Relaties
alle pijlers
Samenwonen valt tegen
woensdag 24 februari 2010 om 11:58
Hi lezers,
Ik ben een paar weken geleden gaan samenwonen met mijn vriend, in mijn appartement. De verhuizing ging soepel maar het samenwonen zelf valt tegen. Ik kan er niet tegen dat hij altijd binnen kan komen zetten, dat hij iedere nacht naast me ligt, dat zijn spullen er zijn, kortom dat hij in mijn huis lééft en dat ik mijn privacy kwijt ben. Ik ben helemaal gespannen iedere dag en zie er als een berg tegenop om 's avonds thuis te komen. Hij is net een week weggeweest om met vrienden te skieen en ik was dolgelukkig. Maar nu is hij weer terug. En woon ik dus samen. Mijn kleine fijne huis is niet meer van mij.
Ik besef dat het normaal is om wat moeite te hebben met aanpassen, en dat wennen tijd kost. Mijn vraag is echter: valt dit nog wel onder wennen, en zo ja, hoelang moet ik dit volhouden voordat ik kan zeggen dat hokken niks voor mij is?
Ik ben een paar weken geleden gaan samenwonen met mijn vriend, in mijn appartement. De verhuizing ging soepel maar het samenwonen zelf valt tegen. Ik kan er niet tegen dat hij altijd binnen kan komen zetten, dat hij iedere nacht naast me ligt, dat zijn spullen er zijn, kortom dat hij in mijn huis lééft en dat ik mijn privacy kwijt ben. Ik ben helemaal gespannen iedere dag en zie er als een berg tegenop om 's avonds thuis te komen. Hij is net een week weggeweest om met vrienden te skieen en ik was dolgelukkig. Maar nu is hij weer terug. En woon ik dus samen. Mijn kleine fijne huis is niet meer van mij.
Ik besef dat het normaal is om wat moeite te hebben met aanpassen, en dat wennen tijd kost. Mijn vraag is echter: valt dit nog wel onder wennen, en zo ja, hoelang moet ik dit volhouden voordat ik kan zeggen dat hokken niks voor mij is?
woensdag 24 februari 2010 om 13:55
Ik herken het helemaal niet. Ik vond gaan samenwonen destijds een heel groot feest (en nog altijd).
Je praat over hem alsof hij een vreemde is, je vindt het niet fijn dat hij bij je in bed ligt en dat hij thuiskomt. Het lijkt wel alsof je helemaal niet van hem houdt!
Je denkt dat je bang bent voor de vertrutting, maar dat heeft toch niets te maken met het feit dat de aanwezigheid van je vriend je zo ontzettend tot last is?
Kortom, weet je wel echt zeker dat je van hem houdt??
Je praat over hem alsof hij een vreemde is, je vindt het niet fijn dat hij bij je in bed ligt en dat hij thuiskomt. Het lijkt wel alsof je helemaal niet van hem houdt!
Je denkt dat je bang bent voor de vertrutting, maar dat heeft toch niets te maken met het feit dat de aanwezigheid van je vriend je zo ontzettend tot last is?
Kortom, weet je wel echt zeker dat je van hem houdt??
woensdag 24 februari 2010 om 14:08
Ik herken dat wel hoor, dat je bang bent dat je ineens een volwassen leven gaat leiden en dat je "saai" gaat worden. Volgens films en reclames moet je toch vooral zo groots en meeslepend mogelijk leven terwijl het allerdaagse leven meestal heel gewoontjes is en dat is verder prima lijkt mij.
Toch was ik uiteindelijk niet geschikt voor huisje-boompje-beestje en zou nooit meer kiezen voor samenwonen (wel voor een leuke LAT-relatie). Het is nu aan jou om er achter te komen of het wennen is of dat jij er gewoonweg niet voor gemaakt bent. Ik wist het eigenlijk al direct, gaf het aan mezelf toe na 4 maanden maar bleef nog vele jaren doormodderen.
Toch was ik uiteindelijk niet geschikt voor huisje-boompje-beestje en zou nooit meer kiezen voor samenwonen (wel voor een leuke LAT-relatie). Het is nu aan jou om er achter te komen of het wennen is of dat jij er gewoonweg niet voor gemaakt bent. Ik wist het eigenlijk al direct, gaf het aan mezelf toe na 4 maanden maar bleef nog vele jaren doormodderen.
woensdag 24 februari 2010 om 14:11
quote:Reiger100 schreef op 24 februari 2010 @ 13:55:
Ik herken het helemaal niet. Ik vond gaan samenwonen destijds een heel groot feest (en nog altijd).
Je praat over hem alsof hij een vreemde is, je vindt het niet fijn dat hij bij je in bed ligt en dat hij thuiskomt. Het lijkt wel alsof je helemaal niet van hem houdt!
Je denkt dat je bang bent voor de vertrutting, maar dat heeft toch niets te maken met het feit dat de aanwezigheid van je vriend je zo ontzettend tot last is?
Kortom, weet je wel echt zeker dat je van hem houdt??Ja, dat weet ik heel zeker.
Ik herken het helemaal niet. Ik vond gaan samenwonen destijds een heel groot feest (en nog altijd).
Je praat over hem alsof hij een vreemde is, je vindt het niet fijn dat hij bij je in bed ligt en dat hij thuiskomt. Het lijkt wel alsof je helemaal niet van hem houdt!
Je denkt dat je bang bent voor de vertrutting, maar dat heeft toch niets te maken met het feit dat de aanwezigheid van je vriend je zo ontzettend tot last is?
Kortom, weet je wel echt zeker dat je van hem houdt??Ja, dat weet ik heel zeker.
woensdag 24 februari 2010 om 14:35
de manier waarop je over hem praat komt op mij ook een beetje raar over. "Relaxed en niet-irritant. Dus het samenwonen moet wel lukken.". Dat lijkt me voor wel meer mensen opgaan.
Ik trok bij mijn vriend in, en heb wel heel erg moeten wennen aan het feit dat we in zijn huis woonden. Maar eigenlijk voelde het voor ons als een feest om veel bij elkaar te zijn. Vond hetheerlijk om thuis te komen van mijn werk en gewoon te weten dat hij er was.
Ik hoop dat je snel van je rotgevoel afkomt.
Ik trok bij mijn vriend in, en heb wel heel erg moeten wennen aan het feit dat we in zijn huis woonden. Maar eigenlijk voelde het voor ons als een feest om veel bij elkaar te zijn. Vond hetheerlijk om thuis te komen van mijn werk en gewoon te weten dat hij er was.
Ik hoop dat je snel van je rotgevoel afkomt.
woensdag 24 februari 2010 om 14:35
Verliefd zijn en een relatie hebben, graag veel samen willen zijn en samen dingen willen doen is gewoon heel andere koek dan de realtiteit van het 'echte leven'. Jouw angsten van sleur en vertrutting herken ik, je bent er zelf bij en kunt je relatie zelf vorm geven. Toch sluipen er dingen in, zeker als je gaat samenwonen, die toch een beetje het standaard plaatje zijn. Dan ben je ook nog eens iemand die graag en goed alleen kan zijn, je bent gaan wonen in een appartementje waar je helemaal verliefd op bent geworden; helemaal van jou en helemaal gelukkig en blij mee. Daarom denk ik dat samenwonen bij jou een groter succes was geweest, als jullie in een huis waren getrokken, die voor jullie beiden nieuw was. Nu voelt hij als een indringer in jouw veilige mooie geliefde plekje.... Over praten, misschien nadenken over verhuizen.
woensdag 24 februari 2010 om 14:39
Moeilijk, inderdaad. Het lijkt ook zo tegenstrijdig voor je gevoel, denk ik.
Kan het me goed voorstellen en zoals ik hier lees, zijn er meer mensen die moeite hebben met het alles delen. Zelf kan ik ook niet samenwonen en heb na jaren wel samengewoond te hebben, gekozen om te latten. Dat is toch de beste optie gebleken want na ruim drie jaar zijn we er beide blijere van geworden.
Maar hier heb je dus niks aan. Wat ik wel in een eerdere samenwoon-relatie heb gedaan, is voor de partner echt een complete kamer ingericht, nou ja, hij deed dat natuurlijk zelf. Compleet met zithoekje, tafel om te eten en te zitten en een bed. Ik vind het namelijk ook vreselijk altijd met iemand in bed te liggen. We hadden dus altijd de mogelijkheid apart te slapen en maakten daar veelvuldig gebruik van. Zonder dat een van ons zich daar bezwaard door voelde.
Misschien een bed of matras voor hem in zijn ruimte.
Succes!
Kan het me goed voorstellen en zoals ik hier lees, zijn er meer mensen die moeite hebben met het alles delen. Zelf kan ik ook niet samenwonen en heb na jaren wel samengewoond te hebben, gekozen om te latten. Dat is toch de beste optie gebleken want na ruim drie jaar zijn we er beide blijere van geworden.
Maar hier heb je dus niks aan. Wat ik wel in een eerdere samenwoon-relatie heb gedaan, is voor de partner echt een complete kamer ingericht, nou ja, hij deed dat natuurlijk zelf. Compleet met zithoekje, tafel om te eten en te zitten en een bed. Ik vind het namelijk ook vreselijk altijd met iemand in bed te liggen. We hadden dus altijd de mogelijkheid apart te slapen en maakten daar veelvuldig gebruik van. Zonder dat een van ons zich daar bezwaard door voelde.
Misschien een bed of matras voor hem in zijn ruimte.
Succes!
woensdag 24 februari 2010 om 14:41
Dat ben ik met Igoneh eens, want in een huis van één van de partners gaan samenwonen kan problemen opleveren. Dat had ik toen ik bij mijn (ex)vriend introk en dat heb jij toen hij bij jou introk. Er is iemand op jouw terrein gekomen en die haalt jouw routine door elkaar en dat vind je (in mijn ogen terecht) vervelend.
Een nieuw huis betrekken kan hiervoor een oplossing zijn en desnoods verhuur je je eigen woning als je hier nog geen afstand van wilt doen.
Een nieuw huis betrekken kan hiervoor een oplossing zijn en desnoods verhuur je je eigen woning als je hier nog geen afstand van wilt doen.
woensdag 24 februari 2010 om 14:42
Ik denk dat je je verwachtingspatroon iets moet bijstellen. Je zegt zelf 'Voor mij was samenwonen puur iets romantisch'. Maar dat is echt een illusie. Natuurlijk is het leuk gezellig om je vriend/vriendin altijd om je heen te hebben, maar het is ook een aanpassing. Je ziet elkaar elke dag, dus ook op je 'mindere' momenten: als je net uit bed komt, op de wc zit (bij wijze van spreken), als je ziek bent.
Misschien leg je er allemaal iets teveel druk op en ga je je daarom aan van alles en nog wat ergeren. Probeer niet overal op te letten, of steeds tegen jezelf te zeggen hoe erg je je privacy mist. Dan wordt het alleen maar erger. Probeer je 'territoriumdrift' een beetje los te laten. Het is nu ook zijn huis, probeer te wennen aan het idee dat jouw geweldige huisje nu van jullie samen is.
Misschien leg je er allemaal iets teveel druk op en ga je je daarom aan van alles en nog wat ergeren. Probeer niet overal op te letten, of steeds tegen jezelf te zeggen hoe erg je je privacy mist. Dan wordt het alleen maar erger. Probeer je 'territoriumdrift' een beetje los te laten. Het is nu ook zijn huis, probeer te wennen aan het idee dat jouw geweldige huisje nu van jullie samen is.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
woensdag 24 februari 2010 om 14:47
Ik mis nog steeds uitleg over hoe jullie je nu voorbereid hebben op een gezamenlijk leven. Ik denk namelijk steeds meer dat daar de schoen wringt, dat jullie elkaars verwachtingen niet kennen en/of niet delen. Aan het eerste is heel makkelijk wat te doen, aan het tweede kun je werken.
Verder is het me niet duidelijk wat je tot nu toe allemaal verder hebt gedaan (meer praktisch) om jullie gezamenlijke leven op poten te zetten.
Ik heb mijn samenwonen een tijd uitgesteld omdat ik er vreselijk tegenop zag mijn eigen huisje op te geven. uiteindelijk is dat nog maanden eerder gebeurd dan we gepland hadden (t staat nu nog te koop) en vind ik het ergens nog wel jammer, maar heb ik er ook heel veel voor teruggekregen waar ik geweldig blij mee ben.
Zou het bij jullie te snel gegaan kunnen zijn? In dat geval zou ik proberen een soort van inhaalmanouevre daarin uit te voeren.
Verder is het me niet duidelijk wat je tot nu toe allemaal verder hebt gedaan (meer praktisch) om jullie gezamenlijke leven op poten te zetten.
Ik heb mijn samenwonen een tijd uitgesteld omdat ik er vreselijk tegenop zag mijn eigen huisje op te geven. uiteindelijk is dat nog maanden eerder gebeurd dan we gepland hadden (t staat nu nog te koop) en vind ik het ergens nog wel jammer, maar heb ik er ook heel veel voor teruggekregen waar ik geweldig blij mee ben.
Zou het bij jullie te snel gegaan kunnen zijn? In dat geval zou ik proberen een soort van inhaalmanouevre daarin uit te voeren.
woensdag 24 februari 2010 om 14:52
Dank voor alle goede tips en behulpzame opmerkingen! Ik ga proberen enorm relaxed te doen de komende tijd, en te concentreren op alle leuke dingen. Hopelijk wordt het gevoel dan snel minder. Gelukkig kunnen we er wel over praten.
Verhuizen zit er nog niet in: op dit moment niet zo gunstig, en samen een ander huis betrekken lijkt me eerder extra druk opleveren dan verlichting. Maar op termijn is dat zeker een optie..
Verhuizen zit er nog niet in: op dit moment niet zo gunstig, en samen een ander huis betrekken lijkt me eerder extra druk opleveren dan verlichting. Maar op termijn is dat zeker een optie..
woensdag 24 februari 2010 om 14:58
Ik herken het. En toch woon ik samen. Voor mij is het een keuze (en niet echt een romantische). Latten heeft ook nadelen. Ik vind het prettig dat we elkaar nu gewoon 'tegenkomen' in huis en niet hoeven af te spreken en met spullen hoeven te slepen. Dat maakt mijn relatie relaxter. Nadeel is dus dat hij er altijd is, ook als ik alleen wil zijn. En dat je leven idd anders wordt. Bellen met vrienden en vriendinnen is anders, als je samen woont. Ook ff snel met vrienden wat gaan eten ofzo wordt minder, omdat je al van plan was om samen met je vriend te gaan eten en de boodschappen al gedaan zijn. Als ik echt wil ga ik wel de deur uit hoor maar het wordt vanzelf toch minder.
Ik denk dat je samenwonen niet als een romantisch iets moet zien, maar gewoon heel nuchter de voor- en nadelen moet afwegen. Ook hoe mijn vriend erover denkt speelt mee, hij zou helemaal niet willen latten, hij vind het helemaal niks om alleen te wonen. Zijn gevoel is ook belangrijk. En zo woon ik dus samen. Weet je wat het is: geen van beide situaties is zaligmakend.
In het begin heb je misschien nog het gevoel dat je elkaar moet vermaken ofzo. Maar dat is juist het relaxte van samenwonen, dat je je eigen gang kan gaan en toch samen kunt zijn. Dat is weer minder als je lat.
Ik denk dat je samenwonen niet als een romantisch iets moet zien, maar gewoon heel nuchter de voor- en nadelen moet afwegen. Ook hoe mijn vriend erover denkt speelt mee, hij zou helemaal niet willen latten, hij vind het helemaal niks om alleen te wonen. Zijn gevoel is ook belangrijk. En zo woon ik dus samen. Weet je wat het is: geen van beide situaties is zaligmakend.
In het begin heb je misschien nog het gevoel dat je elkaar moet vermaken ofzo. Maar dat is juist het relaxte van samenwonen, dat je je eigen gang kan gaan en toch samen kunt zijn. Dat is weer minder als je lat.
.
woensdag 24 februari 2010 om 14:59
Ehh, voorbereiden op gezamenlijk leven? Door het hebben van verkering en het praten over de toekomst. We kennen zowel elkaars ambities en dromen als elkaars slechte gewoonten, irritaties, werkschema's, zwakke plekken en sociale gewoonten. We zijn het over de meeste praktische samenwoondingen eens, dat ging allemaal vrij soepel. We maken weinig ruzie en hij laat me echt mezelf zijn. Anders had ik samenwonen niet eens overwogen.
Mis ik iets ergs dat we hadden moeten uitzoeken?
Mis ik iets ergs dat we hadden moeten uitzoeken?
woensdag 24 februari 2010 om 15:02
quote:Mlle_j schreef op 24 februari 2010 @ 14:59:
Ehh, voorbereiden op gezamenlijk leven? Door het hebben van verkering en het praten over de toekomst. We kennen zowel elkaars ambities en dromen als elkaars slechte gewoonten, irritaties, werkschema's, zwakke plekken en sociale gewoonten. We zijn het over de meeste praktische samenwoondingen eens, dat ging allemaal vrij soepel. We maken weinig ruzie en hij laat me echt mezelf zijn. Anders had ik samenwonen niet eens overwogen.
Mis ik iets ergs dat we hadden moeten uitzoeken?Nee, blijkbaar helemaal niet, maar het werd me niet duidelijk uit je verhaal of dit er überhaupt aan voorafgegaan was. Je komt als een normaal weldenkend en volwassen (eh... excusez le mot in deze context! ) over dus ik verwachtte geen hele rare dingen, maar omdat je het ook over het 'romantische' had, dacht ik bij mezelf, voor hetzelfde geld zijn jullie pas twee maanden samen en er halsoverkop in gedoken. Dat zou jouw probleem in een heel ander daglicht stellen, snap je?
Ehh, voorbereiden op gezamenlijk leven? Door het hebben van verkering en het praten over de toekomst. We kennen zowel elkaars ambities en dromen als elkaars slechte gewoonten, irritaties, werkschema's, zwakke plekken en sociale gewoonten. We zijn het over de meeste praktische samenwoondingen eens, dat ging allemaal vrij soepel. We maken weinig ruzie en hij laat me echt mezelf zijn. Anders had ik samenwonen niet eens overwogen.
Mis ik iets ergs dat we hadden moeten uitzoeken?Nee, blijkbaar helemaal niet, maar het werd me niet duidelijk uit je verhaal of dit er überhaupt aan voorafgegaan was. Je komt als een normaal weldenkend en volwassen (eh... excusez le mot in deze context! ) over dus ik verwachtte geen hele rare dingen, maar omdat je het ook over het 'romantische' had, dacht ik bij mezelf, voor hetzelfde geld zijn jullie pas twee maanden samen en er halsoverkop in gedoken. Dat zou jouw probleem in een heel ander daglicht stellen, snap je?
woensdag 24 februari 2010 om 15:02
Mlle_j, je benaderukt steeds dat je relaxed moet doen en gaat doen, maar volgens mij vraag je dan iets onmogelijks van jezelf. Je bent er niet relaxed onder en je maakt je er druk over. Dat verander je meestal niet door te proberen vanaf nu relaxed te gaan doen. Als je nu weet dat je gedrag volkomen niet rationeel is kun je jezelf daar steeds op concentreren en dan heeft die strategie kans van slagen, maar ik ben er niet van overtuigd dat dat het is bij jou.
Ik denk dat je met je vriend moet gaan praten over jouw en zijn verwachtingen van het samenwonen, van jullie leven en de toekomst. Sleur en vertrutting, deeltijdbanen en kinderen zijn allemaal een optie, maar niet noodzakelijkerwijs een gevolg van jullie keus om te gaan samenwonen. Ik ken genoeg full-time werkende samenwoners die erg ondernemend zijn, zowel samen als apart en die hun eigen keuzes in hun leven gemaakt hebben, met of zonder kinderen.
En daarnaast kun je ook eens voor jezelf nagaan of je nu echt vooral bang bent of moeite hebt met het nu, met de situatie zoals hij is, of met wat er mogelijk kan komen. Ik denk namelijk dat jij vooral angsten hebt bij toekomstbeelden: als we nu avonden op de bank liggen dan zijn we straks zo'n stel dat nooit meer praat met elkaar etc. Terwijl als jullie het nu heerlijk vinden om regelmatig samen op de bank te liggen daar helemaal niets mis mee is. Als je dan ooit merkt dat de communicatie vermindert dan kun je dat dan toch weer bijsturen? Leef in het nu en niet met angsten voor een toekomst die zich op een bepaalde manier KAN ontwikkelen.
Ik denk dat je met je vriend moet gaan praten over jouw en zijn verwachtingen van het samenwonen, van jullie leven en de toekomst. Sleur en vertrutting, deeltijdbanen en kinderen zijn allemaal een optie, maar niet noodzakelijkerwijs een gevolg van jullie keus om te gaan samenwonen. Ik ken genoeg full-time werkende samenwoners die erg ondernemend zijn, zowel samen als apart en die hun eigen keuzes in hun leven gemaakt hebben, met of zonder kinderen.
En daarnaast kun je ook eens voor jezelf nagaan of je nu echt vooral bang bent of moeite hebt met het nu, met de situatie zoals hij is, of met wat er mogelijk kan komen. Ik denk namelijk dat jij vooral angsten hebt bij toekomstbeelden: als we nu avonden op de bank liggen dan zijn we straks zo'n stel dat nooit meer praat met elkaar etc. Terwijl als jullie het nu heerlijk vinden om regelmatig samen op de bank te liggen daar helemaal niets mis mee is. Als je dan ooit merkt dat de communicatie vermindert dan kun je dat dan toch weer bijsturen? Leef in het nu en niet met angsten voor een toekomst die zich op een bepaalde manier KAN ontwikkelen.
woensdag 24 februari 2010 om 15:06
quote:Mlle_j schreef op 24 februari 2010 @ 13:47:
[...]
What's next, trouwen, kinderen, huis met een tuin? Deeltijd werken, twintig kilo aankomen, midlifecrisis?
Troost je, dat volgt niet automatisch op samenwonen. Ik woon al bijna 20 jaar samen, niet getrouwd, geen kinderen, geen tuin, niet zwaarder dan toen ik 20 was en ook niet meer of minder werk. Verder wel rete-saai, maar dat was ik altijd al.
Wat misschien kan helpen: spreek af dat je als je thuiskomt altijd eerst een halfuurtje voor jezelf neemt, voordat je met elkaar "moet'' praten.
Overigens ken ik ook stellen die het samenwonen wel trekken, maar het samen slapen niet. Die hebben gewoon ieder een eigen slaapkamer. Is in jouw appartement wat moeilijker, helaas.
[...]
What's next, trouwen, kinderen, huis met een tuin? Deeltijd werken, twintig kilo aankomen, midlifecrisis?
Troost je, dat volgt niet automatisch op samenwonen. Ik woon al bijna 20 jaar samen, niet getrouwd, geen kinderen, geen tuin, niet zwaarder dan toen ik 20 was en ook niet meer of minder werk. Verder wel rete-saai, maar dat was ik altijd al.
Wat misschien kan helpen: spreek af dat je als je thuiskomt altijd eerst een halfuurtje voor jezelf neemt, voordat je met elkaar "moet'' praten.
Overigens ken ik ook stellen die het samenwonen wel trekken, maar het samen slapen niet. Die hebben gewoon ieder een eigen slaapkamer. Is in jouw appartement wat moeilijker, helaas.
woensdag 24 februari 2010 om 15:14
@ aikidoka: je hebt gelijk: mijn gedrag is irrationeel, maar dat voelt niet zo. Ik zal er inderdaad met vriend over gaan praten. Denk dat een focus op de toekomst en de grotere lijnen mijn angsten wel wat wegneemt. hopelijk word ik dan wel ontspannener en kan ik gaan genieten van het feit dat iemand met mij wil samenwonen!
woensdag 24 februari 2010 om 15:14
Tsja, ik ben nooit samen gaan wonen. Ik ben gewoon nooit meer weg gegaan. Ik kwam langs. Het was zo gezellig. Bleef slapen. Bleef nog een keer slapen. Kwam nog vaker langs, bleef nog langer slapen, totdat de boel te klein werd voor ons tweetjes en we samen een nieuw huis hebben gezocht.
Ik kan me voorstellen dat als je vanuit het niets opeens gepland gaat samenwonen, de vrijblijvendheid soms ver te zoeken is. En dat kan gaan knagen. Ik weet niet wat de oplossing is, maar zoals anderen hebben aangegeven: niets moet in een relatie. Als je daar vanuit gaat dan is alles al een stuk relaxter.
Ik kan me voorstellen dat als je vanuit het niets opeens gepland gaat samenwonen, de vrijblijvendheid soms ver te zoeken is. En dat kan gaan knagen. Ik weet niet wat de oplossing is, maar zoals anderen hebben aangegeven: niets moet in een relatie. Als je daar vanuit gaat dan is alles al een stuk relaxter.
woensdag 24 februari 2010 om 15:18
woensdag 24 februari 2010 om 15:25
quote:JohnnyCake schreef op 24 februari 2010 @ 15:18:
Een paar maanden later had ik wel een klein dipje, miste mijn vrijheid een beetje. Maar ik kwam er snel achter dat het leven samen net iets meer inhoud gaf aan alles..
Dus ja, samenleven heeft zijn beperkingen. Maar als het goed is komt er het een en ander voor terug.Hier ben ik het helemaal mee eens. Je focust nu op de nadelen van het samenwonen, maar zie je ook voordelen ? Of zijn jullie nog niet in het stadium dat je gewoon je eigen gang gaat en je je nog min of meer verplicht voelt om alles samen te doen (eten, tv kijken, al dan niet uitslapen whatever)
Een paar maanden later had ik wel een klein dipje, miste mijn vrijheid een beetje. Maar ik kwam er snel achter dat het leven samen net iets meer inhoud gaf aan alles..
Dus ja, samenleven heeft zijn beperkingen. Maar als het goed is komt er het een en ander voor terug.Hier ben ik het helemaal mee eens. Je focust nu op de nadelen van het samenwonen, maar zie je ook voordelen ? Of zijn jullie nog niet in het stadium dat je gewoon je eigen gang gaat en je je nog min of meer verplicht voelt om alles samen te doen (eten, tv kijken, al dan niet uitslapen whatever)
.
woensdag 24 februari 2010 om 15:28
quote:impala schreef op 24 februari 2010 @ 15:25:
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens. Je focust nu op de nadelen van het samenwonen, maar zie je ook voordelen ? Of zijn jullie nog niet in het stadium dat je gewoon je eigen gang gaat en je je nog min of meer verplicht voelt om alles samen te doen (eten, tv kijken, al dan niet uitslapen whatever)We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know.
[...]
Hier ben ik het helemaal mee eens. Je focust nu op de nadelen van het samenwonen, maar zie je ook voordelen ? Of zijn jullie nog niet in het stadium dat je gewoon je eigen gang gaat en je je nog min of meer verplicht voelt om alles samen te doen (eten, tv kijken, al dan niet uitslapen whatever)We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know.
woensdag 24 februari 2010 om 15:31
quote:Mlle_j schreef op 24 februari 2010 @ 15:28:
[...]
We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know.
hahaha
Zou ik daar maar eens mee beginnen.
Voordeel van samenwonen is bv ook: als je geen zin hebt om een héle avond samen wat te doen, kun je later toch lekker tegen hem aankruipen in bed. Of als je klaar bent met je eigen dingen wat aandacht halen
[...]
We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know.
hahaha
Zou ik daar maar eens mee beginnen.
Voordeel van samenwonen is bv ook: als je geen zin hebt om een héle avond samen wat te doen, kun je later toch lekker tegen hem aankruipen in bed. Of als je klaar bent met je eigen dingen wat aandacht halen
.
woensdag 24 februari 2010 om 15:32
quote:[message=5321064,noline]Mlle_j schreef op 24 februari
We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know. Niet lullig bedoeld, maar dit vind ik dan ergens ook wel weer heel grappig! Toen ik dit topic begon te lezen, schrok ik echt en dacht ik 'dit heeft totaal geen toekomst'. Nu je wat meer geschreven hebt, denk ik dat dat allemaal best wel meevalt. Je hebt alleen wat tijd nodig om je verwachtingen bij te stellen en misschien moet je loslaten dat er een 'zo hoort het' vorm is voor het samenwonen (als je al dacht dat die er was) en dan wordt het vast leuker.
We zijn nog in het stadium dat ik mijn huispak niet eens draag als ik daar zin in heb. Hoog tijd voor een realitycheck, I know. Niet lullig bedoeld, maar dit vind ik dan ergens ook wel weer heel grappig! Toen ik dit topic begon te lezen, schrok ik echt en dacht ik 'dit heeft totaal geen toekomst'. Nu je wat meer geschreven hebt, denk ik dat dat allemaal best wel meevalt. Je hebt alleen wat tijd nodig om je verwachtingen bij te stellen en misschien moet je loslaten dat er een 'zo hoort het' vorm is voor het samenwonen (als je al dacht dat die er was) en dan wordt het vast leuker.
woensdag 24 februari 2010 om 15:41
woensdag 24 februari 2010 om 15:43
Ik zou he ook heel lastig vinden als mijn vriend bij mij zou komen inwonen. Alles was van mij en opeens komt hij daar doorheen met zijn spullen, gewoonten en meningen.
Bij ons is het precies andersom (ik verhuur mijn flatje en woon nu bij hem in), maar ik merk(te) dat hij er ook een tijd aan heeft moeten wennen.
En ook dat we eigenlijk nog steeds zo ons eigen gescheiden leven hebben, dat we alsnog letterlijk moeten afspreken om samen thuis te zijn / iets te gaan doen om elkaar te zien. Dat vind ik momenteel heel ontspannen (het gaat nu een klein jaar zo), maar we hebben een huis gekocht in een ander dorp, verder weg bij vrienden vandaan en daarnaast ben ik net zwanger, dus ik ga er vanuit dat we meer op elkaar aangewezen zullen zijn over een aantal maanden.
En daar kan ik ook wel weer zin in hebben, maar dan wel in een huis wat we samen hebben uitegzocht, en niet in mijn of zijn domein.
Ik denk dat je er vanzelf wel achter komt of je de zenuwen van hém krijgt, of van zijn aanwezigheid in jouw huis, of van uberhaupt iemand in jouw huis. Doet hij ook dingen die je irriteren, maar die hij andersom niet erg zou vinden - en het dus niet doorheeft? Bijv. binnenlopen als je in bad ligt / poepen met de deur open / 's ochtends gelijk beginnen te tetteren terwijl jij nog even wakker moet worden. Dat soort dingen moet je gelijk zeggen, dan kan je al een hoop frustratie voorkomen.
Bij ons is het precies andersom (ik verhuur mijn flatje en woon nu bij hem in), maar ik merk(te) dat hij er ook een tijd aan heeft moeten wennen.
En ook dat we eigenlijk nog steeds zo ons eigen gescheiden leven hebben, dat we alsnog letterlijk moeten afspreken om samen thuis te zijn / iets te gaan doen om elkaar te zien. Dat vind ik momenteel heel ontspannen (het gaat nu een klein jaar zo), maar we hebben een huis gekocht in een ander dorp, verder weg bij vrienden vandaan en daarnaast ben ik net zwanger, dus ik ga er vanuit dat we meer op elkaar aangewezen zullen zijn over een aantal maanden.
En daar kan ik ook wel weer zin in hebben, maar dan wel in een huis wat we samen hebben uitegzocht, en niet in mijn of zijn domein.
Ik denk dat je er vanzelf wel achter komt of je de zenuwen van hém krijgt, of van zijn aanwezigheid in jouw huis, of van uberhaupt iemand in jouw huis. Doet hij ook dingen die je irriteren, maar die hij andersom niet erg zou vinden - en het dus niet doorheeft? Bijv. binnenlopen als je in bad ligt / poepen met de deur open / 's ochtends gelijk beginnen te tetteren terwijl jij nog even wakker moet worden. Dat soort dingen moet je gelijk zeggen, dan kan je al een hoop frustratie voorkomen.
