Relaties
alle pijlers
Vrienden
maandag 1 maart 2010 om 10:11
Sinds ik weg ben uit Nederland weet ik wie mijn allerbeste vrienden zijn. En dat zijn er welgeteld drie. Ik ken een hele hoop andere mensen en heb een goed contact met deze anderen, maar met deze drie is het anders. Daarbij voel ik altijd de behoefte wat van me te laten horen, ben ik benieuwd naar wat zij doen en andersom ook.
maandag 1 maart 2010 om 10:16
Och, ik heb meer dan genoeg aan man, kinderen en mijn ouders. Daarnaast een gezellige doe-dingen-vriendin en twee moeders van het schoolplein waar ik mee omga. Dan zit mijn knip vol.
Wat dat betreft zijn vriendinnen echt een toevoeging in mijn leven, zo niet...dan kieper ik ze vrij snel mijn leven weer uit.
Wat dat betreft zijn vriendinnen echt een toevoeging in mijn leven, zo niet...dan kieper ik ze vrij snel mijn leven weer uit.
maandag 1 maart 2010 om 10:38
maandag 1 maart 2010 om 11:06
Ik heb een vriendinnengroepje met 4 vriendinnen (goed), dan nog een stel waarmee ik en vriend bevriend zijn (ook goed) en een vriendin waarmee ik altijd oppervlakkig omging, werd wat beter en nu weer wat minder (kan nog alle kanten op).
Verder wat kennissen waar we af en toe mee omgaan. Vroeger had ik veel vrienden, maar dat heb ik uitgedund en daar ben ik erg blij mee.
Verder wat kennissen waar we af en toe mee omgaan. Vroeger had ik veel vrienden, maar dat heb ik uitgedund en daar ben ik erg blij mee.
maandag 1 maart 2010 om 11:21
Ik heb een groepje van 4 vriendinnen waarvan ik er 2 beste vriendinnetjes noem en die andere 2 goede. Dan heb ik nog 1 goede vriendin die hier weer buiten staat. En 1 beste vriend. Dan nog een hoop kennissen. Ik vind het leuk om veel mensen om me heen te hebben. Maar puntje bij paaltje, wie er altijd voor me zijn is mijn familie. Die zijn mijn aller beste vriend!
maandag 1 maart 2010 om 13:10
'k heb vorig jaar een heftige periode achter de rug. Op het vrienden- (en eigenlijk deels ook familie-)vlak heb ik steun gehad van wie ik het niet verwachtte, maar het omgekeerde is helaas ook waar: De meesten waarvan ik dacht dat ze het dichtst bij stonden hebben het behoorlijk af laten weten. De achterliggende redenen waren overigens soms begrijpelijk, maar toch voel ik me er nog steeds (1 jaar later) rot over als ik er aan denk.
Vele jaren geleden had ik, om dezelfde reden, een moeilijke tijd had, en toen waren ze er wel voor me. Misschien had ik deze keer wel te veel verwacht? Of dachten ze: de eerste keer ging het toch ook uiteindelijk goed? (dat was wel mede dankzij hun steun).
Ook vind ik het moeilijk om hierover te beginnen.
Als iemand nog goeie ideeen heeft? Of een soortgelijk verhaal of van 'de andere kant'?
Vele jaren geleden had ik, om dezelfde reden, een moeilijke tijd had, en toen waren ze er wel voor me. Misschien had ik deze keer wel te veel verwacht? Of dachten ze: de eerste keer ging het toch ook uiteindelijk goed? (dat was wel mede dankzij hun steun).
Ook vind ik het moeilijk om hierover te beginnen.
Als iemand nog goeie ideeen heeft? Of een soortgelijk verhaal of van 'de andere kant'?
