten gaan in het gevoel van nu en gevoel van nu in hem.
Als een man dat doet dan wordt hij seksueel heel onaantrekkelijk voor een vrouw die zelf al veel vrouwelijk energie draagt.
En datzelfde geld voor mannen.
Op het moment dat een vrouw (in de intieme relatie) veel denkwerk en beslissingen op zich neemt wordt zijn net als in het gekke voorbeeld hier boven ook seksueel minder aantrekkelijk voor een man met veel mannelijke energie.
In de wereld van nu is het soms best uitdagen om snel en efficiënt te kunnen switchen tussen energie die wij op het werk, thuis met kinderen of elders dragen en dan vervolgens naar onze intieme partner komen waar van ons totaal andere energie nodig is voor passie te kunnen blijven.
Je kan denken aan een paar waar hij mannelijke energie in de relatie wil zijn en zij vrouwelijk energie in de relatie wil zijn.
Als hun baan tegenovergestelde energie vereist dan hun voorkeur in de relatie is. Bijvoorbeeld zij is een directeur , een functie die vereist dat persoon heel doelgericht is en efficiënt beslissingen neemt en hij is een muzikant en voor hem gevoel in zijn werk heel belangrijk en niet gecalculeerde berekende koude denkwijze .
Op het werk moeten ze hele andere energie dragen dan hun intieme relatie nodig heeft. Blijven hij en zij dezelfde energie tijdens samen zijn dragen als tijdens het werk etc., dan zou de passie vervagen.
Hij en zij komen naar huis en zij vraagt aan hem wat hij dit weekend wil doen. Omdat hij de hele dag al met zijn gevoel bezig was zou hij heel makkelijk kunnen antwoorden dat hij het niet weet en alles prima vind wat zij beslist.
Het is soms oke van hem zon antwoord te horen , maar meestal wil zij een antwoord van hem die haar en hele andere gevoel geeft.
En als wij dat niet beseffen dan komt er op een geven moment een sleur in de relatie en de passie gaat weg.
Het is niet makkelijk om energie na de tuis komst te switchen. En het vergt veel oefening. Maar het is zeker mogelijk om zelfs na decennia seksuele polariteit weer terug te keren.
En het is nog uitdagende als maar een van de partners aan zijn energie uitstraling werk.
Op het moment dat wij niet genoeg van tegenovergestelde energie van ons intieme partner ontvangen gaan wij het zelf creëren. Wat ook heel snel tot dispolarisatie kan leiden.
Als hij had beloofd om de schuur op te ruimen en naar paar manden nog niks gebeurt is is het heel verleidelijk voor haar of regie zelf in handen nemen of ze krijgen ruzie.
En dat is juist het uitdaging om geen van beiden te doen en toch er voor te zorgen dat hij/zij toch in zijn/haar mannelijke/vrouwelijk modus komt.
Op het moment dat één of beide energie gaan uitstralen die gelijk is aan hun partners energie wordt dispolarisatie van energie ontstaan. Die je als het ware met 2 magneten kan vergelijken.
Rood en blauw deel van de magneten worden aan elkaar toe getrokken en dezelfde kleuren duwen elkaar weg.
Hoe meer wij in een andere kunnen vinden wat wij zelf niet hebben of NIET WILLEN beheersen hoe meer de andere voor ons aantrekkelijk wordt.
Dus voor de polarisatie in de intieme relatie is het heel belangrijk dat een van de partners meer mannelijke energie draagt en de andere meer vrouwelijke energie.
Mannelijke energie word geassocieerd met – bewust zijn, doelgerichtheid, beslissingen nemen, geven etc.
Vrouwelijke energie is kunnen ontvangen voelen etc.
Een extreem voorbeeld:
Een stelletje op de bank zit televisie te kijken en op eens een grote rat door de kamer holt en HIJ op de bank springt en begint te gillen dat zij die rat weg moet hallen. Hij heeft hij zich helemaal laten gaan in het gevoel van nu en gevoel van nu in hem.
Als een man dat doet dan wordt hij seksueel heel onaantrekkelijk voor een vrouw die zelf al veel vrouwelijk energie draagt.
En datzelfde geld voor mannen.
Op het moment dat een vrouw (in de intieme relatie) veel denkwerk en beslissingen op zich neemt wordt zijn net als in het gekke voorbeeld hier boven ook seksueel minder aantrekkelijk voor een man met veel mannelijke energie.
In de wereld van nu is het soms best uitdagen om snel en efficiënt te kunnen switchen tussen energie die wij op het werk, thuis met kinderen of elders dragen en dan vervolgens naar onze intieme partner komen waar van ons totaal andere energie nodig is voor passie te kunnen blijven.
Je kan denken aan een paar waar hij mannelijke energie in de relatie wil zijn en zij vrouwelijk energie in de relatie wil zijn.
Als hun baan tegenovergestelde energie vereist dan hun voorkeur in de relatie is. Bijvoorbeeld zij is een directeur , een functie die vereist dat persoon heel doelgericht is en efficiënt beslissingen neemt en hij is een muzikant en voor hem gevoel in zijn werk heel belangrijk en niet gecalculeerde berekende koude denkwijze .
Op het werk moeten ze hele andere energie dragen dan hun intieme relatie nodig heeft. Blijven hij en zij dezelfde energie tijdens samen zijn dragen als tijdens het werk etc., dan zou de passie vervagen.
Hij en zij komen naar huis en zij vraagt aan hem wat hij dit weekend wil doen. Omdat hij de hele dag al met zijn gevoel bezig was zou hij heel makkelijk kunnen antwoorden dat hij het niet weet en alles prima vind wat zij beslist.
Het is soms oke van hem zon antwoord te horen , maar meestal wil zij een antwoord van hem die haar en hele andere gevoel geeft.
En als wij dat niet beseffen dan komt er op een geven moment een sleur in de relatie en de passie gaat weg.
Het is niet makkelijk om energie na de tuis komst te switchen. En het vergt veel oefening. Maar het is zeker mogelijk om zelfs na decennia seksuele polariteit weer terug te keren.
En het is nog uitdagende als maar een van de partners aan zijn energie uitstraling werk.
Op het moment dat wij niet genoeg van tegenovergestelde energie van ons intieme partner ontvangen gaan wij het zelf creëren. Wat ook heel snel tot dispolarisatie kan leiden.
Als hij had beloofd om de schuur op te ruimen en naar paar manden nog niks gebeurt is is het heel verleidelijk voor haar of regie zelf in handen nemen of ze krijgen ruzie.
En dat is juist het uitdaging om geen van beiden te doen en toch er voor te zorgen dat hij/zij toch in zijn/haar mannelijke/vrouwelijk modus komt.
donderdag 11 februari 2010 om 18:41
zondag 14 februari 2010 om 18:16
@Inventora , wil je weten hoe je jouw energie kan sturen of die van jouw partner?
Het is veel makkelijker iets met jouw eigen energie te doen waardoor jouw partner geen ruimte meer heeft voor zijn/haar oude patroon.
stel dat jij super vrouwelijk op hem gaat reageren.
in de meeste gevallen zou hij reageren met tegenovergestelde energie dan jij omdat jij al alle vrouwelijk ruimte in beslag had genomen. En hij geen keuze meer heeft waar om te staan.
Maar blijf oefenen want hij zou niet van de éne op de andere dag anders gaat reageren. omdat hij is immers van jouw en van hemzelf anders gewent.
Het is veel makkelijker iets met jouw eigen energie te doen waardoor jouw partner geen ruimte meer heeft voor zijn/haar oude patroon.
stel dat jij super vrouwelijk op hem gaat reageren.
in de meeste gevallen zou hij reageren met tegenovergestelde energie dan jij omdat jij al alle vrouwelijk ruimte in beslag had genomen. En hij geen keuze meer heeft waar om te staan.
Maar blijf oefenen want hij zou niet van de éne op de andere dag anders gaat reageren. omdat hij is immers van jouw en van hemzelf anders gewent.
maandag 22 februari 2010 om 10:40
Bedankt voor alle superlieve reacties!
Ik was dit topic al bijna weer 'vergeten'. In ieder geval, ik heb m een tijdje niet opgezocht. Het ging op zich best goed met mn relatie, maar nog steeds geen spanning en sensatie te bekennen. Het was meer dat ik er weer even vrede mee had.
Tot de twijfel weer de kop opstak en ik dit topic weer heb opgezocht. Ik dacht dat hij van vorig jaar was, maar ik schrok dat het een maand geleden is...
Overigens heb ik met mn vriend gepraat over dat ik de passie mis en ik het gevoel heb dat de sleur er veel te veel in komt. Zijn reactie: komt wel goed joh, we werken allebei, zijn allebei daarna moe. Het komt wel goed..
Oftewel, voor mij geen bevredigend antwoord.
De laatste tijd merk ik meer en meer dan we zo ontzettend verschillend zijn, echt in alles. Natuurlijk is het fijn als je allebei je eigen ding heb. Maar we verschillen niet alleen in hobby's/interesses, maar ook in mentaalniveau, zowel qua gevoelsniveau als qua denken. Op zich ook niet erg, maar voor mij is het nu te oppervlakkig, geen diepzinnige gesprekken over de zin van leven, over de dingen die er toe doen.. Ook over gehad met mn vriend, die vraagt dan: maar waar wil je over praten dan? Tja...
En we verschillen erg in libido. Merk aan mezelf dat ik de laatste tijd ook weinig zin meer heb, dus heb me min of meer aangepast aan hem. Van mijn kant is de passie ook verdwenen. Misschien inderdaad vanwege die mannelijke/vrouwelijk energie. Maar het feit dat hij geen kerel is die bij iedere mooie vrouw om kijkt, heeft me juist veel zekerheid gebracht. In het begin van de relatie was ik best onzeker, maar hij heeft me doen beseffen dat dat helemaal niet hoeft.
Ik vind het zo lastig! Hij is een stabiele factor in mn leven, later vast een goede vader voor kinderen, maar ik wil passie, begeerd worden, me sexy voelen..
Daarbij het feit dat ik vanuit huis gelijk ben gaan samenwonen en dus nooit echt een plekje voor mezelf heb gehad, speelt ook steeds vaker door mn gedachten.
Over een aantal weken ga ik een paar weken naar het buitenland alleen. Even alles op een rijtje zetten.
Ik was dit topic al bijna weer 'vergeten'. In ieder geval, ik heb m een tijdje niet opgezocht. Het ging op zich best goed met mn relatie, maar nog steeds geen spanning en sensatie te bekennen. Het was meer dat ik er weer even vrede mee had.
Tot de twijfel weer de kop opstak en ik dit topic weer heb opgezocht. Ik dacht dat hij van vorig jaar was, maar ik schrok dat het een maand geleden is...
Overigens heb ik met mn vriend gepraat over dat ik de passie mis en ik het gevoel heb dat de sleur er veel te veel in komt. Zijn reactie: komt wel goed joh, we werken allebei, zijn allebei daarna moe. Het komt wel goed..
Oftewel, voor mij geen bevredigend antwoord.
De laatste tijd merk ik meer en meer dan we zo ontzettend verschillend zijn, echt in alles. Natuurlijk is het fijn als je allebei je eigen ding heb. Maar we verschillen niet alleen in hobby's/interesses, maar ook in mentaalniveau, zowel qua gevoelsniveau als qua denken. Op zich ook niet erg, maar voor mij is het nu te oppervlakkig, geen diepzinnige gesprekken over de zin van leven, over de dingen die er toe doen.. Ook over gehad met mn vriend, die vraagt dan: maar waar wil je over praten dan? Tja...
En we verschillen erg in libido. Merk aan mezelf dat ik de laatste tijd ook weinig zin meer heb, dus heb me min of meer aangepast aan hem. Van mijn kant is de passie ook verdwenen. Misschien inderdaad vanwege die mannelijke/vrouwelijk energie. Maar het feit dat hij geen kerel is die bij iedere mooie vrouw om kijkt, heeft me juist veel zekerheid gebracht. In het begin van de relatie was ik best onzeker, maar hij heeft me doen beseffen dat dat helemaal niet hoeft.
Ik vind het zo lastig! Hij is een stabiele factor in mn leven, later vast een goede vader voor kinderen, maar ik wil passie, begeerd worden, me sexy voelen..
Daarbij het feit dat ik vanuit huis gelijk ben gaan samenwonen en dus nooit echt een plekje voor mezelf heb gehad, speelt ook steeds vaker door mn gedachten.
Over een aantal weken ga ik een paar weken naar het buitenland alleen. Even alles op een rijtje zetten.
maandag 22 februari 2010 om 11:39
maandag 22 februari 2010 om 11:52
een goede vader voor jullie kinderen, dat lijkt me juist niet, als een stevige band tussen vader en moeder ontbreekt door al die grote verschillen tussen hoe jullie zijn, in het leven staan, en waar jullie behoeftes liggen naar elkaar toe. Dat klinkt helemaal niet stabiel. Je noemt hem n stabiele factor, misschien juist wat te stabiel? Hoop dat je eruit komt met het even van een afstand de dingen goed overdenken.
