Relaties
alle pijlers
Alleen verder? En dan?
donderdag 4 februari 2010 om 16:21
Ik ben er bijna zeker van: ik ga mijn relatie verbreken.
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie, waarvan we ook al weer 7,5 jaar samenwonen. Momenteel heb ik een denk- / rustpauze van twee weken genomen, zodat ik alle gedachten en gevoelens voor mijzelf op een rijtje kan zetten. Ook wilde ik voelen of ik hem mis.
Nu kom ik er eigenlijk achter dat ik hem helemaal niet echt mis. Of in andere woorden: ik denk dat ik uiteindelijk beter af ben alleen.
Alleen verbeken.... I'm scared as hell... En dan? Dan ben ik dus alleen en eigenlijk ben ik heel bang om alleen te zijn. Heb altijd een veilige omgeving gekend, hetzij eerst onder de vleugels van mijn ouders, daarna in mijn relatie. Nu zal ik in m'n uppie de wereld weer in moeten.
Daarnaast moeten er veel praktische zaken geregeld worden. We hebben 3 jaar geleden een huis gekocht. De kosten zullen we er niet uit halen en bovendien hoe lang gaat het duren voordat het huis verkocht is? We kunnen het beiden niet alleen opbrengen.
Ook maak ik me zorgen over de toekomst. Straks zijn er geen leuke mannen meer... Het flirten heeft me nooit echt gelegen en ik vind de datingscene maar eng. Bovendien nadert de 30 rap en als ik straks weer opnieuw moet gaan beginnen in een eventueel volgende relatie, moet dat natuurlijk ook weer stapje voor stapje opgebouwd worden. Voor mijn 34e zullen er dan hoogstwaarschijnlijk geen kids zijn.... Wil ik dat? Of blijf ik toch in de relatie, die me niet gelukkig maakt, maar waarvan ik weet dat hij de meest geweldige vader van mijn kinderen zou zijn....
Maak ik wel de juiste keuze? Wat als ik spijt krijg?
Bovenstaande is overigens maar een klein deel van al mijn gedachten. Als ik alles op zou schrijven, ben ik nog uren bezig.
Ik zou graag van medeforum-ers horen, hoe zij het ervaren hebben om een lange relatie te verbreken.
Heb je spijt of was het de beste keuze die je hebt kunnen maken? Heb je alweer een nieuwe liefde of is er geen leuke man te vinden? Hoe hebben jullie de verkoop van het huis aangepakt? Wie is er blijven wonen totdat het huis verkocht was? Hoe zijn jullie omgegaan met de restschuld? etc. etc.
Alle reacties zijn welkom! Alvast bedankt!
zaterdag 6 februari 2010 om 11:43
@Christa: We blijven met zijn beiden in het huis wonen, totdat het bord in de tuin staat. Daarna blijf ik er in eerste instantie totdat het huis verkocht is. Dat voelt voor mij niet helemaal eerlijk, want het is net zo goed zijn huis, maar hij vindt dat het zo moet. Bovendien is hij doller op de auto, dus die neemt hij zo lang (mannen.. )
Ik werk in het onderwijs dus heb over twee weken voorjaarsvakantie, dan zullen we alle praktische zaken gaan regelen.
@San: vannacht gelukkig goed geslapen, maar ben wel zenuwachtig voor vanmiddag. Over 3 uurtjes ga ik weer naar ons huis en zullen we verder praten. Ik sta nog steeds achter mijn besluit en toen we elkaar gisteren aan de telefoon hadden vertelde hij me dat hij eigenlijk ook wel opgelucht was. Ik heb de dingen uitgesproken die hij (nog) niet uit durfde te spreken. We hebben in ieder geval afgesproken dat we blijven praten en alles wat ons dwars zit naar elkaar uitspreken. We zijn allebei van mening dat we, ondanks dat het knettermoeilijk is, op een gezonde manier uit elkaar willen gaan. We willen proberen om vriendschappelijk met elkaar om te blijven gaan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen voor zondag (en natuurlijk de komende periode), laat me nog even weten hoe het je vergaan is.
@erine: We hebben geen huis met NHG, omdat ik geen vast contract kreeg bij mijn vorige werkgever. Helaas is dat nu best vervelend. Waarom zetten jullie trouwens nu pas het huis in de verkoop? Duurt het zo lang om alle zaken voor elkaar te krijgen? Ik hoop namelijk dat we het huis begin maart in de verkoop kunnen hebben. Mijn vader raadde mij overigens aan om volgende week met een advocaat te gaan praten. Hij zegt dat dat eenmalig hoeft te zijn, (oké je betaalt zo 200 euro) maar je hebt in een uur de zaken op papier wat er allemaal geregeld moet worden. Ik denk dat ik paps advies, voor het eerst in mijn leven, een keer niet uit de weg sla.
Ook jij heel veel sterkte toegewenst de komende tijd en ik zou het plezierig vinden om nog eens wat van je te horen.
Thnx all!
Ik werk in het onderwijs dus heb over twee weken voorjaarsvakantie, dan zullen we alle praktische zaken gaan regelen.
@San: vannacht gelukkig goed geslapen, maar ben wel zenuwachtig voor vanmiddag. Over 3 uurtjes ga ik weer naar ons huis en zullen we verder praten. Ik sta nog steeds achter mijn besluit en toen we elkaar gisteren aan de telefoon hadden vertelde hij me dat hij eigenlijk ook wel opgelucht was. Ik heb de dingen uitgesproken die hij (nog) niet uit durfde te spreken. We hebben in ieder geval afgesproken dat we blijven praten en alles wat ons dwars zit naar elkaar uitspreken. We zijn allebei van mening dat we, ondanks dat het knettermoeilijk is, op een gezonde manier uit elkaar willen gaan. We willen proberen om vriendschappelijk met elkaar om te blijven gaan.
Ik wil je heel veel sterkte wensen voor zondag (en natuurlijk de komende periode), laat me nog even weten hoe het je vergaan is.
@erine: We hebben geen huis met NHG, omdat ik geen vast contract kreeg bij mijn vorige werkgever. Helaas is dat nu best vervelend. Waarom zetten jullie trouwens nu pas het huis in de verkoop? Duurt het zo lang om alle zaken voor elkaar te krijgen? Ik hoop namelijk dat we het huis begin maart in de verkoop kunnen hebben. Mijn vader raadde mij overigens aan om volgende week met een advocaat te gaan praten. Hij zegt dat dat eenmalig hoeft te zijn, (oké je betaalt zo 200 euro) maar je hebt in een uur de zaken op papier wat er allemaal geregeld moet worden. Ik denk dat ik paps advies, voor het eerst in mijn leven, een keer niet uit de weg sla.
Ook jij heel veel sterkte toegewenst de komende tijd en ik zou het plezierig vinden om nog eens wat van je te horen.
Thnx all!
zaterdag 6 februari 2010 om 17:31
Ook mijn relatie is verbroken , dit na 16 jaar
En oooooo zo pijnlijk, verstand zegt dat het goed is, hart blijft vasthouden aan het verleden.
Bij ons net als bij suus72 de toekomst visies niet meer op 1 lijn.
Zit nu ook in de fase, doe ik hier goed aan, of is dit de fout van mijn leven, geen idee.
Tijd brengt uitkomst is het motto bij deze denk ik.
Soms gaat het wel, zin in de toekomst, en soms zie ik niets voor me, en kan ik het leuke van het leven even niet meer ontdekken.
1 ding is zeker, 2010 wordt voor velen als ik het forum zo doorneus een jaar van jezelf weer op poten krijgen, en weer hervinden, daar sta je niet alleen in helaas zijn er veel mensen weer op zoek naar zichzelf.
Dit is niet erg, maar gaat gepaard met heel veel emoties .
Heel veel sterkte, de komende tijd
ik blijf je topic volgen, dit ook om me een beetje te sterken aan de reacties die je van de anderen krijgt, daar zitten heel veel sterke reacties bij (ook mijn dank daarvoor aan de dames )
En oooooo zo pijnlijk, verstand zegt dat het goed is, hart blijft vasthouden aan het verleden.
Bij ons net als bij suus72 de toekomst visies niet meer op 1 lijn.
Zit nu ook in de fase, doe ik hier goed aan, of is dit de fout van mijn leven, geen idee.
Tijd brengt uitkomst is het motto bij deze denk ik.
Soms gaat het wel, zin in de toekomst, en soms zie ik niets voor me, en kan ik het leuke van het leven even niet meer ontdekken.
1 ding is zeker, 2010 wordt voor velen als ik het forum zo doorneus een jaar van jezelf weer op poten krijgen, en weer hervinden, daar sta je niet alleen in helaas zijn er veel mensen weer op zoek naar zichzelf.
Dit is niet erg, maar gaat gepaard met heel veel emoties .
Heel veel sterkte, de komende tijd
ik blijf je topic volgen, dit ook om me een beetje te sterken aan de reacties die je van de anderen krijgt, daar zitten heel veel sterke reacties bij (ook mijn dank daarvoor aan de dames )
zaterdag 6 februari 2010 om 20:14
Nylenna: Hoe gaat het vandaag met je? Hoe voel jij je?
Inderdaad jammer dat jullie geen nhg hebben, dat zou nu wel fijn zijn inderdaad! Wij wonen pas iets langer als een jaar in dit huis, en zijn helaas nog niet klaar met verbouwen. Moeten nog een aantal kleine dingen, maar helaas zitten we financieel op het moment ook niet zo lekker. Begin Maart moet voor jullie (en hopelijk ook voor ons) haalbaar zijn lijkt me!
Hou er wel rekening mee dat je al gauw twee keer naar een advocaat gaat, eerste keer is volgens mij altijd een intake. Maar goed het kan je altijd helpen om misschien een aantal zaken op papier te krijgen. Al vraag ik me af of je niet meer hebt aan een financieel adviseur?
Denk je dat jullie er wel uit gaan komen wat betreft de verdeling van jullie spullen?
Hier is dat tot nu toe geen probleem geweest gelukkig.
Wat mij voornamelijk in het begin van de breuk erg geholpen heeft, is om dingetjes en mijn gedachten en gevoelens op te schrijven…
Ben wel echt zo blij als dit allemaal een beetje achter de rug is (god weet hoelang het nog gaat duren ).. Soms lopen de spanningen een beetje hoog op..
Ook voor Pheebs en de rest..
Inderdaad jammer dat jullie geen nhg hebben, dat zou nu wel fijn zijn inderdaad! Wij wonen pas iets langer als een jaar in dit huis, en zijn helaas nog niet klaar met verbouwen. Moeten nog een aantal kleine dingen, maar helaas zitten we financieel op het moment ook niet zo lekker. Begin Maart moet voor jullie (en hopelijk ook voor ons) haalbaar zijn lijkt me!
Hou er wel rekening mee dat je al gauw twee keer naar een advocaat gaat, eerste keer is volgens mij altijd een intake. Maar goed het kan je altijd helpen om misschien een aantal zaken op papier te krijgen. Al vraag ik me af of je niet meer hebt aan een financieel adviseur?
Denk je dat jullie er wel uit gaan komen wat betreft de verdeling van jullie spullen?
Hier is dat tot nu toe geen probleem geweest gelukkig.
Wat mij voornamelijk in het begin van de breuk erg geholpen heeft, is om dingetjes en mijn gedachten en gevoelens op te schrijven…
Ben wel echt zo blij als dit allemaal een beetje achter de rug is (god weet hoelang het nog gaat duren ).. Soms lopen de spanningen een beetje hoog op..
Ook voor Pheebs en de rest..
zondag 7 februari 2010 om 15:05
@Erine: Tja, hoe voel ik me nu? Het is en blijft een mixed feeling van emoties en ratio. Gisteren hebben we het onze beste vrienden verteld en dat was gewoon ronduit K#t. Allemaal vragen: Hebben jullie er wel goed over nagedacht? Weten jullie het zeker? Zouden jullie niet in therapie gaan? etc. etc.
Eén vriendin, dramaqueen ten top, wilde me de hele tijd knuffelen, troosten, zei honderden goedbedoelde dingen, maar ik was daar op een gegeven moment zo klaar mee, dat ik ben uitgevallen tegen haar. Niet heel aardig van me. Maar als ik getroost o.i.d. wil worden, kom ik wel. Een ander hoeft mij niet te vertellen hoe rot het allemaal is en hoe ik me erover voel. Ik voel me al weken rot en ik heb bewust afstand genomen van een aantal vrienden, omdat ik zelf wilde voelen wat ik voel en denken wat ik denk, zonder invloed van anderen. Dit heb ik ook meerdere keren uitgesproken.
Blijkt toch maar weer dat sommigen echt een bord voor hun kop lijken te hebben.
Wat betreft de spullen, ik denk dat we daar wel uit gaan komen. En ik hoop dat we het huis snel kwijt kunnen raken, want nu gaat het wel oké, maar ik denk dat na enige tijd er toch irritaties (onbedoeld) gaan ontstaan.
We kijken wel hoe het gaat lopen, time will tell. Houd je op de hoogte!
Good luck meis! Keep posting!
Eén vriendin, dramaqueen ten top, wilde me de hele tijd knuffelen, troosten, zei honderden goedbedoelde dingen, maar ik was daar op een gegeven moment zo klaar mee, dat ik ben uitgevallen tegen haar. Niet heel aardig van me. Maar als ik getroost o.i.d. wil worden, kom ik wel. Een ander hoeft mij niet te vertellen hoe rot het allemaal is en hoe ik me erover voel. Ik voel me al weken rot en ik heb bewust afstand genomen van een aantal vrienden, omdat ik zelf wilde voelen wat ik voel en denken wat ik denk, zonder invloed van anderen. Dit heb ik ook meerdere keren uitgesproken.
Blijkt toch maar weer dat sommigen echt een bord voor hun kop lijken te hebben.
Wat betreft de spullen, ik denk dat we daar wel uit gaan komen. En ik hoop dat we het huis snel kwijt kunnen raken, want nu gaat het wel oké, maar ik denk dat na enige tijd er toch irritaties (onbedoeld) gaan ontstaan.
We kijken wel hoe het gaat lopen, time will tell. Houd je op de hoogte!
Good luck meis! Keep posting!
zondag 7 februari 2010 om 20:37
Hé Nylenna,
Ja dat is wel heel herkenbaar die mixed feelings. En al helemaal hoe buitenstaandes kunnen reageren!! Soms ook zo onbegipvol.. Heb toen ook heel bewust afstand genomen en mensen laten weten dat ik er ook gewoon niet over wilde praten, ook dat werd niet door iedereen gerespecteerd. Maar het helpt in ieder geval wel om je eigen gedachten en gevoelens wat beter op een rij te krijgen.
Haha en ik denk dat die viendin heus wel begrijp dat je het niet zo bedoelde, en goed nu weet ze wel ook dat ze een beetje afstand moet houden.
Fijn dat jullie in ieder geval wel uit de spullen e.d. gaan komen, en als ik het goed begrijp gaat hij ergens anders heen zodra het huis de verkoop in gaat? Ja, kan er zeker wel over mee praten dat er op een gegeven moment wat irritaties ontstaan . Helaas maar het is nu eenmaal niet andes..
Voor jou ... En niet slaan hé?? haha..
Ja dat is wel heel herkenbaar die mixed feelings. En al helemaal hoe buitenstaandes kunnen reageren!! Soms ook zo onbegipvol.. Heb toen ook heel bewust afstand genomen en mensen laten weten dat ik er ook gewoon niet over wilde praten, ook dat werd niet door iedereen gerespecteerd. Maar het helpt in ieder geval wel om je eigen gedachten en gevoelens wat beter op een rij te krijgen.
Haha en ik denk dat die viendin heus wel begrijp dat je het niet zo bedoelde, en goed nu weet ze wel ook dat ze een beetje afstand moet houden.
Fijn dat jullie in ieder geval wel uit de spullen e.d. gaan komen, en als ik het goed begrijp gaat hij ergens anders heen zodra het huis de verkoop in gaat? Ja, kan er zeker wel over mee praten dat er op een gegeven moment wat irritaties ontstaan . Helaas maar het is nu eenmaal niet andes..
Voor jou ... En niet slaan hé?? haha..
maandag 15 februari 2010 om 14:10
Hallo,
Mag ik ook even meeschrijven / lezen?
Want hoewel mijn relatie niet over is , merk ik wel dat ik er steeds vaker aan denk.
Er zijn twee heftige jaren voorbij( burn out , mijn moeder overleden na een lang ziekbed) en nu heb ik zoiets van "EN NU"??
Vind het dood eng want geen ouders om op terug te vallen , we zijn 2 jaar geleden naar een nieuwe stad verhuist en weinig echt goede vrienden waar ik terecht kan.
Hij merkt wel dat er wat is en dat ik steeds afstandelijker word maar de details weet hij niet.
Ik weet ook niet goed welke details want als je aan me vraagt waarom wil je weg...
Geen idee!!
Iemand tips??
Mag ik ook even meeschrijven / lezen?
Want hoewel mijn relatie niet over is , merk ik wel dat ik er steeds vaker aan denk.
Er zijn twee heftige jaren voorbij( burn out , mijn moeder overleden na een lang ziekbed) en nu heb ik zoiets van "EN NU"??
Vind het dood eng want geen ouders om op terug te vallen , we zijn 2 jaar geleden naar een nieuwe stad verhuist en weinig echt goede vrienden waar ik terecht kan.
Hij merkt wel dat er wat is en dat ik steeds afstandelijker word maar de details weet hij niet.
Ik weet ook niet goed welke details want als je aan me vraagt waarom wil je weg...
Geen idee!!
Iemand tips??
maandag 15 februari 2010 om 14:34
nylenna hoe gaat het nu met je?
hier de relatie ook verbroken na dik 15 jaar wij hebben 2 kinderen samen.
ik miste eerst ook vanalles,en huilde maar.
maar die vrijheid doet me goed,zoek ander werk,red het prima alleen met de kinderen.
en ik voel me gek genoeg ook heel erg sterk.
son mischien een idee om therapie te gaan volgen voor jezelf?
je hebt 2 hefige jaren achter de rug,dus een beetje steun is niet verkeerd.
en soms zie je na therapie de dingen net weer iets anders dan nu.
baat het niet schaadt het niet tenslotte.
en als je dan alles weer een beetje helder hebt,dan kan je kijken hoe je relatie is,en of je verder wilt met hem ja of nee.
maar door alles wat je hebt meegemaakt,dan zijn je gevoelens soms helemaal zoek,en weet je van alles niks meer.
sterkte met alles.
heaven
hier de relatie ook verbroken na dik 15 jaar wij hebben 2 kinderen samen.
ik miste eerst ook vanalles,en huilde maar.
maar die vrijheid doet me goed,zoek ander werk,red het prima alleen met de kinderen.
en ik voel me gek genoeg ook heel erg sterk.
son mischien een idee om therapie te gaan volgen voor jezelf?
je hebt 2 hefige jaren achter de rug,dus een beetje steun is niet verkeerd.
en soms zie je na therapie de dingen net weer iets anders dan nu.
baat het niet schaadt het niet tenslotte.
en als je dan alles weer een beetje helder hebt,dan kan je kijken hoe je relatie is,en of je verder wilt met hem ja of nee.
maar door alles wat je hebt meegemaakt,dan zijn je gevoelens soms helemaal zoek,en weet je van alles niks meer.
sterkte met alles.
heaven
maandag 15 februari 2010 om 15:16
wat nu dan wel?
nou ik zou een beetje aan mezelf werken.
even rust nemen,leuke dingen doen.
ga bv naar een sportschool,ontmoet je leuke mensen,maak je mischien wel vriendinnen.
als je je ouders niet meer hebt om op terug te vallen,voel je je ineens opgesloten.
dat is iets dat moet wennen,heeft tijd nodig.
alles moet verwerkt worden...dat van je ouders(moeder) en een burnout hakt er ook behoorlijk in.
hebben jullie trouwens kinderen?
nou ik zou een beetje aan mezelf werken.
even rust nemen,leuke dingen doen.
ga bv naar een sportschool,ontmoet je leuke mensen,maak je mischien wel vriendinnen.
als je je ouders niet meer hebt om op terug te vallen,voel je je ineens opgesloten.
dat is iets dat moet wennen,heeft tijd nodig.
alles moet verwerkt worden...dat van je ouders(moeder) en een burnout hakt er ook behoorlijk in.
hebben jullie trouwens kinderen?
maandag 15 februari 2010 om 22:02
Lieve TO, wat een moedig besluit. Het is ergens normaal dat je nu aan alles moet wennen, en zoals iemand hier al eerder zei is het normaal dat je het er moeilijk mee hebt, je hebt tenslotte een stuk van je leven gedeeld.
Hoe ben je precies tot die beslissing gekomen? Het lijkt erop dat je dat niet van de ene op de andere dag hebt besloten, aangezien je eerst wat tijd hebt genomen om jezelf te vergewissen van het feit dat je hem al dan niet zou missen.
Ik vrees een beetje dat ik vooral, zoals sommige andere meeschrijvers hier, bij dit topic ben uitgekomen omdat ik met dezelfde bron van twijfel wordt geconfronteerd. Ik vraag me dan ook vooral af hoe anderen deze zelfde periode hebben meegemaakt, hoe hun twijfel is begonnen en hoe zij dit een plaatsje hebben kunnen geven. En vooral, hoe je in die rotte en energie-verslindende periode jezelf kan terugvinden.Ik had hierover al eerder gesproken in het topic hoe beslis je of je samen verder wil, maar ik hoop dat we ook hier voor mekaar een steun kunnen zijn.
Hoe ben je precies tot die beslissing gekomen? Het lijkt erop dat je dat niet van de ene op de andere dag hebt besloten, aangezien je eerst wat tijd hebt genomen om jezelf te vergewissen van het feit dat je hem al dan niet zou missen.
Ik vrees een beetje dat ik vooral, zoals sommige andere meeschrijvers hier, bij dit topic ben uitgekomen omdat ik met dezelfde bron van twijfel wordt geconfronteerd. Ik vraag me dan ook vooral af hoe anderen deze zelfde periode hebben meegemaakt, hoe hun twijfel is begonnen en hoe zij dit een plaatsje hebben kunnen geven. En vooral, hoe je in die rotte en energie-verslindende periode jezelf kan terugvinden.Ik had hierover al eerder gesproken in het topic hoe beslis je of je samen verder wil, maar ik hoop dat we ook hier voor mekaar een steun kunnen zijn.
dinsdag 16 februari 2010 om 10:15
quote:heaven31 schreef op 15 februari 2010 @ 15:16:
hebben jullie trouwens kinderen?
Nee geen kinderen nog lang niet aan toe.
Ik denk inderdaad dat het beter is om wat meer op mezelf te richten.
Hoe lullig ook voor mijn vriend die in die twee jaar mij super gesteund heeft.
Maar liever zo , dan dat de bom straks echt barts.
hebben jullie trouwens kinderen?
Nee geen kinderen nog lang niet aan toe.
Ik denk inderdaad dat het beter is om wat meer op mezelf te richten.
Hoe lullig ook voor mijn vriend die in die twee jaar mij super gesteund heeft.
Maar liever zo , dan dat de bom straks echt barts.
zaterdag 20 februari 2010 om 18:30
Lieve allemaal,
Het gaat best goed met me!!! Ben gisteren wezen stappen en heb weer heerlijk geflirt, gedanst enne een pietsie teveel gedronken... Vrijgezellig allemaal dus.
Aankomende week gaat het wel lastig worden. Naar de makelaar, de notaris en klussen in het huis om het goed verkoopbaar te maken. Ben nog steeds blij dat ik de beslissing heb genomen, maar ben ook erg onzeker over de toekomst. Maar ik krijg er beetje bij beetje wel vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen. We zijn nog steeds aardig naar elkaar, praten veel en bovendien blijkt nu opeens dat meneer best een wasje kan draaien, een maaltijd kan koken, weet hoe de stofzuiger werkt.... Hebben we daar in het verleden niet vaak ruzie om gehad?? Ach zie er gelukkig wel de humor van in... Ben blij dat we ook vaak grapjes maken, zodat we het samen beter kunnen relativeren.
@ sleepy: De beslissing is genomen doordat ik voor het eerst echt heel eerlijk tegenover mijzelf ben geweest over mijn relatie en over hoe ik daar in stond. En de vragen: zou ik gelukkig zijn over 5 jaar? Over 10 jaar? De rest van mijn leven? Wil ik een gezin met hem stichten (hij wil heel graag kinderen en het zou de meest 'logische' vervolgstap zijn in de relatie)? Of is er kans dat ik iemand tegen het lijf loop die veel beter bij mij past?
Hier heb ik zo'n 3/4 maanden heel goed en reeel over nagedacht. Zo'n beslissing neem je idd niet van het ene op andere moment. Het is (voor mij) veel makkelijker om je kop in het zand te steken en gewoon maar door te gaan (zoals veel mensen in een relatie doen). De beslissing daadwerkelijk nemen daarentegen is een heel ander verhaal. Je moet het oude en vertrouwde loslaten en dat is verdomd moeilijk.
Ik heb nog geen idee hoe alles gaat lopen, maar gelukkig heb ik, zoals nu blijkt, een aantal heel fijne personen om mij heen waarvan ik weet dat ze me blijven steunen.
Bovendien was het daarnaast goed voor mijn zelfvertrouwen dat gisteren tijdens het stappen bleek dat ik nog wel in de markt lig... (Schijnt dat je inschrijven op een relatiesite ook wonderen doet...)
Heel veel sterkte de komende tijd!
@son: Mijn advies is: neem geen overhaaste beslissingen, maar vraag jezelf af of je denkt gelukkig te worden in deze relatie. Geef daar een heel eerlijk antwoord voor jezelf op (en da's helemaal niet makkelijk). Misschien is het voor jou ook een goed idee om even afstand te nemen en te kijken hoe je je daarbij voelt. Ik heb mij ook afgevraagd waarom ik nog geen kinderen wilde en hij wel. Mijn antwoord daarop was dat ik hem een fantastische vader zou vinden, maar geen ideale partner voor mijzelf. Uitendelijk heb ik besloten dat ik zelf gelukkig wil worden en dus heb ik voor mijzelf gekozen.
Ik hoop dat je antwoord krijgt op al je vragen, als je me een vraag wilt stellen... Be my guest!
Sterkte in ieder geval met het breinbreken en ik hoop dat je gaat voelen dat er maar één is die jouw geluk bepaalt en dat ben jezelf!
Het gaat best goed met me!!! Ben gisteren wezen stappen en heb weer heerlijk geflirt, gedanst enne een pietsie teveel gedronken... Vrijgezellig allemaal dus.
Aankomende week gaat het wel lastig worden. Naar de makelaar, de notaris en klussen in het huis om het goed verkoopbaar te maken. Ben nog steeds blij dat ik de beslissing heb genomen, maar ben ook erg onzeker over de toekomst. Maar ik krijg er beetje bij beetje wel vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen. We zijn nog steeds aardig naar elkaar, praten veel en bovendien blijkt nu opeens dat meneer best een wasje kan draaien, een maaltijd kan koken, weet hoe de stofzuiger werkt.... Hebben we daar in het verleden niet vaak ruzie om gehad?? Ach zie er gelukkig wel de humor van in... Ben blij dat we ook vaak grapjes maken, zodat we het samen beter kunnen relativeren.
@ sleepy: De beslissing is genomen doordat ik voor het eerst echt heel eerlijk tegenover mijzelf ben geweest over mijn relatie en over hoe ik daar in stond. En de vragen: zou ik gelukkig zijn over 5 jaar? Over 10 jaar? De rest van mijn leven? Wil ik een gezin met hem stichten (hij wil heel graag kinderen en het zou de meest 'logische' vervolgstap zijn in de relatie)? Of is er kans dat ik iemand tegen het lijf loop die veel beter bij mij past?
Hier heb ik zo'n 3/4 maanden heel goed en reeel over nagedacht. Zo'n beslissing neem je idd niet van het ene op andere moment. Het is (voor mij) veel makkelijker om je kop in het zand te steken en gewoon maar door te gaan (zoals veel mensen in een relatie doen). De beslissing daadwerkelijk nemen daarentegen is een heel ander verhaal. Je moet het oude en vertrouwde loslaten en dat is verdomd moeilijk.
Ik heb nog geen idee hoe alles gaat lopen, maar gelukkig heb ik, zoals nu blijkt, een aantal heel fijne personen om mij heen waarvan ik weet dat ze me blijven steunen.
Bovendien was het daarnaast goed voor mijn zelfvertrouwen dat gisteren tijdens het stappen bleek dat ik nog wel in de markt lig... (Schijnt dat je inschrijven op een relatiesite ook wonderen doet...)
Heel veel sterkte de komende tijd!
@son: Mijn advies is: neem geen overhaaste beslissingen, maar vraag jezelf af of je denkt gelukkig te worden in deze relatie. Geef daar een heel eerlijk antwoord voor jezelf op (en da's helemaal niet makkelijk). Misschien is het voor jou ook een goed idee om even afstand te nemen en te kijken hoe je je daarbij voelt. Ik heb mij ook afgevraagd waarom ik nog geen kinderen wilde en hij wel. Mijn antwoord daarop was dat ik hem een fantastische vader zou vinden, maar geen ideale partner voor mijzelf. Uitendelijk heb ik besloten dat ik zelf gelukkig wil worden en dus heb ik voor mijzelf gekozen.
Ik hoop dat je antwoord krijgt op al je vragen, als je me een vraag wilt stellen... Be my guest!
Sterkte in ieder geval met het breinbreken en ik hoop dat je gaat voelen dat er maar één is die jouw geluk bepaalt en dat ben jezelf!
zondag 21 februari 2010 om 10:09
Beste Nylenna,
hoewil ik er elke dag ook zekerder van wordt houdt het idee dat ik het niet genoeg geprobeerd heb me tegen. Bovendien heb ik een belofte gemaakt, op een mooie dag voor het altaar, en wil ik daar niet te lichtzinnig mee omgaan. Toch moet ik op alle vragen die jij me nu stelt neen (of hoogstens misschien mits heel veel moeite van, voornamelijk, mijn kant) antwoorden.
Erg vervelend allemaal dus. Bovendien heb ik schrik van de reactie van mijn omgeving, ik bedoel maar : het lijkt een beetje laf om een vers huwelijk zomaar op te geven voor een hoop onzekerheid. En toch....
hoewil ik er elke dag ook zekerder van wordt houdt het idee dat ik het niet genoeg geprobeerd heb me tegen. Bovendien heb ik een belofte gemaakt, op een mooie dag voor het altaar, en wil ik daar niet te lichtzinnig mee omgaan. Toch moet ik op alle vragen die jij me nu stelt neen (of hoogstens misschien mits heel veel moeite van, voornamelijk, mijn kant) antwoorden.
Erg vervelend allemaal dus. Bovendien heb ik schrik van de reactie van mijn omgeving, ik bedoel maar : het lijkt een beetje laf om een vers huwelijk zomaar op te geven voor een hoop onzekerheid. En toch....
zondag 21 februari 2010 om 13:20
Beste Sleepy,
Ik moet er nog wel even bij zeggen dat ik dan wel 3/4 maanden over de beslissing heb gedaan, maar dat ik eigenlijk al veel langer niet helemaal happy was in de relatie. Ik heb hiervoor zo'n 1,5 jaar veel energie in de relatie gestoken en ik kreeg niet het gevoel dat ik die energie terugkreeg.
We hebben er in het verleden ook regelmatig over gesproken. Ik gaf hem veel vrijheid binnen de relatie, want ik wil ook niet dat iemand mij beperkingen oplegt. Daarentegen hoopte ik vaak dat hij gewoon spontaan uit zichzelf mij aandacht en energie gaf en niet alleen wanneer ik dat weer eens ter sprake had gebracht.
Hij heeft ook een aantal keren mijn grenzen overschreden. Iedere keer rekte ik de grenzen weer op. Ik heb vaak genoeg voor hem gekozen, omdat ik van hem hield(/houd). Alleen dat is niet meer genoeg.
We hebben weinig dingen gemeenschappelijk, we hebben niet dezelfde karakters, interesses, hobby's en vrienden. Dat is nooit erg geweest, want ik had genoeg vriendinnen met wie ik dat wel kon delen. Nu is het overgrote deel daarvan getrouwd en hebben kinderen. Niet dat niks meer kan, maar het is een stuk lastiger geworden. Ik besefte me steeds meer dat ik veel dingen binnen mijn relaties zou willen delen, maar ik weet dat hij nooit de dingen leuk gaat vinden die ik leuk vind. Hij zal het voor mij doen, maar ondertussen druipt de ellende er vanaf.
We zijn ook veel te veel maatjes geworden i.p.v. geliefden. Ik voel geen seksuele aantrekkingskracht meer voor hem. Hij is eigenlijk een heel goede vriend om wie ik veel geef.
Ik denk dus dat er voor mij een betere match rondloopt. Ik weet wat ik wil, ik weet wie ik ben (tenminste dat denk ik... ). En ik weet dat ik, ook alleen, een leuk persoon ben en een leuk leven kan hebben.
Je moet je beslissing ook echt niet overhaasten, dat heb ik ook niet gedaan. Misschien moet je jezelf een datum stellen. Ik had in oktober besloten dat ik in de voorjaarsvakantie een beslissing genomen moest hebben. Uiteindelijk heb ik iets eerder mijn keuze gemaakt.
Tuurlijk ben ik daar nog steeds onzeker over, maar we hebben alles goed uitgepraat en nog steeds praten we veel met elkaar.
Neem in ieder geval ruim de tijd...
Gelukkig ben ik niet getrouwd, maar ik kan me voorstellen dat je je geloften niet wilt verbreken. Hebben jullie relatietherapie geprobeerd? Wij zijn een aantal keer op gesprek geweest. Dit vonden we beiden zo vervelend dat we juist thuis veel meer zijn gaan communiceren...
Je moet er eigenlijk wel voor zorgen dat je de gevoelens van familie, vrienden en eigenlijk ook die van hem niet meeweegt in je besluit. Dit vond ik een van de moeilijkste dingen.
Uiteindelijk moet je een besluit nemen waar jij achter kunt staan. Wat de ander daar van vind, mag niet belangrijker zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd!
Komt tijd, komt raad, zeggen ze toch altijd? :puke:
Stel gerust vragen... Helpt mij ook te verwerken en te relativeren...
Ik moet er nog wel even bij zeggen dat ik dan wel 3/4 maanden over de beslissing heb gedaan, maar dat ik eigenlijk al veel langer niet helemaal happy was in de relatie. Ik heb hiervoor zo'n 1,5 jaar veel energie in de relatie gestoken en ik kreeg niet het gevoel dat ik die energie terugkreeg.
We hebben er in het verleden ook regelmatig over gesproken. Ik gaf hem veel vrijheid binnen de relatie, want ik wil ook niet dat iemand mij beperkingen oplegt. Daarentegen hoopte ik vaak dat hij gewoon spontaan uit zichzelf mij aandacht en energie gaf en niet alleen wanneer ik dat weer eens ter sprake had gebracht.
Hij heeft ook een aantal keren mijn grenzen overschreden. Iedere keer rekte ik de grenzen weer op. Ik heb vaak genoeg voor hem gekozen, omdat ik van hem hield(/houd). Alleen dat is niet meer genoeg.
We hebben weinig dingen gemeenschappelijk, we hebben niet dezelfde karakters, interesses, hobby's en vrienden. Dat is nooit erg geweest, want ik had genoeg vriendinnen met wie ik dat wel kon delen. Nu is het overgrote deel daarvan getrouwd en hebben kinderen. Niet dat niks meer kan, maar het is een stuk lastiger geworden. Ik besefte me steeds meer dat ik veel dingen binnen mijn relaties zou willen delen, maar ik weet dat hij nooit de dingen leuk gaat vinden die ik leuk vind. Hij zal het voor mij doen, maar ondertussen druipt de ellende er vanaf.
We zijn ook veel te veel maatjes geworden i.p.v. geliefden. Ik voel geen seksuele aantrekkingskracht meer voor hem. Hij is eigenlijk een heel goede vriend om wie ik veel geef.
Ik denk dus dat er voor mij een betere match rondloopt. Ik weet wat ik wil, ik weet wie ik ben (tenminste dat denk ik... ). En ik weet dat ik, ook alleen, een leuk persoon ben en een leuk leven kan hebben.
Je moet je beslissing ook echt niet overhaasten, dat heb ik ook niet gedaan. Misschien moet je jezelf een datum stellen. Ik had in oktober besloten dat ik in de voorjaarsvakantie een beslissing genomen moest hebben. Uiteindelijk heb ik iets eerder mijn keuze gemaakt.
Tuurlijk ben ik daar nog steeds onzeker over, maar we hebben alles goed uitgepraat en nog steeds praten we veel met elkaar.
Neem in ieder geval ruim de tijd...
Gelukkig ben ik niet getrouwd, maar ik kan me voorstellen dat je je geloften niet wilt verbreken. Hebben jullie relatietherapie geprobeerd? Wij zijn een aantal keer op gesprek geweest. Dit vonden we beiden zo vervelend dat we juist thuis veel meer zijn gaan communiceren...
Je moet er eigenlijk wel voor zorgen dat je de gevoelens van familie, vrienden en eigenlijk ook die van hem niet meeweegt in je besluit. Dit vond ik een van de moeilijkste dingen.
Uiteindelijk moet je een besluit nemen waar jij achter kunt staan. Wat de ander daar van vind, mag niet belangrijker zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd!
Komt tijd, komt raad, zeggen ze toch altijd? :puke:
Stel gerust vragen... Helpt mij ook te verwerken en te relativeren...
zondag 21 februari 2010 om 13:27
quote:Reiger100 schreef op 04 februari 2010 @ 16:55:
Ik heb een relatie van 29 jaar verbroken en het was de beste keuze van mijn leven.
Maar ik denk dat je mijn toenmalige relatie moeilijk kunt vergelijken met de jouwe. Bij mij was er veel meer aan de hand dan alleen maar een broer-zus relatie.
Ik heb hem nooit een moment gemist, integendeel, het voelde alsof ik uit een gevangenis kwam.
Ik was na de scheiding eigenlijk van plan mijn hele verdere leven lekker single te blijven (mijn ex was heel dominant en ik wilde van mijn vrijheid genieten na de scheiding) maar al na een paar maanden ontmoette ik mijn huidige man (nu al 11 jaar). Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik ben supergelukkig met hem en heb volgens mij het beste van twee werelden: hij laat mij helemaal vrij om mijn eigen dingen te doen, en die doe ik, maar ik vind het ook heel erg fijn om samen met hem te zijn en kan hem geen dag missen.
Er zijn dus best nog leuke te mannen te vinden als je wat ouder bent.
Het probleem 'krijg ik nog kinderen' had ik niet, omdat ik al kinderen had, en mijn man ook.
Het huis: ik had mijn ex uitgekocht en bleef er wonen, later heb ik het verkocht en samen met mijn man een nieuw huis gekocht.
Ik hoop dat je een goede keuze maakt. Sterkte!Misschien hartstikke off-topic, maar ik ben nu toch even nieuwsgierig. Een relatie van 29 jaar en 1 van 11 jaar? Dat is samen 40. Betekent dat dat jij 55+ bent? Is gewoon nieuwsgierigheid hoor, dacht dat de gem. leeftijd hier iets lager lag namelijk
Ik heb een relatie van 29 jaar verbroken en het was de beste keuze van mijn leven.
Maar ik denk dat je mijn toenmalige relatie moeilijk kunt vergelijken met de jouwe. Bij mij was er veel meer aan de hand dan alleen maar een broer-zus relatie.
Ik heb hem nooit een moment gemist, integendeel, het voelde alsof ik uit een gevangenis kwam.
Ik was na de scheiding eigenlijk van plan mijn hele verdere leven lekker single te blijven (mijn ex was heel dominant en ik wilde van mijn vrijheid genieten na de scheiding) maar al na een paar maanden ontmoette ik mijn huidige man (nu al 11 jaar). Hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik ben supergelukkig met hem en heb volgens mij het beste van twee werelden: hij laat mij helemaal vrij om mijn eigen dingen te doen, en die doe ik, maar ik vind het ook heel erg fijn om samen met hem te zijn en kan hem geen dag missen.
Er zijn dus best nog leuke te mannen te vinden als je wat ouder bent.
Het probleem 'krijg ik nog kinderen' had ik niet, omdat ik al kinderen had, en mijn man ook.
Het huis: ik had mijn ex uitgekocht en bleef er wonen, later heb ik het verkocht en samen met mijn man een nieuw huis gekocht.
Ik hoop dat je een goede keuze maakt. Sterkte!Misschien hartstikke off-topic, maar ik ben nu toch even nieuwsgierig. Een relatie van 29 jaar en 1 van 11 jaar? Dat is samen 40. Betekent dat dat jij 55+ bent? Is gewoon nieuwsgierigheid hoor, dacht dat de gem. leeftijd hier iets lager lag namelijk
dinsdag 23 februari 2010 om 20:45
Hé Nylenna, leuk weer van je te horen, en vooral te lezen dat het goed met je gaat! Gek is dat hé dat sommige dingen die eerder nooit konden dan ineens wel gaan! Fijn dat jullie al bezig zijn met makelaars e.d betekend in ieder geval dat er schot in de zaak zit. Heel herkenbaar hoe je beschrijft het laatste 1 ½ jaar veel energie erin gestoken te hebben. Ook ik hen het laatste jaar van onze relatie er zoveel energie in gestoken, en zo vaak bij hem aangegeven dat ik niet wist hoelang ik dit nog vol zou houden.. En ook mijn grenzen zijn keer op keer overschreden en weer bijgesteld, en dan komt er een dag dat je het gewoon niet meer trekt en dan is het voorbij! Sjee hoe verder ik lees, des te meer lijk je op mij!! Vreemd hoor. Ook hier gigantische tegenpolen en altijd maar roepen dat het werkt, maar ik zal zeker mijn best doen om iemand te vinden (in zoverre als dat reëel is) die meer met mij gemeen heeft.
Sleepy ook ik was pas getrouwd (weliswaar na een relatie van 8 jaar) en binnen een maand na ons huwelijk ging het gigantisch mis. Reken maar dat je heel veel commentaar uit je omgeving zult krijgen en vooral ook heel veel onbegrip. Wij zijn al bijna een half jaar uit elkaar en er zijn familieleden die nog geen een keer aan me gevraagd hebben hoe het met me gaat of me volkomen negeren.
Maar aan de andere kant denk ik dan maar; beter nu als over nog eens 10 jaar. Je bent waarschijnlijk uit alle goede bedoelingen getrouwd en met de kennis en het gevoel dat je toen had. Maar nu is het anders!!
Sterkte!
Sleepy ook ik was pas getrouwd (weliswaar na een relatie van 8 jaar) en binnen een maand na ons huwelijk ging het gigantisch mis. Reken maar dat je heel veel commentaar uit je omgeving zult krijgen en vooral ook heel veel onbegrip. Wij zijn al bijna een half jaar uit elkaar en er zijn familieleden die nog geen een keer aan me gevraagd hebben hoe het met me gaat of me volkomen negeren.
Maar aan de andere kant denk ik dan maar; beter nu als over nog eens 10 jaar. Je bent waarschijnlijk uit alle goede bedoelingen getrouwd en met de kennis en het gevoel dat je toen had. Maar nu is het anders!!
Sterkte!
woensdag 24 februari 2010 om 20:55
Beste Nylenna,
wat fijn dat het je zo goed gaat. Wat die relatietherapie betreft, mijn wederhelft (al voelt ie niet echt als een "helft" zeg maar) ziet het probleem niet ondanks het feit dat ik het er al verschillende keren over heb gehad. Hij lijkt ook echt niet te willen "veranderen" (het foute woord, mensen veranderen niet, aanpassen is misschien een betere formulering), niks lijkt te helpen voor mijn gevoel. Ik krijg momenteel gezien het voorjaar zoveel zin in het opnemen van mijn oude hobby, maar ben dan bang voor de commentaar en de struggle die er weer zal ontstaan tussen ons hierover (zelfde hobby).
Erine, fijn dat ik iemand vind die ook een dergelijke ervaring heeft. Hoe komt het (als ik dat mag vragen) dat het bij jullie zo is misgegaan, terwijl jullie mekaar al zo lang kennen. Ik heb vooral schrik van de reactie omdat het in mijn geval niet zo is dat ik bedrogen ben ofzo... Hebben jullie het ook nog een tijdje geprobeerd of zijn jullie er meteen mee gestopt na die maand ? Ik heb vooral schrik om de verkeerde beslissing te nemen, hoewel ik toch wel vrij zeker ben van mijn zaak.
Alvast bedankt voor jullie steun in een topic dat niet het mijne is. Nylenna, sorry dat ik zomaar in je topic binnenval. In ieder geval veel sterkte gewenst !!!
wat fijn dat het je zo goed gaat. Wat die relatietherapie betreft, mijn wederhelft (al voelt ie niet echt als een "helft" zeg maar) ziet het probleem niet ondanks het feit dat ik het er al verschillende keren over heb gehad. Hij lijkt ook echt niet te willen "veranderen" (het foute woord, mensen veranderen niet, aanpassen is misschien een betere formulering), niks lijkt te helpen voor mijn gevoel. Ik krijg momenteel gezien het voorjaar zoveel zin in het opnemen van mijn oude hobby, maar ben dan bang voor de commentaar en de struggle die er weer zal ontstaan tussen ons hierover (zelfde hobby).
Erine, fijn dat ik iemand vind die ook een dergelijke ervaring heeft. Hoe komt het (als ik dat mag vragen) dat het bij jullie zo is misgegaan, terwijl jullie mekaar al zo lang kennen. Ik heb vooral schrik van de reactie omdat het in mijn geval niet zo is dat ik bedrogen ben ofzo... Hebben jullie het ook nog een tijdje geprobeerd of zijn jullie er meteen mee gestopt na die maand ? Ik heb vooral schrik om de verkeerde beslissing te nemen, hoewel ik toch wel vrij zeker ben van mijn zaak.
Alvast bedankt voor jullie steun in een topic dat niet het mijne is. Nylenna, sorry dat ik zomaar in je topic binnenval. In ieder geval veel sterkte gewenst !!!
woensdag 24 februari 2010 om 21:38
Sleepy; tja waarom is het mis gegaan, sleepende problemen die niet opgelost werden en die door ons beide ook niet voldoende erkend zijn. Wij hebben het inderdaad ook nog een maand of drie/vier geprobeerd maar we kwamen er niet uit. Wij hebben al op jonge leeftijd een relatie met elkaar gekregen, en misschien ben je dan ook eerder geneigd om bij elkaar te blijven ofzo?? Op dat moment leek trouwen voor ons het juiste te zijn, maar helaas bleek dat niet de goede keuze. Ik moet zeggen dat sinds de beslissing definitief gevallen is we ook beter met elkaar omgaan. We wonen ook weer in hetzelfde huis (moet nog in de verkoop) en we hebben het gelukkig zelfs nog gezellig samen.
Alleen jij weet wat de juiste beslissing is!
Waarom ben je bang om je oude hobby op te nemen??
Alleen jij weet wat de juiste beslissing is!
Waarom ben je bang om je oude hobby op te nemen??
woensdag 24 februari 2010 om 21:47
Ik ben bang om mijn oude hobby terug op te nemen omdat dat een gedeelde passie is/was van ons beide. Hoewel hij mij aanvankelijk alle mogelijkheden heeft gegeven om die hobby uit te voeren, ben ik er gaandeweg steeds minder plezier in gaan krijgen omdat hij diegene was die vond dat hij het meest recht had op het uitvoeren ervan, aangezien hij er ook het meeste tijd voor had. Ik zie dus enorm op tegen de commentaar die er weer zou volgen, het gekleineer en de (zo voelt het voor mij) vernedering, en laat het dan liever maar zo.
donderdag 25 februari 2010 om 11:58
@ Sleepy: Hoezo invallen in mijn topic? Een topic is er toch voor om je ervaringen met anderen te delen?! Ik hoop dat je door het lezen en schrijven van de berichten meer vat krijgt op je eigen denken en gevoelens. Voor mij is het ook een soort therapie. Je kunt gelukkig van mij en Erine ook lezen, dat de wereld niet ophoudt met bestaan wanneer je de keuze gemaakt hebt. Tuurlijk is het niet makkelijk, maar het is dus niet alleen ellende. Het voelt ook als een hele opluchting.
Ik ben nu overigens wel heel nieuwsgierig wat die hobby nu inhoudt...
@Erine: Beter gedeelde smart dan halve smart toch?
Wanneer gaan jullie het huis in de verkoop zetten? Wij hebben gisteren onze eerste kijkers gehad. Dat valt toch best vies tegen, het wordt zo allemaal wel heel definitief. De mensen waren zeer geinteresseerd en we horen vandaag of ze een bod uit gaan brengen. Erg spannend, ben dan ook kotsmisselijk van de zenuwen. Zou wel de grap van de eeuw zijn: dinsdag makelaar ingeschakeld, gisteren kijkers gehad en misschien vandaag verkocht... Pfewwww
Reality bites...
Good luck both!
Ik ben nu overigens wel heel nieuwsgierig wat die hobby nu inhoudt...
@Erine: Beter gedeelde smart dan halve smart toch?
Wanneer gaan jullie het huis in de verkoop zetten? Wij hebben gisteren onze eerste kijkers gehad. Dat valt toch best vies tegen, het wordt zo allemaal wel heel definitief. De mensen waren zeer geinteresseerd en we horen vandaag of ze een bod uit gaan brengen. Erg spannend, ben dan ook kotsmisselijk van de zenuwen. Zou wel de grap van de eeuw zijn: dinsdag makelaar ingeschakeld, gisteren kijkers gehad en misschien vandaag verkocht... Pfewwww
Reality bites...
Good luck both!
donderdag 25 februari 2010 om 16:44
Sleepy ben nu ook wel erg benieuwd naar die hobby hoor. Maar als ik je zo hoor praten vraag ik me af hoe leuk jou relatie eigenlijk is?? Waarom heeft hij wat dat betreft meer rechten, en moet hij jou kleineren?? Dat lijken me toch niet dingen die je doet in een relatie waar er wederzijds respect voor elkaar is, en er ook sprake is van gelijkwaardigheid?? Sorry als ik er helemaal naast zit, maar zo komt het wel op mij over!! En zoals Nylenna zegt de wereld draait gewoon door, gelukkig!!
Nylenna; zeker weten hoor!! Het huis gaat zo snel mogelijk de verkoop in, moeten nog wat dingetjes afmaken, zoals plinten boven, klinken op deuren enz, maar financieel nogal wat tegenvallers gehad, dus t schiet gewoon niet op..
Kan me voorstellen dat het vies tegen valt als je kijkers krijgt, opeens kun je dan ook echt niet meer terug hé?? Hebben jullie ondertussen al een bod?? Zou wel mooi zijn hoor, je huis in deze tijd zo snel verkopen. Maar snap je dubbele gevoel erbij heel goed..
Nylenna; zeker weten hoor!! Het huis gaat zo snel mogelijk de verkoop in, moeten nog wat dingetjes afmaken, zoals plinten boven, klinken op deuren enz, maar financieel nogal wat tegenvallers gehad, dus t schiet gewoon niet op..
Kan me voorstellen dat het vies tegen valt als je kijkers krijgt, opeens kun je dan ook echt niet meer terug hé?? Hebben jullie ondertussen al een bod?? Zou wel mooi zijn hoor, je huis in deze tijd zo snel verkopen. Maar snap je dubbele gevoel erbij heel goed..
donderdag 25 februari 2010 om 20:39
Lieve Nylenna
Loslaten is het moeilijkste wat er is.Ik heb veel te lang in een relatie gezeten 20 jaar en heb onderhuids geweten dat er een hoop dingen niet klopte. Ook ik ben bang voor het alleen zijn,maar heb hopelijk nog een mooie tijd voor mij. dat is mij hou vast. Anders het oplossen en er voor de 100% achterstaan.
Liefs C10
Loslaten is het moeilijkste wat er is.Ik heb veel te lang in een relatie gezeten 20 jaar en heb onderhuids geweten dat er een hoop dingen niet klopte. Ook ik ben bang voor het alleen zijn,maar heb hopelijk nog een mooie tijd voor mij. dat is mij hou vast. Anders het oplossen en er voor de 100% achterstaan.
Liefs C10
vrijdag 26 februari 2010 om 22:45
Ook ik ben eindelijk zover en heb gisteren een eerste gesprek gehad met mediator......... na 18 jaar getrouwd zetten we er een dikke streep onder. Ik heb zo lang getwijfeld. Niet omdat ik dacht dat het nog goed kwam maar omdat ik gewoon de stap niet durfde te zetten.
De bal gaat nu definitief rollen en ga ik samen met mijn kinderen verder.....
De bal gaat nu definitief rollen en ga ik samen met mijn kinderen verder.....
zaterdag 27 februari 2010 om 19:52
Liefste Nylenna, de verkoop van jullie huis lijkt wel erg vlot begonnen. Ik kan me voorstellen dat dergelijke zaken er wel voor zorgen dat de dingen ineens dichterbij lijken. Hoe ver sta je nu, heb je uiteindelijk een bod gehad.
Tja, jullie begrijpen vast wel dat het verhaal zo voor degenen die mij kennen misschien al te herkenbaar is, dus zomaar open en bloot die hobby hier neerpennen is misschien moeilijk. Zijn er geen andere manieren om jullie dit te vertellen?
Weet je, ik heb alsmaar het gevoel dat ik me aanstel, dat ik teveel verlang en dat ik de dingen opblaas. Klein voorbeeldje van vandaag : ik heb een erg drukke job, waardoor een belangrijk deel van het huishouden op mijn wederhelft terecht komt (die vaste uren heeft en ploegen draait, dus vaak overdag thuis is). Daarnet kreeg ik toch maar weer, toen ik vroeg wat we gingen eten, het gepikeerde verwijt dat hij al de hele week eten maakt, en dat het nu aan mij was. Vanmiddag ben ik op mijn eentje gaan winkelen, en morgen zou ik graag naar het beetje familie dat me nog rest op bezoek gaan maar ik durf niet want dan heb ik schrik voor het verwijt dat ik niks doe in huis, en dat voor de zoveelste keer... Maar toch denk ik dan steeds dat ik me dit allemaal teveel aan het hart laat komen, dat ik de dingen niet in hun perspectief zie... Eigenlijk weet ik het diep vanbinnen wel maar heb ik schrik om hem te kwetsen. Mocht ik niet getrouwd zijn - denk ik, want het zo vast even moeilijk zijn - zou het allemaal wat eenvoudiger zijn...
Monique wat een moedig besluit. Hoe lang heb je getwijfeld, en wat is de reden als ik dat mag vragen? Ik wens je in ieder geval veel sterkte, steun en wijsheid.
Tja, jullie begrijpen vast wel dat het verhaal zo voor degenen die mij kennen misschien al te herkenbaar is, dus zomaar open en bloot die hobby hier neerpennen is misschien moeilijk. Zijn er geen andere manieren om jullie dit te vertellen?
Weet je, ik heb alsmaar het gevoel dat ik me aanstel, dat ik teveel verlang en dat ik de dingen opblaas. Klein voorbeeldje van vandaag : ik heb een erg drukke job, waardoor een belangrijk deel van het huishouden op mijn wederhelft terecht komt (die vaste uren heeft en ploegen draait, dus vaak overdag thuis is). Daarnet kreeg ik toch maar weer, toen ik vroeg wat we gingen eten, het gepikeerde verwijt dat hij al de hele week eten maakt, en dat het nu aan mij was. Vanmiddag ben ik op mijn eentje gaan winkelen, en morgen zou ik graag naar het beetje familie dat me nog rest op bezoek gaan maar ik durf niet want dan heb ik schrik voor het verwijt dat ik niks doe in huis, en dat voor de zoveelste keer... Maar toch denk ik dan steeds dat ik me dit allemaal teveel aan het hart laat komen, dat ik de dingen niet in hun perspectief zie... Eigenlijk weet ik het diep vanbinnen wel maar heb ik schrik om hem te kwetsen. Mocht ik niet getrouwd zijn - denk ik, want het zo vast even moeilijk zijn - zou het allemaal wat eenvoudiger zijn...
Monique wat een moedig besluit. Hoe lang heb je getwijfeld, en wat is de reden als ik dat mag vragen? Ik wens je in ieder geval veel sterkte, steun en wijsheid.
