Seks
alle pijlers
Vreemdgaan opbiechten of niet?
donderdag 11 maart 2010 om 14:46
Ik heb een korte affaire gehad met een andere man. In die periode heb ik een aantal keer sex met hem gehad.
Mijn man weet van niets maar vind me sinds die periode wel leuker, vrolijker en beter gekleed. Ondanks dat ik geen contact meer heb met mijn minnaar en zeker weet dat ik niet nog eens een misstap zal begaan, voel ik me erg schuldig.
Biecht ik alles op aan mijn man en wacht ik de consequenties af óf moet ik mijn mond houden en mijn schuldgevoel een plaats zien te geven?
Graag jullie mening of ervaring...
Mijn man weet van niets maar vind me sinds die periode wel leuker, vrolijker en beter gekleed. Ondanks dat ik geen contact meer heb met mijn minnaar en zeker weet dat ik niet nog eens een misstap zal begaan, voel ik me erg schuldig.
Biecht ik alles op aan mijn man en wacht ik de consequenties af óf moet ik mijn mond houden en mijn schuldgevoel een plaats zien te geven?
Graag jullie mening of ervaring...
maandag 15 maart 2010 om 20:21
quote:Paekzwart schreef op 14 maart 2010 @ 03:01:
Vreemdgaan ontstaat vaak juist door dingen niet tijdig te herkennen en voor problemen weg te lopen of de confrontatie met jezelf of het gesprek met de ander niet aan te gaan en wat wordt er vervolgens dan gekozen als oplossing... ook weer voor de waarheid weg te lopen en niet de confrontatie aan te gaan. quote:doddie schreef op 14 maart 2010 @ 13:08:
[...]
Ben je wel eens (bijna) vreemd gegaan dat je zo'n conclusie durftn te stellen?
Nou neem van mij aan dat het in ieder geval zo niet zat bij mij. Ik had op dat moment geen idee dat er iets mis was, ik kan dat slechts achteraf concluderen, Ik ben gewoon een tijd lang niet mezelf geweest maar die wetenschap heb ik me pas jarenlater gerealiseerd, als ik er nu op terug kijk en het afstandelijker kan bekijken. In die tijd had ik je echt met volle overtuiging kunnen vertellen dat er niets aan de hand was, niet met mijn relatie niet met mijn man en niet met mezelf.
Je schrijft dat ik een onjuist punt zou schrijven maar wat jij schrijft is eigenlijk juist mijn punt.
Namelijk dat je weliswaar toen niet herkende dat er iets mis was maar dat daadwerkelijk, weliswaar achteraf gezien, er toch wél iets mis was. Je was namelijk niet jezelf. Dat is precies wat ik bedoel, namelijk dat iemand niet tijdig herkent dat er iets mis is/mist/zichzelf misschien niet is. En omdat te kunnen gaan zien moet je soms best diep gaan en veel bruggen nemen maar beter nu dan over enkele jaren.
Daarom vind ik dus dat je moet oppassen om niet te makkelijk over mogelijke redenen van vreemdgaan heen te stappen. En probeer ik dat nu aan TO ook aan te geven zodat zij wellicht haar gedachten laat gaan over dieperliggende redenen waarom ze vreemd ging of niet zei: "ho stop, tot hier en niet verder".
Zodat verdere schade hopelijk wordt voorkomen en ze duidelijker nog zelfs dan nu, voor ogen gaat krijgen wie zij is en waarom ze wel of juist niet bepaalde dingen deed.
quote:Paekzwart schreef op 14 maart 2010 @ 03:01:
Toch blijft voor mij dan de vraag in dit geval dat als je jezelf beter gaat voelen, er beter uit gaat zien, meer aandacht aan jezelf besteed zodat het zelfs je partner het op gaat vallen, betekent dat je dat tot nu toe niet uit de relatie zelf kon halen en het blijkbaar bij een ander probeerde te halen. Er zit iets dan mijns inziens niet goed en wat dat dan is zou in gesprekken met elkaar veel beter tot zijn recht komen, je geeft jezelf meer ruimte om te achterhalen waarom je het nou echt deed en je partner de mogelijkheid om over zijn eigen acties na te denken en actief onderdeel te zijn in het proces. quote:doddie schreef op 14 maart 2010 @ 13:08:
[...]
Dan schrijf je dat het raar is dat iemand zijn bevestiging uit andere moet halen en dat niet kan krijgen bij je partner, OOk hierin verschil ik met je van mening, je kunt nooit alles voor elkaar zijn, dat is niet erg je kan prima gelukkig zijn met wat je wel samen deelt,
Als je niet alles uit je relatie én jezelf kan halen wat je eigenlijk wel graag wilt, is vaak helemaal niet erg. Maar in dit geval vind ik dat anders want TO haalde er zelf een derde bij waarmee ze dingen deelde zodanig dat ze daar haar relatie mee op het spel zette. Dat is wel ernstig genoeg om je af te gaan vragen of er iets, voor haar belangrijks, mist, zodanig zelfs dat het hun geluk danig kan verstoren.
Dat TO zich voorneemt om niet meer vreemd te gaan en heeft gezien dat ze dat niet meer wil vind ik goed te lezen. Als je tot zo'n inzicht komt ben je zeker op de goede weg. De vraag is voor mij of je er met alleen dat inzicht dan ook al bent. Ik denk dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn en dat de kosten hoog zijn als blijkt dat er meer speelde voor zowel jezelf als je partner.
Er zijn namelijk vele mensen die zich afvragen waarom hun relatie de ene dag nog vol goede beloften zat en de andere dag werd verbroken omdat hun partner "ineens" zegt het niet meer vol te houden en het al tijden mis zit. Dat lijkt mij een stukje gedeeld proces wat dan heeft ontbroken. Het onbewuste wat ineens bewust wordt. Het is pijnlijker daar pas veel later achter te komen en aan de zijlijn moeten hebben staan toekijken.
Vreemdgaan ontstaat vaak juist door dingen niet tijdig te herkennen en voor problemen weg te lopen of de confrontatie met jezelf of het gesprek met de ander niet aan te gaan en wat wordt er vervolgens dan gekozen als oplossing... ook weer voor de waarheid weg te lopen en niet de confrontatie aan te gaan. quote:doddie schreef op 14 maart 2010 @ 13:08:
[...]
Ben je wel eens (bijna) vreemd gegaan dat je zo'n conclusie durftn te stellen?
Nou neem van mij aan dat het in ieder geval zo niet zat bij mij. Ik had op dat moment geen idee dat er iets mis was, ik kan dat slechts achteraf concluderen, Ik ben gewoon een tijd lang niet mezelf geweest maar die wetenschap heb ik me pas jarenlater gerealiseerd, als ik er nu op terug kijk en het afstandelijker kan bekijken. In die tijd had ik je echt met volle overtuiging kunnen vertellen dat er niets aan de hand was, niet met mijn relatie niet met mijn man en niet met mezelf.
Je schrijft dat ik een onjuist punt zou schrijven maar wat jij schrijft is eigenlijk juist mijn punt.
Namelijk dat je weliswaar toen niet herkende dat er iets mis was maar dat daadwerkelijk, weliswaar achteraf gezien, er toch wél iets mis was. Je was namelijk niet jezelf. Dat is precies wat ik bedoel, namelijk dat iemand niet tijdig herkent dat er iets mis is/mist/zichzelf misschien niet is. En omdat te kunnen gaan zien moet je soms best diep gaan en veel bruggen nemen maar beter nu dan over enkele jaren.
Daarom vind ik dus dat je moet oppassen om niet te makkelijk over mogelijke redenen van vreemdgaan heen te stappen. En probeer ik dat nu aan TO ook aan te geven zodat zij wellicht haar gedachten laat gaan over dieperliggende redenen waarom ze vreemd ging of niet zei: "ho stop, tot hier en niet verder".
Zodat verdere schade hopelijk wordt voorkomen en ze duidelijker nog zelfs dan nu, voor ogen gaat krijgen wie zij is en waarom ze wel of juist niet bepaalde dingen deed.
quote:Paekzwart schreef op 14 maart 2010 @ 03:01:
Toch blijft voor mij dan de vraag in dit geval dat als je jezelf beter gaat voelen, er beter uit gaat zien, meer aandacht aan jezelf besteed zodat het zelfs je partner het op gaat vallen, betekent dat je dat tot nu toe niet uit de relatie zelf kon halen en het blijkbaar bij een ander probeerde te halen. Er zit iets dan mijns inziens niet goed en wat dat dan is zou in gesprekken met elkaar veel beter tot zijn recht komen, je geeft jezelf meer ruimte om te achterhalen waarom je het nou echt deed en je partner de mogelijkheid om over zijn eigen acties na te denken en actief onderdeel te zijn in het proces. quote:doddie schreef op 14 maart 2010 @ 13:08:
[...]
Dan schrijf je dat het raar is dat iemand zijn bevestiging uit andere moet halen en dat niet kan krijgen bij je partner, OOk hierin verschil ik met je van mening, je kunt nooit alles voor elkaar zijn, dat is niet erg je kan prima gelukkig zijn met wat je wel samen deelt,
Als je niet alles uit je relatie én jezelf kan halen wat je eigenlijk wel graag wilt, is vaak helemaal niet erg. Maar in dit geval vind ik dat anders want TO haalde er zelf een derde bij waarmee ze dingen deelde zodanig dat ze daar haar relatie mee op het spel zette. Dat is wel ernstig genoeg om je af te gaan vragen of er iets, voor haar belangrijks, mist, zodanig zelfs dat het hun geluk danig kan verstoren.
Dat TO zich voorneemt om niet meer vreemd te gaan en heeft gezien dat ze dat niet meer wil vind ik goed te lezen. Als je tot zo'n inzicht komt ben je zeker op de goede weg. De vraag is voor mij of je er met alleen dat inzicht dan ook al bent. Ik denk dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn en dat de kosten hoog zijn als blijkt dat er meer speelde voor zowel jezelf als je partner.
Er zijn namelijk vele mensen die zich afvragen waarom hun relatie de ene dag nog vol goede beloften zat en de andere dag werd verbroken omdat hun partner "ineens" zegt het niet meer vol te houden en het al tijden mis zit. Dat lijkt mij een stukje gedeeld proces wat dan heeft ontbroken. Het onbewuste wat ineens bewust wordt. Het is pijnlijker daar pas veel later achter te komen en aan de zijlijn moeten hebben staan toekijken.
maandag 15 maart 2010 om 20:35
@Lizzy
Het is niet een keer gebeurd maar een aantal keer en was een korte affaire. Als je dat opbiecht is je relatie wel voorbij denk ik. Waarom stond je open voor een affaire? Ik zou zelf moeilijk met een geheim kunnen leven, zou me erg slecht voelen naar hem toe. Als je het vertelt loopt je de kans dat je partner zich van je vervreemdt. Wat waren je plannen met je man op het moment dat je daarmee bezig was, en waarom is het gestopt? Ik denk zelf dat dit soort dingen uitkomen. Er is eigenlijk geen goed achteraf advies.
Sterkte
Het is niet een keer gebeurd maar een aantal keer en was een korte affaire. Als je dat opbiecht is je relatie wel voorbij denk ik. Waarom stond je open voor een affaire? Ik zou zelf moeilijk met een geheim kunnen leven, zou me erg slecht voelen naar hem toe. Als je het vertelt loopt je de kans dat je partner zich van je vervreemdt. Wat waren je plannen met je man op het moment dat je daarmee bezig was, en waarom is het gestopt? Ik denk zelf dat dit soort dingen uitkomen. Er is eigenlijk geen goed achteraf advies.
Sterkte
maandag 15 maart 2010 om 20:48
quote:Zeno2 schreef op 14 maart 2010 @ 11:37:
[...]
Ik denk dan weer dat die bom net zo groot en zwaar is als mensen die zelf willen maken: seks is belangrijk, ja, maar kan ook met mensen met wie je geen liefdesband hebt. Binnen een huwelijk of vaste relatie zijn het vertrouwen en de liefde die je elkaar geeft veel belangrijker, die lijken mij pas echt exclusief te zijn.
Ik denk dat vreemdgaan vaak verder gaat dan alleen maar wat lust anders zou je ook een open relatie kunnen overwegen... 1 keer in een zwak moment voor de aandacht van een ander zwichten als je je al niet lekker voelde, de consequenties aanvaarden en het daarna nooit meer doen is iets anders dan het alweer vaker doen. Vaak genoeg ontstaan er minnaars en minnaressen uit, de relatie staat dan toch echt op het spel omdat tijd verdeeld moet worden tussen thuis en die ander, die misschien ook meer wil en die ander is wel heel erg leuk (want die heeft alleen de lusten en niet de lasten en moet jou nog binnenhalen), gevoelens gedeeld worden die eigenlijk thuis verteld zouden moeten worden, geheime onderonsjes en smsjes die bedoeld zijn om de lust aan te wakkeren en de partner er vooral buiten te houden. Niet weten wie de ander is en waar hij is op het moment dat je kinderen bijvoorbeeld ziek zijn. Hoezo vertrouwen en liefde in de relatie? De meeste mensen zien dat toch als afbreuk doen aan het vertrouwen.
Een ander die het met jouw eigen partner heeft gedaan: Vóór je aan een vaste partner toe bent, heb je het in de meeste gevallen toch al met anderen gedaan.
Dat iemand voor mij er tientallen op na heeft gehouden is tot daar aan toe, zolang hij zich laat testen en ik geen onnodig risico loop iets op te lopen... kan ik daar zelf zonder moeite mee overweg, voor een ander is dat misschien toch te vergaand en die keuze mag een ander gewoon hebben. Maar wat ik bedoelde is dat tijdens de relatie anderen je wellicht meewarig aan gaan kijken en je niet weet waarom, dat je zegt dat jouw partner zoiets niet doet terwijl de vriendinnen om je heen het allemaal tijdens jullie relatie het al een keer gedaan hebben met hem. Je denkt van iemand te houden omdat hij om je geeft en hij het gewoon wat druk heeft en je daardoor nog eens extra lekker voor hem kookt en je denkt dat hij ziek is als hij thuiskomt en daarom het eten niet lust terwijl hij zich eigenlijk de benen onder zijn kont vandaan loopt om het zijn minnares naar de zin te maken en ze gezellig samen uiteten zijn geweest in dat restaurantje waar hij jou nooit mee naar toe wil nemen...., dat soort vernederende situaties bedoelde ik eigenlijk.
Zwangerschap en soa: tja wat moeten singles met wisselende partners dan, of mensen die naar de ware nog op zoek zijn.
Als single zorg je dat je je beschermt of neem je alleen voor jezelf dat risico en de ander neemt ook het risico voor zichzelf. In een relatie doe je het toch meestal zonder condoom e.d. en moet je er van op aan kunnen dat je partner safe is. Anders brengt je partner jou onnodig in risico.
[...]
Met die huwelijksbeloften is overigens ook iets mis. Mensen zijn nu eenmaal niet monogaam van aard, anders was die behoefte om vreemd te gaan of om legaal aan partnerruil te doen of een open huwelijk te hebben er immers niet.
Elkaar eeuwige seksuele trouw beloven klinkt zeer romantisch maar is zoals voldoende blijkt, voor de meesten geen haalbare kaart. Géén reden om het kind met het badwater weg te gooien, dacht ik.
Bijna niemand (zelfs de vreemdgaanders zelf niet) vind het leuk als zijn of haar partner vreemdgaat, het verdriet en de pijn die dat doet duidt er mijns inziens op dat er meer voor monogaam zijn te zeggen valt dan voor vreemdgaan.
Voor de rest volledig eens dat er in een relatie die naam waardig, openheid en eerlijkheid moet zijn. Die zijn een stuk essentiëler voor het welslagen van je relatie dan die m.i. sterk overgewaardeerde seksuele exclusiviteit.
Dan moet je kiezen voor een open relatie met iemand die daar ook zo over denkt, dan is er helemaal niets aan de hand en heet het ook geen vreemdgaan.
[...]
Ik denk dan weer dat die bom net zo groot en zwaar is als mensen die zelf willen maken: seks is belangrijk, ja, maar kan ook met mensen met wie je geen liefdesband hebt. Binnen een huwelijk of vaste relatie zijn het vertrouwen en de liefde die je elkaar geeft veel belangrijker, die lijken mij pas echt exclusief te zijn.
Ik denk dat vreemdgaan vaak verder gaat dan alleen maar wat lust anders zou je ook een open relatie kunnen overwegen... 1 keer in een zwak moment voor de aandacht van een ander zwichten als je je al niet lekker voelde, de consequenties aanvaarden en het daarna nooit meer doen is iets anders dan het alweer vaker doen. Vaak genoeg ontstaan er minnaars en minnaressen uit, de relatie staat dan toch echt op het spel omdat tijd verdeeld moet worden tussen thuis en die ander, die misschien ook meer wil en die ander is wel heel erg leuk (want die heeft alleen de lusten en niet de lasten en moet jou nog binnenhalen), gevoelens gedeeld worden die eigenlijk thuis verteld zouden moeten worden, geheime onderonsjes en smsjes die bedoeld zijn om de lust aan te wakkeren en de partner er vooral buiten te houden. Niet weten wie de ander is en waar hij is op het moment dat je kinderen bijvoorbeeld ziek zijn. Hoezo vertrouwen en liefde in de relatie? De meeste mensen zien dat toch als afbreuk doen aan het vertrouwen.
Een ander die het met jouw eigen partner heeft gedaan: Vóór je aan een vaste partner toe bent, heb je het in de meeste gevallen toch al met anderen gedaan.
Dat iemand voor mij er tientallen op na heeft gehouden is tot daar aan toe, zolang hij zich laat testen en ik geen onnodig risico loop iets op te lopen... kan ik daar zelf zonder moeite mee overweg, voor een ander is dat misschien toch te vergaand en die keuze mag een ander gewoon hebben. Maar wat ik bedoelde is dat tijdens de relatie anderen je wellicht meewarig aan gaan kijken en je niet weet waarom, dat je zegt dat jouw partner zoiets niet doet terwijl de vriendinnen om je heen het allemaal tijdens jullie relatie het al een keer gedaan hebben met hem. Je denkt van iemand te houden omdat hij om je geeft en hij het gewoon wat druk heeft en je daardoor nog eens extra lekker voor hem kookt en je denkt dat hij ziek is als hij thuiskomt en daarom het eten niet lust terwijl hij zich eigenlijk de benen onder zijn kont vandaan loopt om het zijn minnares naar de zin te maken en ze gezellig samen uiteten zijn geweest in dat restaurantje waar hij jou nooit mee naar toe wil nemen...., dat soort vernederende situaties bedoelde ik eigenlijk.
Zwangerschap en soa: tja wat moeten singles met wisselende partners dan, of mensen die naar de ware nog op zoek zijn.
Als single zorg je dat je je beschermt of neem je alleen voor jezelf dat risico en de ander neemt ook het risico voor zichzelf. In een relatie doe je het toch meestal zonder condoom e.d. en moet je er van op aan kunnen dat je partner safe is. Anders brengt je partner jou onnodig in risico.
[...]
Met die huwelijksbeloften is overigens ook iets mis. Mensen zijn nu eenmaal niet monogaam van aard, anders was die behoefte om vreemd te gaan of om legaal aan partnerruil te doen of een open huwelijk te hebben er immers niet.
Elkaar eeuwige seksuele trouw beloven klinkt zeer romantisch maar is zoals voldoende blijkt, voor de meesten geen haalbare kaart. Géén reden om het kind met het badwater weg te gooien, dacht ik.
Bijna niemand (zelfs de vreemdgaanders zelf niet) vind het leuk als zijn of haar partner vreemdgaat, het verdriet en de pijn die dat doet duidt er mijns inziens op dat er meer voor monogaam zijn te zeggen valt dan voor vreemdgaan.
Voor de rest volledig eens dat er in een relatie die naam waardig, openheid en eerlijkheid moet zijn. Die zijn een stuk essentiëler voor het welslagen van je relatie dan die m.i. sterk overgewaardeerde seksuele exclusiviteit.
Dan moet je kiezen voor een open relatie met iemand die daar ook zo over denkt, dan is er helemaal niets aan de hand en heet het ook geen vreemdgaan.
maandag 15 maart 2010 om 22:59
quote:elninjoo schreef op 11 maart 2010 @ 14:48:
Als je je relatie wilt behouden dan zwijg je erover. Je hebt zelf de misstap begaan, dus moet je ook je schuldgevoel maar zelf zien te verwerken ipv je man verdriet te doen.
Dit zou inderdaad de beste oplossing zijn áls je de relatie wilt behouden. Toch vind ik dat je man het recht heeft om dit te weten! Zoals jullie vrouwen tegen mannen zeggen:
Ben je man's genoeg om hem erin te steken, ben dan ook man's genoeg om er voor uit te komen.
Als je je relatie wilt behouden dan zwijg je erover. Je hebt zelf de misstap begaan, dus moet je ook je schuldgevoel maar zelf zien te verwerken ipv je man verdriet te doen.
Dit zou inderdaad de beste oplossing zijn áls je de relatie wilt behouden. Toch vind ik dat je man het recht heeft om dit te weten! Zoals jullie vrouwen tegen mannen zeggen:
Ben je man's genoeg om hem erin te steken, ben dan ook man's genoeg om er voor uit te komen.
dinsdag 16 maart 2010 om 15:37
Misschien gaat het in veel gevallen meer om de angst de relatie te verliezen dan de partner verdriet te doen door hem het ontrouw op te biechten. Mensen zijn altijd meer op hun eigen voordeel uit, dus dit zal hier dus ook wel het geval zijn. Daar zijn helemaal geen nobele motieven aan het werk, ik geloof daar in elk geval niets van.
Zo nobel is het echt niet om je partner te bedriegen, en dan ineens 'nobel' je mond houden om hem geen verdriet te doen?
Neee, dat is absoluut onlogisch ik geloof daar geen bal van.
Als je in staat bent je partner te bedriegen en je overweegt het niet te vertellen ben je alleen maar op eigen gewin uit, ten koste van het vertrouwen van diegene waar je het meest van zegt te houden.
Dat getuigt niet van een groot ontwikkeld geweten wel van een groot egoïsme, en een enorme plaat voor je hoofd.
En wederom zeg ik, wat een betutteling om je geliefde verdriet te besparen door jouw misstappen voor hem te verzwijgen. Het is vind ik nogal hypocriet om je vent/partner onder het mom van pamperen (hij is zo zielig) allerlei essentiële informatie te onthouden die jou in een kwaad daglicht zouden kunnen stellen. Ik denk dat elke zichzelf respecterende partner wil weten wat zijn geliefde met anderen uitspookt/uitgespookt heeft en het is jouw verantwoordelijkheid dat als je bent vreemdgegaan om hem daar zo snel mogelijk van op de hoogte te brengen, verdriet of geen verdriet. Dan ga je maar eens goed op je gezicht, dat is heel leerzaam!
Zo nobel is het echt niet om je partner te bedriegen, en dan ineens 'nobel' je mond houden om hem geen verdriet te doen?
Neee, dat is absoluut onlogisch ik geloof daar geen bal van.
Als je in staat bent je partner te bedriegen en je overweegt het niet te vertellen ben je alleen maar op eigen gewin uit, ten koste van het vertrouwen van diegene waar je het meest van zegt te houden.
Dat getuigt niet van een groot ontwikkeld geweten wel van een groot egoïsme, en een enorme plaat voor je hoofd.
En wederom zeg ik, wat een betutteling om je geliefde verdriet te besparen door jouw misstappen voor hem te verzwijgen. Het is vind ik nogal hypocriet om je vent/partner onder het mom van pamperen (hij is zo zielig) allerlei essentiële informatie te onthouden die jou in een kwaad daglicht zouden kunnen stellen. Ik denk dat elke zichzelf respecterende partner wil weten wat zijn geliefde met anderen uitspookt/uitgespookt heeft en het is jouw verantwoordelijkheid dat als je bent vreemdgegaan om hem daar zo snel mogelijk van op de hoogte te brengen, verdriet of geen verdriet. Dan ga je maar eens goed op je gezicht, dat is heel leerzaam!
dinsdag 16 maart 2010 om 17:27
Zeker heeft ze gelijk, maar ik kan me dan wel weer voorstellen en het ook begrijpen als je je relatie wil behouden en het ligt achter je, je kiest voor je partner en je wil verder monogaam met je partner verder dat je het dus niet verteld en kiest voor de relatie, omdat inderdaad de kans groot is dat die verbroken wordt als je het wel verteld, dat men daarin dus egoistisch is.,
en dat dan door therapeuten ook wordt aangeraden je mond te houden zal wel liggen aan dat geven, dat je relatie meer kans heeft het te redden als je je mond houd.
Houd dus in dat ik mensen die het wel vertellen moedig vind en ook vind dat die de consequentie willen aanvaarden. Ik kan daar bewondering voor hebben maar snap ook dat je dus er voor kiest het te verzwijgen. Ik denk dat je dan wel moet zorgen dat het nooit uitkomt want ik denk zelf ook dat het bedrog zwaarder zal vallen dan de misstap. (daarin ben ik dus milder geworden dan ik was)
Dat begrip houd voor mij op als je niet van plan bent monogaam verder te gaan of je minnaar of minnares niet wil opgeven.
en dat dan door therapeuten ook wordt aangeraden je mond te houden zal wel liggen aan dat geven, dat je relatie meer kans heeft het te redden als je je mond houd.
Houd dus in dat ik mensen die het wel vertellen moedig vind en ook vind dat die de consequentie willen aanvaarden. Ik kan daar bewondering voor hebben maar snap ook dat je dus er voor kiest het te verzwijgen. Ik denk dat je dan wel moet zorgen dat het nooit uitkomt want ik denk zelf ook dat het bedrog zwaarder zal vallen dan de misstap. (daarin ben ik dus milder geworden dan ik was)
Dat begrip houd voor mij op als je niet van plan bent monogaam verder te gaan of je minnaar of minnares niet wil opgeven.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 16 maart 2010 om 19:03
quote:Paekzwart schreef op 15 maart 2010 @ 20:48:
Ik denk dat vreemdgaan vaak verder gaat dan alleen maar wat lust anders zou je ook een open relatie kunnen overwegen... 1 keer in een zwak moment voor de aandacht van een ander zwichten als je je al niet lekker voelde, de consequenties aanvaarden en het daarna nooit meer doen is iets anders dan het alweer vaker doen. Vaak genoeg ontstaan er minnaars en minnaressen uit, de relatie staat dan toch echt op het spel omdat tijd verdeeld moet worden tussen thuis en die ander, die misschien ook meer wil en die ander is wel heel erg leuk (want die heeft alleen de lusten en niet de lasten en moet jou nog binnenhalen), gevoelens gedeeld worden die eigenlijk thuis verteld zouden moeten worden, geheime onderonsjes en smsjes die bedoeld zijn om de lust aan te wakkeren en de partner er vooral buiten te houden. Niet weten wie de ander is en waar hij is op het moment dat je kinderen bijvoorbeeld ziek zijn. Hoezo vertrouwen en liefde in de relatie? De meeste mensen zien dat toch als afbreuk doen aan het vertrouwen. Toch maar beginnen met te herinneren aan wat ik op 14-03-2010, 01:17 schreef: "Ik wil vreemdgaan niet goedkeuren, het is en blijft immers bedrog, iets wat tegen een afspraak ingaat."
Helemaal met je eens dus dat wie zijn partner bedriegt, een gevaarlijk spelletje speelt - zoals je hierboven aanhaalt.
quote:Dan moet je kiezen voor een open relatie met iemand die daar ook zo over denkt, dan is er helemaal niets aan de hand en heet het ook geen vreemdgaan.
Daar zit nu juist het probleem. Door hun opvoeding en de (hypocriete) houding van de maatschappij zien jonge mensen op het moment dat ze huwen, de seksuele monogamie immers als iets vanzelfsprekends.
Zo is het bekend dat vrouwen meestal pas als de kinderen wat groter zijn, behoefte aan seksuele vrijheid krijgen. Dat tijdstip valt zelden echter zelden exact samen met een gelijkaardige ontwikkeling bij hun man.
Tenzij ze heel makkelijk over dit soort zaken praten, is het dus niet te verwonderen dat ze eerst buiten het weten van de partner om, avontuurtjes of one night stands hebben - waarvan ze in eerste instantie denken dat dit ongelukjes zijn die nooit meer (?) zullen gebeuren. Wat in de realiteit anders uitpakt - ik las ergens dat minder dan de helft van de Amerikaanse yup's (young urban professionals) seksueel trouw zouden zijn; zou de situatie hier daar veel van afwijken?
Ofwel verzwijg je die buitenechtelijke seks- maar dan plaats je een soort tijdbom onder hun relatie - ofwel neem je je moed in beide handen en vertel je het. Dat laatste is ongetwijfeld veruit de beste keuze, al was het maar omdat het beide partners de gelegenheid biedt om een gewetensonderzoek te doen, en vooral om meer met elkaar te gaan praten. Ook de "onschuldige" partner kan dan eens kijken waar hij in de fout kan zijn gegaan. Als het goed is leren partners dan bijzaken van hoofdzaken te onderscheiden en komen ze erachter dat ze elkaars cipier niet hoeven te zijn, m.a.w. dat ze elkaar best de seksuele vrijheid terug kunnen geven waar ze als vrije mensen recht op hebben. Als er maar iefde, respect en openheid is: want daar draait het in een huwelijk wel om.
Dat is een heilzaam, maar tegelijk ook moeilijk proces dat heel veel open communicatie en wederzijds begrip vergt. Niet iets waarvoor - zoals jij aangeeft - je zomaar eventjes gauw zou kunnen kiezen. Zo simpel is het helaas niet.
Ik denk dat vreemdgaan vaak verder gaat dan alleen maar wat lust anders zou je ook een open relatie kunnen overwegen... 1 keer in een zwak moment voor de aandacht van een ander zwichten als je je al niet lekker voelde, de consequenties aanvaarden en het daarna nooit meer doen is iets anders dan het alweer vaker doen. Vaak genoeg ontstaan er minnaars en minnaressen uit, de relatie staat dan toch echt op het spel omdat tijd verdeeld moet worden tussen thuis en die ander, die misschien ook meer wil en die ander is wel heel erg leuk (want die heeft alleen de lusten en niet de lasten en moet jou nog binnenhalen), gevoelens gedeeld worden die eigenlijk thuis verteld zouden moeten worden, geheime onderonsjes en smsjes die bedoeld zijn om de lust aan te wakkeren en de partner er vooral buiten te houden. Niet weten wie de ander is en waar hij is op het moment dat je kinderen bijvoorbeeld ziek zijn. Hoezo vertrouwen en liefde in de relatie? De meeste mensen zien dat toch als afbreuk doen aan het vertrouwen. Toch maar beginnen met te herinneren aan wat ik op 14-03-2010, 01:17 schreef: "Ik wil vreemdgaan niet goedkeuren, het is en blijft immers bedrog, iets wat tegen een afspraak ingaat."
Helemaal met je eens dus dat wie zijn partner bedriegt, een gevaarlijk spelletje speelt - zoals je hierboven aanhaalt.
quote:Dan moet je kiezen voor een open relatie met iemand die daar ook zo over denkt, dan is er helemaal niets aan de hand en heet het ook geen vreemdgaan.
Daar zit nu juist het probleem. Door hun opvoeding en de (hypocriete) houding van de maatschappij zien jonge mensen op het moment dat ze huwen, de seksuele monogamie immers als iets vanzelfsprekends.
Zo is het bekend dat vrouwen meestal pas als de kinderen wat groter zijn, behoefte aan seksuele vrijheid krijgen. Dat tijdstip valt zelden echter zelden exact samen met een gelijkaardige ontwikkeling bij hun man.
Tenzij ze heel makkelijk over dit soort zaken praten, is het dus niet te verwonderen dat ze eerst buiten het weten van de partner om, avontuurtjes of one night stands hebben - waarvan ze in eerste instantie denken dat dit ongelukjes zijn die nooit meer (?) zullen gebeuren. Wat in de realiteit anders uitpakt - ik las ergens dat minder dan de helft van de Amerikaanse yup's (young urban professionals) seksueel trouw zouden zijn; zou de situatie hier daar veel van afwijken?
Ofwel verzwijg je die buitenechtelijke seks- maar dan plaats je een soort tijdbom onder hun relatie - ofwel neem je je moed in beide handen en vertel je het. Dat laatste is ongetwijfeld veruit de beste keuze, al was het maar omdat het beide partners de gelegenheid biedt om een gewetensonderzoek te doen, en vooral om meer met elkaar te gaan praten. Ook de "onschuldige" partner kan dan eens kijken waar hij in de fout kan zijn gegaan. Als het goed is leren partners dan bijzaken van hoofdzaken te onderscheiden en komen ze erachter dat ze elkaars cipier niet hoeven te zijn, m.a.w. dat ze elkaar best de seksuele vrijheid terug kunnen geven waar ze als vrije mensen recht op hebben. Als er maar iefde, respect en openheid is: want daar draait het in een huwelijk wel om.
Dat is een heilzaam, maar tegelijk ook moeilijk proces dat heel veel open communicatie en wederzijds begrip vergt. Niet iets waarvoor - zoals jij aangeeft - je zomaar eventjes gauw zou kunnen kiezen. Zo simpel is het helaas niet.
dinsdag 16 maart 2010 om 19:19
Ik weet inmiddels uit ervaring dat het vreemdgaan van mijn partner mij minder van streek maakt dan het verdoezelen en verzwijgen van die daad.
Mijn (nu ex) dacht dat ik helderziend was (vond hij eng) maar ik had hem helemaal door, ik kon hem precies uittekenen waar hij mee bezig was met die dame. Hij reageerde in alles namelijk anders dan normaal, voor mij was het zo klaar als een klontje, hij ging vreemd, en ik wist ook met wie!! En ik kon het niet weten, maar ik wist het toch door allerlei dingen die anders liepen met elkaar te combineren (net een vorm van puzzelen, CSI en zo, maar dan zonder lijk, met een toefje Peter R de Vries erbij !(die was toen nog niet bekend maar het was wel zoiets).
Zo werkt dat vaak, een alerte partner krijgt het vreemdgaan toch in de smiezen omdat 1 + 1 nog altijd 2 is, zo simpel is het.
Ik heb hem niet meteen de laan uitgegooid, maar dat had ik achteraf beter wel kunnen doen.
Gelukkig is het alweer een hele tijd geleden en ben ik daar allang overheen. Gênant was het wel. Ook leerzaam. Ik ben mijn nu ex met hele andere ogen gaan bekijken, en zijn vreemdgaan is toch het breekpunt geweest van onze relatie. Het kondigde het begin van het einde aan.
Als hij nou nog eerlijk was geweest was het misschien anders gegaan, maar dat idiote halsstarrige ontkennen van hem deed de deur dicht. Zij, de dame, was daar veel eerlijker in. TOP!
Mijn (nu ex) dacht dat ik helderziend was (vond hij eng) maar ik had hem helemaal door, ik kon hem precies uittekenen waar hij mee bezig was met die dame. Hij reageerde in alles namelijk anders dan normaal, voor mij was het zo klaar als een klontje, hij ging vreemd, en ik wist ook met wie!! En ik kon het niet weten, maar ik wist het toch door allerlei dingen die anders liepen met elkaar te combineren (net een vorm van puzzelen, CSI en zo, maar dan zonder lijk, met een toefje Peter R de Vries erbij !(die was toen nog niet bekend maar het was wel zoiets).
Zo werkt dat vaak, een alerte partner krijgt het vreemdgaan toch in de smiezen omdat 1 + 1 nog altijd 2 is, zo simpel is het.
Ik heb hem niet meteen de laan uitgegooid, maar dat had ik achteraf beter wel kunnen doen.
Gelukkig is het alweer een hele tijd geleden en ben ik daar allang overheen. Gênant was het wel. Ook leerzaam. Ik ben mijn nu ex met hele andere ogen gaan bekijken, en zijn vreemdgaan is toch het breekpunt geweest van onze relatie. Het kondigde het begin van het einde aan.
Als hij nou nog eerlijk was geweest was het misschien anders gegaan, maar dat idiote halsstarrige ontkennen van hem deed de deur dicht. Zij, de dame, was daar veel eerlijker in. TOP!
dinsdag 16 maart 2010 om 20:22
in geval van het voorbeeld wat ik aangaf is het voorval al voorbij en heeft de partner dus niets gemerk, is er niets uitgekomen en als de partner echt monogaam blijft erna en er weinig mensen van weten zal het ook niet meer naar boven komen, kans is nog groot dat de vreemdgaander het met de tijd zelf vergeet en zich afvraagt of het echt gebeurd is.
En geloof me, niet elke vrouw valt het of of wil het bemerken.Die gene die het niet willen zien zullen er ook prima mee kunnen leven dat het nooit bekend wordt, niet elke mens is hetzelde
Verder eens met zeno, even een open relatie aangaan is niet iets dat je even doet, wij hebben er heel lang over gepraat en stonden er gelukkig beide voor open, maar 9 van de 10 keer zal het eerste antwoord een afwijzing zijn als je zo iets voorsteld, blijft het voorstel jaren liggen om vaak door de partner die eerst nee zij weer te worden aangehaald, ook die heeft aan het idee moeten wennen en na eerste afwijzing de gedachten durven toelaten.
Verder is het zo dat maar weinig mensen de behoefte in begin hebben om met andere wat te doen, dan moet je al weten dat je zo in elkaar steekt, het is gebruikelijker dat een relatie monogaam begint en dat dit soort gevoelens jaren later naar boven komen, uit behoefte aan spanning, uit weer nieuwsgierigheid.
het is dus zeker niet even simpel te stellen dat je dan maar een open relatie moet aangaan, ik denk ook dat een periode van hechting (monogaam zijn) belangrijk is om zo iets in een relatie aan te gaan, die band met elkaar en het vertrouwen moet er zijn, En ik denk dat je na vreemdgaan juist alle vertrouwen hebt verspeeld om nog uberhaubt zo iets voor te hoeven stellen.
Wel kun je aangeven waardoor je er toe kwam, wat je er leuk van vind en zal je je partner moeten bevestingen in zijn of haar plek in je leven.
het is vaak een jarenlang proces voor er ook daadwerkelijk wat mee gedaan wordt.
En geloof me, niet elke vrouw valt het of of wil het bemerken.Die gene die het niet willen zien zullen er ook prima mee kunnen leven dat het nooit bekend wordt, niet elke mens is hetzelde
Verder eens met zeno, even een open relatie aangaan is niet iets dat je even doet, wij hebben er heel lang over gepraat en stonden er gelukkig beide voor open, maar 9 van de 10 keer zal het eerste antwoord een afwijzing zijn als je zo iets voorsteld, blijft het voorstel jaren liggen om vaak door de partner die eerst nee zij weer te worden aangehaald, ook die heeft aan het idee moeten wennen en na eerste afwijzing de gedachten durven toelaten.
Verder is het zo dat maar weinig mensen de behoefte in begin hebben om met andere wat te doen, dan moet je al weten dat je zo in elkaar steekt, het is gebruikelijker dat een relatie monogaam begint en dat dit soort gevoelens jaren later naar boven komen, uit behoefte aan spanning, uit weer nieuwsgierigheid.
het is dus zeker niet even simpel te stellen dat je dan maar een open relatie moet aangaan, ik denk ook dat een periode van hechting (monogaam zijn) belangrijk is om zo iets in een relatie aan te gaan, die band met elkaar en het vertrouwen moet er zijn, En ik denk dat je na vreemdgaan juist alle vertrouwen hebt verspeeld om nog uberhaubt zo iets voor te hoeven stellen.
Wel kun je aangeven waardoor je er toe kwam, wat je er leuk van vind en zal je je partner moeten bevestingen in zijn of haar plek in je leven.
het is vaak een jarenlang proces voor er ook daadwerkelijk wat mee gedaan wordt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
dinsdag 16 maart 2010 om 20:37
Het is ook onzin dat door een vriend of vriendin erbij de primaire relatie in het nauw komt.,
Ik heb al 6 jaar een vriend, maar ik heb maar 1 man op de eerste plaats staan, Ik zie mijn gezin dagelijks mijn vriend (samen met mijn man en zijn vrouw) in het weekeind.
en een evt ziek kind of man of zaken binnen het gezin gaat gewoon voor je lover.
Het swingen en daarmee monogamie vaarwel zeggen heeft ons eerder dichter bij elkaar gebracht in de relatie, je moet veel opener met elkaar praten, je overlegt meer met elkaar en houd ook rekening met je partner als er iets afgesproken wordt, dat gaat in overleg,
het gaat hier dus al jaren goed met een minnaar (intieme vriend)en mijn man heeft ook speciale vriendinnen, maar het heeft onze relatie zelden in de weg gezeten. Vaak kwam het simpel wel goed uit om eens apart af te spreken.
er zijn ook geen geheime sms en telefoontjes, sterker nog mijn man helpt me er vaak aan denken dat ik mijn vriend even nodig moet bellen. En kado's en bloemen kan ik gewoon neerzetten en dragen.
Maar ik besef ook dat niet iedereen zo'n uitkomt tegemoet kan zien, Ik raad het ook alleen aan om dit te bespreken als je gevoel hebt dat je niet monogaam wil zijn, als het iets is in het daten met andere dat je trekt. Dan kan alleen openheid iets aan een monogame relatie veranderen, dan ben ik voor consequentie dragen van je keus en je beslissing, dan vind ik dat je partner ook moet weten dat de relatie eenzijdig monogaam verbroken is en ook recht heeft op keus, dan is het mogelijk met elkaar tot afspraken te komen en kun je er voor kiezen om de relatie dus open te gooien of te gaan swingen. Of kan er besloten worden uit elkaar te gaan omdat je te veel verschild in behoefte.
Maar al die voordelen mis je als het eenmalig was en voorbij, als je spijt hebt, als je dit alles helemaal niet wil maar in je hart achter monogamie staat. In die gevallen zie ik in open en eerlijk zijn alleen maar een groot nadeel en gevaar.
Natuurlijk was de stap zetten al verkeerd, maar ieder mens kan fouten maken, er over vertellen kan wel eens de fout zijn die je relatie kost. En je partner kan er wel eens zich niet over heen kunnen zetten waardoor dit tussen je in blijft staan.In die gevallen geloof ik echt dat je beter je mond kan houden als er niets was uitgekomen toen het speelde en de kans klein is dat het nog uit zal komen, zeker omdat je van plan bent het niet meer te doen.
Ik ben er wel open over geweest maar heb het ook zeker door de houding van mijn man te danken dat ik dat durfde,. Ik denk zelf dat ik iets dergelijks nooit had durven voorstellen, het was mijn man die aangaf dat ik andere verlangens kon hebben dan hij en als ik spanning zocht we moesten kijken wat we daar samen aan konden doen. Ik denk dat er maar heel weinig partners zo hadden gereageerd.
en het feit dat mijn man me zo vertrouwd hierin, me zo uit liefde kan vrijlaten heeft de liefde voor hem alleen maar vergroot, Zand en zeep liggen beter in een open hand dan een gesloten vuist.
Ik heb al 6 jaar een vriend, maar ik heb maar 1 man op de eerste plaats staan, Ik zie mijn gezin dagelijks mijn vriend (samen met mijn man en zijn vrouw) in het weekeind.
en een evt ziek kind of man of zaken binnen het gezin gaat gewoon voor je lover.
Het swingen en daarmee monogamie vaarwel zeggen heeft ons eerder dichter bij elkaar gebracht in de relatie, je moet veel opener met elkaar praten, je overlegt meer met elkaar en houd ook rekening met je partner als er iets afgesproken wordt, dat gaat in overleg,
het gaat hier dus al jaren goed met een minnaar (intieme vriend)en mijn man heeft ook speciale vriendinnen, maar het heeft onze relatie zelden in de weg gezeten. Vaak kwam het simpel wel goed uit om eens apart af te spreken.
er zijn ook geen geheime sms en telefoontjes, sterker nog mijn man helpt me er vaak aan denken dat ik mijn vriend even nodig moet bellen. En kado's en bloemen kan ik gewoon neerzetten en dragen.
Maar ik besef ook dat niet iedereen zo'n uitkomt tegemoet kan zien, Ik raad het ook alleen aan om dit te bespreken als je gevoel hebt dat je niet monogaam wil zijn, als het iets is in het daten met andere dat je trekt. Dan kan alleen openheid iets aan een monogame relatie veranderen, dan ben ik voor consequentie dragen van je keus en je beslissing, dan vind ik dat je partner ook moet weten dat de relatie eenzijdig monogaam verbroken is en ook recht heeft op keus, dan is het mogelijk met elkaar tot afspraken te komen en kun je er voor kiezen om de relatie dus open te gooien of te gaan swingen. Of kan er besloten worden uit elkaar te gaan omdat je te veel verschild in behoefte.
Maar al die voordelen mis je als het eenmalig was en voorbij, als je spijt hebt, als je dit alles helemaal niet wil maar in je hart achter monogamie staat. In die gevallen zie ik in open en eerlijk zijn alleen maar een groot nadeel en gevaar.
Natuurlijk was de stap zetten al verkeerd, maar ieder mens kan fouten maken, er over vertellen kan wel eens de fout zijn die je relatie kost. En je partner kan er wel eens zich niet over heen kunnen zetten waardoor dit tussen je in blijft staan.In die gevallen geloof ik echt dat je beter je mond kan houden als er niets was uitgekomen toen het speelde en de kans klein is dat het nog uit zal komen, zeker omdat je van plan bent het niet meer te doen.
Ik ben er wel open over geweest maar heb het ook zeker door de houding van mijn man te danken dat ik dat durfde,. Ik denk zelf dat ik iets dergelijks nooit had durven voorstellen, het was mijn man die aangaf dat ik andere verlangens kon hebben dan hij en als ik spanning zocht we moesten kijken wat we daar samen aan konden doen. Ik denk dat er maar heel weinig partners zo hadden gereageerd.
en het feit dat mijn man me zo vertrouwd hierin, me zo uit liefde kan vrijlaten heeft de liefde voor hem alleen maar vergroot, Zand en zeep liggen beter in een open hand dan een gesloten vuist.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 17 maart 2010 om 01:31
Tsja, beetje offtopic is het inderdaad Doddie.
Fijn dat je het zo getroffen hebt met je man.
Hij slikt heel veel van je, en jij van hem.
Op één dingetje wil ik nog wel reageren, je schrijft: "Maar al die voordelen mis je als het eenmalig was en voorbij, als je spijt hebt, als je dit alles helemaal niet wil maar in je hart achter monogamie staat. In die gevallen zie ik in open en eerlijk zijn alleen maar een groot nadeel en gevaar".
Dat wil er bij mij maar niet in. Iemand die in haar hart achter monogamie staat zal uit principe nooit vreemdgaan.
En als het dan toch gebeurd is, wellicht onder invloed van drank of drugs of een ongediagnosticeerde ADHD (in zeven sloten tegelijk lopen), dan zou zo iemand daar niet zonder problemen mee door kunnen leven alsof er niets aan de hand is.
Weet je hoe vreselijk het is om iets te doen wat helemaal tegen je principes indruist? hoe erg dat mensen kan ontregelen? Hoe denk jij dat zo iemand doorleeft naast haar partner en daar niet met hem over kan praten? Denk je echt dat dit 'vergeten' wordt na een tijdje?
Nee Doddie, zo werkt dat niet. Het wordt niet 'vergeten' , het gaat 'zieken'.
Nog iets:
"Daden spreken luider dan woorden", ik heb geleerd dat je mensen moet beoordelen naar hun daden en niet naar hun woorden. Ze kunnen van alles zeggen, maar daar gaat het helemaal niet om in dit leven, in de liefde.
Het gaat om wat je doet en hoe je het doet. Hoe jij bent laat je zien door wat je doet. Dat is ook wat de mensen van je onthouden. Ze vergeten wat je gezegd hebt, maar wat je gedaan hebt staat hen aan het einde van hun leven nog scherp voor de geest.
Dus zorg dat je mensen altijd zorgvuldig behandelt, wie je ook voor je hebt. En je geliefde heeft recht op die zorgvuldige behandeling, dus ook je eerlijkheid en je bereidheid het risico te aanvaarden dat hij je niet meer wil als hij van jou hoort dat je bent vreemdgegaan en dat je daar spijt van hebt. Ik denk dat je dan meer kans hebt dat het nog ten goede kan keren dan als je zwijgt met alle gevolgen van dien (ik doel op dat zwijgen de doodsteek is voor de intimiteit binnen de relatie)
Fijn dat je het zo getroffen hebt met je man.
Hij slikt heel veel van je, en jij van hem.
Op één dingetje wil ik nog wel reageren, je schrijft: "Maar al die voordelen mis je als het eenmalig was en voorbij, als je spijt hebt, als je dit alles helemaal niet wil maar in je hart achter monogamie staat. In die gevallen zie ik in open en eerlijk zijn alleen maar een groot nadeel en gevaar".
Dat wil er bij mij maar niet in. Iemand die in haar hart achter monogamie staat zal uit principe nooit vreemdgaan.
En als het dan toch gebeurd is, wellicht onder invloed van drank of drugs of een ongediagnosticeerde ADHD (in zeven sloten tegelijk lopen), dan zou zo iemand daar niet zonder problemen mee door kunnen leven alsof er niets aan de hand is.
Weet je hoe vreselijk het is om iets te doen wat helemaal tegen je principes indruist? hoe erg dat mensen kan ontregelen? Hoe denk jij dat zo iemand doorleeft naast haar partner en daar niet met hem over kan praten? Denk je echt dat dit 'vergeten' wordt na een tijdje?
Nee Doddie, zo werkt dat niet. Het wordt niet 'vergeten' , het gaat 'zieken'.
Nog iets:
"Daden spreken luider dan woorden", ik heb geleerd dat je mensen moet beoordelen naar hun daden en niet naar hun woorden. Ze kunnen van alles zeggen, maar daar gaat het helemaal niet om in dit leven, in de liefde.
Het gaat om wat je doet en hoe je het doet. Hoe jij bent laat je zien door wat je doet. Dat is ook wat de mensen van je onthouden. Ze vergeten wat je gezegd hebt, maar wat je gedaan hebt staat hen aan het einde van hun leven nog scherp voor de geest.
Dus zorg dat je mensen altijd zorgvuldig behandelt, wie je ook voor je hebt. En je geliefde heeft recht op die zorgvuldige behandeling, dus ook je eerlijkheid en je bereidheid het risico te aanvaarden dat hij je niet meer wil als hij van jou hoort dat je bent vreemdgegaan en dat je daar spijt van hebt. Ik denk dat je dan meer kans hebt dat het nog ten goede kan keren dan als je zwijgt met alle gevolgen van dien (ik doel op dat zwijgen de doodsteek is voor de intimiteit binnen de relatie)
woensdag 17 maart 2010 om 06:25
wat een onzin dat wij wat van elkaar moeten slikken, sorry hoor maar kun je dat meer uitleggen? Waar haal je het idee vandaan dat wij zaken van elkaar slikken? Je kan met elkaar ook anders tegen het belang van monogamie aankijken, beseffen dat een relatie meer is dan de sex die je met elkaar hebt. Monogamie inderdaad als opgelegd zien en een andere vorm relatie aannemen, Dat gaat zeker niet met slikken, integendeel we genieten er erg van met elkaar dat we dat hebben omgegooid en delen en doen meer met elkaar dan de jaren ervoor. En werkelijk alles gaat met goedkeuring van de ander (vaak zelf op voorstel van de ander) Maar we kunnen als het ons niet meer bevalt ook zo weer met elkaar monogaam oud worden.
Ik denk dat je voor zo'n uitlating een stel beter moet kennen. het hoeft jouw manier niet te zijn maar spiegel jouw grenzen en onmogelijkheden niet aan die van anderen
en ik geloof zeker dat niet iedereen zo iets kan vergeten, maar ik heb idee dat jij denkt dat iedereen zo reageerd als jij zou doen en dat is gewoon niet zo. Het is ook niet zo dat als je in hart en nieren monogaam bent je dus niet vreemd zou kunnen gaan, we hebben al aangegeven dat je een tijdje niet jezelf kunt zijn door bepaalde onstandigheden, iemand die in hart en nieren monogaam is kan net zo goed voor verleiding vallen, voor spanning enz of zich zelf inderdaad niet zijn door middelen, maar dat kunnen zien als een grote fout aangezien er een relatie is. en hij/zij de monogame waarde daarin wel erkent.
Het is me ook inmiddels duidelijk dat we hierin ook zeker niet elkaar volledig gelijk gaan geven en daarover elkaars standpunten te blijven herhalen heeft ook weinig zin, Jij hebt meer dan duidelijk gemaakt dat je voor vertellen bent en ik heb uitgelegd dat ik bij eenmalig de fout ingaan waarbij het gebeuren achter de rug is, begrip kan hebben dat iemand dat voor zich houd. En beide zal voorkomen en goed of fout uitpakken,
Het gaat erom wat een vreemdgaander eruit haald en vind dat bij hem past. Die zal die zaken naast elkaar moeten leggen.
Ik denk dat je voor zo'n uitlating een stel beter moet kennen. het hoeft jouw manier niet te zijn maar spiegel jouw grenzen en onmogelijkheden niet aan die van anderen
en ik geloof zeker dat niet iedereen zo iets kan vergeten, maar ik heb idee dat jij denkt dat iedereen zo reageerd als jij zou doen en dat is gewoon niet zo. Het is ook niet zo dat als je in hart en nieren monogaam bent je dus niet vreemd zou kunnen gaan, we hebben al aangegeven dat je een tijdje niet jezelf kunt zijn door bepaalde onstandigheden, iemand die in hart en nieren monogaam is kan net zo goed voor verleiding vallen, voor spanning enz of zich zelf inderdaad niet zijn door middelen, maar dat kunnen zien als een grote fout aangezien er een relatie is. en hij/zij de monogame waarde daarin wel erkent.
Het is me ook inmiddels duidelijk dat we hierin ook zeker niet elkaar volledig gelijk gaan geven en daarover elkaars standpunten te blijven herhalen heeft ook weinig zin, Jij hebt meer dan duidelijk gemaakt dat je voor vertellen bent en ik heb uitgelegd dat ik bij eenmalig de fout ingaan waarbij het gebeuren achter de rug is, begrip kan hebben dat iemand dat voor zich houd. En beide zal voorkomen en goed of fout uitpakken,
Het gaat erom wat een vreemdgaander eruit haald en vind dat bij hem past. Die zal die zaken naast elkaar moeten leggen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 17 maart 2010 om 13:30
Nou Doddie, wat een bezeerde reactie! Achter die gekwetstheid moet meer zitten, maar dat is niet voor hier. Andere keer weer, andere discussie.
Ik heb mijn zegje hier gezegd, meer weet ik hier niet meer over te zeggen. Ik hoop dat T.o. een goede afweging kan maken wat het beste bij haar past. En ik wens haar veel geluk in de liefde met haar man of met een ander, of met nog iemand erbij als dat leuker is, maakt niet uit.
Liefs, Nell
Ik heb mijn zegje hier gezegd, meer weet ik hier niet meer over te zeggen. Ik hoop dat T.o. een goede afweging kan maken wat het beste bij haar past. En ik wens haar veel geluk in de liefde met haar man of met een ander, of met nog iemand erbij als dat leuker is, maakt niet uit.
Liefs, Nell
woensdag 17 maart 2010 om 15:05
quote:nell schreef op 17 maart 2010 @ 13:30:
Nou Doddie, wat een bezeerde reactie! Achter die gekwetstheid moet meer zitten, maar dat is niet voor hier. Andere keer weer, andere discussie.
Nou ja, zeg..... wat een (onaangename ) aanname.
Ik denk trouwens dat het een beledigde reactie is, ipv een gekwetste.
Nou Doddie, wat een bezeerde reactie! Achter die gekwetstheid moet meer zitten, maar dat is niet voor hier. Andere keer weer, andere discussie.
Nou ja, zeg..... wat een (onaangename ) aanname.
Ik denk trouwens dat het een beledigde reactie is, ipv een gekwetste.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 maart 2010 om 15:24
Ok bianc je hebt denk ik gelijk, jouw term beledigd is beter dan de mijne. Voor mij is bezeerd hetzelfde als gekwetst, maar ja.
Mijn opmerking was in elk geval niet bedoeld om te kwetsen of te beledigen, ik had niet zo'n felle reactie verwacht. Vond het wel apart wat een onschuldige opmerking allemaal overhoop kan halen, dan wordt ik eigenlijk altijd nieuwsgierig waar die felheid vandaan komt, maar die nieuwsgierigheid zal ik bedwingen omdat ik geen tijd meer heb om de komende week te forummen.
Groetjes, tot ooit, Nell
Mijn opmerking was in elk geval niet bedoeld om te kwetsen of te beledigen, ik had niet zo'n felle reactie verwacht. Vond het wel apart wat een onschuldige opmerking allemaal overhoop kan halen, dan wordt ik eigenlijk altijd nieuwsgierig waar die felheid vandaan komt, maar die nieuwsgierigheid zal ik bedwingen omdat ik geen tijd meer heb om de komende week te forummen.
Groetjes, tot ooit, Nell
woensdag 17 maart 2010 om 16:39
Precies Bianca, al bij de eerste reactie van Nell irriteerde ik me aan haar aannames haar manier van reageren, ik heb daar toen op gewezen maar ze heeft er niet veel van geleerd, nog steeds denkt zij wel te weten wat er bv in mijn relatie speeld (je zou er ook naar kunnen vragen bv of dat soms het geval is)
Nell, Ik ben niet gekwets ik irriteer me aan je manier van reageren die vol aannames zit, vooroordelen, betweterigheid. Je houd erg vast aan je manier van denken en leven, en dat mag natuurlijk maar brengt het wat betweterig en feiterig er is weinig ruimte voor andere meningen.
Die irritatie kwam er nu weer uit en dat is mijn zwakte, ik moet me daar niet toe verleiden,maar ook nu weet jij wel weer waar mijn toon uit vandaan komt, uit bezeerdheid en dat zal in jouw ogen vast wel onderliggende redenen hebben (lees ik leg vast de vinger op de zere plek), geen moment sta je er bij stil dat die toon wel eens voort kan komen uit de manier waarop jij reageerd, en de aaname die je weer ten toon spreid.
Overigens zijn bezeerd en gekwets andere emoties dan beledigd zijn. Beide zijn echter niet het geval bij mij. Mijn toon of felheid kwam voort uit irritatie.
Nell, Ik ben niet gekwets ik irriteer me aan je manier van reageren die vol aannames zit, vooroordelen, betweterigheid. Je houd erg vast aan je manier van denken en leven, en dat mag natuurlijk maar brengt het wat betweterig en feiterig er is weinig ruimte voor andere meningen.
Die irritatie kwam er nu weer uit en dat is mijn zwakte, ik moet me daar niet toe verleiden,maar ook nu weet jij wel weer waar mijn toon uit vandaan komt, uit bezeerdheid en dat zal in jouw ogen vast wel onderliggende redenen hebben (lees ik leg vast de vinger op de zere plek), geen moment sta je er bij stil dat die toon wel eens voort kan komen uit de manier waarop jij reageerd, en de aaname die je weer ten toon spreid.
Overigens zijn bezeerd en gekwets andere emoties dan beledigd zijn. Beide zijn echter niet het geval bij mij. Mijn toon of felheid kwam voort uit irritatie.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 18 maart 2010 om 14:04
quote:nell schreef op 17 maart 2010 @ 15:24:
Ok bianc je hebt denk ik gelijk, jouw term beledigd is beter dan de mijne. Voor mij is bezeerd hetzelfde als gekwetst, maar ja.
Mijn opmerking was in elk geval niet bedoeld om te kwetsen of te beledigen, ik had niet zo'n felle reactie verwacht. Vond het wel apart wat een onschuldige opmerking allemaal overhoop kan halen, dan wordt ik eigenlijk altijd nieuwsgierig waar die felheid vandaan komt, maar die nieuwsgierigheid zal ik bedwingen omdat ik geen tijd meer heb om de komende week te forummen.
Groetjes, tot ooit, NellNell, ik heb je mening erg kunnen waarderen en die is behoorlijk genuanceerd. Ook ik krijg reacties op mijn manier van reageren, er zijn bepaalde mensen die weinig kunnen hebben.
Ok bianc je hebt denk ik gelijk, jouw term beledigd is beter dan de mijne. Voor mij is bezeerd hetzelfde als gekwetst, maar ja.
Mijn opmerking was in elk geval niet bedoeld om te kwetsen of te beledigen, ik had niet zo'n felle reactie verwacht. Vond het wel apart wat een onschuldige opmerking allemaal overhoop kan halen, dan wordt ik eigenlijk altijd nieuwsgierig waar die felheid vandaan komt, maar die nieuwsgierigheid zal ik bedwingen omdat ik geen tijd meer heb om de komende week te forummen.
Groetjes, tot ooit, NellNell, ik heb je mening erg kunnen waarderen en die is behoorlijk genuanceerd. Ook ik krijg reacties op mijn manier van reageren, er zijn bepaalde mensen die weinig kunnen hebben.
donderdag 18 maart 2010 om 16:41
Het is maar hoe je het bekijkt en wat je doel is Robert. Toen ik jaren terug begon met forummen streek ik ook nog wel eens tegen haren in, riep snel iets zonder het te onderbouwen, kwam wel eens ongenuanceerd over. Je kunt ook van opmerkingen van andere wat leren. Het is ten slotte beter niet tegen haren in te strijken zodat je reactie wordt gelezen (en gewaardeerd) ipv dat je irrtitatie of boosheid opwekt.
Ik vind dus zelf dat ik daardoor beter ben gaan forummen in de loop der jaren.
Uiteraard kun je er ook maling aan hebben en vinden dat andere te snel op tenen zijn getrapt, maar of men dan echt nog leest wat je wil vertellen? Kans is dan groot dat men meer over de vorm zal disucusseren.
Nuance heb ik zelf weinig kunnen vinden in nell haar reacties, en dat hoeft op zich ook niet, het maakt het wel prettiger als die nuance er wel is, maar vaak ook minder boeiend en zelfs soms wat saai. Een beetje pittige ongenuanceerde reactie laait de discussie ook wel eens lekker op.
Ik vind dus zelf dat ik daardoor beter ben gaan forummen in de loop der jaren.
Uiteraard kun je er ook maling aan hebben en vinden dat andere te snel op tenen zijn getrapt, maar of men dan echt nog leest wat je wil vertellen? Kans is dan groot dat men meer over de vorm zal disucusseren.
Nuance heb ik zelf weinig kunnen vinden in nell haar reacties, en dat hoeft op zich ook niet, het maakt het wel prettiger als die nuance er wel is, maar vaak ook minder boeiend en zelfs soms wat saai. Een beetje pittige ongenuanceerde reactie laait de discussie ook wel eens lekker op.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 18 maart 2010 om 16:46
quote:RobertInter schreef op 18 maart 2010 @ 14:04:
[...]
Nell, ik heb je mening erg kunnen waarderen en die is behoorlijk genuanceerd. Ook ik krijg reacties op mijn manier van reageren, er zijn bepaalde mensen die weinig kunnen hebben.
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.
[...]
Nell, ik heb je mening erg kunnen waarderen en die is behoorlijk genuanceerd. Ook ik krijg reacties op mijn manier van reageren, er zijn bepaalde mensen die weinig kunnen hebben.
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 maart 2010 om 20:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2010 @ 16:46:
[...]
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2010 @ 16:46:
[...]
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.Ik zal er rekening meehouden met je fijngevoeligheid. En je bent voor mij daarin het lichtend voorbeeld! Ik zal niets doen om je toorn nogmaals te wekken.
[...]
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2010 @ 16:46:
[...]
Ik kan heel véél hebben, dus het zou ook zomaar eens helemaal aan jou kunnen liggen. Ik plak niet voor niets zo vaak ' de vieze man " als jij gereageerd hebt ( meestal met " en? hebbie al lekker vies liggen doen? " )
Dat iemand een andere mening heeft is helemaal geen punt.
het gaat er simpelweg om hoe iets gebracht wordt.Ik zal er rekening meehouden met je fijngevoeligheid. En je bent voor mij daarin het lichtend voorbeeld! Ik zal niets doen om je toorn nogmaals te wekken.
