Relaties
alle pijlers
Mijn relatie staat op springen
vrijdag 2 april 2010 om 21:57
Ik, 30 jaar en getrouwd, mama van 2 jonge kids. Ik zie het niet meer zitten in mijn relatie.
Mijn leven is op dit moment zo vreselijk saai en ik weet ook wel dat het leven van een moeder niet geheel boeiend en sprakkelend moet zijn maar dit voelt zooo vlak. Elke dag is hetzelfde en dit komt voornamelijk door mijn man.
Vandaag barstte mijn bom, ik barstte in huilen uit tijdens het eten, niet echt fijn met 2 kleine kindjes aan tafel. Maar ik kan niet meer. Mijn man en ik leven zo langs elkaar, we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen. Hij toont never interesse in wat ik doe en is nooit attent of complimenteus. We hebben nu 9 jaar een relatie en ik ben het zat, maar opgeven kan natuurlijk ook niet 123, daarvoor staat teveel op het spel.
Hij is nu trouwens kwaad weggegaan want hij snapt er niets van, hij heeft trouwens van huis uit nooit geleerd om te praten over zijn gevoelens. We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Hoe nu verder?
Mijn leven is op dit moment zo vreselijk saai en ik weet ook wel dat het leven van een moeder niet geheel boeiend en sprakkelend moet zijn maar dit voelt zooo vlak. Elke dag is hetzelfde en dit komt voornamelijk door mijn man.
Vandaag barstte mijn bom, ik barstte in huilen uit tijdens het eten, niet echt fijn met 2 kleine kindjes aan tafel. Maar ik kan niet meer. Mijn man en ik leven zo langs elkaar, we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen. Hij toont never interesse in wat ik doe en is nooit attent of complimenteus. We hebben nu 9 jaar een relatie en ik ben het zat, maar opgeven kan natuurlijk ook niet 123, daarvoor staat teveel op het spel.
Hij is nu trouwens kwaad weggegaan want hij snapt er niets van, hij heeft trouwens van huis uit nooit geleerd om te praten over zijn gevoelens. We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Hoe nu verder?
vrijdag 2 april 2010 om 22:03
Wacht even hoor Justme...
Ik vind dat je wel heel makkelijk de schuld neerlegt bij je man.
Je schrijft het zelf al:
we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen.
en,
We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Dat kan je niet alleen op zijn conto schrijven, ook JIJ zal moeten gaan praten
En dan niet gelijk discussies van halve dagen.
Maar ik zeg altijd maar zo, je mag er niet vanuit gaan dat je een ander kan veranderen.
De enige die je kan veranderen ben jezelf.
Succes!
Ik vind dat je wel heel makkelijk de schuld neerlegt bij je man.
Je schrijft het zelf al:
we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen.
en,
We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Dat kan je niet alleen op zijn conto schrijven, ook JIJ zal moeten gaan praten
En dan niet gelijk discussies van halve dagen.
Maar ik zeg altijd maar zo, je mag er niet vanuit gaan dat je een ander kan veranderen.
De enige die je kan veranderen ben jezelf.
Succes!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 2 april 2010 om 22:05
Kijk eens naar jouw aandeel in deze situatie en verander je eigen gedrag, dat zal waarschijnlijk al wel heel veel schelen, actie = reactie weet je.
Wat ik uit je stukje lees:
-Jij vindt je leven saai, het is jouw leven, jij moet daar invulling aan geven, niet je man -> zoek een bezigheid buitenshuis voor jezelf.
-Jij vraagt ook nooit aan hem hoe het gaat, toont ook geen interesse in hem, begin er eens mee.
-Jij praat ook niet over je gevoelens want ook jij hebt nooit ruzie omdat jullie niets uitspreken.
Ga, alleen al omdat je twee kinderen hebt die een stabiele basis nodig hebben, jezelf eerst eens aanpakken, desnoods met een coach. Als je man die persoonlijke groei helemaal niets vindt en nergens aan mee wilt doen, dan kun je altijd nog uit elkaar gaan. Maar dan kun je tenminste wel zeggen dat je er alles aan hebt gedaan en dan gebeurt zoiets je geen tweede keer.
Wat ik uit je stukje lees:
-Jij vindt je leven saai, het is jouw leven, jij moet daar invulling aan geven, niet je man -> zoek een bezigheid buitenshuis voor jezelf.
-Jij vraagt ook nooit aan hem hoe het gaat, toont ook geen interesse in hem, begin er eens mee.
-Jij praat ook niet over je gevoelens want ook jij hebt nooit ruzie omdat jullie niets uitspreken.
Ga, alleen al omdat je twee kinderen hebt die een stabiele basis nodig hebben, jezelf eerst eens aanpakken, desnoods met een coach. Als je man die persoonlijke groei helemaal niets vindt en nergens aan mee wilt doen, dan kun je altijd nog uit elkaar gaan. Maar dan kun je tenminste wel zeggen dat je er alles aan hebt gedaan en dan gebeurt zoiets je geen tweede keer.
vrijdag 2 april 2010 om 22:08
Eens met Summerdance. Uit je verhaal maak ik op dat je hier al veel langer mee zit, maar heb je het nog niet eerder met je man besproken.
Als je niet met elkaar praat over zaken die je dwars zitten en zo volledig langs elkaar heen leeft, dan ligt de schuld bij jullie beiden.
Maar goed, het gaat er om hoe je hier uit gaat komen. Jullie hebben nooit ruzie omdat jullie nooit wat uitspreken met elkaar zeg je. Wellicht verstandig om als je man terug is rustig om de tafel te gaan zitten en duidelijk aan te geven wat je dwars zit. Misschien heeft je man ook wel bepaalde punten die hem dwars zitten over hoe het gaat.
Sterkte!
Als je niet met elkaar praat over zaken die je dwars zitten en zo volledig langs elkaar heen leeft, dan ligt de schuld bij jullie beiden.
Maar goed, het gaat er om hoe je hier uit gaat komen. Jullie hebben nooit ruzie omdat jullie nooit wat uitspreken met elkaar zeg je. Wellicht verstandig om als je man terug is rustig om de tafel te gaan zitten en duidelijk aan te geven wat je dwars zit. Misschien heeft je man ook wel bepaalde punten die hem dwars zitten over hoe het gaat.
Sterkte!
vrijdag 2 april 2010 om 22:15
Saai staat toch los van gevoelens en interesse?
Heb je te jong kinderen gekregen, waardoor je nu het gevoel hebt iets te missen, over te willen doen?
Als jij hem vraagt je te vragen hoe het gaat, doet hij dat om van je gemekker af te zijn en meent er dan niks van.
Zo iets moet uit zichzelf komen.
Daarnaast zal je vent wel veel werken en voor hetzelfde geld vraag jij hem ook niks.
Dus ik zou wat meer tijd door brengen met de kinderen, een hobby ernaast lijkt me lastig qua tijd.
Misschien meer in het huishouden doen, dan wordt je man misschien vrolijker??
Praat eens met hem.
Heb je te jong kinderen gekregen, waardoor je nu het gevoel hebt iets te missen, over te willen doen?
Als jij hem vraagt je te vragen hoe het gaat, doet hij dat om van je gemekker af te zijn en meent er dan niks van.
Zo iets moet uit zichzelf komen.
Daarnaast zal je vent wel veel werken en voor hetzelfde geld vraag jij hem ook niks.
Dus ik zou wat meer tijd door brengen met de kinderen, een hobby ernaast lijkt me lastig qua tijd.
Misschien meer in het huishouden doen, dan wordt je man misschien vrolijker??
Praat eens met hem.
vrijdag 2 april 2010 om 22:20
Natuurlijk, waar er 2 betrokken bij zijn hebben er ook 2 schuld. Ik laat mijn relatie ook verstoffen. Maar nu is echt het moment dat er iets moet veranderen. We moeten echt meer praten en meer delen. We leven zo langs elkaar. En van liefde, tja soms is het net broer en zus.
Ik heb idd het idee dat ik veel mis, ik mis de spanning.
Ik heb idd het idee dat ik veel mis, ik mis de spanning.
vrijdag 2 april 2010 om 22:22
Om die 'tip' moest ik ook lachen.... kan me niet echt voorstellen dat dit serieus is. 'ik boen me suf maar nog is mijn relatie niet spannend'....
Of we nog neuken, tja 9 van de 10 x moet het van mij uitkomen. Zal me werkelijk niets verbazen als ie een ander erop na houdt, maar wanneer, hij is ALTIJD thuis, op de bankhangen
Of we nog neuken, tja 9 van de 10 x moet het van mij uitkomen. Zal me werkelijk niets verbazen als ie een ander erop na houdt, maar wanneer, hij is ALTIJD thuis, op de bankhangen
vrijdag 2 april 2010 om 22:27
Klinkt eigenlijk als een dip na het krijgen van kinderen . Ik bedoel tijdens zwangerschap en na de geboortes kan je van elkaar vervreemden . Het lijkt alsof jullie elkaar een beetje kwijt zijn geraakt.
Als dat zo is stop dan nu hem hier voor verantwoordelijk te houden. jij bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes. Het lijkt erop alsof je van hem verwacht spanning en leven in de brouwerij te scheppen. Ik denk dat jij daarmee kan beginnen.
Spreek gewoon eens met hem over spannende dingen wat je zou willen.
Als dat zo is stop dan nu hem hier voor verantwoordelijk te houden. jij bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes. Het lijkt erop alsof je van hem verwacht spanning en leven in de brouwerij te scheppen. Ik denk dat jij daarmee kan beginnen.
Spreek gewoon eens met hem over spannende dingen wat je zou willen.
vrijdag 2 april 2010 om 22:27
quote:Justme12 schreef op 02 april 2010 @ 22:22:
Om die 'tip' moest ik ook lachen.... kan me niet echt voorstellen dat dit serieus is. 'ik boen me suf maar nog is mijn relatie niet spannend'....
Of we nog neuken, tja 9 van de 10 x moet het van mij uitkomen. Zal me werkelijk niets verbazen als ie een ander erop na houdt, maar wanneer, hij is ALTIJD thuis, op de bankhangen
Vind je je man eigenlijk nog wel leuk?
(oprechte vraag hoor)
Om die 'tip' moest ik ook lachen.... kan me niet echt voorstellen dat dit serieus is. 'ik boen me suf maar nog is mijn relatie niet spannend'....
Of we nog neuken, tja 9 van de 10 x moet het van mij uitkomen. Zal me werkelijk niets verbazen als ie een ander erop na houdt, maar wanneer, hij is ALTIJD thuis, op de bankhangen
Vind je je man eigenlijk nog wel leuk?
(oprechte vraag hoor)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 2 april 2010 om 22:30
vrijdag 2 april 2010 om 22:36
Nou, iedereen roept nu wel zo hard dat t ook jouw verantwoordelijkheid is om te praten ed., en dat is natuurlijk ook zo.
Maar als dan ik lees dat als jij ineens tijdens het eten in huilen uitbarst, je man ervoor kiest om (kwaad ook nog, wtf?) WEG te gaan in plaats van te schrikken en met je te gaan zitten om te ontdekken wat je zo verdrietig maakt, zich zorgen te maken waarom zn geliefde ineens huilt.. dan denk ik dat hem ook heel wat te verwijten valt!
Dat je langs elkaar heenleeft kan iedereen (een tijdje) gebeuren, maar als er dan toch zo'n duidelijke aanwijzing komt dat je partner ongelukkig is, dan schrik je toch wakker en wil je weten wat er is en wat je eraan kunt doen?
Maar als dan ik lees dat als jij ineens tijdens het eten in huilen uitbarst, je man ervoor kiest om (kwaad ook nog, wtf?) WEG te gaan in plaats van te schrikken en met je te gaan zitten om te ontdekken wat je zo verdrietig maakt, zich zorgen te maken waarom zn geliefde ineens huilt.. dan denk ik dat hem ook heel wat te verwijten valt!
Dat je langs elkaar heenleeft kan iedereen (een tijdje) gebeuren, maar als er dan toch zo'n duidelijke aanwijzing komt dat je partner ongelukkig is, dan schrik je toch wakker en wil je weten wat er is en wat je eraan kunt doen?
