omgangsregeling

Ik zou ze niet meer laten gaan zeker als ze zelf niet willen. Een pot appelmoes godsklere zeg er had van alles kunnen gebeuren.

Lijkt mij belangrijk dat je naar je kinderen luistert en niet naar je Ex. Dat je er uberhaubt over nadenkt om ze nog te laten gaan...

Er had ik weet niet wat kunnen gebeuren..

Heftig! Ik ben bang dat ik geen tips heb, ik denk er precies zo over als jij: het contact is belangrijk, niet negatief doen over vader tegen kind etc. En helaas worstel ik zelf ook met een ex die, zo lijkt het, níet net zoals ik het beste met kind voor heeft (al gebruikt mijn ex geen geweld, dat vind ik bij die van jou dan wel weer heel eng!). Daar sta je dan, met je goede gedrag... Aan de andere kant, je (oudste) kinderen kunnen, zoals het amk al zei, vast goed aangeven of ze niet meer willen. En als ze daar ook zeggen dat je je kinderen anders maar even bij je moet houden, en je wilt dit zelf ook het liefst, dan moet je dat doen. Ik denk dat je van het amk wel kunt verwachten dat ze objectief hun advies geven, en het beste met de kinderen voor hebben. Dat heb jij ook, natuurlijk, maar omdat je hun moeder bent en dus ook emotioneel enorm betrokken bij de situatie, kan ik me voorstellen dat je er moeite mee hebt om die keus te maken (omdat je twijfelt of jouw emoties niet de overhand hebben).



Heel veel succes en sterkte!



ps als je kinderen wel nog een keer naar je ex gaan, en hij wordt weer geweldadig, dan zou ik ze zéker nooit meer naar hun vader laten gaan. Dat is misschien een emotionele reactie, maar je kinderen moeten zich JUIST bij hun ouders veilig voelen. Als hij die veilige omgeving niet kan bieden, dan moet hij hulp zoeken. Als vader wil je toch ook het beste voor je kinderen, zelfs als dat betekent dat je iets moet doen waar je geen zin in hebt?

Wat een idioot!

En het spijt me zeer, maar wat ben jij naïef dat je er uberhaubt over na denkt om je kinderen te laten gaan.

Ik zeg het niet snel. Maar in dit geval, ff niet naar vader.

Is een erg lastige beslissing, dat begrijp ik. De kinderen geven zelf aan dat ze niet willen/durven.



Het is me nogal iets wat de vader heeft gedaan.............een pot appelmoes gooien..............waar zit je verstand.???!!!



Ex kan zich wel beroepen op ouderschapsplan maar hij is degene die de boel op scherp zet, niet jij.

Misschien dat hij nu in gaat zien dat dit niet kan en hij er dus daadwerkelijk wat mee gaat doen.



Het is en blijft lastig. Waar ligt de grens? Ik ben ook voor een goed en regelmatig contact. Ik heb alleen wel voor mezelf afgesproken dat dat geld tot er een bedreigende situatie onstaat.

Ik begrijp ook dat het lastig is om ook dan de afspraak na te komen .

Toch vind ik at je alleen voor je kinderen kan en moet kiezen in dit geval.



Verder voorwaarden opstellen wanneer kinderen weer naar ex toegaan.

Dan is het aan hem wat hij ermee doet.



sterkte ermee

Zou het AMK een hulptraject opstarten? Het lijkt me belangrijk dat dat zo snel mogelijk gebeurt. Geweld tegen de kinderen kan niet en mag niet.



Ga er achteraan dat er hulp komt, en tot die tijd de kinderen een veilig gevoel geven. Ook als dat betekent dat ze nu eventjes niet naar vader gaan.

Ik zeg het nog straffer. Ik zou je een slechte ouder vinden als je ze nog zou laten gaan, zelfs als ze dat graag zouden willen.



Vaderband op of neer, die vervalt imo met onmiddelijke ingang als er ook maar iets van geweld verbaal of fysiek aan te pas komt. Dan maar geen vader.

Dan maar geen vader-kind band vind ik te straf gesteld. Een kind heeft recht op contact en belang bij contact, veilig contact. Als vader dat niet kan bieden, dan zal de omgang begeleid moeten worden. Maw: zoek hulp.

quote:Poezewoes schreef op 21 februari 2010 @ 22:49:

Dan maar geen vader-kind band vind ik te straf gesteld. Een kind heeft recht op contact en belang bij contact, veilig contact. Als vader dat niet kan bieden, dan zal de omgang begeleid moeten worden. Maw: zoek hulp.



Begeleiden kan ik inkomen als de kinderen hun vader nog graag willen zien.



Maar dat is dus duidelijk niet zo en vind ik ergens heel logisch als je vader een pot naar je hoofd heeft gegooit.



Zeker de oudsten zouden hieromtrent gehoord moeten worden (gehoord als in: hun mening gevolgd worden). Zo te lezen hebben ze helaas al genoeg gezien en meegemaakt met vader om hieromtrent uitspraken te doen.

quote:Paddle schreef op 21 februari 2010 @ 23:15:

[...]





Begeleiden kan ik inkomen als de kinderen hun vader nog graag willen zien.



Maar dat is dus duidelijk niet zo en vind ik ergens heel logisch als je vader een pot naar je hoofd heeft gegooit.



Zeker de oudsten zouden hieromtrent gehoord moeten worden (gehoord als in: hun mening gevolgd worden). Zo te lezen hebben ze helaas al genoeg gezien en meegemaakt met vader om hieromtrent uitspraken te doen.Tsja, daar verschillen de meningen dan over. Kinderen kunnen niet beslissen wat in hun beste belang is, dat moeten volwassenen doen. En diezelfde volwassenen moeten zorgen dat ze veilig zijn.



Een rotvader is nog steeds je vader. En je vader kennen en leren waarderen voor wat hij is, is belangrijk in het proces van persoonlijkheidsontwikkeling van kinderen.

quote:Poezewoes schreef op 22 februari 2010 @ 00:30:

[...]





Tsja, daar verschillen de meningen dan over. Kinderen kunnen niet beslissen wat in hun beste belang is, dat moeten volwassenen doen. En diezelfde volwassenen moeten zorgen dat ze veilig zijn.



Een rotvader is nog steeds je vader. En je vader kennen en leren waarderen voor wat hij is, is belangrijk in het proces van persoonlijkheidsontwikkeling van kinderen.



Uhm, ik ben het vrijwel altijd met je eens poezewoes, maar in het geval van geweld vind ik het wel een andere zaak hoor! Die kinderen zijn bang voor hun vader en als ik dat zo hoor is dat niet geheel onterecht. Ik zou mijn kinderen (mocht ik die hebben) nooit dwingen om ergens naar toe te gaan waar ze zich niet veilig voelen en fysiek mishandeld worden.



Mijn advies: luister naar je kinderen, biedt ze een veilige basis.

quote:Poezewoes schreef op 22 februari 2010 @ 00:30:

[...]





Tsja, daar verschillen de meningen dan over. Kinderen kunnen niet beslissen wat in hun beste belang is, dat moeten volwassenen doen. En diezelfde volwassenen moeten zorgen dat ze veilig zijn.



Een rotvader is nog steeds je vader. En je vader kennen en leren waarderen voor wat hij is, is belangrijk in het proces van persoonlijkheidsontwikkeling van kinderen.



Vader leren kennen kan nog altijd als ze daar behoefte aan hebben, toch?



Het recht om als volwassene te beslissen over je kinderen vervalt imo helemaal als op welke manier dan (verbaal, fysiek,...) ook hen of hun moeder aanvalt.



Hoe wil je een kind van 13/14 jaar zijn vader leren waarderen via geforceerde bezoeken als diezelfde vader in je aanvalt, in je gezicht spuwt en potten naar je hoofd gooit?



Ik gok zomaar dat dat waarderen niet zal komen op die manier.

Zsm hulp inschakelen . Ook kan je een omgangshuis benaderen, daar kan de vader onder begeleiding de kinderen zien.

Wat een moeilijke situatie! Het is nu heel moeilijk om het goed te doen, en dat wil je zo graag. Ik begrijp dat je heel graag ook voor je ex wil zorgen, maar ik denk toch dat dat nu niet kan. Je hebt hem duidelijk aangegeven wat hij kan doen om te zorgen dat hij de kinderen wel weer te zien krijgt (hulp zoeken), dat kan hij dus doen. Misschien kan hij in de tussentijd bij jullie op visite komen, of kun jij met de kinderen daar heen gaan en er dan bij blijven? Zo is het veiliger en zien hij en de kinderen elkaar toch.

Als je denkt dat dit heel veel strijd oplevert dan zou ik dat overigens niet doen en het via de telefoon 'uitvechten' dat lijkt mij het veiligst.



Heel veel sterkte in deze situatie!

Ik zou denk ik ook het AMK nog eens terug bellen en vragen wat nu te doen.

Of het maatschappelijk werk nog eens bellen en vragen of je eerder terecht kunt. Soms kan er ineens veel meer als je het een paar keer vraagt en duidelijk maakt hoe erg je omhoog zit.

"Waarderen voor wat hij is" hoeft niet per se een positieve betekenis te hebben, het kan ook betekenen dat de kinderen zich zelf een oordeel over hun vader kunnen vormen. Ze kunnen dan op een bepaald moment zelf bepalen wat voor contact ze met hem willen (of niet). Het lastige is wanneer je dat aan het kind zelf kan overlaten. Ik denk zelf in de richting van een jaar of 16, hoe denk jij daarover, Poezewoes?



De veiligheid staat inderdaad voorop. Ik vind het opvallend dat je hebt ingestemd met co-ouderschap als er een geschiedenis van (lichamelijk?) geweld tegen jou en verbaal geweld tegen de kinderen was. Nu blijkt dat hij ook fysiek geweld tegen de kinderen gebruikt en zul je moeten zien hoe je dit kan rechtzetten.



Ik denk dat praten met je ex om tot een oplossing te komen weinig zinvol is: zelfs als hij wil toegeven dat hij over de schreef is gegaan, biedt dat geen garanties dat hij dat in de toekomst kan voorkomen. Hij schiet waarschijnlijk in een razernij en kan zich dan niet meer beheersen. Hulp is inderdaad noodzakelijk, maar die vraag moet feitelijk uit hemzelf komen. Vooralsnog lijk jij vooral degene die een probleem heeft met zijn uitbarsting, niet hij. Het lijkt me dus zaak dat jij hem duidelijk maakt dat je geweld niet tolereert en maatregelen neemt om te voorkomen dat dit nog eens gebeurt. Niet alleen woorden, maar ook daden dus. Dat is de enige manier om hem te laten zien dat je meent wat je zegt.



Poezewoes oppert een hulptraject van het AMK. Misschien kan het AMK je informeren over andere mogelijkheden, waaronder (voorlopige) omgang onder toezicht. De vader kan wel in therapie gaan, maar daarmee is het risico van geweld niet meteen uitgesloten en de kinderen moeten hier wel direct tegen beschermd worden. Je kunt natuurlijk ook aan je ex voorstellen dat hij de kinderen voorlopig in een omgangshuis ziet of bijv. in het bijzijn van mensen die jij vertrouwt (misschien zijn ouders?). Die mensen moeten dan wel zodanig tegen je ex opgewassen zijn dat ze weigeren hem alleen te laten zijn/weggaan met de kinderen.



Als je er in overleg of met het AMK niet uitkomt, kun je een advocaat raadplegen over de mogelijkheden (via een kort geding) een beperkte omgangsregeling aan te vragen. Het hangt ervan af hoe je je ex inschat. Als je denkt dat hij het zal accepteren dat je de kinderen een tijdje niet naar hem toe laat gaan, is een gang naar de rechter misschien niet nodig. Maar als hij nu al loopt te zwaaien met een ouderschapsplan, kun je die misschien niet uitsluiten. Hij kan je in theorie dwingen (desnoods met de sterke arm) de kinderen mee te geven en dat plaatst jou in een zwakke positie.



Het lijkt me dat je een duidelijke lijn moet voeren ten opzichte van jezelf, de kinderen en je ex: ik ondersteun het contact tussen de vader en de kinderen, maar de veiligheid van de kinderen staat voorop. De verantwoordelijkheid voor dat laatste leg je volledig bij de vader. Neemt hij deze verantwoordelijkheid niet (door geen hulp te zoeken, niet mee te werken aan een veilige voorlopige oplossing enz.), dan is de consequentie dat hij de kinderen niet ziet en dat jij gerechtelijke stappen neemt om het co-ouderschap te beëindigen en een veilige omgangsregeling te laten vaststellen.



Het is belangrijk dat jijzelf weet welke consequenties jij verbindt aan zijn evt. gebrek aan medewerking en dat je die, zodra het nodig is, duidelijk aan hem en aan de kinderen kan meedelen. Duidelijk en consequent zijn is heel erg belangrijk. En je zal ook de nodige moed nodig hebben om de nodige stappen te zetten en de confrontatie met je gewelddadige ex-man aan te gaan.



Ik zou ook eens met je huisarts gaan praten over deze situatie. Misschien kan die (evt. onder vier ogen) ook eens met de kinderen praten, zodat zij hun verhaal kwijt kunnen en de huisarts inzicht krijgt in de situatie. Je kunt ook vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog. Ik heb daar in een vergelijkbare situatie heel veel aan gehad.



Sterkte!

quote:Letgo schreef op 22 februari 2010 @ 00:39:

[...]





Uhm, ik ben het vrijwel altijd met je eens poezewoes, maar in het geval van geweld vind ik het wel een andere zaak hoor! Die kinderen zijn bang voor hun vader en als ik dat zo hoor is dat niet geheel onterecht. Ik zou mijn kinderen (mocht ik die hebben) nooit dwingen om ergens naar toe te gaan waar ze zich niet veilig voelen en fysiek mishandeld worden.



Mijn advies: luister naar je kinderen, biedt ze een veilige basis.Daarom zeg ik ook dat er eerst hulp moet komen en tot sie tijd geen omgang als de kinderen zich daar niet veilig voelen. Ik viel over de zin: "Dan maar geen vader-kind band".



Mij hoor je zeker niet zeggen dat je de kinderen moet dwingen. Wel dat je andere wegen moet gaan bewandelen om te zien of de omgang weer op gang kan komen onder veilige omstandigheden.

quote:wil6 schreef op 22 februari 2010 @ 09:44:

Hij 'verwacht' de kinderen halverwege de week. Voor mijn kinderen zal ik het absoluut doen, maar ik zie erg op tegen de eventuele strijd die ontstaat (aan de deur of telefonisch/mail).



Thanx



Wil, ik denk dat je heel duidelijk moet zijn. Je ex is gewend dat jij verantwoordelijkheden van hem overneemt en ook hier ben je dat weer aan het doen. Het is niet aan jou om te werken aan de band tussen vader en kinderen, jij werkt aan jóuw band met hen (daar hoeft hij ook niets aan te doen). Je hoeft alleen de band tussen vader en kinderen te faciliteren, mogelijk te maken. En dat doe je ook, zolang de veiligheid van de kinderen gegarandeerd is. Niemand die hier een speld tussen kan krijgen, zelfs je ex niet!



Voorzie je dat je ex gewelddadig wordt als je de kinderen halverwege de week niet meegeeft? In dat geval moet je nu meteen maatregelen nemen, bv. praktische maatregelen om jezelf en de kinderen te beschermen (zorgen dat zij niet thuis zijn en dat er iemand bij jou is, de politie inlichten). Maar je kunt ook je ex voorbereiden door heel duidelijk je standpunt kenbaar te maken. Dat jij de kinderen pas meegeeft als hij hij garanties biedt dat ze in alle veiligheid naar hem toe kunnen gaan. Geen discussie aangaan hierover: hij heeft laten zien dat hij tot geweld in staat is, nu moet hij laten zien dat hij deze neiging in bedwang heeft. Niet met woorden, maar met daden. Dus laat hem van tevoren in een e-mail duidelijk weten wat jij van hem verwacht, en de consequenties als hij dat niet doet (niet de kinderen zien).



Heb je aangifte gedaan van het incident?

quote:Paddle schreef op 22 februari 2010 @ 00:46:

[...]





Het recht om als volwassene te beslissen over je kinderen vervalt imo helemaal als op welke manier dan (verbaal, fysiek,...) ook hen of hun moeder aanvalt.

Dat kun je vinden, maar helaas denkt de wet daar anders over. Vader heeft gewoon zeggenschap over zijn kind. Als moeder mag je dus niet zomaar de kinderen weghouden. Sterker nog, vader kan de omgang nu afdwingen.



Moeder staat wel veel sterker als ze nu zelf hulp inschakeld. Je kunt voor advies teruggaan naar het AMK maar je kunt je ook direct melden bij BJZ. Het AMK zal je waarschijnlijk daar naartoe doorverwijzen. Vind het eigenlijk raar dat dat niet is gebeurd. Het AMK kan wel zeggen dat je de kinderen niet meer naar vader moet laten gaan, maar voor een rechter sta je veel sterker als je kan laten zien dat je middels hulpverlening wel probeert om de omgang te herstellen op een veilige manier.



Niet wachten dus tot je ex hulp inschakelt, zelf doen!

Helemaal eens met dubiootje!

quote:dubiootje schreef op 22 februari 2010 @ 10:12:

"Waarderen voor wat hij is" hoeft niet per se een positieve betekenis te hebben, het kan ook betekenen dat de kinderen zich zelf een oordeel over hun vader kunnen vormen. Ze kunnen dan op een bepaald moment zelf bepalen wat voor contact ze met hem willen (of niet). Het lastige is wanneer je dat aan het kind zelf kan overlaten. Ik denk zelf in de richting van een jaar of 16, hoe denk jij daarover, Poezewoes?



...........................................................Dat is precies wat ik bedoel met waarderen. Wanneer een kind oud genoeg is om zelf het contact te regelen: hangt van het kind en de situatie af. Meestal idd zo rond de 16 jaar.

Het contact met vader verbreken vanwege een incident en daar verder niets mee doen is echter nooit een goed idee.

Aangifte doen van het incident, ook belangrijk.



Kort Geding als hij toch de kinderen eist mee te nemen: check. Maar ook dan: zorg dat jij al contact hebt met hulpverlening ten behoeve van de kinderen en de omgang.