Relaties
alle pijlers
Relatie ouders
zaterdag 17 april 2010 om 10:00
Hoi,
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar de relatie van mijn ouders is al jaren niet zoals het hoort. Beiden hebben ze een hoop meegemaakt waardoor ze uit elkaar zijn gegroeid, maar toch nog samen leven.
Af en toe maak ik er ruzie over, want ik vind dat gewoon niet normaal. Tuurlijk wil ik niet dat ze uit elkaar gaan, maar dit is ook geen leven zo. Ze leven totaal langs elkaar heen en ondernemen vrijwel niks samen. Ik ben van mening dat als je niks samen doet je relatie er ook niet beter van gaat worden, maar volgens mijn vader is er teveel kapot en dat kan niet meer herstelt worden.
Als ik het dan heb over relatietherapie dan wil hij dat ook niet, want dat zou toch niet werken.
Ook kunnen ze elkaar lekker zwart maken. Mijn vader is alcoholist (geweest), maar drinkt af en toe eens een biertje. Dat vind ik niet verstandig, maar het is zijn keuze. Hij is ervoor in behandeling geweest en twee weken geleden heeft hij het laatst een gesprek gehad met de psycholoog. Ook heb ik het aan de huisarts gevraagd of het kwaad kan dat ie weleens een biertje drinkt, maar dat schijnt dan te mogen dus wie ben ik om er wat van te zeggen?? Mijn moeder daarin tegen zal het niet laten om zo af en toe eens te laten vallen dat ie een biertje op heeft, maar het tegenwoord van mn pa is dan weer dat ze dat zelf ook doet. Nou is mijn mening dat ie het zelf allemaal moet weten, maar hij weet ook dat als ie de fout in gaat dat ik diezelfde dag nog aan de telefoon hang met het GGZ.
Maar ik baal er zo van. Eigenlijk weet ik dat het niet mijn probleem is, het zijn volwassen mensen die al meer dan 35 jaar zijn getrouwd, maar toch maak ik me er druk over.
Binnenkort ga ik met mijn vriend samenwonen dus zal ik minder vaak thuis zijn. Maar ik weet, omdat ik ook eerder heb samengewoond, dat ik me toch zorgen blijf maken over mijn ouders en dat dat ook weer invloed heeft op mijn relatie.
Ik weet dat ik naar mezelf moet kijken en gelukkig moet zijn, maar het zou het nog makkelijker maken als ik wist dat mn ouders dat ook waren of daar in ieder geval moeite voor willen doen om het samen weer leuk te hebben.
Kortom, ik zou het zo graag op willen lossen, maar ik weet ook dat dat me niet lukt en daar baal ik van!
Zo, ik heb het enigszins van me af kunnen schrijven en dat lucht wel op!
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar de relatie van mijn ouders is al jaren niet zoals het hoort. Beiden hebben ze een hoop meegemaakt waardoor ze uit elkaar zijn gegroeid, maar toch nog samen leven.
Af en toe maak ik er ruzie over, want ik vind dat gewoon niet normaal. Tuurlijk wil ik niet dat ze uit elkaar gaan, maar dit is ook geen leven zo. Ze leven totaal langs elkaar heen en ondernemen vrijwel niks samen. Ik ben van mening dat als je niks samen doet je relatie er ook niet beter van gaat worden, maar volgens mijn vader is er teveel kapot en dat kan niet meer herstelt worden.
Als ik het dan heb over relatietherapie dan wil hij dat ook niet, want dat zou toch niet werken.
Ook kunnen ze elkaar lekker zwart maken. Mijn vader is alcoholist (geweest), maar drinkt af en toe eens een biertje. Dat vind ik niet verstandig, maar het is zijn keuze. Hij is ervoor in behandeling geweest en twee weken geleden heeft hij het laatst een gesprek gehad met de psycholoog. Ook heb ik het aan de huisarts gevraagd of het kwaad kan dat ie weleens een biertje drinkt, maar dat schijnt dan te mogen dus wie ben ik om er wat van te zeggen?? Mijn moeder daarin tegen zal het niet laten om zo af en toe eens te laten vallen dat ie een biertje op heeft, maar het tegenwoord van mn pa is dan weer dat ze dat zelf ook doet. Nou is mijn mening dat ie het zelf allemaal moet weten, maar hij weet ook dat als ie de fout in gaat dat ik diezelfde dag nog aan de telefoon hang met het GGZ.
Maar ik baal er zo van. Eigenlijk weet ik dat het niet mijn probleem is, het zijn volwassen mensen die al meer dan 35 jaar zijn getrouwd, maar toch maak ik me er druk over.
Binnenkort ga ik met mijn vriend samenwonen dus zal ik minder vaak thuis zijn. Maar ik weet, omdat ik ook eerder heb samengewoond, dat ik me toch zorgen blijf maken over mijn ouders en dat dat ook weer invloed heeft op mijn relatie.
Ik weet dat ik naar mezelf moet kijken en gelukkig moet zijn, maar het zou het nog makkelijker maken als ik wist dat mn ouders dat ook waren of daar in ieder geval moeite voor willen doen om het samen weer leuk te hebben.
Kortom, ik zou het zo graag op willen lossen, maar ik weet ook dat dat me niet lukt en daar baal ik van!
Zo, ik heb het enigszins van me af kunnen schrijven en dat lucht wel op!
zaterdag 17 april 2010 om 10:22
Begrijp dat het heel moeilijk voor je is. Je houdt toch zielsveel van ze, maar het zijn volwassen mensen die hun eigen beslissingen kunnen maken dus je kan er niets aan veranderen behalve te proberen te accepteren dat dit hun manier van leven is.
Concentreer je op je eigen leven en probeer te leren van hun fouten.
Concentreer je op je eigen leven en probeer te leren van hun fouten.
zaterdag 17 april 2010 om 11:28
Jemig, het lijkt me heel lastig voor je, ergens voel je je natuurlijk ook een beetje verantwoordelijk voor je ouders, vooral als je vader bekend is met alcoholisme. Ik begrijp je volkomen dat je hier zo mee kunt zitten.
Alleen lijkt het me niet de juiste manier om hier heibel over te maken mét jouw ouders, ik denk niet dat dat zal binnenkomen bij ze. Niet alleen vanwege de generatiekloof, maar ook omdat ze beide (blijkbaar) niet anders gewend zijn, dat patroon is zeer moeilijk te doorbreken.
Enne, gefeliciteerd alvast met het samenwonen!
Zie dit als een mogelijkheid om jezelf te beschermen, want ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk voor je is om dag in en dag uit met je ouders geconfronteerd te worden, zeker hoe zij met elkaar (en zichzelf) omgaan.
Is het een idee om hier met objectief persoon over te praten? Iemand die los staat van de situatie en waarbij je gewoon lekker met zeiken/vragen/zorgen uiten kan komen? Iemand die er verstand van heeft?
Alleen lijkt het me niet de juiste manier om hier heibel over te maken mét jouw ouders, ik denk niet dat dat zal binnenkomen bij ze. Niet alleen vanwege de generatiekloof, maar ook omdat ze beide (blijkbaar) niet anders gewend zijn, dat patroon is zeer moeilijk te doorbreken.
Enne, gefeliciteerd alvast met het samenwonen!
Zie dit als een mogelijkheid om jezelf te beschermen, want ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk voor je is om dag in en dag uit met je ouders geconfronteerd te worden, zeker hoe zij met elkaar (en zichzelf) omgaan.
Is het een idee om hier met objectief persoon over te praten? Iemand die los staat van de situatie en waarbij je gewoon lekker met zeiken/vragen/zorgen uiten kan komen? Iemand die er verstand van heeft?
zaterdag 17 april 2010 om 11:33
Waarom zou je niet kunnen zeggen dat ze beter uit elkaar kunnen gaan? Als het vriend/vriendin was geweest zullen er velen zijn die zeggen dat ze beter uit elkaar kunnen gaan. Waarom is het bij ouders dan zoveel moeilijker? Puur en alleen het feit dat het je ouders zijn? Mijn ouders zijn al meer dan 50 jaar bij elkaar en ik vind dat mijn vader een andere vrouw heeft verdient dan mijn moeder. Ook ik heb mijn mond gehouden maar soms heeft het mij ook op de lippen gebrand om te zeggen dat ze uit elkaar moeten gaan. Zou voor beide partijen (en ons, de kinderen) beter zijn geweest.
Ik snap je probleem. Maar binnenkort ben je er van af. Dan woon je samen met je vriend. Val dus niet in dezelfde valkuilen als je ouders.
Ik snap je probleem. Maar binnenkort ben je er van af. Dan woon je samen met je vriend. Val dus niet in dezelfde valkuilen als je ouders.
zaterdag 17 april 2010 om 11:41
Bedankt voor jullie reacties!!
Het is niet zo dat ik het er altijd over heb met ze of er gelijk ruzie over begin te maken, maar als we het erover hebben, dan eindigt het vaak wel met ruzie.
Ik weet inderdaad dat ik mijn eigen leven moet leiden en dat doe ik ook. Ik weet ook dat ik het los moet laten, maar dat is niet makkelijk. Zeker niet als je om je heen ziet dat andere mensen wel gelukkig zijn en dat gun in mijn ouders natuurlijk ook en dat dat maakt het zo moeilijk.
En ik leer er zeer zeker van, dat is een ding wat zeker is. Zo wil ik het nooit maar dan ook nooit hebben!
Het is niet zo dat ik het er altijd over heb met ze of er gelijk ruzie over begin te maken, maar als we het erover hebben, dan eindigt het vaak wel met ruzie.
Ik weet inderdaad dat ik mijn eigen leven moet leiden en dat doe ik ook. Ik weet ook dat ik het los moet laten, maar dat is niet makkelijk. Zeker niet als je om je heen ziet dat andere mensen wel gelukkig zijn en dat gun in mijn ouders natuurlijk ook en dat dat maakt het zo moeilijk.
En ik leer er zeer zeker van, dat is een ding wat zeker is. Zo wil ik het nooit maar dan ook nooit hebben!
zaterdag 17 april 2010 om 12:48
zaterdag 17 april 2010 om 16:18
quote:plompiedom schreef op 17 april 2010 @ 12:48:
Hun huwelijk is hun probleem Zou jij het accepteren als je ouders zich bemoeien en ongevraagd kritiek op jouw relatie geven ??
Als je met elkaar in 1 huis woont is 't eigenlijk niet meer dan logisch dat je je gaat bemoeien met de relaties onderling, TO ondervind vast ook wel hinder van het samenwonen met haar ouders en diens huwelijk.
Ik vind het al helemaal begrijpelijk dat het onderwerp alcohol een hete druppel op een gloeiende plaat is gezien de alcoholverslaving in het verleden.
Ik heb mezelf ook wel eens bemoeit met het huwelijk van mijn ouders, ookal woonde ik toen al heel lang niet meer met hen samen. Al doende heb ik ondervonden dat je kunt zeggen wat je wilt, dat de één een betere partner verdient, maar tja, meer doen dan je mening geven kun je idd niet. TO moet zich erbij neer leggen dat haar ouders voor deze relatie kiezen, maar uit ervaring kan ik dus zeggen dat ik heel goed begrijp waarom TO zich ermee bemoeit. De manier waarop, is wellicht niet de handigste/slimste, maar als je als buitenstaander ziet dat er iets niet helemaal pluis is is het heel moeilijk om daarover je mond te houden, vooral als het je eigen ouders betreft waarvoor je het beste wilt.
Hun huwelijk is hun probleem Zou jij het accepteren als je ouders zich bemoeien en ongevraagd kritiek op jouw relatie geven ??
Als je met elkaar in 1 huis woont is 't eigenlijk niet meer dan logisch dat je je gaat bemoeien met de relaties onderling, TO ondervind vast ook wel hinder van het samenwonen met haar ouders en diens huwelijk.
Ik vind het al helemaal begrijpelijk dat het onderwerp alcohol een hete druppel op een gloeiende plaat is gezien de alcoholverslaving in het verleden.
Ik heb mezelf ook wel eens bemoeit met het huwelijk van mijn ouders, ookal woonde ik toen al heel lang niet meer met hen samen. Al doende heb ik ondervonden dat je kunt zeggen wat je wilt, dat de één een betere partner verdient, maar tja, meer doen dan je mening geven kun je idd niet. TO moet zich erbij neer leggen dat haar ouders voor deze relatie kiezen, maar uit ervaring kan ik dus zeggen dat ik heel goed begrijp waarom TO zich ermee bemoeit. De manier waarop, is wellicht niet de handigste/slimste, maar als je als buitenstaander ziet dat er iets niet helemaal pluis is is het heel moeilijk om daarover je mond te houden, vooral als het je eigen ouders betreft waarvoor je het beste wilt.
zaterdag 17 april 2010 om 22:53
quote:Jemmie schreef op 17 april 2010 @ 11:41:
Bedankt voor jullie reacties!!
Het is niet zo dat ik het er altijd over heb met ze of er gelijk ruzie over begin te maken, maar als we het erover hebben, dan eindigt het vaak wel met ruzie.
Ik weet inderdaad dat ik mijn eigen leven moet leiden en dat doe ik ook. Ik weet ook dat ik het los moet laten, maar dat is niet makkelijk. Zeker niet als je om je heen ziet dat andere mensen wel gelukkig zijn en dat gun in mijn ouders natuurlijk ook en dat dat maakt het zo moeilijk.
En ik leer er zeer zeker van, dat is een ding wat zeker is. Zo wil ik het nooit maar dan ook nooit hebben!
Ze kiezen zelf voor deze situatie. Ik snap dat dat jou verdriet doet, maar je kunt ze niet veranderen. Het zijn volwassen mensen die hun eigen keuzes maken, ongeacht of jou dat pleziert of niet. Het enige wat je kunt doen is aangeven dat je de ruzies niet leuk vindt, maar daar houdt het dan wel ongeveer op, denk ik.
Het is niet jouw leven, maar het hunne, dus bemoei je er niet mee.
Bedankt voor jullie reacties!!
Het is niet zo dat ik het er altijd over heb met ze of er gelijk ruzie over begin te maken, maar als we het erover hebben, dan eindigt het vaak wel met ruzie.
Ik weet inderdaad dat ik mijn eigen leven moet leiden en dat doe ik ook. Ik weet ook dat ik het los moet laten, maar dat is niet makkelijk. Zeker niet als je om je heen ziet dat andere mensen wel gelukkig zijn en dat gun in mijn ouders natuurlijk ook en dat dat maakt het zo moeilijk.
En ik leer er zeer zeker van, dat is een ding wat zeker is. Zo wil ik het nooit maar dan ook nooit hebben!
Ze kiezen zelf voor deze situatie. Ik snap dat dat jou verdriet doet, maar je kunt ze niet veranderen. Het zijn volwassen mensen die hun eigen keuzes maken, ongeacht of jou dat pleziert of niet. Het enige wat je kunt doen is aangeven dat je de ruzies niet leuk vindt, maar daar houdt het dan wel ongeveer op, denk ik.
Het is niet jouw leven, maar het hunne, dus bemoei je er niet mee.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zaterdag 17 april 2010 om 23:01
Ik vind het zo altijd zo jammer dat als iemand met ''iets'' zit m.b.t hun ouders er zo snel geroepen word dat het ongezond is.
Ik snap namelijk best dat de t.o hiermee kan zitten.. het is vast niet makkelijk om je ouders een leven te zien lijden waarbij jezelf (als dochter zijnde) allang bepaalde acties/keerpunten zou hebben ondernomen. Zou wat zijn zeg dat je je zorgen zou kúnnen maken om je ouders...
Sterkte T.O want ik kan me voorstellen dat je hier mee zou kunnen zitten, je hebt er alleen erg weinig aan want je kan niet iets veranderen wat andere mensen niet willen veranderen,,
Ik snap namelijk best dat de t.o hiermee kan zitten.. het is vast niet makkelijk om je ouders een leven te zien lijden waarbij jezelf (als dochter zijnde) allang bepaalde acties/keerpunten zou hebben ondernomen. Zou wat zijn zeg dat je je zorgen zou kúnnen maken om je ouders...
Sterkte T.O want ik kan me voorstellen dat je hier mee zou kunnen zitten, je hebt er alleen erg weinig aan want je kan niet iets veranderen wat andere mensen niet willen veranderen,,
zondag 18 april 2010 om 15:25
Eenst met Livetti.
Heb ook wel eens iets over mijn ouders gepost, waarna ik tig reacties kreeg in de trant van: Het is hun leven, of 'Waarom maak jij de druk om wat je ouders doen?'
Bij ons in de familie is het normaal dat de kinderen veel doen voor de ouders, en zich er - dus - soms ook mee bemoeien. Dat is kennelijk niet de gemiddelde Viva-instelling.
Woon je nog thuis, Jemmie? Als je uit huis bent heb je er sowieso minder last van.
Denk niet dat je hier veel aan kunt doen, maar snap goed dat je er mee zit.
Heb ook wel eens iets over mijn ouders gepost, waarna ik tig reacties kreeg in de trant van: Het is hun leven, of 'Waarom maak jij de druk om wat je ouders doen?'
Bij ons in de familie is het normaal dat de kinderen veel doen voor de ouders, en zich er - dus - soms ook mee bemoeien. Dat is kennelijk niet de gemiddelde Viva-instelling.
Woon je nog thuis, Jemmie? Als je uit huis bent heb je er sowieso minder last van.
Denk niet dat je hier veel aan kunt doen, maar snap goed dat je er mee zit.
zondag 18 april 2010 om 16:23
Ik woon momenteel het meest bij mijn vriend. Als hij een aantal dagen niet thuis is voor zijn werk dan ben ik bij mijn ouders dus op zich valt het ook wel mee. Ik probeer me er ook niet teveel mee te bemoeien, maar af en toe lukt dat niet en zeg ik hoe ik erover denk. Ik weet dat dat vrijwel niks zal opleveren, maar het lucht daarna wel op.
Ik denk dat het wel normaal is om je over de relatie van je ouders te bekommeren, want het is niet vanzelfsprekend dat het tussen je ouders altijd koek en ei is en dat je heus wel mag zeggen hoe je erover denkt.
Ik denk dat het wel normaal is om je over de relatie van je ouders te bekommeren, want het is niet vanzelfsprekend dat het tussen je ouders altijd koek en ei is en dat je heus wel mag zeggen hoe je erover denkt.
zondag 18 april 2010 om 16:32
Heel begrijpelijk dat je je ouders graag gelukkig ziet en dat je je er soms mee bemoeit. Heb ik zelf ook wel eens gedaan. Maar ik ben me ook gaan realiseren dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen geluk. Meer dan sommige dingen bespreekbaar maken kun je echt niet doen.
Wat me opviel: hoe weet je zo zeker dat andere mensen "wel" gelukkig zijn samen? Durf er heel wat om te verwedden dat het in veel gezinnen er een stuk minder gezellig aan toe gaat dan ze doen voorkomen. Gelukkig zijn is nu eenmaal de norm. Misschien denken andere mensen van jouw ouders ook wel dat alles koek en ei is.
Wat me opviel: hoe weet je zo zeker dat andere mensen "wel" gelukkig zijn samen? Durf er heel wat om te verwedden dat het in veel gezinnen er een stuk minder gezellig aan toe gaat dan ze doen voorkomen. Gelukkig zijn is nu eenmaal de norm. Misschien denken andere mensen van jouw ouders ook wel dat alles koek en ei is.
