Relaties
alle pijlers
bizarre wens van ex van vriend...
zaterdag 13 maart 2010 om 23:35
Hallo allemaal,
Ik moet eventjes mijn ei kwijt, het zit me momenteel erg hoog:
Ik ben inmiddels al een aantal weekjes zwanger en vriend en ik zijn daar erg gelukkig mee.
Mijn vriend heeft uit een vorige relatie al een kind en momenteel is de verstandhouding tussen hem en zijn ex erg bekoeld. Dit heeft te maken met mijn komst in zijn leven. Dat is overigens geen reden dat het uit tussen hem en zijn ex, het ging gewoon niet meer. Dat ik kort daarna in zijn leven ben gekomen (anderhalve maand later) en niet meer ben weggegaan, neemt zij hem erg kwalijk. Sindsdien wordt er een machtstrijd gevoerd; Zij bepaalt de gang van zaken, dreigt met rechtzaken en om het contact tussen vriend en zijn zoon te verbreken. Soms lijkt het een beetje beter te gaan, totdat er weer iets voorvalt wat zij niet wil en komen de dreigementen en de chantages boven tafel en begint het weer van voor af aan. (Mijn vriend heeft overigens een advocaat, die hij om advies kan vragen) Niet alleen zij, ook haar vader kan behoorlijk wat neer zetten. Ex wil niet dat ik in contact kom met hun zoon, ondanks dat we samenwonen. Ik mag althans niet alleen met hem zijn, omdat ze dan bang is dat ik de moederrol teveel op me zal nemen. Dit is niet aan de orde, in mijn ogen..Ik zal nooit de moederrol op me kunnen nemen en heb respect voor haar rol als moeder. Ze heeft tevens een aantal weken geleden aangeven mij te willen leren kennen. Ik heb aangegeven hier zeer zeker voor open te staan. Het leek me een stapje in de goede richting. Volgende week zouden we kennismaken.
In eerste instantie wilden we mijn zwangerschap nog eventjes voor ons houden, tot na de drie maanden. Maar nu is zij via via (geen idéé hoe) er toch achter gekomen dat ik zwanger ben.
Vanmiddag belde ze mijn vriend op, schreeuwend en krijsend. Mijn vriend heeft haar geprobeerd te kalmeren, maar dit werkte alleen maar averechts. Uiteindelijk heeft hij haar weggedrukt en daarna haar telefoontjes/smsjes (in korte tijd 20 telefoontjes en 8 smsjes) genegeerd.
In de avond kreeg hij een mail van haar waarin ze schreef dat ze hoopte dat ons kindje dood geboren zou worden of met een ziekte. Mijn vriend wilde me dit niet vertellen, maar nadat ik toch graag wilde weten wat er aan de hand was (hij was stil, leek wel een beetje verdrietig) kwam de aap uit de mouw. Ik reageerde eerst een beetje lacherig, kon moeilijk begrijpen dat iemand zo kan reageren maar na het lezen van haar mail is dit omgeslagen in boosheid en verdriet.
Ze is in mijn ogen nu echt veel te ver gegaan, zonder dat ik haar ooit heb leren kennen. Ik heb daar op dit moment ook totaal geen behoefte meer aan.
Wanneer ze dit in haar boosheid zou schreeuwen, zou ik dit nog eventueel kunnen zien als impulsieve uitspraak door boosheid...maar een mail vind ik anders. Ze heeft er over kunnen nadenken en had eventueel de mail kunnen wegklikken. Maar dat heeft ze niet gedaan en dat maakt me boos.
Mijn vriend is op dit moment weg, zal morgenochtend pas weer thuis komen. En leek ik het eerst wel van me af te kunnen zetten, momenteel zit het erg hoog.
Die kennismaking die gepland staat voor volgende week, gaat wat mij betreft niet meer door. Ik ben echter wel erg bang, dat wanneer ik dat annuleer zij wederom gaat dreigen met het contact tussen vriend en zijn zoon.
Dames, hebben jullie adviezen?
Ik moet eventjes mijn ei kwijt, het zit me momenteel erg hoog:
Ik ben inmiddels al een aantal weekjes zwanger en vriend en ik zijn daar erg gelukkig mee.
Mijn vriend heeft uit een vorige relatie al een kind en momenteel is de verstandhouding tussen hem en zijn ex erg bekoeld. Dit heeft te maken met mijn komst in zijn leven. Dat is overigens geen reden dat het uit tussen hem en zijn ex, het ging gewoon niet meer. Dat ik kort daarna in zijn leven ben gekomen (anderhalve maand later) en niet meer ben weggegaan, neemt zij hem erg kwalijk. Sindsdien wordt er een machtstrijd gevoerd; Zij bepaalt de gang van zaken, dreigt met rechtzaken en om het contact tussen vriend en zijn zoon te verbreken. Soms lijkt het een beetje beter te gaan, totdat er weer iets voorvalt wat zij niet wil en komen de dreigementen en de chantages boven tafel en begint het weer van voor af aan. (Mijn vriend heeft overigens een advocaat, die hij om advies kan vragen) Niet alleen zij, ook haar vader kan behoorlijk wat neer zetten. Ex wil niet dat ik in contact kom met hun zoon, ondanks dat we samenwonen. Ik mag althans niet alleen met hem zijn, omdat ze dan bang is dat ik de moederrol teveel op me zal nemen. Dit is niet aan de orde, in mijn ogen..Ik zal nooit de moederrol op me kunnen nemen en heb respect voor haar rol als moeder. Ze heeft tevens een aantal weken geleden aangeven mij te willen leren kennen. Ik heb aangegeven hier zeer zeker voor open te staan. Het leek me een stapje in de goede richting. Volgende week zouden we kennismaken.
In eerste instantie wilden we mijn zwangerschap nog eventjes voor ons houden, tot na de drie maanden. Maar nu is zij via via (geen idéé hoe) er toch achter gekomen dat ik zwanger ben.
Vanmiddag belde ze mijn vriend op, schreeuwend en krijsend. Mijn vriend heeft haar geprobeerd te kalmeren, maar dit werkte alleen maar averechts. Uiteindelijk heeft hij haar weggedrukt en daarna haar telefoontjes/smsjes (in korte tijd 20 telefoontjes en 8 smsjes) genegeerd.
In de avond kreeg hij een mail van haar waarin ze schreef dat ze hoopte dat ons kindje dood geboren zou worden of met een ziekte. Mijn vriend wilde me dit niet vertellen, maar nadat ik toch graag wilde weten wat er aan de hand was (hij was stil, leek wel een beetje verdrietig) kwam de aap uit de mouw. Ik reageerde eerst een beetje lacherig, kon moeilijk begrijpen dat iemand zo kan reageren maar na het lezen van haar mail is dit omgeslagen in boosheid en verdriet.
Ze is in mijn ogen nu echt veel te ver gegaan, zonder dat ik haar ooit heb leren kennen. Ik heb daar op dit moment ook totaal geen behoefte meer aan.
Wanneer ze dit in haar boosheid zou schreeuwen, zou ik dit nog eventueel kunnen zien als impulsieve uitspraak door boosheid...maar een mail vind ik anders. Ze heeft er over kunnen nadenken en had eventueel de mail kunnen wegklikken. Maar dat heeft ze niet gedaan en dat maakt me boos.
Mijn vriend is op dit moment weg, zal morgenochtend pas weer thuis komen. En leek ik het eerst wel van me af te kunnen zetten, momenteel zit het erg hoog.
Die kennismaking die gepland staat voor volgende week, gaat wat mij betreft niet meer door. Ik ben echter wel erg bang, dat wanneer ik dat annuleer zij wederom gaat dreigen met het contact tussen vriend en zijn zoon.
Dames, hebben jullie adviezen?
zondag 14 maart 2010 om 14:55
quote:iry schreef op 14 maart 2010 @ 14:48:
Kind daar niet willen laten komen zonder gegronde reden als nieuwe vriendin daar is, .
Ik kan me op zich heel goed voorstellen dat je het als moeder slecht trekt om je kind meteen bloot te willen stellen aan iemand van wie je nog maar af moet wachten of het een blijvertje is. Dat je daar niets over te zeggen hebt en dat dat pa's verantwoording is, is punt twee.
Maar rust, reinheid en regelmaat schijnt alleen nog belangrijk te zijn als de ouders samen in één huis wonen, begrijp ik?
Kind daar niet willen laten komen zonder gegronde reden als nieuwe vriendin daar is, .
Ik kan me op zich heel goed voorstellen dat je het als moeder slecht trekt om je kind meteen bloot te willen stellen aan iemand van wie je nog maar af moet wachten of het een blijvertje is. Dat je daar niets over te zeggen hebt en dat dat pa's verantwoording is, is punt twee.
Maar rust, reinheid en regelmaat schijnt alleen nog belangrijk te zijn als de ouders samen in één huis wonen, begrijp ik?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 14 maart 2010 om 14:55
quote:brocoli schreef op 14 maart 2010 @ 14:25:
Ben het echt wel eens met de meeste posts hier dat het kind voorgaat, maar vind het een beetje kort door de bocht dat hij maar zn leven on hold moet zetten tot het leven van dat kind stabiel is. Wanneer gebeurd dat dan? Als moeders ook een nieuwe vriend heeft? Ja een jaar nadat je uitelkaar bent met de moeder van je kind een kind verwekken bij een ander klinkt ook heel snel, maar leven loopt zoals het loopt.
ze hebben nu 8 maanden een relatie waarvan ze een paar maanden geleden ook al zwanger was en ze toen hebben besloten te gaan voor een kindje. Vriend en ex zaten nog in mediationtraject
En vind het wel makkelijk om te zeggen dat hij dan maar gelijk een slechte vader is. Zijn zulke dingen in de tegenwoordige tijd niet meer te combineren? Alleen omdat hij nog een kind krijgt betekend vast niet dat hij niets om het eerste kind geeft. Kan echt wel begrijpen dat die ex het allemaal snel vind omdat zij waarschijnlijk nog niet aan het idee gewent is van single parent zijn en nog niet over de breuk heen is, maar dat betekend niet dat zulke extreme uitspraken moet doen en hem totaal geen geluk mag gunnen.Hij heeft natuurlijk recht op geluk, maar hij kan toch ook prima gelukkig zijn met zijn vriendinnetje op de dagen dat hij zijn zoon niet heeft. Nee hij ging meteen na anderhalve maand samenwonen en een paar maand later was er een liefdesbaby.
Ben het echt wel eens met de meeste posts hier dat het kind voorgaat, maar vind het een beetje kort door de bocht dat hij maar zn leven on hold moet zetten tot het leven van dat kind stabiel is. Wanneer gebeurd dat dan? Als moeders ook een nieuwe vriend heeft? Ja een jaar nadat je uitelkaar bent met de moeder van je kind een kind verwekken bij een ander klinkt ook heel snel, maar leven loopt zoals het loopt.
ze hebben nu 8 maanden een relatie waarvan ze een paar maanden geleden ook al zwanger was en ze toen hebben besloten te gaan voor een kindje. Vriend en ex zaten nog in mediationtraject
En vind het wel makkelijk om te zeggen dat hij dan maar gelijk een slechte vader is. Zijn zulke dingen in de tegenwoordige tijd niet meer te combineren? Alleen omdat hij nog een kind krijgt betekend vast niet dat hij niets om het eerste kind geeft. Kan echt wel begrijpen dat die ex het allemaal snel vind omdat zij waarschijnlijk nog niet aan het idee gewent is van single parent zijn en nog niet over de breuk heen is, maar dat betekend niet dat zulke extreme uitspraken moet doen en hem totaal geen geluk mag gunnen.Hij heeft natuurlijk recht op geluk, maar hij kan toch ook prima gelukkig zijn met zijn vriendinnetje op de dagen dat hij zijn zoon niet heeft. Nee hij ging meteen na anderhalve maand samenwonen en een paar maand later was er een liefdesbaby.
zondag 14 maart 2010 om 14:57
quote:Billie36 schreef op 14 maart 2010 @ 14:48:
[...]
Oh , dus Agueda is een rebound in plaats van de ware.
Laten we hopen van niet.
Ik vind trouwens dat je vriend zijn mond tegen jou dicht had moeten houden over haar mail.Was een stuk slimmer geweest.
[...]
Oh , dus Agueda is een rebound in plaats van de ware.
Laten we hopen van niet.
Ik vind trouwens dat je vriend zijn mond tegen jou dicht had moeten houden over haar mail.Was een stuk slimmer geweest.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 14 maart 2010 om 15:15
zondag 14 maart 2010 om 17:31
quote:blijfgewoonbianca schreef op 14 maart 2010 @ 14:55:
[...]
Ik kan me op zich heel goed voorstellen dat je het als moeder slecht trekt om je kind meteen bloot te willen stellen aan iemand van wie je nog maar af moet wachten of het een blijvertje is. Dat je daar niets over te zeggen hebt en dat dat pa's verantwoording is, is punt twee.
Maar rust, reinheid en regelmaat schijnt alleen nog belangrijk te zijn als de ouders samen in één huis wonen, begrijp ik?
Oh maar DAT kan ik mij ook heel goed voorstellen.
Pff.....heb er zelf ook mee te dealen gehad, dat is ook niet makkelijk.
En zeker als je niet weet of het een blijvertje is krab je ook achter je oren.
Maarja wat kan je anders dan het beste er van maken omwille van je kind, als de andere partij anders beslist.
Andere kant is, ik was zelf ook na een half jaar in een relatie gerold.
Dat is ook snel, en al vond ik het lastig te besissen wat wijsheid was.
In mijn geval pakte het postiever uit en gaf het juist regelmaat rust en reinheid, dat kon ik in mijn eentje moeilijker bieden.
Nee...makkelijk is het zeker niet, maar het valt en staat wel hoe je als alle betrokken partijen er mee omgaat.
Scheiden blijft in het begin altijd lijden, mooier kan je het niet voorspiegelen.
Het is de meest moeilijke en trieste beslissing ooit in mijn leven die ik heb moeten maken en ik mijn kinderen heb aangedaan.
Maar blijven was geen optie meer, dan het allerbeste er van maken,en zelfs dat is dan nog het doen met de keuzes die jij of de ander maakt.
Die berusten niet altijd op wijsheid omdat je mens bent, maar je doet je stinkende best.
[...]
Ik kan me op zich heel goed voorstellen dat je het als moeder slecht trekt om je kind meteen bloot te willen stellen aan iemand van wie je nog maar af moet wachten of het een blijvertje is. Dat je daar niets over te zeggen hebt en dat dat pa's verantwoording is, is punt twee.
Maar rust, reinheid en regelmaat schijnt alleen nog belangrijk te zijn als de ouders samen in één huis wonen, begrijp ik?
Oh maar DAT kan ik mij ook heel goed voorstellen.
Pff.....heb er zelf ook mee te dealen gehad, dat is ook niet makkelijk.
En zeker als je niet weet of het een blijvertje is krab je ook achter je oren.
Maarja wat kan je anders dan het beste er van maken omwille van je kind, als de andere partij anders beslist.
Andere kant is, ik was zelf ook na een half jaar in een relatie gerold.
Dat is ook snel, en al vond ik het lastig te besissen wat wijsheid was.
In mijn geval pakte het postiever uit en gaf het juist regelmaat rust en reinheid, dat kon ik in mijn eentje moeilijker bieden.
Nee...makkelijk is het zeker niet, maar het valt en staat wel hoe je als alle betrokken partijen er mee omgaat.
Scheiden blijft in het begin altijd lijden, mooier kan je het niet voorspiegelen.
Het is de meest moeilijke en trieste beslissing ooit in mijn leven die ik heb moeten maken en ik mijn kinderen heb aangedaan.
Maar blijven was geen optie meer, dan het allerbeste er van maken,en zelfs dat is dan nog het doen met de keuzes die jij of de ander maakt.
Die berusten niet altijd op wijsheid omdat je mens bent, maar je doet je stinkende best.
zondag 14 maart 2010 om 19:36
Wow, wat een heftige reacties allemaal.
Allereerst complimenten toch aan TO omdat je zo rustig blijft en het netjes behandelt.
Daarnaast moet ik wel eens zijn met veel reacties hier over dat het echt VEEEEEEEL te vroeg is voor een nieuw gezinnetje. ( naar mijn mening)
Ik heb met mijn partner een zoontje en als wij uit elkaar zouden gaan en hij binnen zo'n korte tijd weer een gezin zou starten, geloof mij, ik zou ontploffen.
Het is de verwerking waar de ex overduidelijk nog mee zit, maar ook iets waar ze misschien bang voor is, dat HUN kind straks misschien niet meer zo belangrijk voor je vriend is omdat die vervangen wordt door een kindje van jullie.
Ik snap ook niet helemaal waarom dit zo snel gepland is door jullie. Ik snap dat je niet om een mening hierover vraagt, maar je geeft de info en wil toch graag reageren.
Als mijn vriend en ik uit elkaar zouden gaan, moet ik er zelf niet aan denken om binnen 1 1/2 maand een nieuwe relatie te hebben en dan vooral om een nieuw gezin te starten binnen 8 maanden.
Ik weet dat mannen en vrouwen anders zijn, en dat hun kind natuurlijk niet bij jullie woont, maar ik vind het erg egoistisch van je vriend ( hij had tegen jou moeten zeggen dat hij het nog te vroeg vindt).
Het heeft wel degelijk invloed op zijn zoontje en ik vind het zeer ongepast. Vooral als hij zegt zo gek op zijn zoontje te zijn. Dan had hij ook tijd genomen om zijn zoontje te laten wennen aan de situatie. En dit is niet je 'life on hold' zetten. Hij heeft ooit een keuze gemaakt om een kind te krijgen met zijn ex, daar zitten consequenties aan vast, en inderdaad, dat houdt in dat je bepaalde dingen NIET doet, of er tijd voor neemt om dat te doen.
Omdat je als ouder jezelf niet meer als eerste plaatst, er is iemand anders die boven jezelf staat ( dat merk je straks wel als jij ook ouder bent), en die had BOVEN deze hele situatie moeten staan.
Dit is niet echt iets wat ik als kritiek op jou heb, maar meer op je vriend. Hij is tenslotte de ouder die de verantwoordelijkheden had moeten nemen.
Daarnaast is het natuurlijk erg dat zijn ex je die slechte dingen toewenst in een mail, maar ik vind dat je het wel heel erg zwaar opneemt.
Mensen die kwaad zijn schrijven en zeggen (gemene) dingen die ze niet menen. Trek het je niet zo aan en denk er gewoon aan dat dit ( zijn ex) een persoon is met enorm veel verdriet....
Succes met alles!
Allereerst complimenten toch aan TO omdat je zo rustig blijft en het netjes behandelt.
Daarnaast moet ik wel eens zijn met veel reacties hier over dat het echt VEEEEEEEL te vroeg is voor een nieuw gezinnetje. ( naar mijn mening)
Ik heb met mijn partner een zoontje en als wij uit elkaar zouden gaan en hij binnen zo'n korte tijd weer een gezin zou starten, geloof mij, ik zou ontploffen.
Het is de verwerking waar de ex overduidelijk nog mee zit, maar ook iets waar ze misschien bang voor is, dat HUN kind straks misschien niet meer zo belangrijk voor je vriend is omdat die vervangen wordt door een kindje van jullie.
Ik snap ook niet helemaal waarom dit zo snel gepland is door jullie. Ik snap dat je niet om een mening hierover vraagt, maar je geeft de info en wil toch graag reageren.
Als mijn vriend en ik uit elkaar zouden gaan, moet ik er zelf niet aan denken om binnen 1 1/2 maand een nieuwe relatie te hebben en dan vooral om een nieuw gezin te starten binnen 8 maanden.
Ik weet dat mannen en vrouwen anders zijn, en dat hun kind natuurlijk niet bij jullie woont, maar ik vind het erg egoistisch van je vriend ( hij had tegen jou moeten zeggen dat hij het nog te vroeg vindt).
Het heeft wel degelijk invloed op zijn zoontje en ik vind het zeer ongepast. Vooral als hij zegt zo gek op zijn zoontje te zijn. Dan had hij ook tijd genomen om zijn zoontje te laten wennen aan de situatie. En dit is niet je 'life on hold' zetten. Hij heeft ooit een keuze gemaakt om een kind te krijgen met zijn ex, daar zitten consequenties aan vast, en inderdaad, dat houdt in dat je bepaalde dingen NIET doet, of er tijd voor neemt om dat te doen.
Omdat je als ouder jezelf niet meer als eerste plaatst, er is iemand anders die boven jezelf staat ( dat merk je straks wel als jij ook ouder bent), en die had BOVEN deze hele situatie moeten staan.
Dit is niet echt iets wat ik als kritiek op jou heb, maar meer op je vriend. Hij is tenslotte de ouder die de verantwoordelijkheden had moeten nemen.
Daarnaast is het natuurlijk erg dat zijn ex je die slechte dingen toewenst in een mail, maar ik vind dat je het wel heel erg zwaar opneemt.
Mensen die kwaad zijn schrijven en zeggen (gemene) dingen die ze niet menen. Trek het je niet zo aan en denk er gewoon aan dat dit ( zijn ex) een persoon is met enorm veel verdriet....
Succes met alles!
