Gezondheid
alle pijlers
Bijna dood ervaring
zaterdag 12 juni 2010 om 19:52
Hallo allemaal,
Ik heb vorig jaar als 34-jarige vanuit het niets een hartstilstand gehad. Gelukkig zijn mijn collega's direct gestart met reanimeren. De brandweer heeft het overgenomen en na 11 minuten had ik gelukkig weer ritme.
Dit is een hele heftige ervaring geweest, wat ik mezelf ervan herinner is dat ik ergens was waar het zo ontzettend vredig en rustig was. Het was er zo fijn. Al snel kwam er een meisje naar me toe dat zei dat ik terug moest omdat ik nog wat af moest maken. Daarna zijn er flitsen zoals sirenes, en piepjes. De eerste echte herinnnering is dat ik op de ic ben.
Nu een jaar later, speelt dit nog dagelijks door mijn hoofd. Gelukkig heb ik er niet zoveel aan over gehouden, alleen dat ik ontzettend snel moe ben. Zijn er hier meer mensen die iets soortgelijks mee gemaakt hebben?
groetjes Annemie
Ik heb vorig jaar als 34-jarige vanuit het niets een hartstilstand gehad. Gelukkig zijn mijn collega's direct gestart met reanimeren. De brandweer heeft het overgenomen en na 11 minuten had ik gelukkig weer ritme.
Dit is een hele heftige ervaring geweest, wat ik mezelf ervan herinner is dat ik ergens was waar het zo ontzettend vredig en rustig was. Het was er zo fijn. Al snel kwam er een meisje naar me toe dat zei dat ik terug moest omdat ik nog wat af moest maken. Daarna zijn er flitsen zoals sirenes, en piepjes. De eerste echte herinnnering is dat ik op de ic ben.
Nu een jaar later, speelt dit nog dagelijks door mijn hoofd. Gelukkig heb ik er niet zoveel aan over gehouden, alleen dat ik ontzettend snel moe ben. Zijn er hier meer mensen die iets soortgelijks mee gemaakt hebben?
groetjes Annemie
zaterdag 12 juni 2010 om 22:09
zaterdag 12 juni 2010 om 22:16
@Spinsterquote:Ik vind het wel erg dat je de BDE van TO in je vragen nogal lijkt te romantiseren. Zelfs het wordt 'heerlijk' in combinatie met zo'n ervaring schuw je niet. Dat vind ik schokkend. TO was bijna dood. Mooie BDE-ervaring of niet.
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...
zaterdag 12 juni 2010 om 22:20
quote:annemie800 schreef op 12 juni 2010 @ 22:13:
Misschien zeg ik nu iets heel geks, maar je kan iemand toch niet met opzet even dood laten gaan?Nee , maar dat is er ook niet voor nodig. O.a. door het intraveneus toedienen van hormonen en door elektrische stimulatie kan de bijna dood ervaring worden opgewekt. Natuurlijk wordt het bijna dood gaan niet opgewekt. Dezelfde processen blijken een rol te spelen in het brein en mensen verklaren dezelfde ervaringen na afloop.
Misschien zeg ik nu iets heel geks, maar je kan iemand toch niet met opzet even dood laten gaan?Nee , maar dat is er ook niet voor nodig. O.a. door het intraveneus toedienen van hormonen en door elektrische stimulatie kan de bijna dood ervaring worden opgewekt. Natuurlijk wordt het bijna dood gaan niet opgewekt. Dezelfde processen blijken een rol te spelen in het brein en mensen verklaren dezelfde ervaringen na afloop.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:21
quote:leefnu schreef op 12 juni 2010 @ 22:16:
@Spinster
[...]
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...Leefnu het is de ervaring van TO je lijkt er mee weg te lopen nu. Doe eens even rustig an meid... Laat de ervaring bij degene die deze heeft.
@Spinster
[...]
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...Leefnu het is de ervaring van TO je lijkt er mee weg te lopen nu. Doe eens even rustig an meid... Laat de ervaring bij degene die deze heeft.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:23
Nee, ik heb geen hulp gehad. Heb er wel veel over gepraat met de mensen om me heen. Maar weet je man dat je je zo voelt? Ik weet nog dat ik me erg schuldig voelde en schaamde...maar de gevoelens die je hebt zijn ook heel logisch.
Denk ook dat het op een gegeven moment wel slijt, ook het verlangen om daar te zijn.
Ik las net iets over dingen beter kunnen relativeren...weten wat echt belangrijk is, nadat je zoiets hebt meegemaakt. Weet niet of dat van jou kwam? Helaas voel ik dat niet zo, hoe mooi en bijzonder zoiets ook klinkt. Miss was ik wel te jong, om dat zo bewust mee te maken.
Denk ook dat het op een gegeven moment wel slijt, ook het verlangen om daar te zijn.
Ik las net iets over dingen beter kunnen relativeren...weten wat echt belangrijk is, nadat je zoiets hebt meegemaakt. Weet niet of dat van jou kwam? Helaas voel ik dat niet zo, hoe mooi en bijzonder zoiets ook klinkt. Miss was ik wel te jong, om dat zo bewust mee te maken.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:25
quote:leefnu schreef op 12 juni 2010 @ 22:16:
@Spinster
[...]
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Ik weet niet of wij anders aankijken tegen de dood. Ik kan begrijpen dat het je heerlijk lijkt om geen pijn meer te kunnen voelen. Ik vind het echter schokkend om je eigen romantische dromen daarover te projecteren op de ervaring van TO. Mensen om haar heen waren bijna een dochter, een moeder, een vrouw, een vriendin kwijt.
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...
Uiteraard. Echter heeft dit alles niks met een BDE te maken en al helemaal weinig met de ervaring van TO en des te meer met jouw projectie. Een BDE is geen bewijs voor dan wel tegen het bestaan van een al dan niet pijnloos hiernamaals.
@Spinster
[...]
Misschien kijken we anders aan tegen 'de dood' en kan jij je inderdaad niet voorstellen dat het mij dus 'heerlijk' lijkt om geen pijn of verdriet meer te hoeven ervaren. Waarom is dat schokkend?
Ik weet niet of wij anders aankijken tegen de dood. Ik kan begrijpen dat het je heerlijk lijkt om geen pijn meer te kunnen voelen. Ik vind het echter schokkend om je eigen romantische dromen daarover te projecteren op de ervaring van TO. Mensen om haar heen waren bijna een dochter, een moeder, een vrouw, een vriendin kwijt.
Het is inderdaad niet iets wat je op een begrafenis zal speechen als er iemand sterft nee. Maar uiteindelijk zal ieders lichaam een keer sterven...En wat mij betreft is het dan 'heerlijk' als je daarna bent op een plek bent waar er een rust en vrede is. Want het leven in dit lichaam, in deze wereld kan behoorlijk uitputtend zijn...
Uiteraard. Echter heeft dit alles niks met een BDE te maken en al helemaal weinig met de ervaring van TO en des te meer met jouw projectie. Een BDE is geen bewijs voor dan wel tegen het bestaan van een al dan niet pijnloos hiernamaals.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:34
@ Spinster, Spinster toch....projecteren, romantiseren...Je geeft nu een misplaatst oordeel. Maar ach...
Ik vind het gewoon heel bijzonder dat annemie800 haar verhaal hier op een Forum plaatst.
Wellicht raakt het mij in het bijzonder omdat ik inderdaad zelf wel eens een Boven Natuurlijke Ervaring heb gehad (Geen BDE, wel een BNE), waarbij ik een vergelijkbare rust en vrede heb ervaren...zoals TO omschrijft.
Wie weet open ik daar zelf eens een topic over, mocht ik daar ooit de behoefte toe voelen.
Ik hoop vooral dat TO haar ei kwijt kan in dit topic.
Ik vind het gewoon heel bijzonder dat annemie800 haar verhaal hier op een Forum plaatst.
Wellicht raakt het mij in het bijzonder omdat ik inderdaad zelf wel eens een Boven Natuurlijke Ervaring heb gehad (Geen BDE, wel een BNE), waarbij ik een vergelijkbare rust en vrede heb ervaren...zoals TO omschrijft.
Wie weet open ik daar zelf eens een topic over, mocht ik daar ooit de behoefte toe voelen.
Ik hoop vooral dat TO haar ei kwijt kan in dit topic.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:39
quote:leefnu schreef op 12 juni 2010 @ 22:34:Ik hoop vooral dat TO haar ei kwijt kan in dit topic.Ik ook, dus ik zal verder niet (ongevraagd) door gaan op de verklaring van het proces. Wel vind ik het frappant dat je het zegt te willen houden bij de ervaring van TO. Dat is namelijk niet wat ik in je posts lees. Net zoals Enneaa schrijft heb ik het gevoel dat je vooral je eigen dromen op haar ervaring projecteert. Je vragen staan bol van de verwachtingen.
TO: Voel je je bij het verwerking van deze gebeurtenis gehoord en gesteund door je omgeving? Man? Vrienden? Artsen? Kinderen? (ik weet niet hoe oud ze zijn).
TO: Voel je je bij het verwerking van deze gebeurtenis gehoord en gesteund door je omgeving? Man? Vrienden? Artsen? Kinderen? (ik weet niet hoe oud ze zijn).
zaterdag 12 juni 2010 om 22:45
Spinster; Dank je dat je benadrukt dat je niet twijfelt aan de beleving. Hoe dat het allemaal te verklaren is weet ik niet, het geeft wel rust ik ben eigenlijk nergens meer bang voor.
Mijn man steunt me, maar vind het ook wel moeilijk, vooral omdat ik soms er naar terug verlang dat kan hij eigenlijk niks mee, omdat hij niet voor kan stellen dat ik hem dan niet zal missen. Klinkt heel dubbel maar kan het eigenlijk niet zo goed uit leggen.
Mijn andere dochter is 10, dus als ze wat ouder is zal ik ze het wel vertellen maar wil ze er nu nog niet mee belasten.
Bij artsen krijg je verschillende reakties, er zijn er, die er niks mee kunnen en of willen helaas onder andere mijn huisarts, ben dus ook overgestapt naar een andere.
Leefnu: Ik stoor me absoluut niet aan je vragen hoor, En ik kan me als geen ander voorstellen dat je af en toe behoorlijk kan balen van het hier en nu.
Appelsientje; ik heb nog geen vivamailadres, ga ik wel even aanmaken
Bambi; kwam idd van mij dat ik veel meer kan relativeren in het leven, en dat ik veel minder snel met mijn oordeel naar anderen toe ben.
Mijn man steunt me, maar vind het ook wel moeilijk, vooral omdat ik soms er naar terug verlang dat kan hij eigenlijk niks mee, omdat hij niet voor kan stellen dat ik hem dan niet zal missen. Klinkt heel dubbel maar kan het eigenlijk niet zo goed uit leggen.
Mijn andere dochter is 10, dus als ze wat ouder is zal ik ze het wel vertellen maar wil ze er nu nog niet mee belasten.
Bij artsen krijg je verschillende reakties, er zijn er, die er niks mee kunnen en of willen helaas onder andere mijn huisarts, ben dus ook overgestapt naar een andere.
Leefnu: Ik stoor me absoluut niet aan je vragen hoor, En ik kan me als geen ander voorstellen dat je af en toe behoorlijk kan balen van het hier en nu.
Appelsientje; ik heb nog geen vivamailadres, ga ik wel even aanmaken
Bambi; kwam idd van mij dat ik veel meer kan relativeren in het leven, en dat ik veel minder snel met mijn oordeel naar anderen toe ben.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:46
Heftig verhaal zeg. Ik heb het zelf niet meegemaakt. Wel eens meegemaakt dat er iemand tijdens een fietstochtje een hartstilstand kreeg en niet meer kon worden gereanimeerd. Dit was overigens een vader van een klasgenootje die begeleider was op een uitje met de lagere schoolklas.
Nog los van de bijna-dood ervaring kan ik me voorstellen dat het besef dat het bijna allemaal voorbij was heel ingrijpend is en voorgoed je blik op het leven verandert. Dus ik hoop dat je je verhaal wel kwijt kan bij mensen in je omgeving.
Nog los van de bijna-dood ervaring kan ik me voorstellen dat het besef dat het bijna allemaal voorbij was heel ingrijpend is en voorgoed je blik op het leven verandert. Dus ik hoop dat je je verhaal wel kwijt kan bij mensen in je omgeving.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:47
quote:Enneaaa schreef op 12 juni 2010 @ 22:39:
[...]Jee Leefnu dit komt op mij op de een of andere wijze heel akelig over alsof je ervaart dat je boven een ander staat. Ik vergis me hopelijk.Dat is waarom ik bij sommige mensen die zeggen erg in het spirituele te zijn flinke jeuk krijg. Voor mij zou spiritualiteit, als ik het zou bedrijven, gaan om verbondenheid, goedheid, harmonie en dat soort waarden. Sommige mensen zweven zo hoog dat ze met het hoofd in de wolken neer kijken op anderen. Dat heeft voor mij meer met onzekerheid of verwarring te maken dan met spiritualiteit.
Edit: wit gemaakt want is off topic.
[...]Jee Leefnu dit komt op mij op de een of andere wijze heel akelig over alsof je ervaart dat je boven een ander staat. Ik vergis me hopelijk.Dat is waarom ik bij sommige mensen die zeggen erg in het spirituele te zijn flinke jeuk krijg. Voor mij zou spiritualiteit, als ik het zou bedrijven, gaan om verbondenheid, goedheid, harmonie en dat soort waarden. Sommige mensen zweven zo hoog dat ze met het hoofd in de wolken neer kijken op anderen. Dat heeft voor mij meer met onzekerheid of verwarring te maken dan met spiritualiteit.
Edit: wit gemaakt want is off topic.
zaterdag 12 juni 2010 om 22:47
quote:runningmonster schreef op 12 juni 2010 @ 21:21:
Laat maar weten als je het blad niet meer kunt krijgen, ik heb het van mijn werk meegenomen en we krijgen altijd een hele berg "gedateerde"bladen. Ik stuur hem zo voor je op.
Laat maar weten als je het blad niet meer kunt krijgen, ik heb het van mijn werk meegenomen en we krijgen altijd een hele berg "gedateerde"bladen. Ik stuur hem zo voor je op.
anoniem_21833 wijzigde dit bericht op 12-06-2010 23:12
Reden: mailadres weggehaald
Reden: mailadres weggehaald
% gewijzigd
zaterdag 12 juni 2010 om 22:49
quote:Enneaaa schreef op 12 juni 2010 @ 22:39:
[...]
Ik vergis me hopelijk.
Correct... Ben geloof ik wat moe van het hele projecteer verhaal van Spinster . Tijdrovende analyse die de doelstelling van Annemie800 niet bepaald dient...
Annemie800 ben jij er nog? Hopelijk tref je een Forum waar je met lotgenoten kan praten .
[...]
Ik vergis me hopelijk.
Correct... Ben geloof ik wat moe van het hele projecteer verhaal van Spinster . Tijdrovende analyse die de doelstelling van Annemie800 niet bepaald dient...
Annemie800 ben jij er nog? Hopelijk tref je een Forum waar je met lotgenoten kan praten .
zaterdag 12 juni 2010 om 22:54
[quote]Spinster schreef op 12 juni 2010 @ 22:47:
[...]
Voor mij zou spiritualiteit, als ik het zou bedrijven, gaan om verbondenheid, goedheid, harmonie en dat soort waarden.[/quote]
Dat is wat ik spiritualiteit vind. Verheerlijking in het algemeen van wat of wie dan ook geeft aan dat het té is. Verheerlijking van spiritualiteit geeft het me idd een irri-spiri gevoel.
Edit: wit gemaakt want is off topic. goed idee!
[...]
Voor mij zou spiritualiteit, als ik het zou bedrijven, gaan om verbondenheid, goedheid, harmonie en dat soort waarden.[/quote]
Dat is wat ik spiritualiteit vind. Verheerlijking in het algemeen van wat of wie dan ook geeft aan dat het té is. Verheerlijking van spiritualiteit geeft het me idd een irri-spiri gevoel.
Edit: wit gemaakt want is off topic. goed idee!
zaterdag 12 juni 2010 om 22:55
quote:Spinster schreef op 12 juni 2010 @ 22:39:
[...]
I Je vragen staan bol van de verwachtingen.
Kan kloppen, misschien omdat ik ook een bepaalde herkenning heb. Nogmaals, zelf geen BDE gehad, wel een andere 'onverklaarbare bovennatuurlijke ervaring' die mijn leven dus ook ingrijpend veranderd heeft. Ik ervoer ook een soortgelijke rust... Maar goed, details laat ik even voor wat het is.
[...]
I Je vragen staan bol van de verwachtingen.
Kan kloppen, misschien omdat ik ook een bepaalde herkenning heb. Nogmaals, zelf geen BDE gehad, wel een andere 'onverklaarbare bovennatuurlijke ervaring' die mijn leven dus ook ingrijpend veranderd heeft. Ik ervoer ook een soortgelijke rust... Maar goed, details laat ik even voor wat het is.
zaterdag 12 juni 2010 om 23:01
quote:annemie800 schreef op 12 juni 2010 @ 22:45:
Spinster; Dank je dat je benadrukt dat je niet twijfelt aan de beleving. Hoe dat het allemaal te verklaren is weet ik niet, het geeft wel rust ik ben eigenlijk nergens meer bang voor.
Mijn man steunt me, maar vind het ook wel moeilijk, vooral omdat ik soms er naar terug verlang dat kan hij eigenlijk niks mee, omdat hij niet voor kan stellen dat ik hem dan niet zal missen. Klinkt heel dubbel maar kan het eigenlijk niet zo goed uit leggen.
Mijn andere dochter is 10, dus als ze wat ouder is zal ik ze het wel vertellen maar wil ze er nu nog niet mee belasten.
Bij artsen krijg je verschillende reakties, er zijn er, die er niks mee kunnen en of willen helaas onder andere mijn huisarts, ben dus ook overgestapt naar een andere.
Bijna dood gaan is op zichzelf een traumatische ervaring en ik vind het (meen ik serieus) ontzettend fijn voor je dat je rust voelt, meer dan angst.
Ik kan me voorstellen dat het voor je man moeilijk is om te begrijpen. Kunnen jullie praten over dat verschil in beleving van die periode? En kunnen jullie dan begrip hebben voor elkaars gevoelens ook al kunnen jullie ze misschien niet van elkaar invoelen?
Wat ontzettend vervelend dat er artsen zijn die het niet serieus namen. De ervaring is wel degelijk echt! Goed, dat je een andere HA gezocht hebt. Heb je op dit moment nog hulp, fysiek of psychologisch? Hoe verhouden angst en vrede zich, als je terug denkt aan je hartaanval en wanneer je je de toekomst voor stelt?
Ik kan begrijpen dat je je dochter niet uitgebreid hebt verteld van het hoe en wat. Dat kan later. Wanneer zij én jij eraan toe zijn.
Ik ga zometeen weg maar ik wil je even een geven. Geen idee of je daar behoefte aan hebt, maar ik kan me voorstellen dat de verwerking soms behoorlijk verwarrend en uitputtend kan zijn.
Spinster; Dank je dat je benadrukt dat je niet twijfelt aan de beleving. Hoe dat het allemaal te verklaren is weet ik niet, het geeft wel rust ik ben eigenlijk nergens meer bang voor.
Mijn man steunt me, maar vind het ook wel moeilijk, vooral omdat ik soms er naar terug verlang dat kan hij eigenlijk niks mee, omdat hij niet voor kan stellen dat ik hem dan niet zal missen. Klinkt heel dubbel maar kan het eigenlijk niet zo goed uit leggen.
Mijn andere dochter is 10, dus als ze wat ouder is zal ik ze het wel vertellen maar wil ze er nu nog niet mee belasten.
Bij artsen krijg je verschillende reakties, er zijn er, die er niks mee kunnen en of willen helaas onder andere mijn huisarts, ben dus ook overgestapt naar een andere.
Bijna dood gaan is op zichzelf een traumatische ervaring en ik vind het (meen ik serieus) ontzettend fijn voor je dat je rust voelt, meer dan angst.
Ik kan me voorstellen dat het voor je man moeilijk is om te begrijpen. Kunnen jullie praten over dat verschil in beleving van die periode? En kunnen jullie dan begrip hebben voor elkaars gevoelens ook al kunnen jullie ze misschien niet van elkaar invoelen?
Wat ontzettend vervelend dat er artsen zijn die het niet serieus namen. De ervaring is wel degelijk echt! Goed, dat je een andere HA gezocht hebt. Heb je op dit moment nog hulp, fysiek of psychologisch? Hoe verhouden angst en vrede zich, als je terug denkt aan je hartaanval en wanneer je je de toekomst voor stelt?
Ik kan begrijpen dat je je dochter niet uitgebreid hebt verteld van het hoe en wat. Dat kan later. Wanneer zij én jij eraan toe zijn.
Ik ga zometeen weg maar ik wil je even een geven. Geen idee of je daar behoefte aan hebt, maar ik kan me voorstellen dat de verwerking soms behoorlijk verwarrend en uitputtend kan zijn.
zaterdag 12 juni 2010 om 23:19
spinster: dank voor je uitgebreide commentaar. Gelukkig kunnen we er samen nog steeds over praten, ik snap hem wel, ik moet er ook niet aan denken dat hij er niet meer is. Maar hij kan niet begrijpen dat ik er naar terug kan verlangen. Want stelt hij: ik kan dus zonder hem en onze dochter verder. Dit is dus de andere kant en absoluut niet waar. Kom ik gelijk op je tweede vraag.
Ik ben dus niet bang om weer een hartaanval te krijgen, omdat ik niet bang ben om dood te gaan, maar ik ben wel heel bang en onwijs verdrietig dat ik dan mijn meisje niet groot zal zien worden, en dat ik dan mijn man alleen achter zal laten. Snap je het nog? Dat maakt het ook zo ingewikkeld en dubbel, dat is ook wel de kern waar ik een beetje op vast aan het lopen ben op dit moment.
Leefnu: ga dit topic eens even nalezen, bedankt
Ik ben dus niet bang om weer een hartaanval te krijgen, omdat ik niet bang ben om dood te gaan, maar ik ben wel heel bang en onwijs verdrietig dat ik dan mijn meisje niet groot zal zien worden, en dat ik dan mijn man alleen achter zal laten. Snap je het nog? Dat maakt het ook zo ingewikkeld en dubbel, dat is ook wel de kern waar ik een beetje op vast aan het lopen ben op dit moment.
Leefnu: ga dit topic eens even nalezen, bedankt
