Gezondheid
alle pijlers
Ouder met kanker
zaterdag 26 juni 2010 om 09:06
Dag allemaal,
ik heb al topic bij psyche over de afgelopen periode, maar op dit moment heb ik veel behoefte aan mensen die mij hun ervaring willen vertellen over hun vader of moeder met kanker.
Ik weet sinds twee weken dat mijn moeder longkanker heeft en ik vlieg met mijn emoties alle kanten op: boos, continue gespannen, dan weer blij, een zwaar gevoel.
Ik voel me erg eenzaam in mijn gevoel.
Mijn moeder wordt dinsdag geopereerd en dan moeten we weer een week wachten, of er uitzaaiingen zijn en hoe ernstig de situatie is.
De onzekerheid vind ik verschrikkelijk.
Zijn er mensen die over dit onderwerp willen praten, ik heb daar zo'n behoefte aan!
ik heb al topic bij psyche over de afgelopen periode, maar op dit moment heb ik veel behoefte aan mensen die mij hun ervaring willen vertellen over hun vader of moeder met kanker.
Ik weet sinds twee weken dat mijn moeder longkanker heeft en ik vlieg met mijn emoties alle kanten op: boos, continue gespannen, dan weer blij, een zwaar gevoel.
Ik voel me erg eenzaam in mijn gevoel.
Mijn moeder wordt dinsdag geopereerd en dan moeten we weer een week wachten, of er uitzaaiingen zijn en hoe ernstig de situatie is.
De onzekerheid vind ik verschrikkelijk.
Zijn er mensen die over dit onderwerp willen praten, ik heb daar zo'n behoefte aan!
This is not kosher!
donderdag 1 juli 2010 om 23:14
quote:watervrouw2 schreef op 01 juli 2010 @ 20:08:
Dat een ouder kan aangeven of hij/zij bezoek (/telefoon) wil is op zich positief; zitten ze niet helemaal door hun energie heen! (Althans zo vat k het dan op)
Is inderdaad een logische gedachte en redenatie. Toch was het bij mijn vader destijds wel anders. Wij mochten altijd langskomen. Altijd. Ook als hij er zwaar doorheen zat. Feit dat wij er waren vond hij fijn, ook al kon hij soms niet de vrolijke pief uithangen. Lag hij kreunend en steunend van de pijn in bed, of (helaas was dat dagelijkse koek) liep hij in zijn luierbroekje elke 2 min. naar de wc omdat hij zijn dagelijkse klysma had gehad. (hij kon niet meer naar het toilet zonder medicatie) ook urine ging via katheter met stopje. Hij geneerde zich niet voor ons. Ik gaf hem zelfs zetpillen als dat nodig was. Kortom... de ene ouder is de andere niet. Mijn vader kon ons verdragen op zijn meest heftige ernstige dagen. Daar was ik dankbaar voor. Zo kon ik ook (hoe klein ook) helpen. Een pilletje aangeven, het bed verschonen, visite weren (dat dan weer wel) of gewoon erbij zitten en niets zeggen. Een boekje lezen of tv kijken zonder geluid. Hij vond het fijn om zoveel mogelijk samen te zijn.
Dat een ouder kan aangeven of hij/zij bezoek (/telefoon) wil is op zich positief; zitten ze niet helemaal door hun energie heen! (Althans zo vat k het dan op)
Is inderdaad een logische gedachte en redenatie. Toch was het bij mijn vader destijds wel anders. Wij mochten altijd langskomen. Altijd. Ook als hij er zwaar doorheen zat. Feit dat wij er waren vond hij fijn, ook al kon hij soms niet de vrolijke pief uithangen. Lag hij kreunend en steunend van de pijn in bed, of (helaas was dat dagelijkse koek) liep hij in zijn luierbroekje elke 2 min. naar de wc omdat hij zijn dagelijkse klysma had gehad. (hij kon niet meer naar het toilet zonder medicatie) ook urine ging via katheter met stopje. Hij geneerde zich niet voor ons. Ik gaf hem zelfs zetpillen als dat nodig was. Kortom... de ene ouder is de andere niet. Mijn vader kon ons verdragen op zijn meest heftige ernstige dagen. Daar was ik dankbaar voor. Zo kon ik ook (hoe klein ook) helpen. Een pilletje aangeven, het bed verschonen, visite weren (dat dan weer wel) of gewoon erbij zitten en niets zeggen. Een boekje lezen of tv kijken zonder geluid. Hij vond het fijn om zoveel mogelijk samen te zijn.
vrijdag 2 juli 2010 om 02:28
Goed zo, ook om jezelf blijven denken.
Als je tussendoor de rust voor jezelf neemt en ook leuke dingen voor jezelf blijft doen, dan kan je deze moeilijke tijd ook beter doorkomen. Is een proces hoor, in het begin ging ik ook aan mezelf voorbij, maar daar hielp ik zowel mijn moeder als mezelf niet mee. Zij wil ook dat het goed met jou blijft gaan en dat kan niet als je uitgeput raakt.
Zijn er al uitslagen bekend? Vraag vooral ook of de snijvlakken schoon waren. Achteraf blijkt dat bij mijn moeder niet het geval te zijn geweest, hoorden we pas jaren later! Dus de kans is aanwezig dat de uitzaaiingen daarvan kwamen.
Vooral niet denken dat je vervelende vragen stelt aan de arts.
Hoop dat je moeder zich snel weer wat beter voelt!!
Heel veel sterkte!
Als je tussendoor de rust voor jezelf neemt en ook leuke dingen voor jezelf blijft doen, dan kan je deze moeilijke tijd ook beter doorkomen. Is een proces hoor, in het begin ging ik ook aan mezelf voorbij, maar daar hielp ik zowel mijn moeder als mezelf niet mee. Zij wil ook dat het goed met jou blijft gaan en dat kan niet als je uitgeput raakt.
Zijn er al uitslagen bekend? Vraag vooral ook of de snijvlakken schoon waren. Achteraf blijkt dat bij mijn moeder niet het geval te zijn geweest, hoorden we pas jaren later! Dus de kans is aanwezig dat de uitzaaiingen daarvan kwamen.
Vooral niet denken dat je vervelende vragen stelt aan de arts.
Hoop dat je moeder zich snel weer wat beter voelt!!
Heel veel sterkte!
zondag 4 juli 2010 om 18:45
Zoooo,
hehe, eindelijk een dag thuis (en ook echt niets hoeven), met mama gaat het heel goed, zij herstelt zo snel, dat ze komende week naar huis mag. Dinsdag, uitslag van het weefselonderzoek, dus nog wel spannend.
Intussen gaat het met mij niet echt geweldig. Korte geschiedenis; depressie, automutilatie en waarschijnlijk autistisch.
De spanningen van deze weken hebben op mij de uitwerking dat ik extreem negatief over mezelf ga denken, ontzettend behoefte krijg om te automutileren omdat ik geen kant op kan met gevoelens. Ik wil dit natuurlijk niet (al bijna 1 jaar gestopt) en vanmiddag kreeg ik door alle spanning een paniekaanval.
Alles natuurlijk lekker geprojecteerd op mijn vriend, die me weer rustig kreeg.
Inmiddels weer gekalmeerd, voel ik me stom en schuldig. En angstig, ik wil niet terugvallen in oud gedrag.
Volgens vriend is het allemaal 'vrij logisch' omdat dit ook een erg zware periode is. Afgelopen week hebben we ook al 2 keer ruzie gemaakt, anders nooit. We maken het altijd wel goed, vaak berust het op miscommunicatie.
Ik was al bang dat dit zou gebeuren.
Jullie door alle stress en spanning je relatie op scherp gezet?
Het gaat weliswaar niet over mijn moeder (of jullie ouders) maar ik moest het even kwijt!
hehe, eindelijk een dag thuis (en ook echt niets hoeven), met mama gaat het heel goed, zij herstelt zo snel, dat ze komende week naar huis mag. Dinsdag, uitslag van het weefselonderzoek, dus nog wel spannend.
Intussen gaat het met mij niet echt geweldig. Korte geschiedenis; depressie, automutilatie en waarschijnlijk autistisch.
De spanningen van deze weken hebben op mij de uitwerking dat ik extreem negatief over mezelf ga denken, ontzettend behoefte krijg om te automutileren omdat ik geen kant op kan met gevoelens. Ik wil dit natuurlijk niet (al bijna 1 jaar gestopt) en vanmiddag kreeg ik door alle spanning een paniekaanval.
Alles natuurlijk lekker geprojecteerd op mijn vriend, die me weer rustig kreeg.
Inmiddels weer gekalmeerd, voel ik me stom en schuldig. En angstig, ik wil niet terugvallen in oud gedrag.
Volgens vriend is het allemaal 'vrij logisch' omdat dit ook een erg zware periode is. Afgelopen week hebben we ook al 2 keer ruzie gemaakt, anders nooit. We maken het altijd wel goed, vaak berust het op miscommunicatie.
Ik was al bang dat dit zou gebeuren.
Jullie door alle stress en spanning je relatie op scherp gezet?
Het gaat weliswaar niet over mijn moeder (of jullie ouders) maar ik moest het even kwijt!
This is not kosher!
zondag 4 juli 2010 om 19:25
zondag 4 juli 2010 om 19:48
@ welhello, dit topic is er toch ook voor jou en ons? Heel belangrijk zelfs! Ik heb ook tijden gekend van depressief zijn met een heel laag zelfbeeld. En ook paniekaanvallen die zich bij mij uitten in een dichtgedrukte keel en niet kunnen eten. Helemaal niet zo heftig als bij jou, maar heb wel iets geleerd wat ik aan jou over wil brengen wat je misschien een beetje kan helpen.
Ik heb geleerd niet bang te zijn voor die paniekaanvallen. Heel makkelijk gezegd, maar het is toch gelukt en het helpt. Als ik zo'n periode voel aankomen of erin zit dan zeg ik regelmatig heel bewust (in gedachten of hardop, soms mezelf in de ogen kijkend in de spiegel) dat ik mezelf accepteer en ook die paniekaanvallen, want die horen nu eenmaal bij mij. Het helpt omdat die paniekaanvallen soms helemaal wegblijven, minder heftig zijn of minder lang blijven. Je krampachtig uit zo'n aanval houden werkt alleen maar averechts. En inderdaad, gun jezelf even om jezelf te zijn in deze hele heftige periode. Dus laat die paniekaanval toe en praat erover. Wat fijn dat je vriend je daarin steunt, zo'n geweldige steun had ik ook en dat helpt zo enorm!
Klopt het dat automutileren jezelf verwonden betekent?
Wat fijn dat je moeder het zo goed doet en dinsdag al naar huis mag! Wel heel spannend voor die uitslag.
Mijn moeder gaat dinsdag het ziekenhuis in en wordt woensdag geopereerd... Pfff wat spannend. Ik was vanochtend nog even bij hun koffiedrinken. Heel raar afscheid, want de volgende keer dat ik haar zie ligt ze op de IC. En ook zo bizar idee omdat ze nu gewoon zichzelf is en in 'blakende' gezondheid...
Ik heb geleerd niet bang te zijn voor die paniekaanvallen. Heel makkelijk gezegd, maar het is toch gelukt en het helpt. Als ik zo'n periode voel aankomen of erin zit dan zeg ik regelmatig heel bewust (in gedachten of hardop, soms mezelf in de ogen kijkend in de spiegel) dat ik mezelf accepteer en ook die paniekaanvallen, want die horen nu eenmaal bij mij. Het helpt omdat die paniekaanvallen soms helemaal wegblijven, minder heftig zijn of minder lang blijven. Je krampachtig uit zo'n aanval houden werkt alleen maar averechts. En inderdaad, gun jezelf even om jezelf te zijn in deze hele heftige periode. Dus laat die paniekaanval toe en praat erover. Wat fijn dat je vriend je daarin steunt, zo'n geweldige steun had ik ook en dat helpt zo enorm!
Klopt het dat automutileren jezelf verwonden betekent?
Wat fijn dat je moeder het zo goed doet en dinsdag al naar huis mag! Wel heel spannend voor die uitslag.
Mijn moeder gaat dinsdag het ziekenhuis in en wordt woensdag geopereerd... Pfff wat spannend. Ik was vanochtend nog even bij hun koffiedrinken. Heel raar afscheid, want de volgende keer dat ik haar zie ligt ze op de IC. En ook zo bizar idee omdat ze nu gewoon zichzelf is en in 'blakende' gezondheid...
zondag 4 juli 2010 om 19:57
He Monxmar,
wat naar dat je je moeder pas weer op de IC ziet, dat vond ik (na 1x gezien te hebben) het meest nare beeld wat ik ooit van mijn moeder gezien heb. Maar toen ik haar na een aantal dagen weer met keur zag en ze weer kon praten was dat beeld vrij snel verdwenen.
Ik wens jou en je moeder veel sterkte!
Automutilatie is idd zelfbeschadiging. Ik hou mezelf voor dat het niets bijdraagt aan mijn of mijn moeders situatie op dit moment.
Ben ook trots dat ik het zolang niet heb gedaan, ik wil het heel erg graag helemaal niet!
Het is even zoals het is (wijsheid he...
Voor iedereen een
wat naar dat je je moeder pas weer op de IC ziet, dat vond ik (na 1x gezien te hebben) het meest nare beeld wat ik ooit van mijn moeder gezien heb. Maar toen ik haar na een aantal dagen weer met keur zag en ze weer kon praten was dat beeld vrij snel verdwenen.
Ik wens jou en je moeder veel sterkte!
Automutilatie is idd zelfbeschadiging. Ik hou mezelf voor dat het niets bijdraagt aan mijn of mijn moeders situatie op dit moment.
Ben ook trots dat ik het zolang niet heb gedaan, ik wil het heel erg graag helemaal niet!
Het is even zoals het is (wijsheid he...
Voor iedereen een
This is not kosher!
dinsdag 6 juli 2010 om 23:59
Hoi allemaal,
Mag ik af en toe meeschrijven?
Ik struisvogel ontzettend hoor, maar soms, soms wordt het mij ook weleens wat teveel.
Mijn stoere sterke vader heeft ook kanker.
kleincellig, in zijn blaas.
Normaal komt deze vorm in de longen voor.
Hij heeft 3 kuren achter de rug, en het wordt steeds zwaarder, hij heeft koorts, en heeft onverklaarbare uitslag.
Ook al wil hij het zelf niet toegeven, hij takelt toch steeds wat meer af.
Volgens mij welhello, zou ik het ook als iets positiefs opvatten hoor, want als het niet goed is, dan hoor je het echt gelijl, dat heb ik nu al vaker meegemaakt.
|k wil je geen valse hoop geven, maar zo sta ik er wel in.
Jij en Monxmar wil ik veel sterkte wensen...
Mag ik af en toe meeschrijven?
Ik struisvogel ontzettend hoor, maar soms, soms wordt het mij ook weleens wat teveel.
Mijn stoere sterke vader heeft ook kanker.
kleincellig, in zijn blaas.
Normaal komt deze vorm in de longen voor.
Hij heeft 3 kuren achter de rug, en het wordt steeds zwaarder, hij heeft koorts, en heeft onverklaarbare uitslag.
Ook al wil hij het zelf niet toegeven, hij takelt toch steeds wat meer af.
Volgens mij welhello, zou ik het ook als iets positiefs opvatten hoor, want als het niet goed is, dan hoor je het echt gelijl, dat heb ik nu al vaker meegemaakt.
|k wil je geen valse hoop geven, maar zo sta ik er wel in.
Jij en Monxmar wil ik veel sterkte wensen...
donderdag 8 juli 2010 om 00:25
Ook ik heb ervaring en helaas geen ervaring die goed is afgelopen.
Mijn vader is 23 jaar geleden aan de gevolgen van long,bot en huidkanker overleden. Na de uitslag heeft hij nog 7 weken geleeft.
Mijn moeder hoorde 2 jaar geleden dat ze een tumor had en dat die goed behandelbaar zou zijn. Ik weet nog goed dat ik op een vrijdag dit te horen kreeg. Ze was zelf vrij optimistisch, het was immers behandelbaar en het viel best mee ( Bikkel). Maar ik weet ook nog mijn gevoel. Ik belde een vriendin en zei: Het is afgelopen, ze zei nog, maar het is toch goed te behandelen, maar mijn gevoel was zo duidelijk..............het is afgelopen en wel heel snel.
Er bleken tijdens de chemokuur complicaties bij te komen en 3 weken later was ze overleden.
En nou heb ik net vanavond wederom iemand in mijn dichte omgeving die de diagnose heeft gekregen. Vandaar mijn late tijdstip.
Mijn vader is 23 jaar geleden aan de gevolgen van long,bot en huidkanker overleden. Na de uitslag heeft hij nog 7 weken geleeft.
Mijn moeder hoorde 2 jaar geleden dat ze een tumor had en dat die goed behandelbaar zou zijn. Ik weet nog goed dat ik op een vrijdag dit te horen kreeg. Ze was zelf vrij optimistisch, het was immers behandelbaar en het viel best mee ( Bikkel). Maar ik weet ook nog mijn gevoel. Ik belde een vriendin en zei: Het is afgelopen, ze zei nog, maar het is toch goed te behandelen, maar mijn gevoel was zo duidelijk..............het is afgelopen en wel heel snel.
Er bleken tijdens de chemokuur complicaties bij te komen en 3 weken later was ze overleden.
En nou heb ik net vanavond wederom iemand in mijn dichte omgeving die de diagnose heeft gekregen. Vandaar mijn late tijdstip.
donderdag 8 juli 2010 om 10:38
Gisteren goed gegaan gelukkig. De chemospoeling ging door en ze hebben alle tumorcellen weg kunnen halen die ze konden zien. De spoeling daarna deed de rest. Ze zijn ruim 8 uur bezig geweest. Gisteren heb ik haar gezien op de IC eerst toen ze nog sliep en beademd werd en later toen ze net wakker werd. Het was een raar gezicht maar toch ook niet heel vreselijk. Ik heb wel vaker slangetjes en toeters en bellen gezien. Met je moeder is dat uiteraard anders, maar 2 uur later was ze wakker en konden we met elkaar praten en vertellen dat het er allemaal goed uit zag. Vanmiddag ga ik weer heen.
@ welhello, sjezus wat spannend meid, ik denk aan je.
@ herfstrood, kom maar lekker hier uitrazen hoor! welkom.
@ anne, oh jee wat enorm heftig om ze allebei zo plots klaps (want dat is het nog steeds binnen een paar weken) hebt verloren... en nu weer iemand. sterkte en kom hier maar van je afschrijven als je de behoefte voelt.
@ welhello, sjezus wat spannend meid, ik denk aan je.
@ herfstrood, kom maar lekker hier uitrazen hoor! welkom.
@ anne, oh jee wat enorm heftig om ze allebei zo plots klaps (want dat is het nog steeds binnen een paar weken) hebt verloren... en nu weer iemand. sterkte en kom hier maar van je afschrijven als je de behoefte voelt.
donderdag 8 juli 2010 om 21:46
Oh mensen, geweldig nieuws!
Ze hebben alles verwijderd, geen chemo of bestraling nodig!
Over 6 weken controle en elk kwartaal controle. Ik heb het gevoel alsof we door het oog van de naald zijn gekropen. Maar ben de gelukkigste mens op aarde momenteel.
Ergens kan ik het niet bevatten: binnen een maand heeft ze kanker en is ze schoon. Zo snel, vreselijk heftig.
Ik ben blij en emotioneel op.
En ergens ook schuldig, vind het nog steeds wel moeilijk. Gevaar is voorlopig geweken, naar mijn idee.
Herkenbaar?; opluchting, maar achterover leunen en genieten kan ik nog niet echt...
Dank voor jullie steun, echt, ik heb er geen woorden voor!
Ze hebben alles verwijderd, geen chemo of bestraling nodig!
Over 6 weken controle en elk kwartaal controle. Ik heb het gevoel alsof we door het oog van de naald zijn gekropen. Maar ben de gelukkigste mens op aarde momenteel.
Ergens kan ik het niet bevatten: binnen een maand heeft ze kanker en is ze schoon. Zo snel, vreselijk heftig.
Ik ben blij en emotioneel op.
En ergens ook schuldig, vind het nog steeds wel moeilijk. Gevaar is voorlopig geweken, naar mijn idee.
Herkenbaar?; opluchting, maar achterover leunen en genieten kan ik nog niet echt...
Dank voor jullie steun, echt, ik heb er geen woorden voor!
This is not kosher!
donderdag 8 juli 2010 om 22:56
Super Welhello!!
Je emoties gaan natuurlijk ook alle kanten op!
Niet gek hoor, dat je je zo voelt.
Helemaal geweldig toch.
Ik herken wel die opluchting, eerst werd er bij mijn vader ook gesproken over uitzaaiingen, dat ze er zeer waarschijnlijk wel zouden zijn.
Die opluchting toen dat niet het geval was...
lekker proberen te genieten hoor!
Anne, er zal vast van alles bovenkomen bij dat soort nieuws, ik wens je sterkte.
Hoe was het vanmiddag met je moeder Monxmar?
En bedankt voor jullie welkom.
ik wil er niet teveel mee bezig zijn, maar ik merk dat dat niet werkt.
En dan is het fijn om erover te kunnen schrijven met anderen.
Je emoties gaan natuurlijk ook alle kanten op!
Niet gek hoor, dat je je zo voelt.
Helemaal geweldig toch.
Ik herken wel die opluchting, eerst werd er bij mijn vader ook gesproken over uitzaaiingen, dat ze er zeer waarschijnlijk wel zouden zijn.
Die opluchting toen dat niet het geval was...
lekker proberen te genieten hoor!
Anne, er zal vast van alles bovenkomen bij dat soort nieuws, ik wens je sterkte.
Hoe was het vanmiddag met je moeder Monxmar?
En bedankt voor jullie welkom.
ik wil er niet teveel mee bezig zijn, maar ik merk dat dat niet werkt.
En dan is het fijn om erover te kunnen schrijven met anderen.
vrijdag 9 juli 2010 om 08:48
Welhello wat is dat goed nieuws. Geweldig. De zenuwen zullen wel gegierd hebben. Maar wat fantastisch meid.
Ik snap nog steeds niet waarom die uitslagen zo lang moeten duren. Het is de ergste tijd die je meemaakt. Al die onzekerheid. Zeker weten is dan veel beter. Maar wat fijn.
Mijn vader kreeg kanker toen mijn meiske net klaar was met de eerste tweeënhalf jaar chemo. Dan duikel je van de ene in de andere emotie. Hij stierf eind juni en in september had Nienke een recidief. Mijn vader heeft dat gelukkig niet meer meegemaakt. Dan kom je niet eens tot rust en dan moet je alweer verder. Je wordt geleefd. Zeker als je dan ook nog de ene na de andere slechte mededelingen krijgt.
Sterkte hoor, voor al die dappere meiden hier.
Ik snap nog steeds niet waarom die uitslagen zo lang moeten duren. Het is de ergste tijd die je meemaakt. Al die onzekerheid. Zeker weten is dan veel beter. Maar wat fijn.
Mijn vader kreeg kanker toen mijn meiske net klaar was met de eerste tweeënhalf jaar chemo. Dan duikel je van de ene in de andere emotie. Hij stierf eind juni en in september had Nienke een recidief. Mijn vader heeft dat gelukkig niet meer meegemaakt. Dan kom je niet eens tot rust en dan moet je alweer verder. Je wordt geleefd. Zeker als je dan ook nog de ene na de andere slechte mededelingen krijgt.
Sterkte hoor, voor al die dappere meiden hier.
vrijdag 9 juli 2010 om 18:05
@ welhello, wat een GEWELDIG NIEUWS!!! je kan het vast ook gewoon nog even helemaal niet bevatten, dat kwartje valt van eht weekend wel! en dan lekker janken janken janken!!! hoe is het met je moeder?
@ zoebie, da's inderdaad echt zo onwijs heftig! ik ben ff kwijt of jullie er nu nog midden in zitten of dat het rustig is?
met mijn moeder gaat het goed. ze was gister begin van de middag al op zaal. het is er erg warm. ze was erg moe en haar ogen vielen steeds dicht. de nacht na de operatie en de hele dag had ze eigenlijk niet echt geslapen, alleen gewaakt. gisteren waren er al een aantal drains af en de medicatie naar beneden. vandaag is haar neussonde eruit en is ze over op paracetamol. het gaat dus gelukkig goed maar jeetje wat ongelovelijk heftig zo'n operatie op je lijf!!!
ze lag de laatste dagen naast een vrouw die ook, maar voor de tweede keer, een HIPEC had gehad. ze had complicaties gekregen en was daarna nog een keer geopereerd. toen kreeg ze een bacterie in haar buik. gisteren zag ze er zo ontzettend slecht uit dat we denken dat ze het niet gaat halen. ze ligt ook inmiddels op een kamer alleen. dat is echt niet leuk. en ik begreep dat ze vandaag weer een neiuwe buurvrouw heeft, die ook een HIPEC heeft gehad, maar waar het dus ook niet goed mee is. dan ben je zo blij dat het met mijn moeder wel goed gaat! blij als ze weer lekker naar huis kan, hopelijk volgende week.
@ zoebie, da's inderdaad echt zo onwijs heftig! ik ben ff kwijt of jullie er nu nog midden in zitten of dat het rustig is?
met mijn moeder gaat het goed. ze was gister begin van de middag al op zaal. het is er erg warm. ze was erg moe en haar ogen vielen steeds dicht. de nacht na de operatie en de hele dag had ze eigenlijk niet echt geslapen, alleen gewaakt. gisteren waren er al een aantal drains af en de medicatie naar beneden. vandaag is haar neussonde eruit en is ze over op paracetamol. het gaat dus gelukkig goed maar jeetje wat ongelovelijk heftig zo'n operatie op je lijf!!!
ze lag de laatste dagen naast een vrouw die ook, maar voor de tweede keer, een HIPEC had gehad. ze had complicaties gekregen en was daarna nog een keer geopereerd. toen kreeg ze een bacterie in haar buik. gisteren zag ze er zo ontzettend slecht uit dat we denken dat ze het niet gaat halen. ze ligt ook inmiddels op een kamer alleen. dat is echt niet leuk. en ik begreep dat ze vandaag weer een neiuwe buurvrouw heeft, die ook een HIPEC heeft gehad, maar waar het dus ook niet goed mee is. dan ben je zo blij dat het met mijn moeder wel goed gaat! blij als ze weer lekker naar huis kan, hopelijk volgende week.
zaterdag 10 juli 2010 om 11:07
Ik zal ook een korte versie vertellen over mijn ervaring met kanker.
In januari kregen we te horen dat mijn vader kanker heeft. Ze weten niet waar het zit, maar het is uitgezaaid naar zijn lever. Toen begon de zoektocht naar de primaire tumor. Hij heeft in die maand een aantal onderzoeken gehad maar ze konden het iedere keer maar niet vinden.
Na een maand van onderzoeken zijn ze gestart met de zwaarste chemotherapie. Om de 3 weken zou hij een kuur krijgen. Na 3 kuren kreeg hij weer een ct scan om te kijken of ze er nu misschien iets wijzer van zouden worden. Maar helaas, de uitzaaiingen waren toegenomen maar ze weten nog steeds niet waar het vandaan komt. Ze gingen hem nogmaals 3 kuren geven om te kijken of het stabiel zou blijven of dat het weer toe zou nemen. Zo kregen we in juni opnieuw de uitslag, maar dan na 6 hele zware kuren die hij perfect heeft doorstaan (op wat gebruikelijke bijwerkingen na zoals kaalheid) Hij was stabiel!!! Zijn kanker is erg argresief, dus we waren zo ontzettend blij met dit nieuws.
Tot op de dag van vandaag weten ze nog steeds niet waar het nou begonnen is, maar hij krijgt even rust tot eind augustus. Dan gaan ze hem weer scannen om te kijken hoe het er dan voor staat. We zijn wel bang dat het dan misschien weer toe is genomen, maar de dokter durfde het wel aan om zo lang niks te doen. Het moet ook wel want zijn lijf moet alles even verwerken en herstellen.
Hij voelt zich verder nu goed, en heeft gelukkig ook geen klachten. Zijn conditie is tiptop en eigelijk merk je niks aan hem. We zijn tot nu toe blij dat het zo goed gaat. Hopelijk kan hij nog lang zo doorgaan, maar we zitten natuurlijk nog altijd in onzekerheid
In januari kregen we te horen dat mijn vader kanker heeft. Ze weten niet waar het zit, maar het is uitgezaaid naar zijn lever. Toen begon de zoektocht naar de primaire tumor. Hij heeft in die maand een aantal onderzoeken gehad maar ze konden het iedere keer maar niet vinden.
Na een maand van onderzoeken zijn ze gestart met de zwaarste chemotherapie. Om de 3 weken zou hij een kuur krijgen. Na 3 kuren kreeg hij weer een ct scan om te kijken of ze er nu misschien iets wijzer van zouden worden. Maar helaas, de uitzaaiingen waren toegenomen maar ze weten nog steeds niet waar het vandaan komt. Ze gingen hem nogmaals 3 kuren geven om te kijken of het stabiel zou blijven of dat het weer toe zou nemen. Zo kregen we in juni opnieuw de uitslag, maar dan na 6 hele zware kuren die hij perfect heeft doorstaan (op wat gebruikelijke bijwerkingen na zoals kaalheid) Hij was stabiel!!! Zijn kanker is erg argresief, dus we waren zo ontzettend blij met dit nieuws.
Tot op de dag van vandaag weten ze nog steeds niet waar het nou begonnen is, maar hij krijgt even rust tot eind augustus. Dan gaan ze hem weer scannen om te kijken hoe het er dan voor staat. We zijn wel bang dat het dan misschien weer toe is genomen, maar de dokter durfde het wel aan om zo lang niks te doen. Het moet ook wel want zijn lijf moet alles even verwerken en herstellen.
Hij voelt zich verder nu goed, en heeft gelukkig ook geen klachten. Zijn conditie is tiptop en eigelijk merk je niks aan hem. We zijn tot nu toe blij dat het zo goed gaat. Hopelijk kan hij nog lang zo doorgaan, maar we zitten natuurlijk nog altijd in onzekerheid
zaterdag 10 juli 2010 om 11:54
He Monxmar,
fijn dat het goed is gegaan. Heftig hoor, j moeder zo te zien en dan ook al die andere zieke mensen er nog eens bij. Die warmte is nu wel erg vervelend, maar misschien heeft je moeder er minder last van. Bij mijn moeder thuis is het vreselijk warm, maar zij vindt het wel 'aangenaam' haha!
De operatie heeft wel het effect gehad dat ze weer beter eet dan al die maanden daarvoor. Ze zegt dat het weer smaakt en ze heeft ook eindelijk weer soms een hongergevoel. Dat is dus een heel goed teken!
Ik weet eigenlijk niet waar ik zelf last van heb maar ik voel me heel erg klote. Ik 'moet' natuurlijk heel blij zijn: mama gaat goed+bijna op vakantie, maar dat is dus helemaal niet zo.
Vriendinnen reageren enthousiast als ze horen dat het goed gaat met mijn moeder, maar begrijpen niet waarom ik niet sta te juichen.
Feit is; het was (en is) nog helemaal niet doorgedrongen dat ze kanker had en nu niet meer. Ik ben blij om iets wat ik nog helemaal niet besef maar wat ik heel moeilijk vind. Snap er niets van...
fijn dat het goed is gegaan. Heftig hoor, j moeder zo te zien en dan ook al die andere zieke mensen er nog eens bij. Die warmte is nu wel erg vervelend, maar misschien heeft je moeder er minder last van. Bij mijn moeder thuis is het vreselijk warm, maar zij vindt het wel 'aangenaam' haha!
De operatie heeft wel het effect gehad dat ze weer beter eet dan al die maanden daarvoor. Ze zegt dat het weer smaakt en ze heeft ook eindelijk weer soms een hongergevoel. Dat is dus een heel goed teken!
Ik weet eigenlijk niet waar ik zelf last van heb maar ik voel me heel erg klote. Ik 'moet' natuurlijk heel blij zijn: mama gaat goed+bijna op vakantie, maar dat is dus helemaal niet zo.
Vriendinnen reageren enthousiast als ze horen dat het goed gaat met mijn moeder, maar begrijpen niet waarom ik niet sta te juichen.
Feit is; het was (en is) nog helemaal niet doorgedrongen dat ze kanker had en nu niet meer. Ik ben blij om iets wat ik nog helemaal niet besef maar wat ik heel moeilijk vind. Snap er niets van...
This is not kosher!
zaterdag 10 juli 2010 om 13:01
Ja dat besef moet nog komen Wellhello. Raar is dat hé, dat je nog steeds geen juichstemming hebt. Ik denk dat je het eerst nog af wilt wachten. Ik heb die juichstemming nooit gehad trouwens.
Monxmar, mijn dochtertje overleed anderhalf na mijn vader. Ik verloor ook nog een zus en een zwager aan kanker en mijn man heeft vorig jaar darmkanker gehad. Dat gaat nu goed.
Maar ik kan nog niet juichen. Ik heb teveel meegemaakt. En ik heb nog een broer met botkanker. Die leeft al anderhalf jaar langer dan voorspeld is.
We zijn er hier dus nog lang niet.
Monxmar, mijn dochtertje overleed anderhalf na mijn vader. Ik verloor ook nog een zus en een zwager aan kanker en mijn man heeft vorig jaar darmkanker gehad. Dat gaat nu goed.
Maar ik kan nog niet juichen. Ik heb teveel meegemaakt. En ik heb nog een broer met botkanker. Die leeft al anderhalf jaar langer dan voorspeld is.
We zijn er hier dus nog lang niet.
vrijdag 16 juli 2010 om 13:13
Met mijn moeder gaat het goed, ze ging al snel uit bed en alle catheters en drains waren er na een paar dagen uit. Helaas ging eten en drinken helemaal niet van de misselijkheid, dus ze heeft wel een infuus met vocht en later met paracetamol omdat die tabletten ook niet lukte. De sondevoeding heeft ze kranig van zich afgehouden. Sinds 2 dagen gaat eten en drinken steeds beter en zal het infuus er snel afgaan. De arts wil haar zaterdag naar huis sturen, maar ze heeft (weer) wat afscheiding uit haar vagina. Heel raar want haar baarmoeder is eruit. Het schijnt wondvocht te zijn, naar idee. Maar zolang ze dat heeft wil ze eigenlijk nog niet naar huis, vandaag weet ze meer. Ze heeft nu een andere vrouw naast zich die ook een HIPEC heeft gehad met ook complicaties waaronder een gaatje in haar darm. Bij haar komt er nu ook ontlasting via haar vagina, wat verschrikkelijk lijkt me dat! Het idee, maar ook pijnlijk lijkt me. Nou ja, ik besef me enorm hoe wij in ons handjes mogen klappen...
Ik ben echt helemaal lamgeslagen van de moeheid en lusteloosheid. Een deel heeft er ook mee te maken dat ik net 12 weken zwanger ben, maar deze week denk ik alleen maar aan mijn bed. Afgelopen zondag en woensdag ben ik naar mijn moeder geweest, ik zou elke dag wel even willen kijken maar dat is echt niet te doen, uur heen en uur terug rijden. Met nog een kleintje om mijn benen hangen heb ik het echt ff helemaal gehad zeg. Blij dat het goed gaat met haar en dat ze snel weer thuis komt!
Whellhello, goed nieuws ook bij jullie. Hoe is het nu met je moeder? En met jou? Ik kan me echt zo voorstellen dat je helemaal in de war bent, is echt niet grappig. Wanneer ga je op vakantie?
Zoebie, jee meid wat een ellende bij jou en het gaat maar door. Zit kanker bij jullie zo in de familie? Ben je bang dat je het zelf krijgt? Hele dikke knuffel voor jou!
Ik ben echt helemaal lamgeslagen van de moeheid en lusteloosheid. Een deel heeft er ook mee te maken dat ik net 12 weken zwanger ben, maar deze week denk ik alleen maar aan mijn bed. Afgelopen zondag en woensdag ben ik naar mijn moeder geweest, ik zou elke dag wel even willen kijken maar dat is echt niet te doen, uur heen en uur terug rijden. Met nog een kleintje om mijn benen hangen heb ik het echt ff helemaal gehad zeg. Blij dat het goed gaat met haar en dat ze snel weer thuis komt!
Whellhello, goed nieuws ook bij jullie. Hoe is het nu met je moeder? En met jou? Ik kan me echt zo voorstellen dat je helemaal in de war bent, is echt niet grappig. Wanneer ga je op vakantie?
Zoebie, jee meid wat een ellende bij jou en het gaat maar door. Zit kanker bij jullie zo in de familie? Ben je bang dat je het zelf krijgt? Hele dikke knuffel voor jou!
maandag 19 juli 2010 om 09:44
Hoi,
Ik ben sinds kort pas op het forum en ik zag net je berichtje. Ik wil toch even reageren. Allereerst wens ik je moeder, jou en je familie veel sterkte toe! Ik herken je beschrijving van je emoties. Ik kreeg 3 maanden geleden te horen, dat mijn vader 2 hersentumoren had en waar niets meer aan gedaan kon worden. Wat mij het meest geraakt heeft is de reactie van mijn vader op het slechte nieuws. Vervolgens probeer je, je groot en sterkt te houden voor hem en de rest van de familie. Helaas moest ik na 6 weken afscheid van mijn vader nemen. Veel te snel. Wat ik belangrijk vond, is om de dingen te zeggen tegen mijn vader die je normaal niet zo gauw uitspreekt. En weet je, alle gesprekken hoeven niet alleen kommer en kwel te zijn. Wij hebben ondanks alles ook wel eens flink gelachen. Maar ga je eigen gevoelens niet weg stoppen. Ik ben me zelf een paar weken terug hard tegen gekomen. Uiteindelijk bereik je daar niks mee. Dus zorg goed voor je moeder, maar vooral ook voor je zelf. Een dikke knuffel!
Ik ben sinds kort pas op het forum en ik zag net je berichtje. Ik wil toch even reageren. Allereerst wens ik je moeder, jou en je familie veel sterkte toe! Ik herken je beschrijving van je emoties. Ik kreeg 3 maanden geleden te horen, dat mijn vader 2 hersentumoren had en waar niets meer aan gedaan kon worden. Wat mij het meest geraakt heeft is de reactie van mijn vader op het slechte nieuws. Vervolgens probeer je, je groot en sterkt te houden voor hem en de rest van de familie. Helaas moest ik na 6 weken afscheid van mijn vader nemen. Veel te snel. Wat ik belangrijk vond, is om de dingen te zeggen tegen mijn vader die je normaal niet zo gauw uitspreekt. En weet je, alle gesprekken hoeven niet alleen kommer en kwel te zijn. Wij hebben ondanks alles ook wel eens flink gelachen. Maar ga je eigen gevoelens niet weg stoppen. Ik ben me zelf een paar weken terug hard tegen gekomen. Uiteindelijk bereik je daar niks mee. Dus zorg goed voor je moeder, maar vooral ook voor je zelf. Een dikke knuffel!
dinsdag 27 juli 2010 om 10:25
Dag lieve mensen,
ik ben net terug van twee weken vakantie en het was (achteraf) erg hard nodig! Alleen maar geslapen, gelezen, gezwommen en gezond. Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst 2 wk echt niets wilde en hoefde te doen.
Wel dagelijks contact gehad met mijn moeder. Ze herstelt langzaam, ze merkt steeds beter dat de operatie heel zwaar is geweest en het wel maanden gaat duren eer ze herstelt is.
Ze krijgt 2x per dag verpleging en ook schoonmaakhulp, die haar goed verzorgen.
Ik heb eigenlijk weinig stil gestaan bij wat er is gebeurd, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik weer wat rust en ruimte heb in mijn hoofd. Dat is toch wel heel lekker.
Een gevolg van merk ik wel; mam had last van branderig gevoel in haar keel. We wisten allebei niet hoe dat kon en zonder het van elkaar te weten sloeg de paniek wel toe. Kan het uitgezaaid zijn? Weer kanker?
Uiteindelijk bleek het waarschijnlijk van de tube van de operatie te komen. Maar goed, wisten wij veel. Ik denk bijna automatisch dat het kanker kan zijn. Vroeger zou ik dat nooit meteen gedacht hebben...
ik ben net terug van twee weken vakantie en het was (achteraf) erg hard nodig! Alleen maar geslapen, gelezen, gezwommen en gezond. Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst 2 wk echt niets wilde en hoefde te doen.
Wel dagelijks contact gehad met mijn moeder. Ze herstelt langzaam, ze merkt steeds beter dat de operatie heel zwaar is geweest en het wel maanden gaat duren eer ze herstelt is.
Ze krijgt 2x per dag verpleging en ook schoonmaakhulp, die haar goed verzorgen.
Ik heb eigenlijk weinig stil gestaan bij wat er is gebeurd, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik weer wat rust en ruimte heb in mijn hoofd. Dat is toch wel heel lekker.
Een gevolg van merk ik wel; mam had last van branderig gevoel in haar keel. We wisten allebei niet hoe dat kon en zonder het van elkaar te weten sloeg de paniek wel toe. Kan het uitgezaaid zijn? Weer kanker?
Uiteindelijk bleek het waarschijnlijk van de tube van de operatie te komen. Maar goed, wisten wij veel. Ik denk bijna automatisch dat het kanker kan zijn. Vroeger zou ik dat nooit meteen gedacht hebben...
This is not kosher!
