Balans relatie cq eigen leven

Hallo,



Ik heb hier al eens een topic geopend, "vandaag kies ik voor mezelf". Dit heb ik ook een tijdje volgehouden, hij ook maar we zijn toch weer een nieuwe start aan gegaan. Nu open ik dit topic niet om advies te krijgen etc over het vorige 'geval' maar over iets anders. Was mijn vorige topic vooral om mijn gal te spuien, medeleven etc. wil ik nu graag advies. Het is namelijk zo;



Ik ben een heel zelfstandige vrouw. Ik heb voldoende vrienden/ vriendinnen en een heel drukke studie + baan in de zorg. Dit loopt allemaal op rolletjes en het voelt allemaal erg goed. Nu is het dus ook zo dat de man (in de volgende kwestie) en ik weer aan het zijn 'contacten'. We hebben een paar keer samen gegeten, ontzettend gezellig. We kunnen gek doen samen, beetje maf dansen samen, lachen, heel goed sexen etc. We zijn allebei niet de moeilijkste en kunnen elkaar goed vrij laten in onze eigen levens. En hiermee loop ik eigenlijk direct tegen mijn probleem aan. Er zijn natuurlijk een hoop trouble's aan ons 'nieuwe contact' vooraf gegaan, en uiteraard zijn deze niet direct opgelost of wordt er nooit meer aan gedacht (door mij althans, ik zal niet voor hem proberen te praten).



Hoewel ik heel blij ben met mijn eigen indipendent leven vind ik het ontzettend moeilijk om de balans te vinden tussen een relatie en mijn eigen leven. Ik verdrink (gevoelsmatig denk ik) vrijwel altijd helemaal in relaties/ mannen. Onbewust? want ik baal er eigenlijk nogal zelf van. Het lijkt wel of ik zodra er iets begint te groeien met een man ik hier inééns afhankelijk van wordt ofzo. Ik baal (gevoelsmatig dus) bijvoorbeeld ineens als hij een weekend bij een vriend gaat stappen ofzo, terwijl ik verstandelijk denk, leuk voor hem! Toch moet ik dan altijd een soort van steek onder water geven, bijvoorbeeld een sms met ; ik hoor het wel weer wanneer je wel een keer tijd hebt ofzo. En terwijl het smsje nog maar amper verzonden is denk ik al : "BELACHELIJK smsje stuur ik weer".



Ik weet eigenlijk heel goed hoe ik een man het beste vrij kan laten etc. en ik zou ook niet eens willen dat ie constant op mijn lip zou zitten. Wat mijn vraag nu eigenlijk is? Ik weet het ook niet. Ik wil gewoon graag wat advies ofzo denk ik. Misschien meiden/ vrouwen die hier ook moeite mee hebben?



Ik ben 27 en nogmaals echt wel zelfstandig en wil ook graag mijn eigen leven houden zoals ie is. Ik ben niet zo van voorstellen aan familie het eerste jaar enzo en mee naar verjaardagen van vrienden enzo hoeft voor mij ook niet direct. Toch zoek ik op een of andere manier bevestiging ofzo?



thanx voor de reacties!

Ik wil graag dat dit een serieuze relatie wordt. En ik kan inderdaad niet verwachten dat dit altijd gezellig en vrijblijvend is zonder verwachtingen. Dit is ook niet mijn werkelijkheid.



Ik ben alleen zelf al teveel verwachtingen aan het creeeren denk ik.



Dat heb ik er net zelf uit geanalyseerd

Reacties blijven welkom