Relaties
alle pijlers
Mijn relatie staat op springen
vrijdag 2 april 2010 om 21:57
Ik, 30 jaar en getrouwd, mama van 2 jonge kids. Ik zie het niet meer zitten in mijn relatie.
Mijn leven is op dit moment zo vreselijk saai en ik weet ook wel dat het leven van een moeder niet geheel boeiend en sprakkelend moet zijn maar dit voelt zooo vlak. Elke dag is hetzelfde en dit komt voornamelijk door mijn man.
Vandaag barstte mijn bom, ik barstte in huilen uit tijdens het eten, niet echt fijn met 2 kleine kindjes aan tafel. Maar ik kan niet meer. Mijn man en ik leven zo langs elkaar, we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen. Hij toont never interesse in wat ik doe en is nooit attent of complimenteus. We hebben nu 9 jaar een relatie en ik ben het zat, maar opgeven kan natuurlijk ook niet 123, daarvoor staat teveel op het spel.
Hij is nu trouwens kwaad weggegaan want hij snapt er niets van, hij heeft trouwens van huis uit nooit geleerd om te praten over zijn gevoelens. We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Hoe nu verder?
Mijn leven is op dit moment zo vreselijk saai en ik weet ook wel dat het leven van een moeder niet geheel boeiend en sprakkelend moet zijn maar dit voelt zooo vlak. Elke dag is hetzelfde en dit komt voornamelijk door mijn man.
Vandaag barstte mijn bom, ik barstte in huilen uit tijdens het eten, niet echt fijn met 2 kleine kindjes aan tafel. Maar ik kan niet meer. Mijn man en ik leven zo langs elkaar, we vragen nooit aan elkaar hoe het nou echt gaat, wat we nou echt voelen. Hij toont never interesse in wat ik doe en is nooit attent of complimenteus. We hebben nu 9 jaar een relatie en ik ben het zat, maar opgeven kan natuurlijk ook niet 123, daarvoor staat teveel op het spel.
Hij is nu trouwens kwaad weggegaan want hij snapt er niets van, hij heeft trouwens van huis uit nooit geleerd om te praten over zijn gevoelens. We hebben ook nooit ruzie omdat we nooit eens wat uitspreken.
Hoe nu verder?
zaterdag 3 april 2010 om 00:30
quote:Justme12 schreef op 02 april 2010 @ 22:41:
Oja, dat ie zo reageerd als ik moet huilen, dat is typisch mijn man, ik viel een keer heel hard op straat, ik bleef liggen, had veel pijn. Iedereen kwam naar mij toe behalve mijn man, die niet. Die bleef staan en keek.... Dat is hij.Ik vind dat eigenlijk best liefdeloos. De meeste mannen zouden over hun toeren zijn. Kan je wel flegmatisch vinden maar ook doodgewoon koud.
Oja, dat ie zo reageerd als ik moet huilen, dat is typisch mijn man, ik viel een keer heel hard op straat, ik bleef liggen, had veel pijn. Iedereen kwam naar mij toe behalve mijn man, die niet. Die bleef staan en keek.... Dat is hij.Ik vind dat eigenlijk best liefdeloos. De meeste mannen zouden over hun toeren zijn. Kan je wel flegmatisch vinden maar ook doodgewoon koud.
zaterdag 3 april 2010 om 00:32
quote:qwertu schreef op 03 april 2010 @ 00:15:
Geen ruzie maken kan ook het gevolg zijn van desinteresse. Ik vind de vraag dus wel relevant eigenlijk.
De vraag is zeker relevant.
Als je maar niet al van alles invult voor die beantwoord is.
Geen ruzie maken kan ook het gevolg zijn van desinteresse. Ik vind de vraag dus wel relevant eigenlijk.
De vraag is zeker relevant.
Als je maar niet al van alles invult voor die beantwoord is.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 3 april 2010 om 00:36
quote:Groll schreef op 03 april 2010 @ 00:30:
[...]
Ik vind dat eigenlijk best liefdeloos. De meeste mannen zouden over hun toeren zijn. Kan je wel flegmatisch vinden maar ook doodgewoon koud.
Over hun toeren? Afhankelijk van hoe hard ik val is mijn man daadkrachtig of komt niet meer bij van het lachen.
Generen is ook nog een optie.
Sommige mensen klappen dicht en doen niets.... het kán en teken van liefdeloosheid zijn, maar het hóeft niet.
[...]
Ik vind dat eigenlijk best liefdeloos. De meeste mannen zouden over hun toeren zijn. Kan je wel flegmatisch vinden maar ook doodgewoon koud.
Over hun toeren? Afhankelijk van hoe hard ik val is mijn man daadkrachtig of komt niet meer bij van het lachen.
Generen is ook nog een optie.
Sommige mensen klappen dicht en doen niets.... het kán en teken van liefdeloosheid zijn, maar het hóeft niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 3 april 2010 om 07:37
Van een elke-avond-bankhangende-man zou ik ook niet happy worden...
Neem eens een avond oppas en ga samen op bijv. Salsales! Dan doe je iets samen en het is nog leuk ook.
Maar wat ik zo lees, wordt er nooit gepraat, écht gepraat. Ik had een vriend, die nooit wilde praten, over niets. Terwijl ik dat wel graag wilde. Vooral als er dingen niet lekker lopen (bijv. seks) maar zelfs dan sloot hij zich af. Ik heb die relatie verbroken. Maar een huwelijk met 2 kindjes doe je niet zomaar aan de kant.
Neem eens een avond oppas en ga samen op bijv. Salsales! Dan doe je iets samen en het is nog leuk ook.
Maar wat ik zo lees, wordt er nooit gepraat, écht gepraat. Ik had een vriend, die nooit wilde praten, over niets. Terwijl ik dat wel graag wilde. Vooral als er dingen niet lekker lopen (bijv. seks) maar zelfs dan sloot hij zich af. Ik heb die relatie verbroken. Maar een huwelijk met 2 kindjes doe je niet zomaar aan de kant.
zaterdag 3 april 2010 om 07:51
Teneerste, wat fijn al deze reacties hier, en ook zo eerlijk. Als ik met vriendinnen praat, praten deze toch altijd naar mijn mond. fijn om een keer wat anders te horen.
Maar goed, het nooit geen ruzie hebben of maken is wel degelijk een geval van desinteresse. Van beide kanten. Als ik ergens druk mee ben of enthouisast over ben, dan kan ik dit heel moeilijk met hem delen. Wel met anderen. Dit klopt naar mijn mening niet.
En als ik al een keertje wat zeg, dan krijgen we dus gloeiende ruzie. gevolg dat mijn man zoooo kwaad wordt dat ik echt het idee krijgt dat ie me wel zou kunnen slaan (heeft ie nooit gedaan hoor). Maar die blik in zijn ogen, bbrrrrr dat doet me echt kippevel geven.
hij ligt nu nog op bed, ik ben benieuwd hoe ie straks naar beneden komt. Of zijn ogen zijn ook open gegaan en wil ie een keer goed praten of hij gaat me negeren en doodzwijgen...
Maar goed, het nooit geen ruzie hebben of maken is wel degelijk een geval van desinteresse. Van beide kanten. Als ik ergens druk mee ben of enthouisast over ben, dan kan ik dit heel moeilijk met hem delen. Wel met anderen. Dit klopt naar mijn mening niet.
En als ik al een keertje wat zeg, dan krijgen we dus gloeiende ruzie. gevolg dat mijn man zoooo kwaad wordt dat ik echt het idee krijgt dat ie me wel zou kunnen slaan (heeft ie nooit gedaan hoor). Maar die blik in zijn ogen, bbrrrrr dat doet me echt kippevel geven.
hij ligt nu nog op bed, ik ben benieuwd hoe ie straks naar beneden komt. Of zijn ogen zijn ook open gegaan en wil ie een keer goed praten of hij gaat me negeren en doodzwijgen...
zaterdag 3 april 2010 om 08:14
Ik ben slecht in adviezen geven enzo, maar je laatste zin vind ik vreselijk:
Of hij wil een keer goed praten, of hij gaat me negeren en doodzwijgen.
Ik kan me voorstellen dat dit een patroon is wat er in járen inslijt, maar je partner hoort je niet, NIET te negeren en dood te zwijgen. Je mag best een keer lekker bekvechten met elkaar, maar doodzwijgen is bijna mishandeling.
Sterkte vandaag!
Of hij wil een keer goed praten, of hij gaat me negeren en doodzwijgen.
Ik kan me voorstellen dat dit een patroon is wat er in járen inslijt, maar je partner hoort je niet, NIET te negeren en dood te zwijgen. Je mag best een keer lekker bekvechten met elkaar, maar doodzwijgen is bijna mishandeling.
Sterkte vandaag!
zaterdag 3 april 2010 om 08:31
Justme12.
(Allereerst een opmerking over je nick: Just me = ik ben het maar. Ik weet niet of je motivatie voor het kiezen van deze nicknaam overeenkomt met je zelfbeeld maar zo ja: ho! Het is nooit goed om ik ben het maar over jezelf te denken. Jij bent het en je mag er zijn! En dat het Justme12 is geworden betekent dat er nog 11 dames zijn die zichzelf zo ondermijnen? Tragisch.)
Ik weet niet hoe jullie relatie begon maar ik neem aan dat het leuk was, spannend etc. Hoteldebotel-verliefd kunnen we niet allemaal ons hele leven blijven. Het gewone leven komt er tussen. Werk, huishouden, hypotheken, allerlei zorgen, kortom sleur.
Je moet er wel wat van blijven maken. Probleem daarbij is dat je dat beiden zou moeten doen en dan liefst ook nog tegelijkertijd.
Gaan jullie weleens een avondje weg? Of een weekendje? Staat de TV ook weleens uit?
De impasse moet doorbroken worden, gesprekken moeten gevoerd worden. Dat gaat meestal moeilijk met 2 kleine kinderen en een huishouden om je heen, en vaak al helemaal niet als je na een dag werken etc moe neerzijgt op de bank.
Mijn tip: ga wat doen, met z'n tweeen. Maakt niet zoveel uit wat, desnoods salsales maar ga samen uit de comfortzone en praat, en kijk elkaar aan, raak elkaar aan.
Vraag hem wat hij wil, wat hij zou willen veranderen, en vertel hem wat jij wilt, wat jij zou willen veranderen.
(Allereerst een opmerking over je nick: Just me = ik ben het maar. Ik weet niet of je motivatie voor het kiezen van deze nicknaam overeenkomt met je zelfbeeld maar zo ja: ho! Het is nooit goed om ik ben het maar over jezelf te denken. Jij bent het en je mag er zijn! En dat het Justme12 is geworden betekent dat er nog 11 dames zijn die zichzelf zo ondermijnen? Tragisch.)
Ik weet niet hoe jullie relatie begon maar ik neem aan dat het leuk was, spannend etc. Hoteldebotel-verliefd kunnen we niet allemaal ons hele leven blijven. Het gewone leven komt er tussen. Werk, huishouden, hypotheken, allerlei zorgen, kortom sleur.
Je moet er wel wat van blijven maken. Probleem daarbij is dat je dat beiden zou moeten doen en dan liefst ook nog tegelijkertijd.
Gaan jullie weleens een avondje weg? Of een weekendje? Staat de TV ook weleens uit?
De impasse moet doorbroken worden, gesprekken moeten gevoerd worden. Dat gaat meestal moeilijk met 2 kleine kinderen en een huishouden om je heen, en vaak al helemaal niet als je na een dag werken etc moe neerzijgt op de bank.
Mijn tip: ga wat doen, met z'n tweeen. Maakt niet zoveel uit wat, desnoods salsales maar ga samen uit de comfortzone en praat, en kijk elkaar aan, raak elkaar aan.
Vraag hem wat hij wil, wat hij zou willen veranderen, en vertel hem wat jij wilt, wat jij zou willen veranderen.
zaterdag 3 april 2010 om 08:48
Als wij echt willen praten, gaan we uiteten. Gewoon omdat je thuis veel meer wordt afgeleid en het makkelijker is om je stem te verheffen, weg te lopen of wat dan ook. In een restaurant ben je meer tot elkaar veroordeeld. Voor ons werkt dit goed. mIsschien een idee? spreek duidelijk vanuit de ik vorm en laat elkaar uitpraten. Geef elkaar de ruimte.
Weet je man eigenlijk wel van wat jij van de relatie vindt. van wat jij in de openinspost schrijft?
Ik denk dat een goede relatietherapeut jullie op weg kan helpen.
Daarnaast kun je aan jezelf denken, jezelf ontwikkleen. Werk, vrijwilligerswerk, dansclub, sportclub e.d.. Iets wat je alleen doet, zonder kinderen, zonder man.
Weet je man eigenlijk wel van wat jij van de relatie vindt. van wat jij in de openinspost schrijft?
Ik denk dat een goede relatietherapeut jullie op weg kan helpen.
Daarnaast kun je aan jezelf denken, jezelf ontwikkleen. Werk, vrijwilligerswerk, dansclub, sportclub e.d.. Iets wat je alleen doet, zonder kinderen, zonder man.
zaterdag 3 april 2010 om 09:31
quote:Justme12 schreef op 03 april 2010 @ 07:51:
En als ik al een keertje wat zeg, dan krijgen we dus gloeiende ruzie. gevolg dat mijn man zoooo kwaad wordt dat ik echt het idee krijgt dat ie me wel zou kunnen slaan (heeft ie nooit gedaan hoor). Maar die blik in zijn ogen, bbrrrrr dat doet me echt kippevel geven.
hij ligt nu nog op bed, ik ben benieuwd hoe ie straks naar beneden komt. Of zijn ogen zijn ook open gegaan en wil ie een keer goed praten of hij gaat me negeren en doodzwijgen...
Volet hij zich direct aangevallen als je knelpunten in jullie
relatie probeert aan te kaarten?
Je kan het ook omdraaien, in een gesprek geef je aan wat
jij zelf wil doen om de relatie te verbeteren en vraagt hem
hetzelfde te doen.
Je levert dan alleen kritiek op jezelf en daar kan hij moeilijk kritiek
op hebben.
Wel vraag je hem na te denken over zichzelf, of dat gaat lukken
kan ik niet inschatten.
Waarom laat je hem deze draad niet lezen?
Gewoon, dit zit me hoogschat en kijk of WE er
wat mee kunnen?
En als ik al een keertje wat zeg, dan krijgen we dus gloeiende ruzie. gevolg dat mijn man zoooo kwaad wordt dat ik echt het idee krijgt dat ie me wel zou kunnen slaan (heeft ie nooit gedaan hoor). Maar die blik in zijn ogen, bbrrrrr dat doet me echt kippevel geven.
hij ligt nu nog op bed, ik ben benieuwd hoe ie straks naar beneden komt. Of zijn ogen zijn ook open gegaan en wil ie een keer goed praten of hij gaat me negeren en doodzwijgen...
Volet hij zich direct aangevallen als je knelpunten in jullie
relatie probeert aan te kaarten?
Je kan het ook omdraaien, in een gesprek geef je aan wat
jij zelf wil doen om de relatie te verbeteren en vraagt hem
hetzelfde te doen.
Je levert dan alleen kritiek op jezelf en daar kan hij moeilijk kritiek
op hebben.
Wel vraag je hem na te denken over zichzelf, of dat gaat lukken
kan ik niet inschatten.
Waarom laat je hem deze draad niet lezen?
Gewoon, dit zit me hoogschat en kijk of WE er
wat mee kunnen?
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 3 april 2010 om 10:46
zaterdag 3 april 2010 om 11:15
Mischien mostert maar dat je leven elke dag hetzelfde is komt echt niet door je man hoor. Jij bent er zelf bij en neem dus ook zelf verantwoordelijkheid voor je eigen situatie. Ga praten met elkaar, ook als hij niet wil. Jammer dan dat hij het niet van huis uit heeft meegekregen. Dat jullie in 9 jaar nooit ruzie hadden geeft ook wel aan dat jij ook niet zo'n prater bent.
Als het niet lukt, doe het met een professional er bij die het jullie kan leren.
Maar ga niet uit elkaar omdat het leven zo vlak is en saai. Kunnen je kinderen later een goed voorbeeld aan nemen.
Als het niet lukt, doe het met een professional er bij die het jullie kan leren.
Maar ga niet uit elkaar omdat het leven zo vlak is en saai. Kunnen je kinderen later een goed voorbeeld aan nemen.
zaterdag 3 april 2010 om 13:11
Ik vraag me dat ook wel af, in hoeverre hij door heeft dat het water jou zo aan de lippen staat. Ik vind de suggestie van Hollebollegijs wel een goede eigenlijk, dat je het gewoon hebt over jezelf. Over dat je niet gelukkig bent in jullie relatie en over wat jóu daarin te verwijten valt. Of neutraler: dat je niet gelukkig bent in jullie relatie, dat je niet zo goed ziet waar dat aan ligt en wat eraan te verbeteren valt en of hij mee kan denken hierover. Misschien wel heel kinderachtig door allebei drie punten op te schrijven die je dwars zitten, voor die drie punten een mogelijke oplossing en tot slot drie punten die je in elkaar waardeert.
Ik snap dat als je nooit kritiek uit (en je man daar überhaupt nooit over praat), het hem rauw op zijn dak valt als je opeens in huilen uitbarst en alleen nog maar hem kunt verwijten dat het niet goed is of het deugt niet. Mijn natuurlijke neiging zou ook zijn om in mijn schulp te kruipen. Niet dat dat een excuus is, maar het is misschien wel begrijpelijk.
Als hij je negeert, dan kan ik me voorstellen dat je even uit de verwijtmodus stapt, dat je even diep in- en uitademt, dat je denkt "ik hóud van deze man" en dat je van daaruit op een neutrale toon zegt dat je snapt dat hij er nú even niets mee kan, maar dat je hoopt dat als het wat bezonken is, dat jullie hier wel gewoon even rustig over kunnen praten.
Zo houd je zelf de communicatielijn open, maar geef je hem ook de ruimte om even op zijn eigen manier te mokken of jouw boosheid wat te laten bezinken.
Ik snap dat als je nooit kritiek uit (en je man daar überhaupt nooit over praat), het hem rauw op zijn dak valt als je opeens in huilen uitbarst en alleen nog maar hem kunt verwijten dat het niet goed is of het deugt niet. Mijn natuurlijke neiging zou ook zijn om in mijn schulp te kruipen. Niet dat dat een excuus is, maar het is misschien wel begrijpelijk.
Als hij je negeert, dan kan ik me voorstellen dat je even uit de verwijtmodus stapt, dat je even diep in- en uitademt, dat je denkt "ik hóud van deze man" en dat je van daaruit op een neutrale toon zegt dat je snapt dat hij er nú even niets mee kan, maar dat je hoopt dat als het wat bezonken is, dat jullie hier wel gewoon even rustig over kunnen praten.
Zo houd je zelf de communicatielijn open, maar geef je hem ook de ruimte om even op zijn eigen manier te mokken of jouw boosheid wat te laten bezinken.
