Relaties
alle pijlers
Betonnen muur
woensdag 24 maart 2010 om 19:15
Heey,
Ik heb nu ongv. 1.5 jaar een relatie met mijn vriendin. Haar heb ik toevallig ontmoet op het werk, keer afspreken en van het een kwam het ander.
Nou zit ik met een probleem waar ik zelf helemaal knetters gek van word. We zijn 2 totaal verschillende personen. Dat heeft ons beiden vanaf het begin al beetje bezig doen houden, met het idee het zal wel bij een 3 tal afspraakjes blijven. Maar de gevoelens en verliefdheid werden met de week erger. Tevens merkte ik een soort van bindingsangst.
Na 1.5 jaar ben ik nog steeds bang, omdat wij zoveel verschillen van elkaar. Het uiteindelijk een terugkerende werking zal hebben. Die twijfel is nooit echt weg gegaan, en het twijfel gevoel sluipt nog steeds in mij rond. Mijn vriendin wil er voor de volle 100% voor. Alleen ik kan niet echt door die barricade van twijfel heen komen. Ik ben echt nog nooit zo hevig verliefd en gek op iemand geweest als haar. Dat is gewoon abnormaal. Alleen na 1.5 heb ik nog steeds twijfels, dat het niet helemaal goed zit tussen ons.
Nou is het probleem dat mijn vriendin graag verder wil, familie, vrienden meer tijd etc etc. En dit alles probeer ik af te houden vanwege mijn twijfel gevoel. Ik zie zelf ook dat ik haar er verdriet mee doe. Met deze manier van relatie voeren. Ik begrijp ook goed dat ze verdrietig word om het feit dat ze vind/denkt dat er geen vooruit gang in komt en zit. Hier door ga ik mijzelf schuldig voelen en nog meer twijfelen. Voor een maand geleden zijn we uit elkaar gegaan en na 2 weken alweer vrolijk bij elkaar en weer net zo hard van stapel. Nu ben ik zelf druk in het weekend, verjaardagen van vrienden en familie. Dus zie ik haar 1x in de week, en alleen echt wanneer ik kan. Ook hier voel ik mij erg schuldig over dat ik teveel afspreek, en er te weinig ben voor haar en haar prive leven.
Ik sta weer op het punt om er een punt achter te gaan zetten. Ik heb het haar nog niet echt verteld. maar ik kom op 1 of andere manier niet door die muur van twijfels heen. Dat gevoel blijft maar rond dwalen. Heb het serieus geprobeerd, dat gevoel van twijfel aan de kant te zetten en er voor 100% voor te gaan. Alleen het lukt echt niet. Dit geeft mij de nodige frustraties en het gevoel dat ik haar aan het lijntje hou en veel verdriet doe, wat ze echt niet verdiend en mij tenslotte ook nog is extra schuldig en verdrietig maakt. En tevens het gevoel van twijfel ook nog is versterkt. Terwijl ik haar ook absoluut niet kwijt wil, en ook heel erg bang ben een foute keuze te gaan maken. (Beëindiging relatie). Mijn verstand zegt: Punt erachter. Waarom? Omdat ik een soort van gevoel heb, dat de twijfels niet zullen verdwijnen. Waarom ik twijfel, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. Misschien 2 eigenschappen niet echt heeft die voor mij best belangrijk zijn. Deze zijn ook bij haar bekend. Ze zou er aan gaan werken. (2e halve week haar exacte details verteld). Alleen ik voel mezelf nu ook weer schuldig dat ik misschien te haastig ben en haar geen tijd geef om er wat aan te veranderen. Zelf heb ik ook geprobeerd er niet zn probleem van te maken. Alleen het keert iedere keer weer terug.
Zelf wil ik haar niet kwijt, en is het terecht dat zij heeft gezegd dat ze het gevoel heeft dat het niet serieuzer word. Ik te weinig rekening met haar houdt, teveel weg ben. Dat moet tenslotte wel en verdiend ze ook! Alleen mijn gevoelens voor haar zijn zo sterk dat ik er dus echt niet uit kom. Door het twijfel gevoel zeg ik van, stoppen. Ze moet verder met haar leven en ik moet haar los laten. Na 1.5 jaar samen zijn moet zn twijfel gevoel toch wel weg zijn? Ik denk dat het aan mijzelf ligt. Alleen ik weet echt niet hoe ik hier mee om moet gaan en wat eraan te doen. Al wil ik het zo graag. Iedere keer als we weer samen zijn en ze komt binnen denk ik van WOW.. en dat ze zo gigantisch leuk is enz.
Wou vragen wat anderen hier van vinden. Moet ik nog wat geduld hebben en wachten? (dan krijg ik het gevoel dat ik haar aan het lijntje hou). Of stoppen?
Vriendelijke groetjes,
Ik heb nu ongv. 1.5 jaar een relatie met mijn vriendin. Haar heb ik toevallig ontmoet op het werk, keer afspreken en van het een kwam het ander.
Nou zit ik met een probleem waar ik zelf helemaal knetters gek van word. We zijn 2 totaal verschillende personen. Dat heeft ons beiden vanaf het begin al beetje bezig doen houden, met het idee het zal wel bij een 3 tal afspraakjes blijven. Maar de gevoelens en verliefdheid werden met de week erger. Tevens merkte ik een soort van bindingsangst.
Na 1.5 jaar ben ik nog steeds bang, omdat wij zoveel verschillen van elkaar. Het uiteindelijk een terugkerende werking zal hebben. Die twijfel is nooit echt weg gegaan, en het twijfel gevoel sluipt nog steeds in mij rond. Mijn vriendin wil er voor de volle 100% voor. Alleen ik kan niet echt door die barricade van twijfel heen komen. Ik ben echt nog nooit zo hevig verliefd en gek op iemand geweest als haar. Dat is gewoon abnormaal. Alleen na 1.5 heb ik nog steeds twijfels, dat het niet helemaal goed zit tussen ons.
Nou is het probleem dat mijn vriendin graag verder wil, familie, vrienden meer tijd etc etc. En dit alles probeer ik af te houden vanwege mijn twijfel gevoel. Ik zie zelf ook dat ik haar er verdriet mee doe. Met deze manier van relatie voeren. Ik begrijp ook goed dat ze verdrietig word om het feit dat ze vind/denkt dat er geen vooruit gang in komt en zit. Hier door ga ik mijzelf schuldig voelen en nog meer twijfelen. Voor een maand geleden zijn we uit elkaar gegaan en na 2 weken alweer vrolijk bij elkaar en weer net zo hard van stapel. Nu ben ik zelf druk in het weekend, verjaardagen van vrienden en familie. Dus zie ik haar 1x in de week, en alleen echt wanneer ik kan. Ook hier voel ik mij erg schuldig over dat ik teveel afspreek, en er te weinig ben voor haar en haar prive leven.
Ik sta weer op het punt om er een punt achter te gaan zetten. Ik heb het haar nog niet echt verteld. maar ik kom op 1 of andere manier niet door die muur van twijfels heen. Dat gevoel blijft maar rond dwalen. Heb het serieus geprobeerd, dat gevoel van twijfel aan de kant te zetten en er voor 100% voor te gaan. Alleen het lukt echt niet. Dit geeft mij de nodige frustraties en het gevoel dat ik haar aan het lijntje hou en veel verdriet doe, wat ze echt niet verdiend en mij tenslotte ook nog is extra schuldig en verdrietig maakt. En tevens het gevoel van twijfel ook nog is versterkt. Terwijl ik haar ook absoluut niet kwijt wil, en ook heel erg bang ben een foute keuze te gaan maken. (Beëindiging relatie). Mijn verstand zegt: Punt erachter. Waarom? Omdat ik een soort van gevoel heb, dat de twijfels niet zullen verdwijnen. Waarom ik twijfel, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. Misschien 2 eigenschappen niet echt heeft die voor mij best belangrijk zijn. Deze zijn ook bij haar bekend. Ze zou er aan gaan werken. (2e halve week haar exacte details verteld). Alleen ik voel mezelf nu ook weer schuldig dat ik misschien te haastig ben en haar geen tijd geef om er wat aan te veranderen. Zelf heb ik ook geprobeerd er niet zn probleem van te maken. Alleen het keert iedere keer weer terug.
Zelf wil ik haar niet kwijt, en is het terecht dat zij heeft gezegd dat ze het gevoel heeft dat het niet serieuzer word. Ik te weinig rekening met haar houdt, teveel weg ben. Dat moet tenslotte wel en verdiend ze ook! Alleen mijn gevoelens voor haar zijn zo sterk dat ik er dus echt niet uit kom. Door het twijfel gevoel zeg ik van, stoppen. Ze moet verder met haar leven en ik moet haar los laten. Na 1.5 jaar samen zijn moet zn twijfel gevoel toch wel weg zijn? Ik denk dat het aan mijzelf ligt. Alleen ik weet echt niet hoe ik hier mee om moet gaan en wat eraan te doen. Al wil ik het zo graag. Iedere keer als we weer samen zijn en ze komt binnen denk ik van WOW.. en dat ze zo gigantisch leuk is enz.
Wou vragen wat anderen hier van vinden. Moet ik nog wat geduld hebben en wachten? (dan krijg ik het gevoel dat ik haar aan het lijntje hou). Of stoppen?
Vriendelijke groetjes,
vrijdag 26 maart 2010 om 19:21
quote:Courage schreef op 26 maart 2010 @ 18:51:
Dit is wat ik gister nog vroeg:
"Er wordt natuurlijk wél gecommuniceerd, maar voor jou werkt dat dus niet goed? Is dat niet hetzelfde als 'geen emoties uiten' of is het een ander aspect?
Creëer jij voor haar een veilige ruimte om je emoties te uiten?
Heb jij zelf het hart op de tong?"
Kan je daar nog antwoord op geven?
Ja, i know. Ik type nogal warrig. Maar goed. Mijn excuses.
Nee de communicatie werkt niet goed. Ja, voor 80% ongeveer hetzelfde . Maar als ik iets vertel, dan toont ze ook weinig interesse. Of geeft als ik nog niet uitgepraat ben al een oplossing of commentaar zoals: Ja dat heb ik ook is mee gemaakt blabla en dan krijg ik haar verhaal. Dan heb ik het gevoel dat ze niet echt luistert naar mij, en voel ik mij ook niet echt begrepen. Ja denk wel dat ik een veilige ruimte geef om haar emoties te kunnen uiten. Zelf heb ik het hart wel op de tong ja. Soms is ze slecht gehumeurd, en dan merk ik dus dat er wat aan de hand is. Dan vraag ik ernaar maar dan voelt ze zich ongemakkelijk. Althans dat gevoel heb ik dan. En krijgt ze het er ook niet uit, of ze het niet makkelijk vind of dat ze het niet wil. Daar heb ik nooit naar gevraagd. Meestal stop ik dan met het onderwerp. En af toe moet ik gewoon echt goed vissen erna. Maar dan komt het er uit eindelijk vaak wel uit.
Ze weet wat mij dwars zit. En ik heb haar ook al is de punten op genoemd die voor mij zo belangrijk zijn. Daar is inleven er 1 van.
Dit is wat ik gister nog vroeg:
"Er wordt natuurlijk wél gecommuniceerd, maar voor jou werkt dat dus niet goed? Is dat niet hetzelfde als 'geen emoties uiten' of is het een ander aspect?
Creëer jij voor haar een veilige ruimte om je emoties te uiten?
Heb jij zelf het hart op de tong?"
Kan je daar nog antwoord op geven?
Ja, i know. Ik type nogal warrig. Maar goed. Mijn excuses.
Nee de communicatie werkt niet goed. Ja, voor 80% ongeveer hetzelfde . Maar als ik iets vertel, dan toont ze ook weinig interesse. Of geeft als ik nog niet uitgepraat ben al een oplossing of commentaar zoals: Ja dat heb ik ook is mee gemaakt blabla en dan krijg ik haar verhaal. Dan heb ik het gevoel dat ze niet echt luistert naar mij, en voel ik mij ook niet echt begrepen. Ja denk wel dat ik een veilige ruimte geef om haar emoties te kunnen uiten. Zelf heb ik het hart wel op de tong ja. Soms is ze slecht gehumeurd, en dan merk ik dus dat er wat aan de hand is. Dan vraag ik ernaar maar dan voelt ze zich ongemakkelijk. Althans dat gevoel heb ik dan. En krijgt ze het er ook niet uit, of ze het niet makkelijk vind of dat ze het niet wil. Daar heb ik nooit naar gevraagd. Meestal stop ik dan met het onderwerp. En af toe moet ik gewoon echt goed vissen erna. Maar dan komt het er uit eindelijk vaak wel uit.
Ze weet wat mij dwars zit. En ik heb haar ook al is de punten op genoemd die voor mij zo belangrijk zijn. Daar is inleven er 1 van.
zaterdag 27 maart 2010 om 10:32
Pfff, wat een tegenstrijdigheden in dit verhaal. Toevallig had ik het gisteren met een vriend over zijn relatie die uitging. Hij begon zich nu, enkele weken later, af te vragen of hij haar zo miste of dat hij 'de relatie' miste. Bestaat er bij jou een kans dat je 'iemand die lief voor je is en (o.a.) sex met je heeft' belangrijker vindt dan haar als persoon? Zou geen schande zijn hoor, maar het is belangrijk om te weten waarom je juist bij DEZE meid bent en niet bij een ander.
Draai de situatie eens om. Stel dat zij zo over jou twijfelde zoals jij over haar. Zou je dan willen dat ze het uitmaakte of bij je bleef, met alle twijfels die daarbij horen???
Good luck
Draai de situatie eens om. Stel dat zij zo over jou twijfelde zoals jij over haar. Zou je dan willen dat ze het uitmaakte of bij je bleef, met alle twijfels die daarbij horen???
Good luck
zaterdag 27 maart 2010 om 12:49
quote:Chelsea26 schreef op 27 maart 2010 @ 10:32:
Pfff, wat een tegenstrijdigheden in dit verhaal. Toevallig had ik het gisteren met een vriend over zijn relatie die uitging. Hij begon zich nu, enkele weken later, af te vragen of hij haar zo miste of dat hij 'de relatie' miste. Bestaat er bij jou een kans dat je 'iemand die lief voor je is en (o.a.) sex met je heeft' belangrijker vindt dan haar als persoon? Zou geen schande zijn hoor, maar het is belangrijk om te weten waarom je juist bij DEZE meid bent en niet bij een ander.
Draai de situatie eens om. Stel dat zij zo over jou twijfelde zoals jij over haar. Zou je dan willen dat ze het uitmaakte of bij je bleef, met alle twijfels die daarbij horen???
Good luckNee ik vind persoon belangrijker als de sex. Maar zoals ik al had gezegd ik ken haar van 2 kanten. 1 die me erg afstoot en 1 die me echt heel erg aantrekt. En die kant vind ik ook echt geweldig. Dus lief zijn en o.a sex is voor mij niet het belangrijkst. Als ik de situatie omdraai: Als zij twijfelde over mij. Dan zou ik mijzelf kennende willen dat ze bij me bleef. Met alle twijfels die erbij horen. Alleen ik denk wel dat het op een gegeven moment mij ook zou gaan frustreren. Maar ik denk als ik zo gek van haar ben zoals zij dat ik graag bij haar zou willen blijven.
Pfff, wat een tegenstrijdigheden in dit verhaal. Toevallig had ik het gisteren met een vriend over zijn relatie die uitging. Hij begon zich nu, enkele weken later, af te vragen of hij haar zo miste of dat hij 'de relatie' miste. Bestaat er bij jou een kans dat je 'iemand die lief voor je is en (o.a.) sex met je heeft' belangrijker vindt dan haar als persoon? Zou geen schande zijn hoor, maar het is belangrijk om te weten waarom je juist bij DEZE meid bent en niet bij een ander.
Draai de situatie eens om. Stel dat zij zo over jou twijfelde zoals jij over haar. Zou je dan willen dat ze het uitmaakte of bij je bleef, met alle twijfels die daarbij horen???
Good luckNee ik vind persoon belangrijker als de sex. Maar zoals ik al had gezegd ik ken haar van 2 kanten. 1 die me erg afstoot en 1 die me echt heel erg aantrekt. En die kant vind ik ook echt geweldig. Dus lief zijn en o.a sex is voor mij niet het belangrijkst. Als ik de situatie omdraai: Als zij twijfelde over mij. Dan zou ik mijzelf kennende willen dat ze bij me bleef. Met alle twijfels die erbij horen. Alleen ik denk wel dat het op een gegeven moment mij ook zou gaan frustreren. Maar ik denk als ik zo gek van haar ben zoals zij dat ik graag bij haar zou willen blijven.
zaterdag 27 maart 2010 om 13:14
En waarom verander jij dan niet een beetje? Is het niet deels ook jou interpretatie van haar gedrag (maw, kijk eens in de spiegel)
Ik vind het ook erg tegenstrijdig hoor, dit verhaal. Heb je misschien een ideaalbeeld van hoe een relatie zou moeten zijn? Ben je bang dat je ooit eens een leuker persoon tegen komt?
Afgaande op je OP denk ik: Toch uitmaken. Als jij niet voor 100% voor iemand wil kiezen na 1,5 jaar, dan moet je doe persoon ook de kans geven iemand te vinden die dat wel wil.
Ik vind het ook erg tegenstrijdig hoor, dit verhaal. Heb je misschien een ideaalbeeld van hoe een relatie zou moeten zijn? Ben je bang dat je ooit eens een leuker persoon tegen komt?
Afgaande op je OP denk ik: Toch uitmaken. Als jij niet voor 100% voor iemand wil kiezen na 1,5 jaar, dan moet je doe persoon ook de kans geven iemand te vinden die dat wel wil.
zaterdag 27 maart 2010 om 13:18
quote:eNlux schreef op 24 maart 2010 @ 22:00:
[...]
Ik heb dat gevoel. Ja, als ik ergens mee zit dan vertel ik dat direct. En dan ben ik uitgepraat en krijg ik geen vragen die erop door gaan. Of ik krijg advies of andere dingen zo tussen door gezegd. dan heb ik het gevoel dat ze niet is geïnteresseerd en niet echt luistert. En dat steekt mij.
@Mefunny: Ja ik weet het dat niet iedereen perfect is. Maar op een of andere manier twijfel ik daar toch aan. Bang dat het een terug kerend effect word. Maar ik kan mijn twijfel ook niet opzij zetten. Dat is mijn hele probleem. En ik zie die eigenlijk ook niet echt verdwijnen in de toekomst.
Je legt dingen van jezelf bij haar neer. Zeer onterecht en daar zal ze best onzeker van worden. Ik zie hierin het begin van een ongelijkwaardige relatie. Het is jouw gevoel dat je niet gehoord word en daar zul jij dus iets mee moeten doen. En wie zegt dat dat gevoel klopt?
Wees eerlijk naar jezelf toe. Ze is het niet voor je en het zijn belangrijke punten waarop jij twijfels ervaart. Waarom is jouw manier van communicatie en emoties beter dan de hare?
[...]
Ik heb dat gevoel. Ja, als ik ergens mee zit dan vertel ik dat direct. En dan ben ik uitgepraat en krijg ik geen vragen die erop door gaan. Of ik krijg advies of andere dingen zo tussen door gezegd. dan heb ik het gevoel dat ze niet is geïnteresseerd en niet echt luistert. En dat steekt mij.
@Mefunny: Ja ik weet het dat niet iedereen perfect is. Maar op een of andere manier twijfel ik daar toch aan. Bang dat het een terug kerend effect word. Maar ik kan mijn twijfel ook niet opzij zetten. Dat is mijn hele probleem. En ik zie die eigenlijk ook niet echt verdwijnen in de toekomst.
Je legt dingen van jezelf bij haar neer. Zeer onterecht en daar zal ze best onzeker van worden. Ik zie hierin het begin van een ongelijkwaardige relatie. Het is jouw gevoel dat je niet gehoord word en daar zul jij dus iets mee moeten doen. En wie zegt dat dat gevoel klopt?
Wees eerlijk naar jezelf toe. Ze is het niet voor je en het zijn belangrijke punten waarop jij twijfels ervaart. Waarom is jouw manier van communicatie en emoties beter dan de hare?
zaterdag 27 maart 2010 om 13:26
thanks heejhallo
ben nog wat vergeten
je opent dit topic met betonnen muur, en je beschrijft ook dat het jouw muur is. Jij bent degene die de muur kan afbreken, niet zij! Het is jouw muur die er zit om de jou (on)bekende redenen. Het is nogal wat om te vragen dat zij die muur voor je afbreekt, besef je dat wel. Dat kan dus niet.
Wat er wel kan is dat zij keer op keer stukloopt op die muur en door jouw gedrag, nl, het bij haar neerleggen, zichzelf gaat verliezen, geen eigenwaarde en zelfvertrouwen meer overhoud. Besef je je dat wel?
ben nog wat vergeten
je opent dit topic met betonnen muur, en je beschrijft ook dat het jouw muur is. Jij bent degene die de muur kan afbreken, niet zij! Het is jouw muur die er zit om de jou (on)bekende redenen. Het is nogal wat om te vragen dat zij die muur voor je afbreekt, besef je dat wel. Dat kan dus niet.
Wat er wel kan is dat zij keer op keer stukloopt op die muur en door jouw gedrag, nl, het bij haar neerleggen, zichzelf gaat verliezen, geen eigenwaarde en zelfvertrouwen meer overhoud. Besef je je dat wel?
zaterdag 27 maart 2010 om 13:27
Persoonlijk denk ik dat als je wil dat iemand verandert, dus dat iemand bepaalde eigenschappen moet veranderen; dat gaat volgens mij niet lukken en principe beschadig je daar ook iemand mee want het zou betekenen dat zij niet mag zijn wie ze is; nee ze moet anders worden zodat jouw ideaalplaatje weer klopt. Ik wil niet vervelend zijn maar als je van iemand houdt houdt je toch van het totaalpakket en de negatieve punten horen ook bij die persoon. Niemand is perfect, ook jij niet.
zaterdag 27 maart 2010 om 13:32
quote:zonlicht2 schreef op 27 maart 2010 @ 13:26:
thanks heejhallo
Het komt omdat ik het een beetje herken. In een ex relatie had ik soms ook het idee dat ik altijd degene was die iets niet goed deed. Niet met alles hoor en om het woord scheve verhouding in de mond te nemen is me iets te gortig.
Maar toch, vooral achteraf gezien, was er altijd het idee dat hij een standaard had, waar ik niet aan voldeed. Terwijl ik juist best kon accepteren dat we anders waren, maar ook gelijkwaardig. Dat onze beide manieren van aanpakken evenveel waard waren, slechts anders. We hadden nooit ruzie (actief zeg maar), maar ik zie nu wel achteraf dat er wel degelijk strijd om was. Had het gevoel me te moeten verantwoorden voor mijn manier van aanpak.
We gaan nog heel vriendschappelijk met elkaar om hoor, het is ook allemaal niet dramatisch, maar ik wist wel dat dit voor mij niet de ware was. Omdat ik altijd het gevoel zou houden niet aan zijn 'eisen' te kunnen voldoen, terwijl het enoge dat ik wilde iemand was die de verschillen kon waarderen, ipv zijn manier beter te vinden.
thanks heejhallo
Het komt omdat ik het een beetje herken. In een ex relatie had ik soms ook het idee dat ik altijd degene was die iets niet goed deed. Niet met alles hoor en om het woord scheve verhouding in de mond te nemen is me iets te gortig.
Maar toch, vooral achteraf gezien, was er altijd het idee dat hij een standaard had, waar ik niet aan voldeed. Terwijl ik juist best kon accepteren dat we anders waren, maar ook gelijkwaardig. Dat onze beide manieren van aanpakken evenveel waard waren, slechts anders. We hadden nooit ruzie (actief zeg maar), maar ik zie nu wel achteraf dat er wel degelijk strijd om was. Had het gevoel me te moeten verantwoorden voor mijn manier van aanpak.
We gaan nog heel vriendschappelijk met elkaar om hoor, het is ook allemaal niet dramatisch, maar ik wist wel dat dit voor mij niet de ware was. Omdat ik altijd het gevoel zou houden niet aan zijn 'eisen' te kunnen voldoen, terwijl het enoge dat ik wilde iemand was die de verschillen kon waarderen, ipv zijn manier beter te vinden.
zaterdag 27 maart 2010 om 13:44
quote:zonlicht2 schreef op 27 maart 2010 @ 13:26:
thanks heejhallo
ben nog wat vergeten
je opent dit topic met betonnen muur, en je beschrijft ook dat het jouw muur is. Jij bent degene die de muur kan afbreken, niet zij! Het is jouw muur die er zit om de jou (on)bekende redenen. Het is nogal wat om te vragen dat zij die muur voor je afbreekt, besef je dat wel. Dat kan dus niet.
Wat er wel kan is dat zij keer op keer stukloopt op die muur en door jouw gedrag, nl, het bij haar neerleggen, zichzelf gaat verliezen, geen eigenwaarde en zelfvertrouwen meer overhoud. Besef je je dat wel?Goeie punten, zonlicht. Waar ik het ook mee eens ben. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat ik er een punt achter zet. Ze heeft zo ook geen volwaardige vriend aan mij. En kan zij ook weer verder. Maar heb je misschien ook enig idee hoe ik zn muur kan afbreken? Ik zie daar zelf geen oplossing voor, eigenlijk. Ik vind mijn manier helemaal niet beter als de hare. Ik hou ook van dr zoals ze is. Ik denk dat het dan toch niet de ware is.
thanks heejhallo
ben nog wat vergeten
je opent dit topic met betonnen muur, en je beschrijft ook dat het jouw muur is. Jij bent degene die de muur kan afbreken, niet zij! Het is jouw muur die er zit om de jou (on)bekende redenen. Het is nogal wat om te vragen dat zij die muur voor je afbreekt, besef je dat wel. Dat kan dus niet.
Wat er wel kan is dat zij keer op keer stukloopt op die muur en door jouw gedrag, nl, het bij haar neerleggen, zichzelf gaat verliezen, geen eigenwaarde en zelfvertrouwen meer overhoud. Besef je je dat wel?Goeie punten, zonlicht. Waar ik het ook mee eens ben. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat ik er een punt achter zet. Ze heeft zo ook geen volwaardige vriend aan mij. En kan zij ook weer verder. Maar heb je misschien ook enig idee hoe ik zn muur kan afbreken? Ik zie daar zelf geen oplossing voor, eigenlijk. Ik vind mijn manier helemaal niet beter als de hare. Ik hou ook van dr zoals ze is. Ik denk dat het dan toch niet de ware is.
zaterdag 27 maart 2010 om 13:54
quote:eNlux schreef op 27 maart 2010 @ 13:44:
[...]
Goeie punten, zonlicht. Waar ik het ook mee eens ben. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat ik er een punt achter zet. Ze heeft zo ook geen volwaardige vriend aan mij. En kan zij ook weer verder. Maar heb je misschien ook enig idee hoe ik zn muur kan afbreken? Ik zie daar zelf geen oplossing voor, eigenlijk. Ik vind mijn manier helemaal niet beter als de hare. Ik hou ook van dr zoals ze is. Ik denk dat het dan toch niet de ware is.Je zult zelf op zoek moeten, alleen of met hulp, naar de redenen waarom je die muur er hebt zitten. Als je dat weet kun je die muur ook weghalen. Je kunt ervoor kiezen om dit negeren maar dan zul je dit ook altijd blijven tegenkomen.
[...]
Goeie punten, zonlicht. Waar ik het ook mee eens ben. Ik denk dat het uiteindelijk beter is dat ik er een punt achter zet. Ze heeft zo ook geen volwaardige vriend aan mij. En kan zij ook weer verder. Maar heb je misschien ook enig idee hoe ik zn muur kan afbreken? Ik zie daar zelf geen oplossing voor, eigenlijk. Ik vind mijn manier helemaal niet beter als de hare. Ik hou ook van dr zoals ze is. Ik denk dat het dan toch niet de ware is.Je zult zelf op zoek moeten, alleen of met hulp, naar de redenen waarom je die muur er hebt zitten. Als je dat weet kun je die muur ook weghalen. Je kunt ervoor kiezen om dit negeren maar dan zul je dit ook altijd blijven tegenkomen.
zondag 28 maart 2010 om 03:15
Call me crazy maar iets zegt mij dat TO een snob is. Hij vindt haar binnenshuis leuk voor zijn eigen gerief maar verder niet. Mss schaamt TO zich voor haar en baalt hij ervan dat hij 'verliefd' is op een vrouw die niet aan zijn ideaalbeeld voldoet. Mss is ze niet intelligent genoeg, mooi genoeg, voldoet haar kledingsmaak niet aan zijn eisen, dat soort dingen.
zondag 28 maart 2010 om 17:11
quote:Courage schreef op 28 maart 2010 @ 01:54:
[...]
.
Je bent op bovenstaande helemaal niet ingegaan.
Dat ging o.m. over of je de ánder wél hoort.
Opmerkelijk, want ik voel me nu 'niet gehoord' en het benadrukt wel het punt dat ik maakte...
Sorry C, Ik hoor haar zeker wel. En ze weet ook wel dat ik inleving belangrijk vind. En dat ook van mezelf verwacht te doen bij anderen.
En ik ben zeker geen snob >.<
Ze is me veel te mooi. intelligenter als mij. Alles voldoet echt prima. Maar op de een of andere manier komen er twijfels dat ik bang ben dat die tegenpolen een terug kerend effect zullen hebben in de toekomst. En ik snapte het vanaf het begin al niet helemaal, omdat ik nog nooit op zn persoon 'met dat karakter' ben gevallen. Laat staan stapel verliefd te worden.
Zij is vegetarisch en ik ben een grote vlees eter. Nou hebben we over dat onderwerp wel is onenigheden gehad. En zo zijn er wel wat meer van dat soort dingen, dat ik denk van dat kant volgens mij nooit goed gaan.
[...]
.
Je bent op bovenstaande helemaal niet ingegaan.
Dat ging o.m. over of je de ánder wél hoort.
Opmerkelijk, want ik voel me nu 'niet gehoord' en het benadrukt wel het punt dat ik maakte...
Sorry C, Ik hoor haar zeker wel. En ze weet ook wel dat ik inleving belangrijk vind. En dat ook van mezelf verwacht te doen bij anderen.
En ik ben zeker geen snob >.<
Ze is me veel te mooi. intelligenter als mij. Alles voldoet echt prima. Maar op de een of andere manier komen er twijfels dat ik bang ben dat die tegenpolen een terug kerend effect zullen hebben in de toekomst. En ik snapte het vanaf het begin al niet helemaal, omdat ik nog nooit op zn persoon 'met dat karakter' ben gevallen. Laat staan stapel verliefd te worden.
Zij is vegetarisch en ik ben een grote vlees eter. Nou hebben we over dat onderwerp wel is onenigheden gehad. En zo zijn er wel wat meer van dat soort dingen, dat ik denk van dat kant volgens mij nooit goed gaan.
zondag 28 maart 2010 om 17:49
Huh, hoe kan iemand nou te mooi zijn?
En intelligenter dan jou, maakt dat wat uit? Ik weet dat er mannen zijn die dat niet leuk vinden, dus je zal de eerste niet zijn die daar een probleem van maakt.
Het lijkt er nu een beetje op alsof je je te min voelt voor haar en bang bent dat zij dat ook ziet. En dan maar met vegetarier/vleeseter argumenten komt als excuus om het stop te zetten.
En intelligenter dan jou, maakt dat wat uit? Ik weet dat er mannen zijn die dat niet leuk vinden, dus je zal de eerste niet zijn die daar een probleem van maakt.
Het lijkt er nu een beetje op alsof je je te min voelt voor haar en bang bent dat zij dat ook ziet. En dan maar met vegetarier/vleeseter argumenten komt als excuus om het stop te zetten.
zondag 28 maart 2010 om 18:13
Het klinkt eerder alsof ze jou onzeker maakt, door je lagere zelfbeeld. Dat ga je dan projecteren op haar, door haar manier van 'luisteren' (oke, toegegeven: het is natuurlijk niet de bedoeling dat zij het hele verhaal overneemt, als jij een probleem hebt) af te doen als niet goed. De manier, waarop zij reageert, zien anderen soms ook wel als inleven.
Ze zuigt je verhaal als het ware op en probeert zodoende te checken of ze begrijpt wat je bedoelt. Ze probeert met jou op 1 lijn te denken. Ja, daar is ze nogal 'enthousiast' in en ik kan heel goed begrijpen dat je haar dan vraagt of ze ook gewoon kan luisteren. Heb je dat op het moment zelf ook wel eens aangegeven? En hoe reageert ze daarop?
Het kan natuurlijk best zijn, dat jullie toch niet bij elkaar passen. Maar ergens bekruipt me het gevoel dat je het geen kans wilt geven, omdat je vanaf het begin af aan al onzeker was bij haar. is het dan niet juist zaak om je eigenrespect wat meer op te bouwen? Als jij zegt dat je zo verliefd op haar bent, waarom geef je het dan geen kans?
Ben je bang dat ze je in de steek laat? Dat zij jou eerder af gaat wijzen als ze je beter leert kennen (dus ja: vaker gaat zien)? En ga je het daarom maar uit de weg?
Je kunt het ook eerst proberen en erachter komen of het echt waar is wat je angsten jou zeggen.
Angst is overigens nog steeds een slechte raadgever....
Ze zuigt je verhaal als het ware op en probeert zodoende te checken of ze begrijpt wat je bedoelt. Ze probeert met jou op 1 lijn te denken. Ja, daar is ze nogal 'enthousiast' in en ik kan heel goed begrijpen dat je haar dan vraagt of ze ook gewoon kan luisteren. Heb je dat op het moment zelf ook wel eens aangegeven? En hoe reageert ze daarop?
Het kan natuurlijk best zijn, dat jullie toch niet bij elkaar passen. Maar ergens bekruipt me het gevoel dat je het geen kans wilt geven, omdat je vanaf het begin af aan al onzeker was bij haar. is het dan niet juist zaak om je eigenrespect wat meer op te bouwen? Als jij zegt dat je zo verliefd op haar bent, waarom geef je het dan geen kans?
Ben je bang dat ze je in de steek laat? Dat zij jou eerder af gaat wijzen als ze je beter leert kennen (dus ja: vaker gaat zien)? En ga je het daarom maar uit de weg?
Je kunt het ook eerst proberen en erachter komen of het echt waar is wat je angsten jou zeggen.
Angst is overigens nog steeds een slechte raadgever....
Only dead fish go with the flow
zondag 28 maart 2010 om 18:17
Ik vind trouwens ook dat je - in een van je posts - nogal voor haar beslist: dat je het beter uit kan maken, omdat zij anders ook niet verder kan.
Je kan het ook omdraaien: waarom geef njij jezelf niet eens een schop onder je kont en ga de relatie aan? Het ergste wat jou kan gebeuren is dat je weer alleen bent. Nou, dat ken je de meeste tijd van de week al. En dat overleef je aardig. Toch?
Je kan het ook omdraaien: waarom geef njij jezelf niet eens een schop onder je kont en ga de relatie aan? Het ergste wat jou kan gebeuren is dat je weer alleen bent. Nou, dat ken je de meeste tijd van de week al. En dat overleef je aardig. Toch?
Only dead fish go with the flow
zondag 28 maart 2010 om 18:32
quote:heejhallo schreef op 28 maart 2010 @ 17:49:
Huh, hoe kan iemand nou te mooi zijn?
En intelligenter dan jou, maakt dat wat uit? Ik weet dat er mannen zijn die dat niet leuk vinden, dus je zal de eerste niet zijn die daar een probleem van maakt.
Het lijkt er nu een beetje op alsof je je te min voelt voor haar en bang bent dat zij dat ook ziet. En dan maar met vegetarier/vleeseter argumenten komt als excuus om het stop te zetten.Nee dat zie ik niet als een excuus om het stop te zetten. Dat is gewoon een simpel en klein voorbeeld om het een beetje aan te geven. Zij heeft daar haar eigen gedachtes over, zoals ik ze heb over vlees eten. En dat loopt wel is aardig hoog op als we over zulk soort onderwerpen praten. Onze denk wijzen en dingen ondernemen en dergelijke zijn zo totaal verschillend. Karakters ook ik ben A en dan is zij B of andersom. En zo zijn er meer dingen waar zij en ik totaal niet op 1 lijn zitten. En met zulke dingen voel ik me dan vaak niet begrepen en zij volgens mij ook niet. En dan komen die twijfels, omdat op zulke momenten en dan af en toe ook wel langdurig (het gedrag van ons beiden een beetje aangetast word in negatieve zin). En ik ben gewoon bang omdat we zo verschillend zijn, dat zulke momenten of periodes terug gaan komen en het dan uit eindelijk (de hele relatie) een terug kerend effect gaat hebben. En ik voel me echt niet te min voor haar. En ik vind het ook totaal niet erg dat ze intelligenter is. Daar stoor ik mij niet aan. Iedereen is goed zoals ze is. En ik hou ook van haar zoals ze is. Alleen ik snap daarom niet waarom ik moet twijfelen terwijl ik zo gek van haar ben.
Huh, hoe kan iemand nou te mooi zijn?
En intelligenter dan jou, maakt dat wat uit? Ik weet dat er mannen zijn die dat niet leuk vinden, dus je zal de eerste niet zijn die daar een probleem van maakt.
Het lijkt er nu een beetje op alsof je je te min voelt voor haar en bang bent dat zij dat ook ziet. En dan maar met vegetarier/vleeseter argumenten komt als excuus om het stop te zetten.Nee dat zie ik niet als een excuus om het stop te zetten. Dat is gewoon een simpel en klein voorbeeld om het een beetje aan te geven. Zij heeft daar haar eigen gedachtes over, zoals ik ze heb over vlees eten. En dat loopt wel is aardig hoog op als we over zulk soort onderwerpen praten. Onze denk wijzen en dingen ondernemen en dergelijke zijn zo totaal verschillend. Karakters ook ik ben A en dan is zij B of andersom. En zo zijn er meer dingen waar zij en ik totaal niet op 1 lijn zitten. En met zulke dingen voel ik me dan vaak niet begrepen en zij volgens mij ook niet. En dan komen die twijfels, omdat op zulke momenten en dan af en toe ook wel langdurig (het gedrag van ons beiden een beetje aangetast word in negatieve zin). En ik ben gewoon bang omdat we zo verschillend zijn, dat zulke momenten of periodes terug gaan komen en het dan uit eindelijk (de hele relatie) een terug kerend effect gaat hebben. En ik voel me echt niet te min voor haar. En ik vind het ook totaal niet erg dat ze intelligenter is. Daar stoor ik mij niet aan. Iedereen is goed zoals ze is. En ik hou ook van haar zoals ze is. Alleen ik snap daarom niet waarom ik moet twijfelen terwijl ik zo gek van haar ben.
zondag 28 maart 2010 om 19:34
quote:heejhallo schreef op 28 maart 2010 @ 18:47:
Verschillen heb je altijd, in elke relatie. Als je elkaars verschillen maar respecteerd, dat is belangrijker nog dan het helemaal te begrijpen. Dat had ik dus ook in mijn ex-relatie. Altijd het gevoel dat de ander toch zijn manier 'beter' vond en op de mijne neerkeek.Heh dat ken ik. Want als we wel in discussie zijn dan loopt het opgegeven moment aardig op. Dan begint zij al een wat hardere toon te krijgen en dan voel ik me weer aangevallen of zo. En dan begint het hele gedoe. Wat vervolgens meestal in een rare situatie eindigt. Met slecht gehumeurde persoontjes.
Verschillen heb je altijd, in elke relatie. Als je elkaars verschillen maar respecteerd, dat is belangrijker nog dan het helemaal te begrijpen. Dat had ik dus ook in mijn ex-relatie. Altijd het gevoel dat de ander toch zijn manier 'beter' vond en op de mijne neerkeek.Heh dat ken ik. Want als we wel in discussie zijn dan loopt het opgegeven moment aardig op. Dan begint zij al een wat hardere toon te krijgen en dan voel ik me weer aangevallen of zo. En dan begint het hele gedoe. Wat vervolgens meestal in een rare situatie eindigt. Met slecht gehumeurde persoontjes.
zondag 28 maart 2010 om 19:56
eNlux,
het klinkt alsof je je keuze al gemaakt hebt. En dat je zoekt naar bevestiging van dit forum: dat je het beter uit kunt maken. Nou, mijn zegen heb je hoor. Als jij je ongelukkig voelt bij het idee om met dit meisje (waar je oooooh zo verliefd op bent! Sure!) naar de next level te gaan, moet je het vooral niet laten aanslepen natuurlijk.
het klinkt alsof je je keuze al gemaakt hebt. En dat je zoekt naar bevestiging van dit forum: dat je het beter uit kunt maken. Nou, mijn zegen heb je hoor. Als jij je ongelukkig voelt bij het idee om met dit meisje (waar je oooooh zo verliefd op bent! Sure!) naar de next level te gaan, moet je het vooral niet laten aanslepen natuurlijk.
Only dead fish go with the flow
zondag 28 maart 2010 om 19:59
quote:eNlux schreef op 28 maart 2010 @ 19:34:
[...]
Heh dat ken ik. Want als we wel in discussie zijn dan loopt het opgegeven moment aardig op. Dan begint zij al een wat hardere toon te krijgen en dan voel ik me weer aangevallen of zo. En dan begint het hele gedoe. Wat vervolgens meestal in een rare situatie eindigt. Met slecht gehumeurde persoontjes.Klinkt toch een beetje als een machtstrijd/competitie. Ook al is het onbewust. Discussies heb ik trouwens al genoeg op mijn werk, daar doe ik in vriendschappen en relaties niet zo aan. Gesprekken wel, maar geen 'ik moet gelijk krijgen' discussies. Vind ik erg onprettig en heb nu gelukkig iemand waarbij ik dat dan ook niet hoef.
[...]
Heh dat ken ik. Want als we wel in discussie zijn dan loopt het opgegeven moment aardig op. Dan begint zij al een wat hardere toon te krijgen en dan voel ik me weer aangevallen of zo. En dan begint het hele gedoe. Wat vervolgens meestal in een rare situatie eindigt. Met slecht gehumeurde persoontjes.Klinkt toch een beetje als een machtstrijd/competitie. Ook al is het onbewust. Discussies heb ik trouwens al genoeg op mijn werk, daar doe ik in vriendschappen en relaties niet zo aan. Gesprekken wel, maar geen 'ik moet gelijk krijgen' discussies. Vind ik erg onprettig en heb nu gelukkig iemand waarbij ik dat dan ook niet hoef.
zondag 28 maart 2010 om 21:21
zondag 28 maart 2010 om 22:29
quote:zonlicht2 schreef op 28 maart 2010 @ 21:21:
eens met heejhallo
dit is een machtstrijd en het is dus straks gewoon een vechtrelatie. Waarbij jullie je beide achter muren zullen terugtrekken.
Maar de grote vraag is nog steeds, waarom staat die muur daar? Waarom vertrouw jij haar niet achter de muur? Vragen die alleen jij kunt beantwoorden.
Ja? En dan? Dan kap je er maar mee?
Je kan ook gaan kijken naar je eigen aandeel hierin lijkt me. De kans is er nog steeds dat TO dit ook in een andere relatie zal tegenkomen, nietwaar?
eens met heejhallo
dit is een machtstrijd en het is dus straks gewoon een vechtrelatie. Waarbij jullie je beide achter muren zullen terugtrekken.
Maar de grote vraag is nog steeds, waarom staat die muur daar? Waarom vertrouw jij haar niet achter de muur? Vragen die alleen jij kunt beantwoorden.
Ja? En dan? Dan kap je er maar mee?
Je kan ook gaan kijken naar je eigen aandeel hierin lijkt me. De kans is er nog steeds dat TO dit ook in een andere relatie zal tegenkomen, nietwaar?
Only dead fish go with the flow
