Relaties
alle pijlers
In de war..
donderdag 25 februari 2010 om 10:56
Ik weet op dit moment even echt niet meer wat ik met alles aan moet en hoop op wat advies.
Het gaat al enige tijd af en aan met mij en mijn vriend, de periodes die fijn zijn zijn ook echt heel fijn maar de mindere momenten zuigen alle energie uit me weg.
Ik heb het vermoeden dat hij autistisch is (en hij volgens mij zelf ook) omdat hij zichzelf helemaal kan afsluiten en erg extreem in zijn emoties is. Nu ben ik zelf ook iemand met een verleden en ik zal zeker niet alles goed doen maar ik weet gewoon niet wat ik hier mee aan moet:(
Gisteravond zat hij achter de pc en ik was wat aan het zoeken in een bakje naast hem, hij reageeerde ineens heel fel dat ik op moest houden met herrie maken en dat dat niet normaal was, ik was stom verbaast eig en zei hem dat ik het geen normale reactie vond en liep naar de woonkamer. Een half uur later kwam hij binnen en zei dat hij vond dat ik totaal geen rekening met hem hield en dat ik op moest houden wanneer hij dat zei en dat ik alleen aan mezelf dacht.... ik ben vervolgens in bed gaan liggen omdat ik gewoon niet nog een ruzie trek, hij vond het toen nodig om de dekens van me af te trekken en me te vertellen waar ik allemaal niet goed in ben en niet goed doe. Vervolgens ben ik erg kwaad op hem geworden en heb verteld dat ik het erg gemeen vond om dat soort dingen te zeggen waarop hij antwoorde dat het uit was en dat ik op moest flikkeren.
Vanochtend zei hij doodleuk dat hij vanavond gewoon thuis komt en krijg net 2 smsjes vol met alles wat ik verkeerd doe en dat we maar niet meer moeten samenwonen....
Ik woon een jaar samen met hem en hou zielsveel van hem maar ik heb het gevoel dat hij me manipuleert om zijn zin te krijgen en ga daar van ontzettend aan mezelf twijfelen:(
Het gaat al enige tijd af en aan met mij en mijn vriend, de periodes die fijn zijn zijn ook echt heel fijn maar de mindere momenten zuigen alle energie uit me weg.
Ik heb het vermoeden dat hij autistisch is (en hij volgens mij zelf ook) omdat hij zichzelf helemaal kan afsluiten en erg extreem in zijn emoties is. Nu ben ik zelf ook iemand met een verleden en ik zal zeker niet alles goed doen maar ik weet gewoon niet wat ik hier mee aan moet:(
Gisteravond zat hij achter de pc en ik was wat aan het zoeken in een bakje naast hem, hij reageeerde ineens heel fel dat ik op moest houden met herrie maken en dat dat niet normaal was, ik was stom verbaast eig en zei hem dat ik het geen normale reactie vond en liep naar de woonkamer. Een half uur later kwam hij binnen en zei dat hij vond dat ik totaal geen rekening met hem hield en dat ik op moest houden wanneer hij dat zei en dat ik alleen aan mezelf dacht.... ik ben vervolgens in bed gaan liggen omdat ik gewoon niet nog een ruzie trek, hij vond het toen nodig om de dekens van me af te trekken en me te vertellen waar ik allemaal niet goed in ben en niet goed doe. Vervolgens ben ik erg kwaad op hem geworden en heb verteld dat ik het erg gemeen vond om dat soort dingen te zeggen waarop hij antwoorde dat het uit was en dat ik op moest flikkeren.
Vanochtend zei hij doodleuk dat hij vanavond gewoon thuis komt en krijg net 2 smsjes vol met alles wat ik verkeerd doe en dat we maar niet meer moeten samenwonen....
Ik woon een jaar samen met hem en hou zielsveel van hem maar ik heb het gevoel dat hij me manipuleert om zijn zin te krijgen en ga daar van ontzettend aan mezelf twijfelen:(
donderdag 25 februari 2010 om 11:01
Hoe bedoel je dat hij je manipuleert om zijn zin te krijgen? Hij maakt het uit, hij bevestigd dit nog in 2 smsjes.
Laat het dan hierbij. Als jij aan jezelf gaat twijfelen door je eigen partner kan het niet goed zitten. Dat moet je niet willen.
En dan kan hij nog zo autistisch zijn, blijkbaar zit hem heel wat dwars en komt dat er niet uit. Niet op de goede manier, maar hij is er klaar mee.
Laat het dan hierbij. Als jij aan jezelf gaat twijfelen door je eigen partner kan het niet goed zitten. Dat moet je niet willen.
En dan kan hij nog zo autistisch zijn, blijkbaar zit hem heel wat dwars en komt dat er niet uit. Niet op de goede manier, maar hij is er klaar mee.
donderdag 25 februari 2010 om 11:12
ik snap niet waarom je denkt dat hij autistisch is. Hij ergert zich blijkbaar aan jou aanwezigheid en dat is tot een climax gekomen en nu heeft hij het uitgemaakt. Ik zou al die kritiek gewoon naast me neerleggen. Als het oprechte kritiek is had ie daar eerder mee moeten komen, en had hij eerder zijn irritatie moeten uitspreken, hij heeft het allemaal opgekropt en nu krijg jij de schuld, maar dat is toch echt zijn probleem.
Maak goede afspraken met hem mbt tot het huis of ga naar een vriendin en laat hem in zijn sop gaarkoken
Maak goede afspraken met hem mbt tot het huis of ga naar een vriendin en laat hem in zijn sop gaarkoken
donderdag 25 februari 2010 om 11:12
Klinkt alsof het voor jou allemaal uit de lucht komt vallen dat hij het heeft uitgemaakt en je bent nog in ontkenning. Maar vrees dat hij er al langer mee bezig was en nu ontploft is. Zal moeilijk worden, maar klinkt wel alsof hij het echt meent, want hij stuurt de dag erna nog smsjes om het te bevestigen. Ga vanavond het gesprek met hem aan en praat er nog eens goed over, maar zorg dat er een tas gepakt staat en dat je regelt dat je een nachtje ergens anders heen kan voor als hij bij zn beslissing blijft. En blijft hij niet bij zn beslissing zal ik zelf maar eens goed nadenken of je zo behandeld wil worden...
donderdag 25 februari 2010 om 11:19
Het klinkt allemaal als een bommetje dat al lang op ontploffen stond, mag ik aannemen dat dit lang niet het enige conflict is dat in de afgelopen tijd heeft plaatsgevonden?
Het maken van een beetje geluid terwijl iemand aan het computeren is lijkt me namelijk geen reden om op deze manier langdurig explosief kwaad te worden. Zelfs niet voor iemand met licht autistische / asperger-achtige symptomen (vaker implosief aggressief in combinatie met ontwijkend gedrag). Het klinkt eerder alsof hij al lang op ontploffen stond en simpelweg deze aanleiding heeft aangegrepen om dat eens lekker te doen.
Op basis van de hele beperkte situatieschets denk ik eerder dat er een aantal langslepende problemen met hem / tussen jullie zijn. Kun je de aanname bevestigen dat jij meer conflictmijdend bent en hij juist assertiever is op dat gebied?
Hoe het ook zij, als je partner je op die manier respectloos behandelt dan betwijfel ik of je er verstandig aan doet bij hem te blijven. Dit soort situaties kunnen al snel veranderen in emotioneel en psychische mishandeling. Pas heel erg goed op jezelf aub.
Het maken van een beetje geluid terwijl iemand aan het computeren is lijkt me namelijk geen reden om op deze manier langdurig explosief kwaad te worden. Zelfs niet voor iemand met licht autistische / asperger-achtige symptomen (vaker implosief aggressief in combinatie met ontwijkend gedrag). Het klinkt eerder alsof hij al lang op ontploffen stond en simpelweg deze aanleiding heeft aangegrepen om dat eens lekker te doen.
Op basis van de hele beperkte situatieschets denk ik eerder dat er een aantal langslepende problemen met hem / tussen jullie zijn. Kun je de aanname bevestigen dat jij meer conflictmijdend bent en hij juist assertiever is op dat gebied?
Hoe het ook zij, als je partner je op die manier respectloos behandelt dan betwijfel ik of je er verstandig aan doet bij hem te blijven. Dit soort situaties kunnen al snel veranderen in emotioneel en psychische mishandeling. Pas heel erg goed op jezelf aub.
donderdag 25 februari 2010 om 11:46
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven) En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen. Ik ben bereid om compromien te maken maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
donderdag 25 februari 2010 om 11:59
quote:Lilly85 schreef op 25 februari 2010 @ 11:46:
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven) En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen. Ik ben bereid om compromien te maken maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Ga nog eens verder zoeken naar wat vrouwen die fysiek mishandeld worden zeggen over hun man... HIj bedoelt het niet zo. Als hij niet slaat is hij zo lief. Het is de man van mijn leven (want omdat ik niet weet hoe ik van mezelf moet houden geef ik AL mijn liefde maar aan deze eikel, dan verandert hij misschien wel...).
Compromissen maken hierin heeft geen zin lijkt mij. Als iemand niet normaal kan communiceren en zich zo agressief opstelt, is er weinig kans op een goede relatie. Als hij daarnaast regelmatig dingen zegt/doet waar hij later spijt van heeft, zou ik het wel weten.
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven) En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen. Ik ben bereid om compromien te maken maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Ga nog eens verder zoeken naar wat vrouwen die fysiek mishandeld worden zeggen over hun man... HIj bedoelt het niet zo. Als hij niet slaat is hij zo lief. Het is de man van mijn leven (want omdat ik niet weet hoe ik van mezelf moet houden geef ik AL mijn liefde maar aan deze eikel, dan verandert hij misschien wel...).
Compromissen maken hierin heeft geen zin lijkt mij. Als iemand niet normaal kan communiceren en zich zo agressief opstelt, is er weinig kans op een goede relatie. Als hij daarnaast regelmatig dingen zegt/doet waar hij later spijt van heeft, zou ik het wel weten.
donderdag 25 februari 2010 om 12:07
quote:Lilly85 schreef op 25 februari 2010 @ 11:46:
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis
Ja, natuurlijk. Als je samenwoont mis je de persoon om je heen. Mis je ook zijn woede-uitbarstingen? En al het gezeik in de relatie? Vast niet. En dat "missen" gaat ook over.
na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven)
Ehmm, wake up call: wat jij in je berichten beschrijft klinkt in verste verte niet als een liefde van je leven. Wel als een probleemrelaties waar beide partijen issues hebben en eigenlijk niet goed bij elkaar passen en slecht met elkaar communiceren.
En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen.
Je bent geen hulpverlener, geen moeder Theresa dus de insteek om de ander te gaan "helpen" lijkt me geen goede basis voor een gelijkwaardige relatie. Jij hebt je eigen problemen schrijf je, richt je liever op die zaken zodat je in de toekomst een stabiele persoonlijkheid bent om een relatie mee te beginnen.
Ik ben bereid om compromien te maken
Waarin? Waarom? Ga je dan geen geluidjes meer maken waar hij zich aan stoort... Waarin wil je compromissen sluiten?
maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Zo te horen levert deze relatie geen van beide partijen iets goeds op. Zelfstandig gaan wonen en je eigen zaken op orde hebben lijkt mij prioriteit.
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis
Ja, natuurlijk. Als je samenwoont mis je de persoon om je heen. Mis je ook zijn woede-uitbarstingen? En al het gezeik in de relatie? Vast niet. En dat "missen" gaat ook over.
na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven)
Ehmm, wake up call: wat jij in je berichten beschrijft klinkt in verste verte niet als een liefde van je leven. Wel als een probleemrelaties waar beide partijen issues hebben en eigenlijk niet goed bij elkaar passen en slecht met elkaar communiceren.
En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen.
Je bent geen hulpverlener, geen moeder Theresa dus de insteek om de ander te gaan "helpen" lijkt me geen goede basis voor een gelijkwaardige relatie. Jij hebt je eigen problemen schrijf je, richt je liever op die zaken zodat je in de toekomst een stabiele persoonlijkheid bent om een relatie mee te beginnen.
Ik ben bereid om compromien te maken
Waarin? Waarom? Ga je dan geen geluidjes meer maken waar hij zich aan stoort... Waarin wil je compromissen sluiten?
maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Zo te horen levert deze relatie geen van beide partijen iets goeds op. Zelfstandig gaan wonen en je eigen zaken op orde hebben lijkt mij prioriteit.
donderdag 25 februari 2010 om 12:22
quote:Lilly85 schreef op 25 februari 2010 @ 11:46:
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven) Of gewenning, het voelt vast aan als gewenning. Dat blijkt al uit het feit dat je iemand mist die zo tegen je tekeer gaat. En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Meestal? Je bedoelt dat dit vaker voorkomt? Mijn vriend zou dit 1 keer kunnen flikken (in woede of frustratie dingen er ongehoord en respectloos uitgooien bedoel ik). Een enkele keer, vaker accepteer ik absoluut niet. Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen. Nee, dat kun je niet en dat moet je ook niet willen. Ik ben bereid om compromien te maken maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Waarom zou je het uberhaupt nog proberen? Dit herhaalt zich, daar moet je geen zin in hebben. Heb een beetje respect voor jezelf, want hij behandeld je zoals jij je laat behandelen. Met een tikkie respect voor jezelf heb je dit probleem zo opgelost. De rest van het probleem is zíjn probleem. Niet het jouwe dus. Maak het dan ook niet het jouwe.
Denkt dat het helemaal geen zin heeft om te posten omdat je geen advies wilt over hoe verder, maar over hoe het hoe dan ook goed te maken valt. En dat is onmogelijk.
Bedankt voor jullie reacties. Dit is inderdaad iets wat al langer speelt het stomme is dat als het uit is ik hem ontzettend mis na een paar dagen omdat ik weet dat het ook zo fijn kan zijn (klinkt ontzettend naief,maar het voelde voor mij als de liefde van mn leven) Of gewenning, het voelt vast aan als gewenning. Dat blijkt al uit het feit dat je iemand mist die zo tegen je tekeer gaat. En meestal stuurt hij later een berichtje dat hij het allemaal niet zo meent en dat hij erover wil praten en dat hij veel van me houd, zoals hij zojuist ook gedaan heeft...Meestal? Je bedoelt dat dit vaker voorkomt? Mijn vriend zou dit 1 keer kunnen flikken (in woede of frustratie dingen er ongehoord en respectloos uitgooien bedoel ik). Een enkele keer, vaker accepteer ik absoluut niet. Ik heb het idee dat hij zijn woede niet onder controlle heeft en wil hem er graag mee helpen maar hoe ver ga je daarin en kan ik hem daar uberhaubt wel mee helpen. Nee, dat kun je niet en dat moet je ook niet willen. Ik ben bereid om compromien te maken maar als het me op dat moment erg raakt vind ik het moeilijk om er afstand van te nemen en de vraag is of dat het ook waard is. Vanavond hebben we een gesprek erover maar weet eerlijk gezegd niet of we hier ooit uit gaan komen.
Waarom zou je het uberhaupt nog proberen? Dit herhaalt zich, daar moet je geen zin in hebben. Heb een beetje respect voor jezelf, want hij behandeld je zoals jij je laat behandelen. Met een tikkie respect voor jezelf heb je dit probleem zo opgelost. De rest van het probleem is zíjn probleem. Niet het jouwe dus. Maak het dan ook niet het jouwe.
Denkt dat het helemaal geen zin heeft om te posten omdat je geen advies wilt over hoe verder, maar over hoe het hoe dan ook goed te maken valt. En dat is onmogelijk.
