Relaties
alle pijlers
woedeaanvallen
woensdag 28 april 2010 om 21:27
Hallo,
ik ben een meisje van 15 jaar en heb dagelijks last van woedeaanvallen.
Ik wil hier zo graag iets aan veranderen, maar ik weet niet zo goed hoe & plaats daarom dit bericht.
Ik wordt dagelijks boos op mn ouders en broer en dat om de kleinste dingen. Ik irriteer me op zo'n moment aan alles en dan knapt er iets in me. Waardoor ik me niet in kan houden en alles er uit gooi. Ik word heel boos en scheld dan meestal mn moeder de huid vol.
Na de woede ben ik zo ontzettend verdrietig en schaam ik me zo. Het gebeurt alleen thuis en op school heeft dan ook niemand in de gaten hoe rot ik me voel over de ruzies thuis.
Ik hoop dat iemand tips voor me heeft.
alvast bedankt!
ik ben een meisje van 15 jaar en heb dagelijks last van woedeaanvallen.
Ik wil hier zo graag iets aan veranderen, maar ik weet niet zo goed hoe & plaats daarom dit bericht.
Ik wordt dagelijks boos op mn ouders en broer en dat om de kleinste dingen. Ik irriteer me op zo'n moment aan alles en dan knapt er iets in me. Waardoor ik me niet in kan houden en alles er uit gooi. Ik word heel boos en scheld dan meestal mn moeder de huid vol.
Na de woede ben ik zo ontzettend verdrietig en schaam ik me zo. Het gebeurt alleen thuis en op school heeft dan ook niemand in de gaten hoe rot ik me voel over de ruzies thuis.
Ik hoop dat iemand tips voor me heeft.
alvast bedankt!
woensdag 28 april 2010 om 21:39
Oh meid, wat vervelend, ik heb dat ook gehad als puber en achteraf kijkend was ik gewoon depressief, dat zit bij mij in de familie, en het werd in de puberteit getriggerd doordat ik aan de pil ging, toen ik stopte was het over.
Ik zou hulp zoeken, het heeft bij mij wel 2 jaar geduurd en een grote impact op me gehad, je wordt op een gegeven moment gezien als 'die rotmeid thuis' en dat is niet goed voor je eigenwaarde.
Nu gaat het met mij weer helemaal goed dus er is hoop hoor!
Ik zou hulp zoeken, het heeft bij mij wel 2 jaar geduurd en een grote impact op me gehad, je wordt op een gegeven moment gezien als 'die rotmeid thuis' en dat is niet goed voor je eigenwaarde.
Nu gaat het met mij weer helemaal goed dus er is hoop hoor!
woensdag 28 april 2010 om 21:57
Wat ontzettend goed dat je hier om hulp komt vragen! De meeste pubers hebben een kort lontje, maar vaak realiseren zij zich dat niet eens, laat staan dat ze er iets aan willen doen. Ik vind het echt bewonderenswaardig dat jij dit wel ziet en ook nog eens om hulp durft te vragen. Daar is moed voor nodig!
Ik denk dat het goed is als je hiermee naar een psycholoog gaat. Zij kunnen niet alleen naar je luisteren, maar ze kunnen je ook helpen om beter met je woede om te leren gaan.
De eenvoudigste manier is om die hulp via je huisarts in te schakelen. Die kan je dan door verwijzen en mogelijk weet de huisarts ook wel of er een psycholoog in de buurt zit die goed bij jou zou passen en wellicht al de nodige puberervaring heeft.
Heb je je ouders verteld dat je hier om hulp hebt gevraagd? Ik denk dat je moeder het erg fijn zou vinden als ze weet dat jij hier echt mee zit en er graag iets aan wilt doen. Misschien dat zij je dan kan helpen bij je zoektocht naar een geschikte psycholoog?
Ik denk dat het goed is als je hiermee naar een psycholoog gaat. Zij kunnen niet alleen naar je luisteren, maar ze kunnen je ook helpen om beter met je woede om te leren gaan.
De eenvoudigste manier is om die hulp via je huisarts in te schakelen. Die kan je dan door verwijzen en mogelijk weet de huisarts ook wel of er een psycholoog in de buurt zit die goed bij jou zou passen en wellicht al de nodige puberervaring heeft.
Heb je je ouders verteld dat je hier om hulp hebt gevraagd? Ik denk dat je moeder het erg fijn zou vinden als ze weet dat jij hier echt mee zit en er graag iets aan wilt doen. Misschien dat zij je dan kan helpen bij je zoektocht naar een geschikte psycholoog?
woensdag 28 april 2010 om 22:13
Vanuit jeugdhulpverlening (weet niet of dat nog wordt voorgesteld aan pubers, maar goed): maak voor jezelf een thermometer, stel vast hoe je je voelt bij bepaalde mate van irritatie. Probeer dan na te gaan wat je point of no return is. (Ruim) voor dat punt moet je iets gaan doen dat je ontlaadt (ook van te voren bedenken wat jou rustig maakt). Het is dus zaak dat je geregeld op een dag bij jezelf nagaat hoe je irritatieniveau is, zodat je leert herkennen wanneer je uit je pan dreigt te gaan en dit voor kunt zijn.
Lukt het je zelf niet om hieruit te komen, ga dan alstjeblieft op zoek naar hulp. Als het 'een fase' is, is het niet leuk, maar te overzien. Als het een gewoonte wordt heb je veel meer werk om die later in je leven af te leren.
Verder hoop ik dat je gewoon tegen je moeder kunt zeggen dat je er spijt van hebt en dat je je schaamt. Het is superbelangrijk dat zij een opening naar jou heeft zodat ze je ook kan begeleiden bij hier uit komen.
Lukt het je zelf niet om hieruit te komen, ga dan alstjeblieft op zoek naar hulp. Als het 'een fase' is, is het niet leuk, maar te overzien. Als het een gewoonte wordt heb je veel meer werk om die later in je leven af te leren.
Verder hoop ik dat je gewoon tegen je moeder kunt zeggen dat je er spijt van hebt en dat je je schaamt. Het is superbelangrijk dat zij een opening naar jou heeft zodat ze je ook kan begeleiden bij hier uit komen.
woensdag 28 april 2010 om 22:17
Oei daar heb ik ook problemen mee gehad. Het hoort bij je leeftijd. Probeer er op een rustig moment eens met je vader of moeder over te praten, over wat je er zelf nou van vindt en wat het met je doet. Helaas kom ik zelf uit een gezin waar gevoelens taboe zijn waardoor ik ook niet goed met mijn ouders er kon praten, dus bij mij hebben die woedeaanvallen nog lang door gesudderd. Heb toen ook met maatschappelijk werk gepraat, misschien is dat een idee?
woensdag 28 april 2010 om 22:18
woensdag 28 april 2010 om 22:41
Mijn zoon van 15 heeft ook last van woede aanvallen en dat is pasgeleden geëscaleerd. Op school én thuis. Daarna is hij heel verward en weet niet meer goed wat er gebeurd is.
Direct de volgende morgen de huisarts ingeschakeld. Die wist een goede kinderpsycholoog in de regio. Punt is dat er maar 8 sessies vergoed worden door de ziektekostenverzekering en de vraag is maar of dat genoeg is (meerdere sessies uit eigen zak betalen kunnen wij helaas niet).
Ik ben nu bezig met Stichting Mee. Van een kennis die daar werkt weet ik dat ze ook cursussen geven om om te gaan met agressie. Wat overigens wel zo is, is dat ze bij Mee pas kinderen toelaten tot een bepaald IQ.
Ik vind het overigens héél goed van je dat je het zelf aangeeft er last van te hebben. Mijn zoon ziet de ernst van zijn gedrag nog niet zo goed in.
Direct de volgende morgen de huisarts ingeschakeld. Die wist een goede kinderpsycholoog in de regio. Punt is dat er maar 8 sessies vergoed worden door de ziektekostenverzekering en de vraag is maar of dat genoeg is (meerdere sessies uit eigen zak betalen kunnen wij helaas niet).
Ik ben nu bezig met Stichting Mee. Van een kennis die daar werkt weet ik dat ze ook cursussen geven om om te gaan met agressie. Wat overigens wel zo is, is dat ze bij Mee pas kinderen toelaten tot een bepaald IQ.
Ik vind het overigens héél goed van je dat je het zelf aangeeft er last van te hebben. Mijn zoon ziet de ernst van zijn gedrag nog niet zo goed in.
