ADD / ADHD.....

En zo zijn we weer een week verder. Inmiddels is mijn humeur in grote lijnen weer als voorheen, ren ik weer als vanouds van hot naar her, staat mijn agenda overvol afspraken...kortom het gaat weer goed met me.

Dochter heeft besloten zich ook te laten testen. Haar verwijzing hebben we gister opgehaald en die splits ik direct bij jongste z'n eerste afspraak bij de casemanager in de maag. Werk aan de winkel.

Ik ben intussen aan het puzzelen om schema's voor iedereen in elkaar te draaien. Valt niet mee, omdat nog niet alles helder in beeld is en er combinaties uitgedacht moeten worden buiten schooltijden en als het even kan buiten mijn werktijd om. Nu is dat laatste redelijk flexibel, maar te bont kan ik het ook weer niet maken. In die schema's moeten niet alleen alle onderzoeken/behandelingen gepropt maar ook de huishoudelijke klusjes en buitenschoolse activiteiten van mijn kroost. Prima opdracht voor iemand met gebrek aan inen overzicht.



Hoe is het met de anderen hier eigenlijk? Ik zit zo van me af te razen dat ik bijna vergeet dat ik geen Remi heet.

Haha... Lolotte, een overzicht maken in excel misschien? Boven aan de pagina (de kolommen) de namen van de gezinsleden. En aan de linkerkant (de rijen) een tijdslijn per uur of per half uur. Op de kruispunten geef je dan aan welke activiteiten plaats vinden. Zo kun je al makkelijk blokken wegstrepen voor werk en school. En in 1 overzicht zie je waar er nog vrije tijd is.



Ik ga vrijdagochtend weer naar de psycholoog. Ben afgelopen weekend naar Londen geweest met mijn moeder dus kon ik niet eerder. Ben benieuwd of ze nu wel de uitslag van de MMPI-2 test heeft (bijna 600 vragen!)



En verder ben ik ongelooflijk moe!!! Ik heb nog een heleboel nieuwe boeken dus ik kan me nog wel eventjes vermaken (is mijn manier om te ontspannen). En verder proberen zo min mogelijk te doen thuis (heb namelijk nergens zin in). Op het werk gaat het wel weer goed gelukkig. Leuke nieuwe collega. Druk met projecten. Alleen nog wel een beetje contactgestoord naar vreemden toe (en ook vooral niet willen bellen!!!) Moet nog zaken inplannen, maar is allemaal nog een beetje onduidelijk en dan schuif ik het weer aan de kant. Moet er binnenkort toch maar eens even over beginnen, maar iedereen is zo ontzettend druk!!!

Hallo .

Ik ben me een tijdje terug in ADD gaan verdiepen. Wat ik me afvraag is of je met ADD wel bijv goed de concentratie kan opbrengen om een boek te lezen. Ik heb een uitstekend concentratievermogen als ik iets wil doen, alleen loop ik er dan wel tegenaan dat ik maar 1 ding tegelijk kan en er dan ook geheel in opga.

Ja, dat kan...



Tenminste... Ik heb nog geen diagnose (moet de test nog doen, heb ik afgelopen vrijdag meegekregen) maar ik kan me ook helemaal verliezen in een goed boek. Terwijl ik vaak genoeg ook echt moeite heb om minder boeiende zaken te lezen (studiemateriaal en brieven).

Whahaha, even een update...



Heb eindelijk mijn ADHD vragenlijst ingevuld. Deel 1 ging wel snel, 50 vragen met antwoordmogelijkheid 0 (niet) tot 3 (heel vaak)

Maar die lijst daarachter met open vragen!!! Heb uiteindelijk een bestand van 11 pagina's uitgedraaid!!! Eat your heart out!!! Een avondje interessant (?) leesvoer voor de psycholoog.



Heb mijn ouders gevraagd het deel over mijn geboorte en kind zijn in te vullen...

Hallo dames,



Ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen, maar ik heb niet echt bijgelezen op dit topic. Ik zou wel graag met jullie meeschrijven. Of in ieder geval eventjes...



De afgelopen tijd heb ik me een beetje verdiept in ADD omdat het vermoeden bestaat dat mijn oudste (7) een concentratiestoornis heeft. ADHD zou ook kunnen, maar dat acht ik minder waarschijnlijk. Hoewel ik natuurlijk geen deskundige ben. Ik heb inmiddels een stapel vragenlijsten als voorbereiding op de intake bij de jeugdpsychiater.

Al lezend op internet stuitte ik op een vragenlijst die voor mezelf (dus niet mijn zoon!) ik heb ingevuld. Ik had zo'n 70-80 van de 100 keer ja ingevuld. Hoe vaker 'ja', hoe groter de kans op AD(H)D. Daar schrok ik wel een beetje van, maar er begonnen ook wel puzzelstukjes op zijn plek te vallen. Een paar dagen later vond ik een ander lijstje met kenmerken op internet. Al die kenmerken zijn in (redelijk) sterke mate op mij van toepassing. Ik heb het lijstje aan mijn moeder voorgelegd en ook zij herkent mij er duidelijk in.



Nu weet ik dus niet zo goed wat te doen.



Ik heb al jaren last van allerlei vaagheden. Een laag zelfbeeld, labiliteit, stemmingswisselingen, veel hoofdpijn, altijd ruzie met (te veel) eten. Ik ben vanaf mijn 16e een aantal keren bij een therapeut onder behandeling geweest, maar dat heeft nooit zoden aan de dijk gezet.

Mijn schoolperiode ben ik eigenlijk redelijk makkelijk doorgerold. Ik schijn een hoog IQ te hebben en heb het geluk dat ik school leuk en interessant vond. Op faalangst en erg veel moeite met abstracte vakken (heb nog even aan discalculie gedacht, maar denk dat dat wel losloopt...) na, ging dat dus wel goed.



Waarom ik toch aan ADD denk, ondanks de redelijk makkelijke schoolperiode... Ik heb altijd ontzettend veel moeite gehad met plannen (niet het plannen op zich, maar het uitvoeren van de planning) en structuur aanbrengen. Ik vind het vreselijk moeilijk me op een werkdag een beetje fatsoenlijk in te spannen. Ik dwaal continu af, ben bezig met een miljoen dingen tegelijk, loop altijd achter de feiten aan, heb moeite met afmaken waar ik aan begonnen ben, met het halen van deadlines (handig als hoofdredacteur, NOT!). Vergaderen is een ramp, want mijn gedachten zijn overal en nergens. Een werkdag levert bijna standaard enorme hoofdpijn op. Voor die hoofdpijn is nooit een oorzaak gevonden. Na het lezen van de info over ADD dacht ik ineens dat er wel eens een verband zou kunnen zijn met de energie die een normale werkdag mij kost. Verder is mijn huishouden een chaos, mijn administratie een warboel, vergeet ik afspraken en verjaardagen, etc etc. Ook seks is een moeilijk issue, omdat ik continu met mijn gedachten afdwaal.



Kortom, ik zit mezelf aardig in de weg. Maar nu? Ik durf eigenlijk niet zo goed naar de huisarts. Ik ben nogal bang voor aansteller aangezien te worden geloof ik. Ben ook bang dat men zal vinden dat ik achter de meute aanloop en ook zo nodig wat moet hebben ofzo. En soms ben ik ook bang dat dat ook werkelijk zo is (dat ik me aanstel en ook zo nodig moet). En ook, stel dat er een diagnose komt, wat dan? Wat zijn gewone karaktertrekken (ik ben nogal lui bijvoorbeeld) en wat komt voort uit ADD (en ja, ik loop op de zaken vooruit...). En als ik inderdaad ADD heb? Zijn medicijnen dan een uitkomst? En wil ik dit wel? Ik ben al 31 jaar zoals ik ben. En nou ben ik niet onverdeeld blij met mezelf, ik ben wel ik...



Behalve de verdenkingen bij mijn zoon, zijn er verder in de familie een aantal mensen met een diagnose, maar ook een paar zonder (die wij er dan stiekem van verdenken...



Nou ja, een warrig verhaal geloof ik... Ik zal hier en daar eens wat lezen in dit topic en ben benieuwd naar jullie reacties op mijn verhaal...

Jee, wat een lap tekst....

Schrijf lekker mee.... We gaan niet heel erg hard, maar af en toe....



Je verhaal komt me heel bekend voor trouwens. (Ik ben ook erg lui, heb school ook makkelijk gehaald).



Tsja, wat wil je er verder mee? Bij mij is het zo dat ik mezelf vaak in de weg zit en bang ben dat het mijn verdere leven te zeer zal gaan beinvloeden. Of ik medicijnen wil als ik een diagnose krijg? Geen idee...

Als je er zelf niet al te veel last van hebt zou ik het laten zoals het is... (AD(H)D is trouwens erfelijk). Of je kunt kijken naar de punten die je zou willen verbeteren...

Help !



Ik heb hier 1 of 2 keer geschreven. Ben nu op zoek naar tips voor ADD en werk. Dat is een lastige kwestie zoals velen van jullie ook al wel ondervonden hebben.



Ik ben sinds kort aangenomen op een school als docent. Het is dus een groot probleem voor mij. Kunnen jullie de link leggen? Organiseren lukt me heel moeilijk, concentreren ook. Als je voor de klas bent moet je beide heel goed kunnen. Ik probeer me in de klas steeds op een punt te concentreren als het overzicht dreigt zoek te raken. Het kost zoooooveeeel energie om alles in orde te hebben op mijn werk. Ik vergeet constant afspraken. Raak in paniek als er nog veel nagekeken moet worden en moet vooral heel strak mijn lesvoorbereidingen plannen. Halverwege de dag ben ik echt kapot!!!! Ik kan dan niks meer. Constant moet ik me concentreren, al die energe daar naar toe gaat en vaak tevergeefs. De drukte van leerlingen, collega's, afspraken etc.....Dan kom ik thuis na vieren en dan stel ik alles uit, heb nergens meer zin. En dan ook nog die paniekaanvallen als alles wat ik heb gepland niet gebeurd. De faalangst ook niet te vergeten. Ik ben constant bang om fout beoordeeld te worden door mijn collega's. Dat ik het allemaal niet kan e.d.



Wie o wie herkent dit in zijn werksituatie? Wat doe je ertegen?

Ik gebruik overigens geen medicatie vanwegen verslavingsgevaar en kinderwens op lange termijn.



Oooh ik hoop dat er herkenning is. Dat is in ieder geval iets waar ik wat aan heb.



Alvast bedankt.

Roseanne, ik heb helaas niet veel tips voor je om je werk gestructureerder te laten verlopen. Daar heb ik zelf de diagnose nog te kort voor. Maar aangezien ik bij PsyQ loop krijg ik daar wel binnenkort (hoop ik) hulp bij.

Wat ik zelf al doe is continue met een opschrijfboekje en mijn agenda lopen.Hierin schrijf ik alles op dat in mijn hoofd opkomt en wat belangrijk is. Een soort to-do lijst.waarop ik afstreep wat ik gedaan heb.

Als iemand dat boekje ooit zomaar in kijkt zal die wel vreemd opkijken. Van opstaan, werk tot huishoudelijke klusjes staan er keurig in.

Meave, ik heb ook doordat ik er voor mijn zoon mee bezig was uitgevonden dat hij het van geen vreemde heeft. En dus heb ik me laten testen. Helaas heb ik niet zo'n moeder als jij en aangezien ik moeite heb met mijn geheugen heb ik niet alles kunnen achterhalen. Gelukkig heb ik wel een man die me al zowat vijfentwintig jaar kent en die kon een flink deel van mijn verhaal rond maken tijdens de intake.

De uitslag is me harder gevallen dan gedacht. Ben er echt flink van van mijn stuk geweest. Vooral omdat het niet beperkt is tot één zoon, maar naar verwachting ook dochter en jongste zoon. Had echt het gevoel hen dat aangedaan te hebben.

En tóch ben ik uiteindelijk blij dat ik de stap gezet heb. Er zijn inderdaad heel wat puzzelstukjes op hun plek gevallen, er is aan te werken én met de Ritalin voel ik me eindelijk "normaal".

Ik kan vergaderingen van A tot Z volgen, heb deze week de pc van mijn vriendin onder handen genomen (met succes), mijn handschrift is ineens veel duidelijjker, maar wat ik het fijnste vind is dat ik eindelijk meer rust in mijn hoofd heb. Dat maakt dat ik nóg leuker ben in de omgang. Er is nog volop werk aan de winkel. Ik ben in een traject beland waarin ik een jaar lang allerlei curssen ga doen om bijvoorbeeld beter te leren organiseren, maar ik "moet" ook boeken lezen bijvoorbeeld.. Al met al een vooruitzicht waar ik soms al moe van ben voor het zover is. Ik heb het "voordeel" te zien dat mijn ene zoon ontzettend positief veranderd is, dat geeft me wel kracht.

Wist je overigens dat als je een broer of zus hebt met AD(H)D je 3 tot 5 x meer kans hebt het ook te hebben? Neven of nichten 2-3 x.

Helemaal niet gek dus dat jij denkt AD(H)D te hebben als het in de familie voorkomt. (Die wijsheid heb ik net van de week weer ergens gelezen) \\:-)//

Ohh, Biebelwiebel, wat heb je de psych aangedaan?

Elf pagina's leesvoer! Hilarisch! Kan wel even duren voor ze daar doorheen zijn. Je bezorgt iemand nog een burnout.

(even kind gewaarschuwd tussen het typen door zag ik iets in mijn ooghoek. Die liep dus vrolijk over de rugleuningen van de banken, óók die recht voor het raam staat. , okay die zit nu achter me op de andere pc...rust)

Sinds maandagmiddag ben ik begonnen met Ritalin. Ik voel me prima, geen last van bijwerkingen en mijn koppie zo helder als wat. Zoals ik in mijn posting aan Meave schreef zit er nog wel een heel traject aan vast, maar dat gaat vast lukken. Ik heb een onwijs aardige casemanager en een net zo aardige arts die de medicatie voorschrijft en mijn gezondheid in de gaten houdt. Bij allebei heb ik de tijd gehad om mijn verhaal nog even dunnetjes ovre te doen. (Ben bij die arts in huilen uitgebarsten, ontlading van een week wennen aan de diagnose)

Komende week begin ik in wat ze noemen een introductiegroep, duurt vier middagen. En ook ga ik komende week met de casemanager bekijken wat ik als eerste nodig heb en een verder behandelplan opstellen. Dat lijkt me best moeilijk, want hoe goed de medicijnen ook helpen, ik heb geen idee wat ik nodig heb en wat ze kunnen bieden.

Als ik kijk hoe ik me sinds maandagmiddag voel is er zeker een hele verbetering. De kinderen zijn ook blij met me, want mijn moodswings zijn ook minder. Heb van de week een aantal vergaderingen gedaan en dat ging fantastisch. Ben een kilo of twee afgevallen, wantd de eetlust is wel minder. Gelukkig kan ik die kilo's missen en heb voor de gezondheid maar Centrum vitaminen gekocht.

Nadeel is dat als de Ritalin is uitgewerkt ik me behoorlijk uitgeblust voel.

Al met al weer een heleboel lettertjes uit mijn vingers. Nu moet ik echt even iets aan mijn huishouden gaan doen.

Ik lees dat velen Ritalin gebruiken om de symptomen van AD(H)D te verminderen. Vaak helpt het ook merk ik. Maar zoals ik ook al aangaf ben ik geen tegenstander van dit medicijn aangezien er verslavingsgevaar bestaat; het middel vrij snel uitgewerkt tenminste de kortdurende en je krijgt de klachten in alle hevigheid terug dus moet opnieuw slikken om je weer goed te voelen. Zelf had ik het ook een tijdje geslikt maar vond het een vervelend middel dus omdat ik me net een junk voelde na verloop van tijd. Dus ik ben er bewust mee gestopt.



Hoe doen jullie het als je zwanger raakt? Stop je dan met het middel en schakel je over naar iets anders of gebruik je helemaal niets meer?



Ik twijfel nog steeds een beetje. Ik ben op zich tegen Ritalin maar misschien kan het je leven toch ook iets aangenamer maken. Maar zit de oplossing voor een groot gedeelte nou in zo'n pilletje? Kan het ook zonder medicatie mbv coaching of iets dergelijks. Ik zit het me allemaal af te vragen......

tegenstander = voorstander. Sorry.

tuurlijk kan het zonder medicatie

maar wat maakt het uit als je medicatie moet nemen



maar de oplossing alleen zit er niet in

ik ben een voorstander van psychotherapie,en medicatie evt

want alleen medicatie is in mijn ogen geen optie



helpt je al zowiezo niet te accepteren dat je adhd hebt



ik heb 2,5 jaar geleden mijn diagnose gekregen,sindsdien ritalin,dextro en concerta geslikt

nu alweer een 1,5 jaar ritalin

ok,ik moet om de 2 uur een tabletje nemen

want de concerta was binnen 3-4 uur uitgewerkt,de 54 mg

en voelde me er niet prettig bij,raar zou je denken,het is toch ook methylfenidaat,langdurende werking

maar de geruguleerde afgifte was voor mij denk ik het probleem



met ritalin ben ik stabiel

in de zin van,wordt niet drukker,en niet rustiger,concentratie is goed,enz enz



als je je bv een junk voelde,kan het toch zo zijn geweest dat je dosis te hoog was?



ik zou ook liever geen meds nemen,maar weet dat ik beter af ben met als zonder

en wie weet in de toekomst,dmv coaching dat ik het zonder kan,maar denk dat de onrust in hoofd hetzelfde zal blijven,als ik ouder word wat minder mischien,

maar dat kun je toch nooit zeggen vantevoren!



in ieder geval succes!!

Rosanne, alleen medicatie is waarschijnlijk niet de oplossing.

Daarom wordt bijvoorbeeld door PsyQ, zowel medicatie als coaching geboden. Je krijgt te maken met een coach en een voorschrijvend arts, daarnaast wordt er van je verlangd dat je ook deel neemt aan groepen met lotgenoten, wordt je hulp geboden bij het organiseren, eventueel de aanvraag voor een PGB, enz. Misschien was de dosis of soort medicatie niet de juiste in jouw geval. Jammer dat je je tijdens het gebruik een junk voelde. En helemaal jammer dat je er daardoor nu sceptischer tegenover staat. Waarom voelde je je eigenlijk een junk, alleen omdat je het middel nodig had om te functioneren?



Ik slik nu een week officieel Ritalin en ben er erg over te spreken. Dat wil niet zeggen dat ik nu alles doe zoals "normale" mensen, er moet nog veel meer gebeuren. Zeker is dat ik aan mijn huishouden en daarbij horende structuur ga werken, waarschijnlijk ga ik daar een PGB voor aanvragen en.....

Aangezien mijn gezin compleet is, ik geen baarmoeder meer heb, hoef ik niet in te zitten over zwanger worden. Mijn zorg is zorgen dat mijn kinderen een leuke(re) moeder hebben en zelf niet hoeven doorworstelen tot zij mijn leeftijd hebben. Dus doe ik er nu alles aan, lees me in, gebruik alle kansen die me geboden worden en dat zijn er gelukkig heel veel.

Als jij nog jong bent, straks misschien kinderen wilt, is het best handig als je nu zelf coaching zoekt. Daar help je nu jezelf mee en later je gezin. Geloof me het is niet leuk als je een gezin hebt en eigenlijk alles mislukt omdat je teveel last hebt van de ADHD.

Meiden, dank voor jullie reacties. Allemaal stof tot nadenken (ofzo).

Vooralsnog ben ik erg nieuwsgierig naar de vragenlijst die Juf voor Mootje heeft ingevuld. Eens zien of we beiden op dezelfde manier naar het kind kijken. Of misschien laat Mootje ons beiden wel een andere kant van zichzelf zien. Kan natuurlijk ook nog.



Ik weet niet meer wie het schreef, dat je ook niets kunt doen als je denkt dat je er niet al te veel last van hebt. Eigenlijk wil ik het wel laten onderzoeken. Ik heb juist er veel last van mezelf. Zolang als ik me kan herinneren al eigenlijk. En natuurlijk hoeft het geen ADD te zijn, maar als dat het wel is, kan dat misschien wel veel verklaren. Maar goed, ik moet eerst maar eens naar de huisarts stappen en vooralsnog vind ik dat doodeng. Terwijl mijn huisarts echt niet bijt ofzo (neem ik aan tenminste, ben pas 1 keer geweest).



Over ja/nee medicijnen ben ik denk ik wel duidelijk: ja, als het helpt. Ik heb een tijdje betablokkers geslikt tegen migraine en dat heeft drie maanden heel goed geholpen, daarna niet meer en toen ben ik er dus mee gestopt. Het hangt er denk ik ook vanaf hoeveel last je hebt. Die hoofdpijn bijvoorbeeld belemmert me zodanig dat ik nu bijna dagelijks diclofenac slik. Ik loop dus het risico op maagproblemen. Maar dat risico weegt niet op tegen de voordelen van die pijnstiller. Zo zal het met ritalin ook zijn. Zolang de voordelen opwegen tegen de nadelen en de risico's zal ik bij een diagnose ook wel medicijnen willen proberen.



Lolotte, moet je altijd echt dat hele traject in? Ik word al moe als ik er aan denk. Hoe krijg je dat nou georganiseerd? Ik heb drie kinderen, werk 20 uur in de week, doe vrijwillig hier en daar wat en wil ook nog wel eens sporten (net als de oudste die op zwemles en Capoeira zit). De overige uurtjes hang ik op de bank met hoofdpijn en forum of zap ik.

Die erfelijkheid houdt me ook wel bezig. Ik heb drie jongens. Over de oudste maken we ons nu zorgen, over de jongste twee (nog?) niet. Maar op zijn sociale emotionele ontwikkeling na, waren er bij de oudste een jaar geleden ook nog geen concrete zorgen die de richting van AD(H)D op wezen/wijzen.



Rosanne, ik vond een forum over AD(H)D op levente.nl. Heb je daar al eens gekeken? Volgens mij is er een hoofdstukje over ADD en werk. Ik heb geen tips voor je. Ik kan het allemaal wel prachtig bedenken (ik structureer me suf) maar van uitvoeren komt helemaal niets.

Ik heb sinds kort een electronische agenda. Dat vind ik wel handig, want daar zet ik ook mijn taken/klusjes in. En die blijven dus net zo lang staan totdat ik aangevinkt heb dat ze af zijn. Ik kan ook herinneringen krijgen bij taken. Dus als ik 's opchtends in mijn agenda kijk, bliebt dat ding en spuugt een lijstje taken uit. Best handig.



Het lijkt me best moeilijk om in het onderwijs te werken als je ADD hebt. In een volle klas gebeurt natuurlijk continu vanalles... Ik word af en toe al horendol van mijn kakelende collega tegenover me. En dan zitten wij maar met zijn tweeen op een kamer.

laten we dan ook maar ophouden als je in de verpleging werkt,daar heb je geen minuut rust,net zoals bij kids....



maar als je het werkt graag doet,dan is dat alleen maar prettig,en dat geld voor iedereen..)

Dat was ik van het niets doen als je er geen last van hebt.



Ik heb afgelopen week die ADHD vragenlijst bij de psycholoog in de brievenbus gedaan en sinds die tijd ben ik thuis echt onmogelijk!!! Ik ben gewoon continu op het oorlogspad. Er hoeft maar iets anders te gaan dan ik in gedachten heb en het is ruzie. Erg gezellig dus (NOT). Net ook weer met man woorden gehad aan de telefoon. Een scheld SMS gestuurd dat hij een f*cking *sshole is en gewoon weg moet blijven (hij heeft gelukkig cursus vanavond). Maar waarom? Geen idee waarom ik zo boos, agressief en lichtgeraakt ben.



Heb gisteren een hele tijd met m'n manager zitten praten. Die had al aan mijn ogen gezien dat ik niet goed in mijn vel zat. Daarna met mijn coach vanuit mijn werk... Die opperde nog om eens te laten kijken naar hoogbegaafdheid (ik ben echt geen studiebol, maar zou ook wel dingen uit mijn schooltijd verklaren).



Nou ja, baal gewoon van dit alles. Naar de buitenwereld zet ik het vrolijke opgewekte masker op. Af en toe glijdt dat wel even weg en kan ik een beetje voor me uit zitten staren met een doffe blik. Maar thuis is het gelijk weer donder en bliksem.



Ben benieuwd wat de psycholoog maandag gaat vertellen.

Ik heb even een snelle vraag...ben in een twist met mijn man....

Dus breek even in bij jullie.



Ik zit op de site van Univé te kijken of het middel Ritalin of Concerta vergoed wordt door de Univé.

Maar ik kan er niets over vinden.

Hij zegt namelijk van wel,maar ik denk van niet.

kan morgen wel even de Univé bellen,maar wil het nu graag weten...



Misschien dat een van jullie dat weet,aan gezien jullie het ADHD topic hebben.



Bedankt al vast voor de reactie's.

Sus

Maeve, ik zou er niet gek van opkijken als de juf een heel andere Mootje ziet dan jij thuis ziet. Zo'n klassikaalgebeuren is toch anders met de verplichtingen en regeltjes als dat het thuis is. In de klas zullen er ook heel wat afleiding zijn. Kijk alleen maar naar de andere kinderen die een boek pakken, potlood laten vallen, er zitten ramen in een lokaal, de deur leidt af als er weer eens iemand binnen komt en ga zo maar door. Thuis zijn er ook afleidende factoren, maar de situatie is heel anders. Daarbij is Mootje bij jou veilig om bepaald gedrag te laten zien, wat op school ingehouden wordt. Wat overiegs niet betekend dat door het inhouden er geen andere dingen gaan opvallen, als buik/hoofdpijn, tikken tegen de tafel, ronddraaien op de stoel.

Met zowel jouw als juf's verhaal krijg je een completer beeld dan alleen vanuit thuis of school.



Ik weet dat het bij PsyQ gebruikelijk is dat je een heel traject in gaat. De duur en intensiviteit heeft te maken met de ernst van je klachten en eventuele bijkomende factoren. Zoals bij mij een gegenerealiseerde angststoornis en depressies. Ik krijg een heel druk schema, terwijl ik ook een gezin met vier kinderen moet laten draaien en veel buiten de deur werk (grotendeels vrijwillig, maar ook een flink aantal uren betaald).

Voor mezelf heb ik dus alvast een agenda voor komend jaar gekocht waarin de dagen per half uur ingepland kunnen worden. Met zo'n strak schema moet dat wel. Gelukkig heb ik wel wat oudere kinderen, de drie oudsten kunnen na school gewoon in huis. De jongste moet alleen op momenten dat ik er niet kan zijn opgehaald worden door een vriendin. Zij is mijn vangnet en vindt het belangrijk dat ik aan mezelf werk.

Bij PsyQ is het wel zo, tenminste bij mij in DenHaag, dat je ook in de avonduren terecht kunt als dat i.v.m. werk beter uitkomt. Je geeft van te voren op welke dagen of tijden je niet kunt en je planning wordt voor je in orde gemaakt. Heel prettig! Allereerst zag ik er ook als een berg tegenop dat ik minimaal een jaar, waarschijnlijk wordt het meer zei mijn coach, hier druk mee ben. Maar nu de eerste stap genomen is ben ik er blij mee.

Suske, Univé vergoed wel maar stelt een aantal eisen. Als je naar de site van Balans gaat kunt je daar precies bekijken welke verzekeringen de medicatie vergoeden en welke eisen er gesteld worden.

Succes!

Lotte bedankt !!!....ik ga meteen even kijken op die site.

Mmm als ik het goed begrijp wordt het bij zorg polis 5 vergoed en 100% tot 500 euro.



Ik ga morgen wel even bellen...snap er geen r..d van..

Maar bedankt in ieder geval Lotte voor je reactie.



Gr Sus

Suske, laat het allemaal even weten. Ik snap er bij Univé ook geen bal van. ook niet wat betreft vergoeding van Psycholoog etc.