Katten naar het asiel

GEZOCHT: DIKKE CYPERSE POES EN WITTE DOVE KATER





Vorig jaar april hebben mijn moeder en ik de ontzettend moeilijke beslissing genomen om onze katten aan een oude meneer te geven. Een witte grote gecastreerde kater en een hele dikke cyperse (bruin streepjes) poes.



Hij was opzoek naar een witte kat en een donkere kat omdat hij dat vroeger ook altijd had. Nu zat het zo: Wij hadden een witte dove kat die de complete inboedel sloopte.. Moet je maar accepteren zou je zeggen. Je weet at dat kan gebeuren met een kat.. Klopt..



De inboedel was ook niet het probleem. Het probleem was dat katlief het deed omdat hij zich zo ontzettend verveelde en niet happy voelde in ons huis. We waren namelijk gedwongen verhuisd.

Naar buiten kon de witte kat niet, want hij was doof en erg roekeloos.



We hebben het een jaar lang aangekeken, allerhande speeltjes aangesleept enzv. Niets hielp. De donkere kat kan heel slecht zonder de ander. We gingen opzoek naar nieuwe baasjes.. Een onmogelijke klus waar we 3 maanden over gedaan hebben. Uiteindelijk een man gevonden. Met een tuin waar de kat helemaal uit zn dak kon gaan. Er zou binnenkort een katdichte omheining komen, dus het zou allemaal goed komen. Van tevoren hebben we de man uitgebreid verteld waarom de katten bij ons weg gingen. Hoe de witte kat in elkaar zat en dat hij het vooral niet moest onderschatten.. Hij kon het allemaal aan zei hij. De katten gingen dus naar die man.. Vreselijk vond ik het, maar uit liefde voor de beestjes gekozen voor een beter huis. Na 6 weken belde deze man ons op.

De witte kat sloopte de boel en we moesten ze NU komen ophalen.



We zijn ze die avond nog komen halen en kwamen er achter dat er van die omheining nog niets terecht was gekomen en dat katlief niet naar buiten had gekund. M.A.W zelfde situatie als bij ons thuis.



We hebben de dierenarts gebeld en het verhaal aan hem voorgelegd.. Hij achtte het het beste als we katten naar het asiel zouden doen. Daar zouden ze worden gekozen door iemand bij wie ze echt zouden passen..



Nog erger dan bij die man dus.. Want als we dit deden zou ik ze nooit weer zien. Bij die man konden we nog langs komen.. En waren de tranen niet voor altijd. De katten eerst weer thuis gehouden, en binnen een paar uur was het gedrag weer terug. Die kat was bij ons niet gelukkig. Dus naar het asiel.. Mijn lieve N. En lieve M.. Ergens rond Mei 2009 zijn ze geadopteerd door een eigenaar met een huis met ruimte. Waar de witte kat wél naar buiten kon omdat er bijna geen verkeer was. Een eigenaar zonder kinderen, want het cyperse poesje kon daar niet zo goed tegen..



Nou mijn grote vraag.. Ik wil zo graag weten hoe het met ze gaat, want ik mis ze nog dagelijks! Is er iemand die misschien iets weet?



Op hoop van zegen!





Liefs



edit: Het was een asiel in het noorden van het land. Drenthe geloof ik..

Solomio Ik weet de plaatsnaam wel. Winschoten. Maar ik weet niet of het nou in de provincie groningen of drenthe ligt.



@sahara: Ik begrijp heel goed waarom de regels er zijn .. Je zal er inderdaad maar mee te maken krijgen.. Dat er iemand voor je deur staat die "zijn" dier terug wil! Ik zal eens aan het asiel vragen of er ooit iemand is langs geweest.



Xx

Het asiel wil mijn email adres of telefoon nummer niet doorgeven aan de nieuwe eigenaren. Doen ze nooit zeiden ze.



Het enige wat ze me konden vertellen is dat ze samen geplaatst zijn in een geschikt huis. Dat wist ik al. Ze zijn in ieder geval niet terug gebracht. Dus ze zullen het wel fijn hebben..

quote:lindy schreef op 08 juli 2010 @ 13:40:

Heel vervelend verhaal.





Maar het spijt me wel, en ik heb ook dieren uit een opvang gehad (afdankers, eerst gedumpt en door een tweede eigenaar wéér afgedankt, die zijn tot hun dood bij ons gebleven en wij hebben wél geld in o.a. hun medische welzijn gestoken)



En ik zou er dus echt niet op zitten wachten om de mensen te moeten verantwoorden die zélf hun dieren hebben weg gedaan. En ik zou er al helemaal geen zin hebben om die over de vloer te krijgen. Of het zou een bejaarde moeten zijn die d'r dier niet mee mocht nemen, maar eigenlijk vind ik alle andere redenen (allegie, slopen etc.) niet echt een reden om bezoekrecht te kunnen eisen ofzo.





Snap ik lindy, maar heb toch het idee dat je niet helemaal gelezen hebt wat in mijn openingspost staat. Het was niet het slopen.. Het was de reden waarom hij het deed. Die kat was niet gelukkig. We zijn gedwóngen verhuisd. De kon de verkleining van zn leefruimte niet aan.. We hebben voor hén gekozen en niet voor onszelf of de meubels!



edit vanwege dit stukje "wij hebben wél geld in o.a. hun medische welzijn gestoken" :



Om het geld was het ons ook niet te doen. Meneer de kater was verzekerd voor dierenarts kosten nadat hij een x een vaas uit de kast getikt had en er in gesprongen was. Pootjes aan flarden. Kosten >¤450.. Met pijn in de portemonnee maar met liefde in het hart betaald.