Relaties
alle pijlers
Blinddates na scheiding (zo onzeker)
woensdag 10 maart 2010 om 20:13
Ik had al een paar topics geopend ivm einde huwelijk (2 kindjes)van 9 jaar doordat mijn man al 3,5 jaar een minnares had en haar ondanks alles toch nog stiekem bleef ontmoeten. Ik heb heel veel tranen gelaten om het feit dat mijn huwelijk mislukt is. Ik heb zo hard gevochten voor alles, voor hem, voor de kinderen etc. Ik heb een paar weken geleden huilend in zijn gezicht gezegd dat ik de handdoek in de ring gooi. Hij vindt haar blijkbaar nog belangrijk genoeg om haar toch nog achter mijn rug om te blijven zien. Ik was het getouwtrek beu en blijkbaar hebben zij iets samen waar zelfs ik als zijn vrouw en zijn kindjes erbij geen einde aan kunnen maken.
Intussen ben ik maar wat gaan daten om mijn pijn te vergeten (ik weet het, niet goed maar wel nodig voor mij).
Nu heb ik een paar blinddates gehad met mannen die ik eerst een paar weken door de telefoon spreek om te zien of we een beetje op dezelfde golflengte zitten. Ik praat trouwens zo mijn mogelijk over mijn scheiding. Anyway ik heb met een aantal mannen geblinddated en soms klikte het wel en soms niet. Maar het date wereldje vind ik ineens zo eng (ik heb 9 jaar met niemand gedate).
De een vind me een mooie vrouw om te zien, de ander laat niks meer van zich horen, weer een ander vind me echt een stuk en stalkt me voortdurend.
Gek wordt ik van die wisselende reacties na een 1e date. Ik heb met niemand overigens een 2e afspraak vastgelegd.
Nu bel ik wel enige tijd met een onwijs leuke jongeman (ik ben net dertig geworden deze maand, hij is 31). We lachen onwijs met elkaar, hebben serieuze gesprekken, door hem kan ik ook vaak het leed een beetje vergeten etc. Anyway ik vind hem LEUK.
Maar ik ben superzenuwachtig, het is iemand die een eigen bedrijf heeft, vaak last heeft van golddiggers,intelligent, volgens hem heeft hij een babyface en wordt hij vaak jonger geschat.
Maar met hem durf ik gewoon geen afspraakje te plannen. Ik ben zelf niet zo heel erg op uiterlijk gericht, maar ik kan me voorstellen dat zo een man vaak mooie aanbiedingen krijgt. Bovendien heeft het feit dat mijn man (38 jaar) me in de steek heeft gelaten voor een meisje van 23 nou niet bepaald meer zelfvertrouwen gegeven. Ik zie ook in mijn gezicht dat het verdriet van de afgelopen maanden zich echt heeft afgetekend. Voor alle ellende werd ik altijd geschat op 24 jaar, nu lijk ik echt een stuk ouder en vermoeider.
Maar mijn blinddate begint nu wel een beetje aan te dringen op een ontmoeting. Ik durf niet, ben bang dat ik misschien qua uiterlijk niet zijn type ben of dat hij veel mooiere vrouwen gewend is etc. etc.
Help
Groetjes Hanaa
Intussen ben ik maar wat gaan daten om mijn pijn te vergeten (ik weet het, niet goed maar wel nodig voor mij).
Nu heb ik een paar blinddates gehad met mannen die ik eerst een paar weken door de telefoon spreek om te zien of we een beetje op dezelfde golflengte zitten. Ik praat trouwens zo mijn mogelijk over mijn scheiding. Anyway ik heb met een aantal mannen geblinddated en soms klikte het wel en soms niet. Maar het date wereldje vind ik ineens zo eng (ik heb 9 jaar met niemand gedate).
De een vind me een mooie vrouw om te zien, de ander laat niks meer van zich horen, weer een ander vind me echt een stuk en stalkt me voortdurend.
Gek wordt ik van die wisselende reacties na een 1e date. Ik heb met niemand overigens een 2e afspraak vastgelegd.
Nu bel ik wel enige tijd met een onwijs leuke jongeman (ik ben net dertig geworden deze maand, hij is 31). We lachen onwijs met elkaar, hebben serieuze gesprekken, door hem kan ik ook vaak het leed een beetje vergeten etc. Anyway ik vind hem LEUK.
Maar ik ben superzenuwachtig, het is iemand die een eigen bedrijf heeft, vaak last heeft van golddiggers,intelligent, volgens hem heeft hij een babyface en wordt hij vaak jonger geschat.
Maar met hem durf ik gewoon geen afspraakje te plannen. Ik ben zelf niet zo heel erg op uiterlijk gericht, maar ik kan me voorstellen dat zo een man vaak mooie aanbiedingen krijgt. Bovendien heeft het feit dat mijn man (38 jaar) me in de steek heeft gelaten voor een meisje van 23 nou niet bepaald meer zelfvertrouwen gegeven. Ik zie ook in mijn gezicht dat het verdriet van de afgelopen maanden zich echt heeft afgetekend. Voor alle ellende werd ik altijd geschat op 24 jaar, nu lijk ik echt een stuk ouder en vermoeider.
Maar mijn blinddate begint nu wel een beetje aan te dringen op een ontmoeting. Ik durf niet, ben bang dat ik misschien qua uiterlijk niet zijn type ben of dat hij veel mooiere vrouwen gewend is etc. etc.
Help
Groetjes Hanaa
woensdag 10 maart 2010 om 20:34
Hanna, Ho! Stop!
Je gaat echt veel te snel (naar mijn idee)
Je schrijft dat je een paar weken (!) geleden de handdoek in de ring gooide, een paar weken??
En dan nu al aan het daten, nu al ingewikkeld doen met andere mannen?
Sorry hoor, noem me ouderwets maar dat is toch veel te snel.
Je hebt zo te lezen nog geen tijd genomen om je huwelijk, of eigenlijk je scheiding een plekje te geven.
Zou het niet beter zijn om eerst eens je verbroken relatie te verwerken, en om met je kinderen een nieuwe stevige basis op te bouwen.
Je hebt toch nu geen man nodig die je leven nog ingewikkelder maakt?
Is je scheiding al rond, heb je al een huis, werk, omgangsregeling?
Je gaat echt veel te snel (naar mijn idee)
Je schrijft dat je een paar weken (!) geleden de handdoek in de ring gooide, een paar weken??
En dan nu al aan het daten, nu al ingewikkeld doen met andere mannen?
Sorry hoor, noem me ouderwets maar dat is toch veel te snel.
Je hebt zo te lezen nog geen tijd genomen om je huwelijk, of eigenlijk je scheiding een plekje te geven.
Zou het niet beter zijn om eerst eens je verbroken relatie te verwerken, en om met je kinderen een nieuwe stevige basis op te bouwen.
Je hebt toch nu geen man nodig die je leven nog ingewikkelder maakt?
Is je scheiding al rond, heb je al een huis, werk, omgangsregeling?
woensdag 10 maart 2010 om 20:34
Misschien is het toch beter dat je eerst al die ellende van de afgelopen tijd op een rijtje zet en zonder hulp van een man je zelfvertrouwen weer een beetje terugkrijgt.
Want als je een relatie (zoals jij die achter de rug hebt) niet verwerkt, neem je die problemen mee in een volgende "relatie"....en aangezien jouw zelfvertrouwen door dat gedoe van je ex-man zo'n deuk heeft opgelopen, denk ik niet dat dit gaat werken, dit ge-date...
Bovendien geef je dan ook die mannen geen kans ooit eens met jou in zee te gaan, want je wantrouwt ze al bij voorbaat, door die exman van je...
Want als je een relatie (zoals jij die achter de rug hebt) niet verwerkt, neem je die problemen mee in een volgende "relatie"....en aangezien jouw zelfvertrouwen door dat gedoe van je ex-man zo'n deuk heeft opgelopen, denk ik niet dat dit gaat werken, dit ge-date...
Bovendien geef je dan ook die mannen geen kans ooit eens met jou in zee te gaan, want je wantrouwt ze al bij voorbaat, door die exman van je...
woensdag 10 maart 2010 om 20:39
Daten is een best lastige bezigheid. Je wordt onzeker als je een leuke man hebt getroffen, of hij wat laat horen, je bent teleurgesteld als je een man anders had ingeschat. Als je niet goed in je vel zit kan je naar mijn mening ook niet onbevangen een date ingaan. ergens heb je toch een verwachting van de date. Ofwel hij moet je droomman zijn, ofwel hij moet een leegte opvullen, enz enz.
Ik heb het idee dat jij nog lang niet lekker in je vel zit, en dat je een soort van troost/afleiding zoekt bij deze mannen. Wat is je drijfveer precies? Zoek dat eens uit. En vraag je daarna af of je dat uit een man moet halen, of uit jezelf.
Als ik jou was, zou ik mezelf eerst weerbaarder maken door je zelf rust te gunnen, jezelf lekker in je vel en je leven te voelen. Daarna kan je beslissen of je een man in je leven wilt. Je hebt het grote deel van je volwassen leven niet in je eentje geleefd, leer dat eerst eens!
Ik heb het idee dat jij nog lang niet lekker in je vel zit, en dat je een soort van troost/afleiding zoekt bij deze mannen. Wat is je drijfveer precies? Zoek dat eens uit. En vraag je daarna af of je dat uit een man moet halen, of uit jezelf.
Als ik jou was, zou ik mezelf eerst weerbaarder maken door je zelf rust te gunnen, jezelf lekker in je vel en je leven te voelen. Daarna kan je beslissen of je een man in je leven wilt. Je hebt het grote deel van je volwassen leven niet in je eentje geleefd, leer dat eerst eens!
woensdag 10 maart 2010 om 20:48
woensdag 10 maart 2010 om 20:51
Maar ook onzeker omdat een date na de 1e date niets meer hefet laten horen.
Ik zoek de bevestiging die ik van mijn man niet heb gekregen. Ik zoek afleiding om mijn verdriet te verwerken (ik kan hem maar niet vergeten en de gedachte dat hij me verlaten heeft heeft me de afgelopen maanden elke dag een beetje dood gemaakt)
Ik heb het gevoel dat ik er op deze manier sneller overheen kom, maar ik besef wel dat de grote klap toch nog straks gaat komen en diep van binnen weet ik dat ik die klap toch in mijn eentje moet verwerken.
Ik zoek de bevestiging die ik van mijn man niet heb gekregen. Ik zoek afleiding om mijn verdriet te verwerken (ik kan hem maar niet vergeten en de gedachte dat hij me verlaten heeft heeft me de afgelopen maanden elke dag een beetje dood gemaakt)
Ik heb het gevoel dat ik er op deze manier sneller overheen kom, maar ik besef wel dat de grote klap toch nog straks gaat komen en diep van binnen weet ik dat ik die klap toch in mijn eentje moet verwerken.
woensdag 10 maart 2010 om 20:57
Dat is ook heel begrijpelijk. Positieve aandacht is ook heerlijk en het is goed voor je gekwetste ego. Absoluut!
Maar wat wil je dan?
Denk je dat je nu al klaar bent voor een nieuwe relatie?
Zou het niet beter zijn om eerst gelukkig(er) te worden met jezelf en je kinderen?
Heb je een man nodig om je goed te voelen, om je verdriet aan de kant te schuiven.
Dat zal vast wel een tijdje lukken maar de vraag is of je er echt gelukkiger van wordt.
Voor mij werkt het niet zo in elk geval.
Ik kan je dan ook geen advies geven wat je nu met deze man aanmoet.
Ga lekker stappen met je vriendinnen, flirt een beetje, maar serieus proberen om zo snel al ergens anders in te duiken, nee, voor mij werkt dat niet en ik kan me nauwelijks voorstellen dat het voor jou wel werkt. Je klinkt nog zo onzeker en gekwetst in je eerste post.
Bovendien heb je twee jonge kinderen, daar zou je je energie in moeten steken, en in jezelf. Niet in een man die je nauwelijks kent.
Maar wat wil je dan?
Denk je dat je nu al klaar bent voor een nieuwe relatie?
Zou het niet beter zijn om eerst gelukkig(er) te worden met jezelf en je kinderen?
Heb je een man nodig om je goed te voelen, om je verdriet aan de kant te schuiven.
Dat zal vast wel een tijdje lukken maar de vraag is of je er echt gelukkiger van wordt.
Voor mij werkt het niet zo in elk geval.
Ik kan je dan ook geen advies geven wat je nu met deze man aanmoet.
Ga lekker stappen met je vriendinnen, flirt een beetje, maar serieus proberen om zo snel al ergens anders in te duiken, nee, voor mij werkt dat niet en ik kan me nauwelijks voorstellen dat het voor jou wel werkt. Je klinkt nog zo onzeker en gekwetst in je eerste post.
Bovendien heb je twee jonge kinderen, daar zou je je energie in moeten steken, en in jezelf. Niet in een man die je nauwelijks kent.
woensdag 10 maart 2010 om 20:58
Ik zoek de bevestiging die ik van mijn man niet heb gekregen.
Helaas...zo werkt dat niet. Je gaat veel te snel. Leer eerst eens op jezelf te wonen, op jezelf te vertrouwen én bevestiging in jezelf te zoeken i.p.v. bij een man! Neem desnoods goede psych. hulp hierbij. Als je op deze manier doorgaat, ben ik bang dat je straks een nog grotere klap moet verwerken...beter eerst dit huwelijk verwerken. Je bent net 2 weken uit elkaar...
Helaas...zo werkt dat niet. Je gaat veel te snel. Leer eerst eens op jezelf te wonen, op jezelf te vertrouwen én bevestiging in jezelf te zoeken i.p.v. bij een man! Neem desnoods goede psych. hulp hierbij. Als je op deze manier doorgaat, ben ik bang dat je straks een nog grotere klap moet verwerken...beter eerst dit huwelijk verwerken. Je bent net 2 weken uit elkaar...
woensdag 10 maart 2010 om 21:00
Call me crazy, maar is een beetje positieve aandacht van mannen niet erg fijn om het zeer zwaar gedeukte zelfvertrouwen een boost te geven?
Ik lees wel dat ze pas een paar weken geleden officieel heeft gezegd te willen stoppen, maar als hij al 3,5 jaar een ander had, heeft ze misschien wel 3,5 jaar staan trekken aan een dood paard.
Ik denk dat het voor je zelfvertrouwen misschien niet verkeerd is, maar ik zou heel voorzichtig zijn en een duidelijke grens trekken.
Dates buiten de deur houden bijvoorbeeld. En geen relaties. En geen verplichtingen.
Het zal je er niet sneller overheen helpen, want het doet gewoon pijn en je zult daar toch mee om moeten gaan. Maar t kan misschien wel je aandacht even verleggen tot de pijn ietsjes minder scherp is zodat je niet lamgeslagen raakt iedere keer dat je wilt gaan verwerken.
Overigens helpt een beauty arrangement ook... gezien mijn budget vinden deze altijd plaats in mijn eigen badkamer, maar dat mag de pret niet drukken.
Oh en rode lippenstift! (of oranje of paarse of roze, net wat je staat en waar je je one sexy momma mee voelt)
Ik lees wel dat ze pas een paar weken geleden officieel heeft gezegd te willen stoppen, maar als hij al 3,5 jaar een ander had, heeft ze misschien wel 3,5 jaar staan trekken aan een dood paard.
Ik denk dat het voor je zelfvertrouwen misschien niet verkeerd is, maar ik zou heel voorzichtig zijn en een duidelijke grens trekken.
Dates buiten de deur houden bijvoorbeeld. En geen relaties. En geen verplichtingen.
Het zal je er niet sneller overheen helpen, want het doet gewoon pijn en je zult daar toch mee om moeten gaan. Maar t kan misschien wel je aandacht even verleggen tot de pijn ietsjes minder scherp is zodat je niet lamgeslagen raakt iedere keer dat je wilt gaan verwerken.
Overigens helpt een beauty arrangement ook... gezien mijn budget vinden deze altijd plaats in mijn eigen badkamer, maar dat mag de pret niet drukken.
Oh en rode lippenstift! (of oranje of paarse of roze, net wat je staat en waar je je one sexy momma mee voelt)
woensdag 10 maart 2010 om 21:06
Ik zit nu met verschillende emoties doorelkaar: verdriet om mijn huwelijk tegelijkertijd onzekerheid (gecreeerd door ex-man) voor een andere man, maar ook de zin om te flirten, lachen, praten met een andere man om me gewoon een goed gevoel te geven. Ik heb me maaaaanden ellendig gevoeld.
Wat jammer, echt jammer dat mijn huwelijk verloren is gegaan, wat jammer dat sommigen een groot risico nemen om een dierbare te kwetsen, wat jammer voor hem dat hij me heeft laten gaan, misschien is dat wel over een tijdje een geluk voor een andere lieve man, maar ook een geluk voor mijn kindjes: mama is bezig uit het diepe dal te kruipen, mama is er weer straks helemaal 100% voor jullie.
Wat jammer, echt jammer dat mijn huwelijk verloren is gegaan, wat jammer dat sommigen een groot risico nemen om een dierbare te kwetsen, wat jammer voor hem dat hij me heeft laten gaan, misschien is dat wel over een tijdje een geluk voor een andere lieve man, maar ook een geluk voor mijn kindjes: mama is bezig uit het diepe dal te kruipen, mama is er weer straks helemaal 100% voor jullie.
woensdag 10 maart 2010 om 21:25
Nou als ik met vriendinnen afspreek voor de afleiding dan komen we tijdens onze gesprekken steeds uit op mijn ex. Ze hebben hem ook allemaal 9 jaar lang gekend dus ik word steeds aan hem herinnerd. Dat heeft me ook niet geholpen.
Nu ik een paar nieuwe mannen heb ontmoet kan en wil ik het niet over hem hebben, ik word tijdens zo een afspraak niet eens aan hem herinnerd. Als ik dan thuiskom heb ik echt zo een gevoel van: wow je hebt de hele avond geen minuutje aan hem gedacht. (maar ja zodra ik weer alleen ben...)
Ps ik ben echt met niemand intiem geweest en dat wil ik ook momenteel niet: alleen gaan eten en drinken, ik heb dáár echt de komende tijd geen behoefte aan, het gaat mij gewoon om het niet meer aan hem herinnerd willen worden en wie weet toch een leuk contact eraan over te houden (als ik iets kan doen aan die onzekerheid)
Nu ik een paar nieuwe mannen heb ontmoet kan en wil ik het niet over hem hebben, ik word tijdens zo een afspraak niet eens aan hem herinnerd. Als ik dan thuiskom heb ik echt zo een gevoel van: wow je hebt de hele avond geen minuutje aan hem gedacht. (maar ja zodra ik weer alleen ben...)
Ps ik ben echt met niemand intiem geweest en dat wil ik ook momenteel niet: alleen gaan eten en drinken, ik heb dáár echt de komende tijd geen behoefte aan, het gaat mij gewoon om het niet meer aan hem herinnerd willen worden en wie weet toch een leuk contact eraan over te houden (als ik iets kan doen aan die onzekerheid)
woensdag 10 maart 2010 om 21:27
Maar diep in mijn hart weet ik: als hij hier morgen op de stoep zou staan en me zou smeken hem terug te nemen en dat alles een grote fout was, dan weet ik dat ik dat gelijk zou doen.
Ondanks alles... daarom ben ik soms ook zo ongelooflijk kwaad op mezelf, waarom heeft hij me nog in zijn macht?
Door te daten probeer ik los van hem te komen.
Ondanks alles... daarom ben ik soms ook zo ongelooflijk kwaad op mezelf, waarom heeft hij me nog in zijn macht?
Door te daten probeer ik los van hem te komen.
donderdag 11 maart 2010 om 11:40
Het liefst wil ik bij hem zijn, tegen hem aanliggen, in zijn armen liggen, ik wil niemand anders.
waarom lukt het mij niet om hem te vergeten? Hij heeft toch gekozen??
Hij blijft over de vloer komen om de kinderen even te zien, tegen mij is hij heel afstandelijk.
Soms schrik ik nog altijd midden in de nacht wakker en besef dat hij weg is voorgoed.
waarom lukt het mij niet om hem te vergeten? Hij heeft toch gekozen??
Hij blijft over de vloer komen om de kinderen even te zien, tegen mij is hij heel afstandelijk.
Soms schrik ik nog altijd midden in de nacht wakker en besef dat hij weg is voorgoed.
donderdag 11 maart 2010 om 11:45
Antwoord op je vraag in je OT:
Het liefst wil ik bij hem zijn, tegen hem aanliggen, in zijn armen liggen, ik wil niemand anders.
waarom lukt het mij niet om hem te vergeten? Hij heeft toch gekozen??
Hij blijft over de vloer komen om de kinderen even te zien, tegen mij is hij heel afstandelijk.
Soms schrik ik nog altijd midden in de nacht wakker en besef dat hij weg is voorgoed.
Het liefst wil ik bij hem zijn, tegen hem aanliggen, in zijn armen liggen, ik wil niemand anders.
waarom lukt het mij niet om hem te vergeten? Hij heeft toch gekozen??
Hij blijft over de vloer komen om de kinderen even te zien, tegen mij is hij heel afstandelijk.
Soms schrik ik nog altijd midden in de nacht wakker en besef dat hij weg is voorgoed.
donderdag 11 maart 2010 om 13:18
Hanaa, je vlucht!
Met je hardloopschoenen aan.
Ik denk dat je niet eens zozeer op zoek bent naar aandacht van andere mannen maar meer naar een manier om maar niet thuis te hoeven zitten
want thuis zitten betekent.....ALLEEN!
En das eng, want als je alleen bent komen de tranen, als je alleen bent ga je nadenken, als je alleen bent verzin je de meest briljante acties om het toch te laten werken met je ex.
Want je wil hem, alleen maar hem.
Maar weet je, je kan wegrennen wat je wilt, dat verwerken zal je toch moeten (met de tranen, met de wanhoop, door dat grote gapende zwarte gat)
En dat doet pijn!
Maar weet je...je gaat het redden
Er komt een dag dat je denk....en NU ben ik erover heen
En dat is niet morgen, volgende week of volgende maand.
Neem daar je tijd voor.
Want hoe langer je blijft wegrennen, hoe langer je herstel duurt.
En als je het er met vriendinnen niet steeds over wilt hebben
Geef dat dan duidelijk aan
Elke keer als ze erover beginnen zeg je, dames niet doen...
Even niet, later misschien weer.
Ga werken aan jezelf, leer vertrouwen op jezelf en het allermoeilijkste....maak een nieuw plan zonder je ex.
Maak een nieuwe toekomst, en pas als je dat een beetje helder hebt, ga dan voorzichtig eens daten.
Want nu geef je de mannen, maar vooral ook jezelf geen eerlijke kans.
Succes!
Met je hardloopschoenen aan.
Ik denk dat je niet eens zozeer op zoek bent naar aandacht van andere mannen maar meer naar een manier om maar niet thuis te hoeven zitten
want thuis zitten betekent.....ALLEEN!
En das eng, want als je alleen bent komen de tranen, als je alleen bent ga je nadenken, als je alleen bent verzin je de meest briljante acties om het toch te laten werken met je ex.
Want je wil hem, alleen maar hem.
Maar weet je, je kan wegrennen wat je wilt, dat verwerken zal je toch moeten (met de tranen, met de wanhoop, door dat grote gapende zwarte gat)
En dat doet pijn!
Maar weet je...je gaat het redden
Er komt een dag dat je denk....en NU ben ik erover heen
En dat is niet morgen, volgende week of volgende maand.
Neem daar je tijd voor.
Want hoe langer je blijft wegrennen, hoe langer je herstel duurt.
En als je het er met vriendinnen niet steeds over wilt hebben
Geef dat dan duidelijk aan
Elke keer als ze erover beginnen zeg je, dames niet doen...
Even niet, later misschien weer.
Ga werken aan jezelf, leer vertrouwen op jezelf en het allermoeilijkste....maak een nieuw plan zonder je ex.
Maak een nieuwe toekomst, en pas als je dat een beetje helder hebt, ga dan voorzichtig eens daten.
Want nu geef je de mannen, maar vooral ook jezelf geen eerlijke kans.
Succes!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 11 maart 2010 om 19:15
Wow, wat een mooi antwoord Summerdance.
Hij stuurde me vandaag een smsje dat hij de kinderen alvast van school zou halen (ik was op mijn werk).
Toen ik thuiskwam deed ik heel afstandelijk tegen hem, hij vroeg hoe het ging, ik zei: goed, ik voel me eindelijk goed, heb wat leuke mannen leren kennen en besef eindelijk dat ik er eigenlijk toch nog mag wezen. Zonde van de tijd die ik heb besteed aan het wachten op jou.
Nou hij begon me toch ineens te schreeuwen: Rot op joh, een of andere klootzak die jou vast gewoon voor de gek houdt en je gewoon voor de seks wil, ach ja ik had niks anders verwacht met die hoerige vriendinnen van je.Soort zoekt soort, ik wil voortaan zulke info niet meer van je horen, rot op met die praatjes. Ik nog met mijn stomme kop toenadering zoeken, laat maar, je bent het niet waard.
En weg was hij...
Nou mijn oren klapperden, wie is er vertrokken naar zijn minnares???Wie heeft er zelf gekozen voor de breuk???
Hij stuurde me vandaag een smsje dat hij de kinderen alvast van school zou halen (ik was op mijn werk).
Toen ik thuiskwam deed ik heel afstandelijk tegen hem, hij vroeg hoe het ging, ik zei: goed, ik voel me eindelijk goed, heb wat leuke mannen leren kennen en besef eindelijk dat ik er eigenlijk toch nog mag wezen. Zonde van de tijd die ik heb besteed aan het wachten op jou.
Nou hij begon me toch ineens te schreeuwen: Rot op joh, een of andere klootzak die jou vast gewoon voor de gek houdt en je gewoon voor de seks wil, ach ja ik had niks anders verwacht met die hoerige vriendinnen van je.Soort zoekt soort, ik wil voortaan zulke info niet meer van je horen, rot op met die praatjes. Ik nog met mijn stomme kop toenadering zoeken, laat maar, je bent het niet waard.
En weg was hij...
Nou mijn oren klapperden, wie is er vertrokken naar zijn minnares???Wie heeft er zelf gekozen voor de breuk???
donderdag 11 maart 2010 om 19:30
Ik vraag me heel eerlijk gezegd ook af wat voor jou de toegevoegde waarde is van het roepen van dat soort dingen tegen je ex...
Je kan het een mooie post vinden wat ik hierboven schreef, maar kom ik een beetje in de buurt bij de waarheid?
als dat namelijk ook maar een beetje zo is, neem dan in hemelsnaam afstand van die man.....van alle mannen..
Je zoekt stokken om mee te slaan, en echt, op deze manier ga je die vinden, maar je gaat je zelf er echt niet beter door voelen.
Hou je nou gewoon eens bezig met jezelf, en alleen jezelf!
Geloof me, been there, done that, got the t-shirt!
Je kan het een mooie post vinden wat ik hierboven schreef, maar kom ik een beetje in de buurt bij de waarheid?
als dat namelijk ook maar een beetje zo is, neem dan in hemelsnaam afstand van die man.....van alle mannen..
Je zoekt stokken om mee te slaan, en echt, op deze manier ga je die vinden, maar je gaat je zelf er echt niet beter door voelen.
Hou je nou gewoon eens bezig met jezelf, en alleen jezelf!
Geloof me, been there, done that, got the t-shirt!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 12 maart 2010 om 11:37
Mijn bedoeling was om nu eens te tonen aan hem dat ik niet meer dat zielige wicht ben dat meer dan 5 maanden op hem aan het wachten is (om de affaire te beeindigen). Dat ik ben doorgegegaan. Maar hij ging echter door het lint toen ik dat zei: alsof ik GEEN recht heb om door te gaan en altijd op hem moet blijven wachten en huilen (dat laatste doe ik nog regelmatig trouwens).
Ik vind het zo eng om me alleen met mezelf bezig te houden, dan kom ik te dicht bij mezelf. Dat wil ik niet want ik weet dat ik nog door een hele berg van emoties moet om hier bovenop te komen, maar ik zie zo erg tegen die berg op vandaar dat ik ben gaan daten. Om het maar uit te stellen, dat weet ik van binnen heel goed.
Ik vind het zo eng om me alleen met mezelf bezig te houden, dan kom ik te dicht bij mezelf. Dat wil ik niet want ik weet dat ik nog door een hele berg van emoties moet om hier bovenop te komen, maar ik zie zo erg tegen die berg op vandaar dat ik ben gaan daten. Om het maar uit te stellen, dat weet ik van binnen heel goed.
vrijdag 12 maart 2010 om 12:40
Stapje voor stapje, beetje voor beetje Hannaa! Je heb tnog zoveel verdriet om je exman. Je zoekt de afleiding in dingen doen die je niet aan je exman doen herinneren. Op zich vind ik dat een goed idee, maar kan je dat niet doen door een hobby, een sport of vrijwilligerswerk te zoeken?
Af en toe een beetje flirten met een man, biijv in de supermarkt, doet ook wonderen voor je eigen gevoel en zelfvertrouwen.
Wat mij wel een goed gevoel geeft/gaf in periodes dat ik me niet zo goed voel over mezelf: elke dag even met een onbekende een praatje maken. Hoeft geen onbekende man te zijn, maar ook ouderen, kinderen, het maakt niet uit. Daaruit kan je veel voldoening halen: dat je een leuk mens bent, dat je lief bent, dat je door anderen gezien wordt.
Bij je vriendinnen inderdaad aangeven dat je het niet over hem wil hebben, net als SummerDance zegt.
En tussendoor niet bang zijn oom alleen te zijn, ga maar door dat verdriet heen, hoe erg het nu is, het wordt vanzelf minder.
Sterkte!
Af en toe een beetje flirten met een man, biijv in de supermarkt, doet ook wonderen voor je eigen gevoel en zelfvertrouwen.
Wat mij wel een goed gevoel geeft/gaf in periodes dat ik me niet zo goed voel over mezelf: elke dag even met een onbekende een praatje maken. Hoeft geen onbekende man te zijn, maar ook ouderen, kinderen, het maakt niet uit. Daaruit kan je veel voldoening halen: dat je een leuk mens bent, dat je lief bent, dat je door anderen gezien wordt.
Bij je vriendinnen inderdaad aangeven dat je het niet over hem wil hebben, net als SummerDance zegt.
En tussendoor niet bang zijn oom alleen te zijn, ga maar door dat verdriet heen, hoe erg het nu is, het wordt vanzelf minder.
Sterkte!
vrijdag 12 maart 2010 om 14:35
quote:Hanaa schreef op 12 maart 2010 @ 11:37:
Mijn bedoeling was om nu eens te tonen aan hem dat ik niet meer dat zielige wicht ben dat meer dan 5 maanden op hem aan het wachten is (om de affaire te beeindigen). Dat ik ben doorgegegaan.
Maar das een beetje het hele punt Hanaa.
Je bent nog helemaal niet doogegaan.
Dat is ook logisch, want het is allemaal nog verschrikkelijk vers.
Maar zoals het hele daten op ons al vreselijk ongeloofwaardig overkomt zo komt het natuurlijk ook op hem over.
Hij zal echt geen seconde gedacht hebben, WOW die Hanaa is echt doorgegaan met haar leven.
Ik denk oprecht dat hij heeft gedacht, kijk die Hanaa dan, die DOET alsof ze verder gaat, maar het verdriet spat nog van haar gezicht.
(en ik denk er dan nog eens achteraan, nu sta je dus twee mensen voor te liegen, hem EN jezelf en geloof me van liegen is nog nooit iemand beter geworden.Wat is er mis met gewoon eerlijk zijn)
Maar hij ging echter door het lint toen ik dat zei: alsof ik GEEN recht heb om door te gaan en altijd op hem moet blijven wachten en huilen (dat laatste doe ik nog regelmatig trouwens).
En dat weet hij, dat je op hem wacht.
En daarom kan ik me ergens ook wel voorstellen dat hij het ontzettend goedkoop vind dat je bezig bent met andere mannen.
Tuurlijk heeft hij helemaal geen recht van spreken, en tuurlijk al neuk je je hele stad daar heeft hij niets over te zeggen
Maar je met mannen inlaten om een ander te vergeten....niet zo'n slim plan meis
Ik vind het zo eng om me alleen met mezelf bezig te houden, dan kom ik te dicht bij mezelf.
Das toch erg....dat je bang bent van jezelf.
Je zou je eigen beste vriend moeten zijn hoor.
Dat wil ik niet want ik weet dat ik nog door een hele berg van emoties moet om hier bovenop te komen, maar ik zie zo erg tegen die berg op vandaar dat ik ben gaan daten. Om het maar uit te stellen, dat weet ik van binnen heel goed.En dus?
Je hebt het geprobeerd, daten en niet in de buurt van je emoties te komen, dat plan is mislukt...wat wordt je volgende plan?
Mijn bedoeling was om nu eens te tonen aan hem dat ik niet meer dat zielige wicht ben dat meer dan 5 maanden op hem aan het wachten is (om de affaire te beeindigen). Dat ik ben doorgegegaan.
Maar das een beetje het hele punt Hanaa.
Je bent nog helemaal niet doogegaan.
Dat is ook logisch, want het is allemaal nog verschrikkelijk vers.
Maar zoals het hele daten op ons al vreselijk ongeloofwaardig overkomt zo komt het natuurlijk ook op hem over.
Hij zal echt geen seconde gedacht hebben, WOW die Hanaa is echt doorgegaan met haar leven.
Ik denk oprecht dat hij heeft gedacht, kijk die Hanaa dan, die DOET alsof ze verder gaat, maar het verdriet spat nog van haar gezicht.
(en ik denk er dan nog eens achteraan, nu sta je dus twee mensen voor te liegen, hem EN jezelf en geloof me van liegen is nog nooit iemand beter geworden.Wat is er mis met gewoon eerlijk zijn)
Maar hij ging echter door het lint toen ik dat zei: alsof ik GEEN recht heb om door te gaan en altijd op hem moet blijven wachten en huilen (dat laatste doe ik nog regelmatig trouwens).
En dat weet hij, dat je op hem wacht.
En daarom kan ik me ergens ook wel voorstellen dat hij het ontzettend goedkoop vind dat je bezig bent met andere mannen.
Tuurlijk heeft hij helemaal geen recht van spreken, en tuurlijk al neuk je je hele stad daar heeft hij niets over te zeggen
Maar je met mannen inlaten om een ander te vergeten....niet zo'n slim plan meis
Ik vind het zo eng om me alleen met mezelf bezig te houden, dan kom ik te dicht bij mezelf.
Das toch erg....dat je bang bent van jezelf.
Je zou je eigen beste vriend moeten zijn hoor.
Dat wil ik niet want ik weet dat ik nog door een hele berg van emoties moet om hier bovenop te komen, maar ik zie zo erg tegen die berg op vandaar dat ik ben gaan daten. Om het maar uit te stellen, dat weet ik van binnen heel goed.En dus?
Je hebt het geprobeerd, daten en niet in de buurt van je emoties te komen, dat plan is mislukt...wat wordt je volgende plan?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 12 maart 2010 om 14:44
quote:HansHier schreef op 12 maart 2010 @ 12:53:
Je kunt toch gewoon gaan daten zonder gelijk een verhouding te beginnen? Gewoon uitgaan en ,hopelijk, een paar goede gesprekken hebben mankeert toch niets aan? Wel zorgen dat jezelf bepaalt hoe die dates eruitzien.Hans ik denk dat TO even helemaal niet moet daten, ze loopt elke keer vast op haar eigen verdriet....
Je kunt toch gewoon gaan daten zonder gelijk een verhouding te beginnen? Gewoon uitgaan en ,hopelijk, een paar goede gesprekken hebben mankeert toch niets aan? Wel zorgen dat jezelf bepaalt hoe die dates eruitzien.Hans ik denk dat TO even helemaal niet moet daten, ze loopt elke keer vast op haar eigen verdriet....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
