Thuis
alle pijlers
wanneer hond laten inslapen? :cry:
zaterdag 3 april 2010 om 13:05
Ik heb een jack russeltje van bijna 13. We zijn er sinds kort achter dat hij de ziekte van Cushing heeft. Hierbij ontstaan zgn micro-tumoren in zn kopje. Dit ontregelt de hypofyse en zorgt voor teveel aanmaak van cortisol. Hierdoor gaat ie extreem veel drinken (houdt zn plas net meer goed op), eten, is onrustig etc. behandeling kan wel, maar gezien zijn leeftijd, vergevorderde artose en doodsangst voor de dierenarts hebben we besloten hem niet meer te behandelen, maar hem een goede oude dag te geven. Met morfine-achtige pijnstillers. Het is te doen, en de pijntillers doen zijn werk.
nu mijn vraag aan jullie; hoe ver ga ik? Hij heeft af en toe nog wel plezier, komt nog zn mandje uit om je te begroeten, maar de echte levenslust van vroeger zit er niet meer in. Steeds vaker wil ie niet eens meer een blokje om...
Gisteren zei een vriendin van me dat zij vond dat de tijd was gekomen om hem te laten inslapen.
Maar, wanneer weet je dat? Waar trek ik de grens? Wil z'n leventje niet rekken alleen maar omdat ik geen afscheid kan nemen...
nu mijn vraag aan jullie; hoe ver ga ik? Hij heeft af en toe nog wel plezier, komt nog zn mandje uit om je te begroeten, maar de echte levenslust van vroeger zit er niet meer in. Steeds vaker wil ie niet eens meer een blokje om...
Gisteren zei een vriendin van me dat zij vond dat de tijd was gekomen om hem te laten inslapen.
Maar, wanneer weet je dat? Waar trek ik de grens? Wil z'n leventje niet rekken alleen maar omdat ik geen afscheid kan nemen...
zaterdag 3 april 2010 om 13:10
Wat zou je zelf willen als je je in zijn situatie verplaatst..........
En ik weet hoe moeilijk de beslissing is maar eens is de grens bereikt. Bij mij was het toen mijn trouwe labrador niet meer achter zijn balletje aan kon rennen en me aankeek met zo'n blik "Nu vind ik het niet leuk meer" ik ben ter plekke doorgewandeld naar de dierenarts.
En ik weet hoe moeilijk de beslissing is maar eens is de grens bereikt. Bij mij was het toen mijn trouwe labrador niet meer achter zijn balletje aan kon rennen en me aankeek met zo'n blik "Nu vind ik het niet leuk meer" ik ben ter plekke doorgewandeld naar de dierenarts.
Heb ik dat?!
zaterdag 3 april 2010 om 13:11
als de dingen die hij vroeger leuk vond, niet meer leuk vindt...dan denk ik dat de tijd rijp is...ons hondje is ook oud (14 jaar) en lopen/wandelen is zijn lust en leven....als hij dat niet meer leuk vindt...dan hoeft het wat mij betreft niet meer....of als de vreugde uit zijn oogjes is verdwenen....
dat hij niet meer wil lopen...vind ik eerlij kgezegd al een erg slecht teken....(alle honden die ik ken worden enthousiast van de riem/naar buiten gaan)
dat hij niet meer wil lopen...vind ik eerlij kgezegd al een erg slecht teken....(alle honden die ik ken worden enthousiast van de riem/naar buiten gaan)
zaterdag 3 april 2010 om 13:12
Ik denk dat je dat eigenlijk wel weet / voelt. Wanneer het genoeg is voor hem. Ik vind het belangrijkste dat hij geen pijn heeft. Als de pijn bijv door de morfine heenkomt, dan zou je hem in kunnen laten slapen.
Maar ik weet niet of dit een leuk leven voor hem is. Hij heeft eigenlijk alleen door de morfine geen pijn, maar anders zou hij dat wel hebben.
Het is hartstikke moeilijk. Maar hij is bijna 13 jaar. Dat is toch best oud voor een JR?
Maar ik weet niet of dit een leuk leven voor hem is. Hij heeft eigenlijk alleen door de morfine geen pijn, maar anders zou hij dat wel hebben.
Het is hartstikke moeilijk. Maar hij is bijna 13 jaar. Dat is toch best oud voor een JR?
zaterdag 3 april 2010 om 13:13
ik wil je heel veel sterkte wensen. Dit is geen makkelijke situatie.
Ik heb niet het goede antwoord, ik weet niet eens of er een goed antwoord is. Ik denk dat het juiste moment is voordat je hond teveel pijn krijgt, die je niet meer kan stillen met pijnstillers, hij geen vreugde meer heeft. Het moment voordat het te erg wordt. En het moment dat je er vrede mee kan hebben.
Kan je niet met de dierenarts overleggen?
Je hele leven zorg je zo goed mogelijk voor je huisdier, onderdeel van die zorg is helaas soms ook het moment bepalen waarin het lijden te groot is en je hem de rust moet gunnen.
Ik wil heel veel sterkte wensen met het nemen van de juiste beslissing.
Ik heb niet het goede antwoord, ik weet niet eens of er een goed antwoord is. Ik denk dat het juiste moment is voordat je hond teveel pijn krijgt, die je niet meer kan stillen met pijnstillers, hij geen vreugde meer heeft. Het moment voordat het te erg wordt. En het moment dat je er vrede mee kan hebben.
Kan je niet met de dierenarts overleggen?
Je hele leven zorg je zo goed mogelijk voor je huisdier, onderdeel van die zorg is helaas soms ook het moment bepalen waarin het lijden te groot is en je hem de rust moet gunnen.
Ik wil heel veel sterkte wensen met het nemen van de juiste beslissing.
zaterdag 3 april 2010 om 13:20
Toen onze hond ook geen pannenkoeken meer wilde (zijn lievelingskostje) en er zelfs niet voor ons een hap van wilde nemen, was het klaar...
Maar dan nog. Ik heb een kat waarvan ik al een aantal keren heb gedacht dat het einde oefening was en telkens weer beschikte ze over zoveel veerkracht om weer 'terug' te komen. En dan is ze ineens weer een hele gelukkige, ietwat oude en stijve, dame die echt geniet van alles wat ze wel kan. (Voornamelijk aandacht vragen en lekker op warme plekjes liggen.) Dat maakt me best onzeker over wanneer het dan wel echt genoeg is..
Heel veel sterkte in elk geval!
Maar dan nog. Ik heb een kat waarvan ik al een aantal keren heb gedacht dat het einde oefening was en telkens weer beschikte ze over zoveel veerkracht om weer 'terug' te komen. En dan is ze ineens weer een hele gelukkige, ietwat oude en stijve, dame die echt geniet van alles wat ze wel kan. (Voornamelijk aandacht vragen en lekker op warme plekjes liggen.) Dat maakt me best onzeker over wanneer het dan wel echt genoeg is..
Heel veel sterkte in elk geval!
zaterdag 3 april 2010 om 13:31
Mijn dierenarts zei dat mijn hond het zelf aan zou geven...ik dacht wat een onzin..tot hij me echt aankeek,met een blik van:vrouwtje,voor mij hoeft het niet meer..echt,die blik....zal hem nooit vergeten..
Heb nu weer een oudje van 10 in huis,en met kerst dachten we ook dat het zijn tijd was...gelukkig is ie best opgeknapt weer...
Heel heel veel sterkteXXX
Heb nu weer een oudje van 10 in huis,en met kerst dachten we ook dat het zijn tijd was...gelukkig is ie best opgeknapt weer...
Heel heel veel sterkteXXX
zaterdag 3 april 2010 om 13:35
Heel sneu.. En moeilijk!
Maar ik denk dat de tijd daar is..
Hij geniet kennelijk niet meer van het leven en dit is het begin van het einde, de vraag is: hoe ver wil je gaan?
Is het nu mooi geweest, hij heeft een mooi leven gehad en verdiend een waardig einde (dat klinkt rot..sorry) of wacht je af.. aankwakkeld tot hij straks zo'n aanval krijgt dat ie er in blijft..
Het is niet makkelijk, ik weet er alles van! Mn paard in de bloei van zijn leven in moeten laten slapen de keus was zó moeilijk maar ze had pijn.. en dat verdiende ze niet! Sterkte
Maar ik denk dat de tijd daar is..
Hij geniet kennelijk niet meer van het leven en dit is het begin van het einde, de vraag is: hoe ver wil je gaan?
Is het nu mooi geweest, hij heeft een mooi leven gehad en verdiend een waardig einde (dat klinkt rot..sorry) of wacht je af.. aankwakkeld tot hij straks zo'n aanval krijgt dat ie er in blijft..
Het is niet makkelijk, ik weet er alles van! Mn paard in de bloei van zijn leven in moeten laten slapen de keus was zó moeilijk maar ze had pijn.. en dat verdiende ze niet! Sterkte
anoniem_82643 wijzigde dit bericht op 03-04-2010 13:37
Reden: spelling :-S
Reden: spelling :-S
% gewijzigd
zaterdag 3 april 2010 om 13:40
Dit vroeg ik mij ook af toen onze vorige hond aan het einde van zijn leven kwam. Hij had zeker niet die blik in z'n ogen van het is wel genoeg.
Hij had een kwaadaardige keeltumor en stikte bijna in zijn eten en heb samen met mijn dierenarts de beslissing genomen. Hij was er gelukkig heel duidelijk in en we waren het helemaal met hem eens. Voor onze hond was op dat moment verder leven hetzelfde als verder lijden.
Misschien kan je als het nodig is je dierenarts thuis laten komen om stress te voorkomen en dan kan hij je hond zien om te kijken of er behandelopties zijn.
Maar ter geruststelling: er komt een moment waarop je zeker weet dat het tot zover, en niet verder is en daarbij krijg je ook altijd een goed advies van je dierenarts.
Ik wens je heel veel sterkte want dit zijn situaties die erin hakken.
Hij had een kwaadaardige keeltumor en stikte bijna in zijn eten en heb samen met mijn dierenarts de beslissing genomen. Hij was er gelukkig heel duidelijk in en we waren het helemaal met hem eens. Voor onze hond was op dat moment verder leven hetzelfde als verder lijden.
Misschien kan je als het nodig is je dierenarts thuis laten komen om stress te voorkomen en dan kan hij je hond zien om te kijken of er behandelopties zijn.
Maar ter geruststelling: er komt een moment waarop je zeker weet dat het tot zover, en niet verder is en daarbij krijg je ook altijd een goed advies van je dierenarts.
Ik wens je heel veel sterkte want dit zijn situaties die erin hakken.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
zaterdag 3 april 2010 om 13:59
zaterdag 3 april 2010 om 14:00
Als het eenmaal zover is, vraag dan of de dierenarts je hondje thuis komt laten inslapen, aangezien je schrijft dat hij een doodsangst heeft voor de DA.
Wij hebben onze hond ook in laten slapen thuis in haar eigen huis op haar vertrouwde plekje omringt door alle familieleden. Ik zou niet anders meer willen; geen zenuwslopende en vervelende autorit en geen stresserige praktijkruimte.
Mocht je DA dat niet doen, dan kan je er ook eentje uitzoeken die het wel doet. Dan is het helemaal een vreemde voor je hond, wat misschien in jouw geval wel een voordeel is (roept geen negatieve gevoelens op bij je hond).
Wij hebben onze hond ook in laten slapen thuis in haar eigen huis op haar vertrouwde plekje omringt door alle familieleden. Ik zou niet anders meer willen; geen zenuwslopende en vervelende autorit en geen stresserige praktijkruimte.
Mocht je DA dat niet doen, dan kan je er ook eentje uitzoeken die het wel doet. Dan is het helemaal een vreemde voor je hond, wat misschien in jouw geval wel een voordeel is (roept geen negatieve gevoelens op bij je hond).
zaterdag 3 april 2010 om 14:09
Ik heb ook een hond met Cushing gehad. Ik zorgde in ieder geval voor genoeg eten en drinken, omdat inderdaad de hormoonhuishouding gestoord is hebben ze steeds maar honger en dorst. De incontinentie nam ik op de koop toe,ik dweilde wel. Ik ben het helemaal met je eens dat je niet met de behandeling begint als je naar het totaalplaatje kijkt. Ik heb de eerste tijd wel laten behandelen en omdat je steeds bloedwaardes moet laten prikken is het voor de hond een toch wel belastende behandeling, zeker als je een hond hebt die bang is voor de dierenarts.
Dat ie niet meer de levenslust van vroeger heeft is logisch, hij is oud en ziek. Dat ie soms een slechte dag heeft en niet uit wil moet vind ik ook kunnen.
Maar het is een hele persoonlijke afweging, als jij vindt dat het genoeg is, is het genoeg. Je kan advies vragen hier, of aan je vriendin. Maar het gaat om jou en jouw beslissing. Jij wil later niet het gevoel hebben dat je te vroeg was.
Voor mij was het zo ver dat er meer slechte dagen waren dan goeie en ik iedere ochtend dacht: als je vanochtend niet wakker wordt is het prima. Op het laatst ging het ineens heel snel en toen wist ik: hier stopt het lieve hond.
Maar luister niet naar anderen, luister naar je gevoel.
Dat ie niet meer de levenslust van vroeger heeft is logisch, hij is oud en ziek. Dat ie soms een slechte dag heeft en niet uit wil moet vind ik ook kunnen.
Maar het is een hele persoonlijke afweging, als jij vindt dat het genoeg is, is het genoeg. Je kan advies vragen hier, of aan je vriendin. Maar het gaat om jou en jouw beslissing. Jij wil later niet het gevoel hebben dat je te vroeg was.
Voor mij was het zo ver dat er meer slechte dagen waren dan goeie en ik iedere ochtend dacht: als je vanochtend niet wakker wordt is het prima. Op het laatst ging het ineens heel snel en toen wist ik: hier stopt het lieve hond.
Maar luister niet naar anderen, luister naar je gevoel.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zaterdag 3 april 2010 om 14:13
Heel erg bedankt voor jullie reacties!
ja hij eet nog. Als een gek. Dat is volgens mij ook het enige wat hem nu nog op de pootjes houdt...Hoort ook bij de symptomen, dat vraatzuchtige eten.
Die blik van, voor mij hoeft 't niet meer heb ik vogens mij wel eens gezien, maar het moment daarop, stond ie weer kwispelend in de keuken, of hij rende (!) van het wandelingetje sochtends naar huis, omdat ie weet dat ie nu het allerlekkerste eten krijgt
Ik heb het er al met de DA over gehad, en dat hij thuis zn spuitje krijgt staat al vast, gelukkig. Maar de DA is 'n beetje onduidelijk over de timing; ze zeggen,als ie zichzelf vervuild, oftewel niets meer kan ophouden en als ie je niet meer komt begroeten zijn dat echte tekenen. Maar dat gaat dus op en neer...ik denk dat het niet lang meer gaat duren. M'n hart breekt als ik eraan denk. Ook als ik jullie verhalen lees over die moeilijke momenten
ja hij eet nog. Als een gek. Dat is volgens mij ook het enige wat hem nu nog op de pootjes houdt...Hoort ook bij de symptomen, dat vraatzuchtige eten.
Die blik van, voor mij hoeft 't niet meer heb ik vogens mij wel eens gezien, maar het moment daarop, stond ie weer kwispelend in de keuken, of hij rende (!) van het wandelingetje sochtends naar huis, omdat ie weet dat ie nu het allerlekkerste eten krijgt
Ik heb het er al met de DA over gehad, en dat hij thuis zn spuitje krijgt staat al vast, gelukkig. Maar de DA is 'n beetje onduidelijk over de timing; ze zeggen,als ie zichzelf vervuild, oftewel niets meer kan ophouden en als ie je niet meer komt begroeten zijn dat echte tekenen. Maar dat gaat dus op en neer...ik denk dat het niet lang meer gaat duren. M'n hart breekt als ik eraan denk. Ook als ik jullie verhalen lees over die moeilijke momenten
zaterdag 3 april 2010 om 14:22
Wat een afschuwelijke beslissing moet je nemen he? Wanneer is het genoeg....? Ik durf niet te zeggen of het nu al zo ver is voor jouw hondje. Mijn JR is 10 jaar en heeft af en toe ook geen zin om uit te gaan (als het regent of heel koud is bijv., ook de laatste ronde skipt hij liever). Dus of dat een slecht teken is?
Ik weet wel dat ik zelf niet eindeloos door ga lopen modderen met mijn hond. Onze vorige hond hebben wij 2 jr. geleden in laten slapen toen zij plotseling verlamd was aan de achterkant. Ik heb het 1 kans gegeven met medicijnen, maar toen de medicijnen op waren, viel ze weer terug en kon ze weer niet lopen. Het was een Rottweiler van 40 kg. en ze kon zelf niet meer opstaan. Mijn vriend en ik hebben haar in een laken naar buiten gedragen en geprobeerd op de been te krijgen, zodat ze kon plassen (dat hield ze op, want binnen 'mag niet'....zo zielig!). Ze zakte gewoon weer weg en liet op een gegeven moment toch alles lopen (logisch!). Ik lag 's nachts naast haar op een matras en de ellende was van haar af te lezen. Ze klappertandde, trok mijn matras naar haar toe; het was genoeg voor mij! De dierenarts wilde nog een spuit proberen, maar kon niet zeggen of dat zou helpen, ik heb het niet gedaan. En tóch twijfel je dan aan jezelf of je genoeg hebt gedaan....
Anyway; het is en blijft een onwijs moeilijke beslissing...luister naar je gevoel, je zegt zelf al dat je niet door wil gaan voor jezelf, dus je bent absoluut niet onredelijk.
Eet de hond nog?
Sterkte!
Ik weet wel dat ik zelf niet eindeloos door ga lopen modderen met mijn hond. Onze vorige hond hebben wij 2 jr. geleden in laten slapen toen zij plotseling verlamd was aan de achterkant. Ik heb het 1 kans gegeven met medicijnen, maar toen de medicijnen op waren, viel ze weer terug en kon ze weer niet lopen. Het was een Rottweiler van 40 kg. en ze kon zelf niet meer opstaan. Mijn vriend en ik hebben haar in een laken naar buiten gedragen en geprobeerd op de been te krijgen, zodat ze kon plassen (dat hield ze op, want binnen 'mag niet'....zo zielig!). Ze zakte gewoon weer weg en liet op een gegeven moment toch alles lopen (logisch!). Ik lag 's nachts naast haar op een matras en de ellende was van haar af te lezen. Ze klappertandde, trok mijn matras naar haar toe; het was genoeg voor mij! De dierenarts wilde nog een spuit proberen, maar kon niet zeggen of dat zou helpen, ik heb het niet gedaan. En tóch twijfel je dan aan jezelf of je genoeg hebt gedaan....
Anyway; het is en blijft een onwijs moeilijke beslissing...luister naar je gevoel, je zegt zelf al dat je niet door wil gaan voor jezelf, dus je bent absoluut niet onredelijk.
Eet de hond nog?
Sterkte!
zaterdag 3 april 2010 om 14:25
Ik lees net dat hij dus nog wel eet....als de hond zichzelf vervuilt, vind ik ook een teken dat het écht niet meer goed zit....een dier voelt zich daar volgens mij doodongelukkig bij.
En v.w.b. de zielige blik; volgens mij is dat een beetje JR-eigen Die van mij kijkt af en toe ook alsof hij zwaar mishandeld wordt
En v.w.b. de zielige blik; volgens mij is dat een beetje JR-eigen Die van mij kijkt af en toe ook alsof hij zwaar mishandeld wordt
zaterdag 3 april 2010 om 15:14
Heel herkenbaar,
Mijn hondje was 11 toen Cushing werd vastgesteld hij is er 14 (nipt) mee geworden, zonder behandeling. Door zijn eten en drinken over de hele dag te verdelen in kleine porties en met goed getimede wandelingetjes heeft hij nog een prima (verwend) leventje gehad. Op het moment dat tie door zn pootjes zakte, niet meer kon wandelen, geen trek meer had en de hele dag op zn kleedje lag (en die blik had) zijn we naar de DA geweest en was het binnen 10 minuten gebeurd. Tranen met tuiten om mijn lieve Kanjer maar het was echt op met hem. Veel sterkte en wijsheid gewenst!!!
Mijn hondje was 11 toen Cushing werd vastgesteld hij is er 14 (nipt) mee geworden, zonder behandeling. Door zijn eten en drinken over de hele dag te verdelen in kleine porties en met goed getimede wandelingetjes heeft hij nog een prima (verwend) leventje gehad. Op het moment dat tie door zn pootjes zakte, niet meer kon wandelen, geen trek meer had en de hele dag op zn kleedje lag (en die blik had) zijn we naar de DA geweest en was het binnen 10 minuten gebeurd. Tranen met tuiten om mijn lieve Kanjer maar het was echt op met hem. Veel sterkte en wijsheid gewenst!!!
zaterdag 3 april 2010 om 15:22
Ach jeetje.... sterkte
Weet hoe je je voelt hoor. Ik ben bang dat ik over niet zo lange tijd voor twee dezelfde beslissingen sta. Mijn hond is 11, maar ze gaat steeds slechter lopen en ze wil ook niet echt graag meer uit.
En mn kat is aangereden en heeft daar een verlamde staart aan overgehouden. Eerst dacht ik dat er verder niets was, maar hij heeft ook geen controle meer over zijn blaas. Ik vind het doodzielig want hij is pas drie, maar dit wordt echt heel lastig.
Aan de andere kant ben ik heel bij dat je voor dieren zo´n keus kunt maken. Als ze echt gaan lijden, is het eigenlijk mooi dat je ze dat kunt besparen. Ze zijn te waardevol om ze geen goed einde te gunnen toch...
Weet hoe je je voelt hoor. Ik ben bang dat ik over niet zo lange tijd voor twee dezelfde beslissingen sta. Mijn hond is 11, maar ze gaat steeds slechter lopen en ze wil ook niet echt graag meer uit.
En mn kat is aangereden en heeft daar een verlamde staart aan overgehouden. Eerst dacht ik dat er verder niets was, maar hij heeft ook geen controle meer over zijn blaas. Ik vind het doodzielig want hij is pas drie, maar dit wordt echt heel lastig.
Aan de andere kant ben ik heel bij dat je voor dieren zo´n keus kunt maken. Als ze echt gaan lijden, is het eigenlijk mooi dat je ze dat kunt besparen. Ze zijn te waardevol om ze geen goed einde te gunnen toch...
zaterdag 3 april 2010 om 15:30
quote:sapphire schreef op 03 april 2010 @ 15:22:
Aan de andere kant ben ik heel bij dat je voor dieren zo´n keus kunt maken. Als ze echt gaan lijden, is het eigenlijk mooi dat je ze dat kunt besparen. Ze zijn te waardevol om ze geen goed einde te gunnen toch...
Inderdaad...
Het mooiste cadeau wat je je liefste huisdier kan geven is een rustig en waardig einde aan zijn fijne leven als het allemaal niet meer gaat. Als het eenmaal zover is zal je hond je erg dankbaar zijn.
Alleen het moment kiezen is zo moeilijk. Heb je net de zware beslissing genomen, heeft je harige vriendje weer ineens een opleving. Tja, wat dan? Geen idee, maar jij kent je hond het beste. Misschien kan je het met de dierenarts bespreken? Heeft hij echt helemaal geen pijn?
Aan de andere kant ben ik heel bij dat je voor dieren zo´n keus kunt maken. Als ze echt gaan lijden, is het eigenlijk mooi dat je ze dat kunt besparen. Ze zijn te waardevol om ze geen goed einde te gunnen toch...
Inderdaad...
Het mooiste cadeau wat je je liefste huisdier kan geven is een rustig en waardig einde aan zijn fijne leven als het allemaal niet meer gaat. Als het eenmaal zover is zal je hond je erg dankbaar zijn.
Alleen het moment kiezen is zo moeilijk. Heb je net de zware beslissing genomen, heeft je harige vriendje weer ineens een opleving. Tja, wat dan? Geen idee, maar jij kent je hond het beste. Misschien kan je het met de dierenarts bespreken? Heeft hij echt helemaal geen pijn?
zaterdag 3 april 2010 om 17:26
Als 2 grote ogen je vragen
Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan
Terwijl je weet; dit is het einde
Egoïstisch zijn?
Als je van de arts hoort
Dit komt nooit meer goed
En hij heeft veel pijn
Mag je dan
Omdat je hem niet wilt missen
Egoïstisch zijn?
Als 2 lieve bruine ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder hem naar huis toe moet
Met de riem in je hand
En een hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit is het beste
Ik mag niet egoïstisch zijn!
Vele jaren was hij bij ons
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Is hij nooit egoïstisch geweest...
Help me, want ik voel me niet zo fijn
Mag je dan
Terwijl je weet; dit is het einde
Egoïstisch zijn?
Als je van de arts hoort
Dit komt nooit meer goed
En hij heeft veel pijn
Mag je dan
Omdat je hem niet wilt missen
Egoïstisch zijn?
Als 2 lieve bruine ogen
Zich sluiten gaan voorgoed
En je zonder hem naar huis toe moet
Met de riem in je hand
En een hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Dit is het beste
Ik mag niet egoïstisch zijn!
Vele jaren was hij bij ons
Elke dag samen was een feest
En al die fijne dagen
Is hij nooit egoïstisch geweest...
