Relaties
alle pijlers
Pathologische leugenaar...
maandag 26 april 2010 om 21:10
Hallo,
Ik moet even mijn verhaal kwijt. Sinds 2 weken zijn mijn vriend en ik uit elkaar. Zijn leugens, het gemanipuleer en zijn egocentrische gedrag kon ik niet meer verdragen. Ik heb geprobeerd te praten.. het mocht allemaal niet baten. Hij zei dat er niets aan de hand was...
Het treurige aan het hele verhaal is dat we een prachtig dochtertje van 3 jaar hebben.
Hij bleek al 3 maanden geen uitkering meer te krijgen van het UWV. Dit heb ik nooit geweten. Hij bleek de huur maanden niet betaald te hebben, de Nuon 2 maanden niet. Alle brieven werden verschuurd. Ik zag dit niet want ik werk 4 dagen in de week.
De ene dag dat ik door de weeks thuis ben rende hij naar de brievenbus om snel post achterover te drukken.
Toen ik uiteindelijk een brief verstopt vond van het UWV, met daarin een schuld van 5.000 euro begon mij een lampje te branden, dit is niet in orde. Hij had vanaf oktober al geen recht meer op een uitkering, omdat hij zelf ontslag heeft genomen bij een baantje die hij pas 2 weken had.
Ik zit hier nu met mijn dochtertje, het water staat aan mijn lippen. Omdat ik aansprakelijk gesteld word omdat ik de enige ben met inkomsten, willen ze deze gaan verhalen op mij. Niet meer dan logisch.
Dit is de zoveelste leugen. Hij heeft in de loop der jaren fraude gepleegd bij zijn toemalige baas, veel goederen gestolen van zijn werkplek, gemanipuleerd, zijn vader belogen om geld om dure spullen te kopen. En hij doet nooit iets fout... het is altijd de ander die iets fout doet. En als ik er iets van zei of er naar vroeg, kreeg ik opnieuw een leugen of een ontkenning.
Nu woont hij tijdelijk bij zijn zus. Die heeft hij niets verteld, ook niet dat zijn uiterkering al lang gestopt is en dat hij ons in de financiele rotzooi achterlaat. Hij zegt dat hij niet snapt waarom ik niet meer met hem verder wil.
Hij is heel goed in het liegen, zo goed dat het bijna eng is.
Hij heeft de eerste dag dat hij hier weg is een Iphone van zijn vader gekregen. Hij heeft zijn vader gemanipuleerd, hij heeft zielig gedaan en een Iphone losgepeuterd. Terwijl bij vrouw en kind ieder moment het huis leeggeruimd kan worden, bij wijze van..
Mijn zwager, waar hij nu is, voelde dat er iets niets klopte en heeft mij gebeld. Hij wilde weten of hij daar wel de waarheid sprak, hij voelde dat er iets niet klopte. Mijn schoonzus en zwager wisten dus ook niet dat hij geen uitkering meer had, dat had hij ze wel wijsgemaakt. Hij loopt met flappen geld op zak, waarschijnlijk van zijn vader losgepeuterd.
En wij zitten hier... ik verdien niet veel en moet flinke achterstanden gaan betalen. Dit ga ik met mijn vakantiegeld doen... ik voel mij zo belazerd. Hij speelt het slachtoffer... maar intussen...
Hij belt mij om de halverklap en probeert de boel weer te manipuleren. Ik had bijvoorbeeld nooit zwanger mogen worden, hij wilde helemaal geen kind.... Dit deed mij pijn. Je hebt het wel over onze prachtige dochter. Dus die had hij liever niet gehad? Dat komt nu wel zo over...Ik ben zo boos! Waar is zijn respect voor ons? Die is er nooit geweest, dat wist ik allang, maar zoiets zeggen?
Ik moet met hem een bezoekregeling voor onze dochter gaan treffen. Om eerlijk te zijn vertrouw ik hem voor geen meter. Hij heeft flinke psychische problemen. Ik geef hier nog maar een klein stukje weer, maar er is veel meer.
Zijn er hier meer vrouwen die te maken hebben gehad met ziekelijke leugenaars?
Ik moet even mijn verhaal kwijt. Sinds 2 weken zijn mijn vriend en ik uit elkaar. Zijn leugens, het gemanipuleer en zijn egocentrische gedrag kon ik niet meer verdragen. Ik heb geprobeerd te praten.. het mocht allemaal niet baten. Hij zei dat er niets aan de hand was...
Het treurige aan het hele verhaal is dat we een prachtig dochtertje van 3 jaar hebben.
Hij bleek al 3 maanden geen uitkering meer te krijgen van het UWV. Dit heb ik nooit geweten. Hij bleek de huur maanden niet betaald te hebben, de Nuon 2 maanden niet. Alle brieven werden verschuurd. Ik zag dit niet want ik werk 4 dagen in de week.
De ene dag dat ik door de weeks thuis ben rende hij naar de brievenbus om snel post achterover te drukken.
Toen ik uiteindelijk een brief verstopt vond van het UWV, met daarin een schuld van 5.000 euro begon mij een lampje te branden, dit is niet in orde. Hij had vanaf oktober al geen recht meer op een uitkering, omdat hij zelf ontslag heeft genomen bij een baantje die hij pas 2 weken had.
Ik zit hier nu met mijn dochtertje, het water staat aan mijn lippen. Omdat ik aansprakelijk gesteld word omdat ik de enige ben met inkomsten, willen ze deze gaan verhalen op mij. Niet meer dan logisch.
Dit is de zoveelste leugen. Hij heeft in de loop der jaren fraude gepleegd bij zijn toemalige baas, veel goederen gestolen van zijn werkplek, gemanipuleerd, zijn vader belogen om geld om dure spullen te kopen. En hij doet nooit iets fout... het is altijd de ander die iets fout doet. En als ik er iets van zei of er naar vroeg, kreeg ik opnieuw een leugen of een ontkenning.
Nu woont hij tijdelijk bij zijn zus. Die heeft hij niets verteld, ook niet dat zijn uiterkering al lang gestopt is en dat hij ons in de financiele rotzooi achterlaat. Hij zegt dat hij niet snapt waarom ik niet meer met hem verder wil.
Hij is heel goed in het liegen, zo goed dat het bijna eng is.
Hij heeft de eerste dag dat hij hier weg is een Iphone van zijn vader gekregen. Hij heeft zijn vader gemanipuleerd, hij heeft zielig gedaan en een Iphone losgepeuterd. Terwijl bij vrouw en kind ieder moment het huis leeggeruimd kan worden, bij wijze van..
Mijn zwager, waar hij nu is, voelde dat er iets niets klopte en heeft mij gebeld. Hij wilde weten of hij daar wel de waarheid sprak, hij voelde dat er iets niet klopte. Mijn schoonzus en zwager wisten dus ook niet dat hij geen uitkering meer had, dat had hij ze wel wijsgemaakt. Hij loopt met flappen geld op zak, waarschijnlijk van zijn vader losgepeuterd.
En wij zitten hier... ik verdien niet veel en moet flinke achterstanden gaan betalen. Dit ga ik met mijn vakantiegeld doen... ik voel mij zo belazerd. Hij speelt het slachtoffer... maar intussen...
Hij belt mij om de halverklap en probeert de boel weer te manipuleren. Ik had bijvoorbeeld nooit zwanger mogen worden, hij wilde helemaal geen kind.... Dit deed mij pijn. Je hebt het wel over onze prachtige dochter. Dus die had hij liever niet gehad? Dat komt nu wel zo over...Ik ben zo boos! Waar is zijn respect voor ons? Die is er nooit geweest, dat wist ik allang, maar zoiets zeggen?
Ik moet met hem een bezoekregeling voor onze dochter gaan treffen. Om eerlijk te zijn vertrouw ik hem voor geen meter. Hij heeft flinke psychische problemen. Ik geef hier nog maar een klein stukje weer, maar er is veel meer.
Zijn er hier meer vrouwen die te maken hebben gehad met ziekelijke leugenaars?
dinsdag 27 april 2010 om 20:10
Bedankt voor jullie adviezen.
@ Brown_eyes, ik heb al contact met het UWV opgenomen. Ze willen geen informatie geven. Of willen... ze mogen het niet. Ik heb het verhaal uitgelegd en het advies was om contact op te nemen met juridisch rechtshulp.
@ Festen, ik denk dat je nooit in een dergelijke relatie heb gezeten. Jij weet niet hoe goed hij kan liegen, manipuleren, schuldgevoel aanpraten, excusus zoeken... Ik heb NU toch de stap gezet? Dat was geen makkelijke keuze, maar ik heb hem wel gemaakt, in het belang van mijn driejarige dochter en in het belang van mijn eigen psychische gezondheid. Ik kan je vertellen dat ik dit niet als ideaalplaatje heb gezien. Je gunt je kind een gelukkig gezinsleven, ik heb te lang gehoopt dat ik dit aan mijn dochtertje kon geven, dat hij zou veranderen.... etc. etc. Niet dus... en nu moet ik op de blaren zitten, Beetje flauw om dit "onbegrijpelijk" te noemen... Ik doe alles aan om ons leven op de rit te krijgen, daarom dit topic.
@ Brown_eyes, ik heb al contact met het UWV opgenomen. Ze willen geen informatie geven. Of willen... ze mogen het niet. Ik heb het verhaal uitgelegd en het advies was om contact op te nemen met juridisch rechtshulp.
@ Festen, ik denk dat je nooit in een dergelijke relatie heb gezeten. Jij weet niet hoe goed hij kan liegen, manipuleren, schuldgevoel aanpraten, excusus zoeken... Ik heb NU toch de stap gezet? Dat was geen makkelijke keuze, maar ik heb hem wel gemaakt, in het belang van mijn driejarige dochter en in het belang van mijn eigen psychische gezondheid. Ik kan je vertellen dat ik dit niet als ideaalplaatje heb gezien. Je gunt je kind een gelukkig gezinsleven, ik heb te lang gehoopt dat ik dit aan mijn dochtertje kon geven, dat hij zou veranderen.... etc. etc. Niet dus... en nu moet ik op de blaren zitten, Beetje flauw om dit "onbegrijpelijk" te noemen... Ik doe alles aan om ons leven op de rit te krijgen, daarom dit topic.
dinsdag 27 april 2010 om 20:24
@ Stoethaspel: Allereerst een knuffel, want wat is het een nare situatie waar je in zit. En ja, natuurlijk ben je naief geweest en is het onbegrijpelijk, maar dat weet je zelf ook wel. Dat hoeven forummers je niet nog eens in te wrijven. Er constructief is dat mijn inziens namelijk niet voor deze situatie.
Ik heb zelf niet te maken gehad met een ziekelijke leugenaar, wel met iemand die regelmatig loog en zijn administratie niet op orde had. Godzijdank nooit een verbintenis mee aangegaan, maar soms kunnen mensen zo overtuigend liegen of kom je er zelfs pas achter als het kwaad al geschiedt is... Heel veel sterkte..
Ik heb zelf niet te maken gehad met een ziekelijke leugenaar, wel met iemand die regelmatig loog en zijn administratie niet op orde had. Godzijdank nooit een verbintenis mee aangegaan, maar soms kunnen mensen zo overtuigend liegen of kom je er zelfs pas achter als het kwaad al geschiedt is... Heel veel sterkte..
dinsdag 27 april 2010 om 20:46
http://www.rvr.org/nl/sub ... ener,Inkomensgrenzen.html
vrijdag 30 april 2010 om 01:38
