Actueel
alle pijlers
Abortus
donderdag 24 mei 2007 om 10:28
Aan de hand van het topic "13 jaar en moeder" waarin Fille iets zei over "het belachelijke recht van de vrouw, abortus" wil ik graag horen van anderen wat zij denken over abortus.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
zaterdag 15 september 2007 om 15:19
Ik vind het een beetje een vreemde discussie; voor of tegen abortus zijn. Hoe kun je er nou voor of tegen zijn..?
Ik ben er niet tegen en niet voor. Wel vind ik dat abortus mogelijk moet zijn. Dat de moeder in spé het recht en de mogelijkheid heeft om de zwangerschap af te breken, wanneer zij denkt dat dat het beste is voor iedereen.
Ik ben er niet tegen en niet voor. Wel vind ik dat abortus mogelijk moet zijn. Dat de moeder in spé het recht en de mogelijkheid heeft om de zwangerschap af te breken, wanneer zij denkt dat dat het beste is voor iedereen.
zaterdag 15 september 2007 om 15:21
Je maakt overigens zelf ook nogal de indruk dat je weinig plezier aan het leven beleeft, beste Zussss. Ik ken wel meer van dat soort mensen: ze trekken zich alles wat wordt gezegd persoonlijk aan, willen heel graag de indruk wekken van allerlei zaken verstand te hebben, happen op alles, gaan bij de geringste tegenspraak stampvoeten als kleine kinderen of schelden als kleuters en verwijten het allerliefst de ketels dat ze zwart zien.
Je kunt ze op straat ook vaak herkennen aan een aantal fysieke kenmerken. Heel vaak zijn het mensen met enig tot veel overgewicht, die hun omgeving wantrouwend en met enigszins toegeknepen oogjes opnemen. Ze vinden niets fijner dan anderen vertellen dat er niets van ze deugt, puur omdat ze zichzelf daarmee kortstondig wat minder onzeker voelen.
Diezelfde types houden er vaak ook een tegenstrijdig soort van moraal op na: zelf zijn ze overgevoelig, maar richting anderen prefereren ze doorgaans een zo bot mogelijke houding. Natuurlijk bevestigen ze daarmee hun eigen minderwaardigheidsgevoel, want uiteraard krijgen ze door hun gedrag niet de respectvolle reacties die ze eigenlijk graag zouden zien.
Hun dagelijks leven kenmerkt zich vaak door allerlei ergernisjes en snauwerijen en meestal hebben ze langlopende ruzies met familieleden. Echte vriendschappen zijn moeilijk voor ze en over het algemeen dan ook geen lang leven beschoren.
Het jammere voor dit soort lieden is dat de wereld voor hen een nogal bedreigende omgeving vormt en ze begrijpen niet dat hun wanhopig vastklampen aan een benauwd blikveld hun alleen maar verder in een isolement zal duwen. Juist bij deze personen treft men dan ook vaak een lage kinderwens aan. Op zo'n lelijke wereld zet men immers geen koters neer?
Het is ergens niet verwonderlijk dat die figuren de dood als oplossing voor mogelijke toekomstige emotionele drempels zouden propageren, maar wel des te triester, zowel voor henzelf als hun naaste omgeving. Maar spreek ze hier niet op aan, want dan kun je een eindeloze reeks kinderachtig gescheld en gefrustreerde verwijten verwachten.
Je kunt ze op straat ook vaak herkennen aan een aantal fysieke kenmerken. Heel vaak zijn het mensen met enig tot veel overgewicht, die hun omgeving wantrouwend en met enigszins toegeknepen oogjes opnemen. Ze vinden niets fijner dan anderen vertellen dat er niets van ze deugt, puur omdat ze zichzelf daarmee kortstondig wat minder onzeker voelen.
Diezelfde types houden er vaak ook een tegenstrijdig soort van moraal op na: zelf zijn ze overgevoelig, maar richting anderen prefereren ze doorgaans een zo bot mogelijke houding. Natuurlijk bevestigen ze daarmee hun eigen minderwaardigheidsgevoel, want uiteraard krijgen ze door hun gedrag niet de respectvolle reacties die ze eigenlijk graag zouden zien.
Hun dagelijks leven kenmerkt zich vaak door allerlei ergernisjes en snauwerijen en meestal hebben ze langlopende ruzies met familieleden. Echte vriendschappen zijn moeilijk voor ze en over het algemeen dan ook geen lang leven beschoren.
Het jammere voor dit soort lieden is dat de wereld voor hen een nogal bedreigende omgeving vormt en ze begrijpen niet dat hun wanhopig vastklampen aan een benauwd blikveld hun alleen maar verder in een isolement zal duwen. Juist bij deze personen treft men dan ook vaak een lage kinderwens aan. Op zo'n lelijke wereld zet men immers geen koters neer?
Het is ergens niet verwonderlijk dat die figuren de dood als oplossing voor mogelijke toekomstige emotionele drempels zouden propageren, maar wel des te triester, zowel voor henzelf als hun naaste omgeving. Maar spreek ze hier niet op aan, want dan kun je een eindeloze reeks kinderachtig gescheld en gefrustreerde verwijten verwachten.
zaterdag 15 september 2007 om 15:28
Ik heb trouwens nooit beweerd dat ik tegen de keuzevrijheid over abortus was noch ben. Echter, en daar ging het in het begin van deze discussie om: ik heb géén medelijden met de kneusjes die hun kind laten verwijderen en daar dan steun bij mij (of een ander) zoeken. Die stuur ik keihard weg met de woorden: 'eigen schuld, dikke bult'. Ik voor mezelf zou NOOIT abortus doen, al zou ik 10 kinderen krijgen. Dus kan ik het ook niet voor een ander goedpraten, hoe hard Zus ook haar best doet met zinnen als: 'ik ken iemand die.. '...
zaterdag 15 september 2007 om 16:23
Okee, Xaloy: een casus voor jou:
Stel je bent een vrouw.
Je bent 42 jaar, en gescheiden. Je werkt fulltime. Je hebt 3 grote kinderen, resp 20, 17 en 15 jaar. Je hebt een minnaar waarmee je 2 keer per week stomende sex hebt. Verder doe je niks met hem, want hij is niet geschikt voor een vaste relatie, omdat hij gebonden is, of veel jonger of veel ouder dan jij, of wat dan ook. Alleen een lichamelijke relatie dus.
Plotseling, na een maand of 6, blijk je zwanger.
Wat zou je doen?????
Stel je bent een vrouw.
Je bent 42 jaar, en gescheiden. Je werkt fulltime. Je hebt 3 grote kinderen, resp 20, 17 en 15 jaar. Je hebt een minnaar waarmee je 2 keer per week stomende sex hebt. Verder doe je niks met hem, want hij is niet geschikt voor een vaste relatie, omdat hij gebonden is, of veel jonger of veel ouder dan jij, of wat dan ook. Alleen een lichamelijke relatie dus.
Plotseling, na een maand of 6, blijk je zwanger.
Wat zou je doen?????
zaterdag 15 september 2007 om 16:49
zaterdag 15 september 2007 om 17:03
quote:complicated schreef op 15 september 2007 @ 16:40:
En ons Zonnelicht schijnt te vergeten dat ze zelf ook een 'klompje cellen' is....Nee hoor, ons zonnelicht weet heel goed dat ze ooit een klompje cellen is geweest. Geweest. En het maakt een dag en een nacht verschil voor mij, of ik een klompje cellen laat weghalen of meerdere levens verwoest.
Ik hou zielsveel van mijn kind, zelfs zoveel dat hij de enige in de wereld is die belangrijker is dan ikzelf. Maar dat gevoel had ik niet toen hij nog een klompje cellen was.
En, wat misschien nog wel het belangrijkste was hierin, ik wilde dit kindje heel erg graag. Zag er naar uit om zijn moeder te worden en mijn leven naar hem in te richten, en hem te omringen met liefde en koekjes en thee. En dat, Complicated, is nou net het verschil tussen mij, degene die heel graag een kindje wil, en degene die absoluut geen kind wil en haar leven hier ook niet naar wil inrichten.
En dan heb ik altijd nog liever een klompje cellen dat wordt weggehaald dan dat ze het na de geboorte doodmaken of het kind het 20 jaar later zelf doet.
In welk hokje pas ik trouwens? Welk stereotiep kun je over mij neerzetten? Ik, die is voor een mogelijkheid van abortus? en jijzelf? kan je daar ook een mooi stukje proza over maken?
En ons Zonnelicht schijnt te vergeten dat ze zelf ook een 'klompje cellen' is....Nee hoor, ons zonnelicht weet heel goed dat ze ooit een klompje cellen is geweest. Geweest. En het maakt een dag en een nacht verschil voor mij, of ik een klompje cellen laat weghalen of meerdere levens verwoest.
Ik hou zielsveel van mijn kind, zelfs zoveel dat hij de enige in de wereld is die belangrijker is dan ikzelf. Maar dat gevoel had ik niet toen hij nog een klompje cellen was.
En, wat misschien nog wel het belangrijkste was hierin, ik wilde dit kindje heel erg graag. Zag er naar uit om zijn moeder te worden en mijn leven naar hem in te richten, en hem te omringen met liefde en koekjes en thee. En dat, Complicated, is nou net het verschil tussen mij, degene die heel graag een kindje wil, en degene die absoluut geen kind wil en haar leven hier ook niet naar wil inrichten.
En dan heb ik altijd nog liever een klompje cellen dat wordt weggehaald dan dat ze het na de geboorte doodmaken of het kind het 20 jaar later zelf doet.
In welk hokje pas ik trouwens? Welk stereotiep kun je over mij neerzetten? Ik, die is voor een mogelijkheid van abortus? en jijzelf? kan je daar ook een mooi stukje proza over maken?
zaterdag 15 september 2007 om 17:16
Vergis je niet, lief Zonnelichtje, want jij bent weliswaar een wat groter klompje geworden, maar bestaat nog uit precies dezelfde soort cellen.
Ik zou best aan jouw brandende wens willen voldoen en een fraai stukje proza over jou willen schrijven, maar helaas heb ik te weinig van je gelezen om me er een goed beeld bij te kunnen vormen. Over mijzelf kan ik uren lullen, dat doe ik nu eenmaal graag, over mezelf praten. Ik geloof alleen niet dat dit topic of zelfs dit forum de aangewezen plek is voor dergelijke prachtige verhalen.
Wil je echter een treffende karakterschets uit eigen hand lezen, dan verwijs ik je naar de uitgebreide info bij mijn profiel.
Ik zou best aan jouw brandende wens willen voldoen en een fraai stukje proza over jou willen schrijven, maar helaas heb ik te weinig van je gelezen om me er een goed beeld bij te kunnen vormen. Over mijzelf kan ik uren lullen, dat doe ik nu eenmaal graag, over mezelf praten. Ik geloof alleen niet dat dit topic of zelfs dit forum de aangewezen plek is voor dergelijke prachtige verhalen.
Wil je echter een treffende karakterschets uit eigen hand lezen, dan verwijs ik je naar de uitgebreide info bij mijn profiel.
zaterdag 15 september 2007 om 17:24
Compli en Xaloy, voor jullie mag ik hopen dat jullie in real life leuker,aardiger en wat respectvoller zijn!
Tja en het voorbeeld van Zuss met betrekking op jullie zoon geef daar eens antwoord op? want dat wil ik ook wel eens weten of hij ook zo naar beneden wordt gehaald als hij jullie ideeen niet opvolgt...
En nee een kneusje ben je niet hoor als je een abortus laat doen waarom? als ik of een ander het op dat moment niet wil/kan ben ik nogmaals erg blij dat ik/ander die keuze heb!
Tja en het voorbeeld van Zuss met betrekking op jullie zoon geef daar eens antwoord op? want dat wil ik ook wel eens weten of hij ook zo naar beneden wordt gehaald als hij jullie ideeen niet opvolgt...
En nee een kneusje ben je niet hoor als je een abortus laat doen waarom? als ik of een ander het op dat moment niet wil/kan ben ik nogmaals erg blij dat ik/ander die keuze heb!
zaterdag 15 september 2007 om 17:35
Over onze zoon wordt hier niet gespeculeerd. Stelletje achterbakse wijven.
Zamirah, die vrouw in jouw voorbeeld die kan ik niet zijn. Ik zou namelijk nooit een minnaar nemen. Maar goed, in jouw voorbeeld zou ik ZEKER het kind laten komen. 6 Maanden zwangerschap!!! Zou jij wel laten aborteren?? Echt, het idee alleen al laten de rillingen over mijn rug lopen, ik vind dat echt een schande. Maar, ik zou het ook laten komen na 5 weken zwangerschap.
Wie zijn billen brandt.... !!
Zamirah, die vrouw in jouw voorbeeld die kan ik niet zijn. Ik zou namelijk nooit een minnaar nemen. Maar goed, in jouw voorbeeld zou ik ZEKER het kind laten komen. 6 Maanden zwangerschap!!! Zou jij wel laten aborteren?? Echt, het idee alleen al laten de rillingen over mijn rug lopen, ik vind dat echt een schande. Maar, ik zou het ook laten komen na 5 weken zwangerschap.
Wie zijn billen brandt.... !!
zaterdag 15 september 2007 om 17:35
Ik ben geen klompje cellen meer zoals ik met 5 weken in ontwikkeling was natuurlijk, maar misschien was je zelf ook al tot die ontdekking gekomen. Dat is natuurlijk op geen enkele wijze te vergelijken met elkaar. Want dan zou je het net zo erg vinden, en net zo verdrietig zijn als er een 5 maanden oude baby bruut doodgemaakt wordt als dat er een klompje cellen van 5 weken gecurreteerd wordt. Maar misschien vind je dat ook wel, dat weet ik niet, want ik ken je verder niet zo goed.
Is jouw stukje proza van vanmidag wellicht een tikkie autobiografisch bij sommige alinea's?Of herken je jezelf daar absoluut niet in?
Is jouw stukje proza van vanmidag wellicht een tikkie autobiografisch bij sommige alinea's?Of herken je jezelf daar absoluut niet in?
zaterdag 15 september 2007 om 17:40
zaterdag 15 september 2007 om 17:42
zaterdag 15 september 2007 om 17:48
quote:Xaloy schreef op 15 september 2007 @ 17:42:
OK Sunlight, laat jij je blaren maar doorprikken. Maar verwacht dan geen medeleven van mij. Die ben je namelijk in mijn ogen dan niet meer waard. Ik vind je dan een waardeloos, egoistisch stuk vreten zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel.en als je die verantwoordelijkheid nou gewoon niet WIL?
OK Sunlight, laat jij je blaren maar doorprikken. Maar verwacht dan geen medeleven van mij. Die ben je namelijk in mijn ogen dan niet meer waard. Ik vind je dan een waardeloos, egoistisch stuk vreten zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel.en als je die verantwoordelijkheid nou gewoon niet WIL?
zaterdag 15 september 2007 om 17:56
quote:complicated schreef op 15 september 2007 @ 17:46:
Ja, ik vind het doden van een 5 weken oud foetusje ook heel erg.
En nee, ik ben een totaal ander persoon dan het type uit 'mijn stukje proza'.
-Ik ook hoor. Maar ik ben toch wel een stukje verdrietiger als mijn zoon van 5 maanden gestrot wordt dan dat ik een klompje cellen van 5 weken laat curreteren. dat bedoel ik met de vergelijking.
-Oh.
Ja, ik vind het doden van een 5 weken oud foetusje ook heel erg.
En nee, ik ben een totaal ander persoon dan het type uit 'mijn stukje proza'.
-Ik ook hoor. Maar ik ben toch wel een stukje verdrietiger als mijn zoon van 5 maanden gestrot wordt dan dat ik een klompje cellen van 5 weken laat curreteren. dat bedoel ik met de vergelijking.
-Oh.
zaterdag 15 september 2007 om 17:59
quote:Xaloy schreef op 15 september 2007 @ 17:42:
OK Sunlight, laat jij je blaren maar doorprikken. Maar verwacht dan geen medeleven van mij. Die ben je namelijk in mijn ogen dan niet meer waard. Ik vind je dan een waardeloos, egoistisch stuk vreten zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel.ik verwacht ook helemaal geen medeleven van jou. Waarom zou ik jouw medeleven willen? Ik verwacht dat mijn man me een zalfje komt brengen voor de restanten van het blaardoorprikken en me vertroetelt.
OK Sunlight, laat jij je blaren maar doorprikken. Maar verwacht dan geen medeleven van mij. Die ben je namelijk in mijn ogen dan niet meer waard. Ik vind je dan een waardeloos, egoistisch stuk vreten zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel.ik verwacht ook helemaal geen medeleven van jou. Waarom zou ik jouw medeleven willen? Ik verwacht dat mijn man me een zalfje komt brengen voor de restanten van het blaardoorprikken en me vertroetelt.
zaterdag 15 september 2007 om 18:05
zaterdag 15 september 2007 om 18:16
quote:Xaloy schreef op 15 september 2007 @ 18:05:
Sunlight, als je wilt meedoen met een topic, moet je eerst het topic lezen. Hier werd namelijk mij ernstig verweten dat ik geen medelijden met abortus-plegende kneusjes zou hebben. Daar ging het om. En nu blijkt dat je dat wel prima vindt. Wat wil je dan nog van mij?
Ik heb het vanaf regel 1 meegelezen hoor, wees niet bang.
Maar zoals je wellicht wel weet dwaalt een topic regelmatig af, zoals ook nu, waar wel/geen abortus nu de hoofdmoot is, en jouw geen medeleven hebben met vrouwen-die -abortus -hebben -ondergaan- erdoorheen geweven.
En het feit dat ik reageer op jouw billenbranden, wil niet zeggen dat ik iets van jou wil in de zin van medeleven. Jij stel wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten, das jouw mening, en ik vertel mijn mening daarin door de vergelijking af te maken met de blaren doorprikken en dat ik het fijn vindt dat die mogelijkheid er is. Niks van medeleven dus van jou gevraagd hoor.
Sunlight, als je wilt meedoen met een topic, moet je eerst het topic lezen. Hier werd namelijk mij ernstig verweten dat ik geen medelijden met abortus-plegende kneusjes zou hebben. Daar ging het om. En nu blijkt dat je dat wel prima vindt. Wat wil je dan nog van mij?
Ik heb het vanaf regel 1 meegelezen hoor, wees niet bang.
Maar zoals je wellicht wel weet dwaalt een topic regelmatig af, zoals ook nu, waar wel/geen abortus nu de hoofdmoot is, en jouw geen medeleven hebben met vrouwen-die -abortus -hebben -ondergaan- erdoorheen geweven.
En het feit dat ik reageer op jouw billenbranden, wil niet zeggen dat ik iets van jou wil in de zin van medeleven. Jij stel wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten, das jouw mening, en ik vertel mijn mening daarin door de vergelijking af te maken met de blaren doorprikken en dat ik het fijn vindt dat die mogelijkheid er is. Niks van medeleven dus van jou gevraagd hoor.
zaterdag 15 september 2007 om 18:39
Simpele ziel, wat een pracht van zelfportret beschrijf jij daar. Nooit gedacht dat jij tot dergelijke beschouwingen over jezelf in staat was.
@Xaloy: als ik achterbaks ben omdat ik je zoon erbij haal, bedenk dan dat ik doe omdat jij en je simpele mannie altijd degenen zijn die ene discussie als eerste persoonlijk maken door kutopmerkingen te maken. Ken je de uitdrukking 'wie kaatst kan de bal verwachten'? En 'de pot verwijt deketel'is ook op jullie van toepassing.
Je krijgt wat je geeft, dus bij deze.
@Xaloy: als ik achterbaks ben omdat ik je zoon erbij haal, bedenk dan dat ik doe omdat jij en je simpele mannie altijd degenen zijn die ene discussie als eerste persoonlijk maken door kutopmerkingen te maken. Ken je de uitdrukking 'wie kaatst kan de bal verwachten'? En 'de pot verwijt deketel'is ook op jullie van toepassing.
Je krijgt wat je geeft, dus bij deze.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
