Relaties
alle pijlers
Verloven
maandag 12 april 2010 om 22:02
Allereerst even dit: dit topic is niet bedoeld om te discussieren over de Bijbel of het geloof, maar om verloven, geen ander doel heb ik hiermee.
Ik vroeg mij dit af en daar ik bijna geen ongelovige vrienden heb vraag ik het jullie.
Hoe zit het 'tegenwoordig' met verloven? is dat nog 'in'? wordt dat nog gedaan?
Zo ja, hoe dan? en is het officieel op de een of andere manier?
Zijn hier mensen officieel verloofd voordat ze gingen trouwen? hoe en waarom deed je dat en hoe gaf je dat vorm?
Gewoon dus een paar vragen over verloven, hoe kijk je er tegenaan en hoe belangrijk is het?
Ik was iets aan het lezen over verloven en vandaar mijn vragen.
Bedankt!
Ik vroeg mij dit af en daar ik bijna geen ongelovige vrienden heb vraag ik het jullie.
Hoe zit het 'tegenwoordig' met verloven? is dat nog 'in'? wordt dat nog gedaan?
Zo ja, hoe dan? en is het officieel op de een of andere manier?
Zijn hier mensen officieel verloofd voordat ze gingen trouwen? hoe en waarom deed je dat en hoe gaf je dat vorm?
Gewoon dus een paar vragen over verloven, hoe kijk je er tegenaan en hoe belangrijk is het?
Ik was iets aan het lezen over verloven en vandaar mijn vragen.
Bedankt!
woensdag 14 april 2010 om 09:39
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 19:55:
[...]
Maar voor mij is dat "niks" een belofte is goed, maar ik wilde die belofte openbaar, publiekelijk en wettelijk, dat was voor mij een belofte van waarde.
En daarna bevestigd en ingezegend in de kerk.
Dat maakt het tot een huwelijk vind ik.Sommige mensen geven niets om publieke/officiele/wettelijke beloftes. Ik niet in ieder geval, woon naar volle tevredenheid jarenlang samen en ben moeder. Het is perfect zo.
[...]
Maar voor mij is dat "niks" een belofte is goed, maar ik wilde die belofte openbaar, publiekelijk en wettelijk, dat was voor mij een belofte van waarde.
En daarna bevestigd en ingezegend in de kerk.
Dat maakt het tot een huwelijk vind ik.Sommige mensen geven niets om publieke/officiele/wettelijke beloftes. Ik niet in ieder geval, woon naar volle tevredenheid jarenlang samen en ben moeder. Het is perfect zo.
woensdag 14 april 2010 om 09:43
quote:devima schreef op 14 april 2010 @ 09:39:
[...]
Sommige mensen geven niets om publieke/officiele/wettelijke beloftes. Ik niet in ieder geval, woon naar volle tevredenheid jarenlang samen en ben moeder. Het is perfect zo.
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
[...]
Sommige mensen geven niets om publieke/officiele/wettelijke beloftes. Ik niet in ieder geval, woon naar volle tevredenheid jarenlang samen en ben moeder. Het is perfect zo.
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
woensdag 14 april 2010 om 09:49
quote:mrscaricos schreef op 14 april 2010 @ 09:43:
[...]
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
Voor mij is trouwen niet meer dan samenwonen. Zeker niet als je samen kinderen hebt gekregen.
Mijn man heeft mij wel eens gevraagd of ik met hem wil trouwen maar het heeft voor mij totaal geen meerwaarde.
[...]
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
Voor mij is trouwen niet meer dan samenwonen. Zeker niet als je samen kinderen hebt gekregen.
Mijn man heeft mij wel eens gevraagd of ik met hem wil trouwen maar het heeft voor mij totaal geen meerwaarde.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 14 april 2010 om 09:54
woensdag 14 april 2010 om 10:05
quote:mrscaricos schreef op 14 april 2010 @ 09:43:
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
Ik persoonlijk zou het erg jammer vinden als onze relatie pas als 'echt' of waardevol beschouwd zou zijn sinds ons huwelijk. Onze relatie was voor en na onze trouwdag precies hetzelfde; we hielden nog evenveel van elkaar, alleen hadden we wat dingen officieel vastgelegd voor als een van ons iets zou overkomen. Trouwen voegt voor mij dus helemaal niets toe aan samenwonen. Niet op emotioneel of romantisch gebied in ieder geval, wel op wettelijk gebied natuurlijk. Als je trouwt teken je beiden een contract waardoor je allebei ook officieel rechten en plichten ten opzichte van de ander hebt.
Verloven is sowieso niets, heeft geen enkele waarde of wettelijke status. Het is gewoon een excuus om een feestje te geven en cadeaus te ontvangen (als we een feestje willen geven kunnen we ook wel een andere reden verzinnen, en op die cadeaus zitten we niet te wachten).
Ik persoonlijk zou mijn relatie geen stuiver waard vinden als die ene handtekening zoveel verschil zou uitmaken. Wat je voelt voor elkaar, wat je voor elkaar over hebt, de intentie om samen oud te worden zit 'm toch niet in dat jawoord of die handtekening, dat zit toch in jezelf?
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?
Ik persoonlijk zou het erg jammer vinden als onze relatie pas als 'echt' of waardevol beschouwd zou zijn sinds ons huwelijk. Onze relatie was voor en na onze trouwdag precies hetzelfde; we hielden nog evenveel van elkaar, alleen hadden we wat dingen officieel vastgelegd voor als een van ons iets zou overkomen. Trouwen voegt voor mij dus helemaal niets toe aan samenwonen. Niet op emotioneel of romantisch gebied in ieder geval, wel op wettelijk gebied natuurlijk. Als je trouwt teken je beiden een contract waardoor je allebei ook officieel rechten en plichten ten opzichte van de ander hebt.
Verloven is sowieso niets, heeft geen enkele waarde of wettelijke status. Het is gewoon een excuus om een feestje te geven en cadeaus te ontvangen (als we een feestje willen geven kunnen we ook wel een andere reden verzinnen, en op die cadeaus zitten we niet te wachten).
Ik persoonlijk zou mijn relatie geen stuiver waard vinden als die ene handtekening zoveel verschil zou uitmaken. Wat je voelt voor elkaar, wat je voor elkaar over hebt, de intentie om samen oud te worden zit 'm toch niet in dat jawoord of die handtekening, dat zit toch in jezelf?
woensdag 14 april 2010 om 10:11
quote:lolapaloeza schreef op 14 april 2010 @ 09:54:
Mijn relatie is naar een hoger 'level' gebracht door steeds opnieuw te kiezen voor het samen aangaan van de dingen die op ons pad komen.
Als je er van uit gaat dat samenwonen nog minder voorstelt dan verloven, zoals mrsc dat volgens mij doet, dan zou je hieruit dus zelfs kunnen concluderen dat mensen die samenwonen veel bewuster voor elkaar kiezen dan mensen die met elkaar getrouwd zijn. Mensen die getrouwd zijn zitten immers door die huwelijksbelofte aan elkaar 'vast'. Mensen die die belofte niet gedaan hebben kiezen er elke dag opnieuw weer voor om samen door het leven te gaan. Bewust en uit liefde. Dat komt op mij heel wat sterker over dan bij elkaar blijven omdat je dat ooit in een ver verleden een keer beloofd hebt (terwijl je allebei misschien veranderd bent in de tussenliggende periode en als je het op dit moment over zou moeten doen wellicht een andere keuze zou maken).
Even negatief beschouwd.
Mijn relatie is naar een hoger 'level' gebracht door steeds opnieuw te kiezen voor het samen aangaan van de dingen die op ons pad komen.
Als je er van uit gaat dat samenwonen nog minder voorstelt dan verloven, zoals mrsc dat volgens mij doet, dan zou je hieruit dus zelfs kunnen concluderen dat mensen die samenwonen veel bewuster voor elkaar kiezen dan mensen die met elkaar getrouwd zijn. Mensen die getrouwd zijn zitten immers door die huwelijksbelofte aan elkaar 'vast'. Mensen die die belofte niet gedaan hebben kiezen er elke dag opnieuw weer voor om samen door het leven te gaan. Bewust en uit liefde. Dat komt op mij heel wat sterker over dan bij elkaar blijven omdat je dat ooit in een ver verleden een keer beloofd hebt (terwijl je allebei misschien veranderd bent in de tussenliggende periode en als je het op dit moment over zou moeten doen wellicht een andere keuze zou maken).
Even negatief beschouwd.
woensdag 14 april 2010 om 10:15
Veel mensen zien geen meerwaarde in trouwen.
Juridisch is het wel handig wanneer je een huis koopt en kinderen krijgt, dan is het voor pracktische zin beter om te trouwen.
Er zijn veel mensen die zelf mee hebben gemaakt dat hun ouders zijn gescheiden en daarom de meerwaarde niet zien in het ja-woord.
Het verschilt per persoon/relatie waar de meerwaarde uit word gehaald.
Ik persoonlijk zou later wel willen trouwen, een klein feestje om te vieren dat je samen gelukkig bent en omdat we dan een gezin willen stichten...
Juridisch is het wel handig wanneer je een huis koopt en kinderen krijgt, dan is het voor pracktische zin beter om te trouwen.
Er zijn veel mensen die zelf mee hebben gemaakt dat hun ouders zijn gescheiden en daarom de meerwaarde niet zien in het ja-woord.
Het verschilt per persoon/relatie waar de meerwaarde uit word gehaald.
Ik persoonlijk zou later wel willen trouwen, een klein feestje om te vieren dat je samen gelukkig bent en omdat we dan een gezin willen stichten...
woensdag 14 april 2010 om 10:18
quote:mrscaricos schreef op 14 april 2010 @ 09:43:
[...]
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?Nee, ik geef niet om regelgeving. Daar wordt onze relatie niet beter van. Wij weten samen dat we heel veel van elkaar houden en dat we het beste met elkaar voorhebben en elkaar niet beduvelen. Dat is genoeg. Daar heb ik de officiele goedkeuring van trouwambtenaar of wie dan ook niet voor nodig.
[...]
Maar geeft het dan niet veel meer aan je relatie, een wettige belofte van trouw?
Brengt dat je relatie niet naar een 'hoger level'?
(ik weet niet hoe ik het moet uitleggen)
Trouwen is toch méér dan samenwonen, niet?Nee, ik geef niet om regelgeving. Daar wordt onze relatie niet beter van. Wij weten samen dat we heel veel van elkaar houden en dat we het beste met elkaar voorhebben en elkaar niet beduvelen. Dat is genoeg. Daar heb ik de officiele goedkeuring van trouwambtenaar of wie dan ook niet voor nodig.
woensdag 14 april 2010 om 10:19
quote:MEFunny schreef op 14 april 2010 @ 10:15:
Veel mensen zien geen meerwaarde in trouwen.
Juridisch is het wel handig wanneer je een huis koopt en kinderen krijgt, dan is het voor pracktische zin beter om te trouwen.
Er zijn veel mensen die zelf mee hebben gemaakt dat hun ouders zijn gescheiden en daarom de meerwaarde niet zien in het ja-woord.
Het verschilt per persoon/relatie waar de meerwaarde uit word gehaald.
Ik persoonlijk zou later wel willen trouwen, een klein feestje om te vieren dat je samen gelukkig bent en omdat we dan een gezin willen stichten...Samanelevingscontract en erkenning van het kind door de vader is meer dan genoeg. Je moet alleen bij sommige pensieonverzekeraars elkaar aanmelden als partner. En dan is er geen verschil meer.
Veel mensen zien geen meerwaarde in trouwen.
Juridisch is het wel handig wanneer je een huis koopt en kinderen krijgt, dan is het voor pracktische zin beter om te trouwen.
Er zijn veel mensen die zelf mee hebben gemaakt dat hun ouders zijn gescheiden en daarom de meerwaarde niet zien in het ja-woord.
Het verschilt per persoon/relatie waar de meerwaarde uit word gehaald.
Ik persoonlijk zou later wel willen trouwen, een klein feestje om te vieren dat je samen gelukkig bent en omdat we dan een gezin willen stichten...Samanelevingscontract en erkenning van het kind door de vader is meer dan genoeg. Je moet alleen bij sommige pensieonverzekeraars elkaar aanmelden als partner. En dan is er geen verschil meer.
woensdag 14 april 2010 om 10:23
quote:Katherina schreef op 14 april 2010 @ 10:19:
Samanelevingscontract en erkenning van het kind door de vader is meer dan genoeg. Je moet alleen bij sommige pensieonverzekeraars elkaar aanmelden als partner. En dan is er geen verschil meer.
Dat is niet helemaal waar; je zult minimaal twee testamenten moeten opstellen, omdat je met een samenlevingscontract niet automatisch van elkaar erft.
Maar goed, dat is allemaal wettelijk geneuzel; de relatie an sich is bij ons in ieder geval niet veranderd doordat we getrouwd zijn. En ik vind het eigenlijk best wel triest als dat bij anderen wel zo zou zijn; heb je je relatie voor die tijd dan nooit serieus genomen ofzo?
Samanelevingscontract en erkenning van het kind door de vader is meer dan genoeg. Je moet alleen bij sommige pensieonverzekeraars elkaar aanmelden als partner. En dan is er geen verschil meer.
Dat is niet helemaal waar; je zult minimaal twee testamenten moeten opstellen, omdat je met een samenlevingscontract niet automatisch van elkaar erft.
Maar goed, dat is allemaal wettelijk geneuzel; de relatie an sich is bij ons in ieder geval niet veranderd doordat we getrouwd zijn. En ik vind het eigenlijk best wel triest als dat bij anderen wel zo zou zijn; heb je je relatie voor die tijd dan nooit serieus genomen ofzo?
woensdag 14 april 2010 om 10:39
quote:mrscaricos schreef op 13 april 2010 @ 19:47:
[...]
'Wat als' vragen zijn altijd van die situatie's die zelden of nooit voorkomen.
Wat als mijn man dit of dat.....
Ik wist echt wel met wie ik ging trouwen, we hebben veel gepraat en gedeeld en ik wist genoeg.
'Wat als' vragen vind ik eigenlijk onnodig.
Het is niet zo, dus waarom zou ik er dan over nadeken of druk maken?
Daarbij weet je toch niet van te voren hoe je reageert in een situatie.
Ik weet alleen dat ik mijn belofte nakom en mijn man ook en dat we beide heel graag onvoorwaardelijke liefde willen leren, steeds meer en meer.
Das genoeg voor ons.
Eerlijk gezegd denk ik dat mensen die fundamentalistisch christen zijn zoals MrsCaricos juist heel erg bewust een relatie aangaan met de ander. Toen ik mijn eigen vriend leerde kennen was dat allemaal heel vrij en onschuldig, of het zou blijven bij een paar keer uitgaan of dat het uit zou groeien tot wat serieus, daar was ik totaal niet mee bezig (wellicht ook vanwege mijn leeftijd, ik was toen net achttien en zocht niet "een vader voor mijn kinderen", maar een heerlijke vent waar ik het leuk mee kon hebben). Veel van mijn vriendinnen staan er zo in. Op die manier leer je iemand pas heel langzaam kennen en kom je er gaandeweg achter, door samen dingen mee te maken, hoe die ander écht is als mens.
Ik ken toevallig een paar fundamentalistische christenen en die gaan daar heel anders mee om, die weten al meteen, ok ik ga niet daten met iemand als het niet mogelijk mijn toekomstige echtgenoot is. Dus die gaan meteen er vol voor, hebben allemaal gesprekken over wat de ander verwacht, hoe de ander in het leven staat, hoe hij denkt over belangrijke zaken, enzovoort.
Dat zijn dingen waar ikzelf gaandeweg achter gekomen ben, en die niet al in maand 1 of 2 belangrijk voor mij waren. Ik denk daarom dat als deze mensen de stap nemen om te gaan trouwen ze dat heel weloverwogen doen en weten dat ze met diegene oud willen worden.
[...]
'Wat als' vragen zijn altijd van die situatie's die zelden of nooit voorkomen.
Wat als mijn man dit of dat.....
Ik wist echt wel met wie ik ging trouwen, we hebben veel gepraat en gedeeld en ik wist genoeg.
'Wat als' vragen vind ik eigenlijk onnodig.
Het is niet zo, dus waarom zou ik er dan over nadeken of druk maken?
Daarbij weet je toch niet van te voren hoe je reageert in een situatie.
Ik weet alleen dat ik mijn belofte nakom en mijn man ook en dat we beide heel graag onvoorwaardelijke liefde willen leren, steeds meer en meer.
Das genoeg voor ons.
Eerlijk gezegd denk ik dat mensen die fundamentalistisch christen zijn zoals MrsCaricos juist heel erg bewust een relatie aangaan met de ander. Toen ik mijn eigen vriend leerde kennen was dat allemaal heel vrij en onschuldig, of het zou blijven bij een paar keer uitgaan of dat het uit zou groeien tot wat serieus, daar was ik totaal niet mee bezig (wellicht ook vanwege mijn leeftijd, ik was toen net achttien en zocht niet "een vader voor mijn kinderen", maar een heerlijke vent waar ik het leuk mee kon hebben). Veel van mijn vriendinnen staan er zo in. Op die manier leer je iemand pas heel langzaam kennen en kom je er gaandeweg achter, door samen dingen mee te maken, hoe die ander écht is als mens.
Ik ken toevallig een paar fundamentalistische christenen en die gaan daar heel anders mee om, die weten al meteen, ok ik ga niet daten met iemand als het niet mogelijk mijn toekomstige echtgenoot is. Dus die gaan meteen er vol voor, hebben allemaal gesprekken over wat de ander verwacht, hoe de ander in het leven staat, hoe hij denkt over belangrijke zaken, enzovoort.
Dat zijn dingen waar ikzelf gaandeweg achter gekomen ben, en die niet al in maand 1 of 2 belangrijk voor mij waren. Ik denk daarom dat als deze mensen de stap nemen om te gaan trouwen ze dat heel weloverwogen doen en weten dat ze met diegene oud willen worden.
woensdag 14 april 2010 om 11:02
Ik denk dat voor de meeste mensen die al (lang) samenwonen het verschil tussen voor en na het huwelijk vergelijkbaar is met een strengchristelijk (pakembeet) 3e en 5e jaar huwelijk. Tuurlijk veranderen er dingen, word je relatie beter, anders dieper (hoop ik dan ) Maar echt wezenlijk? Nee, het is dezelfde relatie.
Trouwen betekend alleen dat de NL'se wet mijn relatie erkend voor wat het is: een huwelijk. Trouwen an sich is de bruiloft, datgene wat het een huwelijk maakt is al lang in onze harten, hoofden en uitgesproken tussen man en vrouw. Dat is wat telt.
Trouwen betekend alleen dat de NL'se wet mijn relatie erkend voor wat het is: een huwelijk. Trouwen an sich is de bruiloft, datgene wat het een huwelijk maakt is al lang in onze harten, hoofden en uitgesproken tussen man en vrouw. Dat is wat telt.
woensdag 14 april 2010 om 11:08
Overigens hoop ik dat hij wel mijn vriendje wil blijven.
Zoals mijn vader altijd over mijn moeder zegt: Ik kies voor mijn vriendinnetje, elke dag op nieuw, een huwelijk zegt alleen dat ik ooit voor haar heb gekozen. Dus ik houd liever mijn vriendin.*
* Uitspraak PadeKees, gehuwd en wel. Al meer dan 30 jaar, uit liefde samen met zijn vrouw.
Zoals mijn vader altijd over mijn moeder zegt: Ik kies voor mijn vriendinnetje, elke dag op nieuw, een huwelijk zegt alleen dat ik ooit voor haar heb gekozen. Dus ik houd liever mijn vriendin.*
* Uitspraak PadeKees, gehuwd en wel. Al meer dan 30 jaar, uit liefde samen met zijn vrouw.
woensdag 14 april 2010 om 11:46
woensdag 14 april 2010 om 16:15
quote:Margaretha2 schreef op 14 april 2010 @ 10:39:
[...]
Eerlijk gezegd denk ik dat mensen die fundamentalistisch christen zijn zoals MrsCaricos juist heel erg bewust een relatie aangaan met de ander. Toen ik mijn eigen vriend leerde kennen was dat allemaal heel vrij en onschuldig, of het zou blijven bij een paar keer uitgaan of dat het uit zou groeien tot wat serieus, daar was ik totaal niet mee bezig (wellicht ook vanwege mijn leeftijd, ik was toen net achttien en zocht niet "een vader voor mijn kinderen", maar een heerlijke vent waar ik het leuk mee kon hebben). Veel van mijn vriendinnen staan er zo in. Op die manier leer je iemand pas heel langzaam kennen en kom je er gaandeweg achter, door samen dingen mee te maken, hoe die ander écht is als mens.
Ik ken toevallig een paar fundamentalistische christenen en die gaan daar heel anders mee om, die weten al meteen, ok ik ga niet daten met iemand als het niet mogelijk mijn toekomstige echtgenoot is. Dus die gaan meteen er vol voor, hebben allemaal gesprekken over wat de ander verwacht, hoe de ander in het leven staat, hoe hij denkt over belangrijke zaken, enzovoort.
Dat zijn dingen waar ikzelf gaandeweg achter gekomen ben, en die niet al in maand 1 of 2 belangrijk voor mij waren. Ik denk daarom dat als deze mensen de stap nemen om te gaan trouwen ze dat heel weloverwogen doen en weten dat ze met diegene oud willen worden.
Je hebt wel gelijk.
'zomaar' daten zat er voor mij absoluut niet in, alleen als we beide serieus waren en wisten 'ja we willen eventueel trouwen' anders zou ik nooit met een man zijn uitgegaan.
Als ik dat niet weet, gebeurt er al niks, en dan mag hij eerst naar mijn vader gaan.
[...]
Eerlijk gezegd denk ik dat mensen die fundamentalistisch christen zijn zoals MrsCaricos juist heel erg bewust een relatie aangaan met de ander. Toen ik mijn eigen vriend leerde kennen was dat allemaal heel vrij en onschuldig, of het zou blijven bij een paar keer uitgaan of dat het uit zou groeien tot wat serieus, daar was ik totaal niet mee bezig (wellicht ook vanwege mijn leeftijd, ik was toen net achttien en zocht niet "een vader voor mijn kinderen", maar een heerlijke vent waar ik het leuk mee kon hebben). Veel van mijn vriendinnen staan er zo in. Op die manier leer je iemand pas heel langzaam kennen en kom je er gaandeweg achter, door samen dingen mee te maken, hoe die ander écht is als mens.
Ik ken toevallig een paar fundamentalistische christenen en die gaan daar heel anders mee om, die weten al meteen, ok ik ga niet daten met iemand als het niet mogelijk mijn toekomstige echtgenoot is. Dus die gaan meteen er vol voor, hebben allemaal gesprekken over wat de ander verwacht, hoe de ander in het leven staat, hoe hij denkt over belangrijke zaken, enzovoort.
Dat zijn dingen waar ikzelf gaandeweg achter gekomen ben, en die niet al in maand 1 of 2 belangrijk voor mij waren. Ik denk daarom dat als deze mensen de stap nemen om te gaan trouwen ze dat heel weloverwogen doen en weten dat ze met diegene oud willen worden.
Je hebt wel gelijk.
'zomaar' daten zat er voor mij absoluut niet in, alleen als we beide serieus waren en wisten 'ja we willen eventueel trouwen' anders zou ik nooit met een man zijn uitgegaan.
Als ik dat niet weet, gebeurt er al niks, en dan mag hij eerst naar mijn vader gaan.
woensdag 14 april 2010 om 16:17
quote:nazife schreef op 14 april 2010 @ 11:46:
[...]
beetje persoonlijk verhaal. kan het je wel over de mail vertellen anders
Als je het niet wil vertellen is het ook goed hoor.
Maar anders als je er bent dan wil ik je mijn emailadres wel geven.
Ik zet het hier liever niet te lang neer, dan kan ik het weer wissen.
Maar je hoeft het niet te vertellen.
[...]
beetje persoonlijk verhaal. kan het je wel over de mail vertellen anders
Als je het niet wil vertellen is het ook goed hoor.
Maar anders als je er bent dan wil ik je mijn emailadres wel geven.
Ik zet het hier liever niet te lang neer, dan kan ik het weer wissen.
Maar je hoeft het niet te vertellen.
woensdag 14 april 2010 om 18:16
Even een reactie op de OP.
Verloven ( en ook het trouwen opzich eigenlijk) heeft voor mij geen speciale waarde.
Ik vind trouwen,voor anderen dan , een leuk feest, verloven is simpelweg de aankodiging van dat feest.
Als mijn vriend me ooit vraagt dan krijg ik een leuke ring gok ik, en dan trouwen we.
Maar daar mag ie nog en jaartje of tien mee wachten, dan ben ik mss oud en wijs genoeg om wel in te zien waarom je nu precies zou trouwen .
Verloven ( en ook het trouwen opzich eigenlijk) heeft voor mij geen speciale waarde.
Ik vind trouwen,voor anderen dan , een leuk feest, verloven is simpelweg de aankodiging van dat feest.
Als mijn vriend me ooit vraagt dan krijg ik een leuke ring gok ik, en dan trouwen we.
Maar daar mag ie nog en jaartje of tien mee wachten, dan ben ik mss oud en wijs genoeg om wel in te zien waarom je nu precies zou trouwen .
