Relaties
alle pijlers
Kapot van verdriet
dinsdag 27 april 2010 om 08:57
Hallo,
Ik (39) leerde 4 jaar geleden een meisje kennen (28) via mijn werk, zij had daar een bijbaantje als secretaresse terwijl ze afstudeerde aan de uiniversiteit. We kregen al snel een relatie en we waren gek op elkaar. Ik had echter al 1.5 jaar emigratieplannen en na 3 maanden relatie haar verteld dat ik ging emigreren. Een week later vroeg ze hoe ik het zou vinden als ze mee zou gaan! Ik zei haar dat ze dat moest doen als ze wilde maar wel voornamelijk vanwege dat land en niet vanwege mij, ik wilde namelijk niet dat mocht het fout gaan, het was nog zo pril op dat moment, ze alleen en afhankelijk van mij in dat andere land was. Nee, was geen probleem voor haar. Ze had op internet al een interessante promotieplek op een universiteit in het toekomstige land gevonden dat helemaal haar ding was. Ze konden dus samen gaan en ik daar werken en zijn promoveren. Een dikke twee jaar geleden zijn we geemigreerd.
Na een paar maanden vond ik een baan, zij was vanaf het begin af aan al druk op de universiteit met haar promotie. Nadat ik de baan had gevonden zijn we uit onze tijdelijke kamer die we huurden in een echt mooi groot huurhuis getrokken dat werkelijk perfect was voor ons. We hadden het er goed naar ons zin, trokken er regelmatig op uit om het natuurschoon van het nieuwe land te bewonderen, we waren gelukkig.
Toen sloeg een jaar geleden de financiele crisis toe en ik kwam (met ook mijn universitaire studie) werkloos thuis te zitten. Ik ben nu al een jaar werkloos en het is zeer moeilijk hier momenteel aan werk te komen. Vanaf dat ik werkloos werd ging het langzaam bergafwaarts met ons. Ik zat hele dagen thuis achter de pc, proberen werk te vinden en anders wat internetten. Als zij 's avonds thuis kwam van de universiteit had ik niets gepoetst in het huis of voor haar gekookt (koken is echter haar hobby en ze is er een ster in, ik niet echt). Dat verweet ze mij.
Ik aan de andere kant heb nog nooit in onze relatie de woorden 'ik hou van je' of 'ik mis je' of ook maar iets van die strekking gehoord. Ook niet na de sex een 'dat was heerlijk lieverd' of iets dergelijks. Ze is een ontzettende beta-nerd, kan zeer slecht communiceren of haar gevoelens uiten. Bang me kwetsbaar op te stellen heb ik mezelf altijd voorgehouden niet uit mezelf met 'ik hou van je' te komen, pas als zij daar mee zou komen, wat dus nooit gebeurd is. Omdat ik ook erg onzeker werd van het geen baan hebben (je voelt je waardeloos en wil juist zo graag haar waardering voor je werk horen) en het feit dat ze nog maar zeer weinig sex wilde hebben (wat in het begin van de relatie wel totaal anders was) heb ik me ook meer voor haar afgesloten.
We kwamen in een neerwaarste spiraal en zagen elkaar op een gegeven moment voornamelijk bij het eten en later op de avond als we wat tv keken. Ze stortte zich volledig op haar promoveren waar ze zelfs in de weekenden naar toe ging. Ik voelde me steeds minder interessant voor haar, nog steeds geen baan en in het nieuwe land ook nog steeds geen vrienden terwijl zij voor haar promoveren een aantal maal de wereld is over kunnen vliegen voor conferenties en dergelijke en tevens enkele prijzen won voor haar uitstekende werk dat ze doet. Oftewel, zij alle succes van de wereld, ik niks. Ik was wanhopig op zoek naar waardering, van haar met een 'ik geef om je' of van een bedrijf dat me een baan wilde geven. Kreeg geen van beide.
Begin dit jaar zij ze plotseling 'we moeten praten'. Ze geloofde niet dat we elkaar gelukkig konden maken en wilde die avond in de woonkamer slapen. Ik zei 'doe niet zo gek' en heb haar gewoon in bed gehaald waar ik haar heb geknuffeld als nooit tevoren om haar maar duidelijk te maken hoeveel in van haar hou. 's Ochtends heb ik haar verteld dat ik echt niet wilde dat ze me zou verlaten, dat ze daarvoor teveel voor me betende enzo. Haar antwoord was 'wat doe je toch raar'. Ze wist zich er geen raad mee hoe ik deed.
We bleven toch nog bij elkaar en ik probeerde haar steeds met kleine dingen te laten zien wat ze voor me betekende maar het had geen enkel resultaat. Ze zocht gewoon naar allerlei kleine dingen om zich maar aan te ergeren. Ik kon weinig goed doen.
Een maand geleden weer een 'we moeten praten' gesprek waarin ze me vertelde dat ze na de volgende conferentie waar ze naar toe moest (nu zo'n 3 weken geleden) langzaam naar een nieuwe woonruimte ging zoeken. Tijdens haar conferentie heeft ze 2x contact gezocht, 1x om te laten weten dat ze in het hotel was aangekomen en nog een keer om te zeggen dat ik niet moest vergeten wanneer haar op te halen van vliegveld bij terugkomst. Afgelopen maandag heb ik haar opgehaald van vliegveld, we komen thuis en ik blijk haar verjaardag vergeten te zijn (die was tijdens haar conferentie, had ze het zelf vooraf ook niet meer over gehad en aangezien ik werkloos thuis zit en alle dagen hetzelfde zijn ben ik het werkelijk totaal vergeten, in tegenstelling tot vorig jaar toen ik haar hele kamer met balonnen versierd had en tal van cadeaus voor haar had). Ik schrok me kapot, heb haar meteen alsnog gefeliciteerd en zei dat ik nog even boodschappen moest doen. Uiteraard geen boodschappen gedaan maar meteen cadeaus voor haar gaan kopen. Kom ik thuis en verontschuldig me nogmaals, wil de cadeaus geven, zegt ze me dat ze voor ze naar de conferentie ging al naar een andere woonruimte is wezen kijken en tijdens de conferentie de woonruimte ook daadwerkelijk geboekt heeft en er per direct in kan. Dus wel over de zeik vanwege het vergeten van haar verjaardag maar wel al stiekem een andere woonruimte geregeld. Overigens heeft zij zelf ook nog nooit stil gestaan bij 1,2,3 jaar relatie etc.
Die avond heb ik voor het eerst in onze relatie gehuild (zij nog nooit) omdat ik haar daadwerkelijk zou verliezen. Ze was verbaasd want kende die kant van mij niet. Ik heb haar bijna gesmeekt niet weg te gaan, gezegd (eindelijk dan toch, als eerste) dat ik van haar hou en niet zonder haar wilde. Ze moest toen zelf ook huilen (ook voor het eerst dus) en zei dat ze er van overtuigd was dat we elkaar niet gelukkig konden maken.
Ik vertelde haar dat we ons beiden hebben afgesloten voor emoties (ik uit angst na eerdere verbroken relaties om gekwetst te worden, ook dom, ik weet het nu) en zei omdat ze dat sowieso moeilijk kan en omdat ze op mijn emoties zat te wachten. Dus beiden wachten tot de andere de 1e emotionele stap zet. Beiden wachtend op liefde, een 'ik hou van je' etc. Ik zei haar dat nu dit eindelijk was uitgesproken en ze mij met haar besluit over de emotionele streep had getrokken het ideale moment was om er juist wat van te maken. Om er juist aan te werken! We zijn beiden te afwachtend geweest maar wilden in ons hart niets liever dan liefde en waardering. Ik kan die nu weer geven (mijn emotionele kant waar ik vroeger juist zo om bekend stond is terug) en zie het juist als iets positiefs, zij gelooft echter niet in 'werken aan een relatie' en vind dat het vanzelf moet gaan (ik was haar 3e relatie).
We hebben de dag er op nog erg veel samen gehuild, geknuffeld zoals we nog nooit gedaan hadden. Gezoend, gestreeld, gevreeen, lieve woordjes. Het was intenser en mooier dan ooit. Dit was wat we al die tijd zochten. Maar toch ging ze weg. Ik heb haar nog helpen inpakken en gezegd dat ze niet lang weg moest blijven en dat we anders maar een lat-relatie moesten beginnen. Ze grapte nog dat het maar goed was dat de verhuizing voor haar bijna niets kostte (hintend op dat ze dan ook makkelijk weer terug kon zijn) en ik had initieel het idee dat ze een verzoening niet uitsloot.
We hebben afgelopen halve week een paar keer wat contact gehad waarin steeds duidelijk werd dat het waar haar betreft toch echt voorbij is. Ik heb haar een lange lieve brief geschreven zonder verwijten maar puur verhalend over de leuke dingen die we beleefd hebben en mijn oprechte gevoelens voor, mijn angsten, en mijn redenen om niet te emotioneel over te willen komen). Ik kreeg vanochtend een korte zakelijk brief terug. Waar ik mijn brief nog had doorspekt met complimenten ('ben niet zo onzeker, je ziet er fantastisch uit', 'je bent een kanjer' etc.) was er van haar kant helemaal niets in die trant. Het was een 'ja, we hadden ook mooie momenten, je bent een goede jongen maar de liefde is weg, het ga je goed' brief. Wel aan het eind nog een 'zullen we over een tijdje eens wat afspreken, gewoon om bij te kletsen'.
Nou daar heb ik dus geen behoefte aan. We zijn beiden fout geweest door niet onze gevoelens te tonen maar wilden dat beiden juist wel zo graag. Ik wil voor iedere relatie vechten en zie het als een punt om de relatie ten goede te keren en elkaar vanaf nu wel te laten weten dat we van elkaar houden etc. Zij gooit de handdoek in de ring en het hoeft niet meer. Voor mij is het alles of niets. Ik heb geen behoefte om 'bij te kletsen', dat doet mij alleen verdriet. Ik wil haar nog steeds terug want ik hou echt van haar en wil op zijn minst echt kijken hoe het nu zou gaan.
Ik voel me steeds vaker gebruikt. Gebruikt om makkelijk een ander ver land binnen te komen waar ze nog niemand kende en waar ze kon promoveren aan de universiteit. Met mij erbij was woning vinden en auto en al dat soort dingen wel zo makkelijk. Nu ze d'r draai gevonden heeft ben ik niet meer nodig. Zo voelt het althans.
Weet niet wat ik nu moet en ben overmand door emoties. Raad, hulp, advies wordt erg op prijs gesteld. Sorry voor het lange verhaal.
Mvg,
Robert
Ik (39) leerde 4 jaar geleden een meisje kennen (28) via mijn werk, zij had daar een bijbaantje als secretaresse terwijl ze afstudeerde aan de uiniversiteit. We kregen al snel een relatie en we waren gek op elkaar. Ik had echter al 1.5 jaar emigratieplannen en na 3 maanden relatie haar verteld dat ik ging emigreren. Een week later vroeg ze hoe ik het zou vinden als ze mee zou gaan! Ik zei haar dat ze dat moest doen als ze wilde maar wel voornamelijk vanwege dat land en niet vanwege mij, ik wilde namelijk niet dat mocht het fout gaan, het was nog zo pril op dat moment, ze alleen en afhankelijk van mij in dat andere land was. Nee, was geen probleem voor haar. Ze had op internet al een interessante promotieplek op een universiteit in het toekomstige land gevonden dat helemaal haar ding was. Ze konden dus samen gaan en ik daar werken en zijn promoveren. Een dikke twee jaar geleden zijn we geemigreerd.
Na een paar maanden vond ik een baan, zij was vanaf het begin af aan al druk op de universiteit met haar promotie. Nadat ik de baan had gevonden zijn we uit onze tijdelijke kamer die we huurden in een echt mooi groot huurhuis getrokken dat werkelijk perfect was voor ons. We hadden het er goed naar ons zin, trokken er regelmatig op uit om het natuurschoon van het nieuwe land te bewonderen, we waren gelukkig.
Toen sloeg een jaar geleden de financiele crisis toe en ik kwam (met ook mijn universitaire studie) werkloos thuis te zitten. Ik ben nu al een jaar werkloos en het is zeer moeilijk hier momenteel aan werk te komen. Vanaf dat ik werkloos werd ging het langzaam bergafwaarts met ons. Ik zat hele dagen thuis achter de pc, proberen werk te vinden en anders wat internetten. Als zij 's avonds thuis kwam van de universiteit had ik niets gepoetst in het huis of voor haar gekookt (koken is echter haar hobby en ze is er een ster in, ik niet echt). Dat verweet ze mij.
Ik aan de andere kant heb nog nooit in onze relatie de woorden 'ik hou van je' of 'ik mis je' of ook maar iets van die strekking gehoord. Ook niet na de sex een 'dat was heerlijk lieverd' of iets dergelijks. Ze is een ontzettende beta-nerd, kan zeer slecht communiceren of haar gevoelens uiten. Bang me kwetsbaar op te stellen heb ik mezelf altijd voorgehouden niet uit mezelf met 'ik hou van je' te komen, pas als zij daar mee zou komen, wat dus nooit gebeurd is. Omdat ik ook erg onzeker werd van het geen baan hebben (je voelt je waardeloos en wil juist zo graag haar waardering voor je werk horen) en het feit dat ze nog maar zeer weinig sex wilde hebben (wat in het begin van de relatie wel totaal anders was) heb ik me ook meer voor haar afgesloten.
We kwamen in een neerwaarste spiraal en zagen elkaar op een gegeven moment voornamelijk bij het eten en later op de avond als we wat tv keken. Ze stortte zich volledig op haar promoveren waar ze zelfs in de weekenden naar toe ging. Ik voelde me steeds minder interessant voor haar, nog steeds geen baan en in het nieuwe land ook nog steeds geen vrienden terwijl zij voor haar promoveren een aantal maal de wereld is over kunnen vliegen voor conferenties en dergelijke en tevens enkele prijzen won voor haar uitstekende werk dat ze doet. Oftewel, zij alle succes van de wereld, ik niks. Ik was wanhopig op zoek naar waardering, van haar met een 'ik geef om je' of van een bedrijf dat me een baan wilde geven. Kreeg geen van beide.
Begin dit jaar zij ze plotseling 'we moeten praten'. Ze geloofde niet dat we elkaar gelukkig konden maken en wilde die avond in de woonkamer slapen. Ik zei 'doe niet zo gek' en heb haar gewoon in bed gehaald waar ik haar heb geknuffeld als nooit tevoren om haar maar duidelijk te maken hoeveel in van haar hou. 's Ochtends heb ik haar verteld dat ik echt niet wilde dat ze me zou verlaten, dat ze daarvoor teveel voor me betende enzo. Haar antwoord was 'wat doe je toch raar'. Ze wist zich er geen raad mee hoe ik deed.
We bleven toch nog bij elkaar en ik probeerde haar steeds met kleine dingen te laten zien wat ze voor me betekende maar het had geen enkel resultaat. Ze zocht gewoon naar allerlei kleine dingen om zich maar aan te ergeren. Ik kon weinig goed doen.
Een maand geleden weer een 'we moeten praten' gesprek waarin ze me vertelde dat ze na de volgende conferentie waar ze naar toe moest (nu zo'n 3 weken geleden) langzaam naar een nieuwe woonruimte ging zoeken. Tijdens haar conferentie heeft ze 2x contact gezocht, 1x om te laten weten dat ze in het hotel was aangekomen en nog een keer om te zeggen dat ik niet moest vergeten wanneer haar op te halen van vliegveld bij terugkomst. Afgelopen maandag heb ik haar opgehaald van vliegveld, we komen thuis en ik blijk haar verjaardag vergeten te zijn (die was tijdens haar conferentie, had ze het zelf vooraf ook niet meer over gehad en aangezien ik werkloos thuis zit en alle dagen hetzelfde zijn ben ik het werkelijk totaal vergeten, in tegenstelling tot vorig jaar toen ik haar hele kamer met balonnen versierd had en tal van cadeaus voor haar had). Ik schrok me kapot, heb haar meteen alsnog gefeliciteerd en zei dat ik nog even boodschappen moest doen. Uiteraard geen boodschappen gedaan maar meteen cadeaus voor haar gaan kopen. Kom ik thuis en verontschuldig me nogmaals, wil de cadeaus geven, zegt ze me dat ze voor ze naar de conferentie ging al naar een andere woonruimte is wezen kijken en tijdens de conferentie de woonruimte ook daadwerkelijk geboekt heeft en er per direct in kan. Dus wel over de zeik vanwege het vergeten van haar verjaardag maar wel al stiekem een andere woonruimte geregeld. Overigens heeft zij zelf ook nog nooit stil gestaan bij 1,2,3 jaar relatie etc.
Die avond heb ik voor het eerst in onze relatie gehuild (zij nog nooit) omdat ik haar daadwerkelijk zou verliezen. Ze was verbaasd want kende die kant van mij niet. Ik heb haar bijna gesmeekt niet weg te gaan, gezegd (eindelijk dan toch, als eerste) dat ik van haar hou en niet zonder haar wilde. Ze moest toen zelf ook huilen (ook voor het eerst dus) en zei dat ze er van overtuigd was dat we elkaar niet gelukkig konden maken.
Ik vertelde haar dat we ons beiden hebben afgesloten voor emoties (ik uit angst na eerdere verbroken relaties om gekwetst te worden, ook dom, ik weet het nu) en zei omdat ze dat sowieso moeilijk kan en omdat ze op mijn emoties zat te wachten. Dus beiden wachten tot de andere de 1e emotionele stap zet. Beiden wachtend op liefde, een 'ik hou van je' etc. Ik zei haar dat nu dit eindelijk was uitgesproken en ze mij met haar besluit over de emotionele streep had getrokken het ideale moment was om er juist wat van te maken. Om er juist aan te werken! We zijn beiden te afwachtend geweest maar wilden in ons hart niets liever dan liefde en waardering. Ik kan die nu weer geven (mijn emotionele kant waar ik vroeger juist zo om bekend stond is terug) en zie het juist als iets positiefs, zij gelooft echter niet in 'werken aan een relatie' en vind dat het vanzelf moet gaan (ik was haar 3e relatie).
We hebben de dag er op nog erg veel samen gehuild, geknuffeld zoals we nog nooit gedaan hadden. Gezoend, gestreeld, gevreeen, lieve woordjes. Het was intenser en mooier dan ooit. Dit was wat we al die tijd zochten. Maar toch ging ze weg. Ik heb haar nog helpen inpakken en gezegd dat ze niet lang weg moest blijven en dat we anders maar een lat-relatie moesten beginnen. Ze grapte nog dat het maar goed was dat de verhuizing voor haar bijna niets kostte (hintend op dat ze dan ook makkelijk weer terug kon zijn) en ik had initieel het idee dat ze een verzoening niet uitsloot.
We hebben afgelopen halve week een paar keer wat contact gehad waarin steeds duidelijk werd dat het waar haar betreft toch echt voorbij is. Ik heb haar een lange lieve brief geschreven zonder verwijten maar puur verhalend over de leuke dingen die we beleefd hebben en mijn oprechte gevoelens voor, mijn angsten, en mijn redenen om niet te emotioneel over te willen komen). Ik kreeg vanochtend een korte zakelijk brief terug. Waar ik mijn brief nog had doorspekt met complimenten ('ben niet zo onzeker, je ziet er fantastisch uit', 'je bent een kanjer' etc.) was er van haar kant helemaal niets in die trant. Het was een 'ja, we hadden ook mooie momenten, je bent een goede jongen maar de liefde is weg, het ga je goed' brief. Wel aan het eind nog een 'zullen we over een tijdje eens wat afspreken, gewoon om bij te kletsen'.
Nou daar heb ik dus geen behoefte aan. We zijn beiden fout geweest door niet onze gevoelens te tonen maar wilden dat beiden juist wel zo graag. Ik wil voor iedere relatie vechten en zie het als een punt om de relatie ten goede te keren en elkaar vanaf nu wel te laten weten dat we van elkaar houden etc. Zij gooit de handdoek in de ring en het hoeft niet meer. Voor mij is het alles of niets. Ik heb geen behoefte om 'bij te kletsen', dat doet mij alleen verdriet. Ik wil haar nog steeds terug want ik hou echt van haar en wil op zijn minst echt kijken hoe het nu zou gaan.
Ik voel me steeds vaker gebruikt. Gebruikt om makkelijk een ander ver land binnen te komen waar ze nog niemand kende en waar ze kon promoveren aan de universiteit. Met mij erbij was woning vinden en auto en al dat soort dingen wel zo makkelijk. Nu ze d'r draai gevonden heeft ben ik niet meer nodig. Zo voelt het althans.
Weet niet wat ik nu moet en ben overmand door emoties. Raad, hulp, advies wordt erg op prijs gesteld. Sorry voor het lange verhaal.
Mvg,
Robert
dinsdag 27 april 2010 om 13:20
quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 12:49:
[...]
Euh... eigenlijk alles. Wilde het van me afschrijven. Haar terugwinnen gaat me niet lukken dus die sla ik over. Wil het verwerken en proberen te begrijpen wat haar heeft bewogen omdat ze ook nu nog geen antwoord op mijn vragen kan geven.
Zo 5 pagina's met advies doorgelezen en uiteindelijk hier beland.
De adviezen/tips en opmerkingen die hier worden gegeven lijken hard, ze zijn het misschien ook wel maar ook ik ben van mening dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
JE kan van Rider zeggen wat je wil, maar duidelijk is het wel!
En ik heb het er wel mee eens eigenlijk
Je vraagt antwoorden op het waarom en die heeft ze je nog niet gegeven.
Volgens mij heeft ze dat wel
De koek is op, dat heeft ze aangegeven in haar twee "we moeten praten"gesprekken
Weet je, er dagen lang over napraten samen gaat je verdriet niet minder maken
Want voor elk antwoord wat zij geeft verzin jij weer 3 nieuwe vragen.
Das menselijk hoor,maar doe dat je zelf niet aan
Feit is dat zij niet meer wil.
Het hoe en waarom doet er gek genoeg niet eens meer toe.
Want voor een relatie heb je er twee nodig, en als zij niet wil blijft er maar één over
Lik je wonden, besef wat JOUW aandeel is geweest is het klappen van de relatie en zorg ervoor dat het je een volgende keer meer gebeurd
Haar kan je niet veranderen, jezelf echter wel
Doe dat dan ook!
Succes!
[...]
Euh... eigenlijk alles. Wilde het van me afschrijven. Haar terugwinnen gaat me niet lukken dus die sla ik over. Wil het verwerken en proberen te begrijpen wat haar heeft bewogen omdat ze ook nu nog geen antwoord op mijn vragen kan geven.
Zo 5 pagina's met advies doorgelezen en uiteindelijk hier beland.
De adviezen/tips en opmerkingen die hier worden gegeven lijken hard, ze zijn het misschien ook wel maar ook ik ben van mening dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
JE kan van Rider zeggen wat je wil, maar duidelijk is het wel!
En ik heb het er wel mee eens eigenlijk
Je vraagt antwoorden op het waarom en die heeft ze je nog niet gegeven.
Volgens mij heeft ze dat wel
De koek is op, dat heeft ze aangegeven in haar twee "we moeten praten"gesprekken
Weet je, er dagen lang over napraten samen gaat je verdriet niet minder maken
Want voor elk antwoord wat zij geeft verzin jij weer 3 nieuwe vragen.
Das menselijk hoor,maar doe dat je zelf niet aan
Feit is dat zij niet meer wil.
Het hoe en waarom doet er gek genoeg niet eens meer toe.
Want voor een relatie heb je er twee nodig, en als zij niet wil blijft er maar één over
Lik je wonden, besef wat JOUW aandeel is geweest is het klappen van de relatie en zorg ervoor dat het je een volgende keer meer gebeurd
Haar kan je niet veranderen, jezelf echter wel
Doe dat dan ook!
Succes!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 27 april 2010 om 13:25
quote:prulleke schreef op 27 april 2010 @ 13:07:
Het klinkt mij in de oren als een relatie waarbij een tijdje langs elkaar heen is geleefd. Allebei druk met het proberen in te vullen van de eigen wensen en behoeftes. Dat is meestal erg schadelijk voor een relatie. Tel hierbij op 2 mensen die ook nog eens moeilijk praten over hun gevoelens en ze nauwelijks uiten, dan krijg je deze situatie.
Overigens vind ik dat de TO door sommigen hier wel erg bot benaderd wordt. Hem "lamlul" noemen vind ik bijvoorbeeld totaal onnodig en laag bij de grond. Weet niet meer wie het was maar heb het ergens gelezen. Vraag me af wat hier voor frustratie achter dit schelden zou kunnen zitten.Eens met je analyse. Ook met je reply op het overgrote deel van de reakties. Misschien dat het sommige mensen een misplaatst gevoel geeft van superioriteit als er even lekker omlaag getrapt kan worden... Beetje jammer
Het klinkt mij in de oren als een relatie waarbij een tijdje langs elkaar heen is geleefd. Allebei druk met het proberen in te vullen van de eigen wensen en behoeftes. Dat is meestal erg schadelijk voor een relatie. Tel hierbij op 2 mensen die ook nog eens moeilijk praten over hun gevoelens en ze nauwelijks uiten, dan krijg je deze situatie.
Overigens vind ik dat de TO door sommigen hier wel erg bot benaderd wordt. Hem "lamlul" noemen vind ik bijvoorbeeld totaal onnodig en laag bij de grond. Weet niet meer wie het was maar heb het ergens gelezen. Vraag me af wat hier voor frustratie achter dit schelden zou kunnen zitten.Eens met je analyse. Ook met je reply op het overgrote deel van de reakties. Misschien dat het sommige mensen een misplaatst gevoel geeft van superioriteit als er even lekker omlaag getrapt kan worden... Beetje jammer
dinsdag 27 april 2010 om 13:32
quote:Dani71 schreef op 27 april 2010 @ 13:25:
[...]
Eens met je analyse. Ook met je reply op het overgrote deel van de reakties. Misschien dat het sommige mensen een misplaatst gevoel geeft van superioriteit als er even lekker omlaag getrapt kan worden... Beetje jammerIk snap dat trappen en schelden ook niet. Gelukkig.
[...]
Eens met je analyse. Ook met je reply op het overgrote deel van de reakties. Misschien dat het sommige mensen een misplaatst gevoel geeft van superioriteit als er even lekker omlaag getrapt kan worden... Beetje jammerIk snap dat trappen en schelden ook niet. Gelukkig.
dinsdag 27 april 2010 om 13:34
quote:Elizey schreef op 27 april 2010 @ 13:01:
[...]
Als dat zo is, kan je aan haar geven zonder iets terug te verwachten? Dat zou namelijk een heel goed begin zijn.
Ja, kan ik, al is er niets dat ik haar nu in de praktijk kan geven, het is immers uit. Ik heb haar in ieder geval een fijn gevoel gegeven met mijn brief aan haar die ik voornamelijk heb geschreven om haar een goed gevoel te geven zodat zij zich jegens mij niet schuldig hoefde te voelen. Dat heeft ze zeer gewaardeerd. Ik probeer sowieso zo onbaatzuchtig mogelijk te zijn en ben volgens mij ondanks al mijn tekortkomingen toch altruistisch ingesteld.
quote:Ik kan mij voorstellen dat jij ook liefde terug wil ontvangen en wil dat zij "ik hou van je zegt". En als jij eerst kan geven zonder maar iets terug te verwachten dan heb je kans dat zij "ontspant" en "open gaat" en ook terug "ik hou van jouw" gaat zeggen.
Ik 'geef' haar nu de rust, tijd en ruimte die ze aangaf nodig te hebben en respecteer die wens al is dat waanzinnig moeilijk. Geen contact terwijl ik niets liever zou horen dan haar stem.
quote:En hoe oneerlijk jij het ook misschien vind, de meeste vrouwe willen een man die "de leiding" neemt, die "achter haar aangaat", al zijn ze al 4 jaar bij elkaar.
Ik kan nu geen leiding nemen, ik probeer weer de man te worden waarop ze ooit verliefd werd, weer met goede baan, goed in zijn vel en zelfverzekerder dan ooit, ik kan momenteel slechts afwachten. Maar in een volgende relatie (met wie dan ook) zal ik ze wekelijks veroveren en het vlammetje altijd aan blijven wakkeren.
quote:Er is een heel goed boek van David Deida "the way of the superior man" dat jouw veel inzicht kan geven in hoe je aan een vrouwen kan geven wat zij van een man wil en "verwacht".Ik zal er eens naar kijken, als het maar geen mannen mars, vrouwen venus achtig boek is, die heb ik al.
[...]
Als dat zo is, kan je aan haar geven zonder iets terug te verwachten? Dat zou namelijk een heel goed begin zijn.
Ja, kan ik, al is er niets dat ik haar nu in de praktijk kan geven, het is immers uit. Ik heb haar in ieder geval een fijn gevoel gegeven met mijn brief aan haar die ik voornamelijk heb geschreven om haar een goed gevoel te geven zodat zij zich jegens mij niet schuldig hoefde te voelen. Dat heeft ze zeer gewaardeerd. Ik probeer sowieso zo onbaatzuchtig mogelijk te zijn en ben volgens mij ondanks al mijn tekortkomingen toch altruistisch ingesteld.
quote:Ik kan mij voorstellen dat jij ook liefde terug wil ontvangen en wil dat zij "ik hou van je zegt". En als jij eerst kan geven zonder maar iets terug te verwachten dan heb je kans dat zij "ontspant" en "open gaat" en ook terug "ik hou van jouw" gaat zeggen.
Ik 'geef' haar nu de rust, tijd en ruimte die ze aangaf nodig te hebben en respecteer die wens al is dat waanzinnig moeilijk. Geen contact terwijl ik niets liever zou horen dan haar stem.
quote:En hoe oneerlijk jij het ook misschien vind, de meeste vrouwe willen een man die "de leiding" neemt, die "achter haar aangaat", al zijn ze al 4 jaar bij elkaar.
Ik kan nu geen leiding nemen, ik probeer weer de man te worden waarop ze ooit verliefd werd, weer met goede baan, goed in zijn vel en zelfverzekerder dan ooit, ik kan momenteel slechts afwachten. Maar in een volgende relatie (met wie dan ook) zal ik ze wekelijks veroveren en het vlammetje altijd aan blijven wakkeren.
quote:Er is een heel goed boek van David Deida "the way of the superior man" dat jouw veel inzicht kan geven in hoe je aan een vrouwen kan geven wat zij van een man wil en "verwacht".Ik zal er eens naar kijken, als het maar geen mannen mars, vrouwen venus achtig boek is, die heb ik al.
dinsdag 27 april 2010 om 13:36
dinsdag 27 april 2010 om 13:37
Promoveren is een p[ittige klus. je vriendin doet dat toch maar mooi even en is er nog heel succesvol mee ook. Iets om plaatsvervangend trots op te zijn. Maar in plaats van trots lees ik een verwijtende toon. die nergens voor nodig is.
Ik snap het hele idde dat ze je gebruikt zou hebben ook niet. Ik bedoel, jij voerde toch geen reet uit thuis, behalve computeren? als je nou wel kookte en de zaak aan kant had gehad, had ik me nog kunnen voorstellen dat je je gebruikt volede, maar nu niet. Als je iemand niet praktisch en emotioneel ondersteund, hoe kan een ander daar dan 'misbruik' van maken.
Ik snap het hele idde dat ze je gebruikt zou hebben ook niet. Ik bedoel, jij voerde toch geen reet uit thuis, behalve computeren? als je nou wel kookte en de zaak aan kant had gehad, had ik me nog kunnen voorstellen dat je je gebruikt volede, maar nu niet. Als je iemand niet praktisch en emotioneel ondersteund, hoe kan een ander daar dan 'misbruik' van maken.
dinsdag 27 april 2010 om 13:38
dinsdag 27 april 2010 om 13:50
quote:heejhallo schreef op 27 april 2010 @ 13:40:
Daarbij, het is haar goedd recht om het uit te maken. Als iemand aangeeft het niet meer te zien zitten en als antwoord geven 'doe niet zo gek' vind ik nogal raar. Jij bent toch zeker niet degene die in zijn eentje bepaald of het wel of niet goed gaat in de relatie?Sorry, dat heb je verkeerd gelezen denk ik. Toen zij aangaf te twijfelen of wij elkaar wel gelukkig konder maken heb ik erg mijn best gedaan haar te laten merken dat ik in ieder geval wel degelijk heel veel voor haal voel en antwoordde zij 'wat doe je raar' (of iets van die strekking). Zij wist zich geen raad met mijn tekenen van affectie. Uiteraard is het haar goed recht de relatie te beeindigen.
Daarbij, het is haar goedd recht om het uit te maken. Als iemand aangeeft het niet meer te zien zitten en als antwoord geven 'doe niet zo gek' vind ik nogal raar. Jij bent toch zeker niet degene die in zijn eentje bepaald of het wel of niet goed gaat in de relatie?Sorry, dat heb je verkeerd gelezen denk ik. Toen zij aangaf te twijfelen of wij elkaar wel gelukkig konder maken heb ik erg mijn best gedaan haar te laten merken dat ik in ieder geval wel degelijk heel veel voor haal voel en antwoordde zij 'wat doe je raar' (of iets van die strekking). Zij wist zich geen raad met mijn tekenen van affectie. Uiteraard is het haar goed recht de relatie te beeindigen.
dinsdag 27 april 2010 om 13:51
Je hebt nogal veel van je partner verwacht terwijl je er zelf niets in wilde investeren. Brengt ze geld in het laatje terwijl jij werkeloos bent dan reageer je nog vol afgunst op haar succes ook. Je maakt mij niet wijs dat je acht uur per dag op zoek was naar een baan. Dus in plaats van te lantefanteren had je ook iets in het huis kunnen doen.
En als je zelf je gevoel niet uit, verwacht dat dan ook niet van de ander. Houden van zit niet alleen in woorden maar ook in daden, maar die lees ik over jezelf ook niet terug. Ik had in haar geval ook gemaakt dat ik andere woonruimte zou vinden. Wegwezen...
En als je zelf je gevoel niet uit, verwacht dat dan ook niet van de ander. Houden van zit niet alleen in woorden maar ook in daden, maar die lees ik over jezelf ook niet terug. Ik had in haar geval ook gemaakt dat ik andere woonruimte zou vinden. Wegwezen...
dinsdag 27 april 2010 om 13:51
quote:Elizey schreef op 27 april 2010 @ 13:38:
http://smilyanov.net/down ... 0the%20Superior%20Man.pdf
ik ben benieuwd wat je er van vind.Dankje, begin er vanavond aan.
http://smilyanov.net/down ... 0the%20Superior%20Man.pdf
ik ben benieuwd wat je er van vind.Dankje, begin er vanavond aan.
dinsdag 27 april 2010 om 13:56
quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 08:57:
Begin dit jaar zij ze plotseling 'we moeten praten'. Ze geloofde niet dat we elkaar gelukkig konden maken en wilde die avond in de woonkamer slapen. Ik zei 'doe niet zo gek' en heb haar gewoon in bed gehaald waar ik haar heb geknuffeld als nooit tevoren om haar maar duidelijk te maken hoeveel in van haar hou. 's Ochtends heb ik haar verteld dat ik echt niet wilde dat ze me zou verlaten, dat ze daarvoor teveel voor me betende enzo. Haar antwoord was 'wat doe je toch raar'. Ze wist zich er geen raad mee hoe ik deed.
Als iemand zegt: Doe niet zo gek, wanneer ik mijn twijfels uit voel ik me niet zo serieus genomen, nee.
Begin dit jaar zij ze plotseling 'we moeten praten'. Ze geloofde niet dat we elkaar gelukkig konden maken en wilde die avond in de woonkamer slapen. Ik zei 'doe niet zo gek' en heb haar gewoon in bed gehaald waar ik haar heb geknuffeld als nooit tevoren om haar maar duidelijk te maken hoeveel in van haar hou. 's Ochtends heb ik haar verteld dat ik echt niet wilde dat ze me zou verlaten, dat ze daarvoor teveel voor me betende enzo. Haar antwoord was 'wat doe je toch raar'. Ze wist zich er geen raad mee hoe ik deed.
Als iemand zegt: Doe niet zo gek, wanneer ik mijn twijfels uit voel ik me niet zo serieus genomen, nee.
dinsdag 27 april 2010 om 13:57
quote:Kikkerrr schreef op 27 april 2010 @ 13:51:
Je hebt nogal veel van je partner verwacht terwijl je er zelf niets in wilde investeren. Brengt ze geld in het laatje terwijl jij werkeloos bent dan reageer je nog vol afgunst op haar succes ook.
Zij brengt geen geld in het laadje, zij krijgt een studietoelage, geen salaris. Ik leef van mijn meegebrachte zak geld. Ik ben niet afgunstig op haar succes.
quote:Je maakt mij niet wijs dat je acht uur per dag op zoek was naar een baan. Dus in plaats van te lantefanteren had je ook iets in het huis kunnen doen.
Lees mijn eerdere antwoorden er op na dan zie je dat ik absoluut niet hebben zitten lanterfanten.
quote:En als je zelf je gevoel niet uit, verwacht dat dan ook niet van de ander.
Dat werkt natuurlijk wel beide kanten op.
quote:Houden van zit niet alleen in woorden maar ook in daden, maar die lees ik over jezelf ook niet terug. Ik had in haar geval ook gemaakt dat ik andere woonruimte zou vinden. Wegwezen...En wat heb je gelezen over haar daden dan? Ik heb al uitgelegd dat we beiden verlegen zaten om uitingen van houden van.
Je hebt nogal veel van je partner verwacht terwijl je er zelf niets in wilde investeren. Brengt ze geld in het laatje terwijl jij werkeloos bent dan reageer je nog vol afgunst op haar succes ook.
Zij brengt geen geld in het laadje, zij krijgt een studietoelage, geen salaris. Ik leef van mijn meegebrachte zak geld. Ik ben niet afgunstig op haar succes.
quote:Je maakt mij niet wijs dat je acht uur per dag op zoek was naar een baan. Dus in plaats van te lantefanteren had je ook iets in het huis kunnen doen.
Lees mijn eerdere antwoorden er op na dan zie je dat ik absoluut niet hebben zitten lanterfanten.
quote:En als je zelf je gevoel niet uit, verwacht dat dan ook niet van de ander.
Dat werkt natuurlijk wel beide kanten op.
quote:Houden van zit niet alleen in woorden maar ook in daden, maar die lees ik over jezelf ook niet terug. Ik had in haar geval ook gemaakt dat ik andere woonruimte zou vinden. Wegwezen...En wat heb je gelezen over haar daden dan? Ik heb al uitgelegd dat we beiden verlegen zaten om uitingen van houden van.
dinsdag 27 april 2010 om 13:59
quote:Kikkerrr schreef op 27 april 2010 @ 13:52:
En als je heel de relatie weinig affectie toont is het toch logisch dat ze het niet snapt als je het ineens wel gaat tonen?Ik reageerde op haar twijfels door mijn best te doen mijn affectie te tonen. Ik deed in ieder geval mijn best. Ze had ook kunnen reageren door mijn affectie op prijs te stellen en zelf ook eens affectie te tonen want vergeet niet, die was er ook niet.
En als je heel de relatie weinig affectie toont is het toch logisch dat ze het niet snapt als je het ineens wel gaat tonen?Ik reageerde op haar twijfels door mijn best te doen mijn affectie te tonen. Ik deed in ieder geval mijn best. Ze had ook kunnen reageren door mijn affectie op prijs te stellen en zelf ook eens affectie te tonen want vergeet niet, die was er ook niet.
dinsdag 27 april 2010 om 14:04
edrob, wij kunnen alleen maar aangeven hoe je situatie op ons overkomt. Je hoeft mij in ieder geval niet te overtuigen van je gelijk. Maar voor iemand die zelf gepromoveerd in onlangs kan ik me voorstellen dat wanneer iemand je in de praktische zin en emotionele zin niet ondersteund, je zelf ook weinig zin meer hebt om moeite voor de ander te doen.
Zoals ik al zei, ben je wel trots op haar? Ik lees dat nergens, eerder meer verwijten. Als je dan thuis het gevoel hebt dat een ander je je success verwijt, ja, dan zou ik ook in het weekend naar het lab gaan. Geen goede strategie van haar, maar ik kan het me wel voorstellen.
Zoals ik al zei, ben je wel trots op haar? Ik lees dat nergens, eerder meer verwijten. Als je dan thuis het gevoel hebt dat een ander je je success verwijt, ja, dan zou ik ook in het weekend naar het lab gaan. Geen goede strategie van haar, maar ik kan het me wel voorstellen.
dinsdag 27 april 2010 om 14:06
quote:heejhallo schreef op 27 april 2010 @ 13:56:
[...]
Als iemand zegt: Doe niet zo gek, wanneer ik mijn twijfels uit voel ik me niet zo serieus genomen, nee.Oh sorry, dat had ik dus juist verkeerd gelezen. Ik zei overigens niet letterlijk 'doe niet zo gek' ik heb haar slechts gezegd dat er mijns inziens geen reden was om ineens niet meer in een comfortabel bed te slapen maar op een luchtbedje in op de grond aangezien er in bed toch al nauwelijks intimiteit meer was en ze dan in ieder geval in een fatsoenlijk bed zou slapen. Ze was het hier ook mee eens.
[...]
Als iemand zegt: Doe niet zo gek, wanneer ik mijn twijfels uit voel ik me niet zo serieus genomen, nee.Oh sorry, dat had ik dus juist verkeerd gelezen. Ik zei overigens niet letterlijk 'doe niet zo gek' ik heb haar slechts gezegd dat er mijns inziens geen reden was om ineens niet meer in een comfortabel bed te slapen maar op een luchtbedje in op de grond aangezien er in bed toch al nauwelijks intimiteit meer was en ze dan in ieder geval in een fatsoenlijk bed zou slapen. Ze was het hier ook mee eens.
dinsdag 27 april 2010 om 14:08
quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 13:59:
[...]
Ik reageerde op haar twijfels door mijn best te doen mijn affectie te tonen. Ik deed in ieder geval mijn best. Ze had ook kunnen reageren door mijn affectie op prijs te stellen en zelf ook eens affectie te tonen want vergeet niet, die was er ook niet.
Kijk, dit soort redenaties is een reden dat ik bij mijn ex weg ben. Lieve man hoor, maar ik had nooit het gevoel dat hoe ik me voelde als even zwaar telde als wat hij voelde. Hij beredeneerde wat wel en niet een goede reactie was, wilde altijd alles bediscusieren, in plaats van gewoon eens te accepteren dat ik een andere kijk ergens op had, of andere gevoelens. Sorry, maar zo laat je dus absoluut geen ruimte voor de gevoelens voor een ander (en neem je haar dus niet serieus. In ieder geval niet zo serieus als jezelf en je eigen gevoelens).
Het is alsof je zeg: Je mag je niet zo voelen, want ik doe zo mijn best, dus moet je het waarderen.
Het ergste was nog dat hij wel van zichzelf dácht dat hij heel open was. Maar hij stond alleen open voor mijn versie als het hem uitkwam.
[...]
Ik reageerde op haar twijfels door mijn best te doen mijn affectie te tonen. Ik deed in ieder geval mijn best. Ze had ook kunnen reageren door mijn affectie op prijs te stellen en zelf ook eens affectie te tonen want vergeet niet, die was er ook niet.
Kijk, dit soort redenaties is een reden dat ik bij mijn ex weg ben. Lieve man hoor, maar ik had nooit het gevoel dat hoe ik me voelde als even zwaar telde als wat hij voelde. Hij beredeneerde wat wel en niet een goede reactie was, wilde altijd alles bediscusieren, in plaats van gewoon eens te accepteren dat ik een andere kijk ergens op had, of andere gevoelens. Sorry, maar zo laat je dus absoluut geen ruimte voor de gevoelens voor een ander (en neem je haar dus niet serieus. In ieder geval niet zo serieus als jezelf en je eigen gevoelens).
Het is alsof je zeg: Je mag je niet zo voelen, want ik doe zo mijn best, dus moet je het waarderen.
Het ergste was nog dat hij wel van zichzelf dácht dat hij heel open was. Maar hij stond alleen open voor mijn versie als het hem uitkwam.
dinsdag 27 april 2010 om 14:15
quote:heejhallo schreef op 27 april 2010 @ 14:04:
edrob, wij kunnen alleen maar aangeven hoe je situatie op ons overkomt. Je hoeft mij in ieder geval niet te overtuigen van je gelijk. Maar voor iemand die zelf gepromoveerd in onlangs kan ik me voorstellen dat wanneer iemand je in de praktische zin en emotionele zin niet ondersteund, je zelf ook weinig zin meer hebt om moeite voor de ander te doen.
Ik heb haar zo goed mogelijk proberen te ondersteunen bij haar promotie, voor zover mogelijk. We hebben het vaak gehad over verschillende algoritmes die ze aan het toetsen was en daar constructief over meegedacht. Ook posters voor presentaties etc heb ik de hemel in geprezen.
quote:Zoals ik al zei, ben je wel trots op haar? Ik lees dat nergens, eerder meer verwijten. Als je dan thuis het gevoel hebt dat een ander je je success verwijt, ja, dan zou ik ook in het weekend naar het lab gaan. Geen goede strategie van haar, maar ik kan het me wel voorstellen.Ik ben waanzinnig trots op haar. Ze is een echte kanjer en ik verwijt haar haar succes absoluut niet. Ik geef wel toe dat als je zo vaak met haar succes geconfronteerd wordt en zelf tegelijkertijd erg veel moeite hebt aan een baan te komen wegens de crisis dat het af en toe nogal confronterend is. Ieder succes van haar (hoe gegund ook) doet je beseffen hoe klote je eigen situatie is. Geen goede eigenschap wellicht maar toch ook wel ergens voorstelbaar?
edrob, wij kunnen alleen maar aangeven hoe je situatie op ons overkomt. Je hoeft mij in ieder geval niet te overtuigen van je gelijk. Maar voor iemand die zelf gepromoveerd in onlangs kan ik me voorstellen dat wanneer iemand je in de praktische zin en emotionele zin niet ondersteund, je zelf ook weinig zin meer hebt om moeite voor de ander te doen.
Ik heb haar zo goed mogelijk proberen te ondersteunen bij haar promotie, voor zover mogelijk. We hebben het vaak gehad over verschillende algoritmes die ze aan het toetsen was en daar constructief over meegedacht. Ook posters voor presentaties etc heb ik de hemel in geprezen.
quote:Zoals ik al zei, ben je wel trots op haar? Ik lees dat nergens, eerder meer verwijten. Als je dan thuis het gevoel hebt dat een ander je je success verwijt, ja, dan zou ik ook in het weekend naar het lab gaan. Geen goede strategie van haar, maar ik kan het me wel voorstellen.Ik ben waanzinnig trots op haar. Ze is een echte kanjer en ik verwijt haar haar succes absoluut niet. Ik geef wel toe dat als je zo vaak met haar succes geconfronteerd wordt en zelf tegelijkertijd erg veel moeite hebt aan een baan te komen wegens de crisis dat het af en toe nogal confronterend is. Ieder succes van haar (hoe gegund ook) doet je beseffen hoe klote je eigen situatie is. Geen goede eigenschap wellicht maar toch ook wel ergens voorstelbaar?
dinsdag 27 april 2010 om 14:40
Jullie zijn uit elkaar gegroeid, het is niet anders. Verwerk je verdriet, en begin opnieuw.
Zij komt mij eerlijk gezegd over als iemand die moeite heeft met het tonen van affectie.
Ik persoonlijk zou er niet zo veel moeite mee hebben als mijn verjaardag een keer vergeten zou zijn. Als er daarna maar welgemeende excuses (en natuurlijk veel cadeautjes) aangeboden zouden worden.
Ik zou er wel moeite mee hebben als mijn partner al zo lang werkloos zou zijn. Al stond ie iedere dag achter de lopende band...
Zij komt mij eerlijk gezegd over als iemand die moeite heeft met het tonen van affectie.
Ik persoonlijk zou er niet zo veel moeite mee hebben als mijn verjaardag een keer vergeten zou zijn. Als er daarna maar welgemeende excuses (en natuurlijk veel cadeautjes) aangeboden zouden worden.
Ik zou er wel moeite mee hebben als mijn partner al zo lang werkloos zou zijn. Al stond ie iedere dag achter de lopende band...
dinsdag 27 april 2010 om 17:13
quote:EdRob schreef op 27 april 2010 @ 11:59:
[...]
Ze was toen 4 jaar jonger en meisje is in dit geval als compliment bedoeld, vrouw klinkt voor mijn gevoel te oud voor haar jeugdige uitstraling. Het is niet paternalistisch bedoeld.Kan. In de context van wat je verder schrijft kwam het op mij wel zo over. Als dat aan mij ligt, des te beter.quote:Achteraf gezien wel ja. Ik ben nogal goed in verkeerde dingen zeggen op de verkeerde momenten blijkbaar. Als ik het opnieuw kon doen zou ik zeggen 'Dat zou fantastisch zijn! Een droom die uitkomt. Ik zou het fan-tas-tisch vinden als we samen gaan!'.Lesson learned.quote:Het is zeker geen garantie maar het land waar ik nu zit kwam ik mede binnen omdat mijn studie hier op een lijst staat van beroepen waar een tekort aan is (was). Het lag dus zeker niet in de lijn der verwachtingen. Daarnaast is het natuurlijk wel zo dat je als universitair geschoolde wel kan vakkenvullen (met alle respect voor vakkenvullers) maar dat andersom lastiger is.Dat is allemaal mooi, maar wat jij overduidelijk te doen hebt is werken. Dus als dat vakkenvullen is, ga dan vakkenvullen, en ben er trots op. Je hebt namelijk reden om trots te zijn als je in je eigen levensonderhoud voorziet.quote:Nu onderschat je me toch. Ik ben niet vies van wat voor werk dan ook.Misschien, misschien ook niet. Ik kan dat niet beoordelen. Ik was een tijdje terug in één van de armste landen van Europa, en de meeste mensen die ik daarover hoor zien ellende. Ik zag eerlijk gezegd talloze kansen. Maar ik weet niet waar je woont, ik weet niet wat je kan. Dat zal je zelf moeten bepalen.quote:Nee, die vind je via het lokale arbeidsbureau waar ik ook al lang sta ingeschreven. Jee, lijkt wel een persoonlijke vete van je tegen me. Ik begeef me hier als man in het hol van de leeuw en krijg van jou op werkelijk ieder punt de wind van voren. Ik heb een hekel aan werkloos thuis zitten en doe niets liever dan werken. Ik hou van mijn werk!En toch zit je al een jaar thuis. Kennelijk in een land waar dat mogelijk is. Weet je wat het interessante is? Als je pakweg in Niger zou zitten, had je nu allang werk, of had je echt geen toegang tot internet. Of tot schoon water.quote:Jammer dat je er bij moet schelden. Ik probeer hier iets te leren en op te steken van welgemeend advies.Mogelijk dat de term "lamlul" als schelden klinkt, maar ik zeg het niet om je te kwetsen. Ik vind het gedrag dat je van jezelf beschrijft uitstekend onder de noemer "lamlul" passen. Maar als dat je gekwetst heeft, bied ik daarvoor graag mijn excuses aan.quote:Ik maak haar geen enkel verwijt, ik heb in een lange brief die ik haar van het weekend geschreven heb alle schuld bij mijzelf neergelegd.Wat je hier schrijft is wel degelijk zwaar verwijtend.quote:Je hebt geen idee van mijn verleden en geen idee van mijn redenen me niet te kwetsbaar op te stellen. Dat dat niet slim was ontken ik niet. Zij kan niet goed communiceren omdat ze gewoon moeilijk over gevoelens kan praten. Echt niet. Zegt ze zelf ook. Ze kan prima verhalen over haar studie, haar hobbies of wat dan ook maar niet over gevoelens. Waarom weet alleen zijzelf.Allemaal leuk en aardig, maar ik ga af op wat je zelf schrijft. JIJ weigert haar te zeggen dat je van haar houdt, omdat je je niet kwetsbaar wil opstellen. Moet jij weten, maar duurzame relaties bouw je er niet mee.quote:Je bent keihard in je commentaar maar er zit wel een hoop in. Waardering voor achter de pc zitten is uiteraard onzin.Die hardheid valt wel mee. Ik wijs je op de werkelijkheid: waardering vragen terwijl je daar niet naar presteert, is eerder zielig dan nuttig.quote:Hier draaf je toch weer een beetje door. Ik heb angst gehad me kwetsbaar op te stellen (en ik weet mijn eigen redenen) zij ook (maar die redenen weet ik niet). Ik wilde wel dat ze mee naar het buitenland ging maar ook dat ze zich besefte dat het alleen kans van slagen had als ze hier een doel had.Ik draaf niet door, ik benoem gewoon wat je zelft vertelt. Ik kan je niets over jezelf vertellen, behalve wat je zelf vertelt. Ik doe niets meer dan de excuses, de verklaringen en het zelfmedelijden schrappen, en je dan terug geven wat je zelf vertelt. Doe er mee wat je wil. Niets, als je er niets mee wil doen. Ik steek tijd in een reactie, omdat ik iets in je verhaal herken van iemand die ik al met al erg ongelukkig heb zien worden omdat hij liever bevestigd wilde worden in zijn zelfmedelijden dan zichzelf een schop onder zijn kont te geven. Mijn bedoeling is dus uitsluitend positief. Maar wat je er mee doet is aan jezelf, en maakt voor mij feitelijk niets uit.quote:Ik heb momenteel geen collega's waaruit je vriendschappen zou kunnen krijgen en bij de verenigingen waar ik bij zit zit eigenlijk niemand van mijn leeftijd. Zij is geen gestoorde beta-nerd maar wel een echt beta die wel moeilijk/niet over gevoelens kan praten.De feiten uit dit verhaal: jij bent na jaren daar te wonen nog niet in staat gebleken een vriendschap op te bouwen. De rest is humbug. Doe iets met wat jezelf betreft.quote:In mijn werk heb ik altijd goed gepresteerd en daar ook waardering voor gekregen, ik heb nu pech met die crisis. In de privé sfeer ben ik tekort geschoten, geef je gelijk dat ik daar inderdaad niet echt waardering voor verdien.Je zit al een jaar zonder werk. Er zijn plaatsen in de wereld waar dat niet alleen valt af te doen met "pech". Maar het is aan jezelf of je liever blijft zitten met de tekst "pech", of in beweging komt met "kans".quote:Ik heb haar wel degelijk wat te bieden, wat niet wegneemt dat ze voor mij belangrijk is.Zelf weten, maar laten merken wat je iemand te bieden hebt, is wellicht effectiever dan laten merken hoe hard je de ander nodig hebt.quote:Ja hoor, ga maar door met bashen. Ik waardeer haar enorm voor wie ze is en wat ze presteert. Als ik zelf ergens op af zou knappen is het een vrouw zonder ambities, wier hobbies shoppen en soaps kijken zijn. Geef mij maar een vrouw met ambities en ik ben reuze trots op haar. En dat 'zij wel'... net alsof ik nooit iets gepresteerd heb, waar haal je dat vandaan?Je mag je aangevallen voelen, als dat helpt. Mij maakt het niet uit. Maar ik hou de indruk dat je niet zo graag in de spiegel kijkt.quote:Het begint vervelend te worden dat nodeloze bashen.Jij noemt het nodeloos bashen. Als dat alles is wat je er uit haalt, kan je het beter negeren.quote:Ik kan me hier prima bedruipen, als je emigreert doe je dat met een zak geld erbij, juist om dit soort situaties het hoofd te kunnen bieden.Je mist de kern van de boodschap nogal.quote:Wel als het opbouwend is en zonder nodeloos gescheld. Confronterend mag best maar je kan ook doordraven...Van nodeloos schelden is geen sprake. Maar als je het zo wil verstaan, ben je daar vanzelfsprekend vrij in. Ik constateer uit de reacties dat mijn zienswijze niet zo heel apart is.quote:Bedankt voor je input.Graag gedaan. Altijd bereid mensen te helpen.
[...]
Ze was toen 4 jaar jonger en meisje is in dit geval als compliment bedoeld, vrouw klinkt voor mijn gevoel te oud voor haar jeugdige uitstraling. Het is niet paternalistisch bedoeld.Kan. In de context van wat je verder schrijft kwam het op mij wel zo over. Als dat aan mij ligt, des te beter.quote:Achteraf gezien wel ja. Ik ben nogal goed in verkeerde dingen zeggen op de verkeerde momenten blijkbaar. Als ik het opnieuw kon doen zou ik zeggen 'Dat zou fantastisch zijn! Een droom die uitkomt. Ik zou het fan-tas-tisch vinden als we samen gaan!'.Lesson learned.quote:Het is zeker geen garantie maar het land waar ik nu zit kwam ik mede binnen omdat mijn studie hier op een lijst staat van beroepen waar een tekort aan is (was). Het lag dus zeker niet in de lijn der verwachtingen. Daarnaast is het natuurlijk wel zo dat je als universitair geschoolde wel kan vakkenvullen (met alle respect voor vakkenvullers) maar dat andersom lastiger is.Dat is allemaal mooi, maar wat jij overduidelijk te doen hebt is werken. Dus als dat vakkenvullen is, ga dan vakkenvullen, en ben er trots op. Je hebt namelijk reden om trots te zijn als je in je eigen levensonderhoud voorziet.quote:Nu onderschat je me toch. Ik ben niet vies van wat voor werk dan ook.Misschien, misschien ook niet. Ik kan dat niet beoordelen. Ik was een tijdje terug in één van de armste landen van Europa, en de meeste mensen die ik daarover hoor zien ellende. Ik zag eerlijk gezegd talloze kansen. Maar ik weet niet waar je woont, ik weet niet wat je kan. Dat zal je zelf moeten bepalen.quote:Nee, die vind je via het lokale arbeidsbureau waar ik ook al lang sta ingeschreven. Jee, lijkt wel een persoonlijke vete van je tegen me. Ik begeef me hier als man in het hol van de leeuw en krijg van jou op werkelijk ieder punt de wind van voren. Ik heb een hekel aan werkloos thuis zitten en doe niets liever dan werken. Ik hou van mijn werk!En toch zit je al een jaar thuis. Kennelijk in een land waar dat mogelijk is. Weet je wat het interessante is? Als je pakweg in Niger zou zitten, had je nu allang werk, of had je echt geen toegang tot internet. Of tot schoon water.quote:Jammer dat je er bij moet schelden. Ik probeer hier iets te leren en op te steken van welgemeend advies.Mogelijk dat de term "lamlul" als schelden klinkt, maar ik zeg het niet om je te kwetsen. Ik vind het gedrag dat je van jezelf beschrijft uitstekend onder de noemer "lamlul" passen. Maar als dat je gekwetst heeft, bied ik daarvoor graag mijn excuses aan.quote:Ik maak haar geen enkel verwijt, ik heb in een lange brief die ik haar van het weekend geschreven heb alle schuld bij mijzelf neergelegd.Wat je hier schrijft is wel degelijk zwaar verwijtend.quote:Je hebt geen idee van mijn verleden en geen idee van mijn redenen me niet te kwetsbaar op te stellen. Dat dat niet slim was ontken ik niet. Zij kan niet goed communiceren omdat ze gewoon moeilijk over gevoelens kan praten. Echt niet. Zegt ze zelf ook. Ze kan prima verhalen over haar studie, haar hobbies of wat dan ook maar niet over gevoelens. Waarom weet alleen zijzelf.Allemaal leuk en aardig, maar ik ga af op wat je zelf schrijft. JIJ weigert haar te zeggen dat je van haar houdt, omdat je je niet kwetsbaar wil opstellen. Moet jij weten, maar duurzame relaties bouw je er niet mee.quote:Je bent keihard in je commentaar maar er zit wel een hoop in. Waardering voor achter de pc zitten is uiteraard onzin.Die hardheid valt wel mee. Ik wijs je op de werkelijkheid: waardering vragen terwijl je daar niet naar presteert, is eerder zielig dan nuttig.quote:Hier draaf je toch weer een beetje door. Ik heb angst gehad me kwetsbaar op te stellen (en ik weet mijn eigen redenen) zij ook (maar die redenen weet ik niet). Ik wilde wel dat ze mee naar het buitenland ging maar ook dat ze zich besefte dat het alleen kans van slagen had als ze hier een doel had.Ik draaf niet door, ik benoem gewoon wat je zelft vertelt. Ik kan je niets over jezelf vertellen, behalve wat je zelf vertelt. Ik doe niets meer dan de excuses, de verklaringen en het zelfmedelijden schrappen, en je dan terug geven wat je zelf vertelt. Doe er mee wat je wil. Niets, als je er niets mee wil doen. Ik steek tijd in een reactie, omdat ik iets in je verhaal herken van iemand die ik al met al erg ongelukkig heb zien worden omdat hij liever bevestigd wilde worden in zijn zelfmedelijden dan zichzelf een schop onder zijn kont te geven. Mijn bedoeling is dus uitsluitend positief. Maar wat je er mee doet is aan jezelf, en maakt voor mij feitelijk niets uit.quote:Ik heb momenteel geen collega's waaruit je vriendschappen zou kunnen krijgen en bij de verenigingen waar ik bij zit zit eigenlijk niemand van mijn leeftijd. Zij is geen gestoorde beta-nerd maar wel een echt beta die wel moeilijk/niet over gevoelens kan praten.De feiten uit dit verhaal: jij bent na jaren daar te wonen nog niet in staat gebleken een vriendschap op te bouwen. De rest is humbug. Doe iets met wat jezelf betreft.quote:In mijn werk heb ik altijd goed gepresteerd en daar ook waardering voor gekregen, ik heb nu pech met die crisis. In de privé sfeer ben ik tekort geschoten, geef je gelijk dat ik daar inderdaad niet echt waardering voor verdien.Je zit al een jaar zonder werk. Er zijn plaatsen in de wereld waar dat niet alleen valt af te doen met "pech". Maar het is aan jezelf of je liever blijft zitten met de tekst "pech", of in beweging komt met "kans".quote:Ik heb haar wel degelijk wat te bieden, wat niet wegneemt dat ze voor mij belangrijk is.Zelf weten, maar laten merken wat je iemand te bieden hebt, is wellicht effectiever dan laten merken hoe hard je de ander nodig hebt.quote:Ja hoor, ga maar door met bashen. Ik waardeer haar enorm voor wie ze is en wat ze presteert. Als ik zelf ergens op af zou knappen is het een vrouw zonder ambities, wier hobbies shoppen en soaps kijken zijn. Geef mij maar een vrouw met ambities en ik ben reuze trots op haar. En dat 'zij wel'... net alsof ik nooit iets gepresteerd heb, waar haal je dat vandaan?Je mag je aangevallen voelen, als dat helpt. Mij maakt het niet uit. Maar ik hou de indruk dat je niet zo graag in de spiegel kijkt.quote:Het begint vervelend te worden dat nodeloze bashen.Jij noemt het nodeloos bashen. Als dat alles is wat je er uit haalt, kan je het beter negeren.quote:Ik kan me hier prima bedruipen, als je emigreert doe je dat met een zak geld erbij, juist om dit soort situaties het hoofd te kunnen bieden.Je mist de kern van de boodschap nogal.quote:Wel als het opbouwend is en zonder nodeloos gescheld. Confronterend mag best maar je kan ook doordraven...Van nodeloos schelden is geen sprake. Maar als je het zo wil verstaan, ben je daar vanzelfsprekend vrij in. Ik constateer uit de reacties dat mijn zienswijze niet zo heel apart is.quote:Bedankt voor je input.Graag gedaan. Altijd bereid mensen te helpen.
dinsdag 27 april 2010 om 17:15
quote:lil_star schreef op 27 april 2010 @ 12:21:
[...]
seriously...probeer je nou mijn woorden uit context te halen? dan heb je vette pech....ik schreef het neer zoals jullie het nu over laten komen,dus doe niet zo bijdehandWat een agressie.quote:en idd je zei het niet....maar alles wat je wel kon zeggen om als een onbeschoft zwart/wit persoon over te komen heb je wel gezegd...
het lijkt wel alsof jij het je persoonlijk aantrekt joh...erg typisch allemaal!
Opmerkelijk, want degene die het zich hier persoonlijk aan lijkt te trekken ben jij, vrij duidelijk.
[...]
seriously...probeer je nou mijn woorden uit context te halen? dan heb je vette pech....ik schreef het neer zoals jullie het nu over laten komen,dus doe niet zo bijdehandWat een agressie.quote:en idd je zei het niet....maar alles wat je wel kon zeggen om als een onbeschoft zwart/wit persoon over te komen heb je wel gezegd...
het lijkt wel alsof jij het je persoonlijk aantrekt joh...erg typisch allemaal!
Opmerkelijk, want degene die het zich hier persoonlijk aan lijkt te trekken ben jij, vrij duidelijk.
dinsdag 27 april 2010 om 18:54
Waarom is het eigenlijk zo'n groot geheim welk land jullie naartoe gegaan zijn??
In welk land ter wereld is het nu onmogelijk om als goed opgeleide jonge man leeftijdgenoten dan wel gelijkgestemden te ontmoeten??
Over degene die van mening is dat we allemaal ongesteld zijn: ik dacht niet dat de reacties alleen van vrouwen afkomstig waren. Ik vraag me wel af of het voor jouw waardeoordeel van belang is of het een man of vrouw (onder pseudoniem, dus who cares) is die antwoordt.
Voor topic starter: wat waren eigenlijk jullie toekomstplannen vanaf pakweg 2 jaar geleden? Wat zijn jouw toekomstplannen geweest en wat zijn ze nu?
Ik meen in een aantal postings te lezen dat je (een groot deel van) je eigenwaarde haalt uit het hebben van een goede baan (met het bijbehorende salaris, aanzien, whatever perks tickle you)
Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren, dat wat jij aan je liefdespartner te bieden hebt, los staat van jouw (al of niet) baan. Jouw unieke punten zitten in jouzelf. Vrouwen, of in ieder geval ikzelf, vallen niet op 'advocaat', 'arts', 'architect' oid. Ik val meer op 'eerlijk', 'standvastig', 'avontuurlijk' en ga zo maar door. Dus wat heb JIJ te bieden, niet in werk of geld maar als persoon. Overigens niet alleen aan een toekomstige geliefde, maar bijv ook aan toekomstige vrienden (die zul je nodig hebben)
In welk land ter wereld is het nu onmogelijk om als goed opgeleide jonge man leeftijdgenoten dan wel gelijkgestemden te ontmoeten??
Over degene die van mening is dat we allemaal ongesteld zijn: ik dacht niet dat de reacties alleen van vrouwen afkomstig waren. Ik vraag me wel af of het voor jouw waardeoordeel van belang is of het een man of vrouw (onder pseudoniem, dus who cares) is die antwoordt.
Voor topic starter: wat waren eigenlijk jullie toekomstplannen vanaf pakweg 2 jaar geleden? Wat zijn jouw toekomstplannen geweest en wat zijn ze nu?
Ik meen in een aantal postings te lezen dat je (een groot deel van) je eigenwaarde haalt uit het hebben van een goede baan (met het bijbehorende salaris, aanzien, whatever perks tickle you)
Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren, dat wat jij aan je liefdespartner te bieden hebt, los staat van jouw (al of niet) baan. Jouw unieke punten zitten in jouzelf. Vrouwen, of in ieder geval ikzelf, vallen niet op 'advocaat', 'arts', 'architect' oid. Ik val meer op 'eerlijk', 'standvastig', 'avontuurlijk' en ga zo maar door. Dus wat heb JIJ te bieden, niet in werk of geld maar als persoon. Overigens niet alleen aan een toekomstige geliefde, maar bijv ook aan toekomstige vrienden (die zul je nodig hebben)
