Relaties
alle pijlers
vrienden en relatie
zondag 18 april 2010 om 20:50
Ik heb sinds een aantal maanden een vriend en we waren erg verliefd op elkaar. Nu heeft hij een vaste vriendengroep waar hij elk weekend mee uit eten gaat. Hij slaat wel over nu en gaat dan met mij alleen. Op een moment vroeg hij me mee te gaan met die vrienden. Ik had zijn ouders nog niet ontmoet, maar goed ik vond het al fijn dat hij dit wilde. Sinds die tijd gaat het minder goed tussen ons en hoor ik ook regelmatig van hem dat zijn vrienden me niet zo bij hem vinden passen en zo.
Ondertussen heb ik zijn ouders kort ontmoet, even langsgegaan. Ik had wel het gevoel dat hij er niet helemaal achterstond, maar hij vroeg het me toch. Nu kwam hij deze week ineens met: ik voel geen verliefdheid meer en ik twijfel! Ik heb zooooo ontzettend sterk het gevoel dat het komt door die vrienden, maar ja je zou ook zeggen: als hij echt om je geeft trekt hij zich er niks van aan......
Ik ben nog een keer gaan eten met hem en zijn vrienden en toen voelde ik me erg onzeker omdat ik voelde en hij zei het ook tegen me dat ze vanalles achter mijn rug zeggen tegen hem. Later hoorde ik van hem: ze is wel onzeker samen met jou vinden we! Ttsja dat ben ik wel geworden als je voelt dat ze over je praten tegen hem. Nu baalt hij natuulijk weer dat ze me onzeker vinden en dan trek ik hem weer minder aan. Het punt is ook dat mijn vriend en ik niet heel klef doen in samenzijn met hen. Dat willen we niet en dan zeggen ze weer: er straalt niet echt wat van jullie af.....Ik denk echt dat die vrienden deze ellende hebben veroorzaakt. Kan dit denken jullie en wat kan ik eraan doen. Hij kan niet zonder die vrienden, dus ja.....
Ondertussen heb ik zijn ouders kort ontmoet, even langsgegaan. Ik had wel het gevoel dat hij er niet helemaal achterstond, maar hij vroeg het me toch. Nu kwam hij deze week ineens met: ik voel geen verliefdheid meer en ik twijfel! Ik heb zooooo ontzettend sterk het gevoel dat het komt door die vrienden, maar ja je zou ook zeggen: als hij echt om je geeft trekt hij zich er niks van aan......
Ik ben nog een keer gaan eten met hem en zijn vrienden en toen voelde ik me erg onzeker omdat ik voelde en hij zei het ook tegen me dat ze vanalles achter mijn rug zeggen tegen hem. Later hoorde ik van hem: ze is wel onzeker samen met jou vinden we! Ttsja dat ben ik wel geworden als je voelt dat ze over je praten tegen hem. Nu baalt hij natuulijk weer dat ze me onzeker vinden en dan trek ik hem weer minder aan. Het punt is ook dat mijn vriend en ik niet heel klef doen in samenzijn met hen. Dat willen we niet en dan zeggen ze weer: er straalt niet echt wat van jullie af.....Ik denk echt dat die vrienden deze ellende hebben veroorzaakt. Kan dit denken jullie en wat kan ik eraan doen. Hij kan niet zonder die vrienden, dus ja.....
voer eendjes geen oorlog!
woensdag 21 april 2010 om 09:42
quote:Dreamglasses schreef op 21 april 2010 @ 07:53:
Ik vind het ook nogal moeilijk gaan voor een relatie, die nog maar 3 maanden aan de gang is... Jullie spetteren niet/ nauwelijks zo te lezen. In de weekenden dat je elkaar ziet, trek je nauwelijks met z'n tweeën op, jij kent hem beter dan hij jou (dus hij wil je niet beter leren kennen?), hij geeft nu al aan twijfels te hebben en niet verliefd te zijn, antrekken en afstoten.... Je hoofd tolt nogal voor een relatie, die zo kort duurt. Onzekerheid hoort erbij in een beginnende relatie, maar dit is best wel veel onzekerheid.
Zelf krijg ik uit de onsamenhangende post van Petit eerder het gevoel dat ze zich helemaal niet láát kennen. Haar eigen inbreng lijkt volledig afhankelijk te zijn van de input van anderen. En die input wordt dan nog eens tot op het bot geanalyseerd. Arghh, je zou van minder hoofdpijn krijgen.
TO, deze relatie gaat alleen maar slagen als jij het een beetje meer los laat en jezelf ook laat zien voor wie je bent. Alleen maar dingen doen omdat jij denkt dat hij denkt of zij denken dat... Daar kom je op den duur nergens mee. Probeer je te ontspannen en kijk hoe het dan loopt. Of je het leuk hebt met hem, of het gezellig is, en laat die ingewikkelde gedachten kronkels lekker thuis.
Ik vind het ook nogal moeilijk gaan voor een relatie, die nog maar 3 maanden aan de gang is... Jullie spetteren niet/ nauwelijks zo te lezen. In de weekenden dat je elkaar ziet, trek je nauwelijks met z'n tweeën op, jij kent hem beter dan hij jou (dus hij wil je niet beter leren kennen?), hij geeft nu al aan twijfels te hebben en niet verliefd te zijn, antrekken en afstoten.... Je hoofd tolt nogal voor een relatie, die zo kort duurt. Onzekerheid hoort erbij in een beginnende relatie, maar dit is best wel veel onzekerheid.
Zelf krijg ik uit de onsamenhangende post van Petit eerder het gevoel dat ze zich helemaal niet láát kennen. Haar eigen inbreng lijkt volledig afhankelijk te zijn van de input van anderen. En die input wordt dan nog eens tot op het bot geanalyseerd. Arghh, je zou van minder hoofdpijn krijgen.
TO, deze relatie gaat alleen maar slagen als jij het een beetje meer los laat en jezelf ook laat zien voor wie je bent. Alleen maar dingen doen omdat jij denkt dat hij denkt of zij denken dat... Daar kom je op den duur nergens mee. Probeer je te ontspannen en kijk hoe het dan loopt. Of je het leuk hebt met hem, of het gezellig is, en laat die ingewikkelde gedachten kronkels lekker thuis.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 21 april 2010 om 10:14
Petit, ik kom je al een tijdje op het forum tegen en als ik even mag analyseren heb je nogal de neiging om moeilijke mannen uit te kiezen als je partner. Mannen waar je heel hard moet werken om het er leuk mee te hebben. Ik geloof niet zo in toeval in deze, dus vraag me af of je zelf enig idee hebt waarom je deze mannen kiest?
Ik raad je aan om hier over na te denken, eventueel met hulp van een therapeut of maatschappelijk werker. Een relatie mag namelijk leuk zijn, mag makkelijk gaan en jij bent het ook waard dat iemand moeite voor jou doet. Ik krijg dat gevoel nu namelijk helemaal niet. Jij past je aan en hij niet. Geloof je dat wel, dat jij het waard bent om moeite voor te doen?
Ik raad je aan om je voorlopig lekker op jezelf te richten, werken aan jouw zaken. Deze man lijkt mij geen leuke aanvulling op je leven, maar dat is je eigen keuze. Ik zou in ieder geval op zoek gaan naar jezelf. Wat wil jij, wat ben jij waard.
Ik raad je aan om hier over na te denken, eventueel met hulp van een therapeut of maatschappelijk werker. Een relatie mag namelijk leuk zijn, mag makkelijk gaan en jij bent het ook waard dat iemand moeite voor jou doet. Ik krijg dat gevoel nu namelijk helemaal niet. Jij past je aan en hij niet. Geloof je dat wel, dat jij het waard bent om moeite voor te doen?
Ik raad je aan om je voorlopig lekker op jezelf te richten, werken aan jouw zaken. Deze man lijkt mij geen leuke aanvulling op je leven, maar dat is je eigen keuze. Ik zou in ieder geval op zoek gaan naar jezelf. Wat wil jij, wat ben jij waard.
woensdag 21 april 2010 om 23:28
Aikidoka, ik richt me nu ook echt op mezelf. Ik heb zeker de neiging om moeilijke mannen te kiezen en dat komt heb ik ontdekt doordat ik een hulpvaardige inslag heb. Ik wil altijd anderen helpen. Mensen met problemen zoeken me ook op. Mijn werk is ook al zo........Het is wel zo dat deze man het goed voor elkaar heeft in zijn leven en op zich geen 'probleem' man is. Makkelijk is hij echter niet en hij is erg vastgeroest als vrijgezel. Ik hoop dat hij losweekt.....Ik ga dat niet heel intensief proberen, maar laat het een beetje los. Ik ga dit anders aanpakken dan gewoonlijk. Loslaten en voor mezelf zorgen eerst. Als de band die ik voel met deze man sterk genoeg is dan komt het toch wel goed. Ik zou hem vanavond bellen en dat deed ik nogal laat. Hij had echt zoiets van: ik dacht dat je me vergeten was. Ik vond dat op zich een keer niet slecht voor hem. Ik ren altijd maar als hij ineens wil langskomen en zo en dat doe ik niet meer. Eerst even een pas op de plaats.....
voer eendjes geen oorlog!
donderdag 22 april 2010 om 09:06
quote:petit1968 schreef op 20 april 2010 @ 18:58:
In elk geval voelt het super dat we nu voor het eerst echt samen konden lachen, ging nooit we deden te geforceerd en te serieus! Jullie kennen elkaar tien jaar, hebben drie maanden een relatie, maar hebben nog nooit echt samen gelachen? Wat een armoe zeg! Wat is er eigenlijk zo leuk aan jullie relatie?
In elk geval voelt het super dat we nu voor het eerst echt samen konden lachen, ging nooit we deden te geforceerd en te serieus! Jullie kennen elkaar tien jaar, hebben drie maanden een relatie, maar hebben nog nooit echt samen gelachen? Wat een armoe zeg! Wat is er eigenlijk zo leuk aan jullie relatie?
donderdag 22 april 2010 om 11:32
quote:petit1968 schreef op 21 april 2010 @ 23:28:
Aikidoka, ik richt me nu ook echt op mezelf. Ik heb zeker de neiging om moeilijke mannen te kiezen en dat komt heb ik ontdekt doordat ik een hulpvaardige inslag heb. Ik wil altijd anderen helpen. Mensen met problemen zoeken me ook op. Mijn werk is ook al zo........Het is wel zo dat deze man het goed voor elkaar heeft in zijn leven en op zich geen 'probleem' man is. Makkelijk is hij echter niet.
Ik heb het ook niet specifiek over problemen in de vorm van verslaving over stoornissen. Ik heb het over jezelf kunnen zijn, geven en ontvangen en in balans zijn. Je moet duidelijk hard werken voor de relatie, het loopt niet vanzelf. Je hebt allemaal excuses voor hem, vastgeroest etc. Ik denk eigenlijk dat jij vooral iets met jezelf uit te vechten hebt en dat de keuze voor deze man daar mee te maken heeft. En ik denk dat het dieper ligt dan dat je hulpvaardig bent. Vindt jij echt dat jij het verdient dat een ander moeite voor jou doet? En als eerste, en zonder tegenprestatie? Gewoon omdat die persoon het leuk vindt om jou blij te maken?
Deze man kan het allemaal wel leuk voor elkaar hebben, maar als jij onderaan zijn prioriteitenlijstje bungelt dan heb je toch niets aan zo'n geslaagde man, die op papier zo leuk lijkt maar waar je geen leuke tijd samen mee hebt? Hij is lief, prima. Maar is hij lief voor jou? Op de momenten dat jij dat nodig hebt?
Je op jezelf richten lijkt me een prima plan. Ik zou echt nog wat dieper nadenken over dat hulpvaardige van je.
Aikidoka, ik richt me nu ook echt op mezelf. Ik heb zeker de neiging om moeilijke mannen te kiezen en dat komt heb ik ontdekt doordat ik een hulpvaardige inslag heb. Ik wil altijd anderen helpen. Mensen met problemen zoeken me ook op. Mijn werk is ook al zo........Het is wel zo dat deze man het goed voor elkaar heeft in zijn leven en op zich geen 'probleem' man is. Makkelijk is hij echter niet.
Ik heb het ook niet specifiek over problemen in de vorm van verslaving over stoornissen. Ik heb het over jezelf kunnen zijn, geven en ontvangen en in balans zijn. Je moet duidelijk hard werken voor de relatie, het loopt niet vanzelf. Je hebt allemaal excuses voor hem, vastgeroest etc. Ik denk eigenlijk dat jij vooral iets met jezelf uit te vechten hebt en dat de keuze voor deze man daar mee te maken heeft. En ik denk dat het dieper ligt dan dat je hulpvaardig bent. Vindt jij echt dat jij het verdient dat een ander moeite voor jou doet? En als eerste, en zonder tegenprestatie? Gewoon omdat die persoon het leuk vindt om jou blij te maken?
Deze man kan het allemaal wel leuk voor elkaar hebben, maar als jij onderaan zijn prioriteitenlijstje bungelt dan heb je toch niets aan zo'n geslaagde man, die op papier zo leuk lijkt maar waar je geen leuke tijd samen mee hebt? Hij is lief, prima. Maar is hij lief voor jou? Op de momenten dat jij dat nodig hebt?
Je op jezelf richten lijkt me een prima plan. Ik zou echt nog wat dieper nadenken over dat hulpvaardige van je.
donderdag 22 april 2010 om 23:26
zaterdag 24 april 2010 om 18:21
Iedereen staat anders in zijn / haar relatie lijkt mij toch? Ik ben ook helemaal niet klef met mijn vriend. Zelfs privé niet. Wij gaan heel erg nuchter met elkaar om. Van zijn vrienden zou ik niks aan trekken hoe moeilijk dit ook is. Dit heb ik ook in het begin gedaan. Maar nu laat het me wel wat meer koud. Ze kunnen me wat! Het gaat tenslotte om jou en je vriend en niet wat zijn vrienden van jullie denken! Liefde overwint alles als het goed is... Dat hij niet meer verliefd is kan maar zo. Als ik eerlijk ben over mijn eigen relatie, nee verliefd ben ik ook niet meer. Maar dat houdt niet in dat je niet van elkaar houd.
zaterdag 24 april 2010 om 23:43
Bedankt Crln, voelt toch weer wat beter voor mij nu jij dit zegt....Ik houd inderdaad wel veel van hem en hij ook van mij. We noemen het ook vaak: we geven veel om elkaar. Hoe je dat ziet en voelt is voor iedereen verschillend. We denken soms gewoon vrienden te zijn, maar als we elkaar lang niet zien missen we elkaar toch hebben we ontdekt en dan blijkt ook dat er veel meer is tussen ons. We komen hoe dan ook steeds weer tot de conclusie dat we niet zonder elkaar lijken te kunnen.....Ik heb hiervoor een relatie gehad met een ontzettend sprankelend, aanwezig op de voorgrond type! Iemand die ook constant riep: o ik hou zo van jou en zo. Dat is uiteindelijk toch ook gestopt en toen bleek dat dat houden van best wel meeviel.....Dat was gemakkelijk roepen, maar of het echt zo was?! Wat me wel opvalt is dat mijn vriend als hij zijn verliefde gevoelens kwijt is een stuk koeler met me omgaat en dat doet me soms toch wel pijn. Dan laat hij de lieve woordjes ineens weg in sms-jes en dan is het allemaal wat zakelijker. Zo van: eerst eens kijken wat het nu gaat worden....Dat voorzichtige. Ik ben nogal een warm mens en toon dat eigenlijk altijd het zelfde. Hij niet, hij kan ineens koeler gaan doen en daar schrik ik dan van. Ik ga er nu mee om en blijf zoals ik ben, maar hou er rekening mee dat ik ook wat op afstand blijf en laat hem het initiatief nemen. Dat werkt dan gewoon het beste. Achter hem aangaan en zeggen: goh wat doe jij ineens koel dat werkt niet heb ik gemerkt. Hij is gewoon ook een nuchter en eerlijk persoon en dat is ook wel weer fijn. Dat gevoelige dat ik soms heb kent hij minder denk ik en ik moet hem daarin respecteren. Soms is dat moeilijk. Ik word daar ook terughoudender van ongemerkt.
voer eendjes geen oorlog!
zondag 25 april 2010 om 11:34
quote:petit1968 schreef op 21 april 2010 @ 23:28:
Aikidoka, ik richt me nu ook echt op mezelf. Ik heb zeker de neiging om moeilijke mannen te kiezen en dat komt heb ik ontdekt doordat ik een hulpvaardige inslag heb. Ik wil altijd anderen helpen. Mensen met problemen zoeken me ook op. Mijn werk is ook al zo........Het is wel zo dat deze man het goed voor elkaar heeft in zijn leven en op zich geen 'probleem' man is. Makkelijk is hij echter niet en hij is erg vastgeroest als vrijgezel. Ik hoop dat hij losweekt.....Ik ga dat niet heel intensief proberen, maar laat het een beetje los. Ik ga dit anders aanpakken dan gewoonlijk. Loslaten en voor mezelf zorgen eerst. Als de band die ik voel met deze man sterk genoeg is dan komt het toch wel goed. Ik zou hem vanavond bellen en dat deed ik nogal laat. Hij had echt zoiets van: ik dacht dat je me vergeten was. Ik vond dat op zich een keer niet slecht voor hem. Ik ren altijd maar als hij ineens wil langskomen en zo en dat doe ik niet meer. Eerst even een pas op de plaats.....
Wat ik vreemd vind is dat je denkt deze moeilijke mannen te moeten helpen. Dat je denkt dat ze hulp nodig hebben. Ze zijn misschien sociaal wat onaangepaster of iets dergelijks, maar wat geeft jou het idee dat ze daar zelf moeite mee hebben / vanaf willen, en jou daarbij nodig hebben?
Je hebt pas net een relatie en je hoopt nu al dat hij verandert. Sterker nog, je moet je inhouden om het niet actief te proberen.
Dat klinkt niet als hulpvaardigheid van jouw kant.
Wat dat betreft ben ik het met Aikidoka eens, zoek eens uit waarom je dit steeds opzoekt.
Aikidoka, ik richt me nu ook echt op mezelf. Ik heb zeker de neiging om moeilijke mannen te kiezen en dat komt heb ik ontdekt doordat ik een hulpvaardige inslag heb. Ik wil altijd anderen helpen. Mensen met problemen zoeken me ook op. Mijn werk is ook al zo........Het is wel zo dat deze man het goed voor elkaar heeft in zijn leven en op zich geen 'probleem' man is. Makkelijk is hij echter niet en hij is erg vastgeroest als vrijgezel. Ik hoop dat hij losweekt.....Ik ga dat niet heel intensief proberen, maar laat het een beetje los. Ik ga dit anders aanpakken dan gewoonlijk. Loslaten en voor mezelf zorgen eerst. Als de band die ik voel met deze man sterk genoeg is dan komt het toch wel goed. Ik zou hem vanavond bellen en dat deed ik nogal laat. Hij had echt zoiets van: ik dacht dat je me vergeten was. Ik vond dat op zich een keer niet slecht voor hem. Ik ren altijd maar als hij ineens wil langskomen en zo en dat doe ik niet meer. Eerst even een pas op de plaats.....
Wat ik vreemd vind is dat je denkt deze moeilijke mannen te moeten helpen. Dat je denkt dat ze hulp nodig hebben. Ze zijn misschien sociaal wat onaangepaster of iets dergelijks, maar wat geeft jou het idee dat ze daar zelf moeite mee hebben / vanaf willen, en jou daarbij nodig hebben?
Je hebt pas net een relatie en je hoopt nu al dat hij verandert. Sterker nog, je moet je inhouden om het niet actief te proberen.
Dat klinkt niet als hulpvaardigheid van jouw kant.
Wat dat betreft ben ik het met Aikidoka eens, zoek eens uit waarom je dit steeds opzoekt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 25 april 2010 om 23:18
We hebben nu ipv al dat koele sms'n meer telefonisch contact en dat voelt zoveel beter. We hadden ongemerkt beide schroom elkaar te bellen. Ik denk dat dit komt omdat we weer contact kregen via mail, Hyves en sms. De afstand die je daarmee dan creeert is best groot en het is gemakkelijk om dan ook weer afstand te doen van elkaar. We zijn allebei blij nu dat we gewoon bellen en praten en lachen en dat voelt dan daarna zoveel beter. Ik bel altijd spontaan met mensen, maar hij is niet zo'n prater en dan ga je ongemerkt over en weer denken: ik bel maar niet, ik sms wel! Het gekke is dat we heel leuk samen praten als we gewoon wel bellen. Met deze verandering ben ik alvast blij en we zien wel of het de goede kant uit gaat of juist niet nu. Ik zal ook niet meer oordelen over hem of hem willen veranderen dat is ook niet goed en daar hebben jullie zeker gelijk in! Bedankt, doordat dit hier weer naar voren kwam zag ik ook mijn fouten. Ik moet hem nemen zoals hij is of niet. Het enige wat ik wel kan doen is zelf meewerken aan de goede communicatie met hem waardoor er meer mogelijk is! Voor de rest ga ik het nu relaxed aanpakken en mezelf niet vanalles in mijn hoofd halen. Als er wat mis is met hem kom ik daar wel achter en ik haak dan gewoon eerder af als dat nodig is dan wat ik hiervoor heb gedaan in andere relaties. Vechten voor iets wat niet goed is moet je niet doen en dat besef ik. Met deze man is dat nog niet helder en ik wil teveel zekerheid over alles direct om straks niet voor verrassingen te komen staan......Dat laat ik nu maar eens los.
voer eendjes geen oorlog!
maandag 26 april 2010 om 06:48
