Relaties
alle pijlers
Mijn eerste grote liefde
dinsdag 27 april 2010 om 17:35
Ik weet het even niet meer,ik weet ook niet wat ik wil bereiken met het plaatsen van mijn verhaal,waarschijnlijk gewoon even mijn hart luchten ofzo,ik kan het verder aan niemand kwijt.
Ik ben heel gelukkig getrouwd al 9 jaar we zijn 13 jaar bij elkaar,en we hebben samen 2 kindjes,alles gaat perfect ,daarom snap ik mezelf ook niet.
Voordat ik mijn man leerde kennen was ik al jaren hopeloos verliefd op een jongen,uiteindelijk hebben we even iets gekregen,maar we waren zo verliefd en zo nerveus allebei,we durfde gewoon nauwlijks iets te zeggen tegen elkaar haha,het was zoo erg.Toen leerde ik mijn man kennen en bij hem voelde ik me op mijn gemak,was verder niet echt verliefd ofzo,maar het klopte gewoon.
Nooit ben ik mijn eerste grote liefde vergeten,logisch dat doet niemand neem ik aan.
Maar sinds 3 jaar heb ik via email af en toe wel eens contact met hem,ik hield het express bij af en toe,want iedere keer was ik helemaal van slag na een mail van hem..maar vooral het laatste jaar mailen we heel erg vaak ,ik ben weer compleet verliefd en hij gaat maar niet uit mijn gedachte,ik word er helemaal gek van,maar afstand nemen lukt me niet,ik hou het wel eens 4 weken vol,maar mis hem dan zooo vreselijk,ik wil hem spreken het liefst wil ik hem zien,maar dat lijkt me nou echt niet verstandig,hij voelt het zelfde voor mij dat maakt het nog lastiger eigenlijk.
ik weet het gewoon even niet meer,ik wil hem graag zien,misschien is het dan wel voorbij met deze gevoelens,hij kan natuurlijk ontzettend veranderd zijn,maar het kan ook een andere kant op gaan natuurlijk,en het laatste wat ik wil is mijn man en kinderen in de steek laten.
maar oow wat wil ik graag bij hem zijn ,pfff dit is zooo moeilijk.
ik hoop dat iemand mijn warrige verhaal begrijpt haha
Ik ben heel gelukkig getrouwd al 9 jaar we zijn 13 jaar bij elkaar,en we hebben samen 2 kindjes,alles gaat perfect ,daarom snap ik mezelf ook niet.
Voordat ik mijn man leerde kennen was ik al jaren hopeloos verliefd op een jongen,uiteindelijk hebben we even iets gekregen,maar we waren zo verliefd en zo nerveus allebei,we durfde gewoon nauwlijks iets te zeggen tegen elkaar haha,het was zoo erg.Toen leerde ik mijn man kennen en bij hem voelde ik me op mijn gemak,was verder niet echt verliefd ofzo,maar het klopte gewoon.
Nooit ben ik mijn eerste grote liefde vergeten,logisch dat doet niemand neem ik aan.
Maar sinds 3 jaar heb ik via email af en toe wel eens contact met hem,ik hield het express bij af en toe,want iedere keer was ik helemaal van slag na een mail van hem..maar vooral het laatste jaar mailen we heel erg vaak ,ik ben weer compleet verliefd en hij gaat maar niet uit mijn gedachte,ik word er helemaal gek van,maar afstand nemen lukt me niet,ik hou het wel eens 4 weken vol,maar mis hem dan zooo vreselijk,ik wil hem spreken het liefst wil ik hem zien,maar dat lijkt me nou echt niet verstandig,hij voelt het zelfde voor mij dat maakt het nog lastiger eigenlijk.
ik weet het gewoon even niet meer,ik wil hem graag zien,misschien is het dan wel voorbij met deze gevoelens,hij kan natuurlijk ontzettend veranderd zijn,maar het kan ook een andere kant op gaan natuurlijk,en het laatste wat ik wil is mijn man en kinderen in de steek laten.
maar oow wat wil ik graag bij hem zijn ,pfff dit is zooo moeilijk.
ik hoop dat iemand mijn warrige verhaal begrijpt haha
dinsdag 27 april 2010 om 17:42
Als je van de gevoelens af wilt, vrees ik dat je beter afstand kunt nemen en eventueel het contact verbreken, dan af te spreken en te hopen dat hij zo veranderd is dat je hem niet leuk maar vindt. Die kans is namelijk niet zo groot...
En afstand nemen kun je wel, als je er maar bewust voor kiest. Ik heb dat ook gedacht hoor, dat ik dat echt nooit zou kunnen. Maar op een gegeven moment heb ik het besloten, alle gegevens gewist en toen was het klaar. Natuurlijk waren de gevoelens niet meteen over, maar als die niet gevoed worden, verdwijnen ze naar de achtergrond.
Succes, het is een moeilijke situatie, maar je komt er wel uit!
En afstand nemen kun je wel, als je er maar bewust voor kiest. Ik heb dat ook gedacht hoor, dat ik dat echt nooit zou kunnen. Maar op een gegeven moment heb ik het besloten, alle gegevens gewist en toen was het klaar. Natuurlijk waren de gevoelens niet meteen over, maar als die niet gevoed worden, verdwijnen ze naar de achtergrond.
Succes, het is een moeilijke situatie, maar je komt er wel uit!
dinsdag 27 april 2010 om 17:48
Er komen hier verhalen voorbij waar het niet is gebleven bij een beetje internetten, en de ellende is niet te overzien. Huwelijken stranden op zoenen alleen al en het gevoel van verraad is niet op te lossen. Vele topics worden hier aan besteed en berouw komt altijd na de zonde en is nooit zo bedoeld geweest. Ik kan me voorstellen dat jij je niet voor kan stellen wat hier allemaal uit voort kan komen, maar als je man hier achter komt zou hij dat als een onoverkomelijk verraad aan jullie huwelijk kunnen zien en daarmee is jullie gelukkige gezinnetje aan de leeuwen overgeleverd.
Stop dit contact, wijdt je aan je gezin en doe alsjeblieft niet zo puberaal, er staat namelijk wel degelijk heel veel op het spel, of je nou besluit om die ander te ontmoeten of niet.
Stop dit contact, wijdt je aan je gezin en doe alsjeblieft niet zo puberaal, er staat namelijk wel degelijk heel veel op het spel, of je nou besluit om die ander te ontmoeten of niet.
dinsdag 27 april 2010 om 18:42
Ik denk dat je deze jongen ook wel idealiseert. Je hebt nooit echt een relatie gehad en blijft een beetje hangen in je kalverliefde voor hem. Als je je man en kinderen belangrijker vindt, dan doe je er goed aan het contact te verbreken, want anders blijf je in deze gevoelens hangen.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 27 april 2010 om 18:48
dinsdag 27 april 2010 om 18:51
Misschien is een real life ontmoeting juist goed om het af te sluiten want ik denk dat hij je tegen zal vallen. Ik denk dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen irl. Dat missen van die klik zie je niet via enkel mailcontact. Je schuift het mislukken nu af op jullie jonge leeftijd maar met je man ging het op dezelfde leeftijd wel goed.
dinsdag 27 april 2010 om 18:54
Het is behoorlijk sh*t als je je besodemietert voelt door diegene waar je zielsveel van houdt. Heb je het er voor over dat tzt je man zich zo voelt? Je zegt een gelukkig leven te hebben met je man en je kinderen...wil je dat op het spel zetten om achter die jeugdvlam aan te gaan?
Niet janken dan later als je leven op zn kop ligt, je kinderen de weg kwijt zijn omdat ze het niet aan zagen komen en ze door die scheiding papa of mama om zich heen missen, je man jou niet meer vertrouwt en je jeugdvriend in het dagelijkse leven toch behoorlijk tegen blijkt te vallen op wat voor gebied dan ook.
"Het gras lijkt altijd groener....etc". Kijk eens naar wat je hebt. En als er na zoveel jaar een beetje de klad in is gekomen, doe dan eens moeite om het wat spannender te maken met je man zou ik denken.
Niet janken dan later als je leven op zn kop ligt, je kinderen de weg kwijt zijn omdat ze het niet aan zagen komen en ze door die scheiding papa of mama om zich heen missen, je man jou niet meer vertrouwt en je jeugdvriend in het dagelijkse leven toch behoorlijk tegen blijkt te vallen op wat voor gebied dan ook.
"Het gras lijkt altijd groener....etc". Kijk eens naar wat je hebt. En als er na zoveel jaar een beetje de klad in is gekomen, doe dan eens moeite om het wat spannender te maken met je man zou ik denken.
dinsdag 27 april 2010 om 19:05
quote:Sagrera schreef op 27 april 2010 @ 18:51:
Misschien is een real life ontmoeting juist goed om het af te sluiten want ik denk dat hij je tegen zal vallen. Ik denk dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen irl. Dat missen van die klik zie je niet via enkel mailcontact. Je schuift het mislukken nu af op jullie jonge leeftijd maar met je man ging het op dezelfde leeftijd wel goed.Tja, straks klikt het wel weer en dan zit ze met de gebakken peren. Niet alleen zij trouwens, maar ook naar man en kinderen.
Misschien is een real life ontmoeting juist goed om het af te sluiten want ik denk dat hij je tegen zal vallen. Ik denk dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen irl. Dat missen van die klik zie je niet via enkel mailcontact. Je schuift het mislukken nu af op jullie jonge leeftijd maar met je man ging het op dezelfde leeftijd wel goed.Tja, straks klikt het wel weer en dan zit ze met de gebakken peren. Niet alleen zij trouwens, maar ook naar man en kinderen.
dinsdag 27 april 2010 om 19:06
Ja, dat vroeg ik me ook net af, Maleficent .
Verder: hoe goed ken jij jezelf? Is dit gevoel niet een gevoel van spanning, omdat je al 13 jaar bij dezelfde man bent en het nu gewoon lekker is om weer aandacht van iemand te krijgen die jou vroeger ook al leuk vond? Is het een gevoel van "willen hebben, wat je toentertijd niet echt kon krijgen"?
Of zit er - als je heel eerlijk bent - in jouw perfecte relatie toch iets niet helemaal goed, waardoor je nu zo opgaat in een ander?
Begrijp me goed, ik veroordeel je niet en niemand kan jou tenslotte zeggen wat je wel of niet moet doen. Ben zelf iemand die in het verleden in veel relaties heeft toegegeven aan dat spannende, 'ow, ik word weer begeerd'-gevoel dat een ander me gaf. Maar sinds ik met mijn man samenben is er gewoon geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om me ooit weer door zo'n gevoel te laten leiden. Gewoon, omdat hij zoveel voor me betekent, dat ik het hem gewoon niet aan wil doen. Als jouw man ook zo'n belangrijk iemand is, weet je precies wat je (niet) te doen staat. Mocht dat niet zo zijn, wens ik je veel plezier, maar vergeet dan niet de gevolgen alvast te overzien.
Verder: hoe goed ken jij jezelf? Is dit gevoel niet een gevoel van spanning, omdat je al 13 jaar bij dezelfde man bent en het nu gewoon lekker is om weer aandacht van iemand te krijgen die jou vroeger ook al leuk vond? Is het een gevoel van "willen hebben, wat je toentertijd niet echt kon krijgen"?
Of zit er - als je heel eerlijk bent - in jouw perfecte relatie toch iets niet helemaal goed, waardoor je nu zo opgaat in een ander?
Begrijp me goed, ik veroordeel je niet en niemand kan jou tenslotte zeggen wat je wel of niet moet doen. Ben zelf iemand die in het verleden in veel relaties heeft toegegeven aan dat spannende, 'ow, ik word weer begeerd'-gevoel dat een ander me gaf. Maar sinds ik met mijn man samenben is er gewoon geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om me ooit weer door zo'n gevoel te laten leiden. Gewoon, omdat hij zoveel voor me betekent, dat ik het hem gewoon niet aan wil doen. Als jouw man ook zo'n belangrijk iemand is, weet je precies wat je (niet) te doen staat. Mocht dat niet zo zijn, wens ik je veel plezier, maar vergeet dan niet de gevolgen alvast te overzien.
dinsdag 27 april 2010 om 21:48
ja jullie hebben ook gelijk,ik weet dat maar al te goed.
wou gewoon even mn verhaal kwijt denk ik,
zoals ik al aangaf,ik wil echt niet mijn man en kinderen kwijt,ik besef donders goed wat ik nu heb,en ga dit echt niet opgeven,voor het onbekende,want dat is hij inprincipe toch.
ik denk dat ik hem idd idealiseer,ik heb een bepaald beeld van hem,wat waarschijnlijk helemaal niet meer klopt.
ik krijg hem gewoon niet uit mn hoofd en ergens baal ik daar behoorlijk van,want ik dacht toch echt dat mijn man en ik een super goed huwelijk hadden,en daarom vraag ik me af hoe kan dit.
ik ga er niks mee doen,en het zal ook wel weer over waaien..
wou gewoon even mn verhaal kwijt denk ik,
zoals ik al aangaf,ik wil echt niet mijn man en kinderen kwijt,ik besef donders goed wat ik nu heb,en ga dit echt niet opgeven,voor het onbekende,want dat is hij inprincipe toch.
ik denk dat ik hem idd idealiseer,ik heb een bepaald beeld van hem,wat waarschijnlijk helemaal niet meer klopt.
ik krijg hem gewoon niet uit mn hoofd en ergens baal ik daar behoorlijk van,want ik dacht toch echt dat mijn man en ik een super goed huwelijk hadden,en daarom vraag ik me af hoe kan dit.
ik ga er niks mee doen,en het zal ook wel weer over waaien..
dinsdag 27 april 2010 om 23:01
Ik vind het best logisch dat je dat gevoel hebt... je zei dat je met hem een hele heftige klik had, die je met je man niet gehad hebt. Verder heb je hem lang niet gezien en dat maakt de kans groot dat je hem enorm idealiseert. Je zoekt iets wat je mist (die klik met hem) en merkt tegelijkertijd te weinig van wat de nadelen daar van zijn. Jij hoeft z'n vuile sokken niet te wassen of zit niet met zijn ochtendhumeur... Dus vandaar dat het 1 en al verleiding is voor je. Maar ik denk dat je er goed aan doet om het gewoon echt af te houden, en als dat teveel moeite kost: radicaal contact verbreken. Het is even erg naar, maar vervolgens vooral lekker rustig. Succes!
