Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
vrijdag 2 juli 2010 om 15:53
Toch heeft Hvj wel een punt. Mijn ouders zijn een tijdje terug gescheiden, altijd bij elkaar gebleven vanwege de kinderen. Terugkijkend valt er zoveel op zijn plaats, bepaalde zaken waar wij onze vinger niet op konden leggen maar die wel van invloed zijn geweest op onze ontwikkeling. Zaken waarvan wij dachten dat het aan ons lag, dat wij het verkeerd zagen. Of niet begrepen.
Het was voor alle partijen beter geweest als ze deze stap 20-25 jaar eerder hadden genomen.
Natuurlijk is een scheiding niet makkelijk, ook niet voor de kinderen. Maar denk niet dat je kinderen niets merken als je alleen bij elkaar blijft vanwege het gezin.
Het was voor alle partijen beter geweest als ze deze stap 20-25 jaar eerder hadden genomen.
Natuurlijk is een scheiding niet makkelijk, ook niet voor de kinderen. Maar denk niet dat je kinderen niets merken als je alleen bij elkaar blijft vanwege het gezin.
vrijdag 2 juli 2010 om 18:16
@ HVJ... Ik vind het niet eens een grap.. Ik vind dat je een vreselijk goed punt maakt!
Niemand, maar dan ook niemand, kinderen, jullie zelf, familie, ouders of desnoods de huisdieren (ja.. dat soort mensen zijn er ook ) schiet er ook maar iets mee op als mensen bij elkaar blijven om een andere reden dan "We houden van elkaar"
@ JanJurk. Wat een herkenbaar verhaal! (nee niet dat ik je hierin herken hoor haha) Maar ik had het deels bijna zelf kunnen schrijven. Ik ben me nooit bewust geweest van geflirt van mannen. Nu terug denkend weet ik dat sv echt zijn best heeft gedaan de afgelopen jaren, en wellicht nog wel meer mannen maar die situaties kan ik niet voor de geest halen. Maar sv heeft het me echt moeten zeggen voor ik mijn oogkleppen af durfde te zetten.
Ook wij hebben om elkaar heen gedraaid nadat de eerste 'gevoelens' en flirts waren uitgesproken vorig jaar. Tot het moment dat we het echt niet meer hielden en naar elkaar toe zijn gereden en elkaar halverwege hebben ontmoet.. Ik was op dat punt niet meer te houden, alle nerveusiteit vloog van me af, en had geen greintje terughoudendheid meer op die middag. Dat is later nog wel terug gekomen maar godzijdank durfde ik die middag..
Crea.. the day after.. hoe gaat ie nu? Lukt het om het een beetje te laten bezinken? Ik herken de reactie van js sv wel, hier soort gelijke reacties als ik weer eens dingen zeg die ik beter niet kan zeggen, of weer eens enorm in de knoei zit. (Al zei hij vanmiddag nog dat ie me wel kon slaan n a v een lelijke opmerking over mezelf..)
Niemand, maar dan ook niemand, kinderen, jullie zelf, familie, ouders of desnoods de huisdieren (ja.. dat soort mensen zijn er ook ) schiet er ook maar iets mee op als mensen bij elkaar blijven om een andere reden dan "We houden van elkaar"
@ JanJurk. Wat een herkenbaar verhaal! (nee niet dat ik je hierin herken hoor haha) Maar ik had het deels bijna zelf kunnen schrijven. Ik ben me nooit bewust geweest van geflirt van mannen. Nu terug denkend weet ik dat sv echt zijn best heeft gedaan de afgelopen jaren, en wellicht nog wel meer mannen maar die situaties kan ik niet voor de geest halen. Maar sv heeft het me echt moeten zeggen voor ik mijn oogkleppen af durfde te zetten.
Ook wij hebben om elkaar heen gedraaid nadat de eerste 'gevoelens' en flirts waren uitgesproken vorig jaar. Tot het moment dat we het echt niet meer hielden en naar elkaar toe zijn gereden en elkaar halverwege hebben ontmoet.. Ik was op dat punt niet meer te houden, alle nerveusiteit vloog van me af, en had geen greintje terughoudendheid meer op die middag. Dat is later nog wel terug gekomen maar godzijdank durfde ik die middag..
Crea.. the day after.. hoe gaat ie nu? Lukt het om het een beetje te laten bezinken? Ik herken de reactie van js sv wel, hier soort gelijke reacties als ik weer eens dingen zeg die ik beter niet kan zeggen, of weer eens enorm in de knoei zit. (Al zei hij vanmiddag nog dat ie me wel kon slaan n a v een lelijke opmerking over mezelf..)
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
vrijdag 2 juli 2010 om 20:44
Een niet ideaal huwelijk is niet beter of slechter dan uit elkaar gaan, denk ik. Het is niet gezegd dat je als single vader of moeder per definitie gelukkiger bent in je eentje, Het kan wel minder spanningen opleveren en het kan wel rustiger zijn. Maar evengoed ook veel meer onrust, andere spanningen, financiele moeilijkheden, nog minder tijd/aandacht voor de kinderen (als ouders nogal met zichzelf bezig zijn en daten/nieuw geluk zoeken en allerlei frustraties vandien).
Het is dus niet gezegd dat het leven dan zonder spanningen is, het is te kort door de bocht om te denken dat het altijd beter is. Er zijn ook mensen die financieel geen enkele ruimte meer hebben daarna, geen oppas kunnen betalen en niet veel meer tijd hebben voor zichzelf of nieuwe liefde vinden.
Als het harmonieus verloopt, er 2 volledige huizen betaald kunnen worden, goede afspraken en de ouders (beiden) relaxter worden en het goed regelen voor de kinderen, dan kan het wel beter zijn dan ontevreden en ongelukkig samen blijven.Maar alleen als er genoeg liefde en aandacht voor de kinderen en expartners overblijft en optimistisch in het leven staan, ondernemend zijn, zichzelf kunnen zijn.
Ken steeds meer gescheiden ouders, die dat heel goed geregeld hebben en alsnog een goede basis voor hun kinderen bieden. Gaat er denk ik om dat kinderen meekrijgen dat tegenslagen er ook bij horen en dat je die samen kan overwinnen. Of dat nu bij elkaar blijven is of juist uit elkaar. Het hoeft niet per se schadelijk te zijn voor kinderen, mits respect- en liefdevol gaat..
Het is dus niet gezegd dat het leven dan zonder spanningen is, het is te kort door de bocht om te denken dat het altijd beter is. Er zijn ook mensen die financieel geen enkele ruimte meer hebben daarna, geen oppas kunnen betalen en niet veel meer tijd hebben voor zichzelf of nieuwe liefde vinden.
Als het harmonieus verloopt, er 2 volledige huizen betaald kunnen worden, goede afspraken en de ouders (beiden) relaxter worden en het goed regelen voor de kinderen, dan kan het wel beter zijn dan ontevreden en ongelukkig samen blijven.Maar alleen als er genoeg liefde en aandacht voor de kinderen en expartners overblijft en optimistisch in het leven staan, ondernemend zijn, zichzelf kunnen zijn.
Ken steeds meer gescheiden ouders, die dat heel goed geregeld hebben en alsnog een goede basis voor hun kinderen bieden. Gaat er denk ik om dat kinderen meekrijgen dat tegenslagen er ook bij horen en dat je die samen kan overwinnen. Of dat nu bij elkaar blijven is of juist uit elkaar. Het hoeft niet per se schadelijk te zijn voor kinderen, mits respect- en liefdevol gaat..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 2 juli 2010 om 23:22
quote:houvanjezelf schreef op 30 juni 2010 @ 14:53:
Mooie posts weer.
@suzy:
Ik herken je ontwikkeling en kan vanuit eigen ervaring zeggen dat ik ongeveer zo'n zelfde weg gegaan ben.
Ook in een open relatie heb je meningsverschillen en grenzen.
Als je echter open met elkaar daarover communiceert en ook van elkaar weet welke zaken er spelen, kom je daar over het algemeen wel uit en leer je daar ook weer van.
Verschil is en blijft:
Door de openheid en eerlijkheid ben je nog beiden in relatie.
Als er dingen stiekum gebeuren durf ik te beweren dat je niet meer met elkaar in relatie bent.Ik weet nog niet hoeveel blz verder we (jullie) inmiddels zijn maar hier was ik blijven hangen. Date en ik praten op het moment veel over de invulling en verwachtingen van onze open relatie. Wat me opvalt is dat dat erg fijn is, je elkaar goed leert kennen (denk ik) en het de verbondenheid tussen ons verdiept. Vond het zo'n mooi en herkenbaar stukje van HVJ, dat ik er gewoon even mee binnen moest vallen.
Mooie posts weer.
@suzy:
Ik herken je ontwikkeling en kan vanuit eigen ervaring zeggen dat ik ongeveer zo'n zelfde weg gegaan ben.
Ook in een open relatie heb je meningsverschillen en grenzen.
Als je echter open met elkaar daarover communiceert en ook van elkaar weet welke zaken er spelen, kom je daar over het algemeen wel uit en leer je daar ook weer van.
Verschil is en blijft:
Door de openheid en eerlijkheid ben je nog beiden in relatie.
Als er dingen stiekum gebeuren durf ik te beweren dat je niet meer met elkaar in relatie bent.Ik weet nog niet hoeveel blz verder we (jullie) inmiddels zijn maar hier was ik blijven hangen. Date en ik praten op het moment veel over de invulling en verwachtingen van onze open relatie. Wat me opvalt is dat dat erg fijn is, je elkaar goed leert kennen (denk ik) en het de verbondenheid tussen ons verdiept. Vond het zo'n mooi en herkenbaar stukje van HVJ, dat ik er gewoon even mee binnen moest vallen.
zaterdag 3 juli 2010 om 00:40
Wat wordt hier veel gepost, kan het niet allemaal bijhouden. Bedankt nog voor jullie welkom.
Tja, wel of niet bij elkaar blijven wegens kinderen. Ik denk dat het niet werkt als je echt niet meer bij elkaar wilt blijven. Tenminste, ik zou het denk ik niet kunnen. Als het toch kan is er geen reden om met de relatie te stoppen, lijkt mij.
Ik vind dat stukje van suzy over open relatie ook heel mooi. In relatie ben je eigenlijk alleen als je beiden eerlijk jezelf bent en kunt zijn. Aan de andere kant is een 'verteldwang' ook weer niet wat je wilt binnen een open relatie. Ik vind dat soms zoeken, zelf ben ik iemand die niets voor zichzelf wil houden en popelt om alles onmiddellijk te kunnen vertellen. Maar kan/wil niet verwachten dat man en vriend net zo in elkaar zitten.
Zuchttt, ik had vanavond heeel graag mijn vriend gezien, maar lukte niet, hij had geen tijd. Ik vind het soms moeilijk omgaan met verlangen. Eigenlijk wil ik gewoon genieten dat ik naar hem verlang ook als ik hem niet kan zien. Maar ja, dat lukt niet altijd. Soms kan het pijn doen. Las ergens dat iemand hier schreef dat verliefd zijn soms pijn kan doen. Dit voelt denk ik net zo iets.
Tja, wel of niet bij elkaar blijven wegens kinderen. Ik denk dat het niet werkt als je echt niet meer bij elkaar wilt blijven. Tenminste, ik zou het denk ik niet kunnen. Als het toch kan is er geen reden om met de relatie te stoppen, lijkt mij.
Ik vind dat stukje van suzy over open relatie ook heel mooi. In relatie ben je eigenlijk alleen als je beiden eerlijk jezelf bent en kunt zijn. Aan de andere kant is een 'verteldwang' ook weer niet wat je wilt binnen een open relatie. Ik vind dat soms zoeken, zelf ben ik iemand die niets voor zichzelf wil houden en popelt om alles onmiddellijk te kunnen vertellen. Maar kan/wil niet verwachten dat man en vriend net zo in elkaar zitten.
Zuchttt, ik had vanavond heeel graag mijn vriend gezien, maar lukte niet, hij had geen tijd. Ik vind het soms moeilijk omgaan met verlangen. Eigenlijk wil ik gewoon genieten dat ik naar hem verlang ook als ik hem niet kan zien. Maar ja, dat lukt niet altijd. Soms kan het pijn doen. Las ergens dat iemand hier schreef dat verliefd zijn soms pijn kan doen. Dit voelt denk ik net zo iets.
zaterdag 3 juli 2010 om 00:49
JanJurk: mooie post, lees hem nu pas, moest eerder ff snel scannen. Kan me een groot deel in vinden. Enige wat blijft knagen is dat zij het niet weet en die keuze door jou gemaakt wordt voor haar.. je denkt dat je je vrouw en kinderen niet schaadt, maar mocht het uitkomen, dan is er een grote vertrouwensbasis geschaad.
Omdat jij niet blijkt te zijn wie zij denken dat je bent. Er is en blijft een geheim deel, iets van jou, "wat sv en jij elkaar gunnen".. maar wat je neemt tov je gezin, zonder te weten of zij je dat zouden gunnen.. Zij delen een deel van je, zonder inspraak., zonder keuze te hebben. En met dat stukje blijf ik moeite houden.. En dan bedoel ik niet het seks &spannend-gedeelte, maar vertrouwen en oprechtheid..
Kan het haast niet uitleggen, maar jij bepaalt dan eenzijdig de verhoudingen en opvatting van je (huwelijks?)relatie en dat is iets wat je samen wederzijds doet. I've been there en dat is een heel denigrerend iets, hoe goed je thuis ook bent voor vrouw en kinderen en denkt dat je geen kwaad doet (zolang het niet uitkomt).. feit dat jij beschikt en bepaalt en de relatie dan is gebaseerd op een beeld van jou, en niet jou, zoals je werkelijk bent in alle facetten. En misschien kan dat niet en is het gerechtvaardigd, daar heb ik geen oordeel over.
Blijft uitermate pijnlijk en vernederend op eoa manier, (niet sv of vreemdgaan op zich, dat ook), maar meer hoe je eigenlijk beslist voor iemand en diegene voor jou gaat obv onwetendheid..
Omdat jij niet blijkt te zijn wie zij denken dat je bent. Er is en blijft een geheim deel, iets van jou, "wat sv en jij elkaar gunnen".. maar wat je neemt tov je gezin, zonder te weten of zij je dat zouden gunnen.. Zij delen een deel van je, zonder inspraak., zonder keuze te hebben. En met dat stukje blijf ik moeite houden.. En dan bedoel ik niet het seks &spannend-gedeelte, maar vertrouwen en oprechtheid..
Kan het haast niet uitleggen, maar jij bepaalt dan eenzijdig de verhoudingen en opvatting van je (huwelijks?)relatie en dat is iets wat je samen wederzijds doet. I've been there en dat is een heel denigrerend iets, hoe goed je thuis ook bent voor vrouw en kinderen en denkt dat je geen kwaad doet (zolang het niet uitkomt).. feit dat jij beschikt en bepaalt en de relatie dan is gebaseerd op een beeld van jou, en niet jou, zoals je werkelijk bent in alle facetten. En misschien kan dat niet en is het gerechtvaardigd, daar heb ik geen oordeel over.
Blijft uitermate pijnlijk en vernederend op eoa manier, (niet sv of vreemdgaan op zich, dat ook), maar meer hoe je eigenlijk beslist voor iemand en diegene voor jou gaat obv onwetendheid..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 3 juli 2010 om 08:57
Suzy: Kan je in grote lijnen daarin ook helemaal volgen en ben het daar ook uiteindelijk mee eens.
Ik zou echter JanJurk niet zijn als ik daar toch ook weer een beeld over zou hebben (meest wel een vertekend beeld overigens ). Ik ben in dat kader bezien ook wel een persoon wat een maskertje draagt, kunnen er zelfs meerdere zijn. Beslist geen verkapte vorm van MPS maar meer in de context van The Stranger (Billy Joel, mooie teksten maakt die man toch).
Ik ben er van overtuigt dat hoe eerlijk en mededeelzaam je ook bent in een relatie je als mens toch een aantal dingen voor jezelf houd.
Dit is per persoon weer verschillend en ook anders “in mate van” mededeelzaamheid. Mijn intenties zijn niet om dit ooit uit te laten komen, niet omdat ik zo`n “goeie” vent ben dat ik mijn nr1 niet wil kwetsen of omdat ik voor mijzelf iets wil zeker stellen maar om mijn sv. Als ik ooit mijn psyche zo overladen heb met gevoelens dat ik ze zou moeten uiten bij mijn nr1 tref ik namelijk niet alleen mijn relatie met nr 1 maar ook de relatie sv en haar nr1.
Ik zal daarom nooit te biecht gaan bij nr 1 en dat is niet om mijn eigen voetstappen onder het zand te vegen. Ontkennen (hoe bewezen de feiten ook zijn) zal ik blijven doen, consequenties zal ik dragen en of dat dan weer op te lossen valt in één van beider relaties is vers 2.
Nogmaals ik begrijp precies wat je bedoelt, maar ieder mens heeft dat kastje wat voor iedereen op slot blijft. Dat zoiets frustrerend is voor een partner kan ik heel goed begrijpen, maar kan iemand hier zeggen altijd (100%) alles te delen met zijn of haar partner? Ik durf hem aan: Wie dat hier durft te verklaren is de Messias (ik wil hiermee niets of niemand beledigen). Wat wel mooi is dat mensen dit ( in mijn ogen onrealistische) doel hebben in het leven, 100% eerlijkheid naar je partner....
Ik zou echter JanJurk niet zijn als ik daar toch ook weer een beeld over zou hebben (meest wel een vertekend beeld overigens ). Ik ben in dat kader bezien ook wel een persoon wat een maskertje draagt, kunnen er zelfs meerdere zijn. Beslist geen verkapte vorm van MPS maar meer in de context van The Stranger (Billy Joel, mooie teksten maakt die man toch).
Ik ben er van overtuigt dat hoe eerlijk en mededeelzaam je ook bent in een relatie je als mens toch een aantal dingen voor jezelf houd.
Dit is per persoon weer verschillend en ook anders “in mate van” mededeelzaamheid. Mijn intenties zijn niet om dit ooit uit te laten komen, niet omdat ik zo`n “goeie” vent ben dat ik mijn nr1 niet wil kwetsen of omdat ik voor mijzelf iets wil zeker stellen maar om mijn sv. Als ik ooit mijn psyche zo overladen heb met gevoelens dat ik ze zou moeten uiten bij mijn nr1 tref ik namelijk niet alleen mijn relatie met nr 1 maar ook de relatie sv en haar nr1.
Ik zal daarom nooit te biecht gaan bij nr 1 en dat is niet om mijn eigen voetstappen onder het zand te vegen. Ontkennen (hoe bewezen de feiten ook zijn) zal ik blijven doen, consequenties zal ik dragen en of dat dan weer op te lossen valt in één van beider relaties is vers 2.
Nogmaals ik begrijp precies wat je bedoelt, maar ieder mens heeft dat kastje wat voor iedereen op slot blijft. Dat zoiets frustrerend is voor een partner kan ik heel goed begrijpen, maar kan iemand hier zeggen altijd (100%) alles te delen met zijn of haar partner? Ik durf hem aan: Wie dat hier durft te verklaren is de Messias (ik wil hiermee niets of niemand beledigen). Wat wel mooi is dat mensen dit ( in mijn ogen onrealistische) doel hebben in het leven, 100% eerlijkheid naar je partner....
zaterdag 3 juli 2010 om 09:47
Jan Jurk, ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt maar het blijft een lastig punt. Ik heb zelf een open relatie en vind de gesprekken die melaman en ik hebben echt een verdieping van onze relatie. We praten niet inhoudelijk over wat we met iemand anders doen maar wel over de gevoelens die je daarbij hebt. De inhoud van dit topic, dat is wat we bespreken. Ik ben een tijd bang geweest dat mijn gevoel voor minnaar te heftig was en melaman en ik hebben daar hele bijzondere gesprekken over gehad. Het heeft mij geholpen om met de gevoelens om te gaan.
Minnaar heeft zeker geen open relatie en denkt, zoals ik in je post lees, een beetje als jij. Iedereen heeft een stukje dat hij niet laat zien en voor hem is dat de verhouding die hij met mij heeft. Hoe erg ik ook geniet van hem ( pas korte vakantie samen beleefd!), dat blijft voor mij een lastig punt. Ik vind het zo moeilijk om zijn vrouw zoiets aan te doen. Ik zou echt gek worden als ik erachter kwam dat melaman al 2 jaar een leven heeft dat zoiets groots bevat dat ik niet ken. Als hij van binnen anders over iets denkt dan ik, begrijp ik dat wel maar een relatie naast je relatie is te groot. Voor mij betekent getrouwd zijn dat ik mijn leven met iemand wil delen en dat doe ik niet als ik zo'n belangrijk punt niet deel.
Het is wel fijn om te lezen dat er dus meer mensen met de gedachten als minnaar en jij rondlopen. Zo extreem is dat dus misschien niet. Ik hoop dat het nooit uitkomt voor hem en dat we nog jaren verder kunnen want ik geniet op de één of andere manier echt vreselijk van deze in mijn ogen dus wat egocentrische ( egoistisch? maar dan niet tijdens de sex) man die mede om die reden niet mijn nr 1 zou kunnen zijn.
Tijdens het nalezen van deze post dringt mijn eigen egoisme zich ook weer aan mij op. Ik kan veel beter op zoek gaan naar een minnaar/ sv die ook een open relatie heeft maar ik hou van minnaar en wil hem niet kwijt.
Minnaar heeft zeker geen open relatie en denkt, zoals ik in je post lees, een beetje als jij. Iedereen heeft een stukje dat hij niet laat zien en voor hem is dat de verhouding die hij met mij heeft. Hoe erg ik ook geniet van hem ( pas korte vakantie samen beleefd!), dat blijft voor mij een lastig punt. Ik vind het zo moeilijk om zijn vrouw zoiets aan te doen. Ik zou echt gek worden als ik erachter kwam dat melaman al 2 jaar een leven heeft dat zoiets groots bevat dat ik niet ken. Als hij van binnen anders over iets denkt dan ik, begrijp ik dat wel maar een relatie naast je relatie is te groot. Voor mij betekent getrouwd zijn dat ik mijn leven met iemand wil delen en dat doe ik niet als ik zo'n belangrijk punt niet deel.
Het is wel fijn om te lezen dat er dus meer mensen met de gedachten als minnaar en jij rondlopen. Zo extreem is dat dus misschien niet. Ik hoop dat het nooit uitkomt voor hem en dat we nog jaren verder kunnen want ik geniet op de één of andere manier echt vreselijk van deze in mijn ogen dus wat egocentrische ( egoistisch? maar dan niet tijdens de sex) man die mede om die reden niet mijn nr 1 zou kunnen zijn.
Tijdens het nalezen van deze post dringt mijn eigen egoisme zich ook weer aan mij op. Ik kan veel beter op zoek gaan naar een minnaar/ sv die ook een open relatie heeft maar ik hou van minnaar en wil hem niet kwijt.
zaterdag 3 juli 2010 om 11:06
@ Janjurk, herkenbare post, herkenbare gedachtes. Deels is dat ook wel zoals ik het zie, en hier bij dan ook een quote van mijn nr 1 "Ieder mens heeft recht op zijn eigen gedachtes, recht op zijn eigen ding, niet alles hoeft gedeeld te worden"
Nu weet ik dat hij daar niet mee bedoelde dat het hebben van een sv was toegestaan, maar het geeft wel weer wat jij zegt, en voelt.
Wij (sv en ik) hebben beiden geen open relatie, en voelen ons enigsinds gedwongen door onze nr1 in deze situatie. Beide nr1's hebben een libido ver beneden het vriespunt, en zien daarin zelf het probleem niet, zij missen niets, en kunnen zich niet voorstellen dat wij iets missen. Ze leggen daarmee het probleem bij ons terwijl zij echter het probleem zijn. Beiden hebben we jaren met frustraties rond gelopen, er gesprekken over gehad die tot niets hebben geleid. Behalve dan dat onze nr1's aangaven dat het probleem bij ons lag. (dit waren uiteraard gesprekken die ieder individueel had, en vonden plaats terwijl we nog geen sv hadden)
Dus terwijl zij eigenlijk degene zijn met de handicap, verplaatsten ze het probleem naar ons. We zijn beiden ook niet over 1 nacht ijs gegaan. Hebben echt lang getracht er mee 'te kunnen leven'. Maar verlangen naar passie, goede sex, het delen van zulke intieme momenten met iemand. Dat verlangen is zo sterk, dat je op een gegeven moment dus openstaat voor andere mogenlijkheden.
Beiden doen we dit dus niet omdat we puur uit zijn op spanning, ook niet omdat we uitgekeken zijn op onze nr1's. Niet omdat we verliefd zijn op elkaar, maar omdat wij samen kunnen aanvullen in precies dat wat we beiden missen bij onze nr1.
Het zou een stuk ongecompliseerder zijn als we het daarbij konden laten. Echter is onze vriendschap zo sterk, zo hecht dat er meer gaande is dan alleen de aanvulling van passie en sex. We proberen onze vriendschap en het stukje 'extra' dan ook gescheiden te houden. Al valt dat niet altijd mee. En beiden weten we dat er een punt komt waarop we zullen besluiten alleen voor de vriendschap te gaan.
Het stukje 'extra' in deze vriendschap is dus wat ik voor mezelf hou, dat is mijn eigen deeltje leven waarvan ik mag genieten.
Nu weet ik dat hij daar niet mee bedoelde dat het hebben van een sv was toegestaan, maar het geeft wel weer wat jij zegt, en voelt.
Wij (sv en ik) hebben beiden geen open relatie, en voelen ons enigsinds gedwongen door onze nr1 in deze situatie. Beide nr1's hebben een libido ver beneden het vriespunt, en zien daarin zelf het probleem niet, zij missen niets, en kunnen zich niet voorstellen dat wij iets missen. Ze leggen daarmee het probleem bij ons terwijl zij echter het probleem zijn. Beiden hebben we jaren met frustraties rond gelopen, er gesprekken over gehad die tot niets hebben geleid. Behalve dan dat onze nr1's aangaven dat het probleem bij ons lag. (dit waren uiteraard gesprekken die ieder individueel had, en vonden plaats terwijl we nog geen sv hadden)
Dus terwijl zij eigenlijk degene zijn met de handicap, verplaatsten ze het probleem naar ons. We zijn beiden ook niet over 1 nacht ijs gegaan. Hebben echt lang getracht er mee 'te kunnen leven'. Maar verlangen naar passie, goede sex, het delen van zulke intieme momenten met iemand. Dat verlangen is zo sterk, dat je op een gegeven moment dus openstaat voor andere mogenlijkheden.
Beiden doen we dit dus niet omdat we puur uit zijn op spanning, ook niet omdat we uitgekeken zijn op onze nr1's. Niet omdat we verliefd zijn op elkaar, maar omdat wij samen kunnen aanvullen in precies dat wat we beiden missen bij onze nr1.
Het zou een stuk ongecompliseerder zijn als we het daarbij konden laten. Echter is onze vriendschap zo sterk, zo hecht dat er meer gaande is dan alleen de aanvulling van passie en sex. We proberen onze vriendschap en het stukje 'extra' dan ook gescheiden te houden. Al valt dat niet altijd mee. En beiden weten we dat er een punt komt waarop we zullen besluiten alleen voor de vriendschap te gaan.
Het stukje 'extra' in deze vriendschap is dus wat ik voor mezelf hou, dat is mijn eigen deeltje leven waarvan ik mag genieten.
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
zaterdag 3 juli 2010 om 11:10
Mela, volgens mij loopt elke minna(a)r(es) waarvan de partner het niet weet, met deze ideeën. Een kastje wat op slot blijft, nee, ik hoef niet 100% te delen, ja, ik mag iets voor mezelf.
Is het goedpraterij? Is het excuses zoeken voor de keuzes die je maakt waarvan je eigenlijk best weet dat het niet door de beugel kan? In het kastje van mijn man (die met die sleutel, je weet wel) verwacht ik een gerookte joint, een geslikt pilletje, een keer porno kijken op de pc, geen relatie van een jaar naast de onze.
Als die relatie erin zou zitten en het kastje gaat ooit open... dan kan ie daarna weer dicht maar dan voor altijd. Vertrouwen en trouw... dat zijn 2 steunpunten in je relatie. Als er aan dat beton gemorreld is, gaat mijn huis scheef staan, hoe sterk het beton van de andere steunpunten ook is.
Ik bedoel dit absoluut niet oordelend. Maar ik vind het wel belangrijk stil te staan bij dat gene wat je nou eigenlijk aan het doen bent.
Ik vind de post van Suzy heel sterk inderdaad. Je partner weet het niet dus wat niet weet wat niet deert...maar is dat wel zo? En hoe eerlijk ben je tegenover jezelf?
Is het goedpraterij? Is het excuses zoeken voor de keuzes die je maakt waarvan je eigenlijk best weet dat het niet door de beugel kan? In het kastje van mijn man (die met die sleutel, je weet wel) verwacht ik een gerookte joint, een geslikt pilletje, een keer porno kijken op de pc, geen relatie van een jaar naast de onze.
Als die relatie erin zou zitten en het kastje gaat ooit open... dan kan ie daarna weer dicht maar dan voor altijd. Vertrouwen en trouw... dat zijn 2 steunpunten in je relatie. Als er aan dat beton gemorreld is, gaat mijn huis scheef staan, hoe sterk het beton van de andere steunpunten ook is.
Ik bedoel dit absoluut niet oordelend. Maar ik vind het wel belangrijk stil te staan bij dat gene wat je nou eigenlijk aan het doen bent.
Ik vind de post van Suzy heel sterk inderdaad. Je partner weet het niet dus wat niet weet wat niet deert...maar is dat wel zo? En hoe eerlijk ben je tegenover jezelf?
zaterdag 3 juli 2010 om 11:38
Het blijft denk ik voor velen een dilemma. Voor mijzelf ben ik blij dat alles wat ik doe in openheid kan. Maar ik kom ook mensen tegen die dit niet kunnen.
Als je in het geheim een relatie op na houdt beschadig je iemand in zijn of haar vertrouwen. Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Volgens mij is blijven praten het meest belangrijke binnen een relatie. Ik bedoel, niet praten door de ander van je gelijk te overtuigen, maar elkaars gevoelens over en weer bespreekbaar te houden.
Recht op privacy en een stukje eigen leven, ja zeker. Alleen vind ik het belangrijk om dit recht op een stukje eigenheid ook bespreekbaar te maken. Een andere vriend die zijn stukje eigenheid wilde bewaren heeft de afspraak met zijn partner dat hij kan doen wat hij wil wat andere vrouwen betreft, maar zij wil het niet weten. Hij vind het jammer dat hij met haar daar niet over kan praten, maar respecteert haar wens daarin niets te willen weten.
En soms heb je gewoon geen goede oplossingen. Dan maak je keuzes vanuit de situatie zoals die is en zoals je het in die fase in je leven voelt.
Als je in het geheim een relatie op na houdt beschadig je iemand in zijn of haar vertrouwen. Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Volgens mij is blijven praten het meest belangrijke binnen een relatie. Ik bedoel, niet praten door de ander van je gelijk te overtuigen, maar elkaars gevoelens over en weer bespreekbaar te houden.
Recht op privacy en een stukje eigen leven, ja zeker. Alleen vind ik het belangrijk om dit recht op een stukje eigenheid ook bespreekbaar te maken. Een andere vriend die zijn stukje eigenheid wilde bewaren heeft de afspraak met zijn partner dat hij kan doen wat hij wil wat andere vrouwen betreft, maar zij wil het niet weten. Hij vind het jammer dat hij met haar daar niet over kan praten, maar respecteert haar wens daarin niets te willen weten.
En soms heb je gewoon geen goede oplossingen. Dan maak je keuzes vanuit de situatie zoals die is en zoals je het in die fase in je leven voelt.
zaterdag 3 juli 2010 om 11:42
quote:Rooss4 schreef op 03 juli 2010 @ 11:18:
Wow BDS... door het lage libido van jullie partners zijn jullie gedwongen en veroordeeld tot het hebben van seks met elkaar. Het klinkt wat ongenuanceerd maar het komt hier wel op neer... ik moet hier even over nadenken...
Nee, zij hebben ons niet gedwongen, zij legden echter wel het probleem bij ons neer. Zij hebben beiden het idee dat er met hen niets mis is, dat het normaal is om maar 1 x per 3 maanden (en in het andere geval al jaren niets meer) sex te hebben.
Dus is eigenlijk de vraagstelling:
Op het moment dat je er zelf totaal geen zin meer in hebt. Je beleeft er geen plezier aan, mag je van je partner dan verlangen hier in mee te gaan en zijn/haar eigen gevoelens en verlangens ook maar in de ijskast te stoppen?
Wow BDS... door het lage libido van jullie partners zijn jullie gedwongen en veroordeeld tot het hebben van seks met elkaar. Het klinkt wat ongenuanceerd maar het komt hier wel op neer... ik moet hier even over nadenken...
Nee, zij hebben ons niet gedwongen, zij legden echter wel het probleem bij ons neer. Zij hebben beiden het idee dat er met hen niets mis is, dat het normaal is om maar 1 x per 3 maanden (en in het andere geval al jaren niets meer) sex te hebben.
Dus is eigenlijk de vraagstelling:
Op het moment dat je er zelf totaal geen zin meer in hebt. Je beleeft er geen plezier aan, mag je van je partner dan verlangen hier in mee te gaan en zijn/haar eigen gevoelens en verlangens ook maar in de ijskast te stoppen?
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
zaterdag 3 juli 2010 om 11:54
quote:kersenbloesem schreef op 03 juli 2010 @ 11:38:
Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Ja, is dit zo? Beschadig je je partner als jouw libido lager is dan dat van je partner? Natuurlijk is het een daad van pracht als je partner jou seks buiten de deur kan gunnen maar dat is niet iedereen gegeven. Als je trouwt of anderzijds een verbinding aangaat, ga je toch uit van trouw, zo gewoon is het niet om een open relatie te hebben en de ander durven delen!
Vergeet niet dat je ten alle tijden een keuze hebt. Als je partner jou op welk gebied dan ook niet kan geven wat je nodig hebt, sta je altijd vrij om een andere partner te zoeken die beter matched. Natuurlijk is dit een lastige omdat veel ander zaken vaak wel goed leuk en harmonieus zijn.
Maar wat ik in mijn vorige post al schreef, je huis gaat scheef staan als je een paar pilaren doorzaagt.
Ga je vreemd, dan ga je vreemd. Maar het zou ons sieren als we daarvoor hand in eigen boezem staken, ik heb veel moeite met het probleem wijten aan onze nummers 1 en mooipraterij.
Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Ja, is dit zo? Beschadig je je partner als jouw libido lager is dan dat van je partner? Natuurlijk is het een daad van pracht als je partner jou seks buiten de deur kan gunnen maar dat is niet iedereen gegeven. Als je trouwt of anderzijds een verbinding aangaat, ga je toch uit van trouw, zo gewoon is het niet om een open relatie te hebben en de ander durven delen!
Vergeet niet dat je ten alle tijden een keuze hebt. Als je partner jou op welk gebied dan ook niet kan geven wat je nodig hebt, sta je altijd vrij om een andere partner te zoeken die beter matched. Natuurlijk is dit een lastige omdat veel ander zaken vaak wel goed leuk en harmonieus zijn.
Maar wat ik in mijn vorige post al schreef, je huis gaat scheef staan als je een paar pilaren doorzaagt.
Ga je vreemd, dan ga je vreemd. Maar het zou ons sieren als we daarvoor hand in eigen boezem staken, ik heb veel moeite met het probleem wijten aan onze nummers 1 en mooipraterij.
zaterdag 3 juli 2010 om 12:14
Stew, weet je dat ik dit een ongelooflijk lastig onderwerp vind? Ik wil niet roomser klinken dan de paus en ik besef maar al te goed dat ik heel veel geluk heb met een man die me wel kan delen...sterker nog, dit aanmoedigt.
Kinderen zijn een heel grote drijfveer om een situatie in stand te houden, bij mij telt dit zeer zeker ook altijd mee. Het zorgt er in elk geval voor dat ik steeds weer bereid ben er energie in te steken en heel goed na te denken over de situatie zoals hij is.
Maar..het is uiteindelijk wel mijn leven. Als ik werkelijk denk beter en gelukkiger te zijn zonder hem, dan kies ik voor mezelf. Kinderen gaan hun eigen leven leven als ze groot zijn en zij willen het vast niet op hun geweten hebben dat hun ouders al 15 jaar doodongelukkig bij elkaar zijn om hun.
Als de kinderen écht het enige zou zijn wat ons nog bindt, dan ga ik...
Kinderen zijn een heel grote drijfveer om een situatie in stand te houden, bij mij telt dit zeer zeker ook altijd mee. Het zorgt er in elk geval voor dat ik steeds weer bereid ben er energie in te steken en heel goed na te denken over de situatie zoals hij is.
Maar..het is uiteindelijk wel mijn leven. Als ik werkelijk denk beter en gelukkiger te zijn zonder hem, dan kies ik voor mezelf. Kinderen gaan hun eigen leven leven als ze groot zijn en zij willen het vast niet op hun geweten hebben dat hun ouders al 15 jaar doodongelukkig bij elkaar zijn om hun.
Als de kinderen écht het enige zou zijn wat ons nog bindt, dan ga ik...
zaterdag 3 juli 2010 om 12:52
quote:BDS70 schreef op 03 juli 2010 @ 11:42:
[...]
Nee, zij hebben ons niet gedwongen, zij legden echter wel het probleem bij ons neer. Zij hebben beiden het idee dat er met hen niets mis is, dat het normaal is om maar 1 x per 3 maanden (en in het andere geval al jaren niets meer) sex te hebben.
Dus is eigenlijk de vraagstelling:
Op het moment dat je er zelf totaal geen zin meer in hebt. Je beleeft er geen plezier aan, mag je van je partner dan verlangen hier in mee te gaan en zijn/haar eigen gevoelens en verlangens ook maar in de ijskast te stoppen?
Ik heb dezelfde situatie met mijn partner, mijn partner ziet het ook als mijn probleem, dan help je jezelf maar!.
Vanuit de "libidoloze" is het vaak allemaal onzin en vind het wel heel normaal(weet niet of het voor allen geld)
[...]
Nee, zij hebben ons niet gedwongen, zij legden echter wel het probleem bij ons neer. Zij hebben beiden het idee dat er met hen niets mis is, dat het normaal is om maar 1 x per 3 maanden (en in het andere geval al jaren niets meer) sex te hebben.
Dus is eigenlijk de vraagstelling:
Op het moment dat je er zelf totaal geen zin meer in hebt. Je beleeft er geen plezier aan, mag je van je partner dan verlangen hier in mee te gaan en zijn/haar eigen gevoelens en verlangens ook maar in de ijskast te stoppen?
Ik heb dezelfde situatie met mijn partner, mijn partner ziet het ook als mijn probleem, dan help je jezelf maar!.
Vanuit de "libidoloze" is het vaak allemaal onzin en vind het wel heel normaal(weet niet of het voor allen geld)
zaterdag 3 juli 2010 om 13:02
@Rooss, ik weet dat je beseft dat je 'geluk' hebt met jouw man, met jullie relatie. Ik weet niet of ik het gevoel heb minder geluk te hebben want als ik er goed over nadenk zou ik geen open relatie willen hebben.Maar vaak loopt het leven anders dan je voor ogen had. Bij mij zijn mijn kinderen ook zeker een drijfveer, ook al omdat mijn eigen ouders gescheiden zijn en ik me altijd voorgenomen heb het beter te doen dan mijn ouders. En dan heb ik het vooral over de manier waarop ze het gedaan hebben. Maar ik probeer nooit excuses of wat dan ook, voor mijn gedrag te zoeken.
Toy, wat mij opvalt is dat de mensen die de grap van HVJ niet begrijpen zich juist aangevallen voelen.
Toy, wat mij opvalt is dat de mensen die de grap van HVJ niet begrijpen zich juist aangevallen voelen.
zaterdag 3 juli 2010 om 13:11
Als jij net voor jezelf hebt geconstateerd dat je relatie geen klap meer voorstelt maar je hebt jezelf voorgenomen bij elkaar te blijven vanwege de kinderen, dan schudt de grap van HVJ dat wel even flink door elkaar.
Omdat het je met je neus op de feiten drukt, nogmaals..kinderen gaan op een dag hun eigen weg. Wat dan thuis overblijft is jij en hij (of zij)...eng hè?
Mijn man is 3 maanden thuis geweest vanwege zijn depressie. Hoe veel mensen er wel niet tegen me gezegd hebben: "dat je dat kan... we hadden elkaar eruit gejaagd enz. enz.". Nou..er komt een dag, dan bén je samen thuis en zal je het met elkaar moeten rooien. Daar bedoel ik niet mee dat je onmiddellijk moet gaan scheiden als je je nu geen voorstelling kan maken van ooit 7 dagen in de week samen zijn maar ik schrik wel eens van mensen die geneigd zijn elkaar de tent uit te jagen na een paar dagen met zijn tweeën.
Er is toch ooit een moment een geweest dat je niks liever wilde dan constant samen zijn? Wat is er dan gebeurt onderweg...
Omdat het je met je neus op de feiten drukt, nogmaals..kinderen gaan op een dag hun eigen weg. Wat dan thuis overblijft is jij en hij (of zij)...eng hè?
Mijn man is 3 maanden thuis geweest vanwege zijn depressie. Hoe veel mensen er wel niet tegen me gezegd hebben: "dat je dat kan... we hadden elkaar eruit gejaagd enz. enz.". Nou..er komt een dag, dan bén je samen thuis en zal je het met elkaar moeten rooien. Daar bedoel ik niet mee dat je onmiddellijk moet gaan scheiden als je je nu geen voorstelling kan maken van ooit 7 dagen in de week samen zijn maar ik schrik wel eens van mensen die geneigd zijn elkaar de tent uit te jagen na een paar dagen met zijn tweeën.
Er is toch ooit een moment een geweest dat je niks liever wilde dan constant samen zijn? Wat is er dan gebeurt onderweg...
zaterdag 3 juli 2010 om 13:11
Ja Stew, daar zit ook wat in.
Highclass, om het even heel bot te stellen, jouw partner heeft nauwelijks zin in seks en vindt dat jij met je gevoelens maar moet kijken hoe je dat oplost. Behalve het buiten de deur zoeken dus. Hoeveel houdt jouw partner van jou als er zo met jouw gevoelens omgegaan wordt?? En waarom blijf je dan in die relatie? Je kunt ook uit elkaar gaan, want veel liefde lees ik niet in dit soort situaties.
Highclass, om het even heel bot te stellen, jouw partner heeft nauwelijks zin in seks en vindt dat jij met je gevoelens maar moet kijken hoe je dat oplost. Behalve het buiten de deur zoeken dus. Hoeveel houdt jouw partner van jou als er zo met jouw gevoelens omgegaan wordt?? En waarom blijf je dan in die relatie? Je kunt ook uit elkaar gaan, want veel liefde lees ik niet in dit soort situaties.
