Gezondheid
alle pijlers
Bijna dood ervaring
zaterdag 12 juni 2010 om 19:52
Hallo allemaal,
Ik heb vorig jaar als 34-jarige vanuit het niets een hartstilstand gehad. Gelukkig zijn mijn collega's direct gestart met reanimeren. De brandweer heeft het overgenomen en na 11 minuten had ik gelukkig weer ritme.
Dit is een hele heftige ervaring geweest, wat ik mezelf ervan herinner is dat ik ergens was waar het zo ontzettend vredig en rustig was. Het was er zo fijn. Al snel kwam er een meisje naar me toe dat zei dat ik terug moest omdat ik nog wat af moest maken. Daarna zijn er flitsen zoals sirenes, en piepjes. De eerste echte herinnnering is dat ik op de ic ben.
Nu een jaar later, speelt dit nog dagelijks door mijn hoofd. Gelukkig heb ik er niet zoveel aan over gehouden, alleen dat ik ontzettend snel moe ben. Zijn er hier meer mensen die iets soortgelijks mee gemaakt hebben?
groetjes Annemie
Ik heb vorig jaar als 34-jarige vanuit het niets een hartstilstand gehad. Gelukkig zijn mijn collega's direct gestart met reanimeren. De brandweer heeft het overgenomen en na 11 minuten had ik gelukkig weer ritme.
Dit is een hele heftige ervaring geweest, wat ik mezelf ervan herinner is dat ik ergens was waar het zo ontzettend vredig en rustig was. Het was er zo fijn. Al snel kwam er een meisje naar me toe dat zei dat ik terug moest omdat ik nog wat af moest maken. Daarna zijn er flitsen zoals sirenes, en piepjes. De eerste echte herinnnering is dat ik op de ic ben.
Nu een jaar later, speelt dit nog dagelijks door mijn hoofd. Gelukkig heb ik er niet zoveel aan over gehouden, alleen dat ik ontzettend snel moe ben. Zijn er hier meer mensen die iets soortgelijks mee gemaakt hebben?
groetjes Annemie
zaterdag 12 juni 2010 om 19:58
Heftig inderdaad. Hoewel ik het niet hoop mee te maken, lijkt het me wel heel mooi. Ik zie het helemaal niet zitten om dood te gaan maar als je zoiets hebt meegemaakt lijkt het me iets waar je niet meer tegen op ziet, omdat je weet dat er iets moois, vredigs, rustigs op je wacht.
Heb jij dat ook? Niet dat je nu dood wilt natuurlijk, maar als het zo zou moeten zijn, dat je er ws eerder vrede mee hebt?
Heb jij dat ook? Niet dat je nu dood wilt natuurlijk, maar als het zo zou moeten zijn, dat je er ws eerder vrede mee hebt?
zaterdag 12 juni 2010 om 20:12
Ik wil absoluut niet dood, want ik zou mijn man en dochter nog niet achter kunnen laten. Maar het was zo vredig en zo mooi, als alles dan weer eens tegen zit dan verlang ik er naar terug. Dat is wel heel erg tegenstrijdig, en soms ben ik ook wel eens bang dat ik er psychisch mee in de knoop ga komen. Heb wel een aantal gesprekken gehad met een psych, toen het net gebeurt was, maar het lijkt wel of het nu meer speelt dan toen.
zaterdag 12 juni 2010 om 20:18
Annemie, ik lees vaak verhalen hierover, vind het heel fascinerend. En wat jij zegt: 'ik verlang er naar terug', dat lees ik heel vaak. Is toch ook normaal?
Kan je deze waardevolle ervaring niet een hele mooie plek geven? Een soort veilige basis in tijden als je je rottig voelt. Niet om letterlijk naar toe te gaan, maar om je dat gelukkige gevoel te geven?
Misschien kan je nog een keer met een psycholoog praten?
Kan je deze waardevolle ervaring niet een hele mooie plek geven? Een soort veilige basis in tijden als je je rottig voelt. Niet om letterlijk naar toe te gaan, maar om je dat gelukkige gevoel te geven?
Misschien kan je nog een keer met een psycholoog praten?
zaterdag 12 juni 2010 om 20:24
ik ken t zelf niet maar er bestaat een groep (stichting, vereniging, lotgenotencontact of wat dan ook) die bestaat uit mense met deze ervaringen, juist omdat ze vaak moeite hebben om weer in het hier en nu te leven door hun ervaring.
Ook zijn er vanuit pschologisch oogpunt boeken over geschreven, ook voor diegene die t hebben meegemaakt.
Ik denk dat je meer baat hebt met een hulpverlener die dit al es aan de hand heeft gehad omdat sommige er (wetenschappelijk) sceptisch tegen over staan.
Ook zijn er vanuit pschologisch oogpunt boeken over geschreven, ook voor diegene die t hebben meegemaakt.
Ik denk dat je meer baat hebt met een hulpverlener die dit al es aan de hand heeft gehad omdat sommige er (wetenschappelijk) sceptisch tegen over staan.
once upon a time called.....right now
zaterdag 12 juni 2010 om 20:40
Allemaal bedankt voor jullie reakties. Ik denk dat ik inderdaad binnen kort weer een keer langs de psych ga, maar met lotgenoten kan het ook fijn zijn om te praten.
leefnu: Dat meisje was mijn dochtertje. ( Ik heb een miskraam gehad met vier maanden). Het meest dwaze van het hele verhaal is eigenlijk dat ik voor die tijd er heel nuchter in was, en er totaal niet in geloofde. Zo zie je maar weer.
leefnu: Dat meisje was mijn dochtertje. ( Ik heb een miskraam gehad met vier maanden). Het meest dwaze van het hele verhaal is eigenlijk dat ik voor die tijd er heel nuchter in was, en er totaal niet in geloofde. Zo zie je maar weer.
zaterdag 12 juni 2010 om 20:45
zaterdag 12 juni 2010 om 20:50
Wat heftig! Kan me goed voorstellen dat je er nog dagelijks aan moet denken. Een jaar erna is eigenlijk nog maar heel kort. Misschien een idee om terug te gaan naar die psycholoog? De gevoelens die je hebt zijn logisch, maar je moet er niet mee blijven rondlopen, das niet goed voor je.
10 jaar geleden (was toen een puber) ben ik ernstig ziek geweest. Later is me vertelt dat als ik iets later was geopereerd, ik het niet meer had overleefd. Wat ik me kan herinneren dat ik heel veel licht heb gezien, maar miss was dat de lamp op de operatietafel haha
Ik herken de situatie die jij beschrijft dus niet, maar wel je gevoelens. Ik zat daarna erg met mezelf in de knoop en wilde in die periode erna soms wel dat we maar wat later in het ziekenhuis waren aangekomen.... Voelde me ook heel schuldig naar m'n ouders toe en wist niet zo goed waar ik heen moest met mijn gevoelens.
10 jaar geleden (was toen een puber) ben ik ernstig ziek geweest. Later is me vertelt dat als ik iets later was geopereerd, ik het niet meer had overleefd. Wat ik me kan herinneren dat ik heel veel licht heb gezien, maar miss was dat de lamp op de operatietafel haha
Ik herken de situatie die jij beschrijft dus niet, maar wel je gevoelens. Ik zat daarna erg met mezelf in de knoop en wilde in die periode erna soms wel dat we maar wat later in het ziekenhuis waren aangekomen.... Voelde me ook heel schuldig naar m'n ouders toe en wist niet zo goed waar ik heen moest met mijn gevoelens.
zaterdag 12 juni 2010 om 20:57
@annemie800,
Kan me goed voorstellen dat je terug wilt naar die rust en vrede. Maar goed je had hier nog een taak te doen toch?
Weet je ook waarvoor je nog terug moest?
En hoe communiceerde je met je dochtertje? Zonder woorden maar met gedachten ?
Hier een link met een site war meer ervaringen van anderen staan:
Bijna dood Ervaringen
Kan me goed voorstellen dat je terug wilt naar die rust en vrede. Maar goed je had hier nog een taak te doen toch?
Weet je ook waarvoor je nog terug moest?
En hoe communiceerde je met je dochtertje? Zonder woorden maar met gedachten ?
Hier een link met een site war meer ervaringen van anderen staan:
Bijna dood Ervaringen
zaterdag 12 juni 2010 om 20:58
clytemnestra: Bedankt , ga gelijk even kijken.
Bambi: Ik denk dat dat inderdaad is wat ik bedoel, een schuldgevoel, dat ik heel blij moet zijn dat ik er nog ben, maar dat ik dat lang niet altijd ben. Toen ik vorig jaar bij de psych was had ik dat niet, toen was ik alleen maar blij dat ik het gehaald had. Heb jij uiteindelijk hulp gehad?
Bambi: Ik denk dat dat inderdaad is wat ik bedoel, een schuldgevoel, dat ik heel blij moet zijn dat ik er nog ben, maar dat ik dat lang niet altijd ben. Toen ik vorig jaar bij de psych was had ik dat niet, toen was ik alleen maar blij dat ik het gehaald had. Heb jij uiteindelijk hulp gehad?
zaterdag 12 juni 2010 om 21:02
zaterdag 12 juni 2010 om 21:02
Misschien een tip voor je, gelezen in de gezond nu: een boek geschreven door oud-cardioloog Pim van Lommel, het heet "eindeloos bewustzijn" Staat een heel interview in over bijna doodervaringen en het boek gaat daar ook over. Wil het artikel ook even inscannen en mailen. het is de gezond nu nr 6 van juni.
zaterdag 12 juni 2010 om 21:04
quote:annemie800 schreef op 12 juni 2010 @ 21:02:
Emaiden: Het was een meisje zonder leeftijd, klinkt vaag maar toch was het zo. Op de een of andere manier herkende ik haar onmiddelijk.
Leefnu: In mijn beleving praatte ze tegen me, letterlijk zei ze: Mam het gaat goed met me, maar jij moet terug om voor mijn zusje te zorgen.
Emaiden: Het was een meisje zonder leeftijd, klinkt vaag maar toch was het zo. Op de een of andere manier herkende ik haar onmiddelijk.
Leefnu: In mijn beleving praatte ze tegen me, letterlijk zei ze: Mam het gaat goed met me, maar jij moet terug om voor mijn zusje te zorgen.
zaterdag 12 juni 2010 om 21:07
zaterdag 12 juni 2010 om 21:12
Bijna doodervaringen zijn reeds lange tijd verklaard door de wetenschap. Het is vergelijkbaar met psychoses en het is meetbaar in de hersenscan. In simpele taal: je hersenen nemen dingen waar die er niet zijn, je hersenen houden je voor de gek. Dus voor alle mensen die er hoop op een hiernamaals uit halen: doe maar niet. Het is vergelijkbaar met dat Heleen van R in de GH had. Het enige dat je zeker weet, is dat er leven is als je lééft.
Annemie: hele heftig ervaring! Kan me voorstellen dat je er nog vaak aan denkt. Ik zou oppassen met er iets mooiers van te maken dan het was.. Heel veel sterkte verder
Annemie: hele heftig ervaring! Kan me voorstellen dat je er nog vaak aan denkt. Ik zou oppassen met er iets mooiers van te maken dan het was.. Heel veel sterkte verder
zaterdag 12 juni 2010 om 21:16
