Relaties
alle pijlers
Hoe kan ik hem troosten?
zaterdag 3 april 2010 om 14:15
Twee weken geleden is de moeder van het beste vriendje van mijn zoontje overleden. Ze was al bijna 2 jaar ziek en is maar 35 jaar geworden. Met de vader had/heb ik een heel goed contact, maar ik heb geen idee hoe ik hem nu kan bijstaan. Voorheen ving ik hun twee kinderen vaak op, omdat ze altijd thuis waren omdat mama in bed lag en niet alleen gelaten kon worden. Toen kon ik dus echt helpen, maar ik heb nu het gevoel dat ik niets meer kan doen. Daar komt nog bij dat mijn man hem nauwelijks kent, want de contacten verlopen via school of bij het wegbrengen en ophalen van de kinderen. Wie weet er raad??
Thea
Thea
zaterdag 3 april 2010 om 14:42
Tjee, wat een hoop reacties, zo snel! Bedankt! Dat mijn man hem niet kent, daar bedoel ik mee dat het dan nog lastiger is om hem uit te nodigen. Mijn man is niet het type dat gelooft in "mannelijke vrienden". Maar uitnodigen om te komen eten is wel een goed idee. Ik merk wel dat hij het prettig vindt om met me te praten. Ik vraag ieder week wel of ik ergens mee kan helpen, maar krijg steeds "Nee, het lukt wel". Vraag me af of dat voldoende is, want zijn kinderen hebben hem nu natuurlijk erg hard nodig!
zaterdag 3 april 2010 om 14:46
quote:Theaatje schreef op 03 april 2010 @ 14:42:
Tjee, wat een hoop reacties, zo snel! Bedankt! Dat mijn man hem niet kent, daar bedoel ik mee dat het dan nog lastiger is om hem uit te nodigen. Mijn man is niet het type dat gelooft in "mannelijke vrienden". Maar uitnodigen om te komen eten is wel een goed idee. Ik merk wel dat hij het prettig vindt om met me te praten. Ik vraag ieder week wel of ik ergens mee kan helpen, maar krijg steeds "Nee, het lukt wel". Vraag me af of dat voldoende is, want zijn kinderen hebben hem nu natuurlijk erg hard nodig!Jouw vraag is dus niet zozeer hoe je deze weduwnaar kunt helpen maar hoe je je eigen man kunt overtuigen van je platonische bedoelingen, begrijp ik het zo goed? Heeft je echtgenoot redenen om te twijfelen aan je intenties?
Tjee, wat een hoop reacties, zo snel! Bedankt! Dat mijn man hem niet kent, daar bedoel ik mee dat het dan nog lastiger is om hem uit te nodigen. Mijn man is niet het type dat gelooft in "mannelijke vrienden". Maar uitnodigen om te komen eten is wel een goed idee. Ik merk wel dat hij het prettig vindt om met me te praten. Ik vraag ieder week wel of ik ergens mee kan helpen, maar krijg steeds "Nee, het lukt wel". Vraag me af of dat voldoende is, want zijn kinderen hebben hem nu natuurlijk erg hard nodig!Jouw vraag is dus niet zozeer hoe je deze weduwnaar kunt helpen maar hoe je je eigen man kunt overtuigen van je platonische bedoelingen, begrijp ik het zo goed? Heeft je echtgenoot redenen om te twijfelen aan je intenties?
zaterdag 3 april 2010 om 14:52
O dat snap ik wel hoor, het idee dat de mannen elkaar niet kennen.
Net zoals een single vrouw,nogal snel bekeken wordt als een potentiele rivale, gaat dat voor een single man ook op.
Nu nog niet natuurlijk, want nu heeft iedereen nog medelijden. dat medelijden is over een paar jaar wel weg.
En ik denk dat je beter concrete voorstellen kunt doen, dan de vraag "of je kunt helpen" Zoals,: mijn kinderen moeten toch naar de kapper, zal ik die van jou gelijk meenemen.
dat geeft meer het idee dat jij niet speciaal tijd hoeft vrij te maken voor hem
Net zoals een single vrouw,nogal snel bekeken wordt als een potentiele rivale, gaat dat voor een single man ook op.
Nu nog niet natuurlijk, want nu heeft iedereen nog medelijden. dat medelijden is over een paar jaar wel weg.
En ik denk dat je beter concrete voorstellen kunt doen, dan de vraag "of je kunt helpen" Zoals,: mijn kinderen moeten toch naar de kapper, zal ik die van jou gelijk meenemen.
dat geeft meer het idee dat jij niet speciaal tijd hoeft vrij te maken voor hem
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 3 april 2010 om 15:11
Theaatje, ik ben totaal niet jaloers aangelegd. Toen mijn vriend steeds uit eten ging met een 'vriendin' voelde dat niet fijn. Ik kon haar niet, alleen uit verhalen van hem, dat ze zo geweldig was enzo. Tot ik haar leerde kennen. Toen was het goed. Misschien werkt dat ook voor jouw man zo. Als hij hem leert kennen, dat het dan niet zo bedreigend is.
zaterdag 3 april 2010 om 15:16
In dat geval zou ik zeker nadrukkelijker je man erin betrekken, zodat hij wat van zijn vrees afgeholpen wordt. En je hoeft verder niet een op een met deze weduwnaar af te spreken toch? Of bij hem in huis te komen? Dat zijn dingen waarvan ik me voor kan stellen dat een jaloers man zijn jaloezie alleen maar gevoed wordt. Maar als je hem en zijn kinderen eens voor het eten uitnodigt of zijn kinderen eens opvangt, dat is alweer een stapje minder erg.
Ik zou ook niet in het algemeen vragen wat je kunt doen, maar gewoon een concreet voorstel doen. Dat je zijn kinderen een keertje opvangt of dat ze af en toe bij jullie kunnen eten. En betrek je man daar ook gewoon in, vraag hem wat hij graag zou willen als jij opeens weg zou vallen en misschien wel of hij daar nog een rol in kan spelen.
Overigens denk ik dat je eerste prioriteit bij je eigen man moet liggen. En dat dat voor hem ook heel duidelijk moet zijn. Hoe zielig het ook is voor deze weduwnaar, het zou nog zieliger zijn als je zelf huwelijksproblemen kreeg doordat je je teveel laat leiden door je medelijden. Bespreek dit dus eerst eens allemaal nadrukkelijk met je man en probeer hem duidelijk te maken dat het jou gaat om de kinderen, niet om vriendschap met de weduwnaar op te bouwen.
Ik zou ook niet in het algemeen vragen wat je kunt doen, maar gewoon een concreet voorstel doen. Dat je zijn kinderen een keertje opvangt of dat ze af en toe bij jullie kunnen eten. En betrek je man daar ook gewoon in, vraag hem wat hij graag zou willen als jij opeens weg zou vallen en misschien wel of hij daar nog een rol in kan spelen.
Overigens denk ik dat je eerste prioriteit bij je eigen man moet liggen. En dat dat voor hem ook heel duidelijk moet zijn. Hoe zielig het ook is voor deze weduwnaar, het zou nog zieliger zijn als je zelf huwelijksproblemen kreeg doordat je je teveel laat leiden door je medelijden. Bespreek dit dus eerst eens allemaal nadrukkelijk met je man en probeer hem duidelijk te maken dat het jou gaat om de kinderen, niet om vriendschap met de weduwnaar op te bouwen.
zaterdag 3 april 2010 om 15:42
Als je man geen reden tot twijfel hebt en jij wel de behoefte hebt de weduwnaar ergens in te ondersteunen wat een vrij normaal gebaar is naar de medemens zou ik hem gewoon eens bij je thuis uitnodigen om te komen eten.
Wat je ook kan doen is eten maken en hem brengen dat is in tijden van rouw vaak ook erg prettig.
Wat je ook kan doen is eten maken en hem brengen dat is in tijden van rouw vaak ook erg prettig.
zaterdag 3 april 2010 om 16:29
quote:wuiles schreef op 03 april 2010 @ 14:17:
Nodig hem uit om met de kinderen bij jullie te komen eten. Geef daarnaast aan dat je hem graag wilt bijstaan maar dat je niet goed weet hoe.Dit zou ik doen en verder praktische hulp denk ik zoals eten (wat in te vriezen is) brengen of met de kinderen helpen.
Nodig hem uit om met de kinderen bij jullie te komen eten. Geef daarnaast aan dat je hem graag wilt bijstaan maar dat je niet goed weet hoe.Dit zou ik doen en verder praktische hulp denk ik zoals eten (wat in te vriezen is) brengen of met de kinderen helpen.
