Nog steeds geen relatie..

Ik wil eigenlijk alleen maar mijn verhaal kwijt, mijn keuze bevestigd krijgen en misschien andere ervaringen lezen..



Nou here we go.

Een jaar geleden leerde ik F. kennen via internet. Ik zat nog in een relatie, dus heb ik met hem niks gedaan, niks gepland. Maar er was wel een klik. Mijn relatie was op zijn einde en ik heb deze verbroken.

Een paar maanden later nog steeds intensief contact met F, maar in de tussentijd heb ik seks gehad met een andere man. Dat was eenmalig, maar heftig qua gevoel. Na een relatie van 7 jaar zonder lust en spanning viel ik helemaal voor die 'one night stand'.

F. kon me dat niet vergeven. Ook al hadden we elkaar nog niet eens ontmoet en geen relatie of wat dan ook, hij vond het voelen als bedrog. Toch denk ik dat hij toen beseft heeft dat hij me wel heel erg leuk vond, want vanaf dat moment ging hij helemaal voor mij. We hebben afgesproken en na een paar dates was ik erg verliefd. En hij ook, zei hij.

Nu, een half jaar later, hebben we nog steeds geen relatie. Ik wil dolgraag, ik vind hem zo ontzettend leuk. Maar hij.. Hij twijfelt. Is gekwetst in zijn vorige relaties (ex ging vreemd) en het zit hem nog steeds erg dwars dat ik toen seks heb gehad met die andere man.

Afgelopen weekend was hij bij me, en vannacht is door iets heel onbenulligs een ruzie ontstaan. Tot diep in de nacht hebben we gepraat, ik heb hem gevraagd "Ga je ooit voor mij kiezen?", waarop hij "Ik weet het niet" antwoordde. Op de vraag of hij er dan een punt achter wilde zetten kreeg ik hetzelfde antwoord.

Mij maakt het enorm onzeker. Ik weet niet meer wat ik moet doen, hoe ik hem kan bewijzen dat ik voor hem wil gaan, dat ik te vertrouwen ben, dat hij alles is wat ik wil.

Ik heb toen de knoop doorgehakt (dat is al eerder gebeurd overigens, en elke keer won hij me terug door me te vertellen dat hij gek op me was etc.) en gezegd dat het nu dan maar echt over moest zijn.

Ik ben huilend in zijn armen in slaap gevallen, hij ging helemaal mee in mijn beslissing. Althans, dat zei hij niet, maar hij ging er ook niet tegenin.

Vanmorgen moest hij vroeg weg, vandaag werken.. Twee kusjes bij het afscheid en ik ben huilend weggelopen. En toen reed ie weg uit mijn leven..

Tot hij thuis kwam en me smste dat hij thuis was, het weekend erg fijn vond en dat hij me miste. Kus.

En dat gebeurt dus elke keer. Dan krijg ik toch weer een soort charme-offensief op me af. Honderd procent zeker dat hij me de komende dagen weer de liefste smsjes, teksten, liedjes en mailtjes gaat sturen.

Ik weet nu gewoon niet meer wat ik moet. Ik weet dat het nooit wat gaat worden en ik weet ook dat het geen zin meer heeft om door te gaan, maar die gevoelens zijn zo heftig, ik wil zo graag sterk zijn dit keer, en door gaan met mijn leven.

Vannacht lagen alle problemen tussen hem en mij volgens F. allemaal aan mij. Maar toch blijft hij maar achter me aan zitten. Terwijl hij me niet wilt.

Maar toch.. Ik mis hem zo. Ik droom over een leven met hem, ik wil elke seconde bij hem zijn.. We hebben het zo fijn samen, echt net twee verliefde pubers als we bij elkaar zijn.



Ik snap er niks meer van...

Jullie?

Ik weet ook dat ik ermee moet kappen en het is ook een soort van zelfpijniging inderdaad..

Stom he?



Ik wil ook echt kappen.. Echt. Maar ik ga hem wel heel erg missen.. Maar aan de andere kant, als ik soms zie en hoor hoe echte liefde gaat.. Kan ik niet wachten tot dat me overkomt. Maar dat zal met hem nooit gaan gebeuren inderdaad...



iig bedankt voor de reacties. Die bevestiging is fijn!

Dankjewel allemaal!

Hij is nu op MSN en ik moet me inhouden niks tegen hem te zeggen.. Ik weet dat ik hem moet verwijderen maar ik kan dat nog niet..

Soms weet je dat iets slecht voor je is, maar je doet het toch.

Ik doe echt heel hard mijn best. Het ene moment denk ik 'fuck hem, je verdient beter' maar dan gaan onze momenten weer door mn hoofd en dan krijg ik echt een steek door mn borst heen..

Het is zo'n heftig gevoel..

Ik wou dat ik niks voor hem voelde, dan was het zo makkelijk geweest..

Yep. Helaas wel..

Soms denk ik; maak ik er niet teveel drama omheen, en moet ik niet gewoon genieten van hem. En dan maar wachten..

Ik voel me soms echt zo'n dramaqueen..



Maar dat wachten maakt me alleen maar onzekerder. Ben veranderd van een sterke zelfverzekerde vrouw in een onzeker naief meisje. Naar om dat aan jezelf te zien.

Inderdaad. Stel dat ie ooit nog voor mij gaat kiezen, is het wel een flinke deuk al. Leuke start...



Vandaag ging goed. Maar heb dan ook niks van hem gehoord. Begint meestal de nacht erna, dan ligt hij wakker..

Dus ik zet zo mijn telefoon uit en ga maar slapen. Morgen zien we wel verder..



Bedankt voor alle reacties, ik heb er echt wat aan! Misschien gek want die kracht moet uit mezelf komen, maar toch voel ik me vastberaden door reacties van anderen te lezen. Een bevestiging dat het heus niet alleen aan mij ligt en dat de situatie gewoon vreemd is.

Idd: Huh?

Hij heeft geen vriendin hoor!



Kadi, bedankt voor de duidelijkheid. Maar waarom dan als ik hem laat gaan vecht ie zich terug?

Dan ineens ben ik de wereld voor hem, houdt ie van me, wil hij me etc.

Vind ie het dan leuk een spelletje met me te spelen??

Hij heeft trouwens wel tegen zijn moeder en vrienden verteld dat ik zijn vriendin ben.

Nee hoor, dat maakt het zeker niet acceptabel maar wel vreemd.



Ik sta 100% achter mijn punt afstand te nemen. Hij kan smssen en bellen wat hij wilt. Helaas.

Pas als hij zegt dat hij wel iets serieus met mij wilt dan wil ik weer met hem praten. En zo niet, dan dag F!



En het grappige is, ik sta hier echt achter.

Ben verbaasd van mezelf....