omgangsregeling

Eens met Poezewoes. Ik denk dat het op dit moment belangrijk is om zo veel mogelijk informatie te vergaren over manieren waarop je de kinderen kunt beschermen: hulpverlening, school, advocaat, politie, huisarts, psycholoog (voor jou).



De bewijslast dat je ex gewelddadig is tegen de kinderen, ligt bij jou. Een advocaat kan je daar meer over vertellen. Aangifte is in ieder geval zeer belangrijk. Vraag ook of je nog aangifte kan doen van het geweld tegen jou, als je dat niet al gedaan hebt (meldingen van toen kunnen je zaak ook versterken). Getuigeverklaringen, e-mails/voicemailberichten/sms'jes van je ex met bedreigingen, een verklaring van de huisarts, evt. verklaringen van de twee oudste kinderen (???).



Een punt dat tegen je gaat spelen, is dat je al die jaren hebt toegestemd in gedeelde zorg. Daarmee heb je laten zien dat je wel degelijk vertrouwen hebt in de vader. Het is nu dus zaak te laten zien waarom je dit vertrouwen nu niet meer hebt: hij was vroeger gewelddadig tegen jou maar heeft nooit fysiek geweld gebruikt tegen de kinderen - jij wilt dat ze een goede band met vader opbouwen - nu is vader gewelddadig tegen de kinderen geworden - band met vader blijft belangrijk maar veiligheid is belangrijker. Het is belangrijk die redenering goed op een rijtje te zetten en te oefenen, zodat je op hulpverleners, advocaat, rechter enz. duidelijk overkomt.



Kan het zijn dat je het gebeurde wat bagatelliseert tegenover anderen? Dat kan de reden zijn waarom het AMK niet direct heeft ingegrepen. Je noemt het in je OP "iets vervelends": dat vind ik een behoorlijke understatement.

Normaal gesproken ben ik de eerste die zegt dat vaders en moeders gelijke rechten moeten hebben op omgang met hun kinderen.



Maar hier is sprake van fysiek geweld!!!

Ik zie niet in hoe een rechter kinderen zou kunnen dwingen om naar een ouder te gaan die hen op die manier behandelt.

De vader kan zijn emoties niet beheersen en is een heel slecht voorbeeld voor de kinderen.

Wie weet wat hij hen in een woedebui kan aandoen. Ze zijn er gewoon niet veilig, noch psychisch nog fysiek.

Dat is volgens mij toch een reden om alleen onder toezicht contact te hebben.

Ik zou zelf geen seconde meer rust hebben als mijn kinderen bij iemand zijn die fysiek geweld tegen hen gebruikt.

Sterkte!

quote:wil6 schreef op 22 februari 2010 @ 09:44:



Ik baal er zo van dat vader niet inziet dat de volgende stap aan hem is. Ik wil me graag inzetten om de fragiele band die ze nog hebben op te bouwen en te verbeteren. Misschien ben ik mosterd maar ik wil hier even op reageren. Het is niet jouw taak om de band met hun vader op te bouwen en te verbeteren. Dat is de taak van de vader. En met spugen en gooien met potten appelmoes ben je dan echt even het spoor bijster. Daar mag in mijn ogen best een consequentie (lees het niet zien van kinderen) tegenover staan. Hij moet maar eens even beseffen hoe hij zich tov zijn kinderen gedraagt en dat hij de enige is die een band op kan gaan bouwen. Maw ophouden met mauwen en slachtoffertje van jou te spelen. Het ligt allemaal bij hem hoor. En ik zou mijn kinderen zeker niet laten gaan.

Ik zou het advies van AMK even aanhouden mbt bezoekjes.

Zie dat poezewoes en dubiotje heel goed advies geven.

Bureau Jeugdzorg is niet happig op bemiddelingen bij omgang. Maar als jij het binnen brengt als: ik wil weten hoe ik mijn kinderen hierin het beste kan begeleiden, en ik wil dat mijn kinderen contact hebben met een professional die hier zonder partij te zijn met hun over kan praten, zullen ze je wel moeten helpen.



Dat je meerdere keren bij het amk bent geweest en je ex hulp hebt aangeboden, spreekt in je voordeel. Heb je daar bewijs van? Biedt hem de mogelijkheid van hulp aan middels email, zodat je aan kan tonen dat jij je best hebt gedaan.

Het ouderschapsplan en daarmee ook de omgangsregeling is er voor de kinderen, niet voor de ouders. Wat de kinderen willen moet hierin leading zijn.

quote:Dani71 schreef op 22 februari 2010 @ 13:14:

Het ouderschapsplan en daarmee ook de omgangsregeling is er voor de kinderen, niet voor de ouders. Wat de kinderen willen moet hierin leading zijn.Niet helemaal waar: het belang van de kinderen moet voorop staan. Kinderen kunnen niet altijd inschatten wat in hun belang is (en lijden bovendien vaak onder een loyaliteitsconflict). Het is dus aan volwassenen (ouders of zo nodig de rechter) om te bepalen wat in hun belang is.

Wat vreemd dat Bureau Jeugdzorg je wegstuurt! Ik dacht dat zij er ook waren om kinderen te beschermen tegen ongezonde of gevaarlijke situaties. Enfin, ik denk dat het advies van AMK goed is: je ex nog één kans geven om er gezamenlijk uit te komen en anders naar de rechter. Heb je al bedacht wat je doet als hij deze week de kinderen wil meenemen?

Kun je bij maatschappelijk werk het probleem met je huisarts aankaarten? Misschien kunnen zij je helpen bij een andere huisarts terecht te kunnen.



Het is helemaal niet gek dat het zweet je uitbreekt bij het idee de confrontatie aan te moeten gaan. Je hebt een agressieve ex met wie jij een geschiedenis van geweld hebt en moet hem nu een boodschap gaan brengen die hij niet wil horen. Is het geweld tijdens je huwelijk ernstig geweest?



Jammer dat je psycholoog destijds niet heeft geprobeerd de angel te vinden waardoor jij het geweld hebt geaccepteerd. Natuurlijk moet je naar de toekomst kijken, maar aangezien jij doormoet met je ex vanwege de kinderen is het nogal relevant dat jij leert hoe jouw gedrags- en gedachtenpatroon werkt ten opzichte van hem.



Misschien herken je iets in het topic Ongelijkwaardige relaties. Zaken die je in zulke relaties vaak terug ziet komen zijn: gewend zijn veel verantwoordelijkheid op je te nemen (ook die van de partner), compromisgericht zijn, conflicten uit de weg gaan, geloven dat je de macht hebt je man te veranderen, lief gevonden willen worden, een ideaalplaatje nastreven van een gezin, de ogen sluiten voor de mindere kanten van de man (of zelfs geweld), steeds beter je best gaan doen als hij steeds minder goed zijn best doet, enz.



Een aantal van die zaken kan je nu weer in de weg gaan zitten. Je zult nu de confrontatie aan moeten gaan, de verantwoordelijkheid voor een oplossing bij hem moeten leggen, de hoop op een compromis opgeven als hij daar niet aan meewerkt, accepteren dat jij hem niet kan veranderen, alert zijn op geweld enz.



Als jij bang bent voor een man die gewelddadig is, hoef je je daar niet voor te schamen. Als je geweld hebt ondergaan, is dat ook niets om je voor te schamen. Het is iets waar de dader zich voor zou moeten schamen - en die doet dat vaak niet (echt). Het gaat nu om je kinderen, dus je zult die schaamte moeten overwinnen. Voor hun veiligheid. Ik ben ervan overtuigd dat je dat kan en zal doen. Je hebt veel meer kracht en moed in je dan je zelf denkt

Hardstikke goed Wil! Ik vind het juist een goed idee om het over de mail te zeggen anders heb je toch kans dat je aan de telefoon alsnog toegeeft. Het lijkt me een goed idee om sowieso maatregelen te treffen voor woensdag, inderdaag op stap gaan of zorgen dat er iemand bij je thuis is. Veel sterkte alvast.



Oja, en wat je natuurlijk eigenlijk allang weet: dat is inderdaad mishandeling!

Dat was wel zeker mishandeling, en niet incidenteel maar het was al een patroon geworden. Zat er ook een opgaande lijn in qua ernst?



Dat idee hebben dat je overdrijft... dat heeft elke mishandelde vrouw. Het is eerder een teken dat je wel mishandeld bent dan niet, zou ik bijna zeggen. Lees maar eens op dat topic, elke vrouw die er komt meeschrijven bagatelliseert wat er gebeurt.



Ik denk dat dat komt doordat het lichamelijk geweld altijd gepaard gaat met psychisch geweld. Daardoor kun je niet meer helder nadenken en ga je steeds meer de denkwijze van de mishandelaar volgen. En die vindt dat het wel meevalt, dat je het verdiend hebt of zelf hebt uitgelokt enz. Er is bijna nooit ruimte om het uit te spreken - dan ben je bang voor weer een uitbarsting - en als je het ook niet met je omgeving bespreekt, kun je jezelf voorhouden dat het geen geweld is.



Ik denk dat het verstandig is te mailen, inderdaad om de rechtstreekse confrontatie uit de weg te gaan maar ook om bewijs te hebben. Ik zou er niet met zo veel woorden in zetten dat hij de kinderen niet meekrijgt, maar bv. dat de kinderen hebben aangegeven erg bang voor hem te zijn na zijn gewelddadige uitbarsting en dat je graag met hem, in bijzijn van een derde, wilt overleggen over hoe jullie na dit ernstige voorval de omgangsregeling op een veilige manier kunnen vormgeven. Volg steeds de lijn: ik sta achter omgang maar het moet wel veilig. Als je zwart op wit schrijft dat hij de kinderen niet meekrijgt, ben jij in overtreding.



Leg aan de kinderen uit waar je mee bezig bent, op hun niveau. Bv. dat je na de uitbarsting van papa met mensen bent gaan praten die hem kunnen helpen en dat je dit tegen papa hebt gezegd, en dat het nu aan papa is om met die mensen te gaan praten. Zo kan hij leren om niet meer zo boos te doen en hun pijn te doen. Als hij dat geleerd heeft, mag hij ze weer zien, maar voor die tijd mogen ze van jou even niet naar hem toe. Maak duidelijk dat jij dit besluit neemt en niet zij (ook al luister je wel naar hun mening).



Ga geen smoesjes verzinnen als jullie woensdag een uitstapje gaan maken, maar zeg openlijk dat je een dagje met ze weggaat omdat je niet thuis wilt zijn mocht papa ze toch komen halen.



Hou er rekening mee dat je ex flink zal gaan blaffen als hij merkt dat je je zo sterk en vastberaden opstelt. Dat is hij niet gewend en hij zal direct proberen je weer "je plaats te wijzen". Daarbij zal hij waarschijnlijk op de vertrouwde knopjes gaan drukken bij jou (bv. het belang van de kinderen, jouw verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn band met de kinderen, ms zelfs de scheiding die "zo pijnlijk" is voor hen, je rechtvaardigheidsgevoel enz.). Ik zou geen (telefoon)gesprekken aangaan met hem nu zonder een derde erbij en dit meteen in de mail aangeven. Geef hem geen kans je op je zwakke punten te pakken en discussies aan te gaan.



Op andere momenten zal hij waarschijnlijk poeslief zijn, zeggen hoe het hem spijt en dat hij de kinderen zo mist, en vervolgens een beroep doen op jouw redelijkheid en compromisbereidheid. Win tijd door niet direct toezeggingen te doen - geen gesprekken dus, maar e-mails. Neem de tijd voordat je daarop reageert en hou steeds de lijn die je wilt volgen voor ogen.

Klinkt goed Wil. Laat zien dat je voor jezelf en de kinderen opkomt en dat vroeger voorbij is! Zet m op!

Heel goed! Laat je weten hoe het verder gaat?

Heel verstandig, ik checkte ook nooit mijn mail voor ik ging slapen.



Welterusten

Als hij niet reageert EN VOORAL als de kinderen niet willen, zou ik ze sowieso woensdag niet brengen!

Totdat er iets wordt gedaan aan de situatie.

Zet je kinderen voorop, en niet je angst wat er gebeurd als je niet aan hem toegeeft. De kinderen geven toch zelf aan niet te willen gaan? Of willen ze nu toch wel?

Als hij niet reageert, dan krijgt hij de kinderen niet mee. Jij bent duidelijk geweest over de voorwaarden, meer hoef je niet te doen. Heb je een deadline in je mail gezet voor zijn reactie? Zo niet, dan zou je alsnog (over een paar dagen bv.) kunnen aangeven dat je voor datum x een reactie wilt en anders eenzijdige stappen zult ondernemen om de omgangsregeling aan te passen.



Hou rekening met een agressieve reactie van zijn kant. Bescherm jezelf en de kinderen.

Als hij niet reageert, neem je direct contact op met een advocaat. Zorg dat je in ieder geval woensdag niet thuis bent, liefst donderdag ook niet. Ga een nachtje logeren met de kinderen bij familie oid. Wacht even af hoe hij daarop reageert. Reageert hij telefonisch of per mail heel agressief omdat je niet thuis bent, dan bel je de politie voor overleg.



Je hebt A gezegd (grens gesteld) nu moet je ook B zeggen (grens bewaken en daad stellen) wil je dat de eerste stap ook effect heeft. Niet meer met je laten sollen, dat is afgelopen, over, uit.

quote:wil6 schreef op 23 februari 2010 @ 20:31:





Thuis zag ik dat hij een half uur daarvoor ook gemaild had. Daar stond in dat ik op veel data's en 6 artikelen het ouderschapsplan heb geschonden, dat hij een procedure gaat starten op het moment dat ik de kinderen morgen niet breng. Hij kan mij volgens zijn advocaat uit de ouderlijke macht laten zetten en volledige voogdij krijgen. Hij zei ook dat hij idd hulp nodig heeft voor zijn boosheid, vooral doordat ik de omgangsregeling niet nakom.

Dat ik strafbare feiten heb gepleegd en dat ik specialistische hulp nodig heb.



Laat je niet overbluffen. Contact zoeken met je advocaat. Laat je niet verleiden tot discussies over de telefoon of de mail, je bent heel duidelijk geweest in je standpunt.