Mailen of vergeten?

Hij heeft het waarschijnlijk heel anders als jou beleeft en een mail/brief zal denk ik hem het gevoel geven dat je even wilt natrappen. Als je er serieus last van hebt denk ik dat je meer gebaat bent bij hulp in verwerken dan op eigen houtje dit soort verwijten naar je ex gaan sturen.

Wat zou je willen bereiken met een dergelijke mail? Dat hij zijn fouten inziet en zijn leven gaat beteren? Dat hij spijt krijgt van zijn gedrag? Dat hij jou zijn excuses aanbiedt?



Ik denk niet dat dit gaat gebeuren en bovendien: wat heb jij daaraan?



Het is jammer dat jouw eerste relatie niet bepaald als sprookje is verlopen, maar je bent overal wel zelf bij geweest, ook al was je nog jong. Je bent nu wat ouder en zult een manier moeten vinden om teleurstellingen in je leven om te buigen tot iets waar je van leert en mee verder kunt. Als je wilt kun je er een brief over schrijven, maar verstuur deze dan niet. Het is jouw verwerking en leerproces. Neem je eigen verantwoordelijkheid, stel je niet op als slachtoffer en kijk vooruit. Dan bereik je veel meer dan door je energie in dit soort dingen te steken.

Babygirl, als hij toen niet begreep hoe jij je voelde, zal hij het nu ook niet begrijpen. Wat een openhartige mail je op gaat leveren is hoogstwaarschijnlijk dat hij zijn schouders ophaalt. En daarmee je nogmaals op je ziel trapt.



Wil je dat? Geef hem die ruimte om dat te doen toch niet meid. Hij zal het waarschijnlijk niet eens expres doen. Hij snapt het gewoon écht niet. Voor mensen met een hart, zoals jij, is het soms moeilijk te accepteren dat er mensen zijn die weinig hart hebben, zoals hij. Maar echt, ze zijn er.



Wees blij dat je van hem af ben. Leer van die ervaring dat je je nooit meer zo laat behandelen. En geniet van je nieuwe liefde, die klinkt als een man met wél een hart.



Wat betreft je nieuwe vriend: praat over je problemen met intimiteit als je terugdenkt aan je ex. Je vriend klinkt als een lieve man, hij heeft je het vertrouwen in de liefde teruggegeven en geeft echt om je.



Die mail zou ik wel schrijven als ik jou was. Schrijf alles van je af wat je toen heeft dwars gezeten en wat je nu nog dwars zit. Zonder remmingen, zonder rekening te houden met wat hij er van zou vinden. Vervolgens verstuur je die mail niet, maar je print hem uit. Bespreek de mail met je nieuwe lief en verbrand hem daarna ritueel. Over. Done with.



Blijf je toch nog met dingen rondlopen, dan is het wellicht goed om een keer te gaan praten met een professional. Wat jij hebt meegemaakt is niet niks. Je bent ontmaagd, tegen je zin in. Je bent gedurende langere tijd emotioneel onder druk gezet. En je hebt dingen met je laten gebeuren die je niet wilde. Zoiets laat littekens achter. Als je zelf geen manier vindt om daar mee te dealen, laat iemand je dan helpen om er mee te dealen. Deel het wel met je nieuwe lief, want het speelt een rol in jullie relatie, maar hij is niet je therapeut en zo'n relatie wil je ook niet met je lief.



Zet m op meid, gooi die ex in de prullenbak!

Grow over it,

quote:misspoez schreef op 18 april 2010 @ 02:25:

Grow over it,Ja, zo kan je het ook samenvatten.



Maar ja, we hebben allemaal over dingen heen moeten groeien, niemand is geboren met de wijsheid die volwassenheid brengt. En wijze raad en luisterend oor waren daar best welkom bij toch?

En weg OP.

Ja, jij ook bedankt voor je reactie op de goed bedoelde postings Babygirl20

Nou ja zeg Babygirl20. zo zijn we dat niet gewend hier hoor. Waarom haal je nou je openingspost weg?

Waarom reageer je nou niet op wat er geschreven is?

Niet netjes van je, en helemaal niet nodig

Wat jammer dat de openingspost weg is.



Met name omdat het antwoord van Poezewoes dat zo zorgvuldig, met aandacht geschreven is mij heel erg aanspreekt, het zou een antwoord kunnen zijn dat op mijn situatie uit het verleden zou slaan wanneer ik die hier uit de doeken zou doen.



Deze OP heb ik niet gelezen, maar ik zou wel hebben willen weten of ik daar dan herkenning in zou hebben gevonden.



In elk geval is mijn ex ook een man met weinig hart en dat merk ik ook nu nog als ik zie hoe hij door het leven gaat. Ik weet dat het geen onwil is, het is echt een onvermogen. Ik zie het bijvoorbeeld met hoe hij op bepaalde momenten met de kinderen kan omgaan, hij berokkent ze geen schade, en ze hebben er geen probleem mee, ze zijn niet anders van hem gewend, en ik weet gewoon dat zijn kinderen álles voor hem zijn, altijd voor gaan op andere dingen, hem altijd kunnen bellen om naar hem toe te kunnen, maar het blijft heel oppervlakkig. (moeilijk uit te leggen, het klinkt heel tegenstrijdig). Iets van geen echte betrokkenheid.



Maar goed, misschien zit ik er helemaal naast wat de OP betreft, alleen Poezewoes, even naar jou toe, ik heb voor mijn situatie dus net even echt iets aan jouw posting gehad, dus als je je misschien afvraagt of je je toegewijde energie hier niet anders had kunnen besteden: Ik ben blij dat je het neergezet hebt.



Groetjes, Perel.

Ervaring is de optelsom van je fouten............

Je hebt gelijk hoor poezewoes, je post was een superlieve!