Relaties
alle pijlers
vrienden en relatie
zondag 18 april 2010 om 20:50
Ik heb sinds een aantal maanden een vriend en we waren erg verliefd op elkaar. Nu heeft hij een vaste vriendengroep waar hij elk weekend mee uit eten gaat. Hij slaat wel over nu en gaat dan met mij alleen. Op een moment vroeg hij me mee te gaan met die vrienden. Ik had zijn ouders nog niet ontmoet, maar goed ik vond het al fijn dat hij dit wilde. Sinds die tijd gaat het minder goed tussen ons en hoor ik ook regelmatig van hem dat zijn vrienden me niet zo bij hem vinden passen en zo.
Ondertussen heb ik zijn ouders kort ontmoet, even langsgegaan. Ik had wel het gevoel dat hij er niet helemaal achterstond, maar hij vroeg het me toch. Nu kwam hij deze week ineens met: ik voel geen verliefdheid meer en ik twijfel! Ik heb zooooo ontzettend sterk het gevoel dat het komt door die vrienden, maar ja je zou ook zeggen: als hij echt om je geeft trekt hij zich er niks van aan......
Ik ben nog een keer gaan eten met hem en zijn vrienden en toen voelde ik me erg onzeker omdat ik voelde en hij zei het ook tegen me dat ze vanalles achter mijn rug zeggen tegen hem. Later hoorde ik van hem: ze is wel onzeker samen met jou vinden we! Ttsja dat ben ik wel geworden als je voelt dat ze over je praten tegen hem. Nu baalt hij natuulijk weer dat ze me onzeker vinden en dan trek ik hem weer minder aan. Het punt is ook dat mijn vriend en ik niet heel klef doen in samenzijn met hen. Dat willen we niet en dan zeggen ze weer: er straalt niet echt wat van jullie af.....Ik denk echt dat die vrienden deze ellende hebben veroorzaakt. Kan dit denken jullie en wat kan ik eraan doen. Hij kan niet zonder die vrienden, dus ja.....
Ondertussen heb ik zijn ouders kort ontmoet, even langsgegaan. Ik had wel het gevoel dat hij er niet helemaal achterstond, maar hij vroeg het me toch. Nu kwam hij deze week ineens met: ik voel geen verliefdheid meer en ik twijfel! Ik heb zooooo ontzettend sterk het gevoel dat het komt door die vrienden, maar ja je zou ook zeggen: als hij echt om je geeft trekt hij zich er niks van aan......
Ik ben nog een keer gaan eten met hem en zijn vrienden en toen voelde ik me erg onzeker omdat ik voelde en hij zei het ook tegen me dat ze vanalles achter mijn rug zeggen tegen hem. Later hoorde ik van hem: ze is wel onzeker samen met jou vinden we! Ttsja dat ben ik wel geworden als je voelt dat ze over je praten tegen hem. Nu baalt hij natuulijk weer dat ze me onzeker vinden en dan trek ik hem weer minder aan. Het punt is ook dat mijn vriend en ik niet heel klef doen in samenzijn met hen. Dat willen we niet en dan zeggen ze weer: er straalt niet echt wat van jullie af.....Ik denk echt dat die vrienden deze ellende hebben veroorzaakt. Kan dit denken jullie en wat kan ik eraan doen. Hij kan niet zonder die vrienden, dus ja.....
voer eendjes geen oorlog!
maandag 19 april 2010 om 13:09
Niet teveel analyseren en forceren zou ik petit aanraden als je echt 100% voor deze man wilt gaan. Hou gewoon ook je eigen aparte leven en laat hem dat ook doen en vanzelf kan het iets meer in elkaar overvloeien later in tijd...misschien went iedereen vanzelf meer aan situatie en ziet het dan als 'vanzelfsprekend'.
maandag 19 april 2010 om 14:31
Je hebt gelijk Jopje! Ik wil het teveel 'uitpluizen' hoe het allemaal komt dat....Ik ben ook een analyse mens op het werk en denk dat ik dit nu ook moet doen. Je hebt helemaal gelijk dat ik het vooral niet moet forceren. Hem de ruimte laten en zelf gewoon leuke dingen doen (al valt dat niet mee.....). Ik ga het écht doen, kijken hoe het uitpakt. Ik neem ook niet zelf contact met hem op. Hij vraagt me uit zichzelf wel heb ik gisteren gemerkt.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 19 april 2010 om 18:38
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 april 2010 @ 21:07:
[...]
Ik zou het ook heel belangrijk vinden dat een nieuwe partner " er tussen " past.
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken,
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!
[...]
Ik zou het ook heel belangrijk vinden dat een nieuwe partner " er tussen " past.
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken,
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!
maandag 19 april 2010 om 18:48
Ik denk dat hij veel waarde hecht aan de mening van zijn vrienden en dat hij vastgeroest is in gewoontes.....Hij is vanalles gewend te doen met zijn vrienden en kan niet anders dan op die dag dit en op die dag dat zoals gepland en zoals altijd. Zijn vrienden rekenen ook op hem en hij gaat dan! Zelfs als hij naar mij wil komen en die lui bellen op dan is het: goh zou je niet naar mij willen komen, want mijn vrienden.....Ik ben heel flexibel, maar hij is vrij star en vasthoudend aan dingen. Het is ook zo dat hij werkzaamheden doet voor vrienden en die verwachten dan weer wat terug en dat doet hij dan....gevolg is dan ook weer dat hij zich geen raadt weet met dat hij eigenlijk geen tijd heeft voor een relatie. Hij maakt wel tijd, maar moet eigenlijk vanalles....Als hij naar mij gaat, roepen die vrienden weer: je zou toch dit en dat doen?! Hij zet zichzelf vast dat speelt ook een rol. Verplichtingen creëren.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 19 april 2010 om 19:08
quote:HansHier schreef op 19 april 2010 @ 18:38:
[...]
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ja, ook. En tussen de familie, als je daar veel mee omgaat ook. De meeste partners komen en gaan en sommige vriendschappen blijven veel langer dan dat bestaan....
Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken, Je kan afkraken of je mening geven. En die kan je ook nog gevráágd worden, die mening. In sommige gevallen zou het echt heel goed bedoeld kunnen zijn. Al blijft zoiets enorm moeilijk en liggen zulke dingen gevoelig.
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!Juist als je over de veertig bent, lijkt mij; als je mensen al meer dan 20 jaar kent lijkt me dat ook wel wat zeggen.
[...]
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ja, ook. En tussen de familie, als je daar veel mee omgaat ook. De meeste partners komen en gaan en sommige vriendschappen blijven veel langer dan dat bestaan....
Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken, Je kan afkraken of je mening geven. En die kan je ook nog gevráágd worden, die mening. In sommige gevallen zou het echt heel goed bedoeld kunnen zijn. Al blijft zoiets enorm moeilijk en liggen zulke dingen gevoelig.
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!Juist als je over de veertig bent, lijkt mij; als je mensen al meer dan 20 jaar kent lijkt me dat ook wel wat zeggen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 19 april 2010 om 19:29
Nu pas voor het eerst een beginnende relatie samen. 10 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet. Zijn toen 1 keer uit eten geweest, maar toen vond ik hem opdringerig en heb hem naar huis gestuurd toen hij meer wilde.....Hij voelde zich beledigd. Was hij niet gewend. Hij vond dat toch bijzonder denk ik, want hij is me al die tijd niet vergeten, ik ben verhuisd, samen gaan wonen etc. Toch altijd nog tussendoor vroeg hij hoe het met me ging. Zag hem als een oude bekende, leuke man die ik ontmoet had zo lang geleden. Ook ik kon hem niet vergeten, niet echt. Tijdens mijn samenwoon tijd zag ik hem niet als mogelijke relatie of zo, alleen eens vragen, hoe gaat het met je, meer niet. Een jaar geleden wilde hij weer contact. Heb ik gedaan, want ik was alleen en ik vond het super. Toen zat ik nog niet goed in mijn vel, veel verdriet van vorige relatie nog. Wij gingen uit eten en andere leuke dingen doen, maar ik stond er niet genoeg voor open en leed nog onder die andere relatie. Zijn gevoelens raakten in de knoop en hij liet me in de steek. Ik voelde veel verdriet, maar was ook opgelucht. Nu weer een half jaar later nam hij contact met me op: kan je niet vergeten! Ik hem ook niet.....het lukte me niet, ik dacht veel aan hem en hij aan mij. Sinds kerst al probeerde hij of ik hem weer wilde zien, maar ik heb het lang afgehouden. Ik moest hem toch weer zien uiteindelijk. Nu zijn we het écht aan het proberen en staan we er allebei voor open, maar dan krijg je dit weer! We waren erg verliefd voor het eerst echt en nu gaat het zo weer. Gevoelens nemen af, nu alleen van zijn kant.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 19 april 2010 om 19:36
Misschien maar goed ook?? Hebben jullie niet een ander beeld van elkaar dan je werkelijk bent? We zijn het echt aan het proberen? Ik wees hem 10 jaar geleden af en sindsdien heeft hij me in de gaten gehouden tot het moment dat ik wel beschikbaar was?
Ik snap eerlijk gezegd heel weinig van de brokjes info die je ons voert in dit topic, maar mij klinkt het niet als een geloofwaardige relatie in de oren.
Ik snap eerlijk gezegd heel weinig van de brokjes info die je ons voert in dit topic, maar mij klinkt het niet als een geloofwaardige relatie in de oren.
maandag 19 april 2010 om 19:42
maandag 19 april 2010 om 19:47
quote:petit1968 schreef op 19 april 2010 @ 19:29:
Nu pas voor het eerst een beginnende relatie samen. 10 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet. Zijn toen 1 keer uit eten geweest, maar toen vond ik hem opdringerig en heb hem naar huis gestuurd toen hij meer wilde.....Hij voelde zich beledigd. Was hij niet gewend. Hij vond dat toch bijzonder denk ik, want hij is me al die tijd niet vergeten, ik ben verhuisd, samen gaan wonen etc. Toch altijd nog tussendoor vroeg hij hoe het met me ging. Zag hem als een oude bekende, leuke man die ik ontmoet had zo lang geleden. Ook ik kon hem niet vergeten, niet echt. Tijdens mijn samenwoon tijd zag ik hem niet als mogelijke relatie of zo, alleen eens vragen, hoe gaat het met je, meer niet. Een jaar geleden wilde hij weer contact. Heb ik gedaan, want ik was alleen en ik vond het super. Toen zat ik nog niet goed in mijn vel, veel verdriet van vorige relatie nog. Wij gingen uit eten en andere leuke dingen doen, maar ik stond er niet genoeg voor open en leed nog onder die andere relatie. Zijn gevoelens raakten in de knoop en hij liet me in de steek. Ik voelde veel verdriet, maar was ook opgelucht. Nu weer een half jaar later nam hij contact met me op: kan je niet vergeten! Ik hem ook niet.....het lukte me niet, ik dacht veel aan hem en hij aan mij. Sinds kerst al probeerde hij of ik hem weer wilde zien, maar ik heb het lang afgehouden. Ik moest hem toch weer zien uiteindelijk. Nu zijn we het écht aan het proberen en staan we er allebei voor open, maar dan krijg je dit weer! We waren erg verliefd voor het eerst echt en nu gaat het zo weer. Gevoelens nemen af, nu alleen van zijn kant.Hoe lang zijn jullie dan nu serieus bezig? Een week of zes?
Nu pas voor het eerst een beginnende relatie samen. 10 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet. Zijn toen 1 keer uit eten geweest, maar toen vond ik hem opdringerig en heb hem naar huis gestuurd toen hij meer wilde.....Hij voelde zich beledigd. Was hij niet gewend. Hij vond dat toch bijzonder denk ik, want hij is me al die tijd niet vergeten, ik ben verhuisd, samen gaan wonen etc. Toch altijd nog tussendoor vroeg hij hoe het met me ging. Zag hem als een oude bekende, leuke man die ik ontmoet had zo lang geleden. Ook ik kon hem niet vergeten, niet echt. Tijdens mijn samenwoon tijd zag ik hem niet als mogelijke relatie of zo, alleen eens vragen, hoe gaat het met je, meer niet. Een jaar geleden wilde hij weer contact. Heb ik gedaan, want ik was alleen en ik vond het super. Toen zat ik nog niet goed in mijn vel, veel verdriet van vorige relatie nog. Wij gingen uit eten en andere leuke dingen doen, maar ik stond er niet genoeg voor open en leed nog onder die andere relatie. Zijn gevoelens raakten in de knoop en hij liet me in de steek. Ik voelde veel verdriet, maar was ook opgelucht. Nu weer een half jaar later nam hij contact met me op: kan je niet vergeten! Ik hem ook niet.....het lukte me niet, ik dacht veel aan hem en hij aan mij. Sinds kerst al probeerde hij of ik hem weer wilde zien, maar ik heb het lang afgehouden. Ik moest hem toch weer zien uiteindelijk. Nu zijn we het écht aan het proberen en staan we er allebei voor open, maar dan krijg je dit weer! We waren erg verliefd voor het eerst echt en nu gaat het zo weer. Gevoelens nemen af, nu alleen van zijn kant.Hoe lang zijn jullie dan nu serieus bezig? Een week of zes?
maandag 19 april 2010 om 22:41
We zijn nu serieus ongeveer drie maanden bezig. Feit dat ik het even afgehouden heb is omdat ik bang was dat het weer mis zou gaan en dat hij me zou laten vallen. Ik heb dat met hem heel erg die angst dat het misgaat nu! En eh...dreamglasses ik heb heel boos gereageerd toen hij me dus ook zei dat hij twijfelde. Ik was er verdrietig echt groot verdriet. Ik was helemaal overstuur. Had net zijn ouders ontmoet dat weekend. Hij zei steeds van me te houden en verliefd te zijn en lieverd, schatje dit en dat. Hij liet me echt merken gek op me te zijn. Nu was er blijkbaar ineens niks meer van over. Snap dat niet. Ben 's-nachts naar hem toe gegaan, uur rijden! Hij was erg geschrokken en hij heeft bijna drie uur met me gepraat en me vastgehouden......Hij zegt ook niet zonder me te kunnen, dus het kabbelt nu door. Afstand is soms een probleem. Ik lijk hem ook veel beter te kennen dan hij mij. Ik wil hem de tijd geven om mij te leren kennen en het rustig aan doen en dat ziet hij ook wel zitten. Hij is wel iemand die heel erg een eigen leven heeft en ik ook, dat heb je als je al wat ouder bent. Ik ben toe aan wat vasts, maar hij lijkt steeds te zoeken naar wat tijdelijks. Hij kan zijn eigen dingen niet loslaten en is super overdreven kritisch op mij en alles in een relatie. Ik baal van zijn vaak egoistische gedrag ook! Hij wil afspreken wanneer het hem uitkomt en houdt weinig rekening met mij. Ik laat het dus maar even waaien....weet er niet goed mee om te gaan.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 20 april 2010 om 07:10
De reden dat ik dat vraag is, omdat het in je posts lijkt of je het allemaal laat gebeuren.
Daarnaast vind ik dat je zijn gevoelens behoorlijk invult door dat verhaal met zijn vrienden. Als mijn geliefde tegen me zegt dat hij twijfelt en geen verliefdheid meer voelt, neem ik dat serieus en zou ik duidelijk aangeven dat ik dan geen contact meer met hem zou willen. Het zou best kunnen dat de mening van zijn vrienden hem een beetje beinvloed hebben, maar ik zou dan denken dat het voor hem het laatste zetje was in zijn twijfels. Zijn vrienden bevestigen wellicht wat hij al voelde....? Ik geloof het niet zo dat iemand een ander afwijst, omdat zijn vrienden een opmerking hebben gemaakt in de trant van 'het is helemaal niet jouw type'. Dan kun je ook reageren met: 'dat weet ik! Maar ik ben stapel op haar! Dit voelt gewoon heel goed!'
Op een of andere manier voelt het voor hem niet heel goed en geeft hij aan niet verliefd te zijn.
Waarom wil jij dan toch met hem verder? terwijl jullie nog maar 3 maanden serieus zijn?
Waarom vraag jij je niet af wat jij er mee wilt? Ongeacht wat de reden is dat hij nu aangeeft dat hij er niet positief in staat? Hoe wil je in een relatie zitten en hoe wil je dat jouw partner zich ten opzichte van jou gedraagt? Als dit voor het grootste gedeelte gebeurd, is er een match. Als jij je voor het grootste gedeelte vooral moet aanpassen aan de ander, is het wellicht niet zo'n goede match...
Stop met invullen van zijn gevoelens en bepaal je eigen grenzen. Sterkte!
Daarnaast vind ik dat je zijn gevoelens behoorlijk invult door dat verhaal met zijn vrienden. Als mijn geliefde tegen me zegt dat hij twijfelt en geen verliefdheid meer voelt, neem ik dat serieus en zou ik duidelijk aangeven dat ik dan geen contact meer met hem zou willen. Het zou best kunnen dat de mening van zijn vrienden hem een beetje beinvloed hebben, maar ik zou dan denken dat het voor hem het laatste zetje was in zijn twijfels. Zijn vrienden bevestigen wellicht wat hij al voelde....? Ik geloof het niet zo dat iemand een ander afwijst, omdat zijn vrienden een opmerking hebben gemaakt in de trant van 'het is helemaal niet jouw type'. Dan kun je ook reageren met: 'dat weet ik! Maar ik ben stapel op haar! Dit voelt gewoon heel goed!'
Op een of andere manier voelt het voor hem niet heel goed en geeft hij aan niet verliefd te zijn.
Waarom wil jij dan toch met hem verder? terwijl jullie nog maar 3 maanden serieus zijn?
Waarom vraag jij je niet af wat jij er mee wilt? Ongeacht wat de reden is dat hij nu aangeeft dat hij er niet positief in staat? Hoe wil je in een relatie zitten en hoe wil je dat jouw partner zich ten opzichte van jou gedraagt? Als dit voor het grootste gedeelte gebeurd, is er een match. Als jij je voor het grootste gedeelte vooral moet aanpassen aan de ander, is het wellicht niet zo'n goede match...
Stop met invullen van zijn gevoelens en bepaal je eigen grenzen. Sterkte!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 20 april 2010 om 08:42
quote:HansHier schreef op 19 april 2010 @ 18:38:
[...]
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken,
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!Inderdaad, helemaal mee eens!! Tis toch geen kleuterschool.....
[...]
??? Waartussen? Tussen de bestaande vriendinkring? Ik vind het onbegrijpelijk dat a) vrienden een partner afkraken,
b) iemand zoveel waarde hecht aan de mening van vrienden dat hij of zij hierdoor een relatie kan doen afbreken.
Als je negentien jaar bent, okay, maar over de veertig???!Inderdaad, helemaal mee eens!! Tis toch geen kleuterschool.....
dinsdag 20 april 2010 om 11:06
Dreamglasses, het probleem is dat hij juist steeds degene is die als eerste na een tijd uit elkaar roept dat hij me niet kan vergeten. We zijn nu verliefd geworden, hij was enkele maanden stapel op me en binnen 1 week is dat gevoel ineens weg bij hem, bij mij niet. Dat kan wel, maar toch is het vreemd?! Hij heeft geen ander zegt hij.
Als ik hem nu laat gaan, gaat hij straks waarschijnlijk weer zeggen dat hij me terug wil. Ik ben geen jojo en hou dat niet lang vol. Iemand zei iets over dat ik hem afschilder als slap. Dat is hij eigenlijk ook wel eerlijk gezegd. Hij is ook vrij onvolwassen in zijn gedrag en kan zich niet aanpassen aan andere ideeën, leven, situaties etc.
Hij gedraagt zich egoistisch door gewoon direct te roepen: op vakantie ga ik zeker nooit! Gezellig, maar daar heb ik me toen maar bij neergelegd. Hij is erg in zijn eigen leventje en ik heb me daarbij neergelegd en wilde hem juist ruimte geven. Hij zit zoooo vastgeroest in zijn patronen dat mag ik ook niet ineens als bezwaar zien vind ik. Ik heb hem de ruimte gegeven voor eigen dingen en dat waardeert hij enorm. Maar ja, het is net een klein kind: als je hem de vinger geeft pakt hij de hele hand en gaat ie helemaal zijn eigen weg.
Belt wel ineens op woensdagavond, zal ik langskomen. Dan zeg ik dus dat ik wat anders heb! Hij roept wel steeds last van depressies te hebben en dat heb ik bijzonder serieus genomen, vandaar dat ik hem veel kansen geef denk ik. Nu hij twijfelt lijkt die depressie ineens weer op een verzinsel eigenlijk, maar ik weet dat niet zeker........Hij heeft dat vaker gehad een tijd geleden toen ik hem voor de tweede keer zag en had het toen over hart en leverproblemen wat nu toch weer niet zo was.....Hij had toen onderzoeken en nu zegt ie dat daar niks uit is gekomen terwijl hij toen erg serieus aangaf niet fit te zijn. Moeilijk! Hij is ook erg introvert en ik krijg weinig hoogte van hem, hoewel hij steeds meer zegt over zijn leven en wat hij denkt en voelt.
Hij is erg negatief van instelling vind ik met alles. Als hij niet wil gaan eten bij de Chinees dan zit hij de hele avond chagarijnig tegen zijn vrienden en mij te doen, maar gaat wel mee! Hij wil persee naar slechts 1 restaurant en anders, geen gezellige avond! Verwend gedrag vaak......Hij is niet zo'n vrolijk en positief persoon of zit al een tijdje in een dip.
Ik heb ook aan een alcoholverslaving of zo gedacht. Met mij drinkt hij alleen cola. Laatst gingen we uit eten en toen had hij al 4 bier op. Dat viel me wel op. Maar ja, dat kan ook gewoon zijn....Ik sluit niks uit en denk niet dat hij 'alleen maar mij niet wil'. Het maakt het zo moeilijk. Hij heeft zeker heeeeel veel goede dingen hoor anders wilde ik dit niet volhouden......Er zit meer achter en ik kan mijn vinger er niet opleggen. Ik wil dat weten voordat ik hem laat vallen. Soms moet je dingen niet uit willen pluizen, maar dit is zo vreemd en ik wil hem ook bijstaan als het echt om depressie gaat en er voor hem zijn.
Als ik hem nu laat gaan, gaat hij straks waarschijnlijk weer zeggen dat hij me terug wil. Ik ben geen jojo en hou dat niet lang vol. Iemand zei iets over dat ik hem afschilder als slap. Dat is hij eigenlijk ook wel eerlijk gezegd. Hij is ook vrij onvolwassen in zijn gedrag en kan zich niet aanpassen aan andere ideeën, leven, situaties etc.
Hij gedraagt zich egoistisch door gewoon direct te roepen: op vakantie ga ik zeker nooit! Gezellig, maar daar heb ik me toen maar bij neergelegd. Hij is erg in zijn eigen leventje en ik heb me daarbij neergelegd en wilde hem juist ruimte geven. Hij zit zoooo vastgeroest in zijn patronen dat mag ik ook niet ineens als bezwaar zien vind ik. Ik heb hem de ruimte gegeven voor eigen dingen en dat waardeert hij enorm. Maar ja, het is net een klein kind: als je hem de vinger geeft pakt hij de hele hand en gaat ie helemaal zijn eigen weg.
Belt wel ineens op woensdagavond, zal ik langskomen. Dan zeg ik dus dat ik wat anders heb! Hij roept wel steeds last van depressies te hebben en dat heb ik bijzonder serieus genomen, vandaar dat ik hem veel kansen geef denk ik. Nu hij twijfelt lijkt die depressie ineens weer op een verzinsel eigenlijk, maar ik weet dat niet zeker........Hij heeft dat vaker gehad een tijd geleden toen ik hem voor de tweede keer zag en had het toen over hart en leverproblemen wat nu toch weer niet zo was.....Hij had toen onderzoeken en nu zegt ie dat daar niks uit is gekomen terwijl hij toen erg serieus aangaf niet fit te zijn. Moeilijk! Hij is ook erg introvert en ik krijg weinig hoogte van hem, hoewel hij steeds meer zegt over zijn leven en wat hij denkt en voelt.
Hij is erg negatief van instelling vind ik met alles. Als hij niet wil gaan eten bij de Chinees dan zit hij de hele avond chagarijnig tegen zijn vrienden en mij te doen, maar gaat wel mee! Hij wil persee naar slechts 1 restaurant en anders, geen gezellige avond! Verwend gedrag vaak......Hij is niet zo'n vrolijk en positief persoon of zit al een tijdje in een dip.
Ik heb ook aan een alcoholverslaving of zo gedacht. Met mij drinkt hij alleen cola. Laatst gingen we uit eten en toen had hij al 4 bier op. Dat viel me wel op. Maar ja, dat kan ook gewoon zijn....Ik sluit niks uit en denk niet dat hij 'alleen maar mij niet wil'. Het maakt het zo moeilijk. Hij heeft zeker heeeeel veel goede dingen hoor anders wilde ik dit niet volhouden......Er zit meer achter en ik kan mijn vinger er niet opleggen. Ik wil dat weten voordat ik hem laat vallen. Soms moet je dingen niet uit willen pluizen, maar dit is zo vreemd en ik wil hem ook bijstaan als het echt om depressie gaat en er voor hem zijn.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 20 april 2010 om 18:58
Twister, hij is misschien geen lot uit de loterij, maar aan de andere kant heeft hij zoveel goede dingen......Hij is gewoon een vastgeroeste vrijgezel die haast niet losgeweekt kan worden van alles.....Echt hoor en dat weegt zo mee in mijn oordeel over hem. Ik kan hem afkraken hier, maar als ik aan zijn goede dingen denk. Hij is erg attent en kan heel romantisch zijn. Hij heeft ook echt een goed hart al komt hij soms stug over. Hij is altijd heel gesloten geweest en begint nu wel te praten over zijn gevoelens. Dat kon hij nooit....Hij doet nu tenminste een poging haha! Ik neem daar al genoegen mee omdat ik weet dat hij echt niet ineens omslaat naar een relatie man. Dat heeft tijd nodig! Ik heb hem zojuist telefonisch gesproken, hij wilde ermee stoppen. Ik heb hem gezegd: oke dat is goed. Had hij niet verwacht en toen gingen we praten. Nog nooooooit zo gezellig en serieus ook met hem gepraat. We hebben zelfs gelachen.
We komen nu los bij elkaar en dat was nodig. Ik kreeg nooit hoogte van hem en hij niet van mij. Alles zo geforceerd. Of overladen met sms-jes óf juist heel star en stug doen. Geen houding weten te geven met elkaar, omdat het onwennig voelde denk ik. Bang ook dat het wéér mis zou gaan. Allebei........Ik heb het nog met hem over zijn vrienden gehad en hij geeft wel toe dat hij daar een beetje teveel door beinvloed werd, maar dat vindt hij nu ook zo'n onzin! Ik heb hem uitgelegd wat ik daarover voelde en hij vond dat ik daarin wel een beetje gelijk had. Die vrienden waren ook niet gewend dat hij ineens met zijn tweeen was en zo......Het heeft allemaal met vaste gewoontes te maken. Hij gaat nadenken en komt erop terug. Ik ga hem zelf niet meer bellen in elk geval. Laat maar even bezinken. In elk geval voelt het super dat we nu voor het eerst echt samen konden lachen, ging nooit we deden te geforceerd en te serieus!
We zijn inderdaad over de 40 en hebben beide moeite met het opstarten van een relatie. We hebben beide verwachtingen van een relatie die niet reeel zijn en dat moet ook bijgesteld worden. Wat dat betreft, twee laatbloeiers denk ik.....weet ik wel zeker die geen kaas hebben gegeten van hoe iets goed aan te pakken. We voelen ons pubers! Ik weet het onbewust wel, maar laat me beinvloeden door hoe hij alles doet. Ik wil bijv. in een tropisch bad, alle baden even zien en meemaken en een keer even gezellig samen in het restaurant daar eten. Hij blijft 5 uur in 1 bad aan de kant hangen, is ie zo gewend haha! Dat zorgt dan weer voor saaiheid en verliefdheid daalt dan naar 0-punt! Dat zorgt dat we dan we dan elkaar minder leuk gaan vinden. Logisch ook en ik heb daar ook over gesproken met hem.
Nu weet hij tenminste ook wat mij dwarszit. Dat vertel ik zelf ook niet op tijd en neem aan dat hij dat wel zal weten! Verkeerd gedacht. Echt heeeerlijk dat we nu eindelijk zo open gepraat hebben!!!!
We komen nu los bij elkaar en dat was nodig. Ik kreeg nooit hoogte van hem en hij niet van mij. Alles zo geforceerd. Of overladen met sms-jes óf juist heel star en stug doen. Geen houding weten te geven met elkaar, omdat het onwennig voelde denk ik. Bang ook dat het wéér mis zou gaan. Allebei........Ik heb het nog met hem over zijn vrienden gehad en hij geeft wel toe dat hij daar een beetje teveel door beinvloed werd, maar dat vindt hij nu ook zo'n onzin! Ik heb hem uitgelegd wat ik daarover voelde en hij vond dat ik daarin wel een beetje gelijk had. Die vrienden waren ook niet gewend dat hij ineens met zijn tweeen was en zo......Het heeft allemaal met vaste gewoontes te maken. Hij gaat nadenken en komt erop terug. Ik ga hem zelf niet meer bellen in elk geval. Laat maar even bezinken. In elk geval voelt het super dat we nu voor het eerst echt samen konden lachen, ging nooit we deden te geforceerd en te serieus!
We zijn inderdaad over de 40 en hebben beide moeite met het opstarten van een relatie. We hebben beide verwachtingen van een relatie die niet reeel zijn en dat moet ook bijgesteld worden. Wat dat betreft, twee laatbloeiers denk ik.....weet ik wel zeker die geen kaas hebben gegeten van hoe iets goed aan te pakken. We voelen ons pubers! Ik weet het onbewust wel, maar laat me beinvloeden door hoe hij alles doet. Ik wil bijv. in een tropisch bad, alle baden even zien en meemaken en een keer even gezellig samen in het restaurant daar eten. Hij blijft 5 uur in 1 bad aan de kant hangen, is ie zo gewend haha! Dat zorgt dan weer voor saaiheid en verliefdheid daalt dan naar 0-punt! Dat zorgt dat we dan we dan elkaar minder leuk gaan vinden. Logisch ook en ik heb daar ook over gesproken met hem.
Nu weet hij tenminste ook wat mij dwarszit. Dat vertel ik zelf ook niet op tijd en neem aan dat hij dat wel zal weten! Verkeerd gedacht. Echt heeeerlijk dat we nu eindelijk zo open gepraat hebben!!!!
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 20 april 2010 om 21:10
Oké ik vul misschien teveel in, maar het blijkt achteraf wel allemaal waar. Hij wilde bijv. niet mee naar een familiefeest van mij. Ik vulde zelf in.....hij houdt niet van familie. Nu zei hij vandaag: ik hou daar allemaal niet van. Ondertussen ga ik wel mee naar zijn vrienden. Kan ik ook wel heel stom zeggen: hou ik niet van! Dat werkt toch niet! Aanpassen is wel een beetje nodig vind ik. Ik vul veel in wordt hier gezegd, maar tijdens het gesprek vanavond zei hij dat ik hem erg goed ken......Ik hem beter dan hij mij.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 20 april 2010 om 22:59
Ik kan hier echt geen chocola van maken...
Je gaat van uiterst negatief naar jubelend optimistisch en weer terug. Lees voor de grap je postings nog eens door, met name die van vandaag om 11.06 en 18.58. Die staan haaks op elkaar.
Snap serieus niet waar je naartoe wilt met dit topic. Wat wil je nu eigenlijk horen?
Je gaat van uiterst negatief naar jubelend optimistisch en weer terug. Lees voor de grap je postings nog eens door, met name die van vandaag om 11.06 en 18.58. Die staan haaks op elkaar.
Snap serieus niet waar je naartoe wilt met dit topic. Wat wil je nu eigenlijk horen?
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
dinsdag 20 april 2010 om 23:46
Je hebt gelijk Twister en dat is nu juist ook wat het is met alles. Het zijn momenten steeds dat het heeeeel goed lijkt te gaan en dan weer niet. Ik ben gewoon steeds onzekerder geworden door twijfels die hij dan ineens heeft. Dat zorgt er dan onbewust weer voor dat hij me dan niet leuk/aantrekkelijk vindt op dat moment. Voel ik me zeker en goed dan trek ik hem erg aan, dat verschil merk ik nu gewoon. Ik zit in een soort cirkel, zeker, aantrekken, twijfel, afstoten......Ik opende met de invloed van zijn vrienden. Inmiddels is het duidelijk dat dit niet het enige probleem was. Het hoofdprobleem blijkt nu te zijn: niet op tijd praten waardoor we beiden vanalles 'denken', veronderstellen etc. Met die invloed van die vrienden heb ik het misschien ook te erg gezien, ze hebben hem wel beinvloed, maar er speelde meer. Zelfs zoiets flauws van zijn kant als: ze gaat veel met haar familie om, ik hou daar niet van! Ik wist niet dat hij zo dacht. Ik heb het met hem gehad over 'de middenweg zoeken' balans zoeken. En inderdaad met die vrienden ook. Ik ging 1 zondag mee en dat ging meteen iedere zondag zo, waardoor we elkaar niet goed konden leren kennen. We moeten het van het weekend hebben omdat we ver van elkaar wonen. Ik zat soms hele avonden met anderen te praten dan met mijn nieuwe vriend! De dagen na het weekend hadden we het gevoel vreemden te zijn en elkaar niet echt gezien te hebben. Wat die vrienden opviel kon ook niet anders. We zagen elkaar amper tijdens die avonden. Ik had het ook nog eens druk met die nieuwe vrienden leren kennen en we vergaten elkaar aandacht te geven.....Balans, praten op tijd en de middenweg zoeken (omdat hij te erg zijn eigen leven heeft en er niet van af kan wijken) is de enige mogelijkheid hier wat van te maken is mijn conclusie.
voer eendjes geen oorlog!
woensdag 21 april 2010 om 00:38
Ik zie heel eerlijk gezegd niet echt een basis voor een gelijkwaardige relatie. Als ik het zo lees kijk je nogal op hem neer... en weet je precies wat vooral hij fout doet. En je vind jezelf nogal beter dan hem, je kent hem beter dan hij jouw, je bent meer ondernemend, je hebt meer voor hem over...
Bovendien, als je na 3 maanden relatie het " aan het volhouden bent" met iemand... dat lijkt me zowieso foute boel.
Ik zou iemand zoeken die bij jou past en die nemen zoals hij is. Volgens mij probeer jij deze man te vormen tot iemand die jij wilt dat hij moet zijn..
Bovendien, als je na 3 maanden relatie het " aan het volhouden bent" met iemand... dat lijkt me zowieso foute boel.
Ik zou iemand zoeken die bij jou past en die nemen zoals hij is. Volgens mij probeer jij deze man te vormen tot iemand die jij wilt dat hij moet zijn..
woensdag 21 april 2010 om 07:53
Ik vind het ook nogal moeilijk gaan voor een relatie, die nog maar 3 maanden aan de gang is... Jullie spetteren niet/ nauwelijks zo te lezen. In de weekenden dat je elkaar ziet, trek je nauwelijks met z'n tweeën op, jij kent hem beter dan hij jou (dus hij wil je niet beter leren kennen?), hij geeft nu al aan twijfels te hebben en niet verliefd te zijn, antrekken en afstoten.... Je hoofd tolt nogal voor een relatie, die zo kort duurt. Onzekerheid hoort erbij in een beginnende relatie, maar dit is best wel veel onzekerheid.
Only dead fish go with the flow
