Relaties
alle pijlers
Vast lopen na destructive relatie
dinsdag 16 maart 2010 om 09:31
De relatie is nu meer dan jaar afgelopen maar hij blijft dus contact zoeken.
Misschien dat dat ook mee speelt maar gistern werdt het me ineens zo duidelijk,,,ik ben los maar ik sta stil of lijkt het zo( stuurde pas weer lief maar verwarrend berichtje)??
Het woord verbitterd kwam in me op, sta geen gevoel meer toe, ben somber. Ook voor m'n omgeving ben ik volgens mij vaak niet aangenaam. Ik help maar ik sta de bijbehorende emotie niet toe. Ben koud maar doortastend in oplossingen . Raak geiriteerd van kleine dingen.
In los bedoel ik,,ik sta het niet meer toe, ga er niet op in maar het doet me zo'n pijn. Want ook al weet ik de feiten,,m'n hart is nog steeds kwetsbaar (dat heeft nog altijd stille hoop).
Ik lijk me op te stellen als ubermens. Dat is er in geslopen in al die tijd anders zou ik het niet gered hebben.
En ik ben trots op mezelf dat ik dus boven z'n mindspelletjes sta maar ik zou willen huilen/krijsen mezelf willen laten gaan.
En als het komt (zoals nu, zit hier na maanden weer eens te huilen) moet ik me inhouden omdat ik dan bang ben dat ik het naar hem toe laat zien. Hij mag het niet weten want dit kan dan weer reden zijn om me meer pijn te doen, contact enz enz.
Uit praten is niet mogelijk, tienduizend keer geprobeert zelfs toen ik de feiten wist.
Praat er volop over met omgeving vind daar de erkenning omdat ik er gelukkig altijd open in ben geweest.
Zelfs therapie.
En dit alles heeft me wel sterk gemaakt....maar ik wil verder, vrolijk zijn (heb een heel vrolijk spontaan karakter), ik wil niet zo'n koud verbitterd mens zijn. Iemand die snel geiriteerd is.
Ik isoleer mezelf niet, doe leuke dingen maar het lijkt de glans verloren te hebben, het boeit me allemaal zo weinig.
Herkent iemand dit? Wat kan ik nog meer doen dan wat ik doe als sterk zijn en niet naar dat "stomme" hart luistern?
Misschien dat dat ook mee speelt maar gistern werdt het me ineens zo duidelijk,,,ik ben los maar ik sta stil of lijkt het zo( stuurde pas weer lief maar verwarrend berichtje)??
Het woord verbitterd kwam in me op, sta geen gevoel meer toe, ben somber. Ook voor m'n omgeving ben ik volgens mij vaak niet aangenaam. Ik help maar ik sta de bijbehorende emotie niet toe. Ben koud maar doortastend in oplossingen . Raak geiriteerd van kleine dingen.
In los bedoel ik,,ik sta het niet meer toe, ga er niet op in maar het doet me zo'n pijn. Want ook al weet ik de feiten,,m'n hart is nog steeds kwetsbaar (dat heeft nog altijd stille hoop).
Ik lijk me op te stellen als ubermens. Dat is er in geslopen in al die tijd anders zou ik het niet gered hebben.
En ik ben trots op mezelf dat ik dus boven z'n mindspelletjes sta maar ik zou willen huilen/krijsen mezelf willen laten gaan.
En als het komt (zoals nu, zit hier na maanden weer eens te huilen) moet ik me inhouden omdat ik dan bang ben dat ik het naar hem toe laat zien. Hij mag het niet weten want dit kan dan weer reden zijn om me meer pijn te doen, contact enz enz.
Uit praten is niet mogelijk, tienduizend keer geprobeert zelfs toen ik de feiten wist.
Praat er volop over met omgeving vind daar de erkenning omdat ik er gelukkig altijd open in ben geweest.
Zelfs therapie.
En dit alles heeft me wel sterk gemaakt....maar ik wil verder, vrolijk zijn (heb een heel vrolijk spontaan karakter), ik wil niet zo'n koud verbitterd mens zijn. Iemand die snel geiriteerd is.
Ik isoleer mezelf niet, doe leuke dingen maar het lijkt de glans verloren te hebben, het boeit me allemaal zo weinig.
Herkent iemand dit? Wat kan ik nog meer doen dan wat ik doe als sterk zijn en niet naar dat "stomme" hart luistern?
dinsdag 16 maart 2010 om 09:45
Al het contact is verbroken maar hij kan dat nog op paar manieren en daar is niks aan te doen.
Daar zit wat in jezelf vergeven,,dat heb ik nog steeds niet gedaan. Want het is nog steeds,,,hoe stom kan je zijn.
Dat geiriteerd komt niet altijd maar soms ,,als iemand dus te dicht komt..Denk dat het komt omdat ik emotie wil uitschakelen, niet wil huilen.
Misschien praat ik teveel maar juist op verkeerde manier,,praat eingelijk nooit echt diep over m'n gevoel hierover.
Meer over de feiten en laat m'n gevoel erbuiten.
Thanks,,want je geeft me dus iets waar ik stukje inzicht krijg.
Daar zit wat in jezelf vergeven,,dat heb ik nog steeds niet gedaan. Want het is nog steeds,,,hoe stom kan je zijn.
Dat geiriteerd komt niet altijd maar soms ,,als iemand dus te dicht komt..Denk dat het komt omdat ik emotie wil uitschakelen, niet wil huilen.
Misschien praat ik teveel maar juist op verkeerde manier,,praat eingelijk nooit echt diep over m'n gevoel hierover.
Meer over de feiten en laat m'n gevoel erbuiten.
Thanks,,want je geeft me dus iets waar ik stukje inzicht krijg.
dinsdag 16 maart 2010 om 09:50
ik heb ook zoiets meegemaakt mijn ex.
Heeft me anderhalf jaar niet met rust gelaten, ook bij hem kwam het niet binnen dat ik niks meer met hem te maken wil hebben. (hij zat in de slachtofferrol)
Ik mertke ook op dat ik door hem stilstond en mij niet open kon stellen voor een mogelijke nieuwe relatie.
Je kan maar 1 ding doen: Negeren! Negeren! Negeren!
Blokkeer zijn nummer (of neem zelf gewoon een ander nummer)
Doe de dingen je vrolijk maken, waar jij van kan genieten.
Want alleen jij kan jezelf gelukkig maken, (met de hulp van anderen)
Heeft me anderhalf jaar niet met rust gelaten, ook bij hem kwam het niet binnen dat ik niks meer met hem te maken wil hebben. (hij zat in de slachtofferrol)
Ik mertke ook op dat ik door hem stilstond en mij niet open kon stellen voor een mogelijke nieuwe relatie.
Je kan maar 1 ding doen: Negeren! Negeren! Negeren!
Blokkeer zijn nummer (of neem zelf gewoon een ander nummer)
Doe de dingen je vrolijk maken, waar jij van kan genieten.
Want alleen jij kan jezelf gelukkig maken, (met de hulp van anderen)
dinsdag 16 maart 2010 om 09:54
Je wilt niet verbitterd zijn maar toch laat jij het toe Poezelig.
Waarom gun jij jezelf niet een aangenamer leven?
Ik heb ook in een hele moeilijke, destructieve relatie gezeten en het enige wat ik me voornam toen ik eruit kwam was dat ik niet als een verbittert mens door het leven wilde gaan.
Oké, ik had een rot huwelijk gehad, was mijn zelfvertrouwen en positief zelfbeeld kwijt maar dat ik hem de lol gunde dat ik ongelukkig zou zijn gunde ik mezelf niet en ook hem niet. Ik had mijn trots nog wel, oke.. moest het wel opgraven maar mijn trots was niet kwijt.
Waar is jouw trots, je doorzettingsvermogen, je wil om uit deze situatie te komen?
Waarom ben je koud naar anderen? Anderen kunnen er niets aan doen dat jij je rot voelt. Je hebt mensen nodig, koester diegene die het goed met je voor hebben en de mensen die dat niet doen heb je ook niet nodig.
Wees blij dat je uit die relatie met hem bent. Klote wat er allemaal geweest is maar dat draai je niet terug. Je hebt er zeker van geleerd en je weet dat je dat niet meer wilt. Ga werken aan je toekomst.
Zorg goed voor jezelf, zeg elke dag in de spiegel dat je er mag zijn en dat je je niet klein laat krijgen.
Ik merk dat ik het heel moeilijk vind om te verwoorden wat ik voel. Ik hoop dat je er iets aan hebt, sterkte.
Waarom gun jij jezelf niet een aangenamer leven?
Ik heb ook in een hele moeilijke, destructieve relatie gezeten en het enige wat ik me voornam toen ik eruit kwam was dat ik niet als een verbittert mens door het leven wilde gaan.
Oké, ik had een rot huwelijk gehad, was mijn zelfvertrouwen en positief zelfbeeld kwijt maar dat ik hem de lol gunde dat ik ongelukkig zou zijn gunde ik mezelf niet en ook hem niet. Ik had mijn trots nog wel, oke.. moest het wel opgraven maar mijn trots was niet kwijt.
Waar is jouw trots, je doorzettingsvermogen, je wil om uit deze situatie te komen?
Waarom ben je koud naar anderen? Anderen kunnen er niets aan doen dat jij je rot voelt. Je hebt mensen nodig, koester diegene die het goed met je voor hebben en de mensen die dat niet doen heb je ook niet nodig.
Wees blij dat je uit die relatie met hem bent. Klote wat er allemaal geweest is maar dat draai je niet terug. Je hebt er zeker van geleerd en je weet dat je dat niet meer wilt. Ga werken aan je toekomst.
Zorg goed voor jezelf, zeg elke dag in de spiegel dat je er mag zijn en dat je je niet klein laat krijgen.
Ik merk dat ik het heel moeilijk vind om te verwoorden wat ik voel. Ik hoop dat je er iets aan hebt, sterkte.
dinsdag 16 maart 2010 om 10:07
Poezelig, je vergt wel veel van jezelf denk ik. Je mag best hartstikke verdrietig zijn, en je mag ook best stomme dingen hebben gedaan, dingen niet hebben gezien, etc. Waarschijnlijk heb je toen iedere keer voor jou de beste beslissing genomen die je op dat moment kon nemen. Daar kun je nu niets meer aan veranderen.
Wat wel kan is met alles wat je geleerd hebt juist proberen te groeien als mens. Nu weet je beter. Het leven is een grote leerweg, niemand verwacht van jou dat je alles al kan en weet. Verwacht dat ook niet van jezelf.
Wat wel kan is met alles wat je geleerd hebt juist proberen te groeien als mens. Nu weet je beter. Het leven is een grote leerweg, niemand verwacht van jou dat je alles al kan en weet. Verwacht dat ook niet van jezelf.
dinsdag 16 maart 2010 om 10:10
Mefunny, ik negeer nu weer terug, ben er paar keer ingetrapt om contact te hebben omdat ik dacht dat dat beter was.
Vinger aan de pols houden in de zin dat ik dan weet: hoe is z'n mood. Is een mengeling van angst voor hem en kan de omstandigheden niet zeggen maar hem af en toe zien kan ik niet onderuit. Dus toen dacht ik,, tis lang geleden dus moet kunnen om een gewoon contact te hebben.
Hij zit niet in slachtoffer rol hoor maar meer hoeveel macht heb ik nog??
Bosaapje het lijkt of m'n trots dus de emotie in de weg staat.
Ik wil dus ook absoluut niet zo zijn maar lijkt of het ene het andere maakt.
Ben jaren in gevecht geweest , hij die me met van alles onzeker maakte en ik die daar dus tegen in ging en ergens is er een "muur "gekomen dat maakte dat hij me dus niet meer onzeker maakte maar tegerlijkertijd dat ik dus "koud' ben geworden.
Er speelt daarnaast nog iets in m'n leven wat maakt dat ik dus niet bij de pakken neer kan zitten.
Het voelt als ik m'n emotie toe laat dat ik het dan ga verliezen.
En dat lijkt me tegen te houden. Want dat kan niet,,ik mag het niet verliezen.
Vinger aan de pols houden in de zin dat ik dan weet: hoe is z'n mood. Is een mengeling van angst voor hem en kan de omstandigheden niet zeggen maar hem af en toe zien kan ik niet onderuit. Dus toen dacht ik,, tis lang geleden dus moet kunnen om een gewoon contact te hebben.
Hij zit niet in slachtoffer rol hoor maar meer hoeveel macht heb ik nog??
Bosaapje het lijkt of m'n trots dus de emotie in de weg staat.
Ik wil dus ook absoluut niet zo zijn maar lijkt of het ene het andere maakt.
Ben jaren in gevecht geweest , hij die me met van alles onzeker maakte en ik die daar dus tegen in ging en ergens is er een "muur "gekomen dat maakte dat hij me dus niet meer onzeker maakte maar tegerlijkertijd dat ik dus "koud' ben geworden.
Er speelt daarnaast nog iets in m'n leven wat maakt dat ik dus niet bij de pakken neer kan zitten.
Het voelt als ik m'n emotie toe laat dat ik het dan ga verliezen.
En dat lijkt me tegen te houden. Want dat kan niet,,ik mag het niet verliezen.
dinsdag 16 maart 2010 om 10:39
Je gaat juist niet verliezen maar je gaat winnen als je je emotie toelaat. Heel moeilijk om dat te geloven en toch is dat zo Poezelig.
Neemt overigens niet weg dat je naar anderen "koud" hoeft te zijn want wat hebben zij jou aangedaan? Ik kon dat verschil wel heel goed maken juist omdat ik mijn trots had/heb.
Huilen heb ik overigens nooit echt gedaan, dat vond ik hem niet waard. Hij ging door met zijn leven en ik deed dat ook.
In het begin, de eerste 2 jaar zag ik hem vaak. Wat ik merkte was dat ik eigenlijk woedend was. Wie dacht hij niet wie hij was om mij zo al die jaren gekleineerd te hebben....
Als ik naar mijzelf keek kon ik alleen maar concluderen dat ik het allemaal toe liet dus net zo fout als hij was dus werd ik minder woedend op hem en ik ging, met hulp, hard aan de slag om dit nooit meer te laten gebeuren.
Neemt overigens niet weg dat je naar anderen "koud" hoeft te zijn want wat hebben zij jou aangedaan? Ik kon dat verschil wel heel goed maken juist omdat ik mijn trots had/heb.
Huilen heb ik overigens nooit echt gedaan, dat vond ik hem niet waard. Hij ging door met zijn leven en ik deed dat ook.
In het begin, de eerste 2 jaar zag ik hem vaak. Wat ik merkte was dat ik eigenlijk woedend was. Wie dacht hij niet wie hij was om mij zo al die jaren gekleineerd te hebben....
Als ik naar mijzelf keek kon ik alleen maar concluderen dat ik het allemaal toe liet dus net zo fout als hij was dus werd ik minder woedend op hem en ik ging, met hulp, hard aan de slag om dit nooit meer te laten gebeuren.
dinsdag 16 maart 2010 om 11:29
Ik weet dat ik veel meer zou winnen als ik emotie toelaat.
Want het blokkeert al m'n andere gevoel en dat stoort me ook enorm. Ben ik de laaste dagen ook boos om.
Maar het beetje zoals volgt, net zat ik hier dus echt te huilen, komt het er een beetje uit.
En ineens is de rem er weer (doe het onbewust of bewust) ik weet het niet. Maar ik trek de muur weer op.
En ik het deed me dus zo'n pijn om dus tegen een geliefde dus gistern zo koud te doen (tis wel behulpzaam maar koud).
Maar dan voel ik de emotie komen en druk hem weer uit.
Het is een automatisch geworden , eingelijk toen ik stukje hier schreef viel me dat al in.
Maar hoe kom ik vandat automatische af.
Iets wat je dus gered heeft en nog red hoe laat ik dat vallen als ik het niet nodig heb.
Pfffff
Want het blokkeert al m'n andere gevoel en dat stoort me ook enorm. Ben ik de laaste dagen ook boos om.
Maar het beetje zoals volgt, net zat ik hier dus echt te huilen, komt het er een beetje uit.
En ineens is de rem er weer (doe het onbewust of bewust) ik weet het niet. Maar ik trek de muur weer op.
En ik het deed me dus zo'n pijn om dus tegen een geliefde dus gistern zo koud te doen (tis wel behulpzaam maar koud).
Maar dan voel ik de emotie komen en druk hem weer uit.
Het is een automatisch geworden , eingelijk toen ik stukje hier schreef viel me dat al in.
Maar hoe kom ik vandat automatische af.
Iets wat je dus gered heeft en nog red hoe laat ik dat vallen als ik het niet nodig heb.
Pfffff
dinsdag 16 maart 2010 om 11:38
Poezelig, ik zat net dit topic te lezen en toen ik las dat je er wel veel over praat met je omgeving, dacht ik: ook over je emoties? En nu schrijf je volgens mij zelf ook dat je die niet toelaat.
Misschien wordt het tijd dat je die gaat toelaten, dingen opschrijven, met mensen over je gevoelens praten.
En als dat niet lukt, misschien met een professional?
Je hebt blijkbaar een overlevingsstrategie gevonden, die je ook heel hard nodig hebt gehad in een bepaalde periode (dus het heeft je ook geholpen). Maar nu kun je eigenlijk weer ademhalen, maar durf je het (nog) niet. Nu zit die overlevingsstrategie je in de weg.
Het is niet gek dat het je niet zomaar lukt dat om te buigen.
Ik zit zelf in een zelfde soort proces en ik weet hoe moeilijk het is. Maar gun jezelf ook wat tijd!
Misschien wordt het tijd dat je die gaat toelaten, dingen opschrijven, met mensen over je gevoelens praten.
En als dat niet lukt, misschien met een professional?
Je hebt blijkbaar een overlevingsstrategie gevonden, die je ook heel hard nodig hebt gehad in een bepaalde periode (dus het heeft je ook geholpen). Maar nu kun je eigenlijk weer ademhalen, maar durf je het (nog) niet. Nu zit die overlevingsstrategie je in de weg.
Het is niet gek dat het je niet zomaar lukt dat om te buigen.
Ik zit zelf in een zelfde soort proces en ik weet hoe moeilijk het is. Maar gun jezelf ook wat tijd!
dinsdag 16 maart 2010 om 11:42
Het kost niets om hierover te gaan sparren met een hulpverlener. Maatschappelijk werk of zo om te beginnen. Het is niet niets wat je is overkomen en het wordt tijd om het te gaan verwerken. Pas daarna kun je echt verder, tot die tijd overleef je maar een beetje en lap je je wonden.
Contact verbreken met ex lijkt me heel zinvol. Of tenminste het contact begrenzen tot wanneer jij wil, en niet reactief op wanneer hij wil. Die controle die je nu denkt te hebben over hem door contact toe te laten is nep.
Contact verbreken met ex lijkt me heel zinvol. Of tenminste het contact begrenzen tot wanneer jij wil, en niet reactief op wanneer hij wil. Die controle die je nu denkt te hebben over hem door contact toe te laten is nep.
dinsdag 16 maart 2010 om 11:50
Waar heeft het je van gered dan? Het heeft je toch in het verleden veel slechts gebracht? Door je emoties uit te schakelen ben je toch veel te lang doorgegaan met dingen die niet goed voor je zijn?
Probeer eens anders naar je emoties te kijken, niet als veroorzaker van de ellende, maar als iets wat bij jou hoort en waar je nu nog niet altijd handig mee om kunt gaan misschien. Dat is helemaal niet erg, je kunt ze juist goed gebruiken om gelukkiger te worden. Emoties zijn nooit slecht, je kunt heel goed leren om handiger met je emoties om te gaan als ze je in de weg zitten.
Wellicht helpt het om concreet met je emoties aan de slag te gaan? Sommigen helpt het om ze te uiten en te herkennen door iets creatiefs te doen, schilderen, beeldhouwen, schrijven etc. Anderen doen dat liever door er over te praten.
Wegstoppen is stilstaan, en emotionele groei zorgt juist voor geluk, het is ook wel moeilijk en soms zwaar, maar het is wel iets waar je echt trots op kunt zijn.
Probeer eens anders naar je emoties te kijken, niet als veroorzaker van de ellende, maar als iets wat bij jou hoort en waar je nu nog niet altijd handig mee om kunt gaan misschien. Dat is helemaal niet erg, je kunt ze juist goed gebruiken om gelukkiger te worden. Emoties zijn nooit slecht, je kunt heel goed leren om handiger met je emoties om te gaan als ze je in de weg zitten.
Wellicht helpt het om concreet met je emoties aan de slag te gaan? Sommigen helpt het om ze te uiten en te herkennen door iets creatiefs te doen, schilderen, beeldhouwen, schrijven etc. Anderen doen dat liever door er over te praten.
Wegstoppen is stilstaan, en emotionele groei zorgt juist voor geluk, het is ook wel moeilijk en soms zwaar, maar het is wel iets waar je echt trots op kunt zijn.
dinsdag 16 maart 2010 om 12:43
dinsdag 16 maart 2010 om 12:48
quote:Mazou schreef op 16 maart 2010 @ 11:38:
Poezelig, ik zat net dit topic te lezen en toen ik las dat je er wel veel over praat met je omgeving, dacht ik: ook over je emoties? En nu schrijf je volgens mij zelf ook dat je die niet toelaat.
Misschien wordt het tijd dat je die gaat toelaten, dingen opschrijven, met mensen over je gevoelens praten.
En als dat niet lukt, misschien met een professional?
Je hebt blijkbaar een overlevingsstrategie gevonden, die je ook heel hard nodig hebt gehad in een bepaalde periode (dus het heeft je ook geholpen). Maar nu kun je eigenlijk weer ademhalen, maar durf je het (nog) niet. Nu zit die overlevingsstrategie je in de weg.
Het is niet gek dat het je niet zomaar lukt dat om te buigen.
Ik zit zelf in een zelfde soort proces en ik weet hoe moeilijk het is. Maar gun jezelf ook wat tijd!
Dat viel me ook in toen ik hier aan schrijven was,,ik praat en praat maar echt wat het allemaal met me doet, het allerdiepste laat ik achterwege, of ik kan er zelf niet bij.
Therapie terug speelt ook in m'n hoofd maar was de vorige keer op wat punten na toch wel teleurgesteld daarin.
Maar misschien was ik ook niet aan bepaalde dingen toe , zat r toen nog midden in.
Maar tis moeilijk
Poezelig, ik zat net dit topic te lezen en toen ik las dat je er wel veel over praat met je omgeving, dacht ik: ook over je emoties? En nu schrijf je volgens mij zelf ook dat je die niet toelaat.
Misschien wordt het tijd dat je die gaat toelaten, dingen opschrijven, met mensen over je gevoelens praten.
En als dat niet lukt, misschien met een professional?
Je hebt blijkbaar een overlevingsstrategie gevonden, die je ook heel hard nodig hebt gehad in een bepaalde periode (dus het heeft je ook geholpen). Maar nu kun je eigenlijk weer ademhalen, maar durf je het (nog) niet. Nu zit die overlevingsstrategie je in de weg.
Het is niet gek dat het je niet zomaar lukt dat om te buigen.
Ik zit zelf in een zelfde soort proces en ik weet hoe moeilijk het is. Maar gun jezelf ook wat tijd!
Dat viel me ook in toen ik hier aan schrijven was,,ik praat en praat maar echt wat het allemaal met me doet, het allerdiepste laat ik achterwege, of ik kan er zelf niet bij.
Therapie terug speelt ook in m'n hoofd maar was de vorige keer op wat punten na toch wel teleurgesteld daarin.
Maar misschien was ik ook niet aan bepaalde dingen toe , zat r toen nog midden in.
Maar tis moeilijk
dinsdag 16 maart 2010 om 12:54
quote:mamzelle schreef op 16 maart 2010 @ 11:42:
Het kost niets om hierover te gaan sparren met een hulpverlener. Maatschappelijk werk of zo om te beginnen. Het is niet niets wat je is overkomen en het wordt tijd om het te gaan verwerken. Pas daarna kun je echt verder, tot die tijd overleef je maar een beetje en lap je je wonden.
Contact verbreken met ex lijkt me heel zinvol. Of tenminste het contact begrenzen tot wanneer jij wil, en niet reactief op wanneer hij wil. Die controle die je nu denkt te hebben over hem door contact toe te laten is nep.
Dat weet ik verstandelijk gezien ook dat het een nep veiligheid oproept. Dat heb ik dus ook los gelaten.
Ik neem nooit zelf contact op ook al heb ik soms voor verschillende reden dus wel behoefte maar daar geef ik niet aan toe. Het is alleen als hij contact zoekt dus vechten en die redenen zijn ook verschillend.
Van angst naar hoop (misschien ziet hij toch het licht) naar gewoon van ik vind het leuk hem weer te horen (hoe krom klinkt dat)
Maar het is wel zo.
Maar ik blijf stil , al vertrouw ik mezelf niet helemaal als hij weer op een bepaalde manier zou contact zoeken.
Het kost niets om hierover te gaan sparren met een hulpverlener. Maatschappelijk werk of zo om te beginnen. Het is niet niets wat je is overkomen en het wordt tijd om het te gaan verwerken. Pas daarna kun je echt verder, tot die tijd overleef je maar een beetje en lap je je wonden.
Contact verbreken met ex lijkt me heel zinvol. Of tenminste het contact begrenzen tot wanneer jij wil, en niet reactief op wanneer hij wil. Die controle die je nu denkt te hebben over hem door contact toe te laten is nep.
Dat weet ik verstandelijk gezien ook dat het een nep veiligheid oproept. Dat heb ik dus ook los gelaten.
Ik neem nooit zelf contact op ook al heb ik soms voor verschillende reden dus wel behoefte maar daar geef ik niet aan toe. Het is alleen als hij contact zoekt dus vechten en die redenen zijn ook verschillend.
Van angst naar hoop (misschien ziet hij toch het licht) naar gewoon van ik vind het leuk hem weer te horen (hoe krom klinkt dat)
Maar het is wel zo.
Maar ik blijf stil , al vertrouw ik mezelf niet helemaal als hij weer op een bepaalde manier zou contact zoeken.
dinsdag 16 maart 2010 om 14:19
quote:Vl43inder schreef op 16 maart 2010 @ 11:50:
Waar heeft het je van gered dan? Het heeft je toch in het verleden veel slechts gebracht? Door je emoties uit te schakelen ben je toch veel te lang doorgegaan met dingen die niet goed voor je zijn?
Probeer eens anders naar je emoties te kijken, niet als veroorzaker van de ellende, maar als iets wat bij jou hoort en waar je nu nog niet altijd handig mee om kunt gaan misschien. Dat is helemaal niet erg, je kunt ze juist goed gebruiken om gelukkiger te worden. Emoties zijn nooit slecht, je kunt heel goed leren om handiger met je emoties om te gaan als ze je in de weg zitten.
Wellicht helpt het om concreet met je emoties aan de slag te gaan? Sommigen helpt het om ze te uiten en te herkennen door iets creatiefs te doen, schilderen, beeldhouwen, schrijven etc. Anderen doen dat liever door er over te praten.
Wegstoppen is stilstaan, en emotionele groei zorgt juist voor geluk, het is ook wel moeilijk en soms zwaar, maar het is wel iets waar je echt trots op kunt zijn.
Door jouw antwoord/vraag weet ik eingelijk het antwoord. Al brengt het me dus eingelijk niet verder met waar ik tegenaan loop.
Het heeft me dus gered in de relatie, en om er dus afstand van te nemen.
Niet meer naar m'n emoties te luisteren heeft me geholpen voor erger(schuld finaciel, nog meer zelfresp kwijt te raken) en om er dus uit te geraken.
Want m'n hart schreeuwde om hem.
Hij bracht zoveel goede gevoelens in me boven die ik wilde hebben.
Tegerlijker tijd ook heel veel pijn als ik het liet gaan. Dus ik ben toen die muur op gaan bouwen.
En ik erken dat ik nog zwak ben ,,,en door m'n emoties uit te schakelen kan ik hem weerstaan. Denk dat daar de blokkade zit , angst als ik dat toelaat dat ik hem weer toelaat
Waar heeft het je van gered dan? Het heeft je toch in het verleden veel slechts gebracht? Door je emoties uit te schakelen ben je toch veel te lang doorgegaan met dingen die niet goed voor je zijn?
Probeer eens anders naar je emoties te kijken, niet als veroorzaker van de ellende, maar als iets wat bij jou hoort en waar je nu nog niet altijd handig mee om kunt gaan misschien. Dat is helemaal niet erg, je kunt ze juist goed gebruiken om gelukkiger te worden. Emoties zijn nooit slecht, je kunt heel goed leren om handiger met je emoties om te gaan als ze je in de weg zitten.
Wellicht helpt het om concreet met je emoties aan de slag te gaan? Sommigen helpt het om ze te uiten en te herkennen door iets creatiefs te doen, schilderen, beeldhouwen, schrijven etc. Anderen doen dat liever door er over te praten.
Wegstoppen is stilstaan, en emotionele groei zorgt juist voor geluk, het is ook wel moeilijk en soms zwaar, maar het is wel iets waar je echt trots op kunt zijn.
Door jouw antwoord/vraag weet ik eingelijk het antwoord. Al brengt het me dus eingelijk niet verder met waar ik tegenaan loop.
Het heeft me dus gered in de relatie, en om er dus afstand van te nemen.
Niet meer naar m'n emoties te luisteren heeft me geholpen voor erger(schuld finaciel, nog meer zelfresp kwijt te raken) en om er dus uit te geraken.
Want m'n hart schreeuwde om hem.
Hij bracht zoveel goede gevoelens in me boven die ik wilde hebben.
Tegerlijker tijd ook heel veel pijn als ik het liet gaan. Dus ik ben toen die muur op gaan bouwen.
En ik erken dat ik nog zwak ben ,,,en door m'n emoties uit te schakelen kan ik hem weerstaan. Denk dat daar de blokkade zit , angst als ik dat toelaat dat ik hem weer toelaat
donderdag 18 maart 2010 om 12:11
Je hart niet stom vinden.....?
Gewoon eens verdrietig zijn, kwaad worden, je eens een keer flink afreageren? Hard gaan lopen tot je niet meer kunt....janken, schreeuwen, ergens tegenaan beuken!
Laat je maar eens gaan, je schrijft dat je dat wel zou willen.
DOEN!
Je zegt: ik wil vrolijk zijn, ik wil......
Onze mind is niet zo sterk als we wel eens zouden willen, ons hart/innerlijk/onbewuste blijft uiteindelijk toch 'de baas', denk ik. Luister daar eens een keer naar....dat helpt!
p.s. :je hart vertelt je dat je verdriet hebt, niet dat je terug moet naar zo iemand.
Gewoon eens verdrietig zijn, kwaad worden, je eens een keer flink afreageren? Hard gaan lopen tot je niet meer kunt....janken, schreeuwen, ergens tegenaan beuken!
Laat je maar eens gaan, je schrijft dat je dat wel zou willen.
DOEN!
Je zegt: ik wil vrolijk zijn, ik wil......
Onze mind is niet zo sterk als we wel eens zouden willen, ons hart/innerlijk/onbewuste blijft uiteindelijk toch 'de baas', denk ik. Luister daar eens een keer naar....dat helpt!
p.s. :je hart vertelt je dat je verdriet hebt, niet dat je terug moet naar zo iemand.
zondag 21 maart 2010 om 19:56
Was even topic kwijt,,dacht dat er niet meer gereageerd was.
Hoe het is: ben boos op mezelf.
Er kwam na m'n postings dus wat los, heb paar flinke huilbuien gehad. Was een stuk opluchting.
En het leek dat er inderdaad door het hier op te schrijven dus weer wat ruimte was. Heb iemand een brief geschreven waarom ik zo had gereageerd. Had zelfs weer wat lachertjes.
En pff maar hij voelt het lijkt het wel dat ik dan de muur even wat laat brokkelen ( zonder contact,lijkt een spirituele band of zo) Dus hij zocht weer contact en ik kon het niet laten om het toe te laten, omdat ik weer even de emotie toeliet.
En wat ik niet meer had verwacht hadden we toch een "goed"gesprek. Tussen aanhalingstekens want wat is hier van waar. Maar hij heeft dingen erkent en dat deed me heel goed. Het andere stuk (wat is waar) bracht me weer in hoop/verwarring.
Ook twijfel ik of ik grens goed heb aangegeven. Door dat getwijfel zou ik dan weer contact zoeken om nog wat dingen recht te zetten maar...ik hou mezelf onder controle.
Het kan altijd nog gezegd worden zolang hij nu verder geen contact zoekt doet het er niet toe.
Maar maakt me dus boos op mezelf dat ik het toch weer heb toegelaten.
Ik doe zo elke keer 2 passen naar voor en weer 1 naar achter.
Jufdoortje ik moet m'n hart wel al domoor behandelen want als ik er naar luister dan stap ik terug in de achtbaan.
M'n hart lijkt te vertellen dat het van die persoon houd, verstandelijk is daar normaal geen reden toe.
(normaal) betekent dus ten tijde van de breuk want met laaste contact blijkt alles een leugen en nu verteld hij de waarheid.
Hoe het is: ben boos op mezelf.
Er kwam na m'n postings dus wat los, heb paar flinke huilbuien gehad. Was een stuk opluchting.
En het leek dat er inderdaad door het hier op te schrijven dus weer wat ruimte was. Heb iemand een brief geschreven waarom ik zo had gereageerd. Had zelfs weer wat lachertjes.
En pff maar hij voelt het lijkt het wel dat ik dan de muur even wat laat brokkelen ( zonder contact,lijkt een spirituele band of zo) Dus hij zocht weer contact en ik kon het niet laten om het toe te laten, omdat ik weer even de emotie toeliet.
En wat ik niet meer had verwacht hadden we toch een "goed"gesprek. Tussen aanhalingstekens want wat is hier van waar. Maar hij heeft dingen erkent en dat deed me heel goed. Het andere stuk (wat is waar) bracht me weer in hoop/verwarring.
Ook twijfel ik of ik grens goed heb aangegeven. Door dat getwijfel zou ik dan weer contact zoeken om nog wat dingen recht te zetten maar...ik hou mezelf onder controle.
Het kan altijd nog gezegd worden zolang hij nu verder geen contact zoekt doet het er niet toe.
Maar maakt me dus boos op mezelf dat ik het toch weer heb toegelaten.
Ik doe zo elke keer 2 passen naar voor en weer 1 naar achter.
Jufdoortje ik moet m'n hart wel al domoor behandelen want als ik er naar luister dan stap ik terug in de achtbaan.
M'n hart lijkt te vertellen dat het van die persoon houd, verstandelijk is daar normaal geen reden toe.
(normaal) betekent dus ten tijde van de breuk want met laaste contact blijkt alles een leugen en nu verteld hij de waarheid.
woensdag 24 maart 2010 om 22:42
een late reactie, maar ik hoop dat je dit nog leest:
Je schrijft zelf: mijn hart LIJKT me te vertelleen dat....
En dat is nou precies wat ik bedoel te zeggen:
JIJ weet diep van binnen dat je hart je dat niet zegt. ( je maakt een 'freudiaanse verspreking': mijn hart lijkt me te vertellen....)
Je verstand vertaalt dat als: ik hou van hem.........
Je hart houdt helemaal niet van hem want je hart weet dat je iets veel beters verdient!!!
Je schrijft zelf: mijn hart LIJKT me te vertelleen dat....
En dat is nou precies wat ik bedoel te zeggen:
JIJ weet diep van binnen dat je hart je dat niet zegt. ( je maakt een 'freudiaanse verspreking': mijn hart lijkt me te vertellen....)
Je verstand vertaalt dat als: ik hou van hem.........
Je hart houdt helemaal niet van hem want je hart weet dat je iets veel beters verdient!!!
