Even mijn verhaal kwijt
maandag 22 februari 2010 om 20:24
Hallo allemaal,
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt want het zit me zo hoog.
Ik heb sinds mijn 16e een relatie met een jongen. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en sinds een jaar wonen we samen.
Ik ben vanuit een andere provincie naar hem verhuisd (Limburg)
Sinds we samenwonen ben ik heel anders tegen onze relatie aan gaan kijken. Ik begin te beseffen dat hij hét niet is voor mij, ik wil niet met hem verder. Ik ben samen gaan wonen omdat het een logische stap leek in onze relatie. Nu zie ik gewoon dat hij niet de jongen is die ik wil. Hij heeft me belemmerd in de dingen die ik wilde toen ik 16 was. Nu ben ik 10 jaar ouder en doe ik wél de dingen die ik wil en gaat het bergafwaarts.
Hij heeft geen vrienden en probeert me kort te houden. Hij wil niets en doet niets, wil het liefst een burgerlijk leven leiden en als het aan hem lag waren we 8 jaar geleden al getrouwd geweest.
Sinds ik in Limburg ben gaan wonen probeer ik een sociaal leven op te bouwen daar. En dat lukt aardig. Ik heb via een vereniging en een nichtje van mijn vriend weer wat leuke mensen leren kennen waarmee het goed klikt. Vrij regelmatig heb ik dus iets te doen en ook voor verjaardagen of feestjes word ik uitgenodigd. In het begin vroeg ik aan mijn vriend of hij mee wilde maar nee dat ziet hij niet zitten. Hij houdt niet van groepen mensen en vind het niet leuk om naar feestjes te gaan.
Ik ben juist wel van de gezelligheid en dat neemt hij me kwalijk. Ook zijn familie neemt me dat kwalijk. Ik wéét dat ik samenwoon en natuurlijk heb ik geprobeerd er iets van te maken maar ik wil ook gewoon een eigen leven ernaast en ik vind het wél leuk om dingen met mijn (nieuwe) vrienden te doen. Gevolg is dat men vertelt dat die mensen een slechte invloed op mij hebben omdat ik weleens ga stappen, weleens wat drink en gewoon lol heb met die mensen.
Nu komt het, in die vriendengroep zit ook een jongen en die jongen vind mij erg leuk. Ik hem ook maar heb het nog nooit uitgesproken tegen hem (sowieso aan niemand) want ik ben geen vreemdganger. Ik ga gewoon vriendschappelijk met hem (en de anderen) om.
Nu is het zo dat mijn vriend denkt dat ik constant vreemd ga met jan en alleman omdat ik dus onderandere met jongens om ga (ze zijn gewoon een deel van die vriendengroep) en omdat ik alcohol drink.
Als ik uitga ofzo dan zit mijn vriend zich de hele avond op te focken. Hij is dan zwaar pissig als ik thuis kom terwijl ik me afvraag waarom. Hij kan beter ook een gezellige avond gaan hebben toch?
Laatst heeft hij me blijkbaar bespied want hij wist precies waar ik was, met wie en wat we gedaan hebben. Ik ben het zóóó ontzettend zat. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en heb geen zin meer in hem. Elke keer als ik iets doe dan krijg ik verwijten terwijl ik gewoon helemaal NIETS verkeerd doe. Ik heb hem nooit bedrogen, ik ga nooit vreemd, ik ben altijd eerlijk, ik verzwijg niets. Het enige wat ik doe is lol hebben met vrienden. Is dat zo erg?
Nu heb ik uitgesproken dat ik het niet meer zie zitten tussen ons en nu is meneer helemaal geflipt. Gisteren belde zijn moeder mij op en heeft me de huid vol gescholden. Echt, ik ben het zo zat. Ik wil weg hier.
Britt.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt want het zit me zo hoog.
Ik heb sinds mijn 16e een relatie met een jongen. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en sinds een jaar wonen we samen.
Ik ben vanuit een andere provincie naar hem verhuisd (Limburg)
Sinds we samenwonen ben ik heel anders tegen onze relatie aan gaan kijken. Ik begin te beseffen dat hij hét niet is voor mij, ik wil niet met hem verder. Ik ben samen gaan wonen omdat het een logische stap leek in onze relatie. Nu zie ik gewoon dat hij niet de jongen is die ik wil. Hij heeft me belemmerd in de dingen die ik wilde toen ik 16 was. Nu ben ik 10 jaar ouder en doe ik wél de dingen die ik wil en gaat het bergafwaarts.
Hij heeft geen vrienden en probeert me kort te houden. Hij wil niets en doet niets, wil het liefst een burgerlijk leven leiden en als het aan hem lag waren we 8 jaar geleden al getrouwd geweest.
Sinds ik in Limburg ben gaan wonen probeer ik een sociaal leven op te bouwen daar. En dat lukt aardig. Ik heb via een vereniging en een nichtje van mijn vriend weer wat leuke mensen leren kennen waarmee het goed klikt. Vrij regelmatig heb ik dus iets te doen en ook voor verjaardagen of feestjes word ik uitgenodigd. In het begin vroeg ik aan mijn vriend of hij mee wilde maar nee dat ziet hij niet zitten. Hij houdt niet van groepen mensen en vind het niet leuk om naar feestjes te gaan.
Ik ben juist wel van de gezelligheid en dat neemt hij me kwalijk. Ook zijn familie neemt me dat kwalijk. Ik wéét dat ik samenwoon en natuurlijk heb ik geprobeerd er iets van te maken maar ik wil ook gewoon een eigen leven ernaast en ik vind het wél leuk om dingen met mijn (nieuwe) vrienden te doen. Gevolg is dat men vertelt dat die mensen een slechte invloed op mij hebben omdat ik weleens ga stappen, weleens wat drink en gewoon lol heb met die mensen.
Nu komt het, in die vriendengroep zit ook een jongen en die jongen vind mij erg leuk. Ik hem ook maar heb het nog nooit uitgesproken tegen hem (sowieso aan niemand) want ik ben geen vreemdganger. Ik ga gewoon vriendschappelijk met hem (en de anderen) om.
Nu is het zo dat mijn vriend denkt dat ik constant vreemd ga met jan en alleman omdat ik dus onderandere met jongens om ga (ze zijn gewoon een deel van die vriendengroep) en omdat ik alcohol drink.
Als ik uitga ofzo dan zit mijn vriend zich de hele avond op te focken. Hij is dan zwaar pissig als ik thuis kom terwijl ik me afvraag waarom. Hij kan beter ook een gezellige avond gaan hebben toch?
Laatst heeft hij me blijkbaar bespied want hij wist precies waar ik was, met wie en wat we gedaan hebben. Ik ben het zóóó ontzettend zat. Ik wil gewoon mijn eigen leven leiden en heb geen zin meer in hem. Elke keer als ik iets doe dan krijg ik verwijten terwijl ik gewoon helemaal NIETS verkeerd doe. Ik heb hem nooit bedrogen, ik ga nooit vreemd, ik ben altijd eerlijk, ik verzwijg niets. Het enige wat ik doe is lol hebben met vrienden. Is dat zo erg?
Nu heb ik uitgesproken dat ik het niet meer zie zitten tussen ons en nu is meneer helemaal geflipt. Gisteren belde zijn moeder mij op en heeft me de huid vol gescholden. Echt, ik ben het zo zat. Ik wil weg hier.
Britt.
maandag 22 februari 2010 om 20:35
Hey Britjeeee, als ik jou was zou ik gewoon voor mezelf kiezen. Jullie hebben een relatie van 10 jaar en natuurlijk hou je veel van hem maar je houdt het meest van jezelf. En dit leven maakt jou niet gelukkig. Heb je er al met vriendinnen over gesproken, ik bedoel niet je nieuwe vriendinnen maar je oude, of familie? Kun je niet terug gaan naar je oude provincie of je ouders? Veel sterkte de komende tijd, zon beslissing is niet makkelijk! Kapara
maandag 22 februari 2010 om 20:38
He Kapara,
Ja we hebben een relatie van 10 jaar maar ik zie hem gewoon meer als vriend of als broer maar niet als de aantrekkelijke partner waarmee je lief en leed wilt delen.
Ik heb er inderdaad met mijn ouders en een paar goede vrienden over gesproken.
Het gekke is, in Limburg bevalt het me wel. Ik heb een goede baan en de huizen zijn vrij goedkoop hier dus ik denk dat ik iets voor mezelf ga zoeken.
Ja we hebben een relatie van 10 jaar maar ik zie hem gewoon meer als vriend of als broer maar niet als de aantrekkelijke partner waarmee je lief en leed wilt delen.
Ik heb er inderdaad met mijn ouders en een paar goede vrienden over gesproken.
Het gekke is, in Limburg bevalt het me wel. Ik heb een goede baan en de huizen zijn vrij goedkoop hier dus ik denk dat ik iets voor mezelf ga zoeken.
maandag 22 februari 2010 om 20:44