Relaties
alle pijlers
Zal ik het ooit gaan leren
woensdag 24 februari 2010 om 14:21
Op advies van dames die reageerde op: Waar komen deze gedachten vandaan, hierbij mijn post.
Even kort samengevat, ik ben op mijn werk maar jarenlang heb ik vanuit het ouderlijke huis, vroegere vrienden, ex vriendjes, leraren het beeld gekregen dat ik niets voorstel. Niet belangrijk, mooi, lief en leuk genoeg ben. Ruzies, buitengesloten worden. Mijn vader is emotioneel niet beschikbaar. Mijn moeder is overleden toen ik jonger was. Voor mijn gevoel heb ik nooit geleerd van mezelf te houden, mijn karakter te waarderen en al die dingen waar jullie over schrijven.
Ja, ik ben in therapie, 1 keer per week, sport 1 keer per week en heb lieve vriendinnen die ik 1 tot twee keer in de week probeer te zien. Wonen niet in dezelfde stad als ik en ben onlangs gaan samenwonen en daardoor verhuist naar een nieuwe stad.
Ik heb een super vent getroffen, die mij voor het eerst laat zien dat vreemdgaan in een relatie niet normaal is, van mij houdt om wie ik ben en geloof me, hij is al meerdere keren in aanraking gekomen met mijn onzekerheden en angsten. Ik heb last van verlatingsangst.
Ik weet heel goed waar bepaalde zaken vandaan komen maar toch overvallen sommige gedachten me. Vriendje spreekt wat af met zijn vrienden en dan kan ik denken, wil je niet bij mij zijn? Vriendje reageert niet altijd even snel of inhoudelijk genoeg op mijn mail of sms en dan kan ik denken, verveel ik je, ben je me zat?
Verbied hem niks, maak geen ruzie, kan hem goed uitleggen waar dingen vandaan komen, biedt excuses aan als ik van mijn onzekerheid zijn verantwoording maak, probeer hem niet te verstikken, te belemmeren, zijn individu te nemen zoals hij is. Maar de angst om hem weg te jagen of kwijt te raken door mijn issues is wel eens aanwezig!
Even kort samengevat, ik ben op mijn werk maar jarenlang heb ik vanuit het ouderlijke huis, vroegere vrienden, ex vriendjes, leraren het beeld gekregen dat ik niets voorstel. Niet belangrijk, mooi, lief en leuk genoeg ben. Ruzies, buitengesloten worden. Mijn vader is emotioneel niet beschikbaar. Mijn moeder is overleden toen ik jonger was. Voor mijn gevoel heb ik nooit geleerd van mezelf te houden, mijn karakter te waarderen en al die dingen waar jullie over schrijven.
Ja, ik ben in therapie, 1 keer per week, sport 1 keer per week en heb lieve vriendinnen die ik 1 tot twee keer in de week probeer te zien. Wonen niet in dezelfde stad als ik en ben onlangs gaan samenwonen en daardoor verhuist naar een nieuwe stad.
Ik heb een super vent getroffen, die mij voor het eerst laat zien dat vreemdgaan in een relatie niet normaal is, van mij houdt om wie ik ben en geloof me, hij is al meerdere keren in aanraking gekomen met mijn onzekerheden en angsten. Ik heb last van verlatingsangst.
Ik weet heel goed waar bepaalde zaken vandaan komen maar toch overvallen sommige gedachten me. Vriendje spreekt wat af met zijn vrienden en dan kan ik denken, wil je niet bij mij zijn? Vriendje reageert niet altijd even snel of inhoudelijk genoeg op mijn mail of sms en dan kan ik denken, verveel ik je, ben je me zat?
Verbied hem niks, maak geen ruzie, kan hem goed uitleggen waar dingen vandaan komen, biedt excuses aan als ik van mijn onzekerheid zijn verantwoording maak, probeer hem niet te verstikken, te belemmeren, zijn individu te nemen zoals hij is. Maar de angst om hem weg te jagen of kwijt te raken door mijn issues is wel eens aanwezig!
woensdag 24 februari 2010 om 14:26
Zo, jij bent in een heftige periode. En leren van jezelf te houden en net gaan samenwonen.
Ik denk dat je een gouden vent heb getroffen. Hou van hem. Laat dat blijken. En wees er trots op dat hij van "jou" is. Net als hij trots is op jou!
Ik kan je niet adviseren. Ik wil je vooral heel veel succes wensen. Misschien een klein advies: als je hem een mail wilt sturen om je onzekerheid bevestigd te krijgen, bel hem. Je hoort dan direct of hij druk is, of even tijd voor je heeft. Soms is het horen van zjn stem al genoeg. Of als dat niet kan, schrijf je onzekerheid op een velletje papier en verscheur het als je opgelucht bent. Je valt hem op dat moment niet lastig.
heel veel geluk! Je komt er echt wel! Je bent goed bezig.
Ik denk dat je een gouden vent heb getroffen. Hou van hem. Laat dat blijken. En wees er trots op dat hij van "jou" is. Net als hij trots is op jou!
Ik kan je niet adviseren. Ik wil je vooral heel veel succes wensen. Misschien een klein advies: als je hem een mail wilt sturen om je onzekerheid bevestigd te krijgen, bel hem. Je hoort dan direct of hij druk is, of even tijd voor je heeft. Soms is het horen van zjn stem al genoeg. Of als dat niet kan, schrijf je onzekerheid op een velletje papier en verscheur het als je opgelucht bent. Je valt hem op dat moment niet lastig.
heel veel geluk! Je komt er echt wel! Je bent goed bezig.
Volg je hart. Dat klopt.
woensdag 24 februari 2010 om 14:28
Ontzettend goed dat je het met je vriend hierover hebt! Echt klasse.
Volgens mij ben je ontzettend onzeker over jezelf en betrek alles wat hij doet/zegt/vraagt (zoals even met vrienden op stap gaan) op jezelf.
Wat voor een therapie volg je? Krijg je daar meer te leren over zelfwaardering, zelfvertrouwen e.d?
Volgens mij ben je ontzettend onzeker over jezelf en betrek alles wat hij doet/zegt/vraagt (zoals even met vrienden op stap gaan) op jezelf.
Wat voor een therapie volg je? Krijg je daar meer te leren over zelfwaardering, zelfvertrouwen e.d?
Nee echt?
woensdag 24 februari 2010 om 14:49
Lieve allemaal,
Woon sinds september 2009 samen in een nieuwe stad! Nieuwe baan, alles nieuw. Ik moest zo enorm wennen en heb redelijk op hem geleund in het begin.
Op zo veel fronten moest ik opnieuw vaste grond onder mijn voeten vinden, ik denk ook wel dat nu ik een lieve vent gevonden heb, er een hoop shit van vroeger eruit komt.
Voor het eerst dat ik in een gezonde en stabiele relatie zit, hoef verstandelijk gezien niet op mijn hoede te zijn. Er wordt van mij gehouden, ik word gewaardeerd.
Ik merkte dat de shit zo veel is dat ik het niet alleen op kan lossen en ook al houdt vriendjelief enorm veel van me, hij kan dat gat in mijn hart niet opvullen. Ik mag en kan hem niet verantwoordelijk stellen om mij helemaal en altijd gelukkig te maken. Of dat hij al mijn demonen weg gaat jagen.
Ik volg cognitieve therapie en via psychologie magazine de online cursus voor het vergroten van je zelfvertrouwen.
Maar inderdaad, als vriendjelief stil is dan kan ik daar soms onzeker van raken, als vriendjelief ons avondje vrij gebruikt om zijn maat bij ons te laten eten denk ik: wil je geen tijd met mij dan? Als vriendjelief chagrijnig is, denk ik soms wel eens..oh jee wat heb ik gedaan. Erg vermoeiend voor mij en ook wel eens voor hem, als ik het eruit floep of toch even bij hem toets dat mijn onzekerheid toch niet echt waar is?!
Het besef dat ik mezelf verdriet doe is er, de wil om te veranderen is er, de angst: heb ik hem misschien van me afgeduwd is er ook…Of de gedachte: kan hij het geduld opbrengen want mijn verbeterpunten hebben tijd nodig..
Woon sinds september 2009 samen in een nieuwe stad! Nieuwe baan, alles nieuw. Ik moest zo enorm wennen en heb redelijk op hem geleund in het begin.
Op zo veel fronten moest ik opnieuw vaste grond onder mijn voeten vinden, ik denk ook wel dat nu ik een lieve vent gevonden heb, er een hoop shit van vroeger eruit komt.
Voor het eerst dat ik in een gezonde en stabiele relatie zit, hoef verstandelijk gezien niet op mijn hoede te zijn. Er wordt van mij gehouden, ik word gewaardeerd.
Ik merkte dat de shit zo veel is dat ik het niet alleen op kan lossen en ook al houdt vriendjelief enorm veel van me, hij kan dat gat in mijn hart niet opvullen. Ik mag en kan hem niet verantwoordelijk stellen om mij helemaal en altijd gelukkig te maken. Of dat hij al mijn demonen weg gaat jagen.
Ik volg cognitieve therapie en via psychologie magazine de online cursus voor het vergroten van je zelfvertrouwen.
Maar inderdaad, als vriendjelief stil is dan kan ik daar soms onzeker van raken, als vriendjelief ons avondje vrij gebruikt om zijn maat bij ons te laten eten denk ik: wil je geen tijd met mij dan? Als vriendjelief chagrijnig is, denk ik soms wel eens..oh jee wat heb ik gedaan. Erg vermoeiend voor mij en ook wel eens voor hem, als ik het eruit floep of toch even bij hem toets dat mijn onzekerheid toch niet echt waar is?!
Het besef dat ik mezelf verdriet doe is er, de wil om te veranderen is er, de angst: heb ik hem misschien van me afgeduwd is er ook…Of de gedachte: kan hij het geduld opbrengen want mijn verbeterpunten hebben tijd nodig..
woensdag 24 februari 2010 om 14:52
Goed van je dat je een topic hebt geopend.
Het probleem is dus dat je verlatingsangst hebt. Je hebt hier al therapie voor en het is mogelijk om hier met je vriend over te praten. Je werkt er aan! Dan heb je de helft al gewonnen, dat ten eerste.
Verstandelijk snap je het al denk ik, maar gevoelsmatig wil het nog niet lukken dus. Dat is zwaar. Of hij je nooit gaat verlaten, dat weet je pas aan het einde. Elke dag die jij aan je angst verspilt is er weer één, dus het is goed dat je eraan werkt. En natuurlijk gaat dit ooit weg, die angst. Tot die tijd is het zaak om er steeds meer zonder angst van je relatie te genieten. Elk moment genieten is toch mooi meegenomen, zelfs al zou het ooit uitgaan. Als je dan toch ooit terug moet kijken op je leven is het lekkerder als je dat met een goed gevoel kunt doen.
Het zou het zo fijn zijn als je kunt bedenken, beter nog kunt voelen; Wat heerlijk, mijn vriend zit lekker in zijn vel en geniet van zijn leven én wil mij daar bij hebben (natuurlijk).
Hij wil jou in zijn leven (want hij vindt jou zo leuk dat hij daar ruimte voor maakt). Daar kiest hij namelijk voor. Anders wás je niet in zijn leven. En wie kan er meer van een ander houden, dan iemand die ook van zichzelf houdt?
Bedenk je je wel eens heel rationeel wat er gebeurt als hij je wel zou verlaten? Als hij je saai zou gaan vinden? Hij zal het vast aangeven dan. Dan heb je pijn en/of verdriet, maar de wereld vergaat niet. Je hebt dan nog steeds je baan, vriendinnen, sport, bezigheden. Eigenlijk heb je dan nog steeds een leuk leven, toch?
Het probleem is dus dat je verlatingsangst hebt. Je hebt hier al therapie voor en het is mogelijk om hier met je vriend over te praten. Je werkt er aan! Dan heb je de helft al gewonnen, dat ten eerste.
Verstandelijk snap je het al denk ik, maar gevoelsmatig wil het nog niet lukken dus. Dat is zwaar. Of hij je nooit gaat verlaten, dat weet je pas aan het einde. Elke dag die jij aan je angst verspilt is er weer één, dus het is goed dat je eraan werkt. En natuurlijk gaat dit ooit weg, die angst. Tot die tijd is het zaak om er steeds meer zonder angst van je relatie te genieten. Elk moment genieten is toch mooi meegenomen, zelfs al zou het ooit uitgaan. Als je dan toch ooit terug moet kijken op je leven is het lekkerder als je dat met een goed gevoel kunt doen.
Het zou het zo fijn zijn als je kunt bedenken, beter nog kunt voelen; Wat heerlijk, mijn vriend zit lekker in zijn vel en geniet van zijn leven én wil mij daar bij hebben (natuurlijk).
Hij wil jou in zijn leven (want hij vindt jou zo leuk dat hij daar ruimte voor maakt). Daar kiest hij namelijk voor. Anders wás je niet in zijn leven. En wie kan er meer van een ander houden, dan iemand die ook van zichzelf houdt?
Bedenk je je wel eens heel rationeel wat er gebeurt als hij je wel zou verlaten? Als hij je saai zou gaan vinden? Hij zal het vast aangeven dan. Dan heb je pijn en/of verdriet, maar de wereld vergaat niet. Je hebt dan nog steeds je baan, vriendinnen, sport, bezigheden. Eigenlijk heb je dan nog steeds een leuk leven, toch?
woensdag 24 februari 2010 om 15:28
In het begin van onze relatie heeft hij enorm veel rekening met mij gehouden. Qua zijn tijdsbesteding, dingen voor zichzelf doen etc. Heeft me heel erg betrokken in zijn vrienden groep om me thuis te laten voelen in de nieuwe stad. Hij net een andere baan en voor het eerst echt samenwonen dus voor hem was het ook wennen.
Nu merk ik aan hem, of merk ik iets van mezelf op kan ook maar goed, dat hij iets meer afspraken maakt dan voorheen. Doodnormaal, ik doe het ook en doe het niet omdat ik afstand van hem wil nemen maar als hij het doet, enorm onzeker!
Bah Jakkes..
Aan de andere kant, we hebben een relatie en we wonen samen, ik kies voor hem en hij voor mij en Madhe, als het uitgaat weet ik ook wel dat ik er wel weer bovenop kom..Maar de gedachte, ik heb het dan stuk gemaakt door mijn issues is wat me rillingen bezorgd.
Nu merk ik aan hem, of merk ik iets van mezelf op kan ook maar goed, dat hij iets meer afspraken maakt dan voorheen. Doodnormaal, ik doe het ook en doe het niet omdat ik afstand van hem wil nemen maar als hij het doet, enorm onzeker!
Bah Jakkes..
Aan de andere kant, we hebben een relatie en we wonen samen, ik kies voor hem en hij voor mij en Madhe, als het uitgaat weet ik ook wel dat ik er wel weer bovenop kom..Maar de gedachte, ik heb het dan stuk gemaakt door mijn issues is wat me rillingen bezorgd.
woensdag 24 februari 2010 om 15:34
Ik vind dat je erg goed bezig bent. Ik heb niet gereageerd op je vorige topic, alleen af en toe zien staan.
Ik begrijp dat je graag wil dat je zekerheid hebt van je vriend, maar dat je hem ook weer niet wil verstikken.
Misschien kun je met je vriend afspreken dat hij het aangeeft als hij even wat ruimte nodig heeft.
Wij hebben thuis een regel. 'LIEF' heet die regel.
Die houdt in dat we lief tegen elkaar blijven. Ofwel: je mag best ergens van balen, je verstikt voelen, even alleen willen zijn, ergens pissig over zijn. Maar ondanks alles hou je wel van elkaar. Je kan dus ook je onvrede uit liefde uiten. Aangeven dat je begrijpt dat het moeilijk is, dat je de ander niet wil kwetsen, maar dat je nu toch echt heel graag even met je vrienden een biertje wil gaan drinken. En dat je dan straks weer terug bent. Lief zijn, met kusje voor je weggaat, en kusje als je terugkomt etc.
Mij helpt dat heel erg om niet te twijfelen aan zijn liefde voor mij. Wrijvingen zijn niet altijd te voorkomen, maar als je lief doet tegen elkaar, weet je in ieder geval dat de basis goed zit.
Misschien werkt dit voor jullie ook...
PS. Misschien moet je even je mailadres weer verwijderen, om overlast te voorkomen...
Ik begrijp dat je graag wil dat je zekerheid hebt van je vriend, maar dat je hem ook weer niet wil verstikken.
Misschien kun je met je vriend afspreken dat hij het aangeeft als hij even wat ruimte nodig heeft.
Wij hebben thuis een regel. 'LIEF' heet die regel.
Die houdt in dat we lief tegen elkaar blijven. Ofwel: je mag best ergens van balen, je verstikt voelen, even alleen willen zijn, ergens pissig over zijn. Maar ondanks alles hou je wel van elkaar. Je kan dus ook je onvrede uit liefde uiten. Aangeven dat je begrijpt dat het moeilijk is, dat je de ander niet wil kwetsen, maar dat je nu toch echt heel graag even met je vrienden een biertje wil gaan drinken. En dat je dan straks weer terug bent. Lief zijn, met kusje voor je weggaat, en kusje als je terugkomt etc.
Mij helpt dat heel erg om niet te twijfelen aan zijn liefde voor mij. Wrijvingen zijn niet altijd te voorkomen, maar als je lief doet tegen elkaar, weet je in ieder geval dat de basis goed zit.
Misschien werkt dit voor jullie ook...
PS. Misschien moet je even je mailadres weer verwijderen, om overlast te voorkomen...
woensdag 24 februari 2010 om 15:37
Lieve SS, wat ben jij ontzettend op de goeie weg!
Je kan en mag van jezelf ook verwachten dat je je hele jeugd even in een jaar of zo rechttrekt
Zulke dingen nemen tijd en hulp in beslag
En laat je nu net van alle twee genoeg hebben
Je hebt een kanjer van een vriend, die je eerlijk verteld wat je knelpunten zijn
Je hebt een psycholoog die samen met jou aan een nieuwe jij werkt.
Wat ik ontzettend in je post lees is dat je WIL veranderen
En tuurlijk maak je wel eens een uitglijder.
Dat geeft ook niet, dat mag
Je hebt het namelijk nogal voor je kiezen gehad de afgelopen jaren.
En nu...samenwonen in een vreemde stad, nog niet echt een basis om op terug te vallen als je even overvallen wordt door zo;n gekke gedachte
Vriendinnen bellen is al heerlijk, maar even echt actief afleiding zoeken met andere mensen is eigenlijk nog lekkerder.
Dat komt ook wel, maar met kleine stapjes tegelijk
Ik neem aan dat je vriend ook op de hoogte is van je jeugd en de band (of eigenlijk de niet band) met je vader
Hoe reageert hij als je er een onzekere gedachte uitfloept?
Snapt hij het?
Wordt hij boos, verdrietig?
En ik las al dat jullie erover praten, maar doen jullie dat bijvoorbeeld ook als de spanningsboog even niet strak staat?
Ik bedoel, gewoon op een donderdag avond met een wijntje op de bank?
Je kan en mag van jezelf ook verwachten dat je je hele jeugd even in een jaar of zo rechttrekt
Zulke dingen nemen tijd en hulp in beslag
En laat je nu net van alle twee genoeg hebben
Je hebt een kanjer van een vriend, die je eerlijk verteld wat je knelpunten zijn
Je hebt een psycholoog die samen met jou aan een nieuwe jij werkt.
Wat ik ontzettend in je post lees is dat je WIL veranderen
En tuurlijk maak je wel eens een uitglijder.
Dat geeft ook niet, dat mag
Je hebt het namelijk nogal voor je kiezen gehad de afgelopen jaren.
En nu...samenwonen in een vreemde stad, nog niet echt een basis om op terug te vallen als je even overvallen wordt door zo;n gekke gedachte
Vriendinnen bellen is al heerlijk, maar even echt actief afleiding zoeken met andere mensen is eigenlijk nog lekkerder.
Dat komt ook wel, maar met kleine stapjes tegelijk
Ik neem aan dat je vriend ook op de hoogte is van je jeugd en de band (of eigenlijk de niet band) met je vader
Hoe reageert hij als je er een onzekere gedachte uitfloept?
Snapt hij het?
Wordt hij boos, verdrietig?
En ik las al dat jullie erover praten, maar doen jullie dat bijvoorbeeld ook als de spanningsboog even niet strak staat?
Ik bedoel, gewoon op een donderdag avond met een wijntje op de bank?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 24 februari 2010 om 15:50
Dit bedoel ik absoluut niet als excuus of om te wijzen naar vriend maar hij heeft thuis nooit geleerd te praten. Zijn behoeften en grenzen werden ook heel erg vaak niet gehoord en gezien. Vriend is daardoor gewend eerst aan een ander te denken en daarna pas aan zichzelf. Of niet echt aan te geven als hij iets niet leuk vind.
Door mij veranderd hij daar iets in en gaat hij steeds meer grenzen stellen.
Ik vind het moeilijk erop te vertrouwen dat als hem echt iets dwars zit naar of over mij, hij erover zal praten met me.
Ik geef bij vriend aan, mij kan je ook helpen door je eigen grenzen in de gaten te houden. Niet dingen te laten uit angst voor mijn reactie.
Vriend reageert heel goed op mijn onzekerheden, antwoorden als: ik hou van jou precies zoals je bent, ook je onzekerheden dus, liefje het heeft tijd nodig, liefje focus je je niet teveel op willen/moeten veranderen, liefje niet te streng zijn voor jezelf.
Vriendje is op de hoogte van mijn jeugdervaringen ja..was moeilijk en eng om met hem te delen.
Die spanningsboog ga ik onthouden...want idd er wordt gesproken over als er daarvoor iets gebeurd is. Maar een gesprekje zomaar, chill met wijntje op de bank...dat is nog niet heel erg veel voorgekomen.
En idd, soms voel ik me zo alleen en eenzaam in deze nieuwe stad. Ik moet echt plannen om mijn dierbare dinnetjes te zien. Maar gelukkig heb ik ze en neem het voor lief dat ik er nu langer voor moet reizen.
Door mij veranderd hij daar iets in en gaat hij steeds meer grenzen stellen.
Ik vind het moeilijk erop te vertrouwen dat als hem echt iets dwars zit naar of over mij, hij erover zal praten met me.
Ik geef bij vriend aan, mij kan je ook helpen door je eigen grenzen in de gaten te houden. Niet dingen te laten uit angst voor mijn reactie.
Vriend reageert heel goed op mijn onzekerheden, antwoorden als: ik hou van jou precies zoals je bent, ook je onzekerheden dus, liefje het heeft tijd nodig, liefje focus je je niet teveel op willen/moeten veranderen, liefje niet te streng zijn voor jezelf.
Vriendje is op de hoogte van mijn jeugdervaringen ja..was moeilijk en eng om met hem te delen.
Die spanningsboog ga ik onthouden...want idd er wordt gesproken over als er daarvoor iets gebeurd is. Maar een gesprekje zomaar, chill met wijntje op de bank...dat is nog niet heel erg veel voorgekomen.
En idd, soms voel ik me zo alleen en eenzaam in deze nieuwe stad. Ik moet echt plannen om mijn dierbare dinnetjes te zien. Maar gelukkig heb ik ze en neem het voor lief dat ik er nu langer voor moet reizen.
woensdag 24 februari 2010 om 16:03
Hmmm...komt tie hoor een puntje van kritiek
Een gesprek voeren is natuurlijk niet alleen maar zeggen
"komt wel goed schatje"
"liefje niet te streng zijn voor jezelf"
"Ik hou van je zoals je bent"
Om het even heel onaardig te zeggen (en dat bedoel ik echt niet lullig)
het is weinig constructief.
Jij kan er namelijk niets mee...
Het is een heel eenzijdig gesprek,jij geeft aan dat je ergens mee zit en hij wuift het weg.
dat bedoelde ik ook met een donderdagavond op de bank zit gesprek
Ik weet dat ik er zelf heel veel aan heb als er iemand met me meedenkt.
voorbeeldje:
Schat, ik heb het weer hoor, jij gaat vanavond stappen en ik heb er de bibbers van
Dan heb ik niet aan een, het komt wel goed schatje
Voor mij zou het heel erg helpen als hij zou vragen waar ik dan zo bang voor ben.
Dat kan ik dan uitleggen en daar kan hij weer op reageren.
En als hij inderdaad zo gesloten is mag je daar ok best wat van zeggen hoor.
Lief, ik hou van je ik snap dat je niet zo'n babbel bent zoals ik maar als jij je zo terug trekt zonder dat aan te geven kan ik daar niet zo goed mee uit de voeten
Daarmee zeg je wat je dwars zit, geef je dus wel je eigen grens aan maar laat je hem wel in zijn waarde...
Een gesprek voeren is natuurlijk niet alleen maar zeggen
"komt wel goed schatje"
"liefje niet te streng zijn voor jezelf"
"Ik hou van je zoals je bent"
Om het even heel onaardig te zeggen (en dat bedoel ik echt niet lullig)
het is weinig constructief.
Jij kan er namelijk niets mee...
Het is een heel eenzijdig gesprek,jij geeft aan dat je ergens mee zit en hij wuift het weg.
dat bedoelde ik ook met een donderdagavond op de bank zit gesprek
Ik weet dat ik er zelf heel veel aan heb als er iemand met me meedenkt.
voorbeeldje:
Schat, ik heb het weer hoor, jij gaat vanavond stappen en ik heb er de bibbers van
Dan heb ik niet aan een, het komt wel goed schatje
Voor mij zou het heel erg helpen als hij zou vragen waar ik dan zo bang voor ben.
Dat kan ik dan uitleggen en daar kan hij weer op reageren.
En als hij inderdaad zo gesloten is mag je daar ok best wat van zeggen hoor.
Lief, ik hou van je ik snap dat je niet zo'n babbel bent zoals ik maar als jij je zo terug trekt zonder dat aan te geven kan ik daar niet zo goed mee uit de voeten
Daarmee zeg je wat je dwars zit, geef je dus wel je eigen grens aan maar laat je hem wel in zijn waarde...
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 24 februari 2010 om 16:13
Hoi Summerdance,
Sorry, ik zit op mijn werk en typ iets minder makkelijk dan normaal. Ik herstel mezelf, vaak vraagt hij ook, waar ben je bang voor, hoe kan ik je helpen. Zijn enigste antwoord is niet steeds:
"komt wel goed schatje"
"liefje niet te streng zijn voor jezelf"
"Ik hou van je zoals je bent"
Maar soms zegt hij ook eerlijk: ik weet nu niet zo goed wat ik moet zeggen. Dit antwoord volgt alleen op mijn huilbuien als ik weer eens vind dat ik geen steek veranderd ben en geen stap vooruit kom in mijn verander proces.
Gisteren trok hij zich ineens terug de slaapkamer in en ging slapen (belachelijk tijdstip dus ik had wel door dat er wat was en toen heb ik ook aangegeven: Lief, ik hou van je ik snap dat je niet zo'n babbel bent zoals ik maar als jij je zo terug trekt zonder dat aan te geven kan ik daar niet zo goed mee uit de voeten. Daarin geeft hij mij dan ook volledig gelijk.
@ Madhe, had je mijn email adres gevonden?
Maar soms vind ik het ook zo moeilijk, wat is mijn onzekerheid en wat vind ik nou gewoon echt niet leuk of vind ik niet kunnen van Vriend.
Sorry, ik zit op mijn werk en typ iets minder makkelijk dan normaal. Ik herstel mezelf, vaak vraagt hij ook, waar ben je bang voor, hoe kan ik je helpen. Zijn enigste antwoord is niet steeds:
"komt wel goed schatje"
"liefje niet te streng zijn voor jezelf"
"Ik hou van je zoals je bent"
Maar soms zegt hij ook eerlijk: ik weet nu niet zo goed wat ik moet zeggen. Dit antwoord volgt alleen op mijn huilbuien als ik weer eens vind dat ik geen steek veranderd ben en geen stap vooruit kom in mijn verander proces.
Gisteren trok hij zich ineens terug de slaapkamer in en ging slapen (belachelijk tijdstip dus ik had wel door dat er wat was en toen heb ik ook aangegeven: Lief, ik hou van je ik snap dat je niet zo'n babbel bent zoals ik maar als jij je zo terug trekt zonder dat aan te geven kan ik daar niet zo goed mee uit de voeten. Daarin geeft hij mij dan ook volledig gelijk.
@ Madhe, had je mijn email adres gevonden?
Maar soms vind ik het ook zo moeilijk, wat is mijn onzekerheid en wat vind ik nou gewoon echt niet leuk of vind ik niet kunnen van Vriend.
woensdag 24 februari 2010 om 18:15
quote:Soulsearch28 schreef op 24 februari 2010 @ 15:54:
Madhe,
Ik heb mijn email snel weer weg gehaald. Hopenlijk niet te snel...
Ooh ik heb het gemist. Maar ik heb je een vriendenverzoek gestuurd via je profiel, dan kunnen we op die manier mailen/mailardressen uitwisselen. Sorry, als ik door had dat je het hier neer had gezet dan had ik deze uitleg eerder gegeven.
Vanavond heb ik geen tijd, ik stuur je morgen even een mailtje. Als je mijn verzoek accepteert dan
Madhe,
Ik heb mijn email snel weer weg gehaald. Hopenlijk niet te snel...
Ooh ik heb het gemist. Maar ik heb je een vriendenverzoek gestuurd via je profiel, dan kunnen we op die manier mailen/mailardressen uitwisselen. Sorry, als ik door had dat je het hier neer had gezet dan had ik deze uitleg eerder gegeven.
Vanavond heb ik geen tijd, ik stuur je morgen even een mailtje. Als je mijn verzoek accepteert dan
woensdag 24 februari 2010 om 18:19
Even snel nog...
De dekens over de kop trekken is niet constructief, en jij krijgt daardoor alleen maar meer zorgen. Feit blijft wel dat hij op dat moment niet wil praten. Komt hij er later op terug?
Als je vriend zich terugtrekt, kan hij natuurlijk ook aangeven dat hij daar behoefte aan heeft, maar daar later op terugkomt. Dat kun jij ook doen wanneer je die behoefte voelt. Het voorkomt dat de ander eraan komt hobbelen en vragen gaat stellen die de ander op dat moment misschien niet eens kán beantwoorden (want behoefte aan alleen zijn, nadenken of wat dan ook).
Hier werkt dat prima. Zo laat je de ander niet met vraagtekens achter, maar met vertrouwen dat je open kunt praten over zaken, wanneer beide personen daar aan toe zijn.
De dekens over de kop trekken is niet constructief, en jij krijgt daardoor alleen maar meer zorgen. Feit blijft wel dat hij op dat moment niet wil praten. Komt hij er later op terug?
Als je vriend zich terugtrekt, kan hij natuurlijk ook aangeven dat hij daar behoefte aan heeft, maar daar later op terugkomt. Dat kun jij ook doen wanneer je die behoefte voelt. Het voorkomt dat de ander eraan komt hobbelen en vragen gaat stellen die de ander op dat moment misschien niet eens kán beantwoorden (want behoefte aan alleen zijn, nadenken of wat dan ook).
Hier werkt dat prima. Zo laat je de ander niet met vraagtekens achter, maar met vertrouwen dat je open kunt praten over zaken, wanneer beide personen daar aan toe zijn.
woensdag 24 februari 2010 om 20:32
Hoi Madhe,
Ik ben niet zo heel erg bekend nog met dit forum en heb geen uitnodiging van je gezien en heb je daarom zelf ook een uitnodiging gestuurd. Anders zet ik morgen mijn e-mail adres nog even snel ik een post en dan is het ook opgelost
Uiteindelijk trok vriendlief zijn dekens van zijn hoofd af en vertelde me wat er aan de hand was en heb ik ook aan hem gevraagd of hij de volgende keer duidelijk wilt benoemen waar hij behoefte aan heeft.
Maar zo mag ik ook duidelijker mijn behoefte aan leren geven...Weer wat geleerd
Fijne avond en ik duik nu met vriendlief op de bank om onze favo serie te kijken
Ik ben niet zo heel erg bekend nog met dit forum en heb geen uitnodiging van je gezien en heb je daarom zelf ook een uitnodiging gestuurd. Anders zet ik morgen mijn e-mail adres nog even snel ik een post en dan is het ook opgelost
Uiteindelijk trok vriendlief zijn dekens van zijn hoofd af en vertelde me wat er aan de hand was en heb ik ook aan hem gevraagd of hij de volgende keer duidelijk wilt benoemen waar hij behoefte aan heeft.
Maar zo mag ik ook duidelijker mijn behoefte aan leren geven...Weer wat geleerd
Fijne avond en ik duik nu met vriendlief op de bank om onze favo serie te kijken
donderdag 25 februari 2010 om 11:30
Soulsearch ik wilde even zeggen dat ik het knap van je vindt hoe je ermee omgaat. Goed dat jullie het zo goed kunnen bespreken. Je werkt eraan en je hebt de steun van je vriend. Je mag echt super blij zijn met je vriend, dat hij van je houdt om wie je bent
Praten is echt zo belangrijk.
Mijn vriend heeft ook bij vlagen last van verlatingsangst.Ik vind het altijd moeilijk om hem te steunen omdat hij juist verdrietig wordt op momenten dat ik weg moet en dan kan ik zo weinig voor hem betekenen. Gelukkig kunnen wij er achteraf altijd goed over praten (vaak aan de telefoon terwijl ik onderweg naar huis ben). Ik ben blij dat mijn vriend eerlijk is over zijn emoties en ook al komt het niet altijd gelegen we vinden er altijd een oplossing op. Weet zeker dat jij je vriend ook goede oplossingen kunnen vinden.
Sterkte
Praten is echt zo belangrijk.
Mijn vriend heeft ook bij vlagen last van verlatingsangst.Ik vind het altijd moeilijk om hem te steunen omdat hij juist verdrietig wordt op momenten dat ik weg moet en dan kan ik zo weinig voor hem betekenen. Gelukkig kunnen wij er achteraf altijd goed over praten (vaak aan de telefoon terwijl ik onderweg naar huis ben). Ik ben blij dat mijn vriend eerlijk is over zijn emoties en ook al komt het niet altijd gelegen we vinden er altijd een oplossing op. Weet zeker dat jij je vriend ook goede oplossingen kunnen vinden.
Sterkte
Doubt kills more dreams than failure ever will
donderdag 25 februari 2010 om 12:45
@ VivaFleur,
Ik waarder Vriendjelief enorm, hij heeft behoorlijk wat geduld opgebracht hoor. Ik laat hem dan ook regelmatig weten hoe blij ik met hem ben. Hoe is het voor jou om met een VA partner te leven?
@ iedereen
Vriendjelief vind het heel moeilijk om te praten en om zijn ruimte in te nemen. Hij heeft dit nooit geleerd, sterker nog als hij het dan wel aangaf werd er niet naar geluisterd. Vriendjelief vind mijn VA soms ook moeilijk. Hij wilt de pijn en onzekerheid wegnemen maar dat kan hij niet. Een soort van machteloosheid overvalt hem dan (denk ik) Maar kan me ook goed voorstellen dat VA en mijn onzekerheid soms moeilijk te begrijpen is voor andere mensen.
Ik kan ook soms (in mezelf) te heftig reageren als zaken niet gaan zoals ik doe of zou willen. De eerste gedachte of gevoel is dat van afwijzing. Ik reageer gelijk op een mail of sms, waarom doen andere dat soms dan niet. Ik uit liefde vaak met kadootjes of lieve kaartjes, waarom doen andere dat soms dan niet?
Ik heb behoorlijk geleund op Vriendjelief en soms kan ik niet geloven dat hij nog steeds niet gevlucht is, nog evenveel van me houdt als in het begin. Het is ook voorgekomen dat ik uit onzekerheid verkeerd naar/op hem heb gereageerd. Of de kleine dingetjes waarmee hij zijn liefde betuigd niet heb herkend omdat ik een verwachtingspatroon heb conform mijn eigen handelen.
Ik waarder Vriendjelief enorm, hij heeft behoorlijk wat geduld opgebracht hoor. Ik laat hem dan ook regelmatig weten hoe blij ik met hem ben. Hoe is het voor jou om met een VA partner te leven?
@ iedereen
Vriendjelief vind het heel moeilijk om te praten en om zijn ruimte in te nemen. Hij heeft dit nooit geleerd, sterker nog als hij het dan wel aangaf werd er niet naar geluisterd. Vriendjelief vind mijn VA soms ook moeilijk. Hij wilt de pijn en onzekerheid wegnemen maar dat kan hij niet. Een soort van machteloosheid overvalt hem dan (denk ik) Maar kan me ook goed voorstellen dat VA en mijn onzekerheid soms moeilijk te begrijpen is voor andere mensen.
Ik kan ook soms (in mezelf) te heftig reageren als zaken niet gaan zoals ik doe of zou willen. De eerste gedachte of gevoel is dat van afwijzing. Ik reageer gelijk op een mail of sms, waarom doen andere dat soms dan niet. Ik uit liefde vaak met kadootjes of lieve kaartjes, waarom doen andere dat soms dan niet?
Ik heb behoorlijk geleund op Vriendjelief en soms kan ik niet geloven dat hij nog steeds niet gevlucht is, nog evenveel van me houdt als in het begin. Het is ook voorgekomen dat ik uit onzekerheid verkeerd naar/op hem heb gereageerd. Of de kleine dingetjes waarmee hij zijn liefde betuigd niet heb herkend omdat ik een verwachtingspatroon heb conform mijn eigen handelen.
